ANG SUFIYAH O TASAWWUF

(Ang Buod na pahayag tungkol sa katotohanan ng Sufiyyah)

Isinulat ni:


SALAMODIN D. KASIM

MGA PAKSA


1- Ang kahulugan ng Sufiyyah o Tasawwuf


2- Kailan nagsimula ang Tasawwuf


3- Mga antas ng Tasawwuf


4- Ang paniniwala ng Sufiyyah sa Allah


5- Ang paniniwala ng Sufiyyah kay Propeta Mohammad ()


6- Ang paniniwala ng Sufiyyah sa mga Awliyah


7- Ang paniniwala ng Sufiyyah ukol sa Paraiso at Impiyerno


8- Ang batas Islamiko ng Sufiyyah


9- Ang pananaw ng Sufiyyah sa Halal at Haram


10- Paraan ng paggunita ng Sufiyyah


11- Ang paniniwala ng mga Sufiyyah sa mga patay


12- Ang paniniwala at pananaw ng Sufiyyah sa mga Karamah


13- Ano ang sinasabi ng mga Iskolar tungkol sa Sufiyyah


14- Wakas

2

Ang lahat ng papuri ay para lamang sa Allah, ako ay sumasaksi na walang Diyos sa dapat


sambahin kundi si Allah lamang at ako rin ay sumasaksi na si Mohammad () ay kanyang


lingkod at Huling Sugo.


Ang kahulugan ng "SUFIYYAH o TASAWWUF:


Hindi nagkaisa ang mga Iskolar at mananalaysay kung saan hango ang salitang "Sufiyyah"


kaya sa mga aklat na tumatalakay nito ay maraming nababanggit na pinagmulan ang salita


ito; ayon sa iba, ito ay mula sa salitang arabik na "Safwah" sa paniniwalang sila ay mga piling


tao, at maaaring mula daw ito sa salitang "Suf" dahil sa pagsuot nila o ilan sa kanila noon ng


lana o damit na gawa sa balahibo ng tupa, ayon naman sa ibang iskolar hango raw ito sa


pangalan ng isang banal na tao na si Sufah bin Bashar, at iba pang salitang maaaring


pinanggalingan nito, ganunpaman wala tayong katiyakan dito dahil sa iba't ibang pananaw


ng mga mananalaysay hanggang sa umabot ito ng pitong opinyon.


- Ayon sa mga Sufi, Ito ay nangangahulugan ng pagpapakabanal, pagdalisay sa puso at


pagtalikod sa mga makamundong bagay sa iba't ibang paraan kabilang ang pagpapahirap sa


sarili upang maging malapit sa Allah at tinitiyak ng bawat Imam ng Sufi ang Paraiso sa bawat


mag-aaral na Sufi, bagkus ang katotohanan, ito ay paraang pagmamalabis sa


pagpapakabanal at pagpapahirap sa sarili at pagsamba sa Allah bagay na hindi pa nangyari sa


panahon ng Propeta Mohammad (sumakanya ang kapayapaan) at kanyang mga Kasamahan


(sumakanila nawa ang kaluguran ng Allah).


KAILAN NAGSIMULA ANG TASAWWUF


- Nagsimulang pag-usapan ang tungkol sa "Tasawwuf" noong huling bahagi ng ikatlong siglo


ng Hijri at ang unang nagtatag ng Monasteryo ng "Tasawwuf" ay mga kasamahan ni


Abdulwahid bin Zaid na mula sa mga kasamahan ni Al-Hassan Al-Basry sa Basra, Iraq. nguni't


sa panahong iyon ay tanyag lamang sila sa mga gawaing pagpapakabanal at labis na takot sa


Diyos at walang kinalaman sa usaping paniniwala o "Aqeedah" kaya iba ito sa paraan ng


makabagong "Tasawwuf" na ilan sa kanilang paniniwala ay may halong "Bid'ah at Shirk" o


pagtatambal sa Allah.


- Kabilang sa halimbawa nito ay pagmamalabis ng ilan sa kanila kapag nakarinig ng


nagbabasa ng Qur'an at siya'y natutumba at nawawalan ng malay at namamatay pa yaong


iba gaya ng nangyari kay Zarar bin Ad at Abu Zuhair bagay na hindi sinang-ayunan ng ilang


Sahaba at Tabi'een katulad ni Asma' bint Abi Bak'r, Abdullah bin Zubair at Mohammad bin


Sireen [sumakanila lahat ang kaluguran ng Allah] sapagka't hindi nila ito nasaksihan sa


Panahon ng Propeta at mga Sahabah kaya itinuring nila ito na makabagong paraan sa


pananampalataya.


Ayon naman kay Abu Said Mohammad Al-Mihi As-Sufi na isang taga Iran; nagsimula ang


pagkakaroon ng ganap na istraktura ang grupong ito noong 430 ng Hijri at ito ay lumaganap


mula Iran tungo sa mga bansang Muslim sa Silangan pagdating ng ikaanim na siglo ng Hijri.


Sa taong 561 ng Hijri lumitaw ang grupo sa pamamaraang iniuugnay kay Abdulqadir Al-Jilani


at si Ibn Arabi ay naging isa sa mga pinuno naman ng Sufiyyah taong 638 ng Hijri. At


pagkatapos nito ay nagpapatuloy ang kanilang katuruan at paniniwala hanggang sa mga


panahong ito.

3

MGA ANTAS NG TASAWWUF


Ang Tasawwuf ay binubuo ng iba't ibang antas at pamamaraan, kabilang na rito ang


"Tasawwuf" na puno ng mga makabagong paraan ng pagdakila sa Allah (Bid'ah), mga ligaw


na paniniwala na maaaring hindi naman nakakalabas sa hangganan ng Islam, nguni't ang


nakakalungkot ay ang ilan nilang paniniwala ay naglalaman ng mga "Shirk" o pagtatambal sa


Allah.

ANG PANINIWALA NG SUFIYYAH SA ALLAH


May iba't ibang paniniwala ang mga Sufi sa Allah kabilang dito ang tinatawag na "Hulul" na


nangangahulugan –ayon sa kanila- ng pagiging Diyos at Panginoon ng taong sufi, batid niya


ang lingid (Gayb) katulad ng Allah- Maluwalhati Siya- sapagka't ang layunin ng "Sufi" ay


maabot niya ang antas ng Propeta hanggang sa tuluyan niyang maabot ang antas ng


Pagkadiyos at pagkapanginoon. Katulad ng salaysay ni Al-Bastami; isa sa mga Imam ng


Sufiyyah noong ikatlong siglo ng Hijri, sinabi niya: ( Itinaas ako ng Allah minsan, at pinatayo


ako sa Kanyang harapan at sinabi sa akin:" O Abu Yazid, Katotohanan nais ng aking mga


nilikha na masilayan ka. At aking sinabi:" kung gayun, palamutian Mo po ako ng Iyong


Kaisahan at damitan Mo ako ng Iyong pagkamakasarili at iangat Mo ako sa Iyong kaisahan...).


sa pamamagitan ng ganitong paniniwala, ang kanilang paninindigan ay humantong sa "


Wahdatul wujud" na ang ibig sabihin nito sa kanila ay " walang umiiral sa sanlibutan kundi


ang Allah lamang at walang kaibahan ang lumikha at nilikha".


Mayroon sa kanila ang naniniwala na ang Allah ay siya rin si Mohammad- Maluwalhati Siya


sa lahat ng kanilang kasinungalingan-.

ANG PANINIWALA NG SUFIYYAH KAY PROPETA MOHAMMAD ()


May iba't ibang paniniwala rin ang mga Sufiyyah kay Propeta Mohammad (); mayroon sa


kanila ang naniniwalang hindi naaabot ng Propeta () ang kanilang antas at katayuan

datapuwa't siya'y mangmang sa anumang kalagayan ng mga "Sufi" katulad ng sinabi ni Al-


Bastami:( Nasisid namin ang karagatan nguni't ang mga Propeta ay nasa baybayin lamang).

Ang iba naman sa kanila ay dinadakila ang Propeta () at iniaangat sa antas ng Panginoon


sapagka't naniniwala ang ilang "Sufi" na ang Sugo ng Allah () ay Simboryo ng sanlibutan at


siya ang Allah na pumaitaas sa Kanyang marangal na Trono- Kaluwalhatian sa kanya- at lahat


ng kalangitan, kalupaan at lahat ng nilikha ay nilalang ng Allah mula sa kanyang liwanag at


siya ang pinakaunang umiral sa sanlibutan; ito ang paniniwala ni Ibn Arabi at ang mga


sumunod sa kanya.

ANG PANINIWALA NG MGA SUFIYYAH SA MGA AWLIYA


Ang "Wali" ayon sa paniniwala ng Sufiyyah ay:" ang taong laging pinangangalagaan at


kinakalinga ng Allah ang lahat ng kanyang kalagayan at ang mga katangian ng taong ito na


tinatawag na wali ay siya ring katangian ng Diyos; ispirituwal man o panlabas na aspeto at


inaabot nito ang antas ng Allah sapagka't naniniwa ang mga Sufiyyah na may kapangyarihan


at kakayahan ang mga "Awliyah" na magpaulan, gumamot ng may sakit, nakakabuhay ng

4

mga patay at pinangangalagaan ang sanlibutan mula sa pagkawasak at iba pang mapanganib


na mga paniniwala nilang "Shirk" o pagtatambal sa Allah".


ANG PANINIWALA NG MGA SUFIYYAH UKOL SA PARAISO AT IMPIYERNO


Ang paghahangad ng Paraiso at pangamba sa Impiyerno ay hindi siya ang tunay na layunin


ayon sa mga Sufiyyah at ang tunay na layunin ay mismong pagsamba lamang sa Allah ng


walang kapalit, hindi ipinapahintulot sa mga Sufiyyah ang paghahangad ng Paraiso at


pangamba sa Impiyerno samakatuwid ang mahalaga lamang ay pagsamba sa Allah at ang


kanilang kaalaman sa mga lingid (Gayb). Kaya naging tanyag na ang salaysay ng kanilang


ilang Imam:" Hindi naming sinasamba ang Allah dahil sa takot sa Kanyang Ipiyerno at hindi


dahil sa paghahangad ng Kanyang Paraiso bagkus sinasamba namin Siya dahil sa


pagmamahal namin sa Kanya". At ang ilan sa mga Sufiyyah ay ganito ang salaysay:" Sinuman


ang sumamba sa Allah dahil sa takot sa Kanyang Apoy sa Impiyerno; ay ganito ang paraang


pagsamba ng alipin, at sinuman ang sumamba sa Kanya sa hangaring makamit ang Kanyang


Paraiso; ganito ang paraang pagsamba ng mga negosyante magkagayun ang tunay na


pagsamba ay dahil lamang sa pagmamahal sa Kanya". Dapat mong malaman aking kapatid


na ang ganitong paniniwala ay taliwas sa tamang paniniwala ng Ahlus Sunnah wal Jamaah at


taliwas sa katuruan ng Qur'an at Sunnah. Sinabi ng Allah sa Qur'an: ( katotohanan, sila ay


lagi nang maagap sa paggawa ng mga kabutihan, at sila ay lagi nang nagsusumamo sa

Amin nang may pag-asa at takot at sila ay lagi nang nagpapakumbaba sa Amin). [Al-


Anbiya:90].

ANG BATAS ISLAMIKO NG MGA SUFIYYAH


Katotohanan ang Salah, Pag-aayuno, Zakat (Obligadong kawanggawa) at Hajj ayon sa


paniniwala sa Sufiyyah ay pagsamba ng mga karaniwang mga tao lamang at tinatawag nila


ang kanilang mga sarili na "Khaassah" o mga espesyal at natatanging mga nilalang kaya ang


paraan ng kanilang pagsamba sa Diyos ay kakaiba. Kung ang pagsamba sa Islam ay para


dalisayin ang sarili at lipunan, magkagayun sa mga Sufiyyah ang pagsamba ay para daw


magkaroon ng derektang kaugnayan sa Allah upang magkaloob ang Allah sa kanila ng mga


derektang rebelasyon kaya nababatid nila ang lingid (gayb) at nararapat sa isang "Sufi" na


magkaroon ng katangiang katulad ng katangian ng Allah kaya may kakayahan silang sabihin


sa anumang bagay ang "kun fayakun" (maging, kaya nangyari nga). Samakatuwid, ang batas


ng Sufiyyah ay derektang natanggap ng "Wali" mula sa Allah kaya hindi ipinagbabawal sa


kanila ang mga bawal na gamot, alak at paghahalo ng mga kababaihan at kalalakihan sa


kanilang mga selebrasyon at mga paggunita sapagka't ito raw ay batas mula sa Allah.


ANG PANANAW NG MGA SUFIYYAH SA HALAL AT HARAM


Ang mga Imam at wali ng Sufiyyah ay umabot sa pinakamataas na kalagayan at antas kaya


lahat ng bagay ay maaari na niyang gawin ito man ay masama o mabuti sapagka't walang


tinatawag na "Haram" sa kanila bagkus lahat ay halal kaya hindi na nila kailangan pang


magdarasal dahil sa naabot nilang mataas na antas, ganito ang kanilang paniniwala sa


kanilang mga pinuno at "wali" na malinaw pa sa sikat ng araw na isa itong kaligawan at


taliwas sa katuruan ng Islam.

5


PARAAN NG "DHIK'R" O PAGGUNITA NG SUFIYYAH


Ang mga Sufiyyah ay may sariling paraan ng paggunita sa Allah at pag-alala sa Kanya. Kung sa


Islam ay pinakamainam na paggunita sa Allah ay pagbigkas, pagsabuhay at pagsapuso ng "


LA-ILAHA ILLALLAH" samantala sa Sufiyyah naman ay pinakamainam sa kanila ang paulit-ulit


na pagbigkas ng "ALLAH,ALLAH, ALLAH" at "HUWA,HUWA,HUWA", madalas natin ito


masasaksihan sa kanilang mga pagtitipon at mga selebrasyon habang sila ay sumasayaw at


malakas na niyuyugyog ang mga ulo na para bagang sinasapian ng Engkanto at daig pa ang


taong wala sa sarili. Mayroon din silang mga iba't ibang tula na puno ng mga Shirk o


pagtatambal sa Allah na kanilang binibigkas sa kanilang pagkanta at iba pang mga


pamamaraan na napakalayo sa anumang napatunayan nating tumpak na paraan ng Propeta


Mohammad () at kanyang mga Kasamahan (sumakanila ang kaluguran ng Allah).

ANG PANINIWALA NG SUFIYYAH SA MGA PATAY


Kapag namatay ang isang "Sufi" o wali at maging ang isang Propeta ay tiyak na babalik siya


sa Mundo –ayon sa paniniwala ng Sufiyyah- at magagawa niya ito kung kailan niya nais, at


siya ay babalik sa kanyang bahay at pamilya at sila'y kakausapin at dadalawin. Naniniwala rin


sila na maaaring kausapin ang Propeta Mohammad () ng kahit sino pagkatapos niyang


mamatay bagkus siya ay dadalo sa mga pagtitipon ng mga Sufiyyah.


At kabilang sa kanilang pagdakila sa mga patay ay ang kanilang pagpapaganda ng mga


puntod at pagpapatayo nito ng gusali o bahay upang doon sila magtitipon-tipon para


manalangin sa mga patay at hihiling sa kanila ng tulong at pakinabang.

ANG PANINIWALA NG SUFIYYAH SA MGA "KARAMAH"


Karamah: ay hindi karaniwang pangyayari o hindi karaniwang pagkakaroon ng isang


kapangyarihan na ipagkakaloob ng Allah sa sinumang naisin Niya mula sa Kanyang mga alipin


o sa ilang malapit na tao sa Kanya bilang tulong sa kanya o upang maging malinaw na


katibayan laban sa kaaway para manaig ang mga mananampalataya at ito ay nangyayari sa


mga tuwid na mga mananampalataya lamang katulad halimbawa kung siya ay nakakaranas


ng matinding gutom at magkakaroon siya ng pagkain at inumin at hindi niya alam kung saan


ito nagmula at iba pang halimbawa ng mga hindi karaniwang pangyayari nguni't ito ay hindi


ipinagkakaloob ng Allah kundi sa mga taong matuwid at sumusunod lamang sa Qur'an at


Sunnah


sa kabilang dako, ang mga Sufi ay naniniwalang may mga "Karamah" ang kanilang mga Imam


at wali at maging ang mga karaniwang Sufi at dahil dito napakarami nilang mga kwentong


kababalaghan tungkol sa mga kapangyarihan at hindi karaniwang pangyayari sa kanilang


mga Imam nguni't katotohanan, ito ay pawang kasinungalingan lamang, ibinabalita nila ito sa


mga kasapi upang makuha ang kanilang buong tiwala at para makahikayat pa ng ibang tao.

Isa sa halimbawa ng kanilang pagpapahalaga sa "Karamah" ang ay salaysay ni As-Siraj At-


Tusi:" Sinuman ang tumalikod sa makamundong bagay sa loob ng apatnapung araw ng tunay

at tapat mula sa kanyang puso; magkakaroon siya ng mga Karamah". Kanya itong binanggit


sa kanyang aklat na "Allama' li ithbatil ayat wal karamat".

6

Sinabi ni Al-Qushayri sa kanyang aklat na " sinasadya ng mga Sufi ang mga Jinn (engkanto)


upang sila'y tulungan para magkaroon ng karamah at mismong inamin ito ng isang Sufi na si


Al-Juniad na nakikipagkaibigan sa mga jinn at tinutulungan siya sa kanyang mga paglalakbay


at iba pang pangyayari". Isa sa mga hindi kapani-paniwala ay ang kuwento ng isa sa kanila na


mayroon daw isang "Wali" na hindi kumain at hindi uminom sa loob ng apatnapung araw at


ang isa naman ay natutulog lang sa loob ng labing apat na taon at mayroon pa daw isang


wali na may dala-dalang tungkod magkagayun kapag sinasabi niya sa tungkod na ito:" ika'y


maging tao" at ito ay nagiging tao, at iba pang mga kuwento ng mga karamah –ayon sa


kanila- sa kanilang mga aklat bagkus halos puno ng mga kababalaghan ang kanilang mga


salaysay sa mga aklat na isinusulat.

ANO ANG SINASABI NG MGA ISKOLAR TUNGKOL SA MGA SUFI


Sinabi ni Imam As-Shafi'e (kahabagan nawa ng Allah):" Kung naging Sufi ang isang lalaki sa


umaga, hindi darating ang dhuh'r (tanghali) kundi isa na siyang sira-ulo".


Si Imam Ahmad bin Hanbal (kahabagan nawa ng Allah) ay nagbigay ng matinding babala


laban sa mga pinuno ng mga Sufi sa kanyang panahon kaya pagkatapos niya malaman ang


salaysay at paniniwala ni Al-Harith Al-Mahasibi ukol sa Sufiyyah; kanyang sinabi:" Hindi ito


pinag-usapan ng mga Sahabah at mga Tabi'een". At si Imam Ibn Al-Jawzi ay binanggit niya sa


kanyang aklat na " Talbis Iblis" kung paano niligaw ni Iblis (Satanas) ang mga Sufi na siyang


nagsadlak sa kanila sa mga kadiliman.