Nakamtan ko ang Islam bilang relihiyon nang hindi ko kailanman nawala ang pananampalataya kay Hesus na Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan) o alinman sa mga propeta ng Makapangyarihang Diyos

“Sabihin mo, [O Propeta]: O Mga Taong May Kasulatan! Halina tayo sa isang pangkaraniwang salita sa pagitan natin at ninyo: na wala tayong sasambahin maliban kay Allah, at hindi tayo magtatambal sa Kanya…”


(Qur’an 3:64)

Inihanda ni:


Muhammad Al-Sayed Muhammad


 


]Mula sa Aklat: Bakit Maniniwala sa Propeta ng Islam na si Muhammad, sumakanya nawa ang kapayapaan?[


[Why Believe in the Prophet of Islam, Muhammad (peace be upon him)?]


Batay sa pamagat na ating tinatalakay — “Nakamtan ko ang Islam bilang relihiyon nang hindi ko kailanman nawala ang pananampalataya kay Hesus na Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan) o alinman sa mga propeta ng Makapangyarihang Diyos.” — ang tanong ay:


Bakit ang Islam ay isang pakinabang at tagumpay? At paano hindi mawawala ang pananampalataya kay Hesus na Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan) o alinman sa mga propeta?


Una at higit sa lahat, mahalaga na maging malaya mula sa pansariling pagnanasa at mga pagkiling upang lapitan ang usapin nang may makatwiran at lohikal na kaisipan, sumusunod sa kung ano ang pinagtitibayan ng malilinis na isipan, sa pamamagitan ng paggamit ng biyaya ng pag-iisip na ipinagkaloob ng Allah (Diyos) sa mga tao—lalo na pagdating sa mga usapin ng pananampalataya sa Diyos, ang Lumikha, ang Kataas-taasan at Kagalang-galang, at ang paniniwala na pananagutin at pananagutin ng tao sa harap ng kanyang Diyos at Manlilikha, ang Kataas-taasan at ang Kahangahanga.


Ito ay nag-uutos ng kakayahan na makilala ang pagitan ng tama at mali at pumili nang wasto ayon sa likas na kalikasan ng tao upang hanapin ang pinakamabuting paniniwala na angkop sa kadakilaan ng Diyos.


Mararamdaman ng isang tao ang pakinabang ng pagkakamit ng Islam at makikita ito kapag nasaksihan niya ang mga katibayan ng pagiging tunay nito at ang mga patunay na nagpapatibay sa mensahe ng Propeta nitong si Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan), na dumating bilang tagapagtaguyod ng pananampalatayang ito. Ang ganoong tao ay pupuri sa Diyos dahil ginabayan siya tungo sa pagpapala ng Islam bilang relihiyon, matapos siyang pagkalooban ng kakayahang kilalanin ang pagiging tunay nito at ang mensahe ng Kanyang Propeta.


Sa madaling sabi, ilan sa mga ebidensya at patunay ay ang mga sumusunod:


Una: Si Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay kilala na sa kanyang bayan mula pagkabata pa lamang dahil sa kanyang huwarang mga katangiang moral. Ang mga katangiang ito ay malinaw na nagpapakita ng karunungan ni Allah sa pagpili sa kanya para sa pagka-propeta. Pinaka-nangingibabaw sa mga katangiang ito ang kanyang katapatan at pagiging mapagkakatiwalaan. Hindi maiisip na ang isang taong kilala sa mga birtud na ito—hanggang sa siya ay binigyan ng mga palayaw batay dito—ay tatalikod sa katotohanan at magsisinungaling sa kanyang bayan, lalo na ang magsinungaling sa Diyos sa pamamagitan ng pag-aangkin ng propetisismo at pagka-sugo.


Ikalawa: Ang kanyang panawagan (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay umaayon sa dalisay na likas na damdamin at wastong pag-iisip. Kabilang dito ang:


👉 Ang panawagan na maniwala sa pag-iral ng Diyos, sa Kanyang Pagkakaisa sa pagka-Diyos, sa Kanyang Kamahalan, at sa Kanyang Sukdulang Kapangyarihan.


👉 Ang panawagan na huwag idulog ang panalangin at pagsamba kaninuman maliban sa Kanya (hindi sa tao, bato, hayop, puno, at iba pa).


👉 Ang panawagan na huwag matakot o umasa kaninuman maliban sa Kanya.


Sapagkat tulad ng isang taong nag-iisip: “Sino ang lumikha sa akin at nagdala ng lahat ng mga nilikhang ito?” Ang lohikal na sagot ay: Ang Siyang lumikha at nagdala ng lahat ng mga ito ay walang pag-aalinlangan na isang makapangyarihan at dakilang Diyos, na inilalarawan sa Kanyang kakayahang lumikha at magbigay-buhay mula sa kawalan (sapagkat hindi lohikal na ang isang bagay ay makalikha ng isa pang bagay mula sa wala).


At kapag siya ay nagtanong: “Sino ang lumikha at nagdala sa Diyos na ito?” Kung ipagpapalagay na ang sagot ay: “Walang pag-aalinlangan, ito ay isa pang diyos na inilalarawan ng kapangyarihan at kadakilaan,” mapipilitan ang tao na ulitin ang tanong na ito nang paulit-ulit at gayundin ang sagot. Samakatuwid, ang lohikal na kasagutan ay walang lumikha o pinagmulan para sa Diyos na Manlilikha na nagtataglay ng ganap na kapangyarihan sa paglikha at nagdadala sa lahat mula sa kawalan. Siya lamang ang may kakayahang ito. Kaya’t Siya ang tunay na Diyos, ang Nag-iisa, ang Natatangi, ang kaisa-isang karapat-dapat sambahin.


Higit pa rito, hindi nararapat para sa Diyos (Allah) na manahan sa loob ng isang nilikhang tao na natutulog, umiihi, at dumudumi. Gayundin, ito ay hindi nararapat ilapat sa mga hayop (tulad ng baka at iba pa), lalo na’t ang kanilang wakas ay kamatayan at pagiging bulok na bangkay.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat na:


Isang Tahimik na Diyalogo sa Pagitan ng Isang Hindu at Isang Muslim.”


“A Quiet Dialogue between a Hindu and a Muslim”.  


👉 Ang panawagan na iwasan ang paglalarawan o paggawa ng mga rebulto o anyo para sa Diyos, sapagkat Siya ay higit na mataas kaysa sa anumang imahe na maaaring isipin o likhain ng tao ayon sa kanilang kapritso.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat na:


“Isang Mapayapang Diyalogo sa Pagitan ng Isang Budista at Isang Muslim.”


“A Peaceful Dialogue Between a Buddhist and a Muslim”.


👉 Ang panawagan na ipawalang-sala ang Diyos mula sa pangangailangan na magkaanak, sapagkat Siya ay Isa, hindi ipinanganak at hindi nanggaling sa sinuman. Kaya’t wala Siyang pangangailangan na magkaanak. At kung sakali mang ginawa Niya, ano ang pipigil sa Kanya upang magkaroon ng dalawa, tatlo, o higit pang mga anak? Hindi ba’t hahantong ito sa pagbibigay ng pagka-diyos sa kanila? At ito naman ay hahantong sa paglalayo ng panalangin at pagsamba tungo sa maraming diyos.


👉 Ang panawagan na linisin ang Diyos mula sa mga katangiang nakapandidiri na iniuugnay sa Kanya sa ibang paniniwala, kabilang ang:


o    Ang paglalarawan ng Diyos sa Hudaismo at Kristiyanismo na nagsisisi at nagdadalamhati sa paglikha ng tao, gaya ng nasa Genesis 6:6 [Ang Kristiyanong Biblia ay naglalaman ng mga kasulatang Hudyo bilang isa sa dalawang bahagi nito, na tinatawag na Lumang Tipan]. Ang pagsisisi at pagdadalamhati sa ginawa ay nagmumula lamang sa pagkakamali dahil sa kawalan ng kaalaman sa magiging bunga.


o    Ang paglalarawan ng Diyos sa Hudaismo at Kristiyanismo na Siya ay nagpahinga matapos likhain ang mga langit at lupa, gaya ng nasa Exodo 31:17, at nagbalik ng Kanyang lakas (ayon sa salin sa Ingles). Ang pamamahinga at pagbabalik ng lakas ay nagmumula lamang sa pagkapagod at hirap.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat:


“Isang Paghahambing sa pagitan ng Islam, Kristiyanismo, Hudaismo, at ang Pagpili sa Kanila.”


“A Comparison Between Islam, Christianity, Judaism, and The Choice Between Them.”


👉 Ang panawagan na ipawalang-sala ang Diyos mula sa katangian ng rasismo, at na Siya ay hindi, gaya ng sinasabi ng Hudaismo, isang diyos lamang ng iilang tao o grupo. Kung paanong ang tao ay likas na nilikha ng Diyos na nasusuklam at tumatanggi sa rasismo, hindi nararapat na iugnay ang ganitong katangian sa Diyos na Siyang naglagay ng likas na damdaming ito sa kanila.


👉 Ang panawagan na maniwala sa kadakilaan, kapangyarihan, at kagandahan ng mga katangian ng Diyos, na nagpapakita ng Kanyang walang hanggang kapangyarihan, ganap na karunungan, at lubos na kaalaman.


👉 Ang panawagan na maniwala sa mga banal na kasulatan, mga propeta, at mga anghel. Mayroon itong pagkakatulad sa pagitan ng makina at ng tao. Kung paanong ang isang makina na may masalimuot na bahagi ay nangangailangan ng manwal mula sa gumawa nito upang ipaliwanag ang paggamit at maiwasan ang pagkasira (na siya ring nagpapatunay sa maylikha nito), gayundin ang tao — na higit na mas kumplikado kaysa makina — ay nangangailangan ng manwal at patnubay, isang aklat ng gabay, na nagpapaliwanag ng kanyang pamumuhay at nag-aayos ng kanyang paraan ng pamumuhay ayon sa mga prinsipyong itinakda ng kanyang Diyos. Ang patnubay na ito ay ipinadala sa pamamagitan ng mga propeta ng Diyos, na pinili Niya upang ihatid ang Kanyang pahayag sa pamamagitan ng anghel na katiwala sa paghahatid ng Kanyang kapahayagan sa anyo ng mga batas at aral.


👉 Ang panawagan na itaas ang antas at dangal ng mga propeta at mga sugo ng Diyos at ipawalang-sala sila mula sa mga gawa na iniuugnay sa kanila sa ibang paniniwala na hindi tugma sa asal ng isang matuwid na tao, lalo na ng isang propeta. Halimbawa:


o    Ang akusasyon ng Hudaismo at Kristiyanismo na si Propeta Aaron ay sumamba sa isang idolo na anyo ng guya, at hindi lamang iyon kundi nagtayo pa siya ng templo para dito at inutusan ang mga anak ni Israel na sumamba rito (Exodo 32).


o    Ang kanilang akusasyon na si Propeta Lot ay uminom ng alak at pinabuntis ang kanyang dalawang anak na babae, at sila’y nagkaanak mula sa kanya (Genesis 19).


Ang pagpuna sa mga pinili ng Makapangyarihang Allah upang maging Kanyang mga sugo sa pagitan Niya at ng Kanyang mga nilikha at tagapagdala ng Kanyang mensahe ay katumbas ng pagpuna sa mismong pagpili ni Allah at paglalarawan sa Kanya bilang hindi nakakaalam ng nakatago at kulang sa karunungan sa pagpili ng mga dapat tularan mula sa mga propeta at mga sugo, na sila ay itinakda bilang mga ilaw ng patnubay para sa lahat ng tao. Kaya’t lumilitaw ang tanong: Kung ang mga propeta at sugo ay hindi nakaligtas sa gayong mga kasamaan na iniuugnay sa kanila, magiging ligtas ba ang kanilang mga tagasunod mula rito? Ito ay maaaring magsilbing dahilan upang mahulog din ang mga tao sa gayong mga kasamaan at maging sanhi ng kanilang pagkalat.


👉 Ang panawagan na maniwala sa Araw ng Paghuhukom, kung kailan ang mga nilalang ay muling bubuhayin matapos mamatay, at pagkatapos ay may haharapin na pagtutuos: Ang gantimpala ay dakilang kabayaran (sa isang walang hanggang buhay na masagana) para sa pananampalataya at paggawa ng mabuti, at mabigat na kaparusahan (sa isang abang buhay na puno ng pagdurusa) para sa kawalan ng pananampalataya at paggawa ng kasamaan.


👉 Ang panawagan sa matuwid na batas at marangal na katuruan, at ang pagtutuwid sa mga kamalian sa paniniwala ng mga naunang relihiyon. Halimbawa nito ay:


- Kababaihan: Habang ang Hudaismo at Kristiyanismo ay iniuugnay kay Eba (ang asawa ni Adan, sumakanya nawa ang kapayapaan) na siya raw ang naging dahilan ng pagsuway ni Adan, sapagkat tinukso niya ito na kumain mula sa ipinagbabawal na puno gaya ng nasa (Genesis 3:12), at pinarusahan siya ng Diyos ng hirap sa pagbubuntis at panganganak pati na rin ang kanyang mga inapo gaya ng nasa (Genesis 3:16), ipinaliwanag ng Banal na Qur’an na ang pagsuway ni Adan ay bunga ng tukso ni Satanas (at hindi dahil sa kanyang asawang si Eba), gaya ng nasa [Surah Al-A‘raf: 19-22] at [Surah Taha: 120-122]. Sa ganitong paraan, inalis ng Islam ang paghamak sa kababaihan na laganap sa mga naunang relihiyon dahil sa paniniwalang iyon. Ang Islam ay dumating na dala ang panawagan na parangalan ang kababaihan sa lahat ng yugto ng kanilang buhay. Halimbawa nito ang sinabi ni Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan): “Pakitunguhan ninyo ang kababaihan nang may kabutihan.” [Sahih Bukhari], at ang kanyang sinabi: “Sinuman ang may anak na babae at hindi siya ibinaon nang buhay, hindi siya inalipusta, at hindi pinaboran ang kanyang anak na lalaki kaysa kanya, ipapasok siya ni Allah sa Paraiso dahil sa kanya.” [Isinalaysay ni Ahmad].


- Digmaan: Habang ang Hudaismo at Kristiyanismo ay naglalaman ng maraming salaysay ng digmaan na nag-aatas ng pagpatay at paglipol sa lahat, kabilang ang mga bata, kababaihan, matatanda at kalalakihan, gaya ng nasa (Josue 6:21) at iba pa, na nagpapaliwanag sa kasalukuyang pagkauhaw sa pagdanak ng dugo at kawalan ng malasakit sa mga masaker at genocide (gaya ng nangyayari sa Palestina), nakikita natin sa kabilang panig ang pagpapakita ng pagpapasensya at pagpaparaya ng Islam sa digmaan, kung saan ipinagbawal ang pagtataksil at pagpatay sa mga bata, kababaihan, matatanda at hindi nakikibahagi sa labanan. Halimbawa nito ang sinabi ni Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan): “Huwag kayong pumatay ng sanggol, bata, babae, o matandang lalaki.” [Isinalaysay ni Al-Bayhaqi], at siya ay nag-utos na maging mabuti sa mga bihag na lumaban sa mga Muslim at ipinagbawal ang pananakit o pag-abuso sa kanila.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat:


“Ang mga Katuruan ng Islam at Kung Paano Nito Nalulutas ang mga Suliranin Noon at Ngayon.”


“Islam's Teachings and How They Solve Past and Current Problems”.


Pangatlo: Ang mga himala at mga pambihirang pangyayari na isinagawa ni Allah sa pamamagitan ng Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) bilang patunay ng suporta ni Allah para sa kanya. Ang mga ito ay nahahati sa:


•    Mga nahahawakang himala, gaya ng pag-agos ng tubig mula sa kanyang mga daliri (sumakanya nawa ang kapayapaan), na nagkaroon ng mahalagang papel sa pagliligtas sa mga mananampalataya mula sa kapahamakan sanhi ng matinding pagkauhaw sa ilang pagkakataon.


•    Mga di-nahahawakang (hindi pisikal) na himala, gaya ng:


o    Ang kanyang mga dasal na tinugon, tulad ng kanyang panalangin para sa ulan.


o    Ang mga propesiya ng Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) hinggil sa maraming bagay na hindi nakikita: gaya ng kanyang hula sa magiging mga pananakop sa Ehipto, Constantinople, at Herusalem, at iba pa, at ang pagpapalawak ng kanilang pamamahala. Ipinahayag din niya ang hula sa pananakop ng Ascalon sa Palestina at ang pagkakabit nito sa Gaza (na kilala noon bilang Gaza Ascalon) sa pamamagitan ng kanyang sinabi: “Ang pinakamabuti sa inyong jihad ay ang pagbabantay sa mga hangganan, at ang pinakamabuti rito ay nasa Ascalon” [Silsilatu Saheeha ni Al-Albani], na may pahiwatig na ang lugar na nabanggit sa hadith ay magiging lugar ng dakilang jihad sa hinaharap, na mangangailangan ng malaking pagtitiyaga mula sa mararangal na mandirigma sa pamamagitan ng pagtitiis at pagtatanggol sa landas ni Allah. Lahat ng kanyang mga propesiya ay natupad.


o    Ang Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay nagpropesiya rin ng maraming siyentipikong katotohanan higit 1400 taon na ang nakalipas, at pagkatapos ay natuklasan ng makabagong agham ang katotohanan at eksaktong sinabi niya. Halimbawa nito ang kanyang sinabi: “Kapag lumipas na ang apatnapu’t dalawang gabi sa patak (ng semilya), si Allah ay magpapadala ng isang anghel dito, na siyang huhubog dito at lilikhain ang pandinig, paningin, balat, laman, at mga buto nito...” [Isinalaysay ni Muslim]. Natuklasan ng makabagong agham na sa simula ng ikapitong linggo, partikular sa ika-43 araw mula sa araw ng pertilisasyon, nagsisimulang lumitaw ang estruktura ng mga buto ng embryo at unti-unting nabubuo ang anyong-tao, na nagpapatunay sa sinabi ng Propeta.


•    Ang himala ng Qur’an (ang pinakadakilang himala na mananatili hanggang sa Araw ng Paghuhukom), na may natatanging istilo, kung saan ang mga mahusay na Arabo ay hindi makagawa ng kahit isang kabanata na tulad nito, kahit sa pinakamaliit na kabanata nito.


o    Ang Banal na Qur’an ay nagbanggit ng maraming bagay na hindi nakikita. Ito ay naging dahilan ng pagyakap ng maraming siyentipiko mula sa iba’t ibang larangan ng agham sa Islam. [Kabilang sa mga nagpahayag ng kanyang labis na paghanga sa mga katotohanan ng astronomiya sa Qur’an ay si Prop. Yoshihide Kozai – Direktor ng Tokyo Observatory, Hapon]. Halimbawa nito ang pahiwatig na si Allah na Kataas-taasan ay patuloy na magpapalawak ng sansinukob, gaya ng Kanyang sinabi: “At ang kalangitan ay Aming itinayo nang may lakas, at tunay na Kami ay tagapagpalawak nito” [Adh-Dhariyat: 47]. Hindi ito natuklasan ng agham hanggang sa makabagong panahon. Kay tumpak ng mga salita ng Banal na Qur’an at ng panawagan nito tungo sa kaalaman at pagninilay!


o    Ang unang kapahayagan na ipinadala ni Allah mula sa mga talata ng Qur’an ay ang Kanyang sinabi: “Magbasa ka sa pangalan ng iyong Panginoon na lumikha” [Al-‘Alaq: 1]. Ang pagbabasa ay landas tungo sa kaalaman at pag-unawa, at sa gayon ay tungo sa pagsulong ng sangkatauhan sa lahat ng larangan ng buhay.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat:


“Ang Islam at ang Mga Tuklas ng Makabagong Agham bilang Patunay at Katibayan ng Pagkapropeta at Pagkamagasasugo ni Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan).”


 “Islam and the Discoveries of Modern Science as the Evidence and Proofs of the Prophethood and Messengership of Muhammad (peace be upon him).”


    Lohikal na Puna:


Ang nabanggit ay isang makatarungan at makatwirang pamantayan na maiintindihan ng lahat ng antas ng pag-iisip upang makilala ang kredibilidad ng sinumang propeta o sugo, at sa gayon, ang katotohanan ng kanyang panawagan at mensahe. Kung tatanungin ang isang Hudyo o Kristiyano: “Bakit ka naniwala sa pagiging propeta ng isang partikular na sugo gayong hindi mo nasaksihan ang alinman sa kanyang mga himala?” Ang sagot ay: “Dahil sa tuluy-tuloy na mga patotoo ng mga nag-ulat ng kanyang mga himala.”


    Ang sagot na ito ay lohikal na magdadala tungo sa paniniwala kay Propeta Muhammad (sumakanya ang kapayapaan), sapagkat ang mga tuluy-tuloy na patotoo hinggil sa kanyang mga himala ay higit kaysa sa anumang ibang propeta.


    Dagdag pa rito, sa pamamagitan ng kanyang talambuhay na pinangalagaan ng Allah, malinaw na makikita ang katotohanan ng kanyang panawagan:


1.    Ang kanyang patuloy na pagsusumikap na isagawa ang kanyang ipinangaral, kabilang ang paggabay sa mga gawaing pagsamba, marangal na mga aral, at dakilang asal, kasama ng kanyang kabanalan at pagtalikod sa makamundong buhay na panandalian.


2.    Ang pagtanggi ni Propeta Muhammad (sumakanya ang kapayapaan) sa mga alok ng mga tao ng Makkah ng kayamanan, kaharian, dangal, at pag-aasawa sa kanilang maharlikang mga anak na babae, kapalit ng pag-abandona sa kanyang panawagan (sa Kaisahan ng Allah, dalisay na pagsamba sa Kanya, pagtalikod sa pagsamba sa mga diyus-diyosan, pag-uutos ng kabutihan, at pagbabawal sa kasamaan), samantalang tiniis niya ang matinding pagdurusa mula sa pananakit, pagkapoot, pag-uusig, at maging ang mga digmaan mula sa kanyang sariling bayan dahil sa kanyang panawagan.


3.    Ang kanyang kasigasigan sa pagtuturo sa kanyang mga kasamahan at sa buong sambayanan na huwag labis-labis na purihin siya. Sinabi niya: “Huwag ninyo akong labis na purihin tulad ng ginawa ng mga Kristiyano kay Jesus na anak ni Maria. Ako ay isang alipin lamang, kaya sabihin ninyo: ‘Alipin ng Allah at Kanyang Sugo.’” [Sahih Bukhari]


4.    Ang pangangalaga ng Allah sa kanya hanggang naihatid niya ang Kanyang mensahe at hanggang nabuo ang estado ng Islam.


    Hindi ba’t sapat na ebidensya ang lahat ng ito na siya (sumakanya ang kapayapaan) ay totoo sa kanyang pahayag at tunay na Sugo ng Allah?


Dagdag na Puna mula sa Bibliya:


    Mapapansin na ang katagang “at siya ay dumating na may sampung libong banal” sa Deuteronomio (33:2) ay inalis sa tekstong Arabe matapos ang katagang [at siya ay nagliwanag mula sa Bundok ng Paran], na kahawig ng propesiya kay Propeta Muhammad (sumakanya ang kapayapaan) na tulad ng pagsikat ng araw at pagningning ng liwanag nito sa mga dako. Nasa Genesis (21:21): “At siya – si Ismael – ay nanirahan sa ilang ng Paran.” At nalalaman sa tuluy-tuloy na salaysay na si Ismael (sumakanya ang kapayapaan) ay nanirahan sa lupain ng Hijaz. Kaya’t ang mga bundok ng Paran ay ang mga bundok ng Hijaz sa Makkah, na tahasang tumutukoy kay Propeta Muhammad (sumakanya ang kapayapaan) nang siya ay pumasok sa Makkah bilang mananakop nang walang pagbububo ng dugo at nagpatawad sa kanyang mga kababayan, kasama ng sampung libong kasamahan. Ang bahaging ito na inalis [at siya ay dumating na may sampung libong banal] ay nakumpirma sa King James Version, American Standard Version, at Amplified Bible.


    Gayundin, sa himno ng mga peregrino sa (Mga Awit 84:6), ang salitang Baca ay pinalitan sa tekstong Arabe upang hindi ito tahasang tumukoy sa paglalakbay-dasalan patungong Kaaba sa (Makkah), ang bayan ni Propeta Muhammad, dahil ang (Makkah) ay tinawag na (Baca). Ito ay binanggit sa Banal na Qur’an bilang (Baca) sa [Al-Imran: 96], at ang tekstong ito ay nakumpirma sa King James Version at iba pa bilang [valley of Baka], kung saan ang unang titik ng salitang Baka ay naka-kapital upang ipakita na ito ay isang pangngalang pantangi, at ang mga pantanging pangalan ay hindi isinasalin.


📚 Mangyaring sumangguni sa aklat na:


“Si Muhammad (sumakanya ang kapayapaan) ay Tunay na Propeta ng Allah.”


“Muhammad (Peace be upon him) Truly Is the Prophet of Allah”.


    Ang Pagiging Katamtaman at Pandaigdigan ng Islam:


Ang Islam ay relihiyon ng kapayapaan na yumayakap sa lahat, kumikilala sa kanilang mga karapatan, at nagtatawag sa paniniwala sa lahat ng mga propeta ng Allah.


•    Ang Islam ay dumating na may katamtaman sa lahat ng bagay, lalo na sa usapin ng paniniwala, na tumatalakay sa pinakamahalagang isyu sa Kristiyanismo, ang usapin tungkol kay Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan). Ito ay nagtatawag sa:


    Paniniwala sa pagiging propeta ni Hesukristo (sumakanya nawa ang kapayapaan), sa himala ng kanyang kapanganakan, at sa himala ng kanyang pagsasalita habang nasa duyan bilang tanda mula sa Allah upang linisin ang kanyang ina mula sa mga paratang ng Judaismo ng paggawa ng imoralidad, bilang paggalang sa kanya, at bilang patunay ng kanyang pagiging propeta at sugo sa hinaharap.


    Mula sa makatuwirang pananaw: Ito ang lohikal at katamtamang pahayag—na hindi sinusundan ang kapabayaan ng Judaismo sa pagtanggi sa mensahe ni Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan), ang kanilang paninirang-puri laban sa kanya, ang pagbibintang na siya ay bunga ng pangangalunya, at ang pang-iinsulto sa kanyang ina sa pamamagitan ng paratang ng imoralidad; at hindi rin sinusundan ang labis at pagmamalabis ng Kristiyanismo na nagturing sa kanya bilang Diyos.


    Ang nagpapalinaw nito mula sa lohikal na pananaw:


•    Kung paanong ang dalisay na kalikasan at matinong isipan ay hindi matatanggap ang panawagan sa pagsasanib ng kalikasang pantao at kalikasang hayop (gaya ng pag-aasawa ng tao at baka o iba pang hayop) upang makabuo ng nilalang na kalahating tao at kalahating baka, sapagkat ito ay pagbawas at paglapastangan sa tao—kahit na silang dalawa (tao at hayop) ay parehong nilikha—ganito rin, hindi matatanggap ng dalisay na kalikasan at matinong isipan ang panawagan sa pagsasanib ng kalikasang maka-Diyos at kalikasang pantao upang makabuo ng isang nilalang na pinagsamang banal at tao. Sapagkat ito ay pagbawas at pang-aalipusta sa Diyos. Lalo na’t ang nilalang na ito ay ipinanganak mula sa pribadong bahagi ng katawan, at higit lalo kung ang paniniwala ay naglalaman ng pagpapako sa krus, pagpatay, at paglilibing matapos ang pang-iinsulto at panghihiya (tulad ng pagdura, pananampal, at paghubad ng kasuotan, atbp.). Ang ganitong nakakahiyang paniniwala ay hindi nararapat sa dakilang Diyos.


•    Kilala na si Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay kumakain ng pagkain at kailangang ilabas ito. Hindi nararapat sa Diyos na ilarawan sa ganoong paraan o magkatawang-tao sa isang nilikhang tao na natutulog, umiihi, dumudumi, at may taglay na maruming dumi sa kanyang tiyan.


•    Kung paanong ang maliit at limitadong sisidlan ay hindi makapagtataglay ng tubig ng karagatan, hindi rin katanggap-tanggap ang pag-aangkin na ang Diyos ay maitataglay sa sinapupunan ng isang mahina at nilikhang babae.


•    Kung paanong hindi makatwiran na ang isang tao ay magdala ng kasalanan ng iba, kahit pa ng kanyang mga magulang, at ito ay mismong nakasaad sa Kristiyanismo:


“Ang mga magulang ay hindi papatayin dahil sa mga anak, ni ang mga anak ay papatayin dahil sa mga magulang; bawat isa ay mamamatay dahil sa kanyang sariling kasalanan” (Deuteronomio 24:16).


At gayon din:“Ang kaluluwa na nagkakasala ang siyang mamamatay. Ang anak ay hindi magdadala ng kasalanan ng ama, ni ang ama ay magdadala ng kasalanan ng anak. Ang katuwiran ng matuwid ay mapapasakanya, at ang kasamaan ng masama ay maitatala laban sa kanya” (Ezekiel 18:20).


Samakatuwid, hindi lohikal na ang mga inapo ni Adan ay magdala ng kasalanang hindi nila ginawa dahil lamang sa pagsuway ng kanilang ama, si Adan. Kaya’t ang ideya ng “minanang kasalanan” ay tinatanggihan base mismo sa pahayag ng Biblia, at dahil dito ang isyu ng “pagtubos” (atonement) ay isang maling konsepto na nakabatay sa isang bagay na hindi katanggap-tanggap sa lohika.


•    Kung ipagpapalagay na ang kapatawaran ng Diyos kay Adan sa kanyang pagsuway (na simpleng pagkain lamang mula sa ipinagbabawal na puno) ay nangangailangan ng pagpapako sa krus at pagpatay, bakit hindi si Adan mismo—ang siyang nagkasala—ang ipinako at pinatay, sa halip na si Kristo—na isang mangangaral, matuwid na guro, masunurin, at tapat sa kanyang ina?!


At higit pa rito, bakit kailangang ipako at patayin ang Diyos mismo na sinasabing nagkatawang-tao sa anyo ng tao?


•    Paano naman ang mga malalaking kasalanan at paglabag ng sangkatauhan matapos si Adan? Nangangailangan ba iyon ng panibagong pagpapako at pagpatay ng Diyos sa panibagong anyong tao? Kung ganoon, mangangailangan ang sangkatauhan ng libo-libong “Kristo” upang gampanan ang di-umano’y papel ng pagtubos.


•    Bakit hindi na lamang pinatawad ng Diyos si Adan sa kanyang pagsuway (kung siya ay nagsisi at nagsisi sa kanyang kasalanan) tulad ng ibang mga kasalanan? Hindi ba Siya makapangyarihan sa lahat upang gawin iyon? Tiyak na oo.


•    Kung ang pag-aangkin sa pagka-Diyos ni Kristo ay nakabatay sa kanyang kapanganakan nang walang ama, ano ang masasabi natin kay Adan na ipinanganak nang walang mga magulang?


•    Kung ang pag-aangkin sa pagka-Diyos ni Kristo ay nakabatay sa kanyang mga himala, ano ang masasabi natin tungkol kay Propeta Muhammad at iba pang mga propeta na mayroon ding marami? Sila ba ay itinuturing ding Diyos?! Tiyak na hindi.


    Mahalaga ring Lohikal na Paglilinaw:


Dahil ang kalikasan ni Kristo na inaangkin ng Kristiyanismo bilang isang diyos na tagapagligtas ay maaari lamang maging mortal o immortal, malinaw ang sumusunod:


1.    Kung mortal ang kanyang kalikasan: kung gayon siya ay hindi Diyos, kaya’t walang bisa ang pahayag na siya ay Diyos at tagapagligtas sa parehong oras.


2.    Kung immortal ang kanyang kalikasan sapagkat siya ay Diyos: kung gayon hindi siya namatay, kaya’t walang naganap na pagtubos (atonement).


Ang ipinakita natin hinggil sa kawalang-bisa ng paniniwala sa pagsasanib ng kalikasang banal at kalikasang tao upang makabuo ng isang nilalang na may parehong kalikasan sa anyong tao – gaya ng ipinapalagay kay Kristo – ay naaangkop din sa mga pag-aangkin ng ibang lipunan sa iba’t ibang panahon, gaya ni Krishna sa India, Buddha sa Silangang Asya, at Horus sa mga sinaunang Ehipsiyo, na ang kwento ay mas matanda pa kaysa kay Kristo.


    Samakatuwid, malinaw na ang paniniwalang ito ay wala kundi isang hiniram na konsepto mula sa mga paniniwala ng mga sinaunang bansa – inilahad sa iba’t ibang anyo ng mga alamat at mito – na walang matibay na batayan sa banal na pahayag o makatwirang ebidensiya.


•    Paglilinaw:


    Inaangkin ng Kristiyanismo ang pagka-diyos ni Kristo kahit na hindi niya kailanman ipinahayag iyon sa malinaw na mga salita sa alinmang Ebanghelyo – gaya ng pagsasabi ng “Ako ay Diyos” o “Sambahin ninyo ako” – at hindi niya itinuro sa kanyang mga disipulo ang ganoon. Sa halip:


Sa kabaligtaran, nakasaad sa (Mateo 21:11) na si Kristo (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay isang propeta, gaya ng nakasaad: [Sumagot ang mga tao, “Ito si Jesus, ang propeta.”]


    Itinuro ni Kristo sa kanyang mga disipulo na manalangin nang nakadapa ang kanilang mukha (sujud), gaya ng nakasaad sa Mateo 26:39. Kanino siya nanalangin? Hindi ba’t sa kanyang Diyos?! Ganito rin isinasagawa ang pagdarasal sa Islam.


    Tinuruan din niya ang kanyang mga disipulo na batiin ang isa’t isa ng pagbating kapayapaan, gaya ng nasa Juan 20:21, 26: "Kapayapaan ang sumainyo" – na siya ring pagbati ng Islam: "Assalamu alaikum" at ang tugon ay "Wa alaikum assalam".


    Kaya’t maraming tao, matapos tanggapin ang Islam, ang nagsasabi: "Mas mabubuti na kaming mga Kristiyano ngayon kaysa dati, sapagkat sinusunod namin ang mga tunay na turo ni Kristo."


    Ang Katayuan ni Kristo at ng kanyang Ina sa Islam:


•    May isang buong kabanata sa Banal na Qur’an na tinatawag na Surah Maryam, na nagbibigay-pugay kay Kristo at sa kanyang ina sa paraang hindi matatagpuan sa Biblia.


•    Itinataas ng Islam ang katayuan ni Hesus na anak ni Maria, at ipinag-uutos ang paniniwala sa kanya bilang isang marangal na propeta ng Diyos at ang pagsunod sa kanyang mga turo na umaayon sa aral ng Islam na dinala ng huling propeta na si Muhammad.


📚 Mga Sanggunian:


Aklat: Isang Tahimik na Dayalogo sa Pagitan ng Isang Kristiyano at Isang Muslim.


Aklat: Bakit Pumili ng Islam Bilang Relihiyon?


“A Quiet Dialogue Between a Christian and a Muslim.”


“Why choose Islam as a religion?”


    Konklusyon:


Ang paglalahad ay naging obhetibo, na umaayon sa malinaw na katuwiran na ipinagkaloob ng Diyos upang makilala ang tama sa mali, at umaayon din sa hangarin ng malinis na kaluluwa tungo sa mga dakilang paniniwala. Kaya’t lumilitaw ang tanong para sa sinumang nakakilala sa katotohanan mula sa mga patunay ng katapatan ng panawagan ni Propeta Muhammad at ng Islam, ngunit hindi pa nananampalataya:


•    Ano ang pumipigil sa iyo na pag-isipang mabuti ang Islam, at isaalang-alang kung ito ba ay nagbibigay sa iyo ng mga kasagutan na kailangan mo sa iyong mga tanong – lalo na tungkol sa paniniwala sa Diyos – na hindi mo matatagpuan sa ibang relihiyon? Sapagkat ikaw ay pananagutin ng Diyos sa iyong paniniwala at sa iyong paghahanap ng katotohanan sa iyong mga pagpili.


•    Anong pinsala ang darating sa akin kung pipiliin ko ang Islam, na nagbibigay ng lohikal at madaling kasagutan sa lahat ng aking mga tanong, nang hindi pinipilit ang isipan na tanggapin ang isang maling konsepto, at hindi ko mawawala ang aking pananampalataya kay Kristo (sa tamang paraan na naaayon sa kalikasan at hindi sumasalungat sa malinaw na katuwiran), ni ang aking pag-ibig at paggalang sa kanya, sapagkat si Kristo sa Islam ay may mataas at marangal na katayuan, gayundin ang kanyang ina na si Birheng Maria. Hindi ko rin mawawala ang pananampalataya sa alinmang propeta?


Nawa’y patnubayan tayong lahat ng Diyos tungo sa kabutihan at katotohanan.