Naririnig nila noon ang pagluluwalhati kay Allah ng pagkain sa tabi niya habang ito ay


kinakain, ang pagbati ng mga bato at ng mga punong-kahoy sa kanya, at ang pagkausap


sa kanya ng braso ng tupang may lason na ibinigay sa kanya ng isang babaing Hudyo na


nagnanais na pumatay sa kanya sa pamamagitan ng lason.


Hiniling sa kanya ng isang Arabe na taga-disyerto na pakitaan niya ito ng himala kaya


nag-utos siya sa isang punong-kahoy at pumunta iyon sa kanya. Pagkatapos ay inutusan


niya iyon at bumalik iyon sa kinalalagyan niyon. Sinalat niya ang utong ng inahing tupa


na walang gatas at nagkaroon ito ng gatas. Ginatasan niya ito, uminom siya, at pinainom


niya si Abú Bakr (RA). Dumura siya sa mga mata ni ‘Alíy ibnu Abí Tálib (RA) noong ito


ay nagkaroon ng namamagang mata at gumaling naman ang mga ito kaagad. Nasugatan


ang paa ng isa sa mga Kasamahan niya kaya hinipo niya ito at gumaling ito kaagad.


Dumalangin siya para kay Anas ibnu Málik (RA) na magkaroon ng mahabang buhay,


maraming yaman at anak, at na pagpalain ito ni Allah sa mga ito. Kaya naman nagkaanak


ito ng 120 anak. Ang mga punong datiles nito ay namumunga nang dalawang ulit sa isang


taon, gayong ang nalalaman ng lahat tungkol sa datiles ay na ito ay namumunga ng isang


ulit sa isang taon. Nabuhay ito nang 120 taon.


Idinaing sa kanya ng isa sa mga Kasamahan Niya ang tagtuyot habang siya ay nasa


pulpito kaya iniangat niya ang mga kamay niya na dumadalangin kay Allah noong ang


langit ay walang ulap. Namuo ang mga ulap na kasinlaki ng mga bundok. Bumuhos ang


malakas na ulan hanggang sa sumunod na Biyernes hanggang sa idinaing naman sa kanya


ang dami ng ulan. Kaya nanalangin siya kay Allah at tumigil ang ulan. Lumabas ang mga


tao na naglalakad sa ilalim ng sikat ng araw.


Pinakain niya ang isang libong taong lumahok sa sagupaan sa bambang ng isang salop


na trigo at isang kambing. Nabusog silang lahat at umalis sila samantalang ang pagkain


ay hindi nabawasan ng anuman. Pinakain niya rin ang lahat ng lumahok sa sagupaan sa


bambang mula sa kaunting datiles na dinala ng anak na babae ni Bashír ibnu Sa‘d (RA)


para lamang sana sa ama at amain nito sa ina. Pinakain din niya ang buong hukbo mula sa


baon ni Abú Hurayrah (RA) hanggang sa nabusog sila.


Lumabas siya sa bahay habang may isandaang Quraysh na naghihintay sa kanya upang


patayin siya at hinagisan niya ang mga mukha nila ng alikabok. Umalis siya at hindi nila


siya nakita. Sinundan siya ni Suráqah ibnu Málik upang patayin. Ngunit noong nakalapit na


ito sa kanya ay nanalangin siya laban dito at lumubog sa lupa ang mga paa ng kabayo nito.


Mga Pangyayari at mga Aral Mula sa Buhay ng Sugo


Ang Pagbibiro Niya (SAS)


Ang Propeta (SAS) noon ay nagbibiro sa mga Kasamahan niya ngunit walang siyang


sinasabi kundi ang totooo. Nakikipaglaro siya sa maybahay niya. Pinapansin niya ang mga


bata at nagtatalaga siya para sa kanila ng isang bahagi sa oras niya. Pinakikitunguhan niya


sila ng ayon sa nakakayanan nila at nauunawaan nila. Binibiro niya noon ang utusan niya na


si Anas ibnu Málik (RA). Marahil ay sinabihan niya ito minsan: “O may dalawang tainga.”


May pumunta sa kanya na isang lalaki at nagsabi: “O Sugo ni Allah, isakay mo po ako.”


Kaya nagsabi sa kanya ang Propeta (SAS), na nagbibiro: “Tunay na kami ay magpapasakay


sa iyo sa anak ng inahing kamelyo.” Nagsabi ito: “At ano po ang gagawin ko sa anak ng


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


126


inahing kamelyo?” Kaya nagsabi ang Propeta (SAS): “May iba pa bang nagsisilang ng


kamelyo kundi ang mga inahing kamelyo?”


Siya ay palagi sa pagngiti at pagkamasayahin sa harap ng mga Kasamahan niya. Wala


silang naririnig mula sa kanya kundi ang mabuting salita. Ayon kay Jarír (RA) na nagsabi:


“Hindi ako hinadlangan ng Propeta (SAS) mula ng yumakap ako sa Islam. Hindi niya ako


natingnan malibang ngumingiti siya sa harap ko. Talaga ngang dumaing ako sa kanya na


hindi ako makapanatili sa ibabaw ng kabayo kaya itinapik niya ang kamay niya sa dibdib


ko at nagsabi: “O Allah, panatilihin Mo siya at gawin mo siya na isang tagapatnubay


na napapatnubayan.” Kaya hindi na ako nalaglag sa kabayo matapos niyon.


Binibiro rin niya noon ang mga kamag-anak niya. Pumunta siya sa bahay ng anak niyang


si Fátimah at hindi niya nasumpungan ang asawa nitong si ‘Alíy sa bahay kaya nagsabi siya:


“Nasaan siya?” Nagsabi ito: “Nagkaroon kami ng isang alitan kaya pinagalitan niya ako at


lumabas siya.” Pinuntahan siya ng Sugo ni Allah samantalang siya ay nakahiga sa masjid.


Naalis sa kanya ang balabal niya at nalagyan siya ng alikabok kaya nagsimula ang Sugo ni


Allah (SAS) na punasan iyon habang ito ay nagsasabi: “Bumangon ka, o ama ng alikabok;


bumangon ka, o ama ng alikabok.”


Ang Pakikitungo Niya sa mga Nakababata


Ang mga bata ay may naranasang sapat na bahagi mula sa dakilang kaasalan niya. Nakikipagtakbuhan


siya sa maybahay niyang si ‘Á’ishah (RA). Pinapayagan niya ang pakikipaglaro


nito sa mga kaibigan nito. Ayon kay ‘Á’ishah (RA) na nagsabi: “Ako noon ay


naglalaro kasama ng mga batang babae sa tabi ng Propeta (SAS). Mayroon akong mga


kaibigan na naglalaro noon kasama ko. Ang Sugo ni Allah (SAS) noon kapag pumasok ay


pinagtataguan nila ngunit pinapupunta niya sila sa akin at maglalaro sila kasama ko.”


Pinahahalagahan niya rin ang mga nakababata, nakikipaglaro siya sa kanila, at mabait


siya sa kanila. Ayon kay ‘Abdulláh ibnu Shaddád, ayon sa ama niya na nagsabi: “Lumabas


sa amin ang Sugo ni Allah (SAS) sa isa sa dalawang saláh sa gabi samantalang kinakarga


niya si Hasan o si Husayn. Pumunta sa harap ang Sugo ni Allah (SAS) at inilapag niya ito.


Pagkatapos ay nagsabi siya ng Alláhu akbar sa pagpapasimula ng saláh. Nagdasal siya.


Nagpatirapa siya ng isang pagpapatirapa at tinagalan niya ito. Nagsabi ang ama ko: “Kaya


inangat ko ang ulo ko at ang bata ay nasa ibabaw ng likod ng Sugo ni Allah (SAS) habang


siya ay nakapatirapa kaya bumalik ako sa pagkakapatirapa ko.” Kaya noong natapos ng


Sugo ni Allah (SAS) ang saláh ay nagsabi ang mga tao: “O Sugo ni Allah, tunay na ikaw


ay nagpatirapa ng isang pagpapatirapa na pinatagal mo hanggang sa inakala namin na may


nangyaring isang pangyayari, o na may isinisiwalat sa iyo.” Nagsabi siya: “Lahat ng iyon


ay hindi nangyari; bagkus ang anak ko ay sumakay sa akin at hindi ko ibig na madaliin


siya hanggat hindi natatatpos ang pangangailangan niya.”


Ayon kay Anas ibnu Málik (RA) na nagsabi: “Ang Propeta (SAS) ay ang pinakamaganda


sa mga tao sa kaasalan. Nagsasabi siya sa isang kapatid ko na maliit: O Ama ni ‘Umayr,191


ano ang ginawa ng nughayr? Ang nughayr ay isang maliit na ibon na pinaglalaruan ng


batang iyon. Sa pangyayaring ito ay mayroong isang pang-aaliw sa batang ito.


191 Tinawag dito ng Sugo ang bata na Ama ni ‘Umayr gayong sa kaugaliang Arabe ay hindi tinatawag nang


ganito ang mga bata. Isa itong biro at paglalambing. Marahil ang katumbas nito sa mga Pilipino ay ang tawaging


Mister o Miss ang isang batang lalaki o babae. Ang Tagapagsalin.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


127


Ang Pakikitungo Niya sa Mag-anak Niya


Tungkol naman sa pakikitungo ng Propeta (SAS) sa mag-anak niya, natipon nito ang


mga marangal sa mga kaasalan. Siya ay mapagpakumbaba. Siya ay laging tumutugon sa


pangangailangan ng mag-anak niya. Isinasaalang-alang niya ang kalagayan ng babae bilang


isang tao, isang ina, isang maybahay, at isang anak. Tinanong siya ng isang lalaki na nagsabi:


“Sino po ang higit na karapat-dapat sa mga tao sa magandang pakikisama ko?” Sinabi


niya: “Ang ina mo, pagkatapos ay ang ina mo, pagkatapos ay ang ina mo, at pagkatapos


ay ang ama mo.” Sinabi pa niya: “Ang sinumang nakaabot sa mga magu-lang niya o sa


isa sa kanila at hindi nagpakabuti sa kanila at saka namatay siya at saka pumasok siya


sa Apoy ay ilalayo siya ni Allah [sa awa Niya].


Kapag uminom ang maybahay niya sa sisidlan ay kukunin niya ito, ilalagay niya ang


bibig niya sa pinaglagyan ng bibig niyon at iinuman. Siya noon ay nagsasabi: “Ang pinakamabuti


sa inyo ay ang pinakamabuti sa maybahay niya at ako ay ang pinakamabuti


sa inyo sa maybahay ko.”


Ang Awa Niya (SAS)


Tungkol naman sa katangian ng awa niya, sinabi nga niya (SAS): “Ang mga naaawa


ay kaaawaan ng Napakamaawain. Kaawaan ninyo ang sinumang nasa lupa, kaaawaan


Niya kayo na nasa langit.” Ang marangal na Propeta natin (SAS) ay may pinakamasaganang


bahagi sa dakilang kaasalan na ito. Lumilitaw iyon na malinaw at hayag sa mga nangyari


sa kanya kasama ng lahat, maging bata man o matanda, maging kaanak man o di-kaanuano.


Kabilang sa mga halimbawa ng habag niya at awa niya ay na pinadadali niya ang mga


saláh niya at hindi pinatatagal kapag nakarinig ng iyak ng isang paslit. Ayon kay Abú


Qatádah (RA), ayon sa Propeta (SAS) na nagsabi: “Tunay na ako ay talagang tatayo na


sa saláh na ninanais ko na patagalin ngunit nakarinig ako ng iyak ng paslit kaya naman


magpapaikli ako ng saláh ko dahil sa pagkasuklam na baka makapagpahirap ako sa


ina niya.”


Bahagi ng awa niya sa kapwa niya at kasigasigan niya na pumasok sila sa Relihiyong


mula kay Allah, noong nagkasakit ang isang batang Hudyo na naglilingkod sa Propeta (SAS)


ay pinuntahan niya ito at dinadalaw ito. Umupo siya sa tabi ng ulo nito at nagsabi rito:


“Yumakap ka sa Islam.” Tumingin ito sa ama nito na nakatayo sa tabi ng ulo nito at nagsabi


rito ang ama nito: “Tumalima ka kay Abulqásim.”192 Kaya yumakap sa Islam ang bata.


Pagkatapos, hindi naglaon ay namatay ito. Lumabas ang Propeta (SAS) mula sa kinaroroonan


nito habang siya ay nagsasabi: “Ang papuri ay ukol kay Allah na sumagip sa


kanya mula sa Apoy.”


Ang Pagkamatiisin Niya (SAS)


Tungkol naman sa sanaysay hinggil sa pagkamatiisin niya, ang buhay niya ay pawang


pagtitiis, pagpapakamatiisin, pakikibaka sa iba, at pakikibaka sa sarili. Hindi na siya natigil


sa pagtitiis, pagpapakamatiisin, at patuloy na gawain magmula ng ibinaba sa kanya ang


unang talata ng Qur’an hanggang sa huling sandali ng buhay niya. Talaga ngang nalaman


ng Sugo ni Allah (SAS) ang kalikasan ng anumang matatagpuan niya sa landas na ito mula


sa unang sandali ng pagsugo sa kanya at matapos ang unang pakikipagkita sa Anghel, noong


192 Ito ang taguri sa Propeta (SAS).


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


128


dinala siya ni Khadíjah (RA) kay Waraqah ibnu Nawfal. Sinabi sa kanya ni Waraqah: “O


kung sana ako ay buhay pa kapag palalayasin ka ng mga kababayan mo.” Kaya nagsabi


siya rito: “At palalayasin ba nila ako?” Nagsabi ito: “Oo, sapagkat wala pang isang lalaki


kailanman na nagdala ng tulad sa ihinatid mo na hindi inaway.” Kaya pinahirati na niya ang


sarili niya mula sa simula sa pagtitiis sa mga hirap, pananakit, pakana, at pangangaway.


Kabilang sa mga pangyayaring nalalantad ang pagkamatiisin niya (SAS) ay ang dumapo


sa kanya na pisikal na pamiminsala mula sa mga kababayan niya, mga kaanak niya, at angkan


niya samantalang siya ay nagpaparating ng menshae ng Panginoon niya sa Makkah. Kabilang


doon ang nasaad ayon kay Imám alBukháríy na si ‘Urwah ibnu azZubayr ay nagtanong


kay ‘Abdulláh ibnu ‘Amr ibnu al‘Áss hinggil sa pinakamatinding bagay na ginawa ng mga


Mushrik sa Propeta (SAS) kaya nagsabi ito: “Samantalang ang Propeta (SAS) ay nagdarasal


sa hijr193 ng Ka‘bah ay biglang lumapit si ‘Uqbah ibnu Abí Mu‘ít at inilagay nito ang damit


nito sa leeg niya at binigti siya ng isang matinding pagbigti kaya lumapit si Abú Bakr hanggang


sa hinawakan niyon ito sa balikat nito at itinulak palayo sa Propeta (SAS) at nagsabi:


Papatay ba kayo ng isang lalaki na nagsasabing: Ang Panginoon ko ay si Allah?”


Minsan isang araw, siya ay nagdarasal sa tabi ng Bahay ni Allah samantalang si Abú Jahl


at mga kasamahan nito ay nakaupo. Nagsabi ang ilan sa kanila sa iba sa kanila: “Alin sa


inyo ang magdadala ng bituka ng kamelyo ng liping Polano at ilalagay sa ibabaw ng likod


ni Muhammad kapag nagpatirapa siya?” Kaya nagdali-dali ang napakalapastangan sa mga


tao at dinala iyon. Naghintay ito hanggang sa nagpatirapa ang Propeta (SAS) at inilagay


nito iyon sa ibabaw ng likod niya sa pagitan ng mga balikat niya. Nagsimula silang magtawanan


at kumikiling ang ilan sa kanila sa iba samantalang ang Sugo ni Allah ay nakapatirapa


hindi nag-aangat ng ulo niya, hanggang sa dumating ang anak niya na si Fátimah at inalis


sa likod niya ang dumi.


Higit na matindi pa roon ang pananakit na sikolohikal na kumakatawan sa pagtanggi


sa paanyaya niya; pagpapasinungaling sa kanya; pagpaparatang sa kanya na siya raw ay


isang manghuhula, isang manunula, isang baliw, at isang manggagaway; at ang pagsasabing


ang ihinatid niya na mga talata ng Qur’an ay walang iba kundi mga mito ng mga


sinaunang tao. Kabilang doon ay ang sinabi ni Abú Jahl habang nanunuya: “O Allah, kung


nangyaring ito ay ang katotohanan na buhat sa Iyo, paulanan Mo kami ng mga bato mula


sa langit o dalhan mo kami ng isang masakit na pagdurusa.”


Ang amain niya na si Abú Lahab ay sumusunod sa kanya kapag pumupunta siya sa


mga pinagtitipunan ng mga tao at mga palengke nila upang anyayahan niya sila sa Islam.


Pinasisinungalingan siya nito at sinasaway sila sa paniniwala sa kanya. Samantala, ang


maybahay naman nito na si Umm Jamíl ay nangangalap ng mga kahoy at mga tinik at


hinahagis sa daanan niya.


Umabot ang pananakit sa rurok nito nang kinubkob siya kasama ng mga Kasamahan


niya ng tatlong taon sa Shi‘b Abí Tálib hanggang sa kumain na sila ng mga dahon ng mga


punong-kahoy sa tindi ng gutom. Nadagdagan pa sa kanya ang mga kalungkutan nang namatayan


siya ng maybahay niyang si Khadíjah, na umaalo sa kanya at tumutulong sa kanya.


Pagkatapos ay binigla pa siya ng pagkamatay ng amain niya na nagsasanggalang sa kanya


at nagtatanggol sa kanya. Nag-ibayo pa ang kalungkutan niya dahil sa ito ay namatay sa


kawalang-pananampalataya sa Islam. Pagkatapos ay umalis siya sa bayan niya upang lumikas


193 Ang pabilog na bakod sa dakong kanlurang tagiliran ng Ka‘bah.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


129


pagkatapos ng ilang pagtatangka ng pagpatay sa kanya. Sa Madínah ay magsisimula siya


ng isang bagong panahon ng pagtitiis, pagpapakasakit, at isang buhay na naglalaman ng


marami sa paghihirap at kagipitan hanggang sa nagutom siya, naghirap siya, at nagtali siya


sa tiyan niya ng bato. Sinasabi niya (SAS): “Pinangamba nga ako dahil kay Allah at


walang pinangangamba [ng gayon] ni isa man. Talaga ngang sinaktan ako dahil kay


Allah at walang pinipinsala [ng gayon] ni isa man. Talaga ngang may dumating sa akin


na tatlumpung [pagkakataon] sa pagitan ng araw at gabi samantalang ako at si Bilál


ay walang ibang pagkain na nakakain ng isang may atay kundi isang bagay na maitatago


ng kilikili ni Bilál.”


Pinaratangan na siya sa karangalan niya at dumanas siya ng pananakit mula sa mga


nagkukunwaring sumasampalataya at mga mangmang na mga Arabeng disyerto. Bagkus


naisalaysay ni alBukháríy ayon kay ‘Abdulláh ibnu Mas‘úd (RA) na nagsabi: “Namahagi


ang Sugo ni Allah ng isang bahagi at may nagsabi na isang lalaking kabilang sa mga Ansáríy:


Sumpa man kay Allah, hindi nagnanais si Muhammad sa pamamagitan ng [paghahating]


ganito ng ikalulugod ng Mukha ni Allah.”194 Nagsabi pa si Ibnu Mas‘úd: “Kaya pumunta


ako sa Sugo ni Allah (SAS) at binalitaan ko siya. Nagbago ang mukha niya at nagsabi siya:


Kawaan ni Allah si Moises; talaga ngang sinaktan siya ng higit pa rito at nagtiis siya.”


Kabilang sa mga sandaling nagpakamatiisin ang Propeta (SAS) ay ang mga araw ng


pagkamatay ng mga lalaking anak niya at mga babaing anak niya. Nagkaroon siya ng pitong


supling na nagkasunud-sunod ang pagkamatay nila: ang isa kasunod ng isa pa, hanggang


sa walang natira sa kanila kundi si Fátimah (RA). Ngunit hindi siya pinanghinaan ni


nangalupaypay bagkus ay nagtiis siya ng isang magandang pagtitiis. Naiulat hinggil sa


kanya noong araw ng kamatayan ng anak niya na si Ibráhím ang sinabi niya: “Tunay na


ang mata ay lumuluha at ang puso ay nalulungkot. Wala kaming sasabihin kundi ang


ikalulugod ng Panginoon namin. Tunay na kami, sa pakikipaghiwalay sa iyo, o Ibráhím,


ay talagang mga nalulungkot.”


Ang pagtitiis ng Propeta (SAS) ay hindi limitado sa pananakit at pagsubok, bagkus


nasaklawan din ng pagtitiis niya ang pagtalima kay Allah, yamang ipinag-utos sa kanya


ng Panginoon niya iyon. Siya ay nagsusumikap noon sa pagsamba at pagtalima hanggang


sa namaga ang mga paa niya dahil sa tagal ng pagtayo. Dinadalasan niya ang pag-aayuno,


ang pagsambit ng dhikr at iba pang mga pagsamba. Kapag tinanong siya tungkol doon, siya


ay nagsasabi: “At ako ba ay hindi dapat maging isang lingkod na mapagpasalamat?”


Ang Kawalan Niya (SAS) ng Hilig sa Karangyaan


Hindi aangkop nang totohanan na itaguri ang katangian ng kawalan ng hilig sa karangyaan


kundi sa sinumang madaling magkamit para sa kanya ng isang ninanais mula sa


mga ninanais ngunit tinanggihan niya ito at iniwan niya ito bilang pagtanggi rito. Ang


Propeta natin ay ang pinakawalang hilig sa karangyaan sa lahat ng tao sa mundo at ang


pinakakaunti sa kanila sa pagkaibig dito, na nagkakasya sa sapat sa pangangailangan mula


rito, nalulugod sa buhay ng kasalatan gayong ang mundo ay nasa pagitan ng mga kamay


niya at gayunpaman siya ay ang pinakamapagbigay na nilikha para kay Allah. Kung sakaling


ninais niya, talagang ipinagkaloob na sana ni Allah sa kanya ang anumang nanaisin


niya na mga yaman at mga biyaya.


194 Inaakala nito na hindi makatarungan ang pamamahagi ng Propeta (SAS).


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


130


Nabanggit nga ni Imám Ibnu Kathír, kaawaan siya ni Allah, sa pagpapaliwanag niya sa


Qur’an na ayon kay Khaythamah, ay sinabihan ang Propeta (SAS): “Kung loloobin mo,


[mangyayari] na bibigyan ka Namin ng mga tagong yaman ng daigdig at mga susi ng mga


ito, na hindi Namin ibinigay sa isang propeta na nauna sa iyo at hindi Namin ibibigay sa


isa pagkatapos mo at hindi makababawas iyon mula sa nauukol sa iyo sa ganang kay Allah.”


Kaya nagsabi siya: “Ipunin ninyo para sa akin sa Kabilang-buhay.”


Tungkol naman sa buhay niya at pamumuhay niya, ito ay isang kamangha-mangha mula


sa kamangha-mangha. Sinasabi ni Abú Dharr (RA): “Ako ay naglalakad noon kasama ang


Propeta (SAS) sa batuhan ng Madínah. Humarap kami sa bundok ng ‘Uhud at nagsabi siya:


“Hindi magpapasaya sa akin na mayroon akong tulad ng [bundok ng] Uhud na ito na


ginto, na lilipas sa akin ang tatlong araw at mayroon pa akong isang dínár mula roon,


maliban sa isang bahagi na itatabi ko ukol sa utang, malibang sasabihin ko [na ipamigay]


ito sa mga lingkod ni Allah para sa ganito, ganyan, at ganoon sa dakong kanan,


dakong kaliwa, at dakong likuran.” Siya noon ay nagsasabi: “Ano ang kaugnayan sa


mundo? Ako ay nasa mundo gaya lamang ng isang nakasakay na sumisilong sa ilalim


ng isang punong-kahoy at pagkatapos ay aalis at iiwan ito.”


Ang Pagkain Niya at ang Pananamit Niya (SAS)


Tungkol naman sa pagkain niya, dumadaan noon sa kanya ang isang buwan, ang dalawang


buwan, at ang tatlong buwan at walang nagniningas sa bahay niya na apoy. Ang


pagkain niya ay ang datiles at ang tubig. Marahil nanatili siya sa maghapon na namimilipit


dahil sa tindi ng gutom at hindi siya nakahahanap ng pupuno sa tiyan niya. Ang karamihan


sa tinapay niya ay mula sa barley.195 Hindi naiulat hinggil sa kanya na siya ay


kumain kailanman ng tinapay na manipis.196 Bagkus tunay na ang alila niya na si Anas


(RA) ay bumanggit na hindi naipagsama sa kanya ang pananghalian ni ang hapunan na


tinapay at karne maliban kapag pinupuntahan siya ng mga panauhin.


Ang kalagayan niya sa pananamit niya ay hindi higit na salat kaysa sa nauna sapagkat


sinasaksihan ukol sa kanya ng mga Kasamahan niya (RA) ang kawalan niya ng hilig sa


karangyaan at ang hindi pagmamarangya niya sa pananamit niya, gayong siya ang may


kakayahan na kumuha ng mga kasuutan na pinakamahal. Sinasabi ng isa sa mga Kasamahan


niya habang inilalarawan ang pananamit niya: “Pinuntahan ko ang Sugo ni Allah (SAS)


upang kausapin siya tungkol sa isang bagay at nasumpungang siya ay nakaupo at nakasuot


ng tapis na magaspang na bulak.”


Pumunta si Abú Bardah kay ‘Á’ishah, ang ina ng mga mananampalataya at naglabas


ito ng isang damit na sinulsi at tapis na magaspang. Pagkatapos ay sinabi nito: “Kinuha ang


Sugo ni Allah (SAS) suot ang dalawang damit na ito.” Ayon naman kay Anas ibnu Málik


(RA) na nagsabi: “Ako ay naglalakad noon kasama ang Sugo ni Allah habang nakasuot


siya ng isang Najrání197 na balabal na magaspang ang gilid.”


Hindi siya nag-iwan noong namatay siya ng isang dirham, ni isang dínár, ni isang aliping


lalaki, ni isang aliping babae, ni anuman, maliban sa puting mola niya, sandata niya, at


isang lupa na ginawa niyang isang kawanggawa. Nagsabi si ‘Á’ishah: “Yumao ang Sugo


195 Mumurahing uri ng tinapay.


196 Hindi marangya.


197 Yari sa Najrán, na isang lugar sa timog Arabia.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


131


ni Allah (SAS) samantalang sa estante ko ay walang isang bagay na kinakain ng isang may


atay maliban pa sa kalahating takal na barley.” Namatay siya samantalang ang panangga


niya ay nakasangla sa isang Hudyo sa halaga ng kaunting barley.


Ang Katarungan Niya (SAS)


Tungkol naman sa katarungan, siya ay makatarungan sa pakikitungo niya sa Panginoon


niya, makatarungan sa pakikitungo niya sa sarili niya, makatarungan sa pakikitungo niya


sa mga maybahay niya, at makatarungan sa pakikitungo niya sa mga kapwa tao: sa kaanak


o di-kaanu-ano, sa kasamahan o kaibigan, sa sumasang-ayon o sumasalungat, pati na ang


kaaway na nagmamalaki. Ito ay may bahagi sa katarungan niya. Tinutulan siya ng mga tao at


nilalabag ang karapatan niya ng mga tao, ngunit hindi niya tinatalikuran ang katarungan.


Ang katarungan ay nakakapit sa Sugo (SAS) sa pananatili niya at paglalakbay niya. Siya


ay nasusuklam na magtangi-tangi sa mga Kasamahan niya. Bagkus ibig niya ang katarungan


at ang pagkakapantay-pantay. Pinapasan niya ang mga hirap at mga pagod tulad nila. Ayon


kay ‘Abdulláh ibnu Mas‘úd (RA) na nagsabi: “Kami noong araw ng [sagupaan sa] Badr


ay nakasakay ang [isa sa] bawat tatlo sa isang kamelyo. Sina Abú Lubábah, ‘Alí ibnu Abí


Tálib ay mga kasama ng Sugo ni Allah (SAS).” Sinabi pa niya: “Kaya noong dumating ang


pagkakataon ng Sugo ni Allah (SAS) ay nagsabi sila: Kami naman ang maglalakad at ang


sasakay ay ikaw. Sinabi niya: “Kayo ay hindi higit na malakas kaysa sa akin at ako ay


hindi higit na walang pangangailangan sa gantimpala [ni Allah] kaysa sa inyo.”


Samantalang si Usayd ibnu Hudayr ay nakikipagbiruan sa mga tao at nagpapatawa sa


kanila ay sinundot siya ng Propeta sa baywang niya ng isang patpat kaya nagsabi si Usayd:


“Sinaktan mo ako, kaya hayaan mong makaganti ako sa iyo.” Kaya sinabi niya: “Gumanti


ka.” Nagsabi si Usayd: “Tunay na mayroon kang isang kamisa at wala akong kamisa.”


Kaya inangat ng Propeta (SAS) ang kamisa niya at niyapos naman siya ni Usayd at nagsimula


itong humalik sa pagitan ng baywang at tadyang at nagsabi: “Ninais ko lamang ito,


o Sugo ni Allah.


Siya ay hindi nalulugod na ipatigil ang mga batas ni Allah na isinabatas Niya upang


itayo ang katarungan sa gitna ng mga tao, kahit pa man ang salarin ay kabilang sa mga


kaanak niya at mga minamahal niya. Sa kaso ng babaing kabilang sa liping Makhzúm na


nagnakaw ay hindi niya tinanggap ang pamamagitan ni Usámah [ibnu Zayd] at sinabi niya


ang tanyag na pagkakasabi niya: “O mga tao, nilipol lamang ang mga nauna sa inyo


dahil sila noon, kapag nagnakaw sa kanila ang maharlika, ay nagwawalang-bahala


roon at kapag naman nagnakaw sa kanila ang mahina ay ipinatutupad nila roon ang


batas. Sumpa man kay Allah, kung sakaling si Fátimah na anak ni Muhammad ay


nagnakaw, talagang puputulin ko ang kamay niya.”


Ang Sinabi Nila198 Tungkol Kay Muhammad (SAS)


Ang sumusunod ay mga sinipi mula sa mga sinabi ng ilan sa mga philosopher at mga


kanluraning oryentalista199 patungkol kay Propeta Muhammad (SAS), na naglilinaw ng pagamin


nila sa kadakilaan ng marangal na Propetang ito, pagkapropeta niya, kapuri-puring


198 Ang mga siniping pananalita rito ay salin mula sa wikang Arabe.


199 Dalubhasa sa kultura, wika, relihiyon at iba pa ng mga taga-Silangan (Oryental).


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


132


mga katangian niya, at katotohanan ng mensaheng inihatid niya, na malayo sa panatisismo


at sa pagpalaganap ng mga kabulaanang inilalako ng ilan sa mga kaaway ng Islam.


Nagsasabi ang nagwagi ng Nobel Prize na Irlandes na si Bernard Shaw sa aklat


niya na pinamagatang Muhammad, na ipinasunog ng mga awtoridad ng Britania: “Ang


mundo ay lalong higit na nangangailangan sa isang taong nasa pag-iisip ni Muhammad,


ang Propeta na ito na naglagay sa Relihiyon niya palagi sa kalagayang iginagalang at pinagpipitagan.


Ito ay ang pinakamakapangyarihang relihiyon na manaig sa lahat ng mga kabihasnan,


na manatiling gayon magpakailanman. Nakikita ko na marami sa mga kababayan


ko ay pumasok sa relihiyong ito ayon sa pagkaunawa. Matatagpuan ng relihiyong ito ang


malawak na larangan nito sa kontinente ng Europa.”


Nagsasabi pa siya: “Ang mga alagad ng relihiyon noong Kalagitnaang Panahon, dahil


sa kamangmangan at panatisismo, ay naglarawan sa relihiyon ni Muhammad ng isang


madilim na larawan. Itinuturing noon nila na ito ay isang kaaway ng Kristiyanismo. Subalit


napag-aralan ko ang taong ito at natagpuan ko na siya ay isang pambihira at kahanga-hanga


at napagtanto ko na siya ay hindi kaaway ng Kristiyanismo. Bagkus kinakailangang tawagin


siya na tagapagligtas ng sangkatauhan. Sa palagay ko, kung sakaling siya ay hahawak sa


pamamahala ng mundo sa ngayon, magtatagumpay siya sa paglutas ng mga suliranin natin,


na siyang magtitiyak sa kapayapaan at kaligayahan na minimithi ng sangkatauhan.”


Nagsasabi ang Escoses na philsopher na si Thomas Carlye sa aklat niya na pinamagatang


On Heroes, Hero-Worship, and the Heroic in History: “Naging malaking kapintasan


sa alinmang indibiduwal sa panahong ito na makinig sa sinasabing ang relihiyong


Islam daw ay isang kasinungalingan, at na si Muhammad ay isang manunubang impostor.


Kailangang kalabanin natin ang ipinalalaganap na tulad nitong mga pananalitang hangal na


nakahihiya. Ang mensahe na ipinarating ng Sugong iyon ay nanatiling ang ilaw na tumatanglaw


sa loob ng labindalawang siglo sa mga dalawang daang milyong tao.200 Ang isa


sa inyo ay mag-aakala ba na ang mensaheng ito na nabuhay rito at namatay rito ang milyonmilyong


ito na mahirap takdaan at bilangin ay isang kasinungalingan at panlilinlang?”


Nagsasabi ang philosopher na Hindu na si Rama Krishna Rao: “Noong lumitaw si


Muhammad, ang Arabia ay hindi nababanggit. Mula sa disyertong ito na hindi nababanggit


ay nakaya ni Muhammad sa pamamagitan ng dakilang espiritu niya na magtatag mula rito


ng isang bagong mundo, isang bagong buhay, isang bagong kultura, isang bagong kabihasnan


at isang bagong kaharian na umabot mula sa Marakesh hanggang mala-kontinente ng


India. Nakaya niya na makaimpluwensiya sa kaisipan at buhay ng tatlong kontinente: ang


Asya, ang Africa, at ang Europa.”


Nagsasabi ang Oryentalistang Canadiense na si Zweimer: “Si Muhammad, walang


duda, ay kabilang sa napakadakilang mga pinunong panrelihiyon. Naaangkop sa kanya na


sabihing siya ay isang repormador na may kakayahan, matatas, mahusay mangusap, malakas


ang loob, lumalaban, at dakilang palaisip. Hindi ipinahihintulot na iugnay siya sa sumasalungat


sa mga katangiang ito. Itong Qur’an niya na inihatid niya at ang talambuhay niya


ay sumasaksi sa katumpakan ng pahayag na ito.”


Nagsasabi ang Ingles na si Sir William Muir: “Si Muhammad, ang Propeta ng mga


Muslim, ay tinaguriang mapagkakatiwalaan mula sa pagkabata niya ayon sa nagkakaisang


200 Ito ay noong panahon ni Thomas Carlyle. Sa ngayon ay mga 1,300,000,000 na ang mga Muslim. Inamin


na rin ng Vaticano na ang mga Muslim ay higit na marami kaysa sa mga Romano Catolico.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


133


pahayag ng mga kababayan niya dahil sa karangalan ng mga kaasalan niya at kagandahan


ng mga ugali niya. Ano man ang mangyari, si Muhammad ay napakatayog para maabot ng


naglalarawan. Hindi nalalaman ang halaga niya ng sinumang hindi nakakilala sa kanya.


Ang dalubhasa sa kanya ay ang nagpakalalim sa pag-aaral sa maluwalhating kasaysayan


niya, ang kasaysayan na iyon na nag-iwan kay Muhammad sa pangunguna sa mga propeta


at mga palaisip ng mundo.”


Nagsasabi pa siya: “Natatangi si Muhammad sa kalinawan ng salita niya at kadalian


ng relihiyon niya. Nakapagsagawa siya ng mga gawaing ikinagugulat ng mga isipan. Walang


nalaman ang kasaysayan na may isang repormador na gumising sa mga kaluluwa, bumuhay


sa mga kaasalan, at nag-angat sa kahalagahan ng mabuting katangian sa loob ng maikling


panahon gaya ng ginawa ng Propeta ng Islam na si Muhammad.”


Nagsasabi ang dakilang Ruso na nobelista at philosopher na si Leo Tolstoy: “Sapat


nang karangalan kay Muhammad na siya ay nagligtas sa isang bansang hamak na madugo


mula sa mga kuko ng mga demonyo ng mga kaugaliang kadusta-dusta, at binuksan sa harap


nila ang daan ng pag-unlad at pagsulong. Ang Batas ni Muhammad ay maghahari sa mundo


dahil sa kaangkupan nito sa isip at dunong.”


Nagsasabi ang Austriano na Schoprack: “Ang sangkatauhan ay talagang magmamalaki


sa pagkakaugnay sa taong gaya ni Muhammad yamang sa kabila ng kawalang kaalaman


sa pagbasa at pagsulat ay nakaya niya noong nakalipas na mahigit sa sampung siglo


na maghatid ng isang pagbabatas na tayong mga Europeano ay lalong maging napakaligaya


kapag umabot tayo sa tugatog niyon.”


أمور اَليوم اَلْخر


Ang mga Usapin Hinggil sa Huling Araw


Tunay na kabilang sa mga saligan at ng Pananampalataya at anim na sandigan nito ang


paniniwala sa Huling Araw201 sapagkat ang tao ay hindi magiging mananampalataya malibang


sumasampalataya siya sa nasaad sa Aklat ni Allah at sa anumang napatotohanang


Sunnah ng Sugo (SAS) na nauugnay sa Araw na iyon.


Tunay na ang kaalaman hinggil sa Huling Araw at ang madalas na pag-alaala rito ay


mahalaga dahil sa taglay nito na malaking impluwensiya sa ikatutuwid ng kaluluwa ng tao,


pangingilag niya sa pagkakasala, at pananatili niya sa Relihiyon mula kay Allah. Walang


nagpapatigas sa puso at nagpapapusok sa paggawa ng mga pagsuway kundi ang pagpapabaya


sa pag-aalaala sa araw na iyon, mga kakila-kilabot na pangyayari roon, at mga


matinding pighatian doon, na nagsabi si Allah hinggil doon (73:17):

Kaya papaano kayong mangingilag sa pagdurusa, kung tumanggi kayong


sumampalataya, sa isang araw na gagawin ang mga bata na ubanin?


at nagsabi rin Niya (22:1-2):


201 Tinatawag din itong Kabilang Buhay, na tumutukoy sa anumang magaganap matapos ang kamatayan.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


134

O mga tao, mangilag kayong magkasala sa Panginoon ninyo! Tunay na ang


pagyanig ng Huling Sandali ay isang sukdulang bagay. Sa Araw na makikita


ninyo ito, malilimutan ng bawat nagpapasuso ang pinasuso nito, mailalaglag


ng bawat may dinadala sa sinapupunan ang dinadala nito, at makikita mo ang


mga tao na parang mga lasing at hindi naman sila lasing ngunit dahil sa ang


pagdurusa mula kay Allah ay matindi.


Ang Kamatayan


Ito ay katapusan ng bawat buháy sa mundong ito. Nagsabi si Allah (3:185):

wat kaluluwa ay makatitikim ng kamatayan.


Sinabi pa Niya (55:26):

Bawat sinumang nasa ibabaw ng lupa na ito ay malilipol,


Nagsabi naman Siya sa Propeta (SAS) (39:30):

Tunay na ikaw ay mamamatay at tunay na sila ay mga mamamatay.


Kaya walang imortalidad para sa isa sa mga tao sa mundong ito. Nagsabi si Allah (21:34):

Hindi Namin ipinagkaloob sa isang tao noong wala ka pa ang buhay na


mananatili.


Ang higit na marami sa mga tao ay mga pabaya hinggil sa kamatayan gayong ito ay


isang natitiyak na bagay na hindi mararating ng pagdududa. Kaya tungkulin ng Muslim


na dalasan ang pag-alaala sa kamatayan at paghandaan ito sa pamamagitan ng pagbabaon


mula sa pangmundong buhay niya para sa kabilang-buhay niya sa pamamagitan ng matuwid


na gawain bago mahuli ang lahat. Nagsabi ang Sugo (SAS):

Samantalahin mo ang limang ito bago ang limang iyon: ang buhay mo bago ang


kamatayan mo, ang kalusugan mo bago ang karamdaman mo, ang kawalanggawain


mo bago ang kaabalahan mo, ang kabataan mo bago ang katandaan


mo, at ang kariwasaan mo bago ang karalitaan mo.” (Musnad Imám Ahmad)


Pakaalamin mo na ang patay ay walang madadala kasama sa libingan niya na anumang pagaari


sa mundo. Ang matitira lamang sa kanya ay ang nagawa niya. Kaya magsikap ka na


magbaon ng matuwid na gawa na matatamo mo sa pamamagitan nito ang kaligayahang


magpakailanman at ang kaligtasan sa pagdurusa ayon sa kapahintulutan ni Allah.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


135


Ang taning ng tao ay nakakubli. Hindi ito nalalaman ng isa man maliban kay Allah.


Kaya walang isang nakaaalam kung kailan siya mamamatay at kung sa aling pook siya


mamamatay dahil ito ay bahagi ng kaalaman sa Nakalingid na namumukod si Allah doon.


Kapag dumating ang kamatayan ay hindi magagawang itaboy ito o ipagpaliban ito o


takasan ito. Nagsabi si Allah (7:34):

Ang bawat kalipunan ay may taning. Kaya kapag dumating na ang taning nila


ay hindi sila makapagpapahuli ng isang saglit at hindi sila makapagpapauna.


Ang mananampalataya, kapag pinuntahan siya ng kamatayan, ay pinupuntahan siya


ng anghel ng kamatayan na nasa magandang anyo at may kaaya-ayang amoy. Dumarating


kasama nito ang mga anghel ng awa na magpapagalak sa kanya ng balita tungkol sa Paraiso.


Nagsabi si Allah (41:30):

Tunay na ang mga nagsabi: “Si Allah ang Panginoon namin” pagkatapos ay


nananatiling matuwid, magsisibabaan sa kanila ang mga anghel na nagsasabi:


“Huwag kayong mangamba, huwag kayong malungkot, at magalak kayo sa


Paraiso na sa inyo noon ay ipinangangako.”


Tungkol naman sa Káfir, pupuntahan siya ng anghel ng kamatayan na may nakatatakot na


anyo, maitim ang mukha. Dumarating kasama nito ang mga anghel ng pagdurusa na magbabalita


sa kanya ng tungkol pagdurusa. Nagsabi si Allah (6:93):

Kung nakikita mo sana kapag ang mga lumalabag sa katarungan ay nasa


mga hapdi ng kamatayan samantalang ang mga anghel ay nag-aabot ng mga


kamay nila, na nagsasabi: “Ilabas ninyo ang mga kaluluwa ninyo! Ngayong


araw ay gagantihan kayo ng pagdurusa ng kahihiyan dahil sa kayo noon ay


nagsasabi hinggil kay Allah ng hindi totoo at kayo noon sa mga tanda Niya


ay nagmamalaki.”


Kaya kapag dumating ang kamatayan, mabubunyag ang katotohanan at lilinaw ang


lahat sa bawat tao. Nagsabi si Allah (23:99-100):

Gayon nga hanggang sa nang dumating na ang kamatayan sa isa sa kanila


ay nagsabi siya: “Panginoon ko, pabalikin Ninyo ako, nang harinawa ako ay


makagawa ng matuwid sa naiwan ko!” Aba’y hindi! Tunay na ito ay isang


salitang siya ang nagsasabi nito. Mula sa likod nila ay may isang harang hanggang


sa araw na bubuhayin sila.


Kaya kapag dumating ang kamatayan ay magmimithi ang Káfir at ang sumusuway ng pagbalik


sa buhay sa mundo upang gumawa ng mga matuwid na gawain ngunit wala nang


maidudulot na mabuti ang pagsisi kapag huli na ang lahat. Nagsabi si Allah (42:44):


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


136

Makikita mo na ang mga lumalabag sa katarungan, noong nakita na nila ang


pagdurusa, ay magsasabi: “Tungo sa pagbabalik sa Mundo ay may daan ba?”


Bahagi ng awa ni Allah sa mga lingkod Niya na ang sinumang ang huling salita nito


bago mamatay ay Lá iláha illa lláh


(Walang Diyos kundi si Allah) ay papasok sa Paraiso.


Nagsabi ang Sugo ni Allah (SAS):

Ang sinumang ang huling salita niya ay Lá iláha illa lláh


ay papasok sa Paraiso.


(Iniulat ito ni Imám Abú Dáwúd.)


Iyon ay dahil sa hindi maaaring sabihin ito ng isang tao sa maselang sandaling iyon maliban


sa tapat na naniniwala rito. Ang hindi tapat na naniniwala rito naman ay makaliligta niyon


dahil sa tindi ng dadapo sa kanya na mga hapdi ng paghihingalo. Dahil doon, sunnah para


sa sinumang pupunta sa naghihingalo na ipabigkas dito ang Lá iláha illa lláh


dahil ang


sabi ng Propeta (SAS):

Ipabigkas ninyo sa mga mamamatay sa inyo ang Lá iláha illa lláh.


Ang Libingan


Nagsabi ang Sugo (SAS):

Tunay na ang tao ― kapag inilagay siya sa libingan niya at tinalikuran siya ng


mga nakilibing sa kanya ― tunay na siya ay talagang makaririnig sa mga yabag


ng mga sapin sa paa nila. Sinabi: Pupuntahan siya ng dalawang anghel, pauupuin


nila siya, at sasabihin nila sa kanya: “Ano ang sinasabi mo noon tungkol


sa taong ito?”202 Sinabi: Tungkol naman sa mananampalataya, sasabihin niya:


“Sumasaksi ako na siya ay Lingkod ni Allah at Sugo Niya.” Sinabi: Kaya sasabihin


sa kanya: “Tingnan mo ang magiging upuan mo [sana] mula sa Impiyerno;


pinalitan nga ito ni Allah para sa iyo ng isang upuan mula sa Paraiso.” Nagsabi


ang Propeta ni Allah: Kaya makikita niya ang lahat ng mga iyon. Tungkol naman


sa tumatangging sumampalataya o nagpapanggap sumampalataya, sasabihin


niya: “Hindi ko nalalaman; ako noon ay nagsasabi ng sinasabi ng mga tao.”


202 Si Propeta Muhammad (SAS) ang tinutukoy nila.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


137


Kaya sasabihin: “Hindi mo nalaman at hindi ka sumunod [sa nakaaalam].”


Pagkatapos ay pupukpukin siya ng martilyong bakal ng isang pukpok sa pagitan


ng mga tainga niya kaya mapasisigaw siya ng isang sigaw na maririnig ng


malapit sa kanya maliban sa tao at jinn. (Isinalaysay ito nina Imám alBukháríy:


1338, at Imám Muslim: 2870.)


Ang pagbabalik ng kaluluwa sa katawan sa loob ng libingan ay kabilang sa mga bagay


hinggil sa Kabilang-buhay na hindi matatalos ng isipan ng tao sa mundo. Nagkaisa ang


mga Muslim sa paniniwala na ang tao ay pagiginhawahin sa libingan niya kapag siya ay


isang mananampalataya na karapat-dapat palasapin ng kaginhawahan, o pagdurusahin kapag


siya ay karapat-dapat palasapin ng pagdurusa kung hindi nagpaumanhin si Allah sa kanya.


Nagsabi si Allah (40:46):

Apoy, idadarang sila roon sa umaga at gabi. Sa araw ng pagsapit ng Huling


Sandali ay sasabihin sa mga anghel: “Papasukin ninyo ang mga kampon ni


Paraon sa pinakamatinding pagdurusa.”


Nagsabi naman ang Sugo (SAS):

Magpakupkop kayo kay Allah laban sa pagdurusa sa libingan. (Isinalaysay ito


ni Imám Muslim: 2867.)


Ang matinong isip ay hindi magkakaila nito dahil ang tao ay nakakikita sa buhay na ito


nakahahawig para sa kanya roon. Ang natutulog ay makadarama na siya ay pinagdurusa


ng isang matinding pagdurusa. Magsisisigaw siya at magpapasaklolo samantalang ang


sinumang nasa katabi niya ay hindi makararamdam niyon. Ito ay sa kabila ng malaking


kaibahan sa pagitan ng buhay at kamatayan. Ang pagdurusa sa libingan ay kapwa sa


kaluluwa at katawan. Nagsabi nga ang Sugo (SAS):

“Tunay na ang libingan ay una sa mga yugto ng Kabilang-buhay. Kaya kung


nakaligtas siya rito, ang anumang matapos nito ay higit na madali kaysa rito;


at kung hindi siya nakaligtas dito, ang anumang pagkatapos nito ay higit na


matindi kaysa rito.” (Itinala ni Imám atTirmidhí: 2308.)


Kaya nararapat sa Muslim na dalasan ang panalangin laban sa pagdurusa sa libingan, lalo


na bago magsabi ng assalámu ‘alaykum wa rahmatu lláh


sa saláh203 magsikap sa paglayo


sa mga pagsuway na siyang unang dahilan para sa pagdurusa sa libingan at sa Impiyerno.


Tinawag itong pagdurusa sa libingan dahil ang karamihan sa mga tao ay inililibing. Gayon


203 Ang panalanging ito ay: Alláhumma inní a‘údhu bika min ‘adhábi jahannam, wa min ‘adhábi lqabri,


wa min fitnati lmahyá


wal mamát, wa min fitnati lmasíhi


ddajjál:


O Allah, tunay na ako ay nagpapakupkop


sa Iyo laban sa pagdurusa sa Impiyerno, laban sa pagdurusa sa libingan, laban sa tukso ng buhay at kamatayan,


at laban sa tukso ng Bulaang Kristo.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


138


pa man, ang nalunod, ang nasunog, ang nakain ng mabangis na hayop, at ang tulad niyon


ay pinagdurusa o pinagiginhawa sa Barzakh.204


Ang pagdurusa sa libingan ay sinasarisari gaya ng pagpukpok ng mga martilyong bakal


o iba pa. Pupunuin ang libingan ng isang patay ng kadiliman. Maglalatag para sa kanya


ng higaang mula sa Impiyerno at magbubukas sa harap niya ng isang pinto mula roon.


Magpapakita sa kanya ang buktot na gawa niya sa anyo ng isang lalaking pangit na mabaho


ang amoy, na mananatiling kasama niya sa libingan niya.


Ang pagdurusa ay magpapatuloy kapag ang namatay ay isang Káfir o isang Munáfiq.


Kapag ang namatay naman ay isang mananampalatayang sumusuway, magkakaiba ang


pagdurusa ayon sa sukat ng pagsuway niya. Maaaring matigil sa kanya ang pagdurusa. Ang


mabuting mananampalataya naman ay pagiginhawahin sa libingan niya kung saan paluluwagin


para sa kanya ang libingan niya, pupunuin ng liwanag, magbubukas para sa kanya


ng isang pinto patungo sa Paraiso. May makararating sa kanya na halimuyak nito at bango


nito. Maglalatag para sa kanya ng higaang mula sa Paraiso. Magpapakita sa kanya ang matuwid


na gawa niya sa anyo ng isang magandang lalaki na aaliw sa kanya sa libingan niya.


Ang Pagsapit ng Huling Sandali205 at ang mga Tanda Nito


Hindi nilikha ni Allah ang daigdig na ito para manatili kailanman. Bagkus may darating


dito na isang araw na pagwawakasan nito. Ang araw na ito ay ang araw na sasapit dito ang


Huling Sandali. Ito ay isang katotohanang duda hinggil doon. Nagsabi si Allah (40:59):

Tunay na ang Huling Sandali ay talagang darating, walang pag-aalinlangan


hinggil dito, subalit ang higit na marami sa mga tao ay hindi sumasampalataya.


Nagsabi pa Siya (34:3):

Nagsabi ang mga tumangging sumampalataya: “Hindi darating sa amin ang


Huling Sandali. Sabihin mo: “Oo, sumpa man sa Panginoon ko, talagang


darating nga ito sa inyo,


Ang Huling Sandali ay malapit na yamang nagsabi si Allah (54:1):

Nalalapit na ang Huling Sandali


Nagsabi pa Siya (21:1):

Nalalapit na para sa mga tao ang pagtutuos sa kanila habang sila sa pagkalingat


ay mga bumabaling palayo.


Subalit ang pagkalapit nito ay hindi ayon sa sukatan ng mga tao at sa nalalaman nila. Bagkus


ito ay kaugnay sa kaalaman ni Allah at sa nagdaan sa edad ng mundo.206


204 Ito ay ang yugto ng panahon sa pagitan ng kamatayan ng tao at muling pagbubuhay.


205 Ang huling sandali ng isang tao o ng Sansinukob bago lipulin ni Allah ang lahat ng nilalang.


206 Ang panahon ngayon ay higit na malapit sa Huling Sandali kaysa sa oras ng paglikha ng mundo.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


139


Ang kaalaman hinggil sa Huling Sandali ay kabilang sa Nakalingid na sinarili ni Allah


ang kaalaman hinggil doon sapagkat hindi Niya ito ipinaalam sa isa man sa nilikha Niya.


Nagsabi Siya (33:63):

Tinatanong ka ng mga tao hinggil sa Huling Sandali. Sabihin mo: “Ang kaalaman


hinggil doon ay nasa kay Allah lamang. Ano ang magpapabatid sa iyo


na marahil ang Huling Sandali ay nagiging malapit na?”


Bumanggit ang Sugo (SAS) ng mga tandang nagpapahiwatig sa nalalapit na pagdating ng


Huling Sandali. Kabilang sa mga ito ay ang paglabas ng alMasíh adDajjál (Bulaang Kristo).


Siya ay isang malaking tukso sa mga tao yamang bibigyan siya ni Allah ng kapangyarihan


sa paggawa ng mga mahimalang bagay na ikalilinlang ng marami sa mga tao: uutusan niya


ang langit at uulan ito, uutusan niya ang damo at tutubo ito, bubuhay siya ng patay, at iba


pa roon na mga himala. Nabanggit ng Sugo (SAS) na siya ay kirat. Darating siya na dala


ang tulad ng Paraiso at Impiyerno at ang sinasabi niya na Paraiso ay Impiyerno at ang sinasabi


naman niya na Impiyerno ay Paraiso. Mananatili siya sa Lupa sa loob ng apatnapung


araw: may araw na gaya ng isang taon, may araw na gaya ng isang buwan, may araw na


gaya ng isang linggo, at ang nalalabing mga araw niya ay gaya ng mga karaniwang araw.


Walang matitirang lugar sa daigdig na hindi niya papasukin, maliban sa Makkah at Madínah.


Kabilang din sa mga tanda ng Huling Sandali ang pagbaba ni Jesus na anak ni Maria


(AS) sa puting minaret sa dakong silangan ng Damascus sa oras ng saláh sa madaling-araw,


kung saan magdadasal siya ng dasal sa madaling-araw kasama ng mga tao. Pagkatapos ay


hahanapin niya ang Bulaang Kristo at papatayin niya ito. Kabilang sa mga tanda nito rin


ang pagsikat ng araw mula sa kanluran. Kaya kapag nakita ito ng mga tao, masisindak sila


at sasampalataya kung kailan wala nang maidudulot na pakinabang sa kanila ang pagsampalataya


nila. Mayroon pang maraming ibang tanda para sa Huling Sandali.


Hindi sasapit ang Huling Sandali kundi sa mga masama sa mga tao. Iyon ay dahil si


Allah ay magpapadala, bago ang pagsapit ng Huling Sandali, ng isang mabanong hangin


na kukuha sa mga kaluluwa ng mga mananampalataya. Kaya kapag ninais na ni Allah


ang humatol sa mga nilikha ng kamatayan at pagwawakas ng mundo, ipag-uutos Niya sa


anghel ang pag-ihip sa tambuli, na isang malaking sungay. Kaya kapag narinig ito ng mga


tao ay mamamatay sila. Nagsabi si Allah (39:68):

Iihip sa tambuli kaya mamamatay ang sinumang nasa mga langit at ang


sinumang nasa lupa, maliban sa sinumang niloob ni Allah na mabuhay.


Mangyayari iyon sa araw ng Biyernes at saka matapos niyon ay mamamatay ang lahat ng


anghel at walang matitira kundi si Allah, kaluwalhatian sa Kanya at pagkataas-taas Niya.


Ang buong katawan ng tao ay maglalaho at kakainin ng lupa maliban dulo ng gulugod


(spinal cord). Ito ay buto na nasa pinakababa ng likod. Tungkol naman sa mga katawan


ng mga propeta at mga shahíd,207 ang mga ito ay hindi kakainin ng lupa. Magpababa si


Allah mula sa langit ng tubig at tutubo ang mga katawan at mabubuo muli. Kapag ninais


207 Martir o namatay na alay ang buhay sa pagtatangol sa Islam, na tanging si Allah lamang ang nakaaalam.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


140


na ni Allah na buhayin ang mga tao ay bubuhayin Niya si Isráfíl, ang anghel na nakatalaga


sa pag-ihip ng tambuli. Iihip ito sa tambuli sa ikalawang pagkakataon at bubuhayin ni Allah


ang lahat ng nilikha. Lalabas ang mga tao sa mga libingan nila gaya ng pagkalikha sa kanila


ni Allah sa unang pagkakataon: mga nakayapak, mga hubad, at mga hindi tuli. Nagsabi si


Allah (36:51):

Iihip sa tambuli kaya walang anu-ano sila mula sa mga libingan patungo sa


Panginoon nila ay magdadali-dali.


Nagsabi pa Siya (70:43-44):

sa araw na magsisilabasan sila mula sa mga libingan na nagmamatulin na para


bagang sila papunta sa mga diyus-diyusan ay nagmamadali. Nakatungo ang


mga paningin nila, nilulukob sila ng isang kadustaan! Iyan ay ang araw na


sa kanila noon ay ipinangangako.


Ang unang ilalabas ng lupa ay ang pangwakas sa mga propeta, ang Propeta natin na si


Muhammad (SAS) gaya ng pagkasaad niyon ayon sa kanya. Pagkatapos ay aakayin ang


mga tao sa lupa ng pagtitipon. Ito ay isang malawak na patag na lupa. Titipunin ang mga


Káfir na naglalakad sa pamamagitan ng mga mukha nila. Tinanong nga ang Sugo (SAS)


kung papaano bubuhayin ang Káfir na naglalakad sa pamamagitan ng mukha niya kaya


nagsabi siya:

Hindi ba ang nagpalakad sa kanya sa mga paa niya sa mundo ay nakakakaya


sa pagpapalakad sa kanya sa mukha niya sa Araw ng Pagbangon.


Ang umaayaw sa pag-alaala kay Allah ay bubuhayin na isang bulag. Lalapit ang araw


sa mga nilikha. Ang mga tao ay ayon sa mga gawa nila sa dami ng pawis. Mayroon sa kanila


na ang pawis ay aabot sa mga bukung-bukong niya. Mayroon sa kanila na hanggang sa mga


baywang niya. Mayroon sa kanila na rerendahan ng pawis. Ito ay ayon sa mga gawa nila.


Mayroong lililiman ni Allah sa lilim Niya sa araw na walang lilim kundi ang lilim Niya.


Nagsabi ang Sugo (SAS):].1031 ، ]متفق عليه: 1423


May pito na lililiman sila ni Allah, pagkataas-taas Niya, sa lilim Niya sa araw na


walang lilim kundi ang lilim Niya: pinunong makatarungan; binatang lumaki


sa pagsamba kay Allah; lalaking ang puso nito ay nakatali sa mga masjid; dalawang


lalaking nagmamahalan alang-alang kay Allah na nagkikita alang-alang


sa Kanya at naghihiwalay alang-alang sa Kanya; lalaking inanyayahan ng isang


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


141


babaing may mataas na kalagayan at kagandahan ngunit nagsabi ito: Tunay


na ako ay nangangamba kay Allah; lalaking nagkawanggawa ng isang kawanggawa


at ikinubli nito iyon nang sa gayon ay hindi nalalaman ng kaliwa nito


ang ginugugol ng kanan nito; at taong nakaalaala kay Allah habang nag-iisa


at nag-umupaw ang mga mata nito [sa luha].


Ito ay hindi lamang nauukol sa mga lalaki. Bagkus ang babae rin ay pananagutin din siya


sa mga ginawa niya: kung mabuti ay mabuti ang gantimpala at kung masama ay masama


ang gantimpala. Ukol sa kanya ang tulad sa ukol sa lalaki na gantimpala at pagtutuos.


Titindi ang uhaw sa mga tao sa araw na iyon na ang tagal ay katumabas ng limampung


libong taon, ngunit ito ay lilipas sa mga sumampalataya nang mabilis kasingtagal ng pagsasagawa


ng saláh na fard. Pupunta ang mga Muslim sa Hawd ng Propeta (SAS) upang uminom


doon. Ang Hawd (lawa) ay isang malaking pagpaparangal na itinangi ni Allah dahil


dito ang Propeta natin (SAS). Iinom doon ang kalipunan niya sa Araw ng Pagbangon. Ang


tubig nito ay higit na matindi sa kaputian kaysa sa gatas at higit na matamis kaysa sa pulutpukyutan.


Ang amoy nito ay higit na mabango kaysa sa musk at ang mga panalok dito ay


kasindami ng bilang ng mga bituin sa langit. Ang sinumang uminom dito ng isang paginom


ay hindi na mauuhaw matapos niyon kailanman.


Mananatili ang mga tao sa lupa na pagtitipon nang mahabang panahon habang naghihintay


ng pasya sa kanila at pagtutuos. Kapag tumagal na sa kanila ang pagtayo at ang paghihintay


kalakip ng dinaranas nila doon na matinding hirap at init ng araw ay maghahanap


sila ng mamamagitan para sa kanila kay Allah para sa paghatol sa mga nilikha. Pupuntahan


nila si Adan (AS) ngunit hihingi ito ng paumanhin. Pagkatapos ay pupuntahan nila si Noe


(AS) ngunit hihingi rin ito ng paumanhin. Pagkatapos ay pupuntahan nila si Abraham (AS)


ngunit hihingi rin ito ng paumanhin. Pagkatapos ay pupuntahan nila si Moises (AS) ngunit


hihingi rin ito ng paumanhin. Pagkatapos ay pupuntahan nila si Jesus (AS) ngunit hihingi


rin ito paumanhin. Pagkatapos ay pupuntahan nila si Muhammad (SAS) at magsasabi siya:


“Ako ay ukol doon.” Magpapatirapa siya sa ilalim ng Trono, magpupuri siya kay Allah ng


mga papuring ipahahayag sa kanya sa sandaling iyon, at sasabihin: “O Muhammad, iangat


mo ang ulo mo at humiling ka, pagbibigyan ka; mamagitan ka, pamamagitanin ka.” Kaya


ipahihintulot na ni Allah ang paghahatol at ang pagtutuos. Ang kalipunan ni Muhammad


(SAS) ang unang sisiyasatin.


Ang unang sisiyasatin sa tao sa mga gawa niya ay ang saláh. Kung naging tumpak ito


at tinanggap, titingnan ang nalalabing gawa niya. Kung tinanggihan ito, tatanggihan ang


nalalabing gawa niya. Tatanungin ang tao ng tungkol sa limang bagay: tungkol sa buhay


niya kung sa ano niya inubos ito, tungkol sa kabataan niya kung sa ano niya ginamit ito,


tungkol sa yaman niya kung saan niya kinita ito at sa ano niya ginugol ito, at tungkol sa


kaalaman niya kung ano ang ginawa niya rito. Ang unang hahatulan sa mga tao ay kaugnay


sa [pagpapadanak ng] mga dugo. Ang paggagantihan sa araw na iyon ay sa pamamagitan


ng mga magandang nagawa at mga masagwang nagawa. Kukuha mula sa mga magandang


nagawa ng tao [na nagkasala] at ibibigay sa katungali niya. Kapag naubos ang magandang


nagawa niya, kukuha mula sa mga masagwang nagawa ng katungali niya at ibabato sa kanya.


Matapos niyon ay itatayo ang Sirát. (Ito ay isang tulay na higit na manipis kaysa sa


buhok at higit na matalas kaysa sa tabak na itatayo sa ibabaw ng Impiyerno.) Daraan ang


mga tao sa ibabaw nito [sa bilis na] ayon sa mga gawa nila. Mayroon sa kanilang daraan


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


142


na gaya ng kisap ng mata, gaya ng hangin, at gaya ng mga matuling kabayo. Mayroon din


sa kanilang gagapang. Sa ibabaw ng Sirát ay mayroong mga kalawit na susungkit sa mga


Káfir at magtatapon sa kanila sa Impiyerno. Magsisilaglagan sa Impiyerno ang mga Káfir


at ang niloob ni Allah kabilang sa mga sumusuway na mananampalatayan. Ang mga Káfir


ay mananatili sa Impiyerno samantalang ang mga masuwaying mananampalataya naman


ay pagdurusahin doon hanggang sa kailan niloob ni Allah at pagkatapos ay hahanguin din


upang ipasok sa Paraiso.


Magpapapahintulot si Allah sa sinumang niloob Niya sa mga propeta, mga sugo, at mga


matuwid na mamagitan para sa iban sa pumasok sa Impiyerno na mga sumampalataya sa


Tawhíd palalabasin sila ni Allah mula roon. Titigil ang mga tumatawid sa Sirát, ang mga


mananahan sa Paraiso, sa isang tulay na nasa pagitan ng Paraiso at Impiyerno kung saan


maghihiganti para iba sa kanila dahil sa iba pa kaya naman hindi papasok sa Paraiso ang


sinumang may atraso sa kapatid niya [sa pananampalataya] hanggang sa napaghigantihan


ito dahil doon at bumuti ang mga loob nila sa iba pa. Kapag pumasok ang mga mga maninirahan


sa Paraiso sa Paraiso at pumasok ang mga maninirahan sa Impiyerno sa Impiyerno,


dadalhin ang kamatayan sa anyong lalaking tupa at kakatayin sa pagitan ng Paraiso at Impiyerno


habang ang mga maninirahan sa Paraiso at Impiyerno ay nakatingin. Pagkatapos ay


sasabihin: “O mga maninirahan sa Paraiso, buhay na mananatili sapagkat wala nang kamatayan;


o mga maninirahan sa Impiyerno, buhay na mananatili sapagkat wala nang kamatayan.”


Kaya kung sakaling may isang mamamatay sa galak ay talagang namatay na sana


ang mga maninirahan sa Paraiso dahil sa tindi ng galak at kung sakaling may isang mamamatay


sa lungkot ay talagang namatay na sana ang mga maninirahan sa Impiyerno.


Ang Impiyerno at ang Pagdurusa Roon


Nagsabi si Allah (2:24):

pangilagan ninyo ang Apoy na ang panggatong nito ay ang mga tao at ang


mga bato ― inihanda para sa mga tumatangging sumampalataya.


Nagsabi naman ang Sugo (SAS) sa mga Kasamah niya:

Ang apoy ninyo na ipinaririkit ng anak ni Adan ay isang bahagi mula sa pitumpung


bahagi ng init ng Impiyerno. Nagsabi sila: Sumpa man kay Allah, ito nga ay


talagang nakasasapat na, o Sugo ni Allah. Nagsabi siya: Sapagkat tunay na iyon


ay nakalalamang ng animnapu’t siyam na bahagi na ang bawat [isa] roon ay


tulad ng init nito.


Ang Impiyerno ay may pitong palapag. Ang bawat palapag ay higit na matindi sa dulot


na pagdurusa kaysa sa iba. Ang bawat palapag sa mga ito ay may mga mananahanan ayon


sa mga ginawa nila. Ang mga Munáfiq (nagpapangap na Muslim) ay sa pinakamababang


bahagi ng Impiyerno na siyang pinakamatindi sa dulot na pagdurusa. Ang pagdurusa ng mga


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan


143


maninirahan sa Impiyerno na mga Káfir ay palagian, hindi titigil. Sa tuwing nasusunog sila ay


panunumbalikin sila sa muli para sa karagdagang pagdurusa. Nagsabi si Allah (4:56):

Sa tuwing naluto na ang mga balat nila, pinapalitan Namin sila ng mga balat


na iba sa mga iyon upang malasap nila ang pagdurusa.


Nagsabi pa Siya (35:36):

Ang mga tumangging sumampalataya, ukol sa sa kanila ang Apoy ng Impiyerno:


hindi kikitil208 sa kanila kaya mamamatay sila at hindi magpapagaan sa kanila


ng pagdurusang dulot nito. Ganyan Kami gaganti sa bawat palatangging


sumampalataya.209


Tatanikalaan sila roon at igagapos ang mga leeg nila. Nagsabi si Allah (14:49-50):

Makikita mo ang mga sumasalansang sa Araw na iyon na mga magkagapos


sa pamamagitan ng mga posas, na ang mga damit nila ay mula sa alkitran


at natatakpan ang mga mukha nila ng apoy,


Ang pagkain ng mga maninirahan sa Impiyerno ay ang Zaqqúm yamang nagsabi si Allah


(44:43-46):

Tunay na ang puno ng Zaqqúm ay pagkain ng makasalanan. Gaya ng latak


ng langis, kukulo ito sa loob ng mga tiyan gaya ng pagkulo ng mainit na tubig.


Ang katindihan ng pagdurusa sa Impiyerno at ang kasukdulan ng ginahawa sa Paraiso


ay nililinaw ng nasaad sa Sahíh Muslim ayon sa Propeta (SAS) na nagsabi:

Dadalhin ang pinakamaginahawa sa mga nanirahan sa mundo kabilang sa mga


maninirahan sa Apoy sa Araw ng Pagbangon at ilulublob ito sa Apoy ng isang


paglublob. Pagkatapos ay sasabihin: “O anak ni Adan, nakakita ka na ba ng isang


kabutihan kailanamn? Nakaranas ka na ba ng isang kaginhawahan kailanman?”


Kaya magsasabi ito: “Hindi, sumpa man kay Allah, o Panginoon [ko].” Dadalhin


naman ang pinakamatindi sa mga tao sa kahikahusan sa mundo kabilang sa mga


maninirahan sa Paraiso at ilulublob ito ng isang paglublob sa Paraiso at saka


208 O hindi maghahatol ng kamatayan


209 O palatanggi sa pagkilala ng utang na loob.


Silabus ng mga Aralin sa Islam Para sa Mag-anak at Lipunan