Mga Artikulo




muni at pag-uunawa. Ito ay nang sa gayon ay malaman mo


ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah at ang pananampalataya


sa Kanya, nang sa gayon ay malaman mo kung ano


ang pagtatambal kay Allah, nang sa gayon ikaw ay maging


mulat sa Relihiyon mo at nang sa gayon ay malaman mo


ang dahilan ng pagpasok sa Paraiso at ang pagkaligtas mula


sa Apoy. Kalakip nito ang pagpapahalaga sa pagdalo sa mga


pagtitipon sa pagtamo ng kaalaman, pakikipagsanggunian


sa mga may kaalaman at pananampalataya, nang sa gayon


ay makakuha at makapagdulot ng kaalaman, at nang sa


gayon ikaw ay maging nakabatay sa patunay at kamalayan


sa kapakanan mo.


at pati na sa paglalarawan sa kanya. Ang Sunnah ay nakarating


sa atin sa pamamagitan ng Hadíth o sanaysay tungkol sa Sunnah


ni Propeta Muhammad. Ang sunnah naman na may maliit na titik


na s ay tumutukoy sa gawaing kanais-nais gawin dahil alinsunod


sa Sunnah ng Propeta. Ang gawaing sunnah ay kanais-nais ngunit


hindi tungkuling isagawa. Ang Tagapagsalin.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


36


Ang Dalawang Shirk:


Malaki at Maliit


Ang Malaking Shirk


Sumasalungat ito sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah,


sumasalungat sa Islam at nagpapawalang-kabuluhan sa


mga gawa. Ang mga Mushrik ay mapupunta sa Apoy. Ang


bawat gawain o pahayag na napatunayan ng mga patunay


na ito ay pagtanggi sa pananampalataya kay Allah gaya ng


pagpapasaklolo sa mga patay o mga imahen, o paniniwala


na ipinahihintulot ang ipinagbawal ni Allah o ipinagbabawal


ang ipinahintulot ni Allah, o pagpapasinungaling sa ilan


sa mga sugo, ang mga nabanggit na ito ay nagpapawalang


kabuluhan sa mga gawa at nagbubunsod sa pagtalikod sa


Islam, gaya ng naunang paglilinaw. Nagsabi si Allah (4:48):


Tunay na si Allah ay hindi magpapatawad na tambalan


Siya ngunit magpapatawad Siya sa anumang mababa


pa roon sa kaninumang loloobin Niya. Ang sinumang


nagtatambal kay Allah ay nakagawa nga ng isang


mabigat na kasalanan.


Dito ay nilinaw ni Allah na ang kasalanang Shirk ay hindi


patatawarin.20 Pagkatapos ay ginawa Niya na kondisyonal


sa kalooban Niya ang kapatawaran sa kasalanang mababa sa


Shirk, kaya naman ang kapasyahan nito ay nasa kay Allah.


20 Ang anumang kasalanang kinamatayan nang hindi natalikdan at


hindi naihingi ng tawad ay maaari pang patawarin ni Allah kung


loloobin Niya, maliban sa kasalanang Shirk sapagkat ang Shirk ay


kailangang tinalikdan muna bago namatay upang mapatawad ni


Allah. Ang Tagapagsalin.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


37


Kung loloobin niya ay patatawarin Niya ang taong nakagawa


niyon, at kung loloobin Niya ay pagdurusahin Niya


siya ayon sa laki ng mga pagsuway na kinamatayan niya


nang hindi nagbabalik-loob. Pagkatapos nito, matapos na


nalinis siya sa pamamagitan ng parusa sa Apoy ay palalabasin


siya ni Allah mula roon patungo sa Paraiso ayon sa


nagkakaisang paniniwala ng Ahlus Sunnah21 wal Jamá‘ah,22,


taliwas sa paniniwala ng mga Khárijí, mga Mu‘tazil at sino


mang tumahak sa daan nila.


Tungkol naman sa ayah sa Súrah az-Zumar: 53, tumutukoy


ito sa kalagayang pangkalahatan at walang takda. Sinabi


Niya (39:53): Sabihin mo na sinabi Ko: “O mga lingkod


Ko na nagmalabis laban sa mga sarili nila, huwag kayong


mawalan ng pag-asa sa awa ni Allah; tunay na si Allah


ay nagpapatawad sa lahat ng pagkakasala. Tunay na


Siya ay ang Mapagpatawad, ang Maawain.” Sinabi ng


mga maalam sa Islam na ang ayah na ito (39:53) ay patungkol


sa mga nagbabalik-loob samantalang ang ayah sa Súrah an-


Nisá’ (4:48) ay patungkol sa mga hindi nagbabalik-loob na


namatay sa kalagayan ng Shirk, na nagpapatuloy sa paggawa


21 Ang Sunnah, na may malaking titik na S, ay ang pamamaraan o


kalakaran ni Propeta Muhammad (SAS), na tumutukoy sa kung ano ang


sinabi, ang ginawa at ang sinang-ayunan ni Propeta Muhammad


(SAS). Ang Sunnah ay nakarating sa atin sa pamamagitan ng Hadíth


o sanaysay tungkol sa Sunnah ni Propeta Muhammad. Ang sunnah


naman, na may maliit na titik na s, ay tumutukoy sa gawaing kanaisnais


gawin dahil alinsunod sa Sunnah ng Propeta. Ang gawaing sunnah


ay kanais-nais ngunit hindi tungkuling isagawa. Ang Tagapagsalin.


22 Ang Ahlus Sunnah wal Jamá‘ah, sa literal na kahulugan, ay ang


mga Tagatangkilik ng Sunnah at Pagkakabuklod. Ang Tagapagsalin.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


38


ng ilan sa mga pagsuway, at ito ay ang sabi Niya (4:48):


Tunay na si Allah ay hindi magpapatawad na tambalan


Siya ngunit magpapatawad Siya sa anumang mababa


pa roon sa kaninumang loloobin Niya.


Tungkol naman sa namatay sa kalagayan na mababa pa sa


Shirk gaya ng pangangalunya at iba pang mga pagsuway,


samantalang sumasampalataya naman siya na ang mga ito


ay mga ipinagbabawal at hindi itinuring na ipinahihintulot


ang mga ito subalit sumakabilang-buhay nang hindi napagsisihan


ang mga ito, ang taong ito ay nasa ilalim ng kalooban


ni Allah ayon sa Ahlus Sunnah wa al-Jamá‘ah. Kung loloobin


ni Allah ay patatawarin Niya ito at papapasukin ito sa


Paraiso dahil sa paniniwala nito sa pagkaiisa Niya at pagyakap


nito sa Islam; at kung loloobin naman Niya ay pagdurusahin


Niya ito sa Apoy ayon sa laki ng mga pagsuway


na kinamatayan nito, gaya ng pangangalunya at pag-inom


ng alak, o kalapastanganan nito sa mga magulang nito, o


pagpuputol sa kaugnayan sa mga kaanak niya, o iba pa roon


na kabilang sa malalaking kasalanan gaya ng naunang


paglilinaw niyon.


Naniwala naman ang mga Khárijí na ang nakagagawa ng


pagsuway ay pananatilihin sa Apoy at siya raw sa pamamagitan


ng mga pagsuway ay Káfir rin. Sinang-ayunan sila


ng mga Mu‘tazil sa pananatili nito sa Apoy. Subalit ang


Ahlus Sunnah wa al-Jamá‘ah ay sumalungat sa mga ito sa


usaping iyon. Naniniwala Ahlus Sunnah wa al-Jamá‘ah na


ang nangangalunya, ang magnanakaw, ang lapastangan


sa mga magulang at iba pang kabilang sa mga may mga


malaking kasalanan ay hindi nagiging mga Káfir dahil doon


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


39


at hindi sila mananatili sa Apoy yamang hindi naman nila


itinuring na ipinahihintulot ang mga pagsuway na iyon.


Bagkus sila ay nasa ilalim ng kalooban ni Allah gaya ng


naunang nabanggit. Ito ay mga malalaking bagay na nararapat


na malaman natin nang maigi at maunawaan nang


higit sapagkat ang mga ito ay mga batayan ng Paniniwala.


Nararapat na mabatid ng Muslim ang katotohanan ng


Relihiyon niya at ang kasalungatan nito na pagtatambal


kay Allah, at malaman na ang pinto ng pagbabalik-loob


mula sa Shirk at mga pagsuway ay bukas hanggang sa bago


sumikat ang araw mula sa kanluran nito. Subalit ang malaking


sakuna ay ang kawalang-kamalayan sa Relihiyon mula


kay Allah at ang kawalan ng pagkaunawa rito. Marahil ay


nasadlak na ang isang tao sa Shirk samantalang hindi pa


niya napapansin dahil sa pananaig ng kamangmangan at


kasalatan ng kaalaman sa inihatid ng Sugo na patnubay at


Relihiyon ng katotohanan.


Kaya mag-ingat ka para sa sarili mo, ikaw na nakauunawa.


Igalang mo ang kabanalan ng Panginoon mo. Mag-ukol ka


ng kawagasan kay Allah sa gawain mo. Magdali-dali ka sa


paggawa ng mga kabutihan. Alamin mo ang Relihiyon mo


ayon sa mga patunay nito. Pakaunawain mo ang Qur’an


at ang Sunnah sa pamamagitan ng pagtuon sa Aklat ni


Allah sa pamamagitan ng pagdalo sa mga pagtitipon para


sa kaalaman at pakikisama sa mga mabuti nang sa gayon


ay malaman mo ang relihiyon mo ayon sa kabatiran.


Dalasan mo ang paghiling sa Panginoon mo ng katatagan


sa pananatili sa patnubay at katotohanan. Pagkatapos, kapag


nasadlak ka sa isang pagsuway ay magsagawa ka agad ng


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


40


pagbabalik-loob. Ang lahat ng anak ni Adam ay mga nagkakasala


ngunit ang pinakamabuti sa mga nagkakasala ay


ang mga nagbabalik-loob gaya ng nasasaad sa tumpak na


Hadíth. Ang pagsuway ay kakulangan sa pagsunod sa


Relihiyon at kahinaan ng pananampalataya.


Magmadali, magmadali sa pagbabalik-loob, pagkalas sa


kasalanan, pagsisisi, at si Allah ay tatanggap ng pagbabalikloob


ng sinumang nagbabalik-loob. Siya ang nagsabi (24:31):


Magbalik-loob kayong lahat kay Allah, o mga Mananampalataya,


nang harinawa kayo ay magtagumpay.


Sinabi pa Niya (66:8): O mga sumampalataya, magbalikloob


kayo kay Allah nang may tapat na pagbabalik-loob.


Samakatuwid ang pagbabalik-loob ay kailangan. Ito ay


kinakailangan ng tao palagi. Ang Sugo (SAS) ay nagsasabi:


“Ang pagbabalik-loob ay nagwawasak [sa kasalanan]


bago nito.” Kaya mamalagi ka rito. Kaya sa tuwing nangyari


sa iyo ang isang pagkatisod ay magmadali ka sa pagbabalik-


loob at pagtutuwid ng sarili.


Maging nakauunawa ka ng Relihiyon mo. Huwag kang


magpakaabala sa kapakanan mo sa mundo kapalit ng kapakanan


mo sa Kabilang-buhay. Bagkus maglaan ka ng oras


para sa gawaing pangmundo, at ng karamihan sa oras mo


para sa pag-aaral at pag-unawa sa Islam, pagbubulay-bulay,


pagbabasa, pagrerepaso, pagbibigay-pansin sa Aklat ni


Allah at Sunnah ng Sugo ni Allah (SAS), pagdalo sa mga


pagtitipon para sa kaalaman at pagsama sa mga mabuti


sapagkat ang mga bagay na ito ay ang pinakamahalaga sa


pinagkakaabalahan mo at dahilan ng kaligayahan mo.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


41


Ang Maliit na Shirk


Mayroong isa pang uri ng Shirk. Ito ay ang Maliit na


Shirk, tulad ng pagpapakitang-tao at pagpapasikat sa ilang


gawain o pahaya. Ang halimbawa nito ay na magsabi ang


tao ng ganito: “Ang niloob ni Allah AT niloob ni Polano”


at ang panunumpa sa iba pa kay Allah, gaya ng panunumpa


sa katapatan, sa Ka‘bah, sa Propeta at sa mga kawangis


niyon. Ito at ang mga kawangis nito ay kabilang sa Maliit


na Shirk. Kaya kailangan ang pag-iingat laban doon.


Nagsabi ang Propeta (SAS)—noong nagsabi sa kanya


ang isang lalaki: Ang niloob ni Allah AT niloob mo—:


Ginawa mo ba ako na isang kaagaw para kay Allah?


Ang niloob ni Allah lamang.” Nagsabi pa ang Propeta


(SAS): Huwag kayong magsabi: Ang niloob ni Allah


AT niloob ni Polano. Bagkus sabihin ninyo: Ang niloob


ni Allah, PAGKATAPOS AY niloob ni Polano.


Sinabi pa niya (SAS): Ang sinumang manunumpa ay


manumpa kay Allah o manahimik. Sinabi pa niya (SAS):


Huwag kayong manumpa sa mga ama ninyo at ni sa


mga ina ninyo at ni sa mga kaagaw.23 Huwag kayong


manumpa kay Allah malibang kayo ay nagpapakatotoo.”


Sinabi pa niya (SAS): Ang sinumang nanumpa sa iba pa


kay Allah ay nagtambal nga [sa Kanya]. Ilan ito sa mga


tumpak na Hadíth na nagsasaad ng tungkol sa kahulugang


ito. Kabilang din doon ay ang sabi pa niya (SAS): Ang


higit na pangangambahan na pinangangambahan ko


23 Sinuman o anuman na iba pa kay Allah.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


42


sa inyo ay ang Maliit na Shirk. Tinanong siya tungkol


dito, kaya sinabi niya: Ang pagpapakitang-tao.


Maaaring ang pagpapakitang-tao ay maging isang Malaking


Kawalang-pananampalataya kapag pumasok ang nagtataglay


nito sa Relihiyong Islam bilang pagpapakitang-tao


at pagkukunwari at nagpapakita siya na kaanib ng Islam


hindi dahil sa pananampalataya ni dahil sa pagmamahal.


Tunay na siya sa pamamagitan nito ay nagiging isang nagkukunwaring


mananampalataya na isang Káfir na may


malaking kawalang-pananampalataya.


Gayon din kapag sumumpa ang isang tao sa iba pa kay


Allah at dumakila sa sinumpaan tulad ng pagdakila kay


Allah. O naniwala siya na nalalaman nito ang Nakalingid,


o naaangkop ito na sambahin kasama ni Allah. Sa pamamagitan


niyon siya ay nagiging isang Mushrik na gumagawa


ng isang Malaking Shirk.


Kapag naman namutawi sa dila ang panunumpa sa iba


pa kay Allah gaya ng sa Ka‘bah, sa Propeta (SAS) at sa


iba pa sa mga ito nang walang kalakip na paniniwalang ito,


iyon ay nagiging isang Mushrik na gumagawa ng isang


Maliit na Shirk lamang.


Hinihiling ko kay Allah na pagkalooban kami at kayo ng


pagkaunawa sa Relihiyon Niya at tibay rito, na tustusan


kami at kayo ng katatagan dito, at na kupkupin kami at


kayo laban sa mga kasamaan ng mga sarili natin, sa mga


masagwa sa mga gawain natin at sa mga panliligaw ng mga


tukso. Tunay na Siya ay pagkataas-taas, mapagkaloob,


mapagbigay.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


43


Pagpalain ni Allah, batiin at biyayaan ang Lingkod Niya


at Sugo Niya na Propeta nating si Muhammad, at gayon


din ang mag-anak niya, ang mga kasamahan niya at mga


tagasunod niya ayon sa paggawa ng mabuti hanggang sa


Araw ng Paggagantimpala.


Ang Tawhíd ng mga Isinugo at ang


Sumasalungat Dito na Kufr24 at Shirk


Ang papuri ay ukol kay Allah, ang Panginoon ng mga


nilalang. Ang mabuting kahihinatnan ay para sa mga nangingilag


magkasala. Ang pagpapala at ang pagbati ay ukol sa


puno ng mga unang tao at mga huling tao, at ukol sa lahat


ng propeta at isinugo at sa lahat ng matuwid. Sa pagsisimula:


Yamang ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah at ang


pananampalataya sa Kanya at sa mga sugo Niya—sumakanila


ang pagpapala at ang pagbati ni Allah—ay ang pinakamahalaga


sa mga kinakailangang gampanan at ang pinakamalaki


sa mga tungkulin, at ang kaalaman doon ay pinakamarangal


at pinakamainam sa mga kaalaman, at yamang


ang pangangailangan sa orihinal na saligan ay nanawagan


sa paglilinaw nang puspusan, minagaling ko na liwanagin


iyon sa maikling pagtatalakay na ito dahil sa tindi ng pangangailangan


doon at dahil ang dakilang paksang ito ay karapatdapat


sa pagmamalasakit.


24 Pagtangging sumampalataya o kawalang pananampalataya.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


44


Hinihiling ko kay Allah na panagumpayin tayong lahat


upang matumbok ang katotohanan sa salita at gawa at na


kupkupin Niya tayong lahat laban sa kamalian at mga pagkatisod.


Sinasabi ko, at mula kay Allah ay humahango ako


ng tulong at pananagumpay:


Walang pag-aalinlangan na ang Tawhíd ay ang pinakamahalaga


sa mga kinakailangang gampanan. Ito ay unang


tungkulin. Ito ay una sa paanyaya ng mga sugo, sumakanila


ang pagpapala at ang pagbati ni Allah. Ito ang buod ng


paanyayang ito, gaya ng paglilinaw roon ng Panginoon


natin sa malinaw na Aklat Niya—Siya ang pinakatapat sa


mga nagsasalita—kung saan ay nagsasabi Siya tungkol sa


lahat ng isinugo (16:36): Talaga ngang nagpadala Kami


sa bawat kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi: “Sambahin


ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na


diyos.”


Nilinaw Niya na Siya ay nagpadala sa lahat ng kalipunan


sa bawat kalipunan ng isang sugo na nagsasabi sa kanila:


Sambahin ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na


diyos. Ito ang paanyaya ng mga sugo; bawat isa ay nagsasabi


sa mga kababayan niya at kalipunan niya: Sambahin


ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na diyos.


Ang kahulugan nito ay maniwala kayo sa pagkaiisa ni


Allah, dahil ang alitan sa pagitan ng mga sugo at mga kalipunan


nila ay sa Tawhíd al-‘Ibádah25 (Pagkaiisa ng Pinaguukulan


ng Pagsamba) sapagkat ang mga kalipunan naman


ay kumikilala na si Allah ay Panginoon nila, Tagapaglikha


25 O Tawhíd al-Úluhiyah (Pagkaiisa ng Pagkadiyos).


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


45


nila at Tagapagtustos nila, at nakaaalam sa marami sa mga


pangalan Niya at mga katangian Niya.


Subalit ang pagtatalo at ang alitan mula noong panahon


ni Noe hanggang sa panahon nating ito ay sa pagkaiisa ni


Allah bilang pinag-uukulan ng pagsamba. Ang mga sugo


ay nagsasabi noon sa mga tao: “Iukol ninyo nang wagas sa


Kanya ang pagsamba, pakaisahin ninyo Siya sa pagsamba


at talikdan ninyo ang pagsamba sa anumang iba pa sa


Kanya.” Ang mga kaaway naman nila at ang mga kaalitan


nila ay nagsasabi: “Hindi! Bagkus ay sinasamba namin


Siya at sinasamba rin namin ang iba pa sa Kanya. Hindi


namin Siya itinatangi sa pagsamba.”


Ito ang punto ng pagtatalo sa pagitan ng mga sugo at mga


kalipunan nila. Ang mga kalipunan ay hindi nagkakaila


nang lubusan sa pagsamba sa Kanya, bagkus sinasamba


Siya ng mga ito. Subalit ang pagtatalo ay kung itatangi ba


ang pagsamba sa Kanya o hindi itatangi? Ang mga sugo ay


isinugo ni Allah upang itangi Siya sa pagsamba at pakaisahin


Siya sa pagsamba at hindi ang bawat anumang iba


pa sa Kanya dahil Siya ang Nagmamay-ari, ang Makapangyarihan


sa lahat ng bagay, ang Palalikha, ang Palatustos sa


mga nilalang, ang Maalam sa mga kalagayan nila, at iba pa.


Alang-alang dito ay inanyayahan ng mga sugo ang lahat


ng kalipunan tungo sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah,


pag-uukol ng kawagasan sa pagsamba sa Kanya, at pagtigil


sa pagsamba sa iba pa sa Kanya. Ito ang kahulugan ng sabi


Niya (16:36): Talaga ngang nagpadala Kami sa bawat


kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi: “Sambahin


ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na diyos.”


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


46


Nagsabi si Ibnu ‘Abbás (RA) tungkol sa kahulugang ito:


“Ang pagsamba ay ang paniniwala sa pagkaiisa [ni Allah].”


Ganito rin ang sinabi ng lahat ng maalam sa Islam: “Tunay


na ang pagsamba ay ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah,”


yamang ito ang ipinakakahulugan.


Ang mga kalipunang Káfir ay sumasamba kay Allah at


sumasamba sa iba pa sa Kanya kasama Niya, gaya ng


sinabi ni Allah (43:26-27): Banggitin noong nagsabi si


Abraham sa ama niya at mga kalipi niya: “Ako ay


nagtatatwa sa anumang sinasamba ninyo, maliban sa


lumalang sa akin sapagkat tunay na Siya ay magpapatnubay


sa akin. Samakatuwid itinatwa si Abraham ang


lahat ng sinasamba nila bukod pa sa Tagapaglalang niya


o Tagapaglikha niya. Nalaman ni Abraham na sila ay sumasamba


kay Allah at sumasamba rin sa iba pa sa Kanya


kasama sa Kanya.”


Dahil dito ay nagtatwa si Abraham sa lahat ng mga sinasamba


nila bukod pa sa Tagapaglikha niya at Tagapaglalang


niya na si Allah—kaluwalhatian sa Kanya at pagkataas-taas


Niya. Ganito rin ang sabi ni Allah na namutawi sa bibig


ni Abraham, sumakanya ang pagpapala at ang pagbati ni


Allah (19:48): Lalayuan ko kayo at ang anumang dinadalanginan


ninyo bukod pa kay Allah. Dadalangin ako


sa Panginoon ko, Alam ni Abraham na sila ay sumasamba


kay Allah at sumasamba rin sa iba pa sa Kanya kasama Niya.


Ang mga talata ng Qur’an kaugnay sa kahulugang ito ay


marami. Kaya nalaman natin sa pamamagitan niyon na ang


nilalayon mula sa paanyaya ng mga sugo ay ang pagtatangi


kay Allah sa pagsamba at ang pagbubukod-tangi sa Kanya


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


47


roon: hindi dadalangin kundi sa Kanya—kamahal-mahalan


Siya at kataas-taasan Siya, hindi magpapasaklolo kundi sa


Kanya,26 hindi mamamanata kundi sa Kanya, hindi magaalay


ng hayop kundi sa Kanya, hindi magdadasal kung


hindi sa Kanya, at iba pang mga pagsambang tulad nito.


Ito ay sapagkat Siya ang karapat-dapat sa mga iyon higit


sa bawat anumang iba pa sa Kanya. Ito ang kahulugan ng


Lá Iláha Illalláh, yamang tunay na ang kahulugan nito ay:


walang totoong sinasamba kundi si Allah. Ito ang kahulugan


niyon ayon sa mga may kaalaman.


Ang mga sinasamba ay marami at ang mga Mushrik magmula


sa matandang panahon, mula sa panahon ni Noe, ay


sumasamba na sa mga diyos27 bukod pa kay Allah.28 Ang


ilan sa mga ito ay sina Wadd, Suwá‘, Yaghúth, Ya‘úq, Nasr


at iba pa. Gayon din ang mga Arabe noon, mayroon silang


maraming diyos. Gayon din ang mga Persiano noon, ang


26 Ang saklolong hindi maaaring hingin sa iba ay ang saklolong


tanging si Allah lamang ang makapagbibigay. Ang mga saklolong


maibibigay ng isang nilalang ay maaaring hingin, gaya halimbawa


ng paghingi ng isang nalulunod ng saklolo sa lifeguard.


27 Ang salitang diyos sa wikang Arabe ay nangangahulugang ang


anumang sinasamba. Ang Tagapagsalin.


28 Ang katagang diyos na ginagamit natin dito ay ang pagkakasalin


natin sa salitang Arabe na iláh. Ang iláh sa literal na kahulugan ay


ang anuman o ang sinuman na sinasamba o ang pinag-uukulan ng


pagsamba. Samakatuwid ang anuman o ang sinuman ay maaaring


maging diyos ng sinumang sasamba roon. Ang paninindigan ng Islam


ay monoteistiko: iisa lamang ang totoong Diyos, at ang iba pang


mga diyos na kinikilala ng iba ay pawang huwad na mga diyos. Ang


Tagapagsalin.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


48


mga Romano at ang iba pa, lahat sila ay may mga diyos


na sinasamba nila kasama kay Allah.29


Kaya napag-alaman sa pamamagitan niyon na ang nilalayon


sa pagsasabi na walang Diyos kundi si Allah, na


siyang nilalayon ng paanyaya ng mga sugo, ay na pakaisahin


si Allah at itatangi Siya sa pagsamba at hindi ang bawat


anumang iba pa sa Kanya. Dahil dito, sinasabi Niya sa


malinaw na Aklat Niya (22:62): Iyon ay dahil si Allah ay


ang Katotohanan, at na ang anumang dinadalanginan


nila bukod pa sa Kanya ay ang kabulaanan,


Kaya lumiwanag sa pamamagitan niyon na ang nilalayon


ay ang pagtatangi sa Kanya sa pagsamba at hindi sa bawat


anumang iba pa sa Kanya. Siya ang sinasambang totoo at


na ang anumang sinasamba bukod pa sa Kanya ay sinasambang


huwad. Sinabi Niya (16:36): Talaga ngang nagpadala


Kami sa bawat kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi:


“Sambahin ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang


huwad na diyos.” Ibig sabihin: Maniwala kayo sa pagkaiisa


ni Allah, iwaksi ninyo ang huwad na diyos: iwan ninyo ang


pagsamba sa huwad na diyos at layuan ninyo ito.


Ang tághút (huwad na diyos) ay ang bawat sinasamba


bukod pa kay Allah, na gaya ng tao, jinni, at iba pang mga


bagay-bagay, malibang nasusuklam ito sa pagsambang iyon


at hindi nalulugod. Ang ibig sabihin ay na ang tághút (huwad


na diyos) ay ang lahat ng sinasamba bukod pa kay Allah na


29 Sa wikang Arabe, ang pangalang Allah ay ang pangalang ipinantawag


sa tunay na Diyos na lumikha sa lahat. Walang duda na sa


kabila ng pagsamba ng mga taong ito sa iba’t-ibang diyos ay may


kinikilala sila na Panginoong lumikha sa lahat.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


49


mga bagay-bagay at mga hindi bagay-bagay na nalulugod


sa pagsambang iyon. Tungkol naman sa hindi nalulugod sa


pagsambang iyon gaya ng mga anghel, mga propeta at mga


matutuwid, ang tághút ay ang Demonyo na nag-anyaya sa


pagsamba sa kanila at gumawang kaaya-aya iyon para sa


mga tao.


Samakatuwid ang mga sugo, ang mga propeta, ang mga


anghel at lahat ng matuwid na hindi nalulugod kailanman


na sambahin bukod pa kay Allah, bagkus ay minamasama


at kinakalaban iyon, ay hindi tághút. Ang tághút lamang


ay ang bawat sinasamba bukod pa kay Allah, na nalulugod


[sa pagsambang] iyon, gaya ng Paraon, ni Satanas at mga


kawangis nila na nag-aanyaya ng gayon o nalulugod doon.


Gayon din ang mga bagay-bagay na gaya ng mga punongkahoy,


mga bato, mga imahen na sinasamba bukod pa kay


Allah. Lahat ng ito ay tinatawag na tághút dahil sa pagsamba


sa mga ito bukod pa kay Allah.


Kaugnay sa pakahulugang ito ay nagsasabi si Allah


(21:25): Hindi Kami nagsugo noong wala ka pa ng


anumang sugo malibang nagsisiwalat Kami sa kanya


na walang Diyos kundi Ako kaya sambahin ninyo Ako.


Ang talata na ito ay tulad ng naunang talata. Nililinaw rito


ni Allah na ang paanyaya ng lahat ng sugo ay ang paanyaya


sa Tawhíd at sa pag-uukol ng kawagasan sa pagsamba kay


Allah lamang at hindi sa bawat anumang iba pa sa Kanya.


Kung sakaling ang pagsasabi na walang Diyos kundi si


Allah ay makasasapat na kaalinsabay ng pagwawalangbahala


sa pagtatangi kay Allah sa pagsamba at pananamAng


Paglilinaw sa Tawhíd


50


palataya na Siya ang karapat-dapat doon, hindi magpipigil


ang mga tao laban doon [sa pagsamba sa tághút].


Gayunpaman nalaman na ng mga Mushrik na ang pagsabi


na walang Diyos kundi si Allah ay nagpapawalang-saysay


sa mga diyos nila at na ang pagsasabi nito ay nagpapahiwatig


na si Allah ang totoong sinasamba at ang natatangi


roon. Dahil dito, minasama nila ito, kinalaban nila ito at


nagmalaki sila sa pagtangging tugunin ito.


Kaya lumiwanag na sa pamamagitan nito na ang ipinapakahulugan


niyon ay ang pagtatangi kay Allah sa pagsamba


at ang pagbubukod-tangi sa Kanya roon laban sa lahat ng


sinasamba bukod pa sa Kanya, na gaya ng mga propeta, o


mga anghel, o mga matuwid na tao, o mga jinní o anupaman.


Ito ay dahil sa si Allah ay ang Nagmamay-ari, ang Palatustos,


ang Makapangyarihan, ang Nagbibigay-buhay, ang Bumabawi


ng buhay, ang Tagapaglikha sa bawat bagay, at ang


Nangangsiwa sa mga kapakanan ng mga nilalang. Kaya


naman Siya ang karapat-dapat na sambahin.


Siya ang Maalam sa mga kalagayan nila. Kaya dahil doon,


isinugo Niya ang mga sugo para anyayahan ang mga nilikha


sa paniniwala sa pagkaiisa Niya at pag-uukol ng kawagasan


sa Kanya, at para ihayag ang mga pangalan Niya at ang


mga katangian Niya. Siya ang karapat-dapat na sambahin


at dakilain dahil sa kalubusan ng kaalaman Niya, dahil sa


kalubusan ng kapangyarihan Niya, dahil sa kalubusan ng


mga pangalan Niya at mga katangian Niya, at dahil sa


Siya ang nagdudulot ng pakinabang at ang nagdudulot ng


pinsala, ang nakaaalam sa mga kalagayan ng mga lingkod


Niya, ang Nakaririnig sa dalangin nila, at ang Tagapagtiyak


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


51


sa mga ikabubuti nila. Kaya naman Siya ang karapat-dapat


na sambahin at hindi ang iba pa sa Kanya.


Nagbalita Siya tungkol kina Noe, Húd, Sálih at Shu‘ayb,


sumakanila ang pagpapala at ang pagbati, na sila ay nagsabi


sa mga tao nila (11:50): sambahin ninyo si Allah; wala na


kayong anumang diyos na iba pa sa Kanya. Ito naman ay


katugon ng sinabi Niya (16:36): Talaga ngang nagpadala


Kami sa bawat kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi:


“Sambahin ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad


na diyos.”


Tinugon ng mga tao ni Húd ang propeta nila, sumakanya


ang pagpapala at ang pagbati ni Allah, sa pamamagitan ng


sabi nila (7:70): Dumating ka ba sa Amin upang sambahin


namin si Allah lamang at iwan namin ang sinasamba


noon ng mga ninuno namin? Kaya dalhin mo


nga sa amin ang ibinabanta mo sa amin kung ikaw ay


kabilang sa mga nagtototoo.


Alam na nila ang kahulugan at nabatid iyon: na ang paanyaya


ni Húd, ang pagpapala at ang pagbati ay sumakanya,


ay humihiling ng pag-uukol ng kawagasan sa pagsamba


kay Allah lamang, at ang pag-alis sa mga diyus-diyusan


na sinasamba bukod pa sa Kanya. Dahil dito ay nagsabi


sila (7:70): Dumating ka ba sa Amin upang sambahin


namin si Allah na mag-isa Siya at iwan namin ang


sinasamba noon ng mga ninuno namin? Kaya dalhin


mo nga sa amin ang ibinabanta mo sa amin kung ikaw


ay kabilang sa mga nagtototoo. Kaya nagpatuloy sila sa


pagmamatigas at pagpapasinungaling hanggang sa pinababa


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


52


sa kanila ang pagdurusa. Hinihiling natin kay Allah ang


kaligtasan.


Si Allah ay nagbaba ng mga Kasulatan at nagsugo ng mga


sugo upang sambahin Siya lamang nang walang katambal


sa Kanya at upang linawin ang karapatan Niya sa mga


lingkod Niya at banggitin sa mga lingkod ang anumang


itinaguri sa Kanya na kabilang sa mga magandang pangalan


Niya at mga mataas na katangian Niya upang makilala nila


Siya sa pamamagitan ng mga pangalan Niya, mga katangian


Niya, kadakilaan ng kagandahang-loob Niya, kalubusan ng


kapangyarihan Niya at pagkamasaklaw ng kaalaman Niya.


Iyon ay walang iba kundi dahil ang Tawhíd ar-Rubúbíyah


(Paniniwala sa pagkaiisa sa Pagkapanginoon) ang saligan


at batayan ng Tawhíd al-Iláhíyah wa al-‘Ibádah (Paniniwala


sa pagkaiisa sa Pagkadiyos at Pagsamba).


Dahil dito ay isinugo ang mga sugo, sumakanila ang


pagpapala at ang pagbati, at ibinaba ang mga makalangit


na kasulatan mula kay Allah upang linawin ang mga katangian


Niya at ang mga pangalan Niya, ang kadakilaan ng


kagandahang-loob Niya, at linawin ang pagiging karapatdapat


Niya na dakilain, panalanginan at hilingan nang sa


gayon ay mapasailalim ang mga kalipunan sa pagsamba sa


Kanya at pagtalima sa Kanya, nang sa gayon ay magbalikloob


sila sa Kanya, at nang sa gayon ay sambahin nila Siya


at hindi ang lahat ng iba pa sa Kanya.


Ito ay matatagpuan nang maraming ulit sa Aklat ni Allah.


Nabanggit na ni Allah iyon mula sa marami sa mga sugo


Niya, sumakanila ang pagbati. Sinabi Niya (14:10): Sinabi


ng mga sugo nila: “Kay Allah ba ay may pagdududa pa,


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


53


ang Lumalang ng mga langit at lupa? Sinabi pa Niya


(10:71-72): Bigkasin mo sa kanila ang balita kay Noe,


noong nagsabi siya sa mga tao niya: “O mga tao ko,


kung bumigat sa inyo ang pananatili ko at ang pagpapaalaala


ko sa mga tanda ni Allah ay kay Allah naman


ako nanalig. Kaya pagpasyahan ninyo ang balak ninyo


kasama ng mga itinatambal ninyo kay Allah. Pagkatapos


ang balak ninyo ay huwag sa inyo maging malabo. Pagkatapos


ay ipatupad ninyo ito sa akin at huwag kayong


magpalugit sa akin. Kaya kung tatalikod kayo sa paalaala


ay hindi naman ako humingi sa inyo ng anumang


kabayaran. Walang kabayaran sa akin kundi nasa kay


Allah. Inutusan ako na ako ay maging kabilang sa mga


Muslim.30”


Samakatuwid, nilinaw ng Sugo (SAS) na siya ay umaasa


at nagtitiwala kay Allah. Hindi niya inaalintana ang pagbabanta


nila at ang pananakot nila. Kailangan niyang iparating


ang mga mensahe ni Allah, at naiparating nga niya.


Ipinakilala niya ang kapangyarihan at ang kadakilaan ng


Panginoon niya. Ang Panginoon niya ang Nakasasaklaw


sa lahat, ang Makapangyarihan sa pagliligtas at paglipol


sa mga kaaway Niya. Siya rin ang Makapangyarihan sa


pangangalaga sa mga sugo Niya at mga propeta Niya, sa


pagpupuspos sa kanila ng pag-iingat Niya, at sa pagtulong


sa kanila sa pagpapatupad sa inahatid nila na patnubay.


Nagbaba Siya tungkol dito ng isang Kabanata ng Qur’an


na pumapatungkol kay Noe (AS) kung saan sinabi Niya


30 O nagpapasakop kay Allah.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


54


(71:1-14): Tunay na Kami ay nagsugo kay Noe sa lipi


niya, na nagsasabi: “Magbabala ka sa kalipi mo bago


sila datnan ng isang masakit na pagdurusa.” Nagsabi


siya: “O lipi ko, tunay na ako para sa inyo ay isang


tagapagbabala na naglilinaw: na sambahin ninyo si


Allah, mangilag kayong magkasala sa Kanya at tumalima


kayo sa akin; magpapatawad Siya sa inyo sa mga


pagkakasala ninyo at aantalain Niya kayo hanggang sa


isang itinakdang taning. Tunay na ang taning ni Allah,


kapag dumating, ay hindi aantalain, kung nalalaman


sana ninyo.” Nagsabi siya: “Panginoon ko, tunay na ako


ay nag-anyaya sa lipi ko gabi’t araw, ngunit walang


naidagdag sa kanila ang pag-aanyaya ko kundi pagtakas


sa pananampalataya. Tunay na ako sa tuwing naganyaya


sa kanila upang magpatawad Ka sa kanila ay


inilalagay nila ang mga daliri nila sa mga tainga nila,


nagtatalukbong sila ng mga damit nila, nagpupumilit


sila at nagmamalaki nang isang matinding pagmamalaki.


Pagkatapos tunay na ako ay nag-anyaya sa kanila nang


hayagan. Pagkatapos tunay na ako ay nakipaghayagan


sa kanila at nakipagsarilinan sa kanila nang sarilinan


at sinabi ko: ‘Humingi kayo ng tawad sa Panginoon


ninyo; tunay na Siya ay laging Palapatawad. Ipadadala


Niya ang ulan mula sa langit sa inyo na nananagana;


Magpaparami Siya sa inyo ng mga yaman at mga anak


at gagawa Siya para sa inyo ng mga hardin at gagawa


Siya para sa inyo ng mga ilog. Ano ang nangyayari sa


inyo, hindi kayo natatakot kay Allah nang may pagpipitagan,


samantalang nilikha nga Niya kayo sa mga antas?


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


55


Niliwanag ni Allah ayon sa namutawi sa bibig ng propeta


Niya na si Noe (AS) ang ilan sa mga katangian Niya, na


Siya ang tumutulong sa kanila sa pamamagitan ng ipinantutulong


Niya sa kanila na mga panustos, maraming kabutihan,


mga malaking biyaya, at na Siya ang karapat-dapat


na sambahin, talimain at dakilain.


Nagsabi naman Siya tungkol kay Húd (AS) at tungkol sa


mga tao nito (26:123-135): Pinasinungalingan ng mga


kalipi ni ‘Ad ang mga isinugo, noong nagsabi sa kanila


ang kapatid nila na si Húd: “Hindi ba kayo mangingilag


magkasala? Tunay na ako para sa inyo ay sugong


mapagkakatiwalaan. Kaya mangilag kayong magkasala


kay Allah at tumalima kayo sa akin. Hindi ako humihingi


sa inyo ng anumang kabayaran; walang kabayaran


sa akin maliban sa mula sa Panginoon ng mga


Nilalang. Nagpapatayo ba kayo sa bawat mataas na


pook ng isang palatandaan na pinaglilibangan ninyo,


at gumagawa kayo ng mga gusali nang harinawa kayo


ay magsipanatili? Kapag humagupit kayo, humahagupit


kayo gaya ng mga maniniil, kaya mangilag kayong


magkasala kay Allah at tumalima kayo sa akin. Mangilag


kayong magkasala sa Kanya na nagkaloob sa inyo


ng nalalaman ninyo, nagkaloob sa inyo ng mga hayupan


at mga anak, at mga hardin at mga bukal. Tunay na


ako ay nangangamba para sa inyo sa pagdurusa sa


isang dakilang araw.


Niliwanag ni Allah sa namutawi sa dila ng propeta Niya


na si Húd, sumakanya ang pagpapala at ang pagbati ni Allah,


ang marami sa mga biyaya na ibiniyaya Niya sa kanila, at


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


56


na Siya ang Panginoon ng lahat, at na ang isinasatungkulin


sa kanila ay ang pagpapasakop sa Kanya at pagtalima sa


Sugo Niya at paniniwala sa Kanya. Subalit sila ay tumanggi


at nagmalaki, kaya bumaba sa Kanila ang parusa ni Allah


mula sa masamang hangin.


Nagsabi naman Siya tungkol kay Sálih, sumakanya ang


pagbati (26:141-152): Pinasinungalingan ng mga kalipi


ni Thamúd ang mga isinugo, noong nagsabi sa kanila


ang kapatid nila na si Sálih: “Hindi ba kayo mangingilag


magkasala? Tunay na ako para sa inyo ay sugong


mapagkakatiwalaan. Kaya mangilag kayong magkasala


kay Allah at tumalima kayo sa akin. Hindi ako humihingi


sa inyo ng anumang kabayaran; walang kabayaran


sa akin maliban sa mula sa Panginoon ng mga


Nilalang. Maiiwan ba kayo sa anumang narito, na mga


natitiwasay laban sa kamatayan, sa mga hardin at mga


bukal, at mga pananim at mga punong datiles na ang


bunga ng mga ito ay malambot? Umuukit kayo mula


sa mga bundok ng mga bahay, nang may kabihasaan.


Kaya mangilag kayong magkasala kay Allah at tumalima


kayo sa akin. Huwag kayong tumalima sa utos


ng mga nagmamalabis, na nananampalasan sa lupa at


hindi nagsasaayos.


Samakatuwid, nilinaw ni Sálih, sumakanya ang biyaya


at ang pagpapala, ang bagay na pumapatungkol kay Allah,


na Siya ang Panginoon ng mga nilalang, na Siya ay nagbigay


sa kanila ng naibigay ng mga biyaya. Kaya ang isinasatungkulin


sa kanila ay ang pagbabalik sa Kanya at ang paniniwala


sa sugo Niya na si Sálih, ang pagtalima rito sa inihatid


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


57


nito, at na hindi nila tatalimain ang mga nagmamalabis na


mga nananampalasan sa lupa. Subalit sila ay hindi pumansin


sa payong ito at hindi pumansin sa tagubilin niya. Bagkus


ay nagpatuloy sila sa pagmamatigasan nila, pagkaligaw nila,


at pagtanggi nilang sumampalataya hanggang sa nilipol


sila ni Allah sa pamamagitan ng hiyaw at lindol. Hinihingi


natin kay Allah ang kaligtasan.


Bumanggit din si Allah ng tungkol sa matalik na kaibigan


Niya na si Abraham, sumakanya ang pagpapala at ang pagbati,


ng ilan sa mga katangian Niya. Binanggit ni Abraham


ang mga ito sa mga tao nito upang magbalik-loob sila kay


Allah, upang sambahin nila Siya at upang dakilain nila Siya.


Nagsabi si Allah (26:69-73): Bigkasin mo sa kanila ang


kasaysayan ni Abraham, noong nagsabi ito sa ama nito


at mga kalipi nito: “Ano ang sinasamba ninyo?” Nagsabi


sila: “Sumasamba kami sa mga imahen, at nagpapatuloy


kami na mga namamalagi sa pagsamba sa mga


ito.” Nagsabi ito: “Naririnig ba nila kayo kapag nananalangin


kayo? O nakapagdudulot ba sila ng kapakinabangan


sa inyo o nakapipinsala ba sila?”


Nararapat na huminto muna rito. Si Allah, sa pamamagitan


nito, ay naglilinaw sa kanila na ang mga imahen na


ito ay hindi naaangkop sa pagsamba dahil ang mga ito ay


hindi nakaririnig at hindi tumutugon sa isang dumadalangin,


at hindi nagdudulot ng pakinabang at hindi nakapipinsala


dahil sa mga ito ay mga bagay na walang pandama sa


pangangailangan ng mga dumadalangin, sa kahilingan nila


at sa mga kakailanganin nila. Kaya papaanong dindalanginan


pa ang iba pa kay Allah? Dahil dito ay nagsabi Siya


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


58


(26:72-73): Nagsabi ito: “Naririnig ba nila kayo kapag


nananalangin kayo? O nakapagdudulot ba sila ng kapakinabangan


sa inyo o nakapipinsala ba sila?”


Ano ang isinagot nila? Nalito sila at nalihis sa pagsagot


dahil sila ay nakaaalam na ang mga diyos na ito ay walang


maidudulot na pakinabang ni pinsala. Hindi nakaririnig ng


panalangin ng mga nananalangin at hindi rin tumutugon


doon. Kaya dahil dito ay nagsabi sila (26:74): Nagsabi sila:


“Bagkus nasumpungan namin ang mga magulang


namin na gayon na ang ginagawa nila.”


Hindi nila sinabi na ang mga diyos na ito ay nakaririnig


o nakapagdudulot ng pakinabang o nakapipinsala. Bagkus


nalihis sila sa pagsagot at nagbigay ng isang kasagutan na


nagpapakita ng pagkalito at pagdududa, bagkus pag-amin


na ang mga diyos na ito ay hindi naaangkop pag-ukulan


ng pagsamba yamang sinabi nila (26:74): Nagsabi sila:


“Bagkus nasumpungan namin ang mga magulang namin


na gayon na ang ginagawa nila.” Ibig sabihin: tumahak


kami sa daan nila at landas nila nang walang pagsasaalangalang


sa nasabi mo sa amin.


Ito ang kahulugan ng sabi ni Allah sa ibang talata ng


Qur’an (43:23): “Tunay na kami ay nakasumpong sa mga


magulang namin sa isang relihiyon, at tunay na kami


sa mga bakas nila ay mga tumutulad.” Ito ang isinumpang


daan nila na tinatahak nila, ipinangangatwiran nila at


nilalakbay nila. Hinihiling natin kay Allah ang kaligtasan.


Pagkatapos ay sinabi sa kanila ni Abraham (26:75-77):


Nagsabi siya: “Kaya napagmasdan ba ninyo ang dati


nang sinasamba ninyo: Kayo at ang mga sinaunang


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


59


ninuno ninyo? At tunay na sila ay kaaway para sa akin,


maliban sa Panginoon ng mga nilalang,


Ang ibig niyang sabihin doon ay ang mga sinasamba


nila na mga imahen, at dahil dito ay sinabi niya (26:77):


At tunay na sila ay kaaway para sa akin, maliban sa


Panginoon ng mga nilalang. Kaya ang sabi Niya na maliban


sa Panginoon ng mga nilalang ay nagpapakita na


nalalaman niya noon na sila ay sumasamba kay Allah at


sumasamba rin sa iba pa kasama ni Allah. Dahil dito ay


binukod niya ang Panginoon niya at sinabing maliban sa


Panginoon ng mga nilalang gaya ng nasa ibang talata


(43:27): maliban sa lumalang sa akin. Samakatuwid,


napag-alaman sa pamamagitan niyon na ang mga Mushrik


ay sumasamba kay Allah at sumasamba sa iba pa sa Kanya


kasama sa Kanya. Subalit ang pagtatalo sa pagitan nila at


ng mga sugo ay kaugnay sa pagtatangi kay Allah sa pagsamba


at pagbubukod-tangi roon sa Kanya bukod sa lahat


ng iba pa sa Kanya.


Pagkatapos niyon ay nagsabi si Abraham kaugnay sa


paglilinaw sa mga katangian ng Panginoon (26:78-81): na


lumikha sa akin at Siya ay nagpapatnubay sa akin; na


Siya ay nagpapakain sa akin at nagpapainom sa akin,


at kapag nagkasakit ako, Siya ay nagpapagaling sa akin;


na babawi sa buhay ko, pagkatapos ay bubuhay sa akin;


Ito ay mga gawain ng Panginoon: nagpapagaling Siya sa


mga maysakit; bumabawi Siya ng buhay at bumubuhay


Siya; nagpapakain Siya at nagpapainom Siya; nagpapatnubay


Siya sa kaninumang loloobin Niya. Siya ang Palalikha,


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


60


ang Makapangyarihan sa pagpapatawad sa mga pagkakasala


at pagtatakip sa mga kapintasan.


Dahil dito ay naging karapat-dapat Siya sa pagsamba ng


mga lingkod Niya at naging walang saysay ang pagsamba


sa lahat ng iba pa sa Kanya sapagkat sila ay hindi lumilikha,


hindi nagtutustos, hindi nagdudulot ng pakinabang, hindi


nakapipinsala, hindi nakaaalam sa mga nakalingid, at hindi


nakakakaya na magkaloob ng anumang pakinabang o pinsala


sa dumadalangin sa kanila, gaya ng sinabi Niya (35:13-14):


Iyon ay si Allah, ang Panginoon ninyo. Ukol sa Kanya


ang paghahari, samantalang ang mga dinadalanginan


ninyo bukod pa sa Kanya ay hindi nagmamay-ari ng


kahit isang lamad31 ng buto ng datiles. Kung dadalanginan


ninyo sila ay hindi sila makaririnig sa panalangin


ninyo, at kung sakaling nakarinig sila ay hindi sila


tutugon sa inyo. Sa Araw ng Pagbangon ay itatanggi


nila ang pagtatambal ninyo sa kanila kay Allah.


Nilinaw ni Abraham ang kawalang-kakayahan nila at


nilinaw niya na ang pagdalangin nila sa iba pa kay Allah


ay pagtatambal (shirk) kay Allah. Dahil dito ay nagsabi


siya (35:14): Sa araw na Pagbangon ay itatanggi nila


ang pagtatambal ninyo sa kanila kay Allah. Nilinaw ni


Allah ang kawalang-kakayahan ng lahat ng diyos na ito at


nilinaw din Niya na sila ay nakapagtambal nga kay Allah


dahil sa pagdalanging ito.


Dito naman ay sinabi Niya (26:82): na pinagmimithian


ko na magpatawad sa akin sa mga kamalian ko sa Araw


31 Manipis na balot.


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


61


ng Paggantimpala. Ibig sabihin: Minimithi ko na Siya,


kaluwalhatian sa Kanya, ay magpapatawad sa akin sa mga


kamalian ko sa Araw ng Paggantimpala yamang Siya ay


nagdudulot ng pakinabang sa mundo at nagliligtas sa


Kabilang-buhay, samantalang ang mga imahen na ito ay


hindi nagdudulot ng pakinabang sa mundo ni sa Kabilangbuhay


bagkus ay nakapipinsala.


Dahil dito ay nagsabi Siya tungkol sa sinabi ng matalik


na kaibigan Niya na si Abraham (26:82-85): na pinagmimithian


ko na magpatawad Siya sa akin sa mga kamalian


ko sa Araw ng Paggantimpala. Panginoon ko, magkaloob


Ka para sa akin ng karunungan at isama Mo ako


sa mga matuwid. Gumawa Ka para sa akin ng isang


pagtukoy na marangal sa panig ng mga huling salinlahi.


Gawin Mo ako na kabilang sa mga tagapagmana ng


Hardin ng Lugod.


Lahat ng ito ay nagpapahiwatig sa pananampalataya sa


Kabilang-buhay, sa pag-aanyaya roon, at sa pagtatawagpansin


sa mga nilalang na mayroong Kabilang-buhay na


kailangang kahahantungan at mayroong pagganti at pagtutuos.


Dahil dito ay nagsabi Siya pagkatapos nito (26:85-


86): Gawin Mo ako na kabilang sa mga tagapagmana


ng Hardin ng Lugod. Magpatawad Ka sa ama ko; tunay


na siya noon ay kabilang sa mga naliligaw.


Dumalangin si Abraham ng kapatawaran para sa ama


niya bago niya nalaman ang kalagayan nito. Ngunit noong


nalaman niya ang kalagayan nito ay itinatwa niya ito, gaya


ng sinabi Niya (29:16-17): Banggitin si Abraham noong


nagsabi siya sa mga kalipi niya: “Sambahin ninyo si


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


62


Allah at mangilag kayong magkasala sa Kanya; iyan


ay higit na mabuti para sa inyo kung inyong nalalaman.


Sumasamba kayo bukod pa kay Allah sa mga idolo


lamang, at lumilikha kayo ng kabulaanan. Ang mga


sinasamba ninyo bukod pa kay Allah ay hindi nakakakaya


na magdulot sa inyo ng panustos. Kaya hangarin


ninyo kay Allah ang panustos, sambahin ninyo Siya at


pasalamatan ninyo Siya. Sa Kanya kayo magbabalik.


Nilinaw ni Abraham (AS) na ang pagsamba ay tungkulin


kay Allah, na Siya ay kinakailangang pangilagang pagkasalaan


at kinakailangang sambahin, na ang ginawa nila ay


kabulaanan na walang batayan, na ang mga sinasamba nila


ay hindi nagmamay-ari magpakailanman ng maidudulot sa


kanila na panustos. Hindi rin makapagdudulot ng pakinabang


ang mga ito sa kanila at hindi makapipinsala sa kanila dahil


ang mga ito nga ay hindi nagmamay-ari ng maidu-dulot sa


kanila na panustos, bagkus ay si Allah ang Palatustos.


Dahil dito ay nagsabi Siya (29:17): pasalamatan ninyo


Siya. Sa Kanya kayo magbabalik.


Samakatuwid, ang balikan ay si Allah, ang nagmamayari


sa bawat bagay, ang Makapangyarihan sa bawat bagay,


ang karapat-dapat na pasalamatan dahil sa kalubusan ng


pagbibiyaya Niya at pagmamagandang-loob Niya. Siya


ang hinihilingan ng panustos. Dahil dito ay nagsabi Siya


sa ibang mga talata ng Qur’an (51:58): Tunay na si Allah


ay ang Palatustos, ang May matatag na lakas. Sinabi


pa Niya (11:6): Walang anumang gumagalaw sa lupa


malibang nasa kay Allah ang panustos nito. Nalalaman


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


63


Niya ang tirahan nito at ang pinaglalagakan dito. Ang


lahat ay nasa aklat na malinaw.


Ang mga talata na nagpapatunay na si Allah ay nag-utos


sa mga sugo na bumaling sa Kanya ang mga lingkod at


nagpapakilala sa kanila sa Tagapaglikha nila, Tagapagtustos


nila at Diyos nila ay lubhang marami ang matatagpuan sa


Aklat ni Allah. Ang sinumang magmumuni-muni sa Qur’an


ay matatagpuan iyon nang maliwanag at malinaw. Ang mga


sugo ay ang pinakamalinaw sa mga tao sa pagpapahayag,


ang higit na nakakikilala kay Allah sa mga tao, at ang pinakalubos


sa kanila sa sigla sa pag-aanyaya tungo sa Kanya,


sumakanila ang pagpapala at ang pagbati. Walang sinuman


ang higit na matiisin kaysa sa kanila sa pag-anyaya tungo


kay Allah at higit na nakaaalam kaysa sa kanila. Walang


higit na maibigin sa pagpapatnubay ng mga kalipunan kaysa


sa kanila, sumakanila ang pagpapala at ang pagbati.


Dahil dito, ipinarating nila ang mga mensahe ni Allah


nang pinakalubos at pinakaganap na pagpaparating. Nilinaw


nila sa mga tao ang mga katangian ng Tagapaglikha na


sinasamba, at ang mga pangalan at mga katangian Niya at


mga gawain Niya. Dinetalye nila ang mga ito upang malaman


ng mga lingkod ang Panginoon nila, nang sa gayon


ay makilala nila Siya sa pamamagitan ng mga pangalan


Niya at mga katangian Niya at kadakilaan ng karapatan


Niya sa mga lingkod Niya, at upang magbalik-loob sila


sa Kanya ayon sa kabatiran at kaalaman.


Kabilang dito ang binanggit ni Allah mula kay Moises


(AS) kung saan nagsabi Siya (26:10-16): Banggitin noong


tinawag ng Panginoon mo si Moises, na nagsasabi: “PunAng


Paglilinaw sa Tawhíd


64


tahan mo ang mga taong lumabag sa katarungan: ang


mga tao ng Paraon. Hindi ba sila mangingilag magkasala?”


Nagsabi ito: “Panginoon ko, tunay na ako ay


nangangamba na pasinungalingan nila ako. Maninikip


ang dibdib ko at hindi gagalaw ang dila ko, kaya ipasugo


Mo si Aaron. Sa kanila ay mayroon akong isang


pagkakasala, kaya nangangamba ako na patayin nila


ako.” Nagsabi Siya: “Aba’y hindi. Kaya pumunta


kayong dalawa dala ang mga tanda Namin. Tunay na


Kami, kasama ninyo, ay makikinig. Kaya puntahan


ninyong dalawa ang Paraon at sabihin ninyong dalawa:


Tunay na kami ay sugo ng Panginoon ng mga nilalang;


Inutusan siya ni Allah na linawin kay Paraon na siya ay


sugo ng Panginoon ng mga nilalang, nang harinawa ito ay


makapag-alaala at magbalik-loob sa katotohanan. Subalit


hindi ito nag-alaala, bagkus ay inayawan iyon at nagsabi pa


(26:18-28): Nagsabi iyon: “Hindi ka ba namin inalagaan


sa piling namin noong bata pa at nanatili ka sa piling


namin nang ilang taon mula sa buhay mo? Ginawa mo


ang kagagawan mo na ginawa mo samantalang ikaw


ay kabilang sa mga tumatangging tumanaw ng utang


na loob.” Nagsabi siya: “Ginawa ko iyon noong habang


ako ay kabilang sa mga naliligaw. Kaya tumakas ako


mula sa inyo noong pinangambahan ko kayo. Pagkadaka


ay pinagkalooban ako ng Panginoon ko ng karunungan


at ginawa Niya ako na kabilang sa mga isinugo. Iyan


ba ay isang biyaya na ipinanunumbat mo sa akin: na


inalipin mo ang mga anak ni Israel?” Nagsabi ang


Paraon: “At ano ang Panginoon ng mga nilalang?”


Ang Paglilinaw sa Tawhíd


65


Nagsabi siya: “Ang Panginoon ng mga Langit at Lupa


at ng anumang nasa pagitan ng mga ito, kung kayo ay


nakatitiyak.” Nagsabi iyon sa nakapaligid doon: “Hindi


ba kayo nakikinig?” Nagsabi siya: “Ang Panginoon


ninyo at ang Panginoon ng mga sinaunang ninuno


ninyo.” Nagsabi iyon: “Tunay na ang sugo ninyo na


isinugo sa inyo ay talagang baliw.” Nagsabi siya: “Ang


Panginoon ng silangan at kanluran at anumang nasa


pagitan ng dalawang ito, kung kayo ay nakauunawa.”


Kaya tingnan ninyo kung papaanong nililinaw ni Moises


(AS) sa Paraon ang mga katangian ng Panginoon, na Siya


ang Panginoon ng mga nilalang, ang Panginoon ng mga


langit at ang Panginoon ng lupa at anumang nasa pagitan ng


mga ito, ang Panginoon ng lahat ng nilikha at ang Panginoon


ng silangan at kanluran, nang sa gayon ay malaman ng


kaaway ni Allah ang mga katangiang ito nang harinawa


iyon ay magbalik sa katotohanan at tama. Subalit nauna


na sa kaalaman ni Allah na iyon ay magpapatuloy sa paniniil


at pagkaligaw niyon at mamatay iyon sa kawalang-pananampalataya


at pagmamatigas niyon. Hinihiling natin kay


Allah ang kaligtasan.


Nilinaw ni Allah—kaluwalhatian sa Kanya at pagkataastaas


Niya—kina Aaron at Moises na Siya ay kasama nilang


dalawa, na nakaririnig at nakakikita, na Siya ay tagapangalaga


nilang dalawa, tagapag-adya nilang dalawa at tagapagayuda


nilang dalawa. Kaya dahil dito ay naglakas-loob


silang dalawa sa pag-anyaya sa maniniil, mapagmatigas,


mapagmalaki at arogante na ito, na nagsabi (79:24): “Ako


ay ang panginoon ninyong pinakamataas.” Iningatan at


Ang Paglilinaw sa Tawhíd



Kamakailang Mga Post

Ang Islām Relihiyon n ...

Ang Islām Relihiyon ng Naturalesa, Isip, at Kaligayahan

Sino ang lumikha ng S ...

Sino ang lumikha ng Sansinukob? Sino ang lumikha sa akin? Bakit?

Ang Islām ay Relihiyo ...

Ang Islām ay Relihiyon ng Panginoon ng mga nilalang

ANG ISLĀM AY RELIHIYO ...

ANG ISLĀM AY RELIHIYON NG PANGINOON NG MGA NILALANG