Ang Allah, pinakadakila at maluwalhati, ay inihayag ang kanyang sarili mula sa kanyang mga banal na kasulatan at sa pamamagitan ng mga Propeta upang ang tao ay magkaroon ng mabuti pang-unawa kung sino siya. Dahil ang kaisipan ng taoo ay may hangganan sa kaalaman, mahirap niyang maabot ang bagay na walang hanggan.

 

Samakatuwid, ang Allah dahil sa kanyang pagiging maawain, ay nagpahayag sa tao ng kanyang katangian upang maiwasan ng tao ang pagkalito tungkol sa katangiang para sa nilikha at katangian para sa tagapaglikha. Kapag ang katangian ng Diyos ay ipinagkamali doon sa katangian ng isang nilikha, ang tao ay nauuwi sa pagtanggap o pagturing sa nilikhang bagay bilang "diyos". Ang pagturing sa isang nilikhang bagay bilang "diyos" ang siyang kinasasangkutan at batayan ng idolotriya sa lahat ng uri o pamamaraan nito. Sa iba't ibang relihiyon, ang mga nilikhang bagay o tao ay ipinagkamali bilang may katangiang diyos na nakabalot sa kanilang katauhan at kasunod nito (ang mga nilikhang bagay o tao) ang nagiging batayan ng pagsamba kahati ng Diyos.

 

Ang pagsamba sa mga nilikhang bagay o tao kaysa pagsamba sa Diyos na tunay ay tuwirang pagtalikod sa layuning kung bakit nilikha ng Diyos ang tao. Samakatuwid, ito ay isang malaking kasalanan na walang kapatawaran. At dahil ang layunin sa pagkakalikha sa tao ay upang sambahin ang Diyos na ating panginoon, ibinigay niya bilang unang kautusan ang pagsamba at pananampalataya at paniniwala sa isang Diyos.

 

Ang Allah ay nagbigay babala sa tao at nagsabing:

 

 

4:48]

 

Sa iba't ibang relihiyon, ang diyos ay binigyan ng hugis o anyo at katangian sa katauhan ng isang tao, hayop, halamanan at mga ibang bagay na likha lamang. At dahil ang tao ay higit sa hayop o anuman, ang anyo ng tao ang madalas ginagamit ng mga idolaters sa paglalarawan sa diyos. Kasunod nito ay ang pagpinta, pag ukit o paghubog sa anyo ng tao bilang imahen ng diyuos na nagtataglay ng pisikal na katangian kaalinsabay ng pagsamba sa mga ito bilang diyos. Ang mga hindus or buddhists ay sumasamba sa di-mabilang ng idolo na inihawig sa asyanong tao at isinasaalang-alang bilang larawan ng diyos. Ang mga makabagong Kristiyanong paniniwala na si Hesus (AS) ay diyos na nagkatawang tao, na ang tagapaglikha ay naging isang nilikha ay isang halimbawa ng pagsamba ng tao sa isang nilikhang tao lamang. Maraming Kristiyanong pintor tulad ni Michaelangelo na nagpinta ng larawan ng diyos bilang isang matandang europeyanong nakahubad na may mahabang puting buhok at balbas na nakasabit sa sistine chapel sa vatican. Ang mga larawang ito ayy itinanghal, ipinagkapuri at inilagay sa mataas na karangalan ng mga bansang Kristiyano.

 

Sa mga di-mabilang na katangian ng Allah, isa sa may mataas na pagpapahalaga ay yaong tungkol sa pagsamba sa Allah laban sa pagsamba sa kanyang mga nilikha. Ang katangiang ito ay tinatawag sa arabik na "al uloo na may pahapyaw na salin sa kahulugang "kataas taasang diyos". Kapag ito ay ginamit bilang katangian ng Allah, ito ay nagsasaad ng katotohanan na ang Allah ay nasa itaas at lapgas sa kanyang mga nilikha. Siya ay hindi nasasakol o nakapaloob sa kanyang mga nilikha o di kaya nakasanib sa anumang bahagi ng kanyang nilikha. Sa katotohanan, ang kanyang sairili ay ganap na nakahiwalay at kakaiba kaysa sa nilikha. Kaya sa Islam ang konseptong "Ang Diyos ay nasa lahant ng lugar at sa lahat ng bagay" ay ganap na tinatalikdan at hindi tinatanggap sapagkat kung ang Diyos ay nasa lahat ng bagay at nasa lahat ng lugar, ito ang siyang daan upang ang tao ay mahulog ng ganap sa IDOLOTRIYA. Ang mga hindus ay sumasamba sa baka, elepante, punung-kahoy, ahas dahil sa paniniwala na ang diyos ay nasa loob ng mga ito. Dahil sa ganitong paniniwala nila, daan-daang bagay ang kanilang iniidolo bilang diyos. Kaya sa kanilang templo makikita ang iba't iba at sari-saring bagay na kanilang ginawang diyos. Ganito rin naman ang kalakaran ng mga buddhist, na nag diyos ay nasa katauhan ni Buddha kaya hayagan nilang sinasamba si Buddha bilang kanilang diyos. Ang katayuan ni Buddha ay siya ring naging katayuan ni Hesus (AS) sa relihiyong kristiyanismo, si Hesus (AS) na Propeta ay naging diyos na nagkatawang-tao. Maging sa bibliya, walang sinabi si Hesus (AS) na siya ay diyos na dapat sambahin. Ang katotohanan marami sa bersikulo sa bibliya ang nagpapatunay na si Hesus (AS) ay sugo at Propeta ng diyos. Sa Pilipinas mayroon ding relihiyon na ang pinakaugat ng kanilang pagsamba ay sa bayani ng bansa. O di kaya may mga relihiyosong okulto na dahil sa kanilang bulag na paghanga sa isang presidente kanila itong iniugnay bilang tagon may pagka-diyos. Ang diyos ay wala sa lahat ng lugar o bagay. Siya ay nasa itaas ng lahat ng kanyang nilikha. Bagamat siya ay nasa itaas ng kanyang nilikha, batid niya ang lahat ng lugar at bagay. At kanyang nakikita at nalalaman ng lahat ng bagay at lugar maging ang nilalaman ng mga bagay o lugar. Ang banal na Qur'an ay nagsabi:

 

"Siya ang nakaalam (ng lahat) nakatago man o nakalantad." [59:22]

 

"Siya ang nagmamay-ari ng anumang nasa kalangitan at kalupaan at ng nasa pagitan ng mga ito." [20:4]

 

"Sa kanya ang mga susi ng mga di-nakikitang bagay." [6:59]

 

Kaya walang banal na kadahilanan upang siya ay maging isang nilikha. Dapat isipin na hindi magpapakababa ang diyos ng dahil sa tao. Ang tao ang nararapat maglakababa para sa diyos. Kumilala man ang tao sa diyos o hindi, ang diyos ar mananatiling diyos. Ang kapangyarihan at kadakilaan ng diyos ay hindi mababawasan. Ngunit nasa tao ang ganap na kawalan sa sandaling itakwil niya ang diyos. Sapagka’t ang parusa ay walang hanggang apoy ng impiyerno. Sa mundong ito, dalawang bagay lamang ang pagpipilian ng tao, ang pumilalim sa sumonod sa batas ng diyos o kaya naman ay pumailalim sa sariling kagustuhan. At sa kabilang buhay isa sa dalawang bagay din naman ang naghihintay sa tao, ang paraiso o kaya impiyerno.

 

Kung pinili ng tao ay pagpailalim sa batas ng diyos, ang kanyang huling hantungan ar paraiso at kung ang tao ay pinili ang sariling kagustuhan, katiyakan sa siya ay maliligaw ng landas at siya ay mapapasama. At sa kanyang pagligaw, ang impiyerno ang isyang kanyang h uling hantungan. Kaya ang mensahe ng Islam ay sumasagisag sa ganap na pagsuko at pagsunod sa kalooban ng diyos upang makamtan niya ang tunay na kahulugan ng kapayapaan sa sarili at sa kapaligiran at higit sa lahat makamtan niya ang tunay na kaligayahan sa kabilang buhay.

 

Ang Islam bilang relihiyon ay nagbigay babala na umiwas sa idolotriya (ang pagsamba sa istatwa, larawan, santo, santa, Propeta, bayani, presidente, o sa patay). Hindi angkop sa kadakilaan, kapangyarihan, kabanalan at karunungan ng diyos na siya ay maging nilikha upang sambahin ng kapwa nilikha.

 

Bagamat ang diyos ay nasa itaas ng kanyang mga nilikha. Siya ay malapit sa mga taong mabubuti ang gawa at kumikilala sa kanya. Dinidinig niya ang kanilang panalangin. Minamahal niya ang taong nagmamahal sa kanya at nagpapatawad ng kasalanan sa sinumang tapat na nagsusumamo sa kanya. Ang kanyang pintuan ay laging bukas sa lahat ng nagsisisi at nanunumbalik sa kanya.

 

"Katotohanan! Ang Allah ay hindi magpapatawad sa pagbibigay kahata sa kanya, ngunit siya ay nagpapatawad (ng kasalanang hindi higit dito) kaninumang kanyang naisin."