Sa Ngalan ng Allah, ang Mahabagin, ang Maawain


Ang sumusunod na salin ng aklat "Sino ang Unggoy?"


ay bilang patotoo sa pagka-makatotohanan sa


pananampalataya ng mga Muslim hinggil sa pinagmulan ng


mga tao. Ito ay mahalaga at kakailanganing aklat para sa


lahat ng nangangarap na maintindihan ang konseptong


pinagmulan ng buhay ng tao ayon sa Islam. Ito ay para sa


lahat ng mga estudyante o mag-aaral.


Ang sumusunod na senario o pagsasadula ay nangyari


sa isang paaralan o institusyong pang-edukasyon: "Hayaang


aking ipaliwanag ang suliraning mayroong siyensiya sa


Diyos..." Ang atiestang propesor ng philosophy ay


bahagyang naghinto sa kanyang klase at pagkaraan ay


nagtanong siya sa isa sa mga bago niyang estudyante upang


tumayo. "Ikaw ay isang Muslim, hindi ba, anak?"


"Opo, sir."


"Samakatuwid, ikaw ay naniniwala sa Diyos?"


"Tama po!"


"Ang Diyos ba ay mabuti?"


"Tama po! Mabuti ang Diyos!"


"Ang Diyos ba ay higit na makapangyarihan? Kaya bang


gawin ng Diyos ang anumang bagay?"


"Opo." 


3


Ang propesor ay tumawa at sinabing "Ito ang isa para


sa iyo: Ipagpalagay natin na sa banda rito ay mayroong isang


may sakit at kaya mong gamutin. Magagawa mo ito. Siya ba


ay iyong tutulungan? Susubukan mo ba?"


"Opo, sir. Gagawin ko."


"Samakatuwid, mabuti ka...!"


"Hindi ko iyan sinasabi."


"Bakit hindi mo iyan sasabihin? Kung kaya mo, dapat


mong tulungan ang may sakit at taong may pinsala...


Samantala, ang karamihan sa atin ay gagawin kung kaya...


Ang Diyos, hindi ba gagawin?"


[Walang sumasagot.]


"Ayaw Niya, hindi ba? Ang aking kapatid ay isang


Muslim at namatay sa sakit na kanser, kahit papaano siya


noon ay nananalangin sa Diyos upang pagalingin. Anong


kabutihang mayroon ang Diyos? Hmm? Pakisagot mo nga


ito?"


[Walang sumasagot.]


Ang taong matatanda ay maunawain at matulungin.


"Hindi, hindi mo magagawa, kaya mo ba?"


Ang propesor ay humigop muna ng tubig mula sa


basong nakalagay sa kanyang lamesa para magkaroon ng


bahagyang oras ng pamamahinga ang mga estudyante. Sa


4


philosophy, kailangan magpatuloy ng maluwag sa mga


panibagong paksa.


"Mag-umpisa ulit tayo mga bata Ang Diyos ba ay


mabuti?"


"Er... Opo."


"Ang Demonyo ba ay mabuti?"


"Hindi."


"Saan ba galing ang Demonyo?"


Hindi nag-atubiling sumagot ang mga estudyante.


"Mula sa...Diyos..."


"Iyan ay tama. Diyos ang gumawa sa Demonyo, hindi


ba Siya?"


Ang mga matatanda ay malimit isuklay ang kanilang


mga daliri sa numinipis nilang buhok at sabay siyang


lumingon sa mga estudyanting nakikinig at nakangisi.


"Sa aking palagay ay magkakaroon tayo ngayong


semester ng maraming kasiyahan, ladies and gentlemen."


Siya ay ulit lumingon sa estudyanteng Muslim. "Sabihin


mo sa akin, anak. Mayroon bang demonyo sa mundong


ito?"


"Opo, sir."


"Kahit saan mayroong Demonyo, hindi ba? Diba


ginawa ng Diyos ang lahat ng bagay?


5


"Opo."


"Sino ang lumikha sa Demonyo?"


[Walang sumasagot.]


"Mayroon bang sakit sa mundong ito? Imoralidad?


Galit? Kapangitan? Ang lahat ng bagay na nakakatakot – sila


ba ay nandito sa mundong ito?"


Ang mga estudyanting pumipilipit sa kanilang paa (at


sinabing). "Oo."


"Sino ang lumikha sa kanila?"


[Walang sumasagot.]


Ang propesor ay biglang sinigawan ang mga estudyante.


"SINO BA ANG NAGLIKHA SA KANILA? PAKISABI


SA AKIN!" Ang propesor ay nagsalita ng malumanay ngunit


nakamamatay na boses, “Nilikha ng Diyos ang lahat ng


masama, hindi ba Siya (ang naglikha rito) anak?”


[Walang sumasagot.]


Sinubukang pigilan ng mga estudyante ang galaw kahit


sa pamamaraan ng isang makahulugang sulyap subalit


walang silbing naidulot ito. At biglaan, ang tagapangaral ay


bumilis ang paglalakad sa harapan ng klase na parang may


edad na paugod-ugod, na parang isang panther na malaki


ang tiwala sa sarili.


Ang klase ay tahimik na tahimik. “Sabihin sa akin…”


patuloy niya, "Paanong mabuti ang Diyos na ito kung Siya 


6


ang naglikha sa lahat ng kasamaan sa lahat ng panahon?"


Ang propesor ay itinuturo ang kapaligiran bilang mga bagay


na sanhi ng kasamaan ng mundo.


"Ang lahat ng galit, kalupitan, mga pasakit, lahat ng uri


ng pagpapahirap, lahat ng walang kabuluhang pagkamatay at


kapangitan, at ang lahat ng mga pagtitiis dulot ng mabuting


Diyos na ito ay sakop lahat ng mundo, hindi ba, binata?"


[Walang sumasagot.]


"Hindi mo ba nakikita na ito ay laganap sa lahat ng


pook? Huh?" pansamantalang tumigil ang propesor. "Hindi


ba?"


Ulit na inilapit ng propesor ang kanyang mukha sa


mukha ng estudyante at ibinulong niya, "Ang Diyos ba,


mabuti?"


[Walang sumasagot.]


"Ikaw ba ay naniniwala sa Diyos, anak?"


Ang mapagkanulong boses ng estudyante at ang basag


na boses ay bumubulong sa kanya na nagsasabi, "Opo,


propesor. Naniniwala ako."


Malungkot na umiling ang ulo ng matanda. "Sinabi ng


Siyensiya, ikaw ay mayroong limang karamdaman na


karaniwan ay iyong ginagamit sa pagkilala at pagsisiyasat sa


kapaligiran ng mundo. Kailanman ay hindi mo nakita ang


Diyos, nakita mo ba?"


"Hindi, sir. Kailanman ay hindi ko Siya nakita" 


7


"Samakatuwid! Sabihin mo sa amin kung iyong narinig


ang iyong Diyos?"


"Hindi, sir. Hindi ko narinig."


"Naramdaman mo ba ang iyong Diyos, nalasahan mp


ang iyong Diyos, o naamoy ang iyong Diyos? Sa


katotohanan, mayroon ka bang karamdamang pangunawa sa


iyong Diyos ng kahit anupaman?"


[Walang sumasagot.]


"Pakisagot mo naman ako."


"Hindi, sir. Natatakot ako baka hindi ko kaya."


"Natatakot ka... na wala ka pang nagawa?"


"Hindi, sir."


"Gayunpaman, naniniwala ka pa sa Kanya?"


"Opo..."


"Iyan ang PANANAMPALATAYA!" Ang propesor ay


ngumiti ng may pahiwatig ng kaalaman sa isang musmos na


estudyante. "Ayon sa batas ng mga maka-empirical,


pagsubok, pagpapatotoo, sinasabi ng siyensiya na ang


inyong Diyos ay hindi nabubuhay. Ano ang inyong masasabi


hinggil dito, anak? Nasaan na ngayon ang iyong Diyos?"


[Ang estudyante ay hindi sumasagot.]


"Maupo ka, puwede!" 


8


[Umupo ang Muslim na wari‟y natalo. Subalit ang


tulong ng Allah ay dumating at ang tagumpay ay hindi


maaaring hindi mangyayari.']


Mayroong isa pang Muslim na nakasuot ng gora


(pangtakip sa ulo ng mga Muslim). May mahabang balbas at


madaling makikilala bilang Muslim sa kanyang pananamit, at


itinaas ang kanyang kamay. "Propesor, maari bang magsalita


sa loob ng klase?"


Ang propesor ay lumingon at ngumiti. "Ah! Mayroon


pa palang ibang Muslim na nasa unang hanay ng dipensa.


Isang Fundamentalist, at nakikita ko. Halika, halika,


binata! Magsalita ng mga ibang matutuwid na aralin sa


pagpupulong na ito!"


Hindi inintindi ng isang Muslim ang tonong panlalait ng


propesor. Siya‟y tumingin muna sa kapiligiran ng kuwarto at


hinihintay ang atensiyon ng mga estudyante at humarap sa


propesor.


"Sir, nakapagbigay ka ng mga kaakit-akit na paksa.


Kung papayag ka, sir, gusto kung ipaliwanag ang bawat


punto ng paksa, paisa-isa. Ang paksang ito ay dapat


talakayin ayon sa pagkamakatarungan o makatwirang sagot


at ayon sa turo ng siyensiya at hindi mga makadamdaming


kasagutan. Ang unang punto ay ang iyong pangunahing


katuruan o paniniwala na ang Diyos ay hindi nabubuhay.


Ang sanlibutan, ay nag-umpisang mabuo sa paniniwala o


katuruan ng napakalakas na kalantug o kalampag (The Big 


9


Bang) at sa pamamagitan ng Ebolusyon, ay sa huli, nabuhay


ang tao. Hindi ba iyan ang paniniwala mo propesor?"


"Anak, ito ay hindi mangyayari kung walang nagsabi.


Mayroong sapat na dahilan ang siyensiya para rito. Ano nga


ba ang mapapala mo?"


"Huwag tayong magmadali. Hayaang gamitin natin ang


lohika (makatwiran) at rason o dahilan at tamang


argumentong pang-siyensiya. Bilang pangunahing salita, ay


inaasahan kung ipahayag na aking ginamit ang katagang


„doktrina‟ na may kasamang kaalaman, para sa mga pari ng


mga huwad na siyensiya (pseudo-science), samantala, ito ay


bagay na pinapaunlad ang pananampalatayang atiesmo


bilang relihiyon. May tanong ako sa iyo, propesor. Mayroon


tayo sa mundong ito ng millions upon millions ng mga


paputok, mga bala at mga bomba. May narinig ka ba, na


mga paputok na ito ay sabay-sabay at kusang sumabog, o


tinatanggap mo ba, na kahit ang mga sangkap nito ay


nakalagay sa iisang lalagyan, ay nangangailangan din ng isang


mekanismong magpapaputok sa mga paputok na ito?


Dalawang bagay ang mailalahad: Una, ang tama at wastong


mga sangkap nito at tamang laki na umaayon sa kapaligiran


nito; at pangalawa, ay mayroong tao o bagay na


magpapaputok rito, maaaring sa pamamagitan ng palito ng


posporo o di kaya ay martilyo ng isang baril, o mga ibang


tilamsik ng kuryente. Halimbawa, kung sabihin ng isang tao


na mayroong bala sa kanyang kamay at biglang pumutok ng


kusa at napatay ang taong malapit sa kanya, tatanggapin ba 


10


ito ng mga siyemtipiko ang ganoong katawa-tawang


dahilan?"


"Tiyak, hindi tatanggapin. Ano ba ang ibig mong


sabihin?"


"Katotohanan, kung gusto mong kami ay papaniwalain


sa isang Malaki (Malakas) na Kalantug o Kalampag (the Big


Bang), na ang isang malakas na pagsabog ay nangyaring


walang kumalabit sa trigger nito o sumindi ng posporo o


tilamsik ng kuryente ay dapat mo ring ipaliwanag sa amin


kung papaanong hindi mangyayari sa mundong ito ang


maliliit na pagsabog na walang kinalaman o tulong ng ibang


ahensiya? Anumang paniniwalaan ng siyentipiko ay


kinakailangang maipakita upang ito ay matanggap."


Ang bibig ng propesor ay nakabuka lang subalit walang


salitang lumalabas rito.


"Ganun din, alam natin na hindi kapani-paniwala sa


larangan ng siyentipiko na ang isang bagay ay may


kakayahan upang lumikha ng kanyang sarili. Halimbawa, ang


upuang kahoy na ito. Hindi ito nalikha mula sa kanyang


sarili. Mayroong mga bagay mula sa ibang ahensiya na


gumagawa rito. Ganun din mismo ang kahoy, hindi siya ang


naglikha sa kanyang sarili. Nagmumula ito sa isang buto na


itinanim at nabuhay. Ang buto mismo ay nanggaling sa


ibang paraan at hindi maaaring mabuhay na ito ay


magmumula sa kanyang sarili. Maaari mo bang ipaliwanag sa


amin kung paano nabuhay ang isang orihinal na bagay –


bagay na ang sinabi ng mga pari ng huwad na siyensiya na 


11


ito ay pinaputok ng mahiwagang Malakas na Kalampag


upang mailabas nito ang kauna-unahang bagay na


mabubuhay? Ganun din, kung bakit ang inyong mga pari ay


hindi mailalabas ang mga palatandaan mula sa laboratoryo?


Propesor, dapat mong malaman na anumang argumentong


siyentipeko ay dapat nailalabas ang pruweba upang ito ay


mabigyan ng siyentipikong paniniwala.."


"Anak, isang napakaliit na isipin na kaya nating gawin


ang bagay na iyan. Ang enerhiyang pinakawalan ng isang


Malakas na Kalantug ay bagay na hindi natin maabot, o di


kaya ay maaari tayong makagawa ng kasingtulad doon na


pangyayari."


"Propesor, nakaligtaan mong sabihin sa amin kung sino


ang naghanda o pinanggalingan ng mga sangkap nito, at


nakaligtaan mo ring sabihin sa amin kung sino ang


pumindot sa butones nito o sino ang pumindot sa trigger


nito, o di kaya ay sino ang sumindi sa posporo ng Big Bang


upang ito ay mangyari. Saan nagmula ang katakot-takot na


enerhiyang iyong sinasabi? Halika, halika, propesor! Hayaan


mong tayo ay magiging siyentipik hinggil dito. Opo,


propesor, nangangailangan ito ng matibay na


PANINIWALA sa mga katuruang turo ng mga pari ng


huwad na siyensiya upang maniwala sa Big Bang. Ikaw ba ay


umaasa sa amin upang itapon ang wastong pamamaraang


paniniwala ng siyentipiko at maniwala sa lahat ng mga


hocus-pocus na ito para sa isang bulag na paniniwala


bagama‟t nandiyan ang mga maliliwanag na mga


paniniwalaan ng siyentipiko?"


12


[Walang sumasagot.]


"Kung hindi mo mamasamain, propesor, aking


tatalakayin hinggil sa doktrina ng ebolusiyon ayon sa


pagpapahayag ng mga pari ng huwad na siyensiya. Ikaw ay


higit na nakaka-alam na walang bakas na maipapakita na


maaaring maiugnay niya ito hinggil sa pinagmulan ng tao


mula sa mga unggoy at ang pagkakaroon ng malimit na


paghahanap sa tinatawag na, „Nawawalang Kaugnayan‟ o the


'Missing Link'?"


"Opo, subalit napakarami pang ibang mga ebidensiya..."


"Sorry sa pag-abala, propesor. Iyong tinatanggap na


walang direktang kaugnayan. Kailangan mo ring tanggapin


na walang mga bakas (fossils) na magpapakita ng mga


katiyakang tagapamagitan o tulay hinggil sa mga hakbang sa


mga pagbabagong – kalagayan mula unggoy sa tao. At


tinitiyak kong alam mo rin hinggil sa Piltdown Forgery,


propesor?"


"Piltdown...? Piltdown...?"


"Hayaang aking sirawain ang iyong memorya, propesor. Ang


iba sa mga bakas (fossils) ay natagpuan sa isang lugar na


tinatawag sa pangalang Piltdown sa England. Ang mga


naiwang bakas ay ipinakikita nito na ang bawat tanda o


palatandaan na ang mga pari ng huwad na siyensiya at


atiesmo ay naghahanap sa “Nawawalang Kaugnayan o ang


'Missing Link' sa kawing ng ebolusyon. Ang buong mundo


ay napaniwala rito. At kahit pa ang mga taong-mapaghinala


ay nakumbinse – hanggang ito ay matagpuan, apat napung 


13


taon ang nakaraan, na karamihan sa samahan ng mga paring


siyentipiko na dinoktor nila ang mga naiwang bakas (fossils)


upang mailahad nila at maipakitang iyon na ang


Nawawalang Kaugnayan o the Missing Link. Ito ay isang


napakalaking kasinungalingan, malawakang panghuhuwad


na ginawa ng inyong mga pari upang kumbinsihen ang


mundo na ang relihiyong atiesmo ay totoo at ang tao ay


nagmumula sa mga unggoy! Kung gusto mo pa ng


maraming paliwanag hinggil dito ay maaari mong basahin


ang gawa ni Professor Tobias, ng South Africa, hinggil sa


detalye ng paghuhuwad na ito."


Ang mukha ng propesor ay nagiging puting maputla at


wala siyang naibigay na komento.


"Sa usaping panghuhuwad - propesor, alam mo ba kung


ano ang plagiarism (pamamlahiyo)? Maari mo bang


ipaliwanag sa klase nating ito kung ano ang Plagiarism?"


Sapilitang nagsalita, sinabi ng propesor, "ang Plagiarism


ay ang angkinin ang gawa ng iba at ipasa ito at ituring bilang


iyong sariling gawa."


"Tama. Maraming salamat, propesor. Kung


magpakatotoo ka lang at maging makatarungan sa iyong


pagsasaliksik ay malalaman mo, ang mga bansang Kanluran


ay ginawan nila ng hindi makatarungang pag-aangkin sa


lahat ng TOTOONG gawang siyentipiko ng mga Muslim,


pinaunlad nila sa pamamaraan ng mga makabagong gamit


ng siyensiya at tinagurian nilang kanilang pansariling mga


pagtutuklas at gawa. Hindi na kailangang ikaw ay umasa sa 


14


aking mga salita bagkus sumulat ka lang sa 'Centre for


Studies on Science', Al-Humera, Muzzammil Manzil,


Dodhpur, Aligarh, India, at sila ay masayang ipapadala sa iyo


ang lahat ng mga may kaugnayan sa literatura bilang patunay


sa puntong ito."


Sa ngayon ang klase ay naging maalalahanin sa mga


salita ng estudyanting Muslim at bilis na kanilang sinusulat


ang mga tirahan na binanggit nito.


"Hayaang tayo ay bumalik hinggil sa doktrina ng


ebolusyon kung saan ang mga pari ng huwad na siyentipiko


ay kanilang pinaunlad sa mundo. Ang pinakagulugod ng


lahat ng kanilang mga doktrina ay ang konsepto ng 'natural


selection'. Ang kahulugan nito ay ang mga uri o klase ng


mga bagay na ito ay nababagay sa mga pagbabago ng


morpholohiya at physiolohiya, mga pagbabago na kanila


itong ipinasa sa mga darating na salinlahi, upang sila‟y


bigyang lakas na manatili; samantala ang ibang uri na hindi


nababagay ay nalilipol. Ang pinakamagandang halimbawa ay


ang mga dinosaurs, ito ay walang kakayahang


makipagkompetinsiya sa mga maliliit, maraming maliliit at


masisiglang hayop ay mapaghimalang nakagagawa ng mga


pagbabago, samakatuwid, ang mga malalaki, mababagal na


hayop ay nalilipol, samantala ang mga maliliit na hayop ay


nabubuhay at nananatili. Ganun din, sa panahon ng


ebolusyon, yaong wala ng silbi ay maglalaho, katulad ng mga


buntot at kuko, na pinalitan ng mga walang buntot na may


kamay na humahawak, at ito ay tumutukoy sa tao. Ikaw ba


ay naniniwala sa doktrinang ito, hindi ba Propesor?"


15


Ang kawawang propesor ay hindi segurado kung siya ba


ay tatalima o hindi, dahil siya ay nasa kalagayang pagaalinlangan kung saan anggulo manggagaling ang darating na


paputok!


"Halika, halika, propesor! Ito ang pinakamahalagang


doktrina ng ebolusyon kung saan ang inyong mga pari ay


ipinapaliwanag sa masang walang-ingat. Hayaang salungatin


natin ang huwad na siyensiya ng totoong siyensiya.


Propesor, mayroon ba sa mga siyentipiko ang nakagawa at


nakapagpalabas ng panibagong buhay sa kanyang


laboratoryo sa pamamagitan ng sariling pagkontrol at


pagpapalit ng kalikasan? Huwag kalimutan, ang siyensiya ay


tumatanggap lamang ng mga materiyal na doktrina kung ito


ay maipapakita o mapapatunayan nito."


[Walang sumasagot.]


"Talagang wala, kahit ilang beses pa nila ito tangkaing


gawin, tiyak walang mangyayari! Hayaang tayo ay bahagyang


lumayo: Alam natin na ang mga Hudyo ay tinutuli nila ang


mga bagong panganak na lalaki. Alam din natin na ang


gawain ng pagtutuli ay tuloy-tuloy nila itong ginagawa mula


pa sa kapanahunan ni Abraham (Sumakanya nawa ang


kapayapaan). Ang naging resulta ay naiba na rin ang uri o


disenyo ng sakit. Sinumang batang lalaki ang mayroong


namanang pagdurugo ay maaaring mamatay na rin sa sakit


sa pagdurugo at ang sakit na ito ay hindi naipapasa sa


susunod na salinlahi. Sumasang-ayon ka ba, propesor?" 


16


Tumango lang ang propesor, iniisip na ang punto na ito


ay sa kanyang panig.


"Kaya sabihin mo sa amin, propesor, pagkaraan ng


libong mga taon ng pagpapatuli sa mga sanggol na lalaki,


bakit hindi ipinanganak ang mga batang Hudyo na walang


unang balat sa kanilang mga ari? Kahit ang buong unang


balat sa ari ay hindi nawala, ayon sa doktrina ng natural


selection ng inyong mga pari, ay dapat mayroong mga


palatandaan na ang unang balat sa kanilang ari ay liliit! Hindi


ka ba sasang-ayon, propesor?"


Ang kaawa-awang propesor ay nakatanaw lang sa


unahan na parang hindi naramdaman ang patama sa kanya!


"Propesor, may mga anak ka ba?"


Parang nakapagpahinga ng maiba ang paksa, ang propesor


ay sinusubukan niyang gisingin ang kanyang tiwala sa sarili.


"Opo, mayroon. Mayroon akong dalawang batang lalaki at


isang babae." Ang propesor ay nakayanan din niyang


ngumiti nang banggitin niya ang kanyang mga anak.


"Propesor, pinapasuso mo ba sila noong sila ay sanggol


pa lamang?"


Parang nabigla siya sa nakakalukang tanong na ito,


bumulalas ang propesor.


"Anong kalukuhang tanong na ito! Tama, hindi ako!


Ang asawa ko ang nagpasuso." 


17


"Propesor, mayroon bang pari ng mga atiesta na


nakakita ng mga lalaking pinapasuso ang kanilang mga


sanggol?"


"Ulit, kalukuhang tanong. Mga babae lang ang


nagpapasuso sa mga sanggol."


"Propesor, kahit hindi kita hinubaran, Tinitiyak ko na


ikaw ay may dalawang suso, kasingtulad ng ibang mga lalaki.


Dahil sa ito ay paulit-ulit, bakit hindi ito nawala? Ayon sa


doktrina ng natural selection, ang mga ganoong bagay na


walang silbi katulad ng suso ng mga lalaki ay dapat ng


nawala sa lahat ng kalalakihan, daan libong taon na kung


hindi milliones ang mga nakaraan ng taon! Propesor,"


Malumanay na nagsasalita ang estudyanting Muslim,


hindi siya sumigaw at hindi niya inilapit ang kanyang mukha


sa mukha ng propesor, "Iyan ay sinisiguro ko, batay sa


wasto at tamang argumento ng siyensiya at hindi ang huwad


na siyensiya – makakasangayon ka na ang doktrina ng


ebolusyon ay malaking karga ng mga basura o kalukohan


lamang?"


Ang mukha ng propesor ay ilang beses ng nag-iba ng


kulay at ang magagawa lamang niya dahil siya ay walang


makuhang tulong ay nagkakanda-gago sa pagsasalita.


Ang estudyanting Muslim ay lumingon at humarap sa


klase at kinausap sila ng may kasamang ngiti sa kanyang mga


labi. "Sa katotohanan, maaaring ang isa ay magsasabi,


sinumang maniwala na siya ay nagmula sa unggoy ay


nararapat niyang paniwalaan na siya ay isang unggoy!"


18


Umabot ng ilang sandali bago maunawaan ng klase ang


patudyong nilalaman ng salita ng estudyanting Muslim,


subalit ng maabot nila ang kahulugan nito, sila ay hiyawang


tumawa.


Nang manumbalik ang atensiyon ng mga estudyante


mula sa pagtatawa, nagpatuloy ang estudyanting Muslim. At


siya‟y bumaling sa propesor at kanyang sinabi,


"Napakaraming puwang sa doktrina ng ebulosyon na ito at


tumatagas na parang salaan. Subalit, nauubos na ang orasan


– at hindi tatagal ako ay papunta ng Masjid para magdasal –


kaya hindi natin ngayon matatalakay lahat ang mga


kuwentong alamat. Hayaang tayo ay dumako naman sa


paksang moralidad na iyong inilahad. Subalit, bago ang iyan,


hayaang tingnan muna natin ang puntong iyong ginawa


tungkol sa kapatid mong namatay sa cancer. Kung ikaw ay


nagagalit dahil siya ay namatay, ay tiyak ikaw ay tanga. Ang


mga tao, at ang lahat ng nilalang may buhay ay lahat


mamamatay at iyan ay hindi maipagkakailang pangyayari na


pinaniniwalaan ng lahat ng tao, maging sila man ay


naniniwala sa Diyos o hindi, at walang isa man ang maaaring


itanggi ang proseso ng kamatayan. Pangalawa, hindi ka


naman bata upang itanggi ang pamamaraan ng isang


pagkakaroon ng karamdaman o sakit – maging ito man ay


cancer o anumang uri ng karamdaman, o aksidente at iba pa


– bilang pasimula sa proseso ng kamatayan. Ang iyong


pagtatanggi ay nagsimula ito mula sa iyong maling


pangunawa na ang kabutihan ay nakakapawi sa mga pasakit,


at ang gumawa ng dahilan ng pasakit ay kalupitan. Kung


ganito ito, samakatuwid, propesor, wala kang pagpipilian 


19


maliban sa sumang-ayon ka na ang pinakamalupit na tao sa


mundo ay ang mga siyentipikong manunuri sa panggagamot


na kung saan ang ginagamit nila ay mga hayop sa lahat ng


kanilang mga nakakapangilabot na eksperimento. Tiyak,


dapat alam mo ang libo-libong mga hayop na dumaan sa


iba‟t ibang pamamaraan ng labis na pagpapahirap at


matinding sakit para lang magkaroon ng pruweba o walang


pruweba ang isang pagsusuring para lamang sa siyensiya at


gamot? Hindi kaya ang mga tagasuri na ito ay malulupit?


Nakikinig ka ba sa akin propesor?"


Bakas sa mukha ng propesor na siya ay parang may


karamdaman. Ang estudyanting Muslim ay kumuha ng tubig


at ibinigay sa kanya para inumin.


"Propesor, tatanungin kita ng ibang maliwanag na


katanungan. Ikaw ay may kaalaman sa mga pagsusulit – mga


pagsubok na ibinibigay sa mg estudyante, para sila ay


pumasa at matanggap sa mas-mataas na baitang?"


Ang propesor ay tumango lang.


"Ang isang estudyante ay kinakailangang gumawa ng


tiyak na mga pagsasakripisyo, kahit siya ay manirahang


malayo sa kanilang bahay, upang pumasok sa unibersidad o


kolehiyo; kinakailangan ipagkait niya sa kanyang sarili ang


lahat ng kaginhawahan sa bahay, kailangang siya ay kargado


ng trabaho; kailangan ding ihinto niya ang kanyang mga


panahong walang ginagawa at pagtulog para handang handa


sa mga pagsusulit; pagkaraan, siya ay mahaharap ng mga


kakila-kilabot at mahirap na mga katanungan na sasagutin at 


20


maaaring siya ay gisain ng mga katanungan sa kanyang oral


examination at kinakailangan ding magbayad sa institusyon


na naglagay sa kanya sa masakit na prosesong ito – hindi mo


ba matatanggap ang lahat ng ito bilang pagpapahirap? Ang


propesor kaya, mabuting tao sa lahat ng mental at pesikal na


pagtitiis na dinadanas ng mga estudyante na kanyang


inilalagay sa kanila?"


"Hindi ko makita ang iyong punto. Dapat, ang


institusyon at ang propesor ay gumagawa ng mga pabor para


sa mga estudyante sa pamamaraan ng paglalagay sa kanila sa


isang training upang sila ay maging marapat sa kani-kanilang


kalalagyan at katangian. Mga taong maiiksi ang pag-iisip


lamang ang tumututol sa mga estudyante na isulat ang mga


pagsusulit, na walang kinalaman sa mga paghihirap na


kanilang magagawa."


Ang estudyanting Muslim ay malungkot na ina-alog ang


kanyang ulo. "Propesor, nakakamangha kung paano mong


maunawaan ang pangangailangan sa mga pagsubok at


pagsusulit sa panahong isasaayos mo sila, subalit hindi mo


makikita ang ganoong kaisipan nang isaayos ng Diyos ang


mga pagsubok at pagsusulit sa Kanyang mga nilikha.


Gamitin mo ang iyong kapatid – kung natagalan niya ang


kanyang karamdaman at namatay na mayroong


pananampalataya, na tinatawag naming Iman – siya ay


mabibigyan ng maraming biyaya sa Paraiso para sa mga


paghihirap na kanyang pinagdaanan dito. Lalung-lalo na, at


maaring kanyang papangarapin na magtiis ng ilang daang


beses para ang kanyang gantimpala ay lalong dumarami, 


21


gantimpalang walang nakakita rito at kailanman ay walang


imahinasyong sumagi sa isipan ng ninuman! Sa kasamaang


palad “mga makikitid ang pag-iisip lamang” – at mga


ignoranti – ang tumututol sa mga pagsubok na inilalagay sa


Kanyang mga nilikha, ilagay sa isipan ang walang hanggang


biyayang naghihintay sa mga magwawagi." "Paraiso? Huh!


Nakita mo ba ang Paraiso, nahawakan ito, natikman ito,


naamoy ito, nalasahan o narinig? Ayon sa batas ng empirical,


testable, demonstrable protocol, at siyensiya ay nagsasabi na


ang Paraiso ay wala."


"Tayo ay darating na rin sa punto na iyan, kung


gustuhin ng Diyos. Magpatuloy tayo. Sabihin mo sa akin,


propesor; mayroon bang bagay na init?"


Ang propesor ay parang nakabawi at may malaking


tiwala sa kanyang pakiramdan. "Oo, mayroong init."


"Mayroon bang bagay na tinatawag lamig?"


"Oo, mayroon na ring lamig."


"Hindi, sir. wala!"


Ang propesor ay nakamasid lang, Ang estudyante ay


ipinapaliwanag, "Magkakaroon ka ng maraming init, mas


maraming init, pinakamainit, mas-pinakamainit, maputing


init, o di kaya ay sa kabilang polo – maliit na init, o walang


init, subalit hindi tayo magkakaroon ng anumang bagay na


tinatawag na „lamig'. Puwede nating marating ang 458


degrees below zero, na ito ay walang init, subalit hindi tayo


maaring lumayo ng higit pa roon. Walang ganoong bagay na 


22


tinatawag na 'lamig', o di kaya tayo ay maaari nating


marating ang mas malamig kaysa 458 degrees below zero. O


nakita mo sir, 'ang lamig' ay isa lamang salita na ating


ginagamit upang isalarawan ang pagkawala ng init. Hindi


natin masusukat ang lamig. Ang init ay maaaring masukat


natin sa pamamagitan ng thermal units dahil ang init ay


enerheya. Ang lamig ay hindi salungat ng init ito ay ang


pagkawala lamang ng init."


Manahimik. Mayroong nahulog na aspili sa loob ng


kuwarto.


Ang estudyanting Muslim ay nagpatuloy.. "Mayroon


bang bagay na dilim, propesor?"


"Iyan ay nakakaumid na tanong, anak. Ano ang gabi


kung hindi ito madilim? Ano ang makukuha mo roon..?"


"Kaya, sasabihin mong mayroong bagay na dilim?"


"Oo..."


"Mali ka na naman, sir! Ang dilim ay hindi bagay (na


may personalidad) – ito ang pagkawala ng bagay. Ito ang


pagkawala ng ilaw. Maaaring magkaroon ng malamlam na


dilim, karaniwang ilaw, maliwanag na ilaw, kumikislap na


ilaw. Kung ang isa ay tuluyan ng mawalan ng ilaw,


samakatuwid talagang wala, at ito ay tinatawag na dilim,


hindi ba? Iyan ang kahulugan na ginagamit natin sa


pagbibigay kahulugan sa salita. Sa katotohanan, and dilim ay


wala. Kung ganun iyon, ay maaaring makagawa ng dilim sa


positibong pamamaraan at magagawang lalong didilim ang 


23


isang dilim at nakukuha ito sa isang container o paglalagyan.


Maaari mo bang punuin ang isang taro ng pinakadilim na


dilim para sa akin, propesor?"


"Maaari mo bang sabihin sa amin ano ang iyong punto,


binata?"


"Opo, propesor. Ang puntong aking ginagawa ay ang


kapintasan ng iyong maka-pilosopyang batayan, para


makapag-umpisa, ang iyong pagtatapos ay mali. Hindi ka


maka-siyensiya bagkus huwad na siyensiya!"


Ang propesor ay parang nalason. "Sira...? Pambihira ka


naman...!"


Ang estudyanting Muslim ay payapa, tahimik at mahinahong


nagsalita, na parang sa isang maliit na bata. "Sir, maaari ko


bang ipaliwanag ang kahulugan?"


Ang mga estudyante sa klase ay sabik na itango ang


kanilang ulo. Silang lahat ay nakikinig ng mabuti. Ang


Propesor ay walang ibang magawa maliban sa pumayag.


"Ipaliwanag... oh, ipaliwanag..." Sa gusto niyang makabawi,


siya ay kumakaway sa lahat ng direksiyon,. Biglaang siya ay


naging magalang sa sarili. Ang klase ay tahimik at umaasa.


"Ikaw ay gumagawa ng dalawahang batayan,"


Ipinaliwanag ng estudyanting Muslim, "halimbawa,


mayroong buhay pagkatapos mayroon ding kamatayan,


dalawang magkaibang bagay; isang mabuting Diyos at isang


masamang Diyos. Ang iyong ipinapakita ay ang konsepto ng


Diyos bilang bagay na may hangganan, bagay na masusukat 


24


natin. Sir, kahit ang siyensiya ay hindi kayang ipaliwanag


kung ano itong kaisipan. Ginagamit nito ang elektrisidad at


magnetism, subalit kailanman ay hindi nila nakita, kukunti


pa lang ang kanilang pagkakaintindi nila rito. Ang


pagsalarawan sa kamatayan bilang kasalungat ng buhay ay


isang kamangmangan sa katotohanan sapagkat ang


kamatayan ay hindi maaaring mabigyan ito ng katawan. Ang


kamatayan ay hindi kasalungat ng buhay bagkus kawalan


lamang ng buhay."


Ang isang binata ay may hawak-hawak na diyaryo na


kanyang kinuha sa lamesa ng kanyang kaklase. "Nandito ang


isang kinamumuhiang tabloid na ipinagpaanyaya ng bansang


ito, propesor. Mayroon bang bagay bilang imoralidad o


kasamaan?"


"Mayroon, Tingnan mo..."


"Mali na naman, sir. Tingnan mo, imoralidad ay


kawalan lamang ng moralidad. Mayroon bang bagay bilang


hindi pagkamakatarungan? Wala, sir. Ang hindi pagkamakatarungan ay ang kawalan ng katarungan. Mayroon bang


bagay na kasamaan?" Ang estudyanting Muslim ay


bahagyang tumigil. "Di ba ang kasamaan ay ang kawalan ng


kabutihan?"


Ang kulay ng propesor ay umiba at nakakabahala. Siya


ay galit na galit at pansamantalang hindi makapagsalita.


Ang estudyanting Muslim ay nagpatuloy, "Kung


mayroong kasamaan sa mundong ito, propesor – tayo ay


nagkakaisa na mayroon – samakatuwid ang Diyos ay may 


25


ginagawang mga gawain sa pamamagitan ng pagkakatawan


ng kasamaan. Ano bang trabaho na ginagawa ng Diyos?


Sinabi ng Diyos sa Surat (Al-'Anbyā') verse 35 ng Banal na


Qur'an: (Bawat kaluluwa ay makakatikim ng kamatayan. At


kayo ay aming susubukan ng masama at mabuti bilang


pagsubok; at sa Amin kayo ay babalik) Sinasabi sa atin ng


Islam, ito ang tingnan ang bawat isa sa atin kung ano ang


pipiliin, mangingibabaw ba ang kabutihan sa kasamaan.


Hinggil naman sa mga katanungan mo tungkol kay


Satanas: Saan nagmula si Satanas? At nilikha ng Diyos si


Satanas, hindi ba? Nabanggit sa Banal na Qur‟an na ang


Satanas ay hindi naging demonyo maliban nang siya ay


tumanggi sa kautusan ng Diyos at siya ay naging kaaway ng


tao. Sinabi ng Diyos (Allah) sa Surat ('Ibrāhīm) verse 22 ng


Banal na Qur'an: (At ang Satanas ay magsasabi kapag ang


bagay ay napagpasiyahan na: "Katotohanan! Ang Allâh ay


nangako sa inyo ng isang pangako ng katotohanan. At ako


ay nangako rin, ngunit ako ay nagtaksil sa inyo. Wala akong


karapatan sa inyo maliban na kayo ay aking inaanyayahan at


kayo ay tumalima. Kayo, huwag ako ang inyong sisihin


bagkus ang inyong mga sarili. Hindi ko kayo matutulungan,


at hindi rin ninyo ako matutulungan. Aking itinatanggi ang


inyong nakaraang gawain sa pag-aakibat sa akin bilang


katambal ng Allâh. Katotohanan! Sa mga makasalanan ay


may nakalaan para sa kanila na napakahapding parusa.)"


Ang propesor ay nagpipigil ng galit. "Bilang siyentipiko


sa larangan ng pilosopya, Hindi ko tinitingnang may


kinalaman ito ng anumang pagpipilian; bilang isang 


26


makatotohanan, ay may katiyakang hindi ko kinikilala ang


konsepto ng Diyos o anumang dahilan ng teolohiya bilang


kaisa sa mga sangkap ng mundo dahil ang Diyos ay hindi


napupuna."


"Dapat kung isipin na ang pagkawala ng alituntuning


moral ay isa sa mga katiyakan ng mga pangyayaring


nangyayari na napupuna " sagot ng estudyanting Muslim.


"Ang mga diyaryo ay nakagagawa ng billion dollars ang


ipinahayag nito bawat linggo. Propesor, inihuhusga mo ang


kasamaan ng mundo bilang pasanin ng Diyos – kung saan


ikaw ay hindi naniniwala – at malinaw na ito ay salungat.


Gayon pa man, hayaang ating suriin kung sino talaga ang


may pananagutan sa pagkalat ng kasamaan – yaong


naniniwala sa Diyos o yaong hindi? Ang pangunahing


paniniwala na mayroon ang Muslim ay ang pagbibigay ng


mga gawa sa mundong ito. Sa bawat kabutihan na kanyang


ginagawa ay mabibigyan ng gantimpala at bawat kasamaang


magawa ay pananagutan ito. Bawat Muslim ay dapat


maniwala na siya ay mananagot sa kanyang mga gawa at


walang ibang papasan ng kanyang pasanin sa Araw ng


Paghuhukom. Ang konsepto ng Paraiso bilang gantimpala


sa mga mananampalataya at ang Impiyerno ay tahanan ng


mga hindi naniniwala, ang mga hindi naniniwala sa relihiyon,


ay isa rin sa mga pangunahing paniniwala, lalung-lalo na sa


paniniwala na kahit ang mga Muslim na gumagawa ng


masasama ay mapaparusahan sa kanyang mga pagkakamali.


Propesor, ang mga konseptong ito ay nahinto nito ang mga


kasamaan at pagkakamaling ginagawa ng hindi mabilang-


27


bilang dami ng mga Muslim. Kung hindi dahil sa


konseptong ito ay hindi natin maitataguyod ang mga gawain


sa mundong ito: mga multa, parusa, sentensiya o hatol sa


pagkakakulong ay kasama ng anumang sibilisadong sistema.


Sa kabilang dako, mayroon tayong mga pari ng atiesmo na


hindi naniniwala sa mga konseptong ito kapag nababanggit


na may kaugnayan sa mga isyu ng moralidad. Sa kanila ay


walang Araw ng Paghuhukom, walang pananagutan. Ang


mensahe sa madla ay maliwanag, kung ikaw ay makakaiwas


rito ay O.K. ka. Wala kang dapat ikabahala. At nakikita din


natin na sila ay nagsasabi na walang bagay na kasalanan –


kasalanan, sa ating salita ang kahulugan nito ay sumasalungat


sa mga Batas ng Diyos – bawat tao ay malayang gumawa ng


kanyang pinapangarap at walang galaw na maituturing na


„mali‟. Hayaang ipagpalagay natin ng ganito: ang mga pari ay


nananatili ang kanilang paniniwala na ang Diyos ay hindi


nabubuhay. Kung Siya ay hindi nabubuhay, samakatuwid, ay


hindi Niya mailalatag ang mga alituntunin kung ano ang


tama at mali – samakatuwid, walang kasalanan, ang


kasalanan ay nangangahulugang lumalabag sa kagustuhan ng


Diyos. Samakatuwid, ang tao ay malayang gumawa ng sarili


niyang batas, ang sarili niyang pamantayan sa moralidad.


Samakatuwid, ang kalalakihan ay nag-aasawa sa kapuwa


lalaki; ang kababaihan ay nag-aasawa ng kapuwa babae; ang


pagkakalat ng sakit na AIDS at ibang mga karamdaman ay


O.K.; walang kasalanan ng pakikiapid o pangangalunya,


habang ang mga nasasangkot ay mga nasa tamang gulang;


ayon sa lohika ng atiesta kahit ang kaso ng incest ay hindi


magiging kasalanan kung ang magkabilang panig ay nasa 


28


tamang gulang, ang tingin nila sa kaso ng incest ay


magkakaroon ng pagkakasala base sa tinatawag na atuwid,


code of morality na ang basehan ay relihiyon, gayon pa man


tinitiyak ng propesor na kailanman ay hindi niya kinikilala


and konsepto ng Diyos o anumang iba pang paniniwalang


teolohiya bilang kabahagi ng mundo para pumatay ng mga


sanggol sa sinapupunan ng mga nanay ay mabuti – ito ay


pagsasagawa sa mga karapatang mayroon ang kababaihan.


Ang talaan ng mga patakaran at tuntunin na ipinasa ng mga


paring atiestang huwad na siyentipikong sosyal ay walang


katapusan. Ang taas ng pagsisinungaling ng kaisipan upang


ilagay ang sisi sa pagkalat ng imoralidad at marurumi sa


Diyos! Hayaang tayo ay maging makasiyensiya hinggil sa


buong isyu, propesor. Kumuha ng grupo ng mga makaDiyos na naniniwala sa Kanya kung paano siya


paniniwalaan at kumuha ng tao na tumataguyod sa inyong


mga maka-atiestang paniniwala. Suriin ang layunin at


makikita mo kung sino ang nagkakalat ng kasamaan. Hindi


ko pinapangarap na palakihin ang puntong ito, subalit


sinomang sumusuri sa layunin ay kaagad nilang makikita na


ang grupo ng mga maka-Diyos na gumagamit sa mga Batas


ng Diyos bilang kodigo moral ay sa katotohanan


nagpapalaganap ng katotohanan; Subalit, yaong gumagawa


ng sarili nilang mga patakaran ng magkakaugnay na


moralidad ay sa katotohanan nagkakalat ng kasamaan sa


buong mundo."


Pansamantalang huminto ang estudyanting Muslim para


maunawaan ang mahalagang puna na ito. Ang mga mata ng


mga estudyante ng klase ay parang nagka-ilaw na nakita ang 


29


isyu sa paraang napakaliwanag. Walang sinoman ang


nakapag-paliwanag sa mga mahalagang isyu na ito noon,


dala ng mga batikos mula sa mass media.


"Propesor, ako ay namangha subalit hindi naman


nabigla sa inyong hindi maka-siyensiyang pakikitungo sa


moralidad. Ako ay namangha, dahil kahit ikaw ay naniniwala


ang tao ay galing sa unggoy, siya at hindi gumagalaw na


parang hayop! Ako ay namangha dahil, kahit hindi ka


naniniwala sa mga anghel, inaasahan mo na ang tao ay


gagalaw ayon sa kanyang pinagmulan, at walang tulong na


manggagaling sa alintuntuning moral sa Langit. Ang dahilan


na ako ay hindi nabigla ay dahil sa mga pag-iisip na


gumugulo sa isipan na inaasahang magmumula sa mga


tagasunod ng bulaang pananampalataya ng mga atiesmo!"


Mayroong tuloy-tuloy na nag-uumapaw na palakpakan


mula sa klase.


"Natalakay na natin ang ebolusyon, propesor. Na


obserbahan mo ba ang ebolusyon sa sarili mong mga mata,


sir?"


Ang propesor ay gumagawa ng sumisipsip na tunog ng


kanyang mga ngipin at nakapagbigay ito ng tahimik at


nakakawalang bahalang titig ng mga estudyante.


"Propesor, dahil walang sinoman ang nagkaroon ng


aktuwal na pagmamasid sa proseso ng ebolusyon at hindi rin


mapapatunayan na ang prosisong ito ay tuluyan ng


nagsusumikap, hindi ka ba nagtuturo ng doktrina –


doktrinang tumutulo na parang salaan na ito ay kakaunti ang 


30


naniniwala rito kaysa katuruang teolohiya? Ito ang huwad na


siyensiya, hindi tunay na siyensiya at ang kanyang mga


tagamungkahi o tagapagtanggol ay walang iba kundi ang


kanilang mga paring walang kaalaman!"


Ang mukha ng propesor ay biglang nalungkot.


"Napakawalang-ingat naman!" Siya‟y parang galit at


hinihingal at naglalakad sa harapan ng klase na malalaki ang


hakbang pataas at pababa, hanggang manumbalik sa sarili.


"Bilang pagbibigay kahulugan sa mapilosopyang


pagtatalo natin, Hindi ko pupunain ang napakawalang-ingat


mong pagsasalita, anak. Ngayon, nakatapos ka na?" Ang


mga salitang lumalabas sa bibig ay sumasagitsit.


"Sir, hindi mo tinatanggap ang kodigo moral ng Diyos


upang gawin ang tama at makatarungan?"


"Ako ay naniniwala sa kung ano – iyan ang siyensiya."


"Sir, ipagpaumanhin mo po, ang pinaniniwalaan mo ay


hindi siyensiya kundi huwad na siyensiya – ang huwad na


siyensiya ay may kapintasan na rin!"


"HUWAD NA SIYENSIYA...? MAY


KAPINTASAN...?" Ang propesor ay para siyang


naghahanda. Ang klase ay naghihiyawan. Ang estudyanting


Muslim ay naging kalmado at mahinahon, ang bigkis ng ngiti


na iyon ay bumalik sa kanyang mukha.


Nang humupa ang ingay, siya ay nagpatuloy, "Nakita


mo, propesor, TUNAY NA SIYENSIYA ay ang


pagtutuklas sa mga batas at mga disenyong inilagay ng 


31


Tagapaglikha ng sanlibutan sa loob ng sistemang


nagpapatakbo ng sanlibutan, mula sa mega hanggang micro,


mula sa nasusukat sa hindi-masusukat. Ang Huwad na


Siyensiya ay maka-atiestang relihiyon na balak salungatin ang


koseptong ito sa pamamaraan ng panghuhuwad,


pangdodoktor sa stadestika, kalahating katotohanan at iba


pa. Ang Huwad na Siyensiya ay ipinapalagay na tama ang


mga gawa-gawang likha ng hindi pinangalanang puwersa –


pansarili, gawa ng tao, bulaang dios-diosan –


pagkakapangyari ng Big Bang at doon, nagsimula ang


proseso ng ebolusyon na ito ay salungat sa tunay na


pangyayari. Ang mga pari ng maka-atiestang relihiyon na ito,


sila ang sumubok upang ipangatwiran ang pagsasatsat na


kailangang masamahan ng pagsisinungaling sa pamamaraan


ng panghuhuwad, kalahating tama at pagmamanipula sa mga


datus. Ang Katotohanan ang dapat manaig – Ang


katotohanan sa makalohical na pagpapasiya ng sinumang


may pakiramdam na maaaring mabigyan ito ng pasiya kahit


walang sapat na pagbabatayan, na mayroong nag-iisang


Diyos (Allah) na Siyang Lumikha sa buong sanlibutan.


Kanyang nilikha ang buong sistema na siyang itinatakbo nito


ng maayos mula noon pa. Hayaang balikan natin ang


puntong nailahad mo sa ibang mga estudyante na akin ding


sinabi na aking tatalakayin mamaya. Bibigyan kita ng


halimbawa na puweding masundan ng lahat: Mayroon ba sa


ating klase ang nakakakita ng hangin, oxygen molecules,


atoms, and utak ng propesor?"


Ang klase ay nagkatawanan. 


32


"Mayroon ba sa inyo rito na narinig ang utak ni


propesor, naramdaman ito, o natikman?" Walang sinuman


ang nagsalita. Malungkot na umiling ang ulo ng estudyanting


Muslim. "Parang lumalabas na walang nakakaramdam rito sa


utak o anumang pag-iisip ng propesor. Mabuti, sang-ayon sa


alituntuning pansariling ipinahayag ng propesor, ang


alituntuning maka-empirical, matibay, naipapakitang


protokol ng huwad na siyensiya ng propesor AKIN PONG


IPINAPAHAYAG na ang propesor ay walang utak!"


Ang propesor ay parang namaluktot sa upuan. Ang


klase ay ulit patuloy sa palakpakan.


Ang mga estudiyante ay umalis at kumuha at abutan ng


tubig ang propesor. Pagkaraan ng kunting panahon,


nakabawi ang propesor. Siya ay tumingin sa estudyante at


nanlisik ang mga mata. "Ang mga pang-insulto mo ay


walang paraan upang mapatunayan ang pagkabuhay ng


Diyos."


Ang estudyanting Muslim ay sumagot. "Professor,


talagang nabigla ako. Ang inaasahan ko ay tatanggapin mo


ang pagkatalo. Subalit, parang napupuna kong ikaw ay


masiba sa pagpaparusa."


Siya‟y huminto pansamantala, tumingin siyang


maalalahanin sa klase at pagkatapos ay sa propesor. Siya ay


napabuntong-hininga ng malalim at kinausap niya ulit ang


propesor. "Sir, may magulang ka ba – mayroon ka bang


tatay at nanay?" 


33


"Iba na naman ito sa iyong estupidong mga katanungan.


Maliwanag na tayong lahat ay mayroong mga magulang."


"Maging mahinahon ka, sir. Natitiyak mo ba na ang


tatay mo ay siya ang tatay mo at ang iyong nanay ay iyong


nanay?"


Ang propesor ay nangingitim-ngitim sa galit.


"Masyadong nakakatawa! TAMA, ANG AKING AMA AY


AKING AMA AT ANG AKING NANAY AY AKING


NANAY!" Siya ay nagsisigaw. Ang estudyanting Muslim ay


pansamantalang huminto. Naging mahaba ang kanyang


pansamantalang paghihinto. Mayroong nakapangingilabot


na kapaligiran, agad-agad habang nakaupo ang mga


estudyante sa gilid ng kanilang upuan. Ang estudyanting


Muslim ay nagsalita ng maayos at mapagpigil na boses,


"Patunayan mo sa akin!"


Ang kapaligiran ay nakaka-kuryente. Ang propesor ay


hindi napigilan ang kanyang sarili. Ang kanyang mukha ay


naging kulay-ube. "HOW DARE YOU!" Isinisigaw niya ng


may kalakasan. "SAPAT NA ANG NATAMO KONG


PANG-IINSULTO..! LUMABAS KA SA AKING


KLASE..! ISUSUMBONG KITA SA RECTOR...!


Ang klase ay mga nakaupong parang naninigas dahil sa


bulalas. Ang propesor ba ay naghahanap ng paraang


nababagay upang bumawi o umatake?


Ang estudyanting Muslim ay hindi natitinag sa kanyang


pinaninindigan, hindi nababahala. Nakaharap sa klase at


itinaas ang kamay, nagbibigay ng katiyakan sa kanila na 


34


walang dapat ipag-alala. Pagkaraan ay kanyang ibinaling ang


nakaka-awa niyang mga mata sa propesor. Mayroong


kapangyarihang makikita na nagmumula sa kanyang mga


mata, na nakatutok sa propesor. Hindi mapapanitili ng


propesor ang kanyang mga sulyap. Ang kanyang mga titig ay


bumaba at humupa ang kanyang galit at muling sumalampak


sa kanyang silya at hinahawakan ang kanyang ulo.


Pagkaraan ng mga ilang minuto, nagsalita ang


estudyanting Muslim ng mahinahon. "Pinakamamahal na


propesor, hindi ang ibig kong sabihin ay ang iyong mga


magulang ay hindi sila ang iyong mga magulang. Ang gusto


ko lang ipaalam ay maging ikaw man o ako a kahit sinoman


sa atin sa loob ng klasing ito na mapapatunayang ang ating


mga magulang ay sila ang ating mga magulang o hindi."


Nagkaroon ng ganap na katahimikan.


"Ang dahilan ay hindi natin nasaksihan ang pagtatalik sa


pagitan ng ating mga magulang ng tayo ay ipagbuntis. Hindi


tayo nandoon upang ipakilala kaninong semilya ang nabuo


sa loob ng tiyan ng ating mga ina. Pinaniniwalaan natin ang


salita ng ating mga magulang. Ating ipinapalagay na ang mga


magulang natin ay mapagkakatiwalaan at makatarungan sa


bagay na ito. Hindi natin pinagduduhan ang kanilang


integridad. Ganun din, ang inyong mga anak ay kukunin at


paniniwalaan ang inyong salita na kayo ang kanilang ama at


ang kanilang mga ina ay totoong kanilang ina.. Hindi ba


ganun propesor?"


35


Itinaas ng propesor ang kanyang ulo. Siya‟y tumingin sa


estudyanting Muslim. Mapupunang umaaliwalas ang


kanyang mukha tanda ng pagkakaroon ng pangunawa. Ang


galit ay lumipas at mabagal niyang inu-ulit, "Pinaniniwalaan


namin ang salita ng aming mga magulang. Pinaniniwalaan


namin ang salita ng aming mga magulang..."


"Opo, Propesor. Maraming bagay na dapat kunin natin


ang salita ng iba. Ang pagkakaroon ng hangin, oxygen, ng


molecules, ng atom at iba pa. Kaya, pagdating sa mga bagay


na metaphysical, mula sa totoong pagsasaliksik siyentipiko,


alam natin na walang taong nabubuhay sa mundong ito ng


higit na mapagkakatiwalaan maliban sa mga tinatawag na


Mensahero (Rasool). Kaming mga Muslim ay handang itaya


ang aming sarili sa katotohanan na si Muhammad


(Sumakanya nawa ang kapayapaan) ay may katiyakang ganap


na malinis ang kanyang ugali. Kailanma‟y hindi


nagsisinungaling kaninuman. Ang kanyang integridad ay


hindi kaduda-duda na kahit ang kanyang masugid na kaaway


ay tinatawag sa pangalang 'Al-Ameen' (ang


Mapagkakatiwalaan). Kung sasabihin niya, ang Diyos (Allah)


ay buhay – at handa kaming tanggapin ang salita ng aming


mga magulang na sila ang aming mga magulang -


samakatuwid, buong katapatan naming tatanggapin ang


kanyang salita, ganun din ang pagtanggap namin sa iba pa –


ang katotohanan ng Paraiso at Impiyerno; ang katotohanan


ng mga anghel; ang pagdating ng Araw ng Paghukom; ang


pagbibilang ng ating mga gawa sa harapan ng Diyos; at


marami pang ibang mga konsepto. Maliban sa puntong ito,


marami pa ang mga pointers na tumutukoy sa katotohanan 


36


ng Diyos (Allah). Ang kaganapan ng Kapahayagang


tinatawag na 'Ang Maluwalhating Qur‟an' ay nandiyan upang


mapag-aralan ng ninuman. Ito ay mayroong tiyak ng hamon


sa sinumang mayroong pagdududa. Ang hamon na ito ay


hindi pa natugunan sa loob ng mahigit isang daan apat na


raang taon ang nakalipas sa katotohanan nito. Kung hindi pa


tanggap ng sinoman ang paniniwala sa mga Sugo o


Mensahero (Sumakanilang lahat nawa ang kapayapaan)


samakatuwid ito ay totoong pagka-ipokrita na tanggapin ang


mga salita ng mga siyentipiko, kung saan ang kanilang mga


doktrina ay nananatiling pabago-bago, at naniniwala rin sa


salita ng ating mga magulang. Kung huhusgahan natin mula


sa daming bilang ng kaso sa husgado kung saan ang mga


magulang ay itinatanggi ang pagiging magulang sa kanilang


mga anak, at pagpalagay din sa pagkakaroon ng di


mabibilang ng mga sanggol na ipinagbubuntis mula sa mga


semilyang donasyon ng mga lalaking hindi kilala at ang hindi


mabibilang dami ng mga sanggol na inaampon mula


pagkasanggol ng mga mag-asawang hindi nagkaka-anak at


pinalalaki bilang kanilang anak., sa larangan ng stadistika ay


mayroong lugar ng pagkakamali sa anumang pinaniniwalaan


ng isang tao na ang kanilang mga magulang ay totoong


kanilang mga magulang sa dugo‟t laman."


Humarap ang estudyanting Muslim sa klase at bilang


panghuling salita ay kanyang sinabi, "Tungkulin ng bawat isa


upang pag-aralan ang mga katuruan ng Islam. Ang


Maluwalhating Qur‟an ay nandiyan para sa lahat upang pagaralan. Mayroon ding sapat na kopya ng literatura sa Islam.


Ang aking tungkulin ay para pagsabihan lamang kayo na ang 


37


Relihiyong Islam ay Tunay. Walang sapilitan sa relihiyon.


Maliwanag ang tamang landas ay naging malinaw mula sa


mali; At sinuman ang itakwil and mga huwad na dios-diosan


at maniwala sa Diyos, ay nahawakan niya ang isang malakas


na tanganang hindi kailanmang mawawasak; At ang Allah


ang Labis na Nakaririnig at Labis na Nakaka-alam. Nang


dahil nasabi ko na sa inyo, ay tungkulin ko rin na anyayahan


kayo upang sumali sa pagkakapatiran ng mga Muslim sa


pamamaraang pagyakap sa Islam. Ang Allah ay Siyang


Tagapaglitas ng mga mananampalataya. Inilalabas sila sa


mula sa dilim tungo sa liwanag. Sa aong mga


mananampalataya, ang kanilang mga tagapangalaga ay mga


bulaang dios-diosan. Sila ay inilalabas nito mula sa liwanag


patungo sa dilim... Ito ang mga berso mula sa Maluwalhating


Qur‟an – Mga Salita ng Mahabagin – na aking binasa sa


inyo"


Ang estudyanting Muslim ay tumingin sa kanyang relo.


"Propesor at mga estudyante, Ako ay nagpapasalamat sa


inyo dahil sa inyong pagbibigay sa akin ng oportunidad


upang maipaliwanag ang isyung ito sa inyo.. Humihingi ako


sa inyo ng paumanhin dahil pupunta ako sa masjid para sa


mga pagdarasal. Kapayapaan sa yaong nagabayan ng


matuwid."


tapos