Ang Paglilinaw sa Tawhíd
بيان التوحيد
Sa ngalan ni Allah,1 ang Napakamaawain, ang Pinakamaawain
Panimula2
Ang papuri ay ukol kay Allah, ang Panginoon ng mga
nilalang. Ang pagpapala at ang pagbati ay ukol sa pinuno ng
mga una at mga huli, ang Propeta natin na si Muhammad,
at gayon din sa lahat ng mag-anak niya at Kasamahan niya.
Ito ay tatlong pagtatalakay tungkol sa Tawhíd mula sa
aklat ko na Majmú‘ Fatáwá Wa Maqálat Mutanawwi‘ah:3
A. Ang Katotohanan ng Tawhíd at Shirk,
B. Ang Tawhíd ng mga Isinugong Propeta at ang Sumasalungat
Dito na Kufr4 at Shirk,
C. Ang Pagpapaliwanag sa Kahulugan ng Shirk kay Allah.
Napag-isipan ko na tipunin ang mga ito sa iisang aklat na
pinamagatang: Ang Paglilinaw sa Tawhíd na Isinugo ni
1 Allah: Ang pansariling pangalan ng Panginoong Diyos sa wikang
Arabe. Ito ay isang pangngalang pantangi at hindi pangngalang
pambalana, kaya ang mga panandang gagamitin sa pagtukoy sa
pangalang Allah ay SI, NI at KAY at hindi ANG, NG at SA. Samakatuwid
ang tama ay sabihing: SI Allah, NI Allah at KAY Allah. Ito
ang paninindigan ng pinakamataas na awtoridad sa wikang Filipino,
ang Komisyon sa Wikang Filipino; at ito rin ang paninindigan ng
Ministry of Islamic Affairs sa Saudi Arabia.
2 Ang nagsalin ng aklat na ito ay walang pananagutan sa nilalaman
ng aklat na ito.
3 Kalipunan ng mga Fatawá at Sari-saring Artikulo.
4 Pagtangging sumampalataya o kawalang pananampalataya.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
6
Alláh Dahil Dito ang Lahat ng Sugo5 at Isinugo Niya
Dahil Dito ang Panghuli sa Kanila na si Muhammad
(SAS).6 Iyan ay pakikilahok mula sa akin sa paglilinaw sa
Tawhíd, at sa pagbabala laban sa Shirk na lumaganap sa
marami sa mga bayan ng Mundong Islam. Ang mga ito ay
gaya ng pagdalangin sa mga walí7 at mga taong matuwid,
pagsusumamo sa kanila pagkatapos ng kamatayan nila,
pagpapatayo ng estraktura sa ibabaw ng mga puntod nila,
pamamanata sa mga ito, pagsasagawa ng tawáf sa paligid
ng mga ito, at iba pa rito na mga bagay na lumalabag sa
Tawhíd na isinugo ni Alláh dahil dito ang lahat ng sugo, na
ipinaliwanag sa sinabi ni Allah8 (51:56): Hindi Ko nilikha
ang jinn at ang tao kundi upang sambahin nila Ako.
Ang sabi pa Niya (21:25): Hindi Kami nagsugo noong
5 Kapag binanggit ang salitang sugo o isinugo sa lathalain natin,
ang tinutukoy natin ay isang propetang sugo o isinugo ng Panginoon,
maliban kung tahasang binanggit na iyon ay hindi isang propetang
sugo o isinugo. Ang sugo sa Islam ay ang pinakamataas na antas na
maaaring marating ng isang tao. Ang sugo ay higit na mataas kaysa
sa propeta dahil ang bawat sugo ay propeta rin ngunit ang karamihan
sa mga propeta ay hindi sugo. Sa mga lathalain natin, ang Sugo na
may malaking titik na ‘S’ at ang Propeta na may malaking titik na ‘P’
ay tumutukoy kay Propeta Muhammad (SAS). Ang Tagapagsalin.
6 (SAS): Sallalláhu ‘Alayhi wa Sallam: Pagpalain siya ni Allah at
batiin (o pangalagaan). Sinasabi ito kapag binanggit ang pangalan
o ang taguri ni Propeta Muhammad (SAS) o kapag tinutukoy siya.
7 Mga taong pinaniniwalaang banal o malapit kay Allah.
8 Ang mga talata ng Qur’an o mga Hadíth na sinipi rito ay salin
mula sa wikang Arabe ng kahulugan ng Salita ni Allah o ng salita
ni Propeta Muhammad (SAS), ayon sa kakayahan ng tagapagsalin.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
7
wala ka pa ng anumang sugo malibang nagsisiwalat
Kami sa kanya na walang Diyos kundi Ako kaya
sambahin ninyo Ako. Ang sabi pa Niya (16:36): Talaga
ngang nagpadala Kami sa bawat kalipunan9 ng isang
sugo, na nagsasabi: “Sambahin ninyo si Allah at iwaksi
ninyo ang huwad na diyos.”
Umaasa ako kay Allah na mapakinabangan nawa ito ng
mga lingkod Niya, bumuti nawa ang mga kalagayan ng lahat
ng Muslim at pagkalooban Niya nawa sila ng pagkaunawa
sa Relihiyon. Tunay na Siya ay Dumidinig, Malapit. Pagpalain
ni Allah at batiin ang Propeta natin na si Muhammad
at gayon din ang mag-anak niya at mga Kasamahan niya.
9 Ang Kalipunan ay salin ng salitang Arabe na ummah na nangangahulugan
ng: Isang pangkat ng mga tao na ipinagbubuklod ng isang
kalagayan na gaya ng relihiyon o pook o panahon. (Al-Mu‘jam al-
Wasít, p. 27.) Ang tinutukoy ng Kalipunan sa aklat na ito ay ang
Komunidad ng mga Muslim. Ang Tagapagsalin.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
8
Ang Katotohanan
ng Tawhíd at Shirk
Ang papuri ay ukol kay Allah, ang Panginoon ng mga
nilalang. Walang pangangaway kundi sa mga lumalabag
sa katarungan. Ang pagpapala at ang pagbati ay ukol sa
Lingkod Niya, Sugo Niya, Pili Niya sa mga nilikha Niya,
Pinagkatiwalaan Niya sa pagsisiwalat Niya, ang Propeta
natin, ang Nangunguna sa atin: ang pinuno natin na si
Muhammad ibnu ‘Abdilláh ibni ‘Abdulmuttalib al-Háshimí,
na isang Arabe na taga-Makkah at pagkatapos ay naging
taga-Madínah, sampu ng mag-anak niya at mga Kasamahan
niya at ng sinumang tumahak sa landas niya at napatnubayan
sa pamamagitan ng patnubay niya magpahanggang
sa Araw ng Paggagantimpala.
Tunay na si Allah ay lumikha sa mga nilikha upang sambahin
Siya lamang nang walang katambal sa Kanya. Isinugo
Niya ang mga sugo upang linawin ang kadahilanang ito, maganyaya
tungo rito, linawin ang detalye nito at linawin ang
anumang sumasalungat dito. Ayon sa kadahilanang iyon
dumating ang mga makalangit na kasulatan. Gayon isinugo
ang mga taong sugo buhat kay Allah para sa jinn at tao.
Ginawa ni Allah ang pangmundong tahanang ito bilang
daan para sa Kabilang-buhay at tulay tungo roon. Ang sino
mang nagpuno sa mundong ito ng pagtalima kay Allah,
paniniwala sa pagkaiisa Niya at pagsunod sa mga sugo
Niya, sumakanila ang pagpapala at ang pagbati ni Allah, ay
malilipat mula sa tahanan ng paggawa: ang Mundo, tungo
sa tahanan ng gantimpala: ang Kabilang-buhay.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
9
Pupunta siya sa tahanan ng kaginhawahan, tuwa at galak,
ang tahanan ng kaalwanan at kaligayahan: tahanan na hindi
maglalaho ang kaginhawahan doon at hindi mamamatay
ang mga maninirahan. Hindi maluluma ang mga kasuutan
nila at hindi tatanda ang kabataan nila. Bagkus mananatili sa
palagiang kaginhawahan, palagiang kalusugan, tuluy-tuloy
na kabataan, mabuti at maligayang buhay at kaginhawahang
hindi mauubos.
Tatawagin sila nang ganito sa piling ni Allah: O mga
mamamayan sa Paraiso, tunay na ukol sa inyo na mabuhay
kaya hindi na kayo mamamatay magpakailanman,
tunay na ukol sa inyo na lumusog kaya hindi na kayo
magkakasakit magpakailanman, tunay na ukol sa inyo
na bumata kaya hindi na kayo tatanda magpakailanman,
at tunay na ukol sa inyo na guminhawa kaya hindi na
kayo magdurusa magpakailanman. Ito ang magiging
kalagayan nila.
Makakamtan nila roon ang anumang minimithi nila at
makakamtan nila roon ang anumang hinihiling nila bilang
isang pang-aliw mula sa Mapagpatawad, Maawain.10
Makakamit nila roon ang pakikipagtagpo kay Allah gaya ng
loloobin Niya at ang pagkakita sa marangal na Mukha Niya.
Tungkol naman sa sinumang sumalungat sa mga sugo
sa pangmundong tahanang ito at sumunod sa pithaya ng
sarili at sa Demonyo, tunay na siya ay malilipat mula sa
pangmundong tahanang ito tungo sa pang-Impiyernong
tahanan ng pagganti, ang tahanan ng kahamakan, pagkalugi,
10 Qur’an 41:32.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
10
pagdurusa, mga pasakit at Impiyerno. Ang mga maninirahan
doon ay nasa palagiang pagdurusa at pagkahapis na
hindi kikitil11 sa kanila upang mamatay sila at hindi
magpapagaan sa kanila ng anumang pagdurusang dulot
nito12 gaya ng sinabi ni Allah (20:74): Tunay na ang
sinumang pumunta sa Panginoon niya bilang isang
sumasalansang, tunay na ukol sa kanya ay Impiyerno;
hindi siya mamamatay roon at hindi mabubuhay.
Nagsabi pa Siya tungkol doon (18:29): Kung magpapasaklolo
sila ay sasaklolohan sila ng tubig na gaya ng
kumukulong langis na iihaw sa mga mukha nila. Kaabaabang
inumin at kay sagwang tirahan! Nagsabi pa rin
Siya tungkol doon (47:15): at paiinumin ng tubig na
kumukulo kaya pagpuputul-putulin nito ang mga
bituka nila?
Ang ipinakakahulugan nito ay na ang pangmundong
tahanang ito ay ang tahanan ng paggawa. Ito ay tahanan ng
pagpapakalapit kay Allah sa pamamagitan ng paggawa ng
anumang ikinasisiya Niya. Ito ay tahanan ng pakikibaka
para sa mga kaluluwa. Ito ay tahanan ng pagtutuos sa sarili,
at tahanan ng pag-unawa at pagtalos sa Relihiyon, ng pakikipagtulungan
sa pagpapakabuti at pangingilag sa pagkakasala,
ng pagtatagubilinan sa katotohanan at pagtitiis para rito,
at ng kaalaman, paggawa, pagsamba at pakikipagpunyagi.
Sinabi ni Allah (51:56-58): Hindi Ko nilikha ang jinn
at ang tao kundi upang sambahin nila Ako. Hindi Ako
naghahangad mula sa kanila ng anumang panustos at
11 O na hindi maghahatol ng kamatayan
12 Qur’an 35:36.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
11
hindi Ako naghahangad na pakainin nila Ako. Tunay na
si Allah ay ang Palatustos, ang May matatag na lakas.
Kaya nilikha ni Allah ang jinn at ang tao ay alang-alang sa
pagsamba sa Kanya. Hindi Niya sila nilikha dahil sa pangangailangan
Niya sa kanila sapagkat Siya ay ang walangpangangailangan
sa pamamagitan ng sarili Niya sa anumang
iba pa sa Kanya, gaya ng sinabi Niya (35:15-17): O mga
tao, kayo ang mga nangangailangan kay Allah samantalang
si Allah ang Walang-pangangailangan, ang Kapuripuri.
Kung loloobin Niya ay maaalis Niya kayo at magdadala
Siya ng bagong nilikha. Hindi iyon para kay
Allah mahirap.
Hindi Niya sila nilikha upang magparami sa pamamagitan
nila dahil sa kasalatan o magpakarangal sa pamamagitan
nila dahil sa pagkahamak. Bagkus Siya ay lumikha sa
kanila dahil sa dakilang kadahilanan. Ito ay upang sambahin
nila Siya, dakilain nila Siya, katakutan nila Siya at papurihan
nila Siya ng nauukol sa Kanya. Ito ay upang alamin
nila ang mga pangalan Niya at ang mga katangian Niya at
papurihan Siya sa pamamagitan niyon. Ito ay upang dumulog
sila sa Kanya sa pamamagitan ng naiibigan Niya na mga
gawain at mga salita. Ito ay upang pasalamatan nila Siya
sa pagbibiyaya Niya at magtiis sila sa anumang pagsubok
Niya sa kanila sa pamamagitan niyon.
Ito ay upang maki-baka sila sa landas Niya. Ito ay upang
magmuni-muni sila sa kadakilaan Niya at anumang karapatdapat
sa kanila na gawain, gaya ng sinabi ni Allah (65:12):
Si Allah ang lumikha ng pitong langit at mula sa lupa ng
tulad ng bilang ng mga iyon. Bumababa-baba ang kautusan
sa pagitan ng mga ito upang malaman ninyo na
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
12
si Allah sa bawat bagay ay Makapangyarihan, at na si
Allah ay sumaklaw nga sa bawat bagay sa kaalaman.
Sinabi pa Niya (7:180): Taglay ni Allah ang mga pangalang
napakaganda kaya dumalangin kayo sa Kanya sa
pamamagitan ng mga ito. Sinabi pa Niya (3:190-191):
Tunay na sa pagkalikha ng mga langit at lupa at pagsasalitan
ng gabi at araw ay talagang may mga tanda
para sa mga may isipan, na mga umaaalaala kay Allah,
nang nakatayo o nakaupo o nakahiga sa mga tagiliran
nila, at nag-iisip-isip sa pagkalikha ng mga langit at
lupa, na nagsasabi: “Panginoon namin, hindi Mo nilikha
ito nang walang saysay; kaluwalhatian sa Iyo kaya
ipagsanggalang Mo kami sa pagdurusa sa Impiyerno.
Kaya ikaw, o lingkod ni Allah, ay nilikha sa pangmundong
tahanan na ito hindi upang mamalagi rito at hindi upang
manatili rito. Bagkus ikaw ay nilikha rito upang ilipat mula
rito pagkatapos ng paggawa rito. Maaaring ililipat ka mula
sa mundong ito bago nakagawa ng anuman, samantalang
ikaw ay bata pa na hindi pa sumasapit sa tamang gulang at
hindi pa isinatungkulin sa iyo ang paggawa dahil sa isang
malalim na kadahilanan.
Kaya ang ipinakakahulugan nito ay na itong mundo ay
tahanan na hinaluan ng masama at mabuti, hinaluan ng
pinaghalu-halong mga matuwid na tao at iba pa sa kanila,
hinaluan ng mga dalamhati at mga kasayahan, at ng napakikinabangan
at nakapipinsala. Narito ang minamabuti at
ang minamasama, ang pagkakasakit at ang kalusugan, ang
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
13
yaman at ang karalitaan, ang Káfir13
at ang Mananampalataya,
at ang sumusuway at ang matuwid. Narito ang mga uri ng
mga nilikha na nilikha para sa kapakanan ng tao at jinn,
gaya ng sinabi ni Allah (2:29): Siya ang lumikha para sa
inyo ng lahat ng nasa lupa.
Ang nilalayon mula sa nilikha na ito, gaya ng naunang
nabanggit, ay na dakilain si Allah, na talimain Siya sa
pangmundong tahanang ito, na igalang ang iniutos Niya at
ang sinaway Niya, na sasambahin Siya lamang sa pamamagitan
ng pagtalima sa mga kautusan Niya, pagtalikod sa
mga ipinagbabawal Niya, pagsadya sa Kanya sa paghiling
sa mga pangangailangan sa sandali ng mga kasawiangpalad,
pagdulog ng mga hinaing sa Kanya, paghiling ng
saklolo mula sa Kanya, pagpapatulong sa Kanya sa bawat
bagay, at sa lahat ng bagay-bagay kaugnay sa Mundo at
Kabilang-buhay.
Kaya ang nilalayon sa pagkakalikha sa iyo at pagpapairal
sa iyo, o lingkod ni Allah, ay paniwalaan mo ang pagkaiisa
Niya; igalang mo ang ang iniutos Niya at ang sinaway Niya;
na dudulog ka sa Kanya lamang sa mga pangangailangan
mo; magpapatulong ka sa Kanya sa bagay na kaugnay sa
pangrelihiyong buhay mo at pangmundong buhay mo;
susundin mo ang aral na inihatid ng mga sugong propeta
Niya; magpapaakay ka roon na tumatalima, nagkukusangloob,
umiibig sa anumang iniutos Niya at nasusuklam sa
anumang sinaway Niya; na naghahangad sa awa ng Panginoon
mo at natatakot sa kaparusahan Niya.
13 Tumatangging sumampalataya kay Allah o sa Islam, o hindi Muslim,
o hindi Mananampalataya.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
14
Ang mga sugo ay isinugo sa mga tao upang ipakilala sa
kanila ang katotohanang ito, upang ituro sa kanila ang
isinasatungkulin sa kanila at ang ipinagbabawal sa kanila
upang hindi nila sabihin: “Walang dumating sa amin na
anumang tagapagbalita ng nakalulugod ni tagapagbabala.”
Bagkus ay dumating na sa kanila ang mga sugo bilang mga
tagapagbalita ng nakalulugod at mga tagapagbabala, gaya
ng sinabi ni Allah (16:36): Talaga ngang nagpadala Kami
sa bawat kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi: “Sambahin
ninyo si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na
diyos.”
Sinabi pa Niya (4:165): Nagsugo ng mga sugo bilang
mga tagapagbalita ng nakagagalak at mga tagapagbabala
upang hindi na magkaroon ang mga tao ng maikatuwiran
kay Allah kapag wala na ang mga sugo. Si Allah
ay laging Makapangyarihan, Marunong. Sinabi pa Niya
(21:25): Hindi Kami nagsugo noong wala ka pa ng
anumang sugo malibang nagsiwalat Kami sa kanya na
walang Diyos kundi Ako kaya sambahin ninyo Ako.
Samakatuwid, isinugo nga ang mga propeta upang ituon
nila ang tao at ang jinn tungo sa mensaheng inihatid nila
at gabayan nila ang mga ito tungo sa mga kaparaanan ng
kaligtasan, upang balaan nila ang mga ito laban sa mga
kaparaanan ng kapahamakan, upang ilahad nila sa mga ito
ang katwiran at putulin nila ang maipangdadahilan.
Si Allah ay nagnanais na ipagkapuri Siya. Dahil dito ay
ipinagbunyi Niya ang sarili Niya ayon sa karapat-dapat sa
Kanya. Siya ay mapanibughuin laban sa pagsuway sa mga
ipinagbabawal Niya. Dahil dito ay ipinagbawal Niya ang
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
15
mga gawang mahalay: ang anumang nakahayag mula sa
mga ito at ang anumang nakakubli.
Kailangan mo na purihihin Siya at ipagbunyi Siya sa
pamamagitan ng karapat-dapat sa Kanya, yamang ukol sa
Kanya ang papuri sa una at huli. Kailangan mo na ipagbunyi
Siya sa pamamagitan ng mga pangalan Niya at mga katangian
Niya, na pasalamatan Siya sa pagbiyaya Niya at na
magtiis sa anumang dumadapo sa iyo, kalakip ng mga
kaparaanang isinabatas ni Allah at ipinahintulot sa iyo.
Kailangan mo na igalang ang mga pagbabawal Niya, na
layuan ang mga ito at na huminto sa hangganan ng mga
ito bilang pagtalima sa Kanya at sa mensaheng inihatid
ng mga sugo.
Kailangan mo na makaunawa sa Relihiyon mo, na matutunan
na nilikha ka alang-alang doon, na magtiis alangalang
doon upang magampanan mo ang isinatungkulin sa
iyo alinsunod sa kaalaman at pagkaunawa. Nagsabi ang
Sugo (SAS): Ang sinumang pinagnanaisan ni Allah ng
kabutihan ay pagkakalooban Niya ito ng pagkaunawa sa
relihiyon. Nagsabi pa siya: Ang sinumang tumahak sa
isang landas, na naghahanap dahil doon ng kaalaman,
ay padadaliin ni Allah para sa kanya dahil doon ang
isang daan patungo sa Paraiso. Itinala ni Imám Muslim
ang dalawang Hadíth na ito sa Sahíh niya.
Ang pinakadakila sa mga kautusan at ang pinakamahalaga
sa mga ito ay pakaisahin Siya at iwan ang pagtatambal sa
Kanya. Ito ang pinakamahalaga sa lahat. Ito ang batayan
ng Relihiyong Islam. Ito ang relihiyon ng lahat ng sugo
magmula sa una sa kanila hanggang sa huli sa kanila: ang
pakaisahin si Allah at ang ibukod-tangi Siya sa pagsamba
na hindi kasama ang bawat anumang iba pa sa Kanya.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
16
Ito ang batayan ng Relihiyong Islam. Ito ang relihiyon
ng lahat ng sugo magmula sa una sa kanila na si Noe hanggang
sa pangwakas sa kanila na si Muhammad, sumakanila
ang pagpapala at ang pagbati. Hindi tatanggapin ni Allah
mula sa kaninuman ang isang relihiyong iba pa sa Islam.
Tinawag itong Islam dahil napaloloob dito ang pagsuko
kay Allah, ang pagpapakumbaba sa Kanya, ang pagpapakaalipin
sa Kanya, ang pagpapaakay sa Kanya dahil sa
pagtalima sa Kanya, ang paniniwala sa pagkaiisa Niya at
ang pag-uukol ng kawagasan sa Kanya habang sumusuko
sa Kanya.
[Kung Muslim ka,] isinuko mo na ang sarili mo kay Allah,
iniukol mo nang wagas kay Allah ang gawa mo at ibinaling
mo ang puso mo kay Allah nang palihim at hayagan, sa
takot mo at pag-asa mo, sa salita mo at sa gawa mo, at sa
lahat ng pumapatungkol sa iyo. Nalalaman mo na Siya ang
totoong Diyos at ang karapat-dapat na sambahin, talimain
at dakilain. Walang Diyos na iba sa Kanya at walang Panginoon
bukod pa sa Kanya.
Nagkakaiba lamang ang mga batas [ng mga propeta],
gaya ng sinabi Niya (5:48): Para sa bawat kalipunan ay
nagtalaga Kami sa inyo ng isang pagbabatas at isang
pamamaraan. Tungkol naman sa Relihiyon mula kay Allah,
ito ay nag-iisa. Ito ang Relihiyong Islam at ito ay ang wagas
na pag-uukol ng pagsamba kay Allah lamang; at ang pagbubukod-
tangi sa Kanya sa pagsamba tulad ng Du‘á’ (Panalangin),
Khawf (Pangamba), Rajá’ (Pag-asa), Tawakkul
(Pananalig), Raghbah (Pagmimithi), Rahbah (Pangingilabot),
Saláh (Dasal), Sawm (Pag-aayuno) at iba pa rito, gaya ng
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
17
sinabi Niya—kaluwalhatian sa Kanya at papuri sa Kanya
—(17:23): Itinadhana ng Panginoon mo na wala kayong
sasambahin kundi Siya, na ang ibig sabihin ay: Ipinagutos
Niya na wala kayong sasambahin maliban sa Kanya.
Sinabi pa Niya (1:5): Sa Iyo lamang kami sumasamba
at sa Iyo lamang kami nagpapatulong. Ipinabatid Niya
ito sa mga lingkod Niya upang sabihin nila ito at kilalanin
nila ito. Kaya naman itinuro Niya sa kanila kung paanong
papupurihan Siya. Sinabi Niya (1:2-4): Ang lahat ng papuri
ay ukol kay Allah, ang Panginoon ng mga nilalang, ang
Napakamaawain, ang Pinakamaawain, ang May-ari
ng Araw ng Paggantimpala.
Itininuro niya sa kanila ang dakilang pagpapapuring ito.
Pagkatapos ay sinabi Niya (1:5): Sa Iyo lamang kami
sumasamba. Itinuon Niya sila rito, at pinapurihan nila Siya
ng karapat-dapat sa Kanya na papuri at pagkilala na Siya
ang Panginoon ng mga nilalang, ang nagmamagandangloob
sa kanila, ang nag-aalaga sa kanila sa pamamagitan
ng mga biyaya Niya, na Siya ang Napakamaawain, na Siya
ang Pinakamaawain, at na Siya ang May-ari ng Araw ng
Paggantimpala. Lahat ng ito ay karapatan ng Panginoon
natin—kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan.
Pagkatapos ay sinabi Niya (1:5): Sa Iyo lamang kami
sumasamba at sa Iyo lamang kami nagpapatulong. Sa
Iyo kami sumasamba, tanging sa Iyo; at sa Iyo kami nagpapatulong,
tanging sa Iyo. Walang Panginoon at walang
tumutulong bukod sa Iyo. Kaya ang lahat ng nangyayari
mula sa mga tao ay mula kay Allah. Siya ang nagpasunudsunuran
sa kanila at Siya ang naghanda sa kanila sa pangyaAng
Paglilinaw sa Tawhíd
18
yaring iyon, tumulong sa kanila roon at nagbigay sa kanila
ng lakas para roon. Dahil dito ay nagsasabi Siya (16:53):
Ang anumang nasa inyo na biyaya ay mula kay Allah.
Samakatuwid, Siya ang nagbibiyaya, ang hinihingan ng
tulong at ang sinasambang karapat-dapat—kapita-pitagan
Siya at kataas-taasan Siya.
Kaya ikaw, lingkod ni Allah, kapag pinuntuhan ka ng isang
biyaya mula sa kamay ng isang maliit na tao o malaking
tao, o ng isang alipin o ng isang hari, o ng iba pa, ang lahat
ng ito ay mula sa mga biyaya ni Allah. Siya ang umakay
nito at nagpadali rito. Nilikha Niya ang naghatid nito o
umakay nito sa kamay niyon, at nagpagalaw sa puso niyon
upang ihatid ito sa iyo. Binigyan Niya iyon ng lakas, puso
at isip. Inilagay Niya sa puso niyon ang dapat na ilagay
hanggang sa ipinarating niyon ito sa iyo.
Samakatuwid, lahat ng biyaya ay mula kay Allah, maging
anuman ang mga pamamaraan. Siya ang sinasamba na
karapat-dapat. Siya ang Tagapaglikha ng mga tao. Siya ang
tagapangalaga sa kanila sa pamamagitan ng mga biyaya.
Siya ang tagahatol sa pagitan nila sa Mundo at Kabilangbuhay.
Siya ang nagtataglay ng mga katangian ng kalubusan
na malayo sa mga katangian ng kakulangan at kapintasan:
nag-iisa sa pagkapanginoon Niya, nag-iisa sa pagkadiyos
Niya at nag-iisa sa mga pangalan Niya at mga katangian
Niya—kapita-pitagan Siya at kataas-taasan Siya.
Siya ay nagtataglay ng Tawhíd sa lahat ng aspeto. Taglay
Niya ang kaisahan sa paglikha Niya sa mga lingkod Niya,
sa pangangasiwa Niya sa kanila, sa pagtutustos Niya sa
kanila at pamamahala Niya. Walang nakikilahok sa Kanya
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
19
roon ni isa man. Pinangangasiwaan Niya ang kapakanan,
gaya ng sinabi Niya (39:62): Si Allah ay Tagalikha ng
bawat bagay, at Siya sa bawat bagay ay Pinananaligan.
Nagsabi rin Siya (51:58): Tunay na si Allah ay ang
Palatustos, ang May matatag na lakas. Sinabi pa Niya
(10:3-4): Tunay na ang Panginoon ninyo ay si Allah na
lumikha sa mga langit at lupa sa loob ng anim na araw.
Pagkatapos ay lumuklok Siya sa Trono, nangangasiwa
sa kapakanan. Walang anumang tagapamagitan malibang
matapos ang kapahintulutan Niya. Iyan ang Panginoon
ninyo kaya sambahin ninyo Siya. Kaya hindi ba
kayo mapaalalahanan? Tungo sa Kanya ang balikan
ninyong lahat.
Samakatuwid, Siya ang karapat-dapat sa pagsamba dahil
sa kalubusan ng pagbibiyaya Niya at kalubusan ng pagmamagandang-
loob Niya, dahil sa Siya ang Palalikha at ang
Palatustos, dahil sa Siya ay tagapamahala ng mga bagaybagay
at tagapangasiwa ng mga ito, at dahil sa Siya ay ang
Lubos sa sarili Niya, mga katangian Niya at mga pangalan
Niya. Dahil dito ay naging karapat-dapat Siya sa pagsamba
ng lahat ng lingkod Niya at naging karapat-dapat ang pagpapasailalim
para sa kanila.
Ang pagsamba (‘ibádah) ay ang pagpapasailalim at ang
pagpapakumbaba. Tinawag ang Relihiyon (Dín) na pagsamba
dahil ang tao ay nagsasagawa nito sa pamamagitan ng
pagpapasailalim kay Allah at pagpapakumbaba sa harap
Niya. Dahil dito tinawag ang Islam na pagsamba. [Hinango
ang salitang pagsamba (‘ibádah) batay sa] sinasabi ng mga
Arabe: daanan na pinatag (mu‘abbad), na nangangahulugang
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
20
ginawang mababa, na inapak-apakan ng mga paa hanggang
sa nagkaroon ng malinaw na bakas na nakikilala.
Ang ‘abd (alipin, lingkod) ay ang mababa na nagpaakay
kay Allah, ang gumagalang sa mga kabanalan Niya. Kapag
ang lingkod [ni Allah] ay naging higit na lubos sa pagkakilala
kay Allah at higit na lubos sa pananampalataya sa
Kanya, siya ay nagiging higit na lubos sa pagsamba.
Dahil dito ang mga sugo ang pinakalubos sa mga tao sa
pagsamba dahil sila ang pinakalubos sa mga ito sa pagkakilala
at kaalaman kay Allah, sa pagdakila sa Kanya kaysa
sa iba sa kanila—ang mga pagpapala ni Allah at pagbati
Niya ay sumakanila.
Dahil dito, inilarawan ni Allah ang Propeta Niya na si
Muhammad (SAS) ayon sa katangian ng ‘ubúdíyah (pagpapakaalipin,
pagkalingkod kay Allah) sa pinakamarangal
na mga kalagayan niya, yamang nagsabi Siya (17:1):
Kaluwalhatian sa Kanya na nagdala sa lingkod Niya.
Nagsabi pa Siya (18:1): Ang papuri ay ukol kay Allah
na nagbaba sa lingkod Niya ng Aklat. Sinabi pa Niya
(72:19): Na noong tumindig ang lingkod ni Allah na si
Muhammad na nananalangin sa Kanya. At iba pa.
Samakatuwid ang ‘ubúdíyah (pagpapakaalipin, pagkalingkod
kay Allah) ay isang dakila at marangal na kalagayan.
Pagkatapos ay dinagdagan pa sila ni Allah ng kalamangan
buhat sa Kanya sa pamamagitan ng mensahe na ipinasugo
Niya sa kanila. Kaya naman natipon sa kanila ang dalawang
kalamangan: kalamangan ng pagkasugo at kalamangan ng
natatanging pagkalingkod [ni Allah].
Ang pinakalubos sa mga tao sa pagsamba nila kay Allah
at pangingilag nila sa pagkakasala sa Kanya ay ang mga
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
21
sugo at ang mga propeta—sumakanila ang pagpapala at
ang pagbati. Pagkatapos ay sumusunod sa kanila ang mga
mapagsampalataya na nalubos ang paniniwala nila kay Allah
at sa mga sugo Niya, nagpakatatag sa kautusan Niya at
naging mga napakabuting tao pagkatapos ng mga propeta.
Ang nangunguna sa kanila ay si Abú Bakr as-Siddíq (ang
mapagsampalataya)—masiyahan nawa si Allah sa kanya.
Siya ang ulo ng mga mapagsampalataya at ang pinakalubos
sa kanila sa pagkamapagsampalataya sa pamamagitan ng
kalamangan niya, pangingilag niya sa pagkakasala, pangunguna
niya sa mga kabutihan, pagsasagawa niya sa kautusan
ni Allah nang pinakamabuting pagsasagawa at dahil
sa siya ay kapisan ng Sugo ni Allah sa yungib at katulong
nito sa pamamagitan ng lahat ng nakakaya niyang lakas.
Masiyahan nawa si Allah sa kanya at pasiyahin Niya siya.
Samakatuwid ang ipinakakahulugan nito ay na ang kalagayan
ng pagkalingkod at ang kalagayan ng pagkasugo ay
ang pinakaramarangal sa mga kalagayan. Kapag naman
nawala ang pagkasugo kalakip ng kalamangan nito, matitira
ang kalagayan ng pagkamapagsampalataya kalakip ng
pagsamba.
Kaya ang pinakalubos sa mga tao sa pananampalataya,
pagkamatuwid, pangingilag sa pagkakasala, pagkapatnubay
ay ang mga sugo at ang mga propeta—sumakanila ang
pagpapala at ang pagbati—dahil sa kalubusan ng kaalaman
nila kay Allah, ng pagsamba nila sa Kanya at ng pagpapakumbaba
nila sa kadakilaan Niya.
Pagkatapos ay sumusunod sa kanila ang mga mapagsampalataya,
pagkatapos ay ang mga martir, pagkatapos ay ang
mga matuwid, gaya ng sinabi Niya (4:69): Ang sinumang
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
22
tumatalima kay Allah at sa Sugo, ang mga iyon ay
kasama nila na mga biniyayaan ni Allah na kinabibilangan
ng mga propeta, mga mapagsampalataya, mga
martir at mga matuwid. Maganda ang mga iyon bilang
kasama.
Kailangang kasama sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah ay
may paniniwala sa mga sugo Niya. Dahil dito noong ipinadala
ni Allah ang Sugo Niya na si Muhammad (SAS) ay naganyaya
muna siya sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah at
saka sa pananampalataya na siya ay Sugo ni Allah (SAS).
Kaya kailangan ang dalawang bagay: ang paniniwala sa
pagkaiisa ni Allah at ang pag-uukol ng kawagasan sa Kanya.
Kailangang kasama niyon ay may paniniwala sa mga sugo
—sumakanila ang pagpapala at ang pagbati ni Allah.
Kaya ang sinumang naniwala sa pagkaiisa ni Allah at hindi
naniwala sa mga sugo, siya ay isang Káfir. Ang sinumang
naniwala sa kanila at hindi naniniwala sa pagkaiisa ni Allah,
siya ay isang Káfir. Kaya kailangan ang dalawa: ang paniniwala
sa pagkaiisa ni Allah at ang paniniwala sa mga sugo
Niya—sumakanila ang pagpapala at ang kapayapaan.
Ang pagkakaiba sa kalagayang ito ay sa mga batas. Tungkol
naman sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah, pag-uukol
ng kawagasan sa Kanya, pagtalikod sa pagtatambal sa
Kanya at paniniwala sa mga sugo, ito ay bagay na walang
pagkakaiba hinggil dito sa pagitan ng mga propeta. Bagkus
walang Islam, walang relihiyon, walang patnubay at walang
kaligtasan maliban pa sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah,
pagbubukod-tangi sa Kanya sa pagsamba, at pananampalaAng
Paglilinaw sa Tawhíd
23
taya sa inihatid ng mga sugo Niya—sumakanila ang pagpapala
at ang pagbati—sa kabuuan at sa detalye.
Ang sinumang naniwala sa pagkaiisa ni Allah ngunit
hindi naniwala kay Noe (AS)14 noong panahon nito, o kay
Abraham noong panahon nito, o kay Húd, o kay Sálih, o
kay Ismael, o kay Isaac, o kay Jacob, o sa sinuman pagkatapos
ng mga ito hanggang sa Propeta nating si Muhammad
(SAS), siya ay isang Káfir kay Allah hangga’t hindi siya
naniniwala sa lahat ng propeta kalakip ng paniniwala sa
pagkaiisa ni Allah.
Ang Islam noong panahon ni Adan (AS) ay ang paniniwala
sa kaisahan ni Allah kalakip ng pagsunod sa batas ni
Adan (AS). Ang Islam noong panahon ni Noe (AS) ay ang
paniniwala sa kaisahan ni Allah kalakip ng pagsunod sa
batas ni Noe (AS). Ang Islam noong panahon ni Húd (AS)
ay ang paniniwala sa kaisahan ni Allah kalakip ng pagsunod
sa batas ni Húd (AS). Ang Islam noong panahon ni Sálih
(AS) ay ang paniniwala sa kaisahan ni Allah kalakip ng
pagsunod sa Batas ni Sálih (AS), hanggang sa dumating
ang Propeta natin na si Muhammad (SAS). Kaya ang Islam
sa panahon natin ay ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah
kalakip ng pananampalataya sa inihatid ni Muhammad
(SAS) at pagsunod sa Batas niya.
Ang mga Hudyo at ang mga Kristiyano, yamang hindi
sila naniwala kay Muhammad (SAS), ay naging mga naliligaw
na Káfir. Kung ipagpapalagay natin na ang iba sa
14 (AS): ‘Alayhis Salám: Sumakanya ang Kapayapaan. Sinasabi ito
kapag ang pangalan o ang taguri ng isang anghel o isang propeta
bukod pa kay Propeta Muhammad (SAS) ay binanggit.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
24
kanila ay sumampalataya sa pagkaiisa ni Allah, tunay na
sila ay mga naliligaw na Káfir pa rin ayon sa napagkaisahang
pahayag ng mga Muslim dahil sa kawalan nila ng
pananampalataya kay Muhammad (SAS).
Kaya kung sakaling sinabi ng isang tao: “Ako ay sumasamba
kay Allah lamang, naniniwala kay Muhammad sa
lahat ng bagay maliban sa pagbabawal sa pangangalunya,”
at itinuring niya ito na ipinahihintulot, tunay na siya dahil
dito ay nagiging isang Káfir na walang pananagutan ang
Islam sa buhay at ari-arian niya ayon sa napagkaisahang
pahayag ng mga Muslim.
Gayon din kung sakaling naniniwala ang isang tao sa
pagkaiisa ni Allah, sumasamba siya sa Kanya lamang na
walang sinumang iba pa sa Kanya, at naniniwala siya sa
lahat ng sugo sa pangunguna ni Propeta Muhammad (SAS)
maliban sa pagbabawal sa Sodomiya: ang pakikipagtalik
ng isang lalaki sa ibang lalaki, ang taong ito ay naging isang
Káfir na walang pananagutan ang Islam sa buhay at ari-arian
niya, ayon sa napagkaisahang pahayag ng mga Muslim. Ito
ay matapos ang pagkakalahad ng patunay roon kapag ang
tulad niya ay mangmang hinggil doon. Hindi niya mapakikinabangang
ang paniniwala niya sa pagkaiisa ni Allah
ni ang pananampalataya sa Kanya dahil siya ay nagpasinungaling
sa Sugo (SAS) at nagpasinungaling kay Allah
sa ilang bagay.
Gayon din kung sakaling naniwala siya sa pagkaiisa ni
Allah at naniwala sa mga sugo ngunit kinukutya naman
niya ang Sugo (SAS) sa anumang bagay, o minaliit niya
ang Sugo sa anumang bagay o ang ilan sa mga sugo. Ang
taong ito ay naging isang Káfir dahil doon, gaya nga ng
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
25
sinabi ni Allah (9:65-66): Sabihin mo: “Kay Allah, sa
mga Tanda Niya, sa Sugo Niya ba kayo nangungutya?”
Huwag na kayong magdahilan pa; tumanggi na kayong
sumampalataya matapos ang pagsampalataya ninyo.
Dagdag pa roon, tunay na ang kasalungat ng Tawhíd na
ito ay ang Shirk15 kay Allah—kamahalan-mahalan at kapitapitagan
Siya—sapagkat tunay na ang bawat bagay ay may
kasalungat. Ang kasalungat ay nililinaw sa pamamagitan
ng kasalungat. Sinabi ng isa sa mga manunulat:
Ang salungat ay pinalilitaw ang ganda nito ng salungat
Sa pamamagitan ng salungat nakikilala ang mga bagay
Ang Shirk (Pagtatambal) kay Allah ay ang kasalungat
ng Tawhíd na ipinadala ni Allah dahil dito ang mga sugo
—sumakanila ang pagpapala at ang pagbati ni Allah. Ang
Mushrik16 ay nagtatambal kay Allah dahil siya ay nagtambal
kay Allah ng iba pa sa Kanya sa anumang nauugnay sa
pagsambang ukol kay Allah lamang o anumang nauugnay
sa paghahari Niya at pangangasiwa Niya sa mga tao, o dahil
sa kawalan ng paniniwala niya sa anumang ipinabatid ni
Allah o sa anumang isinabatas Niya. Ang taong ito dahil
doon ay naging isang Mushrik kay Allah at dahilan na rin
sa nangyari sa kanya na gawaing kabilang sa Shirk.
Ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah, na siyang kahulugan
ng adhikaing walang Diyos kundi si Allah, ay nanga-
15 Ang Shirk ay ang Pagtatambal ng anuman o sinuman kay Allah
sa anumang nauukol sa Kanya lamang gaya ng pagkadiyos, pagkapanginoon
at mga pangalan at mga katangian.
16 Ang gumagawa ng Shirk o Pagtatambal ng anuman o sinuman kay
Allah. Tingnan ang kahulugan ng Shirk sa naunang talibaba.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
26
ngahulugang walang sinasamba na karapat-dapat kundi si
Allah. Ito ay nagkakaila sa iba pa kay Allah ng karapatang
pag-ukulan ng pagsamba at kumikilala nito para kay Allah
lamang.
Sinabi ni Allah (31:30): Iyon ay dahil sa si Allah ay ang
Katotohanan, at na ang dinadalanginan nila bukod pa
sa Kanya ay ang kabulaanan, Sinabi pa Niya (47:19):
Kaya alamin mo na walang Diyos kundi si Allah, Sinabi
pa Niya (3:18): Sumaksi si Allah na walang Diyos kundi
Siya—at gayon din ang mga anghel at ang mga may
kaalaman—na Siya ay nagpapanatili sa pagkamakatarungan.
Walang Diyos kundi Siya, ang Nakapangyayari,
ang Marunong. Sinabi rin Niya (16:51): Nagsabi si Allah:
“Huwag kayong gumawa ng dalawang diyos. Siya ay
nag-iisang Diyos lamang,
Samakatuwid, ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah ay
ang pagbubukod-tangi sa Kanya sa pagsamba alinsunod
sa pananampalataya, alinsunod sa katapatan at alinsunod
sa gawa: hindi sa salita lamang. Kalakip dito ang paniniwala
na ang pagsamba sa iba pa sa Kanya ay kabulaanan at na
ang mga sumasamba sa iba pa sa Kanya ay mga Mushrik,
at kalakip din ng di-pagtangkilik sa kanila.
Sinabi Niya (60:4): Nagkaroon na para sa inyo ng isang
magandang huwaran dahil kay Abraham at sa mga
kasama niya noong nagsabi sila sa mga kababayan nila:
“Tunay na kami ay mga nagtatatwa sa inyo at sa anumang
sinasamba ninyo bukod pa kay Allah. Tumanggi
kaming maniwala sa inyo at lumitaw na sa pagitan namin
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
27
at ninyo ang poot at ang suklam magpakailanman,
malibang sumampalataya kayo kay Allah lamang.”
Sinabi pa Niya (43:26-27): Banggitin noong nagsabi
si Abraham sa ama niya at mga kalipi niya: “Ako ay
nagtatatwa sa anumang sinasamba ninyo, maliban sa
lumalang sa akin sapagkat tunay na Siya ay magpapatnubay
sa akin. Samakatuwid itinatwa niya ang mga sumasamba
sa iba pa kay Allah at ang anumang sinasamba nila.
Samakatuwid ang ipinakakahulugan nito ay na kailangang
may paniniwala sa pagkaiisa ni Allah sa pamamagitan ng
pagbubukod-tangi sa Kanya sa pagsamba at ang pagtatwa
sa pagsamba sa iba pa sa Kanya at sa mga sumasamba sa
iba pa sa Kanya. Kailangang may paniniwala sa kawalangsaysay
ng Shirk. Ang isinasatungkulin sa lahat ng mananamba
na jinn at tao ay na itangi nila si Allah sa pagsamba at gampanan
nila ang karapatan ng paniniwalang ito sa pagkaiisa
ni Allah sa pamamagitan ng pagpapatupad sa kahatulan ng
Batas ni Allah sapagkat tunay na si Allah—napakamaluwalhati
Niya at pagkataas-taas Niya—ay ang Tagahatol.
Kabilang sa paniniwala sa pagkaiisa Niya ay ang pananampalataya
at ang paniniwala roon sapagkat Siya ang
Tagahatol sa Mundo sa pamamagitan ng Batas Niya at sa
Kabilang-buhay sa pamamagitan ng sarili Niya. Sinabi
Niya (6:57): Ang paghahatol ay ukol kay Allah lamang.
Sinabi pa Niya (40:12): Kaya ang paghahatol ay ukol kay
Allah, ang Mataas, ang Malaki. Sinabi pa Niya (42:10):
Ang anumang bagay na nagkaiba-iba kayo hinggil dito,
ang kahatulan nito ay kay Allah.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
28
Ang pagtuon ng ilang pagsamba sa mga walí, o mga
propeta, o araw, o buwan, o mga jinn, o mga anghel, o mga
imahen, o mga punong-kahoy, o anuman, ang lahat ng ito
ay pagpapakulang sa paniniwala sa pagkaiisa ni Allah at
nagpapawalang-saysay roon.
Nalaman na si Allah ay nagpadala ng Propeta Niya na si
Muhammad (SAS) at ng mga propeta na nauna doon sa
mga kalipunan na sumasamba sa iba pa kay Allah. Mayroon
sa mga ito na sumasamba sa mga Propeta at mga matuwid
na tao. Mayroon sa mga ito na sumasamba sa mga punongkahoy
at mga bato. Mayroon sa mga ito na sumasamba sa
mga nililok na imahen. Mayroon sa mga ito na sumasamba
sa mga planeta at iba pa.
Inanyayahan ng mga propeta ang lahat ng mga ito sa
paniniwala sa pagkaiisa ni Allah at pananampalataya sa
Kanya, na sabihin ng mga ito na walang totoong Diyos
kundi si Allah, na ayawan ang pagtangkilik sa anumang
sumasalungat dito, na ayawan ang pagtangkilik sa mga
sumasamba sa iba pa kay Allah at sa mga sinasamba nila.
Ang sinumang magtuon ng ilang pagsamba sa iba pa kay
Allah ay hindi naniwala sa pagkaiisa Niya, gaya ng sabi
Niya (16:36): Talaga ngang nagpadala Kami sa bawat
kalipunan ng isang sugo, na nagsasabi: “Sambahin ninyo
si Allah at iwaksi ninyo ang huwad na diyos.”
Sa pamamagitan nito, malalaman mo na ang ginagawa
sa paligid ng mga puntod na sinasamba bukod pa kay Allah
tulad ng puntod ni al-Badawí, ni al-Husayn sa Egipto at
ng mga gaya niyon, at ang nangyayari sa ilan sa mga mangmang
na nagsasagawa ng Hajj at iba pa sa tabi ng puntod
ng Propeta (SAS) na gaya ng paghingi ng suporta at tulong
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
29
laban sa mga kaaway, pagpapasaklolo roon, pagdaing doon
at mga tulad niyon ay isang pagsamba sa iba pa kay Allah
at na ito ay Shirk ng Unang Kamangmangan.
Gayon din naman, ang maaaring nangyayari sa ilan sa
mga Súfí dahil sa paniniwala nila na ang ilan sa mga walí ay
nagpapainog sa Sansinukob at nangangasiwa sa mundong
ito—magpakupkop kay Allah—ay isang napakalaking Shirk
sa Pagkapanginoon.
Gayon din ang nangyayari dahil sa paniniwala ng ilan sa
mga tao na ang ilan daw sa mga nilikha ay may koneksiyon
sa Panginoon. Ang ilan daw ay makaiiwas sa pagsunod sa
Sugo na si Muhammad (SAS) dahil doon. Ang ilan daw ay
nakaaalam sa Nakalingid. Ang ilan daw ay nakapangyayari
sa mga nilalang. At iba pang gaya niyon. Tunay na ito ay
napakalaking kawalang pananampalataya kay Allah at isang
litaw na Shirk, na nagtitiwalag17 sa naniniwala roon mula
sa relihiyong Islam kahit pa nakaanib siya rito.
Samakatuwid walang tunay na paniniwala sa pagkaiisa,
ni pagsuko, ni pananampalataya kay Allah, ni kaligtasan
maliban sa pagbubukod-tangi kay Allah sa pagsamba at sa
pananampalataya na Siya ay nagmamay-ari sa paghahari
[sa lahat] at pangangasiwa sa lahat, at na Siya ay lubos sa
17 Ang konsepto ng pagtitiwalag sa Islam ay naiiiba sa konsepto ng
pagtitiwalag o excommunication sa Kristiyanismo. Sa Islam ang
nagtitiwalag sa isang Muslim ay ang maling paniniwala niya o ang
sarili niya sa pamamgitan ng pagtalikod sa Islam, samantalang ang
nagtitiwalag naman sa Kristiyano ay ang pamunuan ng relihiyon niya.
Ang isang Muslim ay hindi maaaring itiwalag ng isang Muslim o
mga Muslim maging gaano man kataas ang kalagayan nila sa Islam.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
30
sarili Niya, mga katangian Niya, mga pangalan Niya at
mga gawa Niya. Walang katambal para sa Kanya, walang
kawangis sa Kanya, at hindi Siya masusukat sa pamamagitan
ng nilikha Niya, yamang taglay niya ang ganap na
kalubusan sa sarili Niya, mga katangian Niya, at mga gawa
Niya. Siya ang nangangasiwa sa kaharian Niya. Wala
Siyang katambal at walang makapag-iiba sa kahatulan Niya.
Ito ay ang paniniwala sa pagkaiisa ni Allah. Ito ay ang
pagbubukod-tangi sa Kanya sa pagsamba. Ito ang relihiyon
ng lahat ng sugo. Ito ang kahulugan ng sinabi Niya (1:5):
Sa Iyo lamang kami sumasamba at sa Iyo lamang kami
nagpapatulong. Nangangahulugan ito na: Naniniwala kami
sa pagkaiisa Mo, tumatalima, umaasa at natatakot, gaya
nga ng sinabi ni Ibnu ‘Abbás: “Sumasamba kami sa Iyo,
tanging sa Iyo; umaasa sa Iyo at natatakot sa Iyo; sa Iyo
kami nagpapatulong ayon sa pagtalima sa Iyo at sa lahat
ng gawain namin.”
Samakatuwid ang pagsamba ay ang paniniwala sa pagkaiisa
ni Allah at ang pag-uukol ng kawagasan sa Kanya sa
pagtalima sa mga utos Niya at pagtalikod sa mga sinaway
Niya. Kalakip nito ang lubos na pananampalataya na Siya
ay karapat-dapat sa pagsamba; na Siya ang Panginoon ng
mga nilalang, ang tagapangasiwa sa mga lingkod Niya, ang
nagmamay-ari sa bawat bagay; na Siya ang lubos sa sarili
Niya, mga pangalan Niya, mga katangian Niya at mga gawa
Niya: walang kakulangan sa Kanya, walang kapintasan sa
Kanya, at walang kahati sa Kanya sa anuman doon bagkus
taglay Niya ang ganap na kalubusan sa bawat bagay.
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
31
Dahil dito, nalalaman natin na kailangang may paniniwala
sa lahat ng sugo sa anumang aral na inihatid nila, na ang
nangunguna sa kanila ay ang Propeta nating si Muhammad
—sumakanya ang pagpapala at ang pagbati ni Allah. Kapag
nag-ukol ng kawagasan ang tao sa pagsamba kay Allah
lamang, naniwala sa mga Sugo—sumakanila ang pagpapala
at ang pagbati ni Allah—lalo na kay Propeta Muhammad
(SAS), nagpaakay sa Batas Niya, at sumunod doon maliban
sa isa o higit pa mula sa mga nakasisira sa pagsunod sa
Islam, iyon ay magpapawalang-saysay sa pagsamba niya
at hindi magdudulot ng pakinabang sa kanya ang anumang
taglay niya na mga gawaing pang-Islam.
Kaya kung sakaling naniwala ang isang tao kay Propeta
Muhammad (SAS) sa lahat ng bagay at nagpaakay sa Batas
niya sa lahat ng bagay ngunit nagsabi ito sa kabila niyon
na si Musaylamah ay sugo ni Allah kasama ni Muhammad
(SAS)—ang tinutukoy ko ay si Musaylamah al-Kadhdhab
na pumunta sa al-Yamámah at kinalaban ng mga Kasamahan
ng Sugo noong panahon ng pamumuno ni Abu Bakr as-
Siddiq (RA)18 —ay nawalan na ng saysay ang paniniwalang
ito at nawalan ng saysay ang mga gawa ng taong ito.
Walang maidudulot na pakinabang sa kanya ang pagaayuno
sa maghapon, ni ang tahajjud sa gabi, ni ang iba pa
sa mga gawa niya dahil siya ay nakagawa ng isa sa mga
nakasisira sa pagsunod sa Islam. At ito ay ang paniniwala
18 (RA): Radiyalláhu ‘Anhu para sa lalaki, Radiyalláhu ‘Anhá para
sa babae, Radiyalláhu ‘Anhum para sa marami; ang ibig sabihin nito
ay: Masiyahan nawa sa kanya (o kanila) si Allah. Ito ay panalanging
binabanggit sa tuwing nababanggit ang pangalan o ang taguri ng
kasamahan o asawa ni Propeta Muhammad (SAS).
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
32
niya kay Musaylamah al-Kadhdhab dahil iyon ay naglalaman
ng isang pagpapasinungaling kay Allah sa sinabi Niya
(33:40): Si Muhammad ay hindi ama ng isa sa mga
kalalakihan ninyo bagkus ay Sugo ni Allah at ang pangwakas
sa mga Propeta. Naglalaman din iyon ng pagpapasinungaling
sa Sugo (SAS) sa sinabi niya sa mga laganap
na Hadíth na siya ang pangwakas sa mga Propeta at wala
nang propeta pagkatapos niya.
Ganoon din ang sinumang nag-aayuno nga sa maghapon,
nagsasagawa ng tahajjud sa gabi, sumamba kay Allah at
ibinukod-tangi si Allah sa pagsamba, sumunod sa Sugo
(SAS), at pagkatapos niyon sa alinmang sandali ay nagtuon
ng ilang pagsamba sa iba pa kay Allah gaya ng pag-uukol
ng ilang pagsamba sa Propeta o sa isang Walí, o sa isang
imahen, o sa araw, o sa buwan, o sa isang tala, o anumang
tulad niyon: dinadalanginan ito, hinihingan ng suporta at
pinagkukunan ng tulong. Nawawalan ng saysay ang mga
naunang gawa niya hanggang sa magbalik-loob siya kay
Allah, gaya ng sinabi Niya (6:88): Ngunit kung sakaling
nagtambal sila kay Allah ay talagang nawalan ng kabuluhan
para sa kanila ang anumang ginagawa nila noon.
Sinabi pa Niya (39:65): Talagang isiniwalat na sa iyo at sa
mga nauna sa iyo na talagang kung nagtambal ka kay
Allah ay talagang mawawalang-kabuluhan ang gawa mo
at talagang magiging kabilang ka nga sa mga nalulugi.
Gayon din kung sakaling sumampalataya ang isang tao
kay Allah sa lahat ng bagay at naniniwala kay Allah sa lahat
ng bagay, maliban sa pagbabawal sa pangangalunya yamang
sinabi niya na ang pangangalunya ay ipinahihintulot daw,
o ang Sodomiya ay ipinahihintulot daw, o ang alak ay ipinaAng
Paglilinaw sa Tawhíd
33
hihintulot daw. Dahil dito siya ay nagiging isang Káfir kahit
pa man isinasagawa niya ang lahat ng iba pang utos ng
Relihiyon mula kay Allah. Ang pagtuturing niya na ipinahihintulot
ang anumang ipinagbawal ni Allah, na kabilang
sa kailangang malaman mula sa aral ng Islam, ay dahilan
upang siya ay maging isang Káfir at isang tumalikod sa
Islam. Hindi niya pakikinabangan ang mga gawa niya at
ang paniniwala niya sa pagkaiisa ni Allah, ayon sa pahayag
ng lahat ng Muslim.
Gayon din kung sinabi ng isang tao na si Noe, o si Húd,
o si Sálih, o si Abraham, o si Ismael, o ang iba pang propeta
ay hindi propeta, siya ay nagiging isang Káfir kay Allah.
Ang lahat ng gawa niya ay walang kabuluhan dahil siya, sa
pamamagitan niyon, ay nagpasinungaling kay Allah hinggil
sa ibinalita Niya tungkol sa kanila.
Gayon din kung sakaling ipinagbawal ng isang tao ang
anumang ipinahintulot ni Allah, sa kabila ng paniniwala sa
pagkaiisa ni Allah, katapatan at pananampalataya sa mga
sugo. Kaya kung nagsabi ito halimbawa: “Ako ay hindi
nagtuturing na ipinahihintulot kainin ang kamelyo o ang
baka o ang tupa,” o ang iba pa sa mga ito na kabilang naman
sa napagkaisahang ipinahintulot ni Allah at nagsabing ito
ay ipinagbabawal. Sa pamamagitan nito siya ay nagiging
isang Káfir at tumatalikod sa Islam. Ito ay matapos ang
paglalahad ng patunay sa kanya kapag ang tulad niya ay
maaaring hindi nakababatid doon at nakasumpong ng isang
kauri na nagtuturing na ipinahintulot ang ipinagbawal ni
Allah.
O nagsabi ang isang tao: “Hindi ipinahintulot ni Allah ang
trigo o ang barley; bagkus ang mga ito ay ipinagbabawal,”
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
34
at anumang nakawawangis nito. Siya ay nagiging isang Káfir.
O nagsabi siya na ipinahihitulot daw na mapangasawa ang
anak o ang kapatid, siya dahil dito ay nagiging isang Káfir
at tumalikod sa Islam kahit pa nagdarasal siya, nag-aayuno
at ginagawa ang iba pang mga pagtalima kay Allah dahil ang
nag-iisang kawalang-pananampalataya mula sa mga kautusan
na ito ay nagpapawalang-saysay sa pagiging kaanib niya
sa Islam, gaya ng sinabi ni Allah (6:88): Ngunit kung
sakaling nagtambal sila kay Allah ay talagang nawalan
ng kabuluhan para sa kanila ang anumang ginagawa
nila noon.
Tayo ay nasa isang panahon na nanaig ang kamangmangan
at nangaunti ang kaalaman. Tumuon ang mga tao, maliban
sa niloob ni Allah, ang ibang mga kaalaman at ang ibang
mga usaping nauugnay sa makamundong buhay. Kumaunti
ang kaalaman nila kay Allah at sa Relihiyon mula sa Kanya
dahil sila ay inabala ng nakasasagabal sa kanila doon. Ang
higit na nangingibabaw sa mga aralin ay naging tungkol sa
mga bagay na nauugnay sa makamundong buhay. Tungkol
naman sa pag-uunawa sa Relihiyon mula kay Allah at pagninilay-
nilay sa Batas Niya at Tawhid Niya, inayawan na
ito ng mga nakararami. Ang nagpapakaabala rito sa ngayon
ay ang pinakakaunti sa mga iilan.
Kaya nararapat sa iyo, lingkod ni Allah, ang pagbibigaypansin
sa bagay na ito at ang pagdulog sa Aklat ni Allah at
Sunnah19
ng Sugo Niya (SAS) bilang pag-aaral, pagmumuni-
19 Ang Sunnah, na may malaking titik na S, ay ang “kalakaran” o
“pamamaraan” ni Propeta Muhammad (SAS). Tumutukoy ito sa
sinabi, ginawa, at sinang-ayunan ni Propeta Muhammad (SAS)
Ang Paglilinaw sa Tawhíd
35
