1


LIST DO HERAKLIUSZA, CESARZA BIZANCJUM


Tłumaczenie listu od Proroka Muhammada (niech pokój i błogosławieństwa Allaha będą z nim) do Herakliusza, cesarza Bizancjum:


„W Imię Boga, Najbardziej Miłosiernego, Najbardziej Litościwego, od Muhammada, niewolnika Allaha i Jego posłańca, do Herakliusza, cesarza bizantyjskiego.


Błogosławieni ci, którzy podążają właściwą drogą. Zapraszam cię do przyjęcia islamu, abyś żył w pokoju. Jeśli przyjmiesz islam, Allah da ci podwójną nagrodę, lecz jeśli odwrócisz się od niego, wszystkie grzechy twych poddanych spadną na twoje barki.


Mówię [Muhammad, niech pokój i błogosławieństwa Allaha będą z nim]: 'O Ludu Księgi [żydzi i chrześcijanie], przyjmijcie słowo, które jest między nami a wami – byśmy nie czcili nikogo poza Allahem, i byśmy nie przypisywali Mu współtowarzyszy, i by nikt spośród nas nie brał sobie za panów innych poza


2


Allahem.' Wówczas, jeśli oni się odwrócą, powiedz: 'Zaświadczcie, że my jesteśmy muzułmanami.'”


Pieczęć: Muhammad, Prorok Allaha.


Kilka lat przed wysłaniem tego listu, Persowie zaatakowali Syrię i pokonali Rzymian. Wzmianka o tym znajduje się w Koranie. Rzymianie, by się zrewanżować, dokonali wielkich przygotowań i pokonali Persów. Choć Persowie byli w owym czasie bardzo silni i choć Rzymianie mieli jakąś szansę na to, żeby ich pokonać, to Koran przepowiedział bardzo wyraźnie triumf Rzymian. Herakliusz przybył do Jerozolimy po to, by wyrazić swą wdzięczność.


To tam właśnie Herakliusz otrzymał list od Proroka (pzn). Rozkazał więc, by ktoś z kraju Arabów stawił się przed nim. W tym samym czasie, Abu Sufjan przebywał na terenie Asz-Szam (dzisiejsza Syria, Liban i Palestyna) w celach handlowych, tak więc ludzie cesarza sprowadzili go (wraz z jego towarzyszami) do cesarza.


Herakliusz zajmował wielki dwór. Założył koronę, zasiadł na tronie, a następnie zwrócił się do Arabów z pytaniem, kto spośród nich był krewnym Proroka (pzn). Abu Sufjan odpowiedział, że on był spokrewniony z Prorokiem (pzn). Miał miejsce następujący oto dialog:


Herakliusz: „Kto z was jest najbliżej spokrewniony z człowiekiem, który twierdzi, że jest Prorokiem?”


Abu Sufjan: „Ja jestem najbliżej z nim spokrewniony spośród obecnych.”


Posadzono więc Abu Sufjana przed cesarzem, a jego towarzyszy tuż za nim. Następnie cesarz zawołał swojego tłumacza i powiedział mu: „Powiedz im (towarzyszom Abu Sufjana), że będę pytał go o tego człowieka, który twierdzi, że jest Prorokiem. Jeśli będzie kłamał, to niech jego towarzysze natychmiast zaprotestują.” Abu Sufjan, zagorzały wróg Proroka (pzn) odparł: „Na Allaha, gdybym się nie obawiał, że moi towarzysze wezmą mnie za kłamcę, to powiedziałbym same kłamstwa.”


3


Herakliusz: „Do jakiej rodziny należy ten, który twierdzi, że jest Prorokiem?”


Abu Sufjan: „Muhammad pochodzi z rodziny ludzi szlachetnie urodzonych.”


Herakliusz: „Czy ktokolwiek z jego rodu wcześniej głosił proroctwa?”


Abu Sufjan: „Nie.”


Herakliusz: „Czy któryś z jego przodków był królem?”


Abu Sufjan: „Nie, żaden z jego przodków nie miał władzy królewskiej.”


Herakliusz: „Czy ci, którzy przyjęli jego religię, to ludzie biedni czy bogaci?”


Abu Sufjan: „Jego zwolennicy są spośród ubogich.”


Herakliusz: „Czy liczba jego zwolenników zwiększa się czy maleje?”


Abu Sufjan: „Jest ich coraz więcej.”


Herakliusz: „Czy przyłapaliście go kiedykolwiek na kłamstwie?”


Abu Sufjan: „On nie mówi kłamst.”


Herakliusz: „Czy kiedykolwiek złamał obietnicę lub układ?”


Abu Sufjan: „Jak dotąd, nigdy tego nie zrobił. Ale okaże się, czy będzie przestrzegał nowego układu pokojowego, który został zawarty.”


Herakliusz: „Czy kiedykolwiek walczyliście z nim?”


Abu Sufjan: „Tak.”


Herakliusz: „Z jakim wynikiem?”


Abu Sufjan: „Czasem my zwyciężaliśmy, czasem on.”


Herakliusz: „Czego on naucza?”


Abu Sufjan: „Mówi nam, byśmy czcili Jedynego Boga, „Allaha”, nie dodawali Mu towarzyszy i porzucili religię naszych ojców. Nakazuje nam modlitwę, prawdomówność, abstynencję i utrzymywanie silnych związków rodzinnych.”


Po wysłuchaniu tego świadectwa, Herakliusz zwrócił się do tłumacza, by ten przekazał zgromadzonym jego słowa, które potwierdziły, że przekonał się on co do prawdziwości proroczego posłannictwa Muhammada (pzn):


„Doskonale zdaję sobie sprawę, że wysłannicy Boga zwykle pochodzą ze szlachetnych rodów; on nie odbiega od przykładu wcześniejszych Proroków. Jako że żaden z jego przodków nie był władcą, nie można powiedzieć, że pragnie on odzyskać władzę ojców. Skoro nie okłamuje on ludzi, to nie kłamie o Allahu. Co do jego zwolenników, którzy są spośród ludzi biednych


4


i których jest coraz więcej, to zgadza się to ze sprawami wiary, która później osiąga pełen wymiar geograficzny i demograficzny. Rozumiem, że żaden z jego naśladowców nie porzucił jego religii po tym, jak ją przyjął. Tak właśnie dzieje się z wiarą, gdy radość wypełnia ludzkie serce. Zdrada, jak widzę, jest mu obca, bo prawdziwy prorok brzydzi się zdradą. Nakazuje wam czcić Allaha i nie dodawać mu towarzyszy, nakazuje wam modlitwę, prawdomówność i abstynencję, zakazuje praktyk pogańskich, więc oddałbym temu człowiekowi wszystko, co posiadam. Wiem od pewnego czasu, że Prorok ma się pojawić, lecz nigdy nie przypuszczałem, że będzie Arabem, jednym spośród was. Gdybym był pewien, że będę w stanie za nim podążać, zapragnąłbym z całego serca spotkać go, a gdybym go spotkał, obmyłbym jego stopy.”


Następnie Herakliusz rozkazał, by przeczytano mu list Proroka (pzn). Słowa cesarza i jasna prezentacja przesłania islamu nie mogły nie wzbudzić napiętej atmosfery pośród duchowieństwa obecnego na dworze. Nakazano Abu Sufjanowi i jego towarzyszom opuścić salę.


Umiłowanie korony i tronu oraz opozycja wśród dworzan, nie pozwoliły Herakliuszowi zaakceptować islamu. Jednakże jego dociekliwe pytania i jego przemowa jasno ukazały, że był przekonany co do prawdziwości islamu, ponieważ uznał, że osoba, która nigdy w życiu nie dopuściła się nawet błachego kłamstwa, nie mogłaby skłamać na temat Allaha. Był również przekonany, że ziemskie bogactwa, splendor i władza nie były celem Proroka (pzn), lecz że jego misją było przekazanie przesłania islamu całemu światu.


Gdy Herakliusz miał wracać do Konstantynopola, poradził swoim dworzanom, by podążyli za Prorokiem Muhammadem (pzn), gdyż był on tym, na którego czekali. Przypomniał im o tym, że ich księgi zawierały opis Proroka Muhammada (pzn), co bez wątpienia wskazywało, że był prawdziwym Prorokiem Allaha, i że było to w ich własnym interesie, by podążyli za jego przesłaniem. Dworzanie jednak odpowiedzieli, że to oznaczałoby uznanie władzy Arabów, podczas gdy to ich imperium było największym na świecie, a ich lud - największym narodem świata. Herakliusz


5


odparł, iż choć nie byli przygotowani na przyjęcie islamu, to i tak wkrótce znajdą się oni pod panowaniem Arabów.


Herakliusz był wielce niezadowolony z powodu aroganckiego podejścia swoich poddanych i bezzwłocznie opuścił Syrię (Asz-Szam). Gdy opuszczał ich kraj powiedział, że opuszcza ziemię syryjską na zawsze. Okazało się to prawdą – Herakliusz już nigdy tam nie powrócił.


www.islamic-invitation.com