Mga Artikulo




36


pakikipagtagpo sa Propeta (SAS) o pakikinig sa Qur’an.


Pinagbabalaan nila ang lahat ng pumupunta sa kanila na


mga Arabe. Kabilang doon ang isinalaysay ni Attufayl ibnu


‘Amr adDawsíy kung saan binanggit niya na dumating


siya sa Makkah at naglakad siya patungo sa ilang lalaking


kabilang sa mga Quraysh. Si Attufayl ay isang pinunong


tinatalima sa lipi niya. Nagsimula silang magbabala sa


kanya laban sa Sugo (SAS) at tinatakot nila siya laban sa


paglapit doon o pakikinig doon. Sinabi nila na ang


pananalita raw niyon ay gaya ng panggagaway na


makapagpapahiwalay sa tao at ama nito, sa lalaki at


kapatid nito, at sa lalaki at maybahay nito. Sinasabi pa


ni Attufayl: “Kaya sumpa man kay Allah, hindi nila ako


tinigilan hanggang sa nag-pasya ako na hindi ako


makikinig sa kanya ng anuman at hindi ko siya kakausapin


anupa’t pinasakan ko ang tainga ko ng bulak sa


pangambang may makararating sa akin na anuman sa


pananalita niya.”


Sinasabi pa ni Attufayl: “Kaya pumunta ako sa


masjid at sa hindi inaasahan ang Sugo ni Allah ay


nakatayo na nagdarasal sa tabi ng Ka‘bah. Tumayo ako


malapit sa kanya at tumanggi si Allah na hindi maiparinig


sa akin ang ilan sa sinasabi niya. Nakarinig ako ng


magandang pananalita kaya sinabi ko sa sarili ko: ‘Tunay


na ako ay talagang isang lalaking matalinong manunula


na hindi maikukubli sa akin ang maganda sa pangit kaya


ano ang pumipi-gil sa akin na makinig sa lalaking ito sa


sinasabi niya? Kaya kung ang dinadala niya ay maganda,


tatanggapin ko iyon. Kung iyon ay pangit, tatanggihan ko


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


37


iyon.’ Namalagi ako hanggang sa lumi-san ang Sugo ni


Allah (SAS) patungo sa bahay niya. Sinundan ko siya


hanggang sa noong pumasok siya sa bahay ay pumasok


din ako sa kinaroroonan niya at nagsabi ako: ‘O


Muhammad, tunay na ang mga kababayan mo ay


nagsasabi sa akin ng anu-ano at sumpa man kay Allah,


hindi sila tumigil sa pananakot sa akin tungkol sa iyo


hanggang sa pinasakan ko na ang tainga ko ng bulak


upang hindi ko marinig ang sinasabi mo. Pagkatapos ay


tumanggi si Allah na hindi ito maiparinig sa akin kaya


naka-pakanig ako ng isang magandang pananalita. Kaya


ilahad mo sa akin ang tungkol sa iyo at inilahad niya sa


akin ang Islam. Binig-kas niya sa akin ang Qur’an at


sumpa man kay Allah hindi ako nakarinig ng pananalita


kailanman na higit na maganda ni bagay na higit na


makatarungan kaysa roon. Kaya naman yumakap ako sa


Islam at sumaksi ako ng pagsaksi sa katotohanan.”


Pagkatapos ay umuwi si Attufayl (RA) sa mga kalipi


niya. Inanyayahan niya sila at nilinaw niya sa kanila ang


Islam. Yuma-kap sa Islam ang mga kasambahay niya at


lumaganap ang Islam sa lipi niya.


Ang Taon ng Kalungkutan


Nagsimula ang matinding karamdaman sa paggapang


sa mga bahagi ng katawan ni Abú Tálib, ang amain ng


Propeta (SAS) at pinamamalagi siya nito na nakaratay sa


higaan. Walang iba ito kundi isang panandaliang


panahong sapagkat walang anu-ano ay dinaranas na niya


ang mga hapdi ng kamatayan habang ang Sugo ni Allah


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


38


(SAS) ay nasa tabi ng ulo niya at nagsusumamo sa


kanya na magsabi ng Lá Iláha Illa lláh


bago siya


mamatay. Subalit ang mga masamang kasama na mga


kapisan niya noon, sa pamumuno sa kanila ni Abú Jahl,


ay pumipigil sa kanya at nagsasabi sa kanya: “Tatalikdan


mo ba ang relihiyon ng mga magu-lang mga at mga ninuno


mo? Umaayaw ka ba sa kapaniwalaan ni ‘Abdulmuttalib?”


Nagpupumilit sila sa kanya hanggang sa nama-tay siya sa


Shirk. Kaya ang kalungkutan ng Sugo (SAS) para sa


amain niya ay ibayo yamang namatay ito na isang Káfir.


Pagkalipas ng malapit sa dalawang buwan mula ng


yumao si Abú Tálib ay yumao naman si Khadíjah (RA).


Kaya nalungkot nang matindi dahil doon ang marangal na


Sugo (SAS). Tumindi pa ang dinanas na pagsubok ng


Sugo ni Allah (SAS) mula sa mga kababayan niya matapos


na yumao ang amain niyang si Abú Tálib at ang maybahay


niyang si Khadíjah (RA).


Talaga ngang ang karamihan sa mga tumugon sa


paanyaya ng Sugo (SAS) ay kabilang sa mga mahina at


mga alipin. Sila sa kadalasan ay ang pinakamalapit na mga


tao sa pagtugon sa paan-yaya ng mga sugo dahil sila ay


hindi nahihirapang maging taga-sunod ng iba pa sa


kanila. Samantala, ang mga malaking tao at ang mga may


kapangyarihan at kapamahalaanan ay kadalasang


humahadlang sa kanila ang pagmamalaki, ang


pagkainggit, at ang pagkaibig sa kapangyarihan upang


magpasakop at maging mga tagasunod ng iba pa sa


kanila.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


39


Ang mga Istilo ng mga Mushrik sa Pakikidigma


sa Pag-aanyaya Tungo sa Islam


Lumaki ang bilang ng mga istilo ng mga Mushrik sa


pakiki-digma sa sa pag-anyaya tungo sa Islam. Naging


sarisari ang mga kaparaanan nila sa paghadlang sa


paglaganap ng Islam. Dumami ang mga paraan nila sa


pagsagabal sa mga tao sa relihiyon nila. Kabilang doon:


1. Ang pagbabanta. Pinuntahan ng isang pangkat ng mga


pinuno ng mga Quraysh si Abí Tálib, ang amain ng


Propeta (SAS), at nagsabi sila: “Tunay na si Muhammad


ay namiminsala sa amin at nanlalait sa mga diyos


namin, kaya sawayin mo siya roon.” Kaya ipinatawag


niya ito at sinabi rito: “Anak ng kapatid ko, ang mga


anak ng amain mo ay nag-aangking pinipinsala mo raw


sila at nilalait mo raw ang mga diyos nila, kaya tigilan mo


iyon.” Itinuro ng Sugo ni Allah (SAS) ang araw at


nagsabi: “Ako ay hindi higit na nakakaya na mag-iwan


niyon para sa inyo, na mag-palagablab kayo para sa akin


ng isang lagablab.” Kaya nagsabi si Abú Tálib: “Hindi


nagsinungaling ang anak ng kapatid ko, kaya hayaan


ninyo siya.”


2. Ang mga bulaang paratang. Pinaratangan nga nila ang


Propeta (SAS) ng kabaliwan. Pinaratangan nila siya ng


panggagaway. Pinaratangan nila siya ng


pagsisinungaling. Pinaratangan nila siya ng paggawa


ng mga mito.


3. Ang panunuya, ang pangungutya, at ang pagtatawa.


Madalas silang nanunuya sa Propeta (SAS) at mga


Kasamahan niya. Kapag napadaan siya noon sa kanila


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


40


ay tinutuya nila siya, kinu-kutya nila siya, at pinaguusapan


nila ang pribadong buhay niya. Kapag nakita nila


siya kasama ng mga Kasamahan niya na kabi-lang sa mga


sinisiil ay kinukutya nila ang mga ito at sinasabi: “Ang


mga ito ang mga kapalagayan niya at ang mga tagasunod


niya.”


4. Ang pagbaluktot sa mga katuruan niya, ang


panunulsol ng mga maling hinala, at ang pagkakalat


ng mga sinungaling na propaganda. Sila noon ay


nagsasabing ang Qur’an ay mga kuwento lamang daw at


mga mito ng mga sinaunang tao. Sina-sabi rin nila na


ang nagtuturo sa kanya ay isang tao lamang.


5. Ang pananakita sa kanya (SAS). Noong hindi


nagbunga ang mga naunang istilong iyon sa paghadlang


sa Sugo (SAS) at mga Kasamahan niya sa Relihiyon nila


ay bumaling naman ang mga Quraysh sa istilo ng


pisikal na pangangaway. Kabilang doon ang ginawa ni


‘Uqbah ibnu Abí Mu‘ít. Pumunta ito sa Propeta (SAS)


samantalang siya ay nagdarasal. Inilagay nito ang balabal


nito sa leeg niya at sinakal siya ng matinding pagsakal.


Duma-ting si Abú Bakr at itinulak ito palayo sa kanya at


nagsabi: “Papa-tay ba kayo ng isang lalaki na nagsasabi:


‘Ang Panginoon ko ay si Allah,’ at dumating nga siya


sa inyo dala ang mga malinaw na patunay mula sa


Panginoon ninyo.”


Habang ang Sugo ni Allah (SAS) ay nagdarasal sa


tabi ng Ka‘bah samantalang si Abú Jahl kasama ng


mga kasamahan niya ay mga nakaupo. Nagsabi si Abú


Jahl: “Alin sa inyo ang titindig upang puntahan ang


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


41


bituka ng kamelyo ng liping Polano at kukunin iyon at


saka ilalagay iyon sa likod ni Muhammad kapag


nakapatirapa siya?” Kaya nagdali-dali ang isa sa kanila


at kinuha iyon. Noong nakapatirapa na ang Propeta


(SAS) ay inilagay nito iyon sa ibabaw ng likod niya sa


pagitan ng mga balikat niya. Nagtawanan sila at


nagsimula silang gumiwang-giwang sa katatawa kaya


lumapit si Fátimah, ang anak ng Propeta (SAS), at inalis


iyon sa kanya.


Nagsabi si Abú Jahl minsan: “Talagang kung


makikita ko si Muhammad na nagdarasal ay talagang


aapakan ko nga ang leeg niya at talagang ikukuskos ko


nga ang mukha niya sa alabok.” Kaya pinuntahan nito


ang Sugo ni Allah (SAS) habang siya ay nagdarasal.


Inaakala nito na makatatapak ito sa leeg niya ngunit


ginulat sila noong ito ay umuurong at nangingilag sa


pamamagitan ng mga kamay nito. Kaya nagsabi sila:


“Anong nangyayari sa iyo, Abúlhakam17 ?” Nagsabi


siya: “Tunay na sa pagitan ko at niya ay talagang may


isang bambang ng apoy.”


6.Ang pananakit sa mga Kasamahan ng Sugo (SAS).


Sinasaktan din nila ang mga Kasamahan ng Propeta


(SAS) at pinagdurusa ang mga ito. Iginagapos nila


noon ang ilan sa mga minamaliit na alipin. Ibinibilad


nila ang mga ito sa araw at pinalalasap ng sarisaring uri


ng pagdurusa. Sinarisari nila ang pananakit kay


‘Ammar at sa mga magulang niya. Pinatay nila ang


17 Ang palayaw ni Abú Jahl.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


42


ina nito. Namatay rin ang ama nito dahil sa tindi ng


pagdurusa. Kina-kaladkad nila noon si Khabbáb ibnu


al’Art (RA) sa buhok nito at pinipilipit nila ang leeg


nang may karahasan. Pinahihiga nila ito sa mga


nakapapasong bato. Dinadaganan nila ito ng mabigat na


bato. Inaway din nila si ‘Umar ibnu alKhattáb (RA)


noong yumakap ito sa Islam at tinangka pa nilang


patayin ito.


Ang Sugo sa Táif


Noong nagpumilit ang mga Quraysh sa paniniil nila,


sa pag-hahari-harian nila, at sa pananakit nila sa mga


Muslim ay naisip ng Propeta (SAS) na pumunta sa Táif


nang harinawa si Allah ay magpatnubay sa kanila sa Islam.


Ang paglalakbay patungong Táif ay hindi isang madaling


bagay sanhi ng kahirapan ng tatahaking daan dahilan sa


mga nagtataasang bundok na nakapaligid doon. Subalit


gayon pa man ang pagsalubong ng mga naninirahan sa


Táif sa Propeta (SAS) at ang tugon nila sa kanya ay pangit.


Hindi sila nakinig sa kanya, bagkus ay ipinagtabuyan pa


nila siya. Inud-yukan nila ang mga batang paslit nila na


hagisan siya ng bato. Kaya pinukol siya ng mga ito ng


bato hanggang sa napadugo nila ang mga bukung-bukong


niya. Kaya binalikan niya ang mga dina-anan niya pauwi sa


Makkah habang siya ay nalulumbay at malung-kot.


Dumating si Anghel Gabriel kasama ng anghel ng


kabundu-kan. Tinawag siya ni Gabriel at sinabi: “Tunay na


si Allah ay nag-padala sa iyo ng anghel ng kabundukan


upang pag-utusan mo ito ng anumang niloob mo.”


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


43


“O Muhammad, kung loloobin mo na itaklob ko sa


kanila ang Akhshabán,” sabi naman ng anghel ng


kabundukan. Ang Akhshabán ay ang dalawang bundok


na nakapalibot sa Makkah.


“Bagkus umaasa akong magpapalitaw si Allah mula


sa mga supling nila ng mga sasamba kay Allah lamang at


hindi magta-tambal ng anuman sa Kanya,” sabi niya.


Ito ay bahagi ng sukdulang pagtitiis niya at


pagkaawa niya sa mga kapwa niya sa kabila ng natamo


niya na matinding pasakit mula sa kanila.


Ang Pagkabiyak ng Buwan


Kabilang sa kabuuan ng ipinakikipagtalo ng mga


Mushrik sa Sugo ni Allah (SAS) ay ang paghiling nila


sa kanya ng mga himala upang patunayan ang katumpakan


ng mensahe niya. Naulit nga ang kahilingang iyon mula sa


kanila nang ilang ulit. Hiniling nila sa kanya minsan na


biyakin para sa kanila ang buwan sa dala-wang hati. Kaya


hiniling niya iyon sa Panginoon niya at ipina-kita ni


Allah sa kanila ang buwan na nahati sa dalawang bahagi.


Nakita ng mga Quraysh ang himalang ito nang matagal na


sandali subalit sila ay hindi sumampalataya. Sa halip ay


nagsabi sila: “Talaga ngang ginaway tayo ni


Muhammad.”


“Kung nagaway niya kayo, hindi niya makakayang


gawayin ang lahat ng mga tao; kaya hintayin ninyo ang mga


manlalakbay,” sabi ng isang lalaki. Kaya noong dumating


ang ilan sa mga nag-lakbay ay tinanong nila ang mga ito.


“Oo. Nakita nga namin iyon,” sabi naman ng mga ito.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


44


Ngunit sa kabila niyon ang mga Quraysh ay


nagpumilit pa rin sa kawalang-pananampalataya nila.


Al’Isrá’ wa alMi‘ráj


Matapos ang paanyaya ng Sugo (SAS) sa Táif at ang


nangyari sa kanya roon, matapos na yumao si Abú Tálib at


sinundan pa ito ni Khadíjah (RA) at kaalinsabay ng


pagtindi ng pamiminsala ng mga Quraysh sa mga Muslim


ay nagkatipun-tipon na ang mga alalahanin sa puso ng


Propeta (SAS). Kaya naman dumating ang pampalubagloob


para sa marangal na Propetang ito mula sa


Panginoon niya. Kaya minsan isang gabi, habang ang


Sugo ni Allah (SAS) ay natutulog, pinuntahan siya ni


Anghel Gabriel dala si Buráq, isang hayop na


nakahahawig ng kabayo, na may dalawang pakpak at


mabilis tumakbo na para bagang kidlat. Pina-sakay siya


rito ni Anghel Gabriel at dinala siya nito sa Jerusalem sa


Palestina. Pagkatapos mula roon ay iniakyat siya sa langit


at nakakita ng maraming bagay mula sa mga tanda ng


Panginoon niya. Sa langit isinatungkulin ni Allah sa kanya


ang limang saláh. Bumalik siya nang gabi ring iyon sa


Makkah, na panatag ang isip at matatag ang katiyakan.


Hinggil doon ay nagsasabi si Allah (17:1):


Kaluwalhatian sa Kanya na nagdala sa lingkod Niya


isang gabi mula sa alMasjid alHarám patungo sa


alMasjid al’Aqsá, na pinagpala Namin ang palibot


nito, upang mag-pakita Kami sa kanya ng ilan sa mga


tanda Namin. Tunay na Siya ay ang Nakaririnig, ang


Nakakikita.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


45


Noong nag-umaga ay pumunta siya sa Ka‘bah at


nagsimulang isalaysay sa mga tao ang nangyari sa kanya.


Kaya tumindi ang pagpapasinungaling sa kanya ng mga


Káfir at ang panunuya nila sa kanya. Pagkatapos ay


hiniling sa kanya ng ilan sa mga naro-roon na ilarawan sa


kanila ang Jerusalem. Iyon ay upang pabula-anan.


Nagsimula siyang maglarawan nito nang bahagi sa


bahagi. Hindi nagkasya ang mga Mushrik sa mga


pagtatanong na ito bag-kus ay nagsabi pa sila: “Nagnanais


kami ng isa pang patunay.” Kaya nagsabi ang Sugo


(SAS): “Talaga ngang may nasalubong ako sa daan na


isang karaban na papunta sa dakong Makkah.”


Inilarawan niya ito sa kanila. Ibinalita niya sa kanila ang


bilang ng mga kamelyo nito at ang oras ng pagdating


nito. Nagsabi ng totoo ang Sugo ni Allah (SAS) subalit


ang mga Káfir ay nagpa-tuloy sa kawalangpananampalataya


nila, pagmamatigas nila, at hindi


paniniwala.


Kinaumagahan din ng araw ng al’Isrá’ wa alMi‘ráj ay


duma-ting si Anghel Gabriel at itinuro nito sa Sugo (SAS)


ang pama-maran ng pagsasagawa ng limang saláh at ang


mga takdang oras ng mga ito. Ang saláh, bago niyon, ay


binubuo ng dalawang rak‘ah sa umaga at dalawang rak‘ah


sa gabi.


Ang Pag-anyaya sa mga Taga-Madínah


Sa mga panahong iyon, nilimitahan ng Sugo ni Allah


(SAS) ang paanyaya niya sa mga dumadating sa


Makkah matapos na nanatili ang mga Quraysh sa pagMuhammad,


ang Pangwakas sa mga Propeta


46


ayaw sa katotohanan. Nakiki-pagkita ang Sugo (SAS) sa


kanila sa mga tinitigilan nila at sa mga pook na tinutuluyan


nila. Inilahad niya sa kanila ang Islam at ipi-naliliwanag


niya ito sa kanila. Ang amain niyang si Abú Lahab ay


bumubuntot sa kanya at nagbibigay-babala sa mga tao


laban sa kanya at laban sa ipinangangaral niya. Minsan ay


pumunta siya sa isang pangkat ng mga mamamayan ng


Madínah at inanyayahan niya sila sa Islam. Nakinig sila sa


kanya at pagkatapos ay nagka-isa silang sumunod sa


kanya at maniwala sa kanya. Nakaririnig na noon ang mga


mamamayan ng Madínah sa mga Hudyo na may isang


propetang nasaad ang paglalarawan dito sa mga kasulatan


nila, na nalalapit na ang panahon ng pagdating nito. Kaya


noong inanyayahan niya sila, nakilala nila na siya ang


propetang tinutu-koy ng mga Hudyo. Kaya naman


nagdali-dali sila sa pagyakap sa Islam. Sinabi nila:


“Huwag kayong magpauna sa mga Hudyo doon.” Sila ay


anim na katao.


Nang sumunod na taon ay may dumating mula sa


Madínah na labindalawang lalaki. Nakipagkita sila sa


Sugo ni Allah (SAS) at itinuro niya sa kanila ang Islam.


Noong bumalik sila sa Madínah ay ipinadala niya kasama


nila si Mus‘ab ibnu ‘Umayr (RA) upang ituro sa kanila ang


Qur’an at linawin sa kanila ang mga panun-tunan ng


Islam. Nakaya naman ni Mus‘ab ibnu ‘Umayr (RA),


dahil sa pagpapatnubay ni Allah, na makaimpluwensiya sa


lipunan ng Madínah. Kaya noong bumalik si Mus‘ab


(RA) sa Makkah pagkalipas ng isang taon, may kasama na


siyang 72 lalaki at dala-wang babae mula sa mga


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


47


mamamayan ng Madínah. Nakipagkita sa kanila ang


Sugo (SAS) at nakipagkasundo sila sa kanya sa


pagtulong sa Islam at pagtupad sa kautusan nito.


Pagkatapos ay bumalik sila sa Madínah.


Ang Bagong Himpilan ng Pag-aanyaya sa Islam


Ang Madínah ay naging isang ligtas na kanlungan


para sa katotohanan at mga tagapagtaguyod nito. Kaya


nagsimula na ang paglikas doon ng mga Muslim. Gayon


pa man, ang mga Quraysh ay nagpasya na pigilan ang mga


Muslim sa paglikas. Kaya naka-tagpo ang ilan sa mga


Muhájir18 ng sari-saring uri ng pasakit at pahirap. Ang


mga Muslim ay lumilikas nang palihim sa takot sa mga


Quraysh. Si Abú Bakr asSiddíq (RA) naman ay


nagpaalam sa Sugo ni Allah (SAS) para lumikas na rin


ngunit sinasabi nito sa kanya: “Huwag kang magmadali;


harinawa si Allah ay mag-talaga para sa iyo ng isang


kasamahan.” Ito ay hanggang sa nakalikas ang


karamihan sa mga Muslim.


Naglaho ang katinuan ng mga Quraysh noong


nakita nila ang paglikas ng mga Muslim at ang


pagtitipon nila sa Madínah. Nangamba sila sa pagtaas ng


katanyagan ni Muhammad (SAS) at ng pangangaral niya


kaya nagsanggunian sila hinggil sa bagay na iyon.


Pagkatapos ay napagkasunduan nilang patayin ang Sugo


(SAS).


18 Ang mga Muslim na lumikas sa Madínah mula sa Makkah.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


48


“Minamabuti kong bigyan natin ng isang tabak sa


isang mati-punong binata mula sa bawat lipi. Palilibutan


nila si Muhammad (SAS) at tatagain nila ito ng sabaysabay


nang sa gayon ay magka-hati-hati ang pananagutan


sa buhay niya sa mga lipi. Hindi mag-kakalakas ng loob


ang angkan ng Háshim, matapos nito, na kala-banin ang


lahat ng mga tao,” sabi ni Abú Jahl.


Talagang ipinabatid na ni Allah, kaluwalhatian sa


Kanya at pagkataas-taas Niya, sa marangal na Propeta


Niya (SAS) ang sabwatan. Kaya nakiisa siya kay Abú


Bakr (RA) na lumikas, matapos na ipinahintulot sa kanya


ni Allah iyon. Kinagabihan, hiniling ng Propeta kay ‘Alíy


ibnu Abí Tálib (RA) na matulog ito sa higaan niya upang


akalain ng mga tao na siya ay nasa bahay pa rin.


Dumating ang mga nakipagsabwatan. Pinaligiran


nila ang bahay. Nakita nila si ‘Alíy (RA) sa higaan kaya


inakala nilang ito ay si Muhammad (SAS). Nagsimula


silang maghintay sa pagla-bas niya upang tapusin na siya


at patayin. Lumabas ang Sugo (SAS) sa gitna nila


samantalang sila ay nakapaligid sa bahay. Nagsaboy siya


ng alikabok sa mga ulo nila. Inalis ni Allah ang mga


paningin nila kaya hindi nila siya namalayan. Nagpunta


siya kay Abú Bakr (RA). Lumabas silang magkasama


patungo sa Madínah at nagkubli sa yungib ng Thawr.


Tungkol naman sa mga Quraysh, nanatili ang mga


kabinataan nila na mga naghihintay hanggang sa magumaga.


Noong nag-umaga na ay bumangon si Alíy sa


higaan ng Sugo ni Allah (SAS) at nahulog ito sa mga


kamay nila. Tinanong nila ito tungkol sa Sugo ni Allah


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


49


(SAS) ngunit hindi ito nagbalita sa kanila ng anuman kaya


binugbog nila ito, kinaladkad nila ito, at sinaktan nila ito.


Pagkatapos niyon ay nagpadala ang mga Quraysh ng


tagaha-nap sa bawat dako. Naglaan ng gantimpalang


isandaang inahing kamelyo para sa sinumang


makapagdadala kay Propeta Muhammad (SAS) buhay man


o patay. Umabot ang paghahanap sa bukana ng yungib


na pinagkukublihan ng Propeta (SAS) at Kasamahan


niya, anupa’t kung sakaling ang isa sa kanila ay tumingin


sa mga paa nito ay talagang nakita na sana nito ang


dalawa. Tumindi ang lungkot ni Abú Bakr (RA) para sa


Sugo ni Allah (SAS) kaya nag-sabi siya rito: “Ano ang


palagay mo, Abú Bakr, sa dalawa na si Allah ang ikatlo


sa kanila? Huwag kang malungkot; tunay na si Allah


ay kasama natin.” Subalit ang mga naghahanap ay hindi


nakakita sa kanila.


Nanatili ang Propeta at ang Kasamahan niya sa


yungib nang tatlong araw. Pagkatapos ay lumisan sila


patungong Madínah. Ang daan ay mahaba at ang araw ay


nakapapaso. Sa gabi ng ikalawang araw ay naparaan sila sa


isang kubol ng isang babaing sinasabing si Umm Ma‘bad.


Humiling sila rito ng makakain at maiinom ngunit wala


silang natagpuang anuman dito kundi isang payat na


inahing tupa na pinigilan ng kahinaan sa pagpunta sa


pastulan. Wala nang isang patak na gatas iyon. Nilapitan


iyon ng Sugo ni Allah (SAS), sinalat ang utong niyon, at


dumaloy ang gatas. Pagkatapos ay gina-tasan niya iyon.


Napuno ang isang malaking lalagyan kaya napa-tayo si


Umm Ma‘bad na takang-taka sa nakita nito. Pagkatapos


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


50


ay uminom ang lahat hanggang sa mabusog. Pagkatapos


ay muli niyang ginatasan ang tupa at napuno na naman ang


lalagyan. Iniwan niya ito kay Umm Ma‘bad at nagpatuloy


siya sa paglalakad niya.


Ang Pagdating sa Madínah19


Ang mga mamamayan ng Madínah ay nag-aabang na


sa pag-dating ng Propeta (SAS) at naghihintay sa kanya


araw-araw sa labas ng Madínah. Kaya noong araw ng


pagdating niya ay luma-pit sila sa kanya na mga masayang


sumasalubong. Nanuluyan siya sa Qubá’ sa mataas na


bahagi ng Madínah. Tumigil siya roon nang apat na araw.


Itinayo niya ang panulukan ng masjid ng Qubá’, ang kaunaunahang


masjid na itinayo sa Islam.


Sa ikalimang araw ay humayo siya patungong


Madínah. Tinangka ng marami sa mga Ansárí 20 na


maanyayahan ang Sugo ni Allah (SAS) at maparangalan


sa pagtanggap sa kanya bilang panauhin sa piling nila.


Hinahawakan nila ang renda ng inahing kamelyo niya


kaya nagpasalamat siya sa kanila at nagsabi: “Ha-yaan


ninyo ito sapagkat ito ay napag-utusan na.” Kaya nang


nakarating na ang inahing kamelyo sa kung saan napagutusan


ito ni Allah ay lumuhod ito. Ngunit hindi siya


bumaba kaya tumayo ito at naglakad nang kaunti.


Pagkatapos ay lumingon ito, bumalik, at lumuhod sa unang


niluhuran nito kaya naman bumaba na siya mula rito.


19 Ang Madínah o Lungsod (ng Propeta) ay tinatawag noon na Yathrib


noong hindi pa nakatira roon ang Propeta (SAS).


20 Ang Muslim na taga-Madinah na tumulong sa Propeta (SAS).


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


51


Iyon ang kinalagyan ng Masjid ng Propeta. Nanuluyan ang


Propeta (SAS) kay Abú Ayyúb al’Ansáríy (RA).


Tungkol naman kay ‘Alíy ibnu Abí Tálib, nanatili pa


ito nang tatlong araw sa Makkah matapos na umalis ang


Propeta (SAS). Ibinalik niya nang mga panahong iyon


ang mga ipinagkatiwala na nasa pag-iingat ng Propeta


(SAS) sa mga may-ari ng mga ito. Pagkatapos niyon ay


lumisan ito papuntang Madínah. Naabutan nito ang


Propeta (SAS) sa Qubá’.


Ang Propeta sa Madínah


Ipinatayo ng Sugo (SAS) ang Masjid niya sa pook na


niluhuran ng inahing kamelyo niya matapos na mabili niya


ito sa mga may-ari nito. Itinatag niya ang kapatiran sa


pagitan ng mga Muhájir, ang mga Kasamahan niya na


dumating mula sa Makkah, at mga Ansárí, ang mga


tumulong sa kanila na kabilang sa mga mama-mayan ng


Madínah. Ginawan niya ang bawat isa sa mga Ansáríy ng


isang kapatid mula sa mga Muhájir na makikibahagi sa


kanya sa pag-aari niya. Nagsimula ang mga Muhájir at ang


mga Ansárí na magkasamang gumawa. Nadagdagan ang


tibay ng mga bigkis ng pagkakapatiran sa pagitan nila.


Nagsimula ang Islam sa paglaganap sa Madínah.


Yumakap sa Islam ang ilan sa mga Hudyo. Isa sa mga


yumakap sa Islam na kabilang sa kanila ay si ‘Abdulláh


ibnu Salám (RA). Siya ay isa sa mga pantas ng mga


Hudyo at isang pinunong kabilang sa mga malaking


pinuno nila.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


52


Hindi tumigil ang mga Káfir ng Makkah sa


pakikidigma sa mga Muslim kahit pa matapos na


nakalikas ang mga ito mula sa Makkah yamang ang mga


Quraysh ay may ugnayan sa mga Hudyo ng Madínah.


Tinatangka ng mga Hudyo sa pamamagitan ng mga


Quraysh na magbunsod ng mga kaguluhan at pagkakahatihati


sa pagitan ng mga Muslim sa Madínah. Ang mga


Quraysh din ay nagbabanta sa mga Muslim at binabalaan


silang lilipulin. Ganito pinaligiran ng panganib ang mga


Muslim, sa loob at sa labas anupa’t ang mga Kasamahan ng


Sugo (SAS) ay hindi nagpapagabi kung wala silang


dalang sandata. Sa mga matinding kalagayang ito ay


ibinaba ni Allah ang pahintulot na makipaglaban. Kaya


nagsimula ang Sugo (SAS) sa paghahanda ng mga


misyong pangmilitar. Ito ay para sa pagmamanman sa


mga pagkilos ng mga kaaway at gayon din para sa


pagharang sa mga karabang pangkalakal ng mga


Quraysh upang pangambahin sila at magpadama sa kanila


ng lakas ng mga Muslim nang sa gayon ay


makipagkapayapaan sila at hayaan ang mga Muslim na


malayang ipalaganap ang Islam at ipamuhay ito. Gumawa


rin ang Sugo (SAS) ng ilang kasunduan at pakikipagalyansa


sa ilan sa mga lipi.


Ang Labanan sa Badr


Ang mga Mushrik ng Makkah ay nanggipit sa mga


Muslim at naminsala sa kanila hanggang sa napilitan silang


lumikas mula sa bayan nila, ang Makkah. Iniwan nila ang


mga tirahan nila, ang mga ari-arian nila, at mga mag-anak


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


53


nila. Ang mga ari-arian nila ay napunta sa mga kamay ng


mga Mushrik. Isang araw ay gumawa ang Sugo (SAS) ng


pasya na harangin ang isa sa mga karabang pangkalakal


ng mga Quraysh na dumarating mula sa Shám. Humayo


siya kasama ng 313 kalalakihan. Wala silang dala kundi


dalawang kabayo at 70 kamelyo lamang. Ang karaban


ng mga Quraysh ay binubuo ng 1,000 kamelyo. Ito ay


pinamumunuan ni Abú Sufyán na may kasamang 40 tao.


Subalit nalaman ni Abú Sufyán ang paghayo ng mga


Muslim kaya nag-padala siya sa Makkah ng tao upang


ibalita sa mga iyon ang nangyayari at humi-ling sa kanila


ng ayuda. Binago niya ang daan niya at pumunta siya sa


ibang daan kaya hindi sila nasumpungan ng mga Muslim.


Tungkol naman sa mga Quraysh, humayo sila na may


dalang isang hukbong binubuo ng 1,000 mandirigma


ngunit may nakara-ting sa kanila na isang sugo mula kay


Abú Sufyán. Ibinalita nito sa kanila na ligtas na ang


karaban. Hiniling nito sa kanila na buma-lik na sa Makkah


ngunit tumanggi si Abú Jahl na bumalik at ipinag-patuloy


nila ang pagsulong.


Noong nalaman ng Sugo (SAS) ang paghayo ng mga


Quraysh ay sinangguni niya ang mga Kasamahan niya


(RA). Napagkasun-duan ng lahat na makipagtagpo at


makipaglaban sa mga Káfir. Sa umaga ng ika-17 ng


Ramadán ng ikalawang taon ng paglikas ay nagharap ang


dalawang pangkat at naglabanan sila nang matin-ding


labanan. Nagtapos ang labanan sa pagwawagi ng mga


Muslim. Namatayan sila ng 14 martir. Tungkol naman sa


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


54


mga Mushrik, namatayan ang mga ito ng 70 lalaki at


nabihagan ng 70 iba pa.


Sa kalagitnaan ng labanan ay yumao si Ruqayyah


(RA) na anak ng Sugo (SAS) at maybahay ni ‘Uthmán


ibnu ‘Affán (RA) na nanatili sa piling nito sa Madinah.


Hindi sumama si ‘Uthmán (RA) sa labanang iyon


alinsunod sa hiling ng Sugo (SAS) sa kanya na manatili sa


piling ng maysakit na maybahay niya. Pagkatapos ng


labanan ay ipinakasal ng Sugo (SAS) kay ‘Uthmán (RA)


ang ikalawang anak niya na si Umm Kulthúm (RA).


Dahil dito, siya ay tinagurian na Dhunnúrayn (ang may


dalawang liwanag) dahil napangasawa niya ang dalawa


sa mga anak ng Sugo (SAS).


Bumalik sa Madinah ang mga Muslim na masaya sa


pagpa-pawagi ni Allah at kasama nila ang mga bihag at


ang mga nasam-sam na ari-arian. Tungkol naman sa mga


bihag, mayroon sa mga ito na tumubos sa sarili, mayroon


sa mga ito na pinalaya nang walang pantubos, at


mayroon din sa mga ito na ang pantubos ay ang pagtuturo


ng pagbasa at pagsulat sa sampu sa mga anak ng


mga Muslim.


Napatay sa labanang ito ang marami sa magigiting na


lingkod ng Shirk at mga kaaway ng Islam, na ang


nangunguna sa kanila ay sina Abú Jahl, Umayyah ibnu


Khalaf, ‘Utbah ibnu Rabí‘ah, Shaybah ibnu Rabí‘ah, at


iba pa.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


55


Ang Pagtatangkang Pagpatay sa Propeta (SAS)


Matapos ang pagkagapi ng mga Quraysh ay


nakipagpulong si ‘Umayr ibnu Wahb kay Safwán ibnu


Umayyah. Si ‘Umayr ibnu Wahb noon ay isa sa mga


demonyo ng mga Quraysh, na kabi-lang sa mga matindi


ang pamiminsala sa Sugo ni Allah (SAS) at mga


Kasamahan nito. Ang anak niyang si Wahb ay naging


bihag sa kamay ng mga Muslim, kabilang sa mga bihag


sa labanan sa Badr.


Naalaala ni Safwán ang mga patay nila at nagsabi:


“Sumpa man kay Allah, wala nang mabuti sa buhay


matapos nila.”


“Totoo ang sabi mo. Samantala, sumpa man kay


Allah, kung hindi lamang dahil sa isang pagkakautang na


taglay ko na wala akong pambayad doon at isang maganak


na kinatatakutan ko sa kanila ang pagkapariwara


kapag wala na ako ay talagang lumulan na sana ako


patungo kay Muhammad upang patayin ko siya,” sabi


nama ni ‘Umayr.


Sinamantala ito ni Safwán ibnu Umayyah at sinabi:


“Sasagu-tin ko ang pagkakautang mo. Ako ang


magbabayad niyon para sa iyo. Ang mag-anak mo ay


kasama ng mag-anak ko. Kakandiliin ko sila habang


nanatili silang buhay.” Kaya nagsabi naman sa kanya si


‘Umayr: “Ilihim mo ito sa pagitan nating dalawa.” Nagsabi


naman ito: “Gagawin ko.”


Pagkatapos ay pumunta si ‘Umayr sa tabak niya at


hinasa niya ito sa lason. Pagkatapos ay lumisan siya


hanggang sa dumating sa Madínah. Habang si ‘Umar ay


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


56


nasa isang umpukan ng mga Muslim na nag-uusap,


walang anu-ano ay nakita niya si ‘Umayr ibnu Wahb,


noong naihimpil na nito ang kamelyo nito sa tabi ng


pintuan ng masjid, na nakasukbit ang tabak.


“Narito ang kaaway ni Allah, si ‘Umayr ibnu Wahb.


Hindi siya naparito kung hindi para sa masama,” sabi ni


‘Umar.


Pagkatapos ay pumunta si ‘Umar sa Sugo ni Allah


(SAS) at nagsabi: “O Propeta ni Allah, narito ang kaaway ni


Allah, si ‘Umayr ibnu Wahb. Dumating siya na


nakasukbit ang tabak niya.”


“Kaya papasukin mo siya sa akin,” sabi ng Sugo


(SAS).


Pinapasok niya ito sa kinaroroonan ng Sugo ni Allah


(SAS). Kaya noong nakita ito ng Sugo ni Allah (SAS)


samantalang si ‘Umar ay nakahawak rito ay nagsabi siya:


“Bitiwan mo siya, ‘Umar. Lumapit ka ‘Umayr.” Lumapit


ito at pagkatapos ay nagsabi ang Sugo (SAS): “Ano ang


nagdala sa iyo ‘Umayr?”


“Naparito ako para sa bihag na nasa mga kamay ninyo.


Mag-magandang-loob kayo sa kanya,” sabi nito.


“At ano naman ang kinalaman ng tabak sa leeg mo?”


sabi ng Sugo (SAS).


“Papangitin nawa ito ni Allah sa mga tabak at may


magagawa bang anuman ang mga ito!” sabi nito.


“Magtapat ka sa akin. Ano ang ipinunta mo?” sabi


niya.


“Wala akong ipinunta kundi dahil doon,” sabi nito.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


57


“Bagkus ay umupo ka kasama ni Safwán ibnu


Umayyah at binanggit ninyo ang pagpatay sa akin sa Badr.


Pagkatapos ay sinabi mo pa: ‘Kung hindi lamang dahil sa


isang pagkakautang na taglay ko at isang mag-anak na


mayroon ako ay talagang humayo na sana ako hanggang


sa mapatay ko si Muhammad.’ Kaya naman naibuyo ka ni


Safwán ibnu ‘Umayyah dahil sa pagkakautang mo at maganak


mo na patayin mo ako para sa kanya. Si Allah ay


hahadlang sa iyo at sa pakay na iyon,” sabi niya.


“Sumasaksi ako na ikaw ay Sugo ni Allah. Kami nga


noon, o Sugo ni Allah, ay nagpapasinungaling sa iyo sa


anumang dina-dala mo sa amin na balita ng langit at


anumang bumababa sa iyo na kapahayagan. Ito ay isang


pangyayaring walang nakadalo kundi ako at si Safwán.


Kaya sumpa man kay Allah, tunay na ako ay talagang


nakaaalam na walang nagpabatid niyon sa iyo kundi si


Allah. Kaya ang papuri ay ukol kay Allah na nagpatnubay


sa akin sa Islam at umakay sa akin sa aking pagkaakay na


ito,” sabi niya at pagkatapos ay sumaksi siya ng pagsaksi


sa katotohanan.


“Bigyan ninyo ang kapatid ninyo ng pagkaunawa sa


Relihiyon niya, turuan ninyo siya ng Qur’an, at palayain


ninyo ang bihag [na pakay] niya,” sabi ang Sugo ni Allah


(SAS) at ginawa naman nila.


“O Sugo ni Allah, tunay na ako noon ay masikap sa


pakiki-digma sa Islam, matindi sa pamiminsala sa


sinumang nasa Reli-hiyong mula kay Allah. Ako ay


nagnanais na pahintulutan mo ako at pupunta ako sa


Makkah at aanyayahan ko sila kay Allah, sa Sugo Niya, at


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


58


sa Islam nang harinawa si Allah ay magpatnubay sa


kanila,” sabi ni ‘Umayr.


Pinahintulutan siya ng Sugo ni Allah (SAS) kaya


bumalik siya sa Makkah.


Si Safwán, nang umalis si ‘Umayr ibnu Wahb, ay


nagsasabi sa mga tao: “Magalak kayo sa isang


pangyayaring magpapalimot sa inyo sa nangyari sa Badr.”


Tinatanong niya ang mga naglalakbay tungkol kay ‘Umayr


hanggang sa may dumating na isang nagla-lakbay at


ibinalita nito sa kanya na yumakap sa Islam si ‘Umayr.


Kaya naman sumumpa siya na hindi na niya kakausapin


ito mag-pakailanman at hindi siya magdudulot dito ng


anumang kapakina-bangan magpakailanman. Noong


dumating si ‘Umayr sa Makkah ay nanatili ito roon. Naganyaya


ito sa Islam at yumakap sa Islam sa mga kamay


niya ang maraming tao.


Ang Iba Pang Pangyayari


Sa isa pang pangyayari, samantalang ang Sugo ni Allah


(SAS) ay pauwi mula sa isang paglalakbay kasama ng


mga Kasamahan niya, tumuloy sila sa isang lambak.


Naghiwa-hiwalay ang mga tao upang sumilong sa mga


punong-kahoy at matulog. Tumuloy ang Sugo ni Allah


(SAS) sa ilalim ng isang punong-kahoy at nahiga sa lilim


nito. Isinabit niya ang tabak niya sa isa sa mga sanga nito.


Samantalang siya ay natutulog walang anu-ano ay may


nakapuslit sa kanya na isang lalaking kabilang sa mga


Mushrik na sumusunod sa kanila. Lumapit ito sa Propeta


(SAS) hanggang na tumigil ito sa tabi ng ulo niya habang


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


59


siya ay natutulog. Pagkatapos ay kinuha nito ang tabak ng


Sugo (SAS) at hinugot iyon sa kaluban niyon. Pagkatapos


ay iniamba niya iyon sa ulo ng Propeta (SAS) at sinabi: “O


Muhammad, sino ang magsasanggalang sa iyo laban sa


akin?” Idinilat ng Propeta (SAS) ang mga mata niya habang


ang lalaki ay nakahawak ng tabak at nagsabi siya nang


mahinahon: “Si Allah.” Napaurong ang lalaki at nalaglag


ang tabak mula sa kamay nito. Bumangon ang Sugo


(SAS) at pinulot ang tabak iniamba iyon at nagsabi sa


lalaki: “Sino ang magsasanggalang sa iyo laban sa akin?”


Nalito ang lalaki kung ano ang sasabihin nito kaya


sinabi nito: “Walang isa man.” Pinagpaumanhinan ito ng


Sugo (SAS) at yuma-kap ito sa Islam. Pagkatapos pumunta


siya sa mga kababayan niya at inanyayahan sila sa Islam.


Ang Labanan sa Uhud


Naganap ang labanang ito sa pagitan ng mga Muslim


at mga Káfir ng Makkah matapos ang isang taon noong


naganap ang pagsalakay sa Badr kung saan nagpasya


ang mga Mushrik na maghiganti sa mga Muslim matapos


ang pagkagapi nila sa laba-nan sa Badr. Humayo sila


kasama ng 3,000 mandirigma at hinarap sila ng mga


Muslim na humigit-kumulang 700 lalaki. Nagwagi na ang


mga Muslim sa unang pagkakataon. Nanaig sila sa mga


Káfir. Lumisan ang mga Mushrik na tumatakas


patungong Makkah. Subalit bumalik muli sila at


napuksa nila ang mga Muslim sa gawing bundok


matapos na iniwan ng mga tagapana ang plano na


iginuhit para sa kanila ng Sugo ni Allah (SAS). Bumaba


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


60


sila mula sa tuktok ng bundok upang tipunin ang mga


samsam ng digmaan nang nakita nila na tumakas na ang


mga Mushrik kaya nakalamang ang mga Mushrik sa


labanang ito. Namatayan ang mga Muslim sa labanang


ito ng 70 lalaki na ang isa sa kanila ay si Hamzah, ang


amain ng Propeta (SAS). Namatayan ang mga Mushrik


ng 22 lalaki.


Ang Pagsalakay sa Khandaq


Matapos ang labanan sa Uhud, may pumunta na isang


pangkat ng mga Hudyo sa mga mamamayan ng Makkah.


Inudyukan nila ang mga ito na salakayin ang mga Muslim


sa Madínah. Nangako sila sa mga ito ng pagtulong at pagalalay.


Kaya naman tinugon sila ng mga ito. Pagkatapos


ay inudyukan naman ng mga Hudyo ang ibang mga lipi


na salakayin ang mga Muslim. Tinugon sila ng mga ito


ng gayon din. Kaya nagsimula ang mga Mushrik sa


pagsulong patungo sa Madínah mula sa lahat ng pook


hanggang sa nagkatipon sa paligid nito ang humigitkumulang


sa 10,000 mandirigma.


Nalaman na ng Sugo (SAS) ang mga pagkilos ng mga


kaaway kaya sinangguni niya ang mga Kasamahan niya


hinggil sa bagay na iyon. Nagmungkahi sa kanya si Salmán


alFarsíy (RA) na humu-kay ng bambang sa palibot ng


Madínah sa dakong walang mga bundok. Nakilahok ang


mga Muslim sa paghuhukay ng bambang hanggang sa


natapos nang mabilis. Nanatili ang mga Mushrik na


nakakampo sa labas ng Madínah sa loob ng humigitkumulang


isang buwan. Hindi nila makayang makalusot


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


61


sa bambang. Pag-katapos ay nagpadala si Allah sa mga


Káfir ng isang malakas na hangin na bumuwal sa mga


kubol nila. Kaya dinapuan sila ng pangamba at lumisan


nang mabilis pabalik sa mga bayan nila. Ginapi ni Allah


nang mag-isa ang mga magkakampi at pinagwagi Niya


ang mga Muslim. Binalitaan ng Sugo (SAS) ang mga


Kasa-mahan niya matapos na lumisan ang mga hukbo ng


mga Mushrik. Sinabi niya: “Hindi kayo sasalakayin ng


mga Quraysh matapos ang taon ninyong ito subalit


sasalakayin ninyo sila.” Nagkatotoo ang sabi ng Sugo


(SAS) sapagkat ang pagsalakay na iyon ay huling gawaing


paglusob para sa mga Quraysh.


Sa mga sandali ng paghuhukay ng bambang ay


dinapuan ang mga Muslim ng isang matinding kagutom


hanggang sa nagtatali na sila ng mga bato sa mga tiyan


nila dahil sa tindi ng gutom. Ngunit ninais ni Jábir ibnu


‘Abdilláh (RA) na magkaloob sa Pro-peta (SAS) ng isang


bagay na maipangtatawid sa gutom nito. Kaya naman


nagkatay siya ng isang maliit na bisirong kambing na nasa


kanya. Hiniling niya sa maybahay niya na iluto ang karne


at mag-masa kalahok nito ng kaunting harinang gawa sa


trigo na walang nakapagmay-aring iba pa sa kanya.


Noong nailuto ang pagkain ay pumunta siya sa Propeta


(SAS) at ibinalita rito na siya ay naka-paghanda para rito ng


pagkaing sasapat sa kanya at sa isang lalaki o dalawang


lalaking kasama nito. Kaya nagsabi ang Propeta (SAS):


“Marami, kaaya-aya,” at inanyayahan nito ang mga


naghuhukay ng bambang. Sinandukan nito sila ng karne


at binahaginan nito sila ng tinapay. Kumain sila hanggang


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


62


sa nabusog. Natira ang pag-kain na para bagang hindi ito


nasaling. Sila ay humigit-kumulang sa 1,000 lalaki. Ito ay


isa sa mga himala ng Sugo (SAS).


Ang Kasunduang Pangkapayapaan ng


Hudaybíyah


Ang mga Káfir ng Makkah ay nagtika, magmula ng


lumikas ang Sugo (SAS) at ang mga Muslim kasama niya


sa Madínah, na hadlangan ang mga ito sa pagpasok sa


Makkah at sa pagdalaw sa alMasjid alHarám. Subalit sa


ikaanim na taon ng paglikas ay nagpasya ang Sugo ni


Allah (SAS) na pupunta siya at ang mga Kasamahan niya


sa Makkah. Pinili niya ang pagpunta sa buwan ng


Dhulqa‘dah, na isa sa mga banal na buwan na dinadakila


ng iba pang mga Arabe. Umalis siya upang magsagawa ng


‘umrah. Hindi siya nagnanais ng isang digmaan. Ang


bilang ng mga Muslim ay 2,400. Pumunta sila suot ang


mga kasuutan ng ihrám at nagdala sila ng mga alay na


hayop. Nagsagawa sila ng ihrám ng ‘umrah upang


malaman ng mga tao na sila ay pupunta lamang upang


duma-law sa Bahay ni Allah bilang pagdakila roon at nang


sa gayon ay hindi mag-isip ang mga Quraysh na


hadlangan sila sa Makkah. Sila ay walang mga sandata


maliban pa sa dinadala ng bawat naglalakbay at iyon ay


isang tabak na nakasuksok sa bain nito.


Sumakay ang Sugo sa (SAS) sa inahing kamelyo niya


na si Qaswá’ kasama ng mga Kasamahan niya sa likuran


niya. Noong dumating sila sa Dhulhulayfah, ang míqát ng


mga mamamayan ng Madínah, ay nagsagawa ng ihrám


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


63


ang lahat at umalingawngaw ang tinig nila sa pagsambit


ng talbiyah bilang pagpapahayag ng ‘umrah. Iyon ay isang


karapatang ukol sa kanila sapagkat tunay na ang pagdalaw


sa Bahay ni Allah ay isa sa karapatan ng lahat ng Arabe.


Walang karapatan ang mga Quraysh ayon sa patakaran ng


pangkalahatang kalakaran na humadlang sa isang tao sa


pagdalaw nito at pagsasagawa nito ng tawáf kahit pa man


siya isang kaaway kapag isinasaalang-alang naman niya


ang kabanalan ng Bahay ni Allah.


Subalit ang mga Quraysh ay nagsimula sa


paghahanda para sa digmaan dahil lamang sa


pagkakaalam nila na mga Muslim ay magsasadya sa


Makkah at pinagtibay nila ang layuning hadlangan ang


Propeta (SAS) sa pagpasok sa Makkah maging anuman


ang idudulot niyon sa kanila. Ganito, ang paninindigang


ito ng mga Quraysh ay isang patunay sa pagmamatigas


nila at pagpupumilit nila sa pangangaway sa mga Muslim


at pagkakait sa mga ito ng mga karapatan ng mga ito.


Nagpatuloy ang karaban ng Propeta (SAS) hanggan sa


naging malapit na sa Makkah ngunit ang mga Quraysh ay


nagpumilit sa pagpigil sa Sugo (SAS) at mga Kasamahan


niya sa pagpasok sa Makkah at pagsasagawa ng tawáf sa


Banal na Bahay ni Allah. Pinakilos ang mga


tagapamagitan upang makipag-unawaan kay Muhammad


(SAS) nang harinawa sila ay humantong kasama niya sa


isang kasunduan. Naulit-ulit ang mga pagpapalitan ng


mga lupong kinatawan sa pagitan ng dalawang pangkat.


May sumugod na 40 kabinataan ng mga Quraysh at


tinangka nilang gulatin ang kampo ng mga Muslim nang


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


64


harinawa ay makapatay sila ng isa sa mga Kasamahan ng


Sugo ni Allah (SAS). Ngunit napigilan silang lahat ng


mga Muslim at dinala sila ng mga ito sa Sugo ni Allah


(SAS). Nagpaumanhin siya sa kanila at pinalaya niya sila.


Pagkatapos ay isinugo ng Sugo ni Allah (SAS) si


‘Uthmán ibnu ‘Affán (RA) sa mga maharlika ng mga


Quraysh upang ibalita sa kanila na siya ay hindi dumating


para sa digmaan, na siya ay dumating bilang isang


dumadalaw sa Bahay ni Allah, dumadakila sa kabanalan


nito. Naunsyami ang mga pakikipag-unawaan sa pagitan


ni ‘Uthmán (RA) at ng mga Quraysh. Pinigilan ng mga


Quraysh si ‘Uthmán sa kanila at nagpakalat sila ng tsismis


na ito ay pinatay. Kaya naman nagsabi ang Sugo (SAS)


noong nakara-ting sa kanya iyon: “Hindi tayo lilisan


hanggang sa makalaban natin ang mga taong [iyon].”


Inanyayahan niya ang mga tao sa pagsasagawa ng


pangako ng katapatan at itinapik niya ang isa mga kamay


niya sa isa pa. Tinawag ang pangako ng katapatan na ito


na Bay‘ah arRidwán21 na isinagawa sa ilalim ng punongkahoy.


Doon nangako ng katapatan sa Sugo (SAS) ang


mga Kasamahan niya na hindi sila lilisan sa kinalalagyan


nila hanggang sa naki-paglaban sila sa mga Mushrik nang


hindi tumatakas kapag may nangyaring masama kay


‘Uthmán (RA). Pagkatapos ay dumating sa Sugo ni Allah


(SAS) ang balita na si ‘Uthmán ay nasa mabu-ting


kalagayan at na siya ay hindi napatay.


21 Pangako ng katapatan ayon sa pagkalugod.


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta


65


Nagmadali ang mga Quraysh noong nalaman nila ang


pagpa-pahayag ng pangako ng katapatan ng mga Muslim


sa Sugo (SAS) sa pakikipaglaban. Kaya ipinadala ng mga


Quraysh si Suhayl ibnu ‘Amr upang magsagawa sa Sugo


(SAS) ng isang kasunduang pang-kapayapaan sa


kundisyong uuwi sa Madínah ang mga Muslim sa taong


ito at babalik sa Makkah pagkatapos niyon kapag niloob


nila.


Naisagawa ang kasunduang pangkapayapaan at


tinanggap ng Sugo (SAS) ang mga kundisyon ng


kasundaang pangkapayapaan na sa panlabas na anyo nito


ay sa kapakanan ng mga Quraysh. Nagalit ang mga


Muslim sa kasunduang pangkapayaan na ito sapagkat


lumitaw sa mga mata nila na ang mga kundisyon ay


hindi makatarungan at na ito ay sa kapakanan ng mga


Mushrik kaya nga lamang ang Sugo (SAS) ay nagnanais


ng kasunduang pangkapayapaan dahil siya ay nakaaalam na


ang Islam, kapag ipi-nalaganap sa katiwasayan at


kapayapaan, ay papasok ang marami sa mga tao sa Islam.


Ito ang nangyari sapagkat lumaganap nang malakihan ang


Islam sa loob ng panahon ng pansamantalang kapa-yapaan


sa pagitan ng mga tao.


Bagkus ang pansamantalang kapayapaan na iyon sa


pagitan ng mga Muslim at mga Quraysh ay isang malaking


tagumpay para sa Islam at mga Muslim at isang patunay


na ang Sugo (SAS) ay tumitingin sa pamamagitan ng


liwanag ni Allah at siya ay tuma-tanggap ng bawat


kundisyong kabilang sa mga kundisyong itinu-turing ng


Muhammad, ang Pangwakas sa mga Propeta



Kamakailang Mga Post

Ang Islām Relihiyon n ...

Ang Islām Relihiyon ng Naturalesa, Isip, at Kaligayahan

Sino ang lumikha ng S ...

Sino ang lumikha ng Sansinukob? Sino ang lumikha sa akin? Bakit?

Ang Islām ay Relihiyo ...

Ang Islām ay Relihiyon ng Panginoon ng mga nilalang

ANG ISLĀM AY RELIHIYO ...

ANG ISLĀM AY RELIHIYON NG PANGINOON NG MGA NILALANG