Ang Totoong Relihiyon
الدين الحق
Panimula
Mahal naming mambabasa, ang aklat na ito na
hawak mo ay magpapakilala sa iyo sa Relihiyong
Islam sa pamamagitan ng pinaiksi at pinagaang
paglalahad. Matapos basahin ang aklat na ito, ikaw
ay magkakaroon na ng isang malinaw na ideya
tungkol sa ilan sa mga pangunahing katuruan ng
Relihiyong ito na sinasampalatayanan ng mahigit
sa 1,200 milyong tao sa iba’t ibang dako ng
daigdig.
Malugod naming tatanggipin ang anumang
katanungan mula sa iyo at ipinangangako naming
sasagutin iyon at pagkakalooban ka pa namin ng
maiibigan mong iba pang mga aklat na
magdadagdag sa mga kaalaman mo tungkol sa
Relihiyong ito.
Ang Totoong Relihiyon
4
Walang Diyos Kundi si Allah1
Ang Pangunahing batayan ng Relihiyong Islam ay ang
prinsipyo ng Tawhíd (Pananampalataya sa kaisahan ng
Diyos): Walang Diyos Kundi si Allah. Kung wala ang
matatag na batayang ito, hindi tatayo ang matayog na gusali
ng Islam. Ito ang unang Sali-tang kailangang bigkasin ng
pumapasok sa Islam, kalakip ng pagsampalataya rito at
paniniwala sa lahat ng mga kahulugan at mga
ipinahihiwatig nito. Ano ang kahulugan ng pahayag na
Walang Diyos kundi si Allah? Ang pahayag na Walang
Diyos kundi si Allah ay nangangahulugang:
Walang Tagapaglikha sa sansinukob kundi si Allah
Walang Nagmamay-ari at Namamahala sa sansinukob
kundi si Allah
Walang sinasamba na karapat-dapat sa pagsamba kundi
si Allah
Si Allah ang siyang lumikha ng malawak, maganda, at
kahanga-hangang sandaigdigan na ito. Itong langit sampu
ng mga malalaking bituin nito at ang mga planeta nito ay
umiinog batay sa isang mahusay na sistema at kagilas-
1 Allah: Ang pansariling pangalan ng Panginoong Diyos sa wikang Arabe. Ito ay
pangngalang pantangi at hindi pangngalang pambalana, kaya ang mga
panandang gagamitin sa pagtukoy sa pangalang Allah ay SI, NI at KAY at hindi
ANG, NG at SA. Samakatuwid ang tama ay sabihing: SI Allah, NI Allah at KAY
Allah. Ito ang paninindigan ng pinakamataas na awtoridad sa wikang Filipino,
ang Komisyon sa Wikang Filipino at ng Ministry of Islamic Affairs sa Saudi
Arabia.
Ang Totoong Relihiyon
5
gilas na paggalaw. Itong daigdig sampu ng mga bundok
nito, mga lambak nito, mga burol nito, mga ilog nito, mga
kahoy nito, at mga pananim nito; sampu ng hangin nito,
tubig nito, lupa nito, at karagatan nito; sampu ng gabi nito
at araw nito; sampu ng naninirahan rito at lumalakad dito
ay pawang nilalang ni Allah at nilikha Niya mula sa wala.
Ito ay nilikha ni Allah.
Ginawa Niya ang daigdig na tahanan at nilagakan Niya
ito ng takdang lakas ng grabitasyon na naaangkop lamang sa
pangangailangan ng buhay rito. Hindi nadadagdagan ang
grabitasyon kaya hindi nagiging mahirap ang paggalaw,
at hindi nababawasan kaya hindi nagliliparan ang mga
nabubuhay rito. Ang lahat ng bagay sa Kanya ay may
takdang sukat. Nagpadala Siya mula sa langit ng tubig na
dalisay na kung hindi dahil dito ay hindi mananatili ang
buhay. Sa pamamagitan ng tubig ay Kanyang pinatubo ang
mga halaman at mga bunga, at pinainom ang mga hayop at
tao. Inihanda Niya ang lupa upang mag-ingat sa tubig.
Kaya naman dumaloy ito sa mga bukal at mga ilog.
Ang unang taong nilikha ni Allah ay si Adan (AS),2 ang
ama ng sangkatauhan. Nilikha Niya ito mula sa luwad.
Pagkatapos ay hinubog Niya ito, inanyuan Niya ito at
hinipan Niya ito ng espiritung gawa Niya. Pagkatapos ay
nilikha Niya mula kay Adan ang kabi-yak nito. Ginawa
2 (AS): ‘Alayhi sSalam:
Sumakanya ang Kapayapaan. Sinasambit ito kapag
nabanggit ang isang anghel o ang sang propeta. (SAS): Sallalláhu ‘Alayhi wa
Sallam: Basbasan at batiin siya ni Allah. Sinasabi ito kapag binanggit ang
pangalan ni Propeta Muhammad (SAS) o tinutukoy siya.
Ang Totoong Relihiyon
6
Niya ang mga inapo nito mula sa punlay na ang
pinagmulan ay mula sa isang hamak na likido.
Pagmuni-munian mo ang nilikha ni Allah para sa iyo,
makikita mong kahanga-hanga ang mga maselang organ ng
katawan at ang mga mahusay na sistema na wala kang
nalalaman sa mga gawain ng mga ito kundi kaunti lamang,
huwag nang sabihing hindi mo kayang kontrolin ang mga
ito. Halimbawa na lamang itong organ na kumpleto na para
sa pagtunaw ng pagkain.
Mayroong isang sistema na para naman sa paghinga.
Ang ikaapat na sistema ay para sa nerve at ang ikalima ay
para sa pagpapalabas ng dumi. May ikaanim, ikapito, at
ikasampung sistema. Araw-araw ay nadaragdagan ang
ating kaalaman sa mga ito ngunit ang hindi na nalalaman
sa ating sarili ay mas marami kaysa ating nalalaman. Kaya
sino ang lumikha sa taong ito nang ganito kahusay kundi
si Allah? Kaya naman ang pinakamalaking kasalanan sa
sansinukob ay ang gawan si Allah ng mga kaagaw gayong
Siya lamang ang lumikha sa iyo.
Sa pamamagitan ng bukas na puso ay magsimula ka at
pagbulay-bulayan mo ang kahanga-hangang ginawa ni
Allah. Itong hangin, na walang kulay na nagpaparumi sa
mga paningin, na sinisinghot mo at nanunuot sa iyo sa
lahat ng lugar, kung sakaling mahinto ang pagdating nito
sa iyo sa loob ng ilang mga minuto ay mawawalan ka ng
buhay. Itong tubig na iniinom mo, iyang pagkaing kinkain
mo, itong tao na minamahal mo, itong lupa na nilalakaran
mo, iyang langit na pinagmamasdan ng lahat ng nakikita
ng iyong mga mata at ng lahat ng mga nilikha—malaki
Ang Totoong Relihiyon
7
man o maliit—na hindi nakikita ng iyong mga mata; ang
lahat ng mga ito ay kabilang sa mga nilikha ni Allah, ang
Tagapaglikha at ang Maalam.
Ang pagninilay-nilay sa mga nilikha ni Allah ay
magpapabatid sa iyo sa kadakilaan ni Allah at kaka-yahan
Niya. Ang pinakamangmang, ang pinakahangal at ang
pinakaligaw sa mga tao ay ang taong nakikita na ang
kahanga-hanga, dakila at nagkakaayong mga nilikhang ito
na nagpapatunay sa kahanga-hangang karunungan at
kakayahang lubos at pagkatapos ay hindi pa rin naniniwala
sa Tagapaglikha na lumalang sa mga ito mula sa wala.
Ang Dakilang Tagapaglikha na ito ay walang anumang
katulad sa Kanya. Siya ang Nakaririnig at ang Nakakikita
sa lahat. Hindi Niya nakawawangis ang anuman sa mga
nilikha Niya. Nakikita tayo ni Allah sa ibabaw ng mga
langit Niya samantalang hindi natin Siya nakikita.
Kabilang sa mga katangian ni Allah ang pagka-karoon
Niya ng kakayahan sa lahat ng bagay. Nasa kamay Niya
ang buhay at kamatayan. Bawat nilikha ay
nangangailangan sa Kanya ngunit Siya ay walang
pangangailangan sa lahat ng nilikha. Kabilang din sa
Kanyang mga katangian ay ang pagtataglay ng kaalamang
nakasasaklaw sa lahat ng bagay. Nalalaman Niya ang
sinasalita ng mga dila natin at ang mga gina-gawa ng mga
bahagi ng ating mga katawan, bagkus pati na ang
kinikimkim ng ating mga dibdib.
Si Allah ay nakamasid sa atin, nakababatid sa mga
kalagayan natin. Walang anumang bagay sa lupa ni sa langit
Ang Totoong Relihiyon
8
ang maikukubli sa Kanya. Hindi Siya nawa-walan ng
malay, hindi Siya nakalilimot at hindi Siya natutulog.
Nagtataglay Siya ng mga katangian ng lubos na kaganapan
na walang kakulangan ni kapintasan.
Si Allah ay walang katambal sa paghahari Niya,
walang kaagaw at walang katulong. Kailanman ay hindi
Siya nagkaroon ng asawa at anak, datapuwat wala Siyang
pangangailangan sa mga iyon.
Dahil dito, ang kahulugan ng paniniwalang walang Diyos
kundi si Allah ay ang pagtutuon ng anumang uri ng
pagsamba kay Allah lamang. Kaya walang karapat-dapat
sambahin kundi si Allah dahil tanging Siya lamang ang
nagtataglay ng mga katangian ng pagka-diyos at
kaganapan. Siya lamang ang Tagapaglikha, ang
Tagapagtustos, ang Tagapagbiyaya, ang Tagaka-kaloob ng
buhay, ang Tagabawi ng buhay, at ang Naka-hihigit sa mga
nilikha Niya. Kaya naman Siya lamang ang may karapatan sa
pagsamba, wala Siyang katambal.
Ang sinumang tumangging sumamba kay Allah o ang
sinumang sumamba sa iba pa kay Allah ay nag-tambal na
siya kay Allah at tumanggi nang sumampa-lataya sa Kanya.
Kaya ang pagpapatirapa, pagyukod, pagpapakumbaba at
pagdarasal ay dapat lamang na iukol kay Allah. Walang
hihingan ng saklolo (na di kayang ibigay ng tao) kundi si
Allah. Walang pag-uukulan ng panalangin kundi si Allah,
walang hihi-ngan ng mga pangangailangan kundi si Allah
at wala ring paghahandugan ng anumang handog,
pagsunod at pagsamba kundi si Allah.
Ang Totoong Relihiyon
9
Nilikha tayo ni Allah upang sambahin Siya at upang
subukin ang tagumpay ng pagpapatupad natin sa
pagsambang ito. Sinumang sumamba kay Allah, magmahal
sa Kanya, magpakumbaba sa Kanya, sumu-nod sa mga
kautusan Niya, at umiwas sa mga ipinag-bawal Niya ay
magtatamo ng kasiyahan Niya, awa Niya at pagmamahal
Niya; at gagantimpalaan Niya ang taong ito ng magandang
gantimpala. Ang sinumang tumangging sumamba kay Allah
na lumikha sa kanya at nagtustos sa pangangailangan niya,
nagmatigas nang may pagmamalaki sa di-pagsamba, at
tumang-ging magpasakop sa mga utos ni Allah at
tumangging umiwas sa mga ipinagbabawal Niya, ang
taong ito ay naging karapat-dapat sa galit at poot ni
Allah. Masakit ang kanyang parusa.
Hindi tayo nilikha ni Allah nang walang kabuluhan at
hindi Niya tayo hinayaang mapariwara. Kabilang sa
pinakamangmang sa mga tao at pinakahangal sa kanila ay
ang taong nalalaman niyang lumabas siya sa mundong ito;
pinagkalooban ng pandinig, paningin, at kaisipan;
mamumuhay sa loob ng maikling panahon at saka mamatay
ngunit hindi niya nalalaman kung bakit siya dumating sa
mundong ito at kung saan siya pupunta pagkamatay. Sinabi
ni Allah: “Kaya ipinagpapalagay ba ninyo na nilikha
Namin kayo bilang isang laro lamang, at na kayo sa
Amin ay hindi magsisibalik?” (23:115).
Para kay Allah, ang naniniwala sa Kanya, ang umaasa
sa Kanya, ang dumudulog sa Kanya, ang nagmamahal sa
Kanya, ang nagpapakumbaba sa Kanya, ang lumalapit sa
Ang Totoong Relihiyon
10
Kanya sa pamamagitan ng pagsasagawa ng mga pagsamba
at ang naghahanap sa ikasisiya Niya sa lahat ng sandali ay
hindi kapantay ng taong tumatangging sumampalataya sa
Kanya ― na lumikha sa taong ito at nagbigay-anyo rito ―
nagpapasinungaling sa Kanyang mga tanda, sa Kanyang
relihiyon, at tumatanging magpakumbaba sa utos niya. Ang
una ay magtatamo ng pagpapara-ngal, gantimpala,
pagmamahal, at lugod samantalang ang huli ay babagsakan
ng poot, galit, paghamak, at kaparusahan.
Bubuhayin ni Allah ang mga tao mula sa mga libingan
nila matapos mamatay sila. Gagantimpalaan Niya ang
nagpakabuti sa kanila ng kaginhawahan at karangalang
manahan sa Paraiso ng kaginhawahan, at parurusahan Niya
ang nagpakasama sa kanila na nagmatigas at tumangging
sumamba sa Kanya ng pagdurusa sa Impiyerno.
Ang mga Sugo
Ang paniniwalaa sa pagkasugo ni Muhammad (SAS)
ay ang ikalawang kabiyak ng pangunahing sandigan sa
mga sandigan ng Islam at ang panguna-hing pundasyon
na kinatatayuan ng gusali ng Islam.
Ang tao ay nagiging isang Muslim matapos na kanyang
nabigkas ang pagsaksi sa pagkadiyos ni Allah at pagkasugo
ni Muhammad (SAS). Sasaksi siya na walang Diyos kundi
si Allah at sasaksi siya na si Muhammad ay Sugo ni Allah.
Ang sugo ay isang lalaking nasa mataas na tugatog ng
katapatan sa pananalita at kagandahang asal na pinili ni
Allah mula sa mga tao. Kinasihan Niya ito ng anumang
Ang Totoong Relihiyon
11
ninais Niya na mga alituntunin sa relihiyon o mga bagaybagay
hinggil sa di-nakikita, at naatasang iparating sa mga
tao ang mga ito. Samaktuwid, ang sugo ay isang taong
tulad mo at tulad ng lahat ng tao. Kumakain siya gaya ng
pagkain ng mga tao, uminom siya gaya ng pag-inom ng
mga tao, at nangangailangan siya gaya ng pangangailangan
ng mga tao. Ang ipinagkaiba niya sa kanila ay ang
kapahayagang ipinagkaloob sa kanya na nanggaling kay
Allah. Ipinaalam sa kanya ang anumang naisin ni Allah
tulad ng mga bagay-bagay hinggil sa di-nakikita at mga
alituntunin ng relihiyon na ipararating niya sa mga tao.
Naiiba rin siya sa kanila sa pagtatamasa niya ng
pangangalaga ni Allah na hindi masadlak sa malaki at
maliit na mga kasalanan o anumang bagay na makasisira sa
pagpaparating ng mensahe ni Allah sa mga tao.
Sampung siglo ang namagitan kay Noe at kay Adan.
Ipinadala siya ni Allah sa mga kababayan niya matapos na
sila ay maligaw at naging mga mananamba ng mga diyos
na iba pa kay Allah. Sumasamba sila noon sa mga diyusdiyusan,
mga bato, at mga libingan kaya ipinadala siya ni
Allah sa kanila upang panumbalikin sila sa pagsamba kay
Allah lamang. Sa loob ng mahabang panahon ay patuloy
siyang nag-aanyaya sa mga kababayan niya na si Allah
lamang ang sambahin, subalit walang naniniwala sa kanya
kundi iilan.
Pagkatapos niyon ay nagpadala pa si Allah ng maraming
sugo sa mga bansa sa mundo. Walang kalipunan na hindi
nagkaroon ng tagapagbabala. Ipinabatid sa atin ni Allah
Ang Totoong Relihiyon
12
ang ilan sa kanila at hindi Niya ipinabatid ang marami sa
kanila. Lahat sila ay isinugo na may isang mensahe at iyon
ay ang pag-aatas sa mga tao na si Allah lamang—wala
Siyang katambal—ang sambahin at ang ibang sinasamba
bukod pa sa Kanya ay iwawaksi.
Si Muhammad ay Sugo ni Allah
Ginawang sugo ni Allah si Muhammad (SAS) sa
Makkah. Pinagkalooban siya ni Allah ng mga
kapahayagan at mga himala na nagpapatunay sa
pagkapropeta at pagkasugo niya. Ginawa siyang kahulihulihan
sa mga sugo at ang relihiyon niya ay ginawang
panghuli sa mga relihiyon. Pinangalagaan ni Allah ang
relihiyon na ito upang hindi mapalitan at hindi mabago
hanggang sa wakas ng mundo at pagdating ng Araw ng
Paghuhukom. Samakatuwid sino si Muhammad? Sino ang
mga kababayan niya? Paano siyang isinugo ni Allah? Siya
si Muhammad na anak ni ‘Abudulláh na anak ni
‘Abdulmuttalib na mula sa liping Quraysh at ang
Quraysh naman ay kabilang sa mga Arabe. Ipinanganak
siya sa Makkah noong taong 571. Yumao ang ama niya
samantalang siya ay isa pa lamang sanggol sa
sinapupunan, kaya lumaki siyang isang ulila sa ama sa
ilalim ng pag-aaruga ng lolo niya na si ‘Abdulmuttalib.
Nang yumao na ang lolo niya, ang tiyuhin niyang si Abú
Tálib ang siya namang nag-aruga sa kanya.
Si Muhammad (SAS) ay mapagkakatiwalaan,
matapat, maganda ang asal, mabuting mangusap, matatas
Ang Totoong Relihiyon
13
magsalita, minamahal ng mga kamag-anak at mga dikamag-
anak, pinagpipitagan ng mga kaba-bayan niya at
iginagalang sa kanila. Siya ay tinagu-rian nilang al-Amín,
ang mapag-kakatiwalaan. Inila-lagak nila sa kanya ang mga
mahalagang ari-arian nila kapag naglalakbay sila.
Karagdagan pa sa kagandahan ng asal niya, makisig din
ang anyo niya. Hindi magsasawa ang mata sa pagtingin
sa kanya. Ang lipi ng Propeta (SAS) at ang angkan niya
ay nakatira noon sa Makkah malapit sa Pina-kabanal na
Masjid (al-Masjid al-Haram) at Ka‘bah. Naglagay sila, at
ang mga liping nasa palibot nila, sa palibot ng Ka‘bah ng
mga diyus-diyusan na yari sa bato, kahoy, at ginto.
Itinuring nilang banal ang mga ito at naniwala sila na
nakapagdudulot ang mga ito ng pakinabang at
kapinsalaan. Karagdagan sa iba pang mga diyus-diyusan at
mga kahoy, sa labas ng Makkah ay mayroon pang mga
sinasamba bukod pa kay Allah.
Ang buhay nila kasama ng kapaligiran nila ay puno ng
kapalaluan, kayabangan, pagmamataas, pangangaway sa
iba at mga mapanirang digmaan; bagaman mayroon din
naman sa kanila na may mga magandang ugali gaya ng
katapangan, pagpaparangal sa panauhin, katapatan sa
pananalita, at iba pa.
Nang sinapit na ng Propeta ang gulang na 40 taon at
samantalang siya ay nasa loob ng yungib ng Hirá’ sa labas
ng Makkah, ibinaba sa kanya ang kauna-unahang
kapahayagan mula sa langit buhat kay Allah. Pinuntahan
siya ni Anghel Gabriel na nagparating ng kapahayagan.
Ang Totoong Relihiyon
14
“Bumasa ka sa ngalan ng Pangi-noon mo na lumikha,
lumikha sa tao mula sa namuong dugo. Bumasa ka at
ang Panginoon mo ay ang Pinakamapagbigay, na
nagturo sa pamamagitan ng panulat, nagturo sa tao ng
hindi nito nalaman.” (96:1-5).
Pagkatapos niyon ay umalis ang anghel at iniwan siya.
Takot na takot at sindak na sindak nang nagbalik ang Sugo
(SAS) sa bahay niya at sa maybahay niya.
“Balutin mo ako, balutin mo ako; natatakot ako para sa
aking sarili,” sabi niya sa maybahay niya na si Khadíjah.
“Aba’y hindi, sumpa man kay Allah, hinding-hindi ka
hihiyain ni Allah. Pinakikitunguhan mo nang maigi ang
kamag-anak mo, tumutulong ka sa naghihikahos at
umaagapay ka sa dinapuan ng kasawiang-palad,” tugon
nito sa kanya.
Pagkatapos niyon ay pinuntahan uli siya ni Gabriel (AS)
sa talagang anyo nito noong ito ay likhain ni Allah.
Natakpan nito ang buong abot-tanaw.
“Muhammad, ako si Gabriel at ikaw ang Sugo ni Allah,”
sabi ng anghel.
Nagkasunod-sunod na ang pagdating ng pahayag mula
sa langit na nag-uutos sa Sugo (SAS) na anya-yahan ang
mga kababayan niya na si Allah lamang ang sambahin at
bigyang-babala sila laban sa pagta-tambal kay Allah ng
iba pang diyos at sa kawalang pananampalataya.
Nagsimula siyang isa-isang anya-yahan ang kanyang mga
kababayan na magsipasok sa Islam. Nagsimula siya
pinakamalapit na kamag-anak. Ang unang naniwala sa
Ang Totoong Relihiyon
15
kanya ay ang kanyang maybahay na si Khadíjah na anak
ni Khuwaylid, ang kanyang kaibigang si Abu Bakr as-
Siddíq, ang kanyang pinsang si ‘Alí na anak ni Abú
Tálib.
Nang malaman ng mga kababayan niya ang pagaanyaya,
nagsimula silang harapin siya, pagbalakan siya
ng masama, at awayin siya.
Nagpatuloy ang Sugo (SAS) sa pag-aanyaya sa kanila
sa Islam. Sinasabi niya sa kanila: “Sabihin ninyo na
walang Diyos kundi si Allah, magiging matagumpay
kayo.” Sinabi naman nila: “Ginawa ba Niya ang mga
diyos na iisang diyos? Tunay na ito ay isang katakatakang
bagay.”
Nagsibabaan mula kay Allah ang mga pahayag na nagaanyaya
sa kanila sa patnubay at nagbibigay-babala sa
kanila laban sa pagkaligaw na siyang kalagayan nila.
Ngunit ang mga pahayag na ito at ang pag-aanyaya na
iyon ay walang naidagdag sa kanila kundi kapalaluan at
pagmamatigas na tanggapin ang katotohanan. Hindi
lamang, sinimulan pa nilang patindihin ang pagpapasakit
sa mga pumasok sa Islam, lalo na sa mahihina.
Tinangka ng mga Quraysh na suhulan ang Sugo (SAS)
upang itigil na niya ang pag-aanyaya niya. Inalok nila siya
ng mga kayamanan, na maging hari nila, at iba pang mga
pang-akit sa kondisyon na hihintuan niya ang kanyang pagaanyaya
sa bagong relihiyong ito na nakasasama sa mga
diyos nila na pinakababanal nila at sinasamba nila bukod
pa kay Allah. Ang paninindigan ng Sugo (SAS) ay matigas
Ang Totoong Relihiyon
16
at walang pag-aalinlangan dahil ito ay pananam-palatayang
ipinag-utos sa kanya ni Allah na iparating sa mga tao.
Kung sakaling tatalikdan niya ang kautusang ito, tiyak na
siya ay parurusahan ni Allah. Sinabi niya sa kanila: “Ang
ninanais ko sa inyo ay ang kabutihan dahil kayo ay aking
mga kaangkan at mga kalipi. Sumpa man kay Allah, kung
sakaling ako man ay magsisinungaling sa lahat ng mga
tao, hindi ako magsisinungaling sa inyo; at kung sakali
mang dadayain ko ang lahat ng mga tao, hindi ko kayo
dadayain.”
Nang walang napala ang mga pag-aalok na itigil ng
pag-aanyaya, lalong tumindi ang pang-aaway ng mga
Quraysh sa Sugo (SAS) at sa kanyang mga tagasunod.
May dumating sa Sugo (SAS) na isang pangkat ng mga
taga lungsod ng Yathrib na di-naglaon ay pinangalanang
al-Madínah al-Munawwarah. Sila ay inanyayahan niya sa
Islam at nagsiyakap naman sila sa Islam. Kaya pag-uwi
nila ay ipinadala niya kasama nila ang isa sa kanyang mga
kasamahan, na ang pangalan ay Mus‘ab Ibnu ‘Umayr, upang
siyang magturo sa kanila ng mga katuruan ng Islam. Sa
pamamagitan ni Mus‘ab ay maraming mga taga-Madínah
ang pumasok sa Islam.
Nang sumunod na taon ay pumunta sa Propeta (SAS)
ang mga bagong Muslim upang manumpa ng katapatan sa
kanya sa pagyakap nila sa Islam. Inutusan niya ang mga
pinag-uusig na kasamahan niya na lumikas sa Madínah.
Kaya may mga pangkat at mga indibiduwal na nagsilikas
doon. (Sila ay tinagurian na mga Muhájir, nandayuhan o
Ang Totoong Relihiyon
17
nagsilikas.) Malugod at magiliw silang tinanggap ng mga
taga-Madínah, pinatuloy sila sa mga tahanan ng mga ito,
at hinatian sila ng mga ari-arian ng mga ito at mga tahanan
ng mga ito. Pagkatapos niyon ay tinawag ang mga taga-
Madínah na Ansár, ang mga tumulong.
Nang malaman ng mga Quraysh ang paglikas na ito,
nagpasya silang patayin ang Propeta (SAS). Nagpasya
silang kubkubin ang kanyang tahanan na tinutulugan niya.
Kapag lumabas siya, sabay-sabay nila siyang tatagain na
animo’y isang tao ang tumaga. Ngunit iniligtas siya ni
Allah laban sa kanila. Lumabas siya at dumaan sa kanila
nang hindi nila namamalayan. Sumunod sa kanya si Abu
Bakr at inutusan niya naman si ‘Alí na manatili sa Makkah
upang isauli ang mga mahahalagang bagay na inilagak sa
mga may-ari nito.
Habang siya ay nasa daan, naglaan ang mga Quraysh ng
malaking pabuya sa sinumang makahuhuli kay Muhammad
(SAS) buhay man o patay. Subalit iniligtas siya ni Allah
sa kanila; siya at ang kanyang Kasama ay nakarating nang
ligtas sa Madínah.
Pagdating ng Sugo ni Allah (SAS) doon ay masaya at
malugod siyang sinalubong ng mga taga-Madínah. Labislabis
ang kasiyahan nila. Naglabasan sila sa kanilang mga
tahanan upang salubungin siya. Sinasabi nila: “Dumating
ang Sugo ni Allah, dumating ang Sugo ni Allah.”
Ipinagpatuloy roon ni Propeta Muhammad (SAS) ang
pag-anyaya sa Relihiyon mula kay Allah. Dumami ang
mga tagasunod niya at lumaganap ang Islam sa maraming
Ang Totoong Relihiyon
18
mga pook, pati na sa Makkah na nilisan niya. Yumao siya
sa gulang na 63 taon.
Ito si Muhammad, ang Sugo ni Allah at ang kahulihulihan
sa mga propeta at mga isinugo. Ipinadala siya ni
Allah para sa lahat ng tao bilang tagapaghatid ng
magandang balita at tagapagbabala. Naihatid nga niya ang
mensahe, nagampanan ang tungkulin, at napagpayuhan
niya ang sambayanang Muslim. Inalalayan siya ni Allah sa
pamamagitan ng Banal na Qur’an. Kung nagtipon man ang
mga tao magmula sa simula ng mundo hanggang sa
wakas nito upang gumawa ng katulad ng Qur’an hindi sila
makagagawa ng gaya nito kahit pa magtulungan sila.
Ang Qur’an na ito ay binubuo ng 114 súrah (kabanata)
at mahigit sa anim na libong áyah (talata). Hinahamon ni
Allah ang sangkatauhan sa nagdaang mga panahon na
magbigay ng isang surah na tulad ng sa mga súrah ng
Qur’an. Ang pinakamaikling súrah sa Qur’an ay ay
binubuo ng tatlong áyah lamang. Kung magagawa nila
iyon, malalaman nilang ang Qur’an na ito ay hindi mula
kay Allah. Ito ang pinakadakila sa mga himalang
itinulong ni Allah sa Kanyang Sugo (SAS).
Ilan sa mga Himala ng Sugo (SAS)
1. Nang nanalangin siya kay Allah at inilagay ang kamay
niya sa lalagyan ng inumin ay may lumabas na tubig
sa pagitan ng mga daliri niya at ang buong hukbo na
binubuo ng isanlibo ay nakainom buhat sa tubig na ito.
Ang Totoong Relihiyon
19
2. Nanalangin siya kay Allah at inilagay niya ang kamay
niya sa pagkain; dumami ang pagkain sa plato hanggang
sa makakain mula rito ang 1,500 kasamahan niya.
3. Itinaas niya ang mga kamay niya sa langit habang
nananalangin kay Allah na magpabuhos ng ulan. Hindi
pa niya naiwan ang kanyang kinalalagyan at nagsitulo
ang mga patak ng tubig mula sa mukha niya sanhi ng
ulan. At marami pa ang ibang mga himala.
Ang Sugo ni Allah ay isang ulirang halimbawa sa lahat
ng gawain niya at salita niya. Siya ang unang
tagapagpatupad sa mga kautusang ibinaba sa kanya buhat
kay Allah. Siya ang pinakamasigasig sa paggawa ng mga
pagsamba at pinakamasunurin sa lahat ng tao. Siya ang
pinakamapagbigay sa mga tao. Walang anumang yamang
natitira sa kamay niya na hindi niya ginugol alang-alang
kay Allah para sa mga dukha, mga maralita, at mga
nangangailangan. Pati nga ang dapat na ipamana niya ay
ipinamigay niya. Sinabi niya: “Kaming mga Propeta ay
hindi nagpapamana; ang anumang naiwan namin ay
kawanggawa.”
Tungkol naman sa kanyang kaasalan, walang isa mang
makatutulad dito. Wala siyang nakasama na hindi siya
minahal mula sa kaibuturan ng puso nito anupa’t ang Sugo
(SAS) ay higit niyang minahal kaysa sa anak, magulang
niya, at pati na sa lahat ng mga tao.
Ang Totoong Relihiyon
20
Ang mga Sandigan ng Islam
1. Ang Unang Sandigan: ang pagsaksi na walang Diyos
kundi si Allah at si Muhammad ay Sugo ni Allah.
Ito ang unang pangungusap na kailangang sabihin ng
pumapasok sa Relihiyong Islam: ash'hadu alla iláha
illalláh, wa ashhadu anna muhammadar rasúlulláh,
ibig sabihin: Sumasaksi ako na walang Diyos kundi si
Allah at sumasaksi rin ako na si Muhammad ay Sugo
ni Allah. Sasabihin ito kalakip ng paniniwala sa lahat
ng kahulugan nito, gaya ng nabanggit na.
Maniniwala na si Allah ang Iisa at Nag-iisang Diyos
na hindi nagkaanak, hindi ipinanganak at walang ano
mang katulad sa Kanya; na Siya ang Tagapaglikha at
ang anumang iba pa sa Kanya ay nilikha; na tanging
Siya lamang ang Diyos na karapat-dapat sa pagsamba.
Kaya walang Diyos kundi Siya at walang Panginoon
bukod pa sa Kanya. Maniniwala rin na si Muhammad
ay lingkod ni Allah at Sugo Niya na pinadalhan Niya ng
kapahayagan mula sa langit na nagpaparating sa ipinaguutos
at ipinagbabawal ni Allah. Kailangang paniwalaan
siya sa ipinabatid niya, sundin sa ipinag-utos niya at
iwasan ang ipinagbawal niya.
2. Ang Ikalawang Sandigan: ang pagsasagawa ng
Dasal. Ito ay binubuo ng limang dasal (saláh sa wikang
Arabe) sa isang araw. Nakikita sa pagdarasal ang
pagtatanghal ng pagpapaalipin at pagsunod kay Allah.
Ang tao ay tumatayo nang may-pagpapakumbaba
Ang Totoong Relihiyon
21
habang binibigkas niya ang mga talata ng Qur’an at
habang dinadakila niya si Allah ng sari-saring
katagang ginagamit sa pag-aalaala at pagpupuri sa
Kanya. Yumuyukod siya para sa Kanya at
nagpapatirapa sa Kanya. Kinakausap niya Siya,
dinadalanginan niya Siya, at humihingi siya sa Kanya
buhat sa Kanyang dakilang biyaya.
Samakatuwid ang dasal ay isang tagapag-ugnay sa
tao at Panginoon niya na lumikha sa kanya na
nakaaalam sa kanyang inililihim at inihahayag, at sa
ginagawa niyang pagkilos kasama ng iba pang mga
nagpapatirapa sa dasal. Ang pagdarasal ang dahilan
kung bakit iniibig ni Allah ang isang tao, kung bakit
inilalapit Niya ito sa Kanya, at kung bakit nalulugod
Siya rito. Ang sinumang huminto sa pagsasagawa nito
sa pagtangging magpaalipin kay Allah, magagalit sa
kanya si Allah, isusumpa Niya siya, at itiniwalag na
niya ang kanyang sarili sa pananampalatayang Islam.
3. Ang Ikatlong Sandigan: Ang pagbibigay ng zakáh.
Ang zakáh ay isang takdang bahagi mula sa takdang
uri ng ari-arian na itinakda ni Allah na ikaltas sa mga
mayayaman upang ibigay sa karapat-dapat na mga
maralita at mga dukha sa lipunan upang maibsin ang
kasalatan nila at mapunan ang pangangailangan nila.
Ang takdang bahagi nito ay 2½ % ng salaping naipon
na ipamamahagi taon-taon sa mga karapat-dapat na
tumanggap.
Ang Totoong Relihiyon
22
Ang sandigang ito ay dahilan ng paglalaganap ng
pagkakabuklod-buklod sa lipunan ng mga kaanib ng
lipunan kalakip dito ang paglago ng pagmamahalan,
pagkakapalagayan ng loob, pagtutulungan at pagkaalis
ng mga pagkasuklam at mga hinanakit ng mga uring
maralita sa mga uring mayaman at mga nakaririwasa.
4. Ang Ikaapat na Sandigan: Ang pag-aayuno sa
buwan ng Ramadán. Ang pag-aayuno, sawm o siyám
sa Arabe, ay ang paghinto sa pagkain, pag-inom,
paninigarilyo at pakikipagtalik, sa layuning ito ay
gagawing isang pagsamba kay Allah, magmula sa
pagsapit ng madaling-araw hanggang sa paglubog ng
araw.
Ang Ramadán, ang buwan na kinakailangang magayuno,
ay ikasiyam na buwan sa kalendaryo ng Islam.
Sa buwan ding ito nagsimula ang pagpapahayag ng
Qur’an sa Sugo (SAS).
Ilan sa mga malaking kabutihang naidudulot ng
pag-aayuno ay ang pagsasanay na magtimpi at magtiis,
at ang pagpapalakas sa angking takot kay Allah at
pananampalataya na nasa puso. Iyan ay sapagkat ang
pag-aayuno ay isang lihim sa pagitan ng tao at ni Allah.
Magagawa ng isang tao, kapag nag-iisa siya sa isang
lugar, na kumain at umiinom. Walang taong makaaalam
sa paghinto niya sa kanyang pag-aayuno. Kung magaayuno
siya bilang pagsamba kay Allah at nababaitd
niyang walang nakakikita sa kanya sa pagsamba niya
kay Alaah, iyon ay magiging dahilan ng paglago ng
Ang Totoong Relihiyon
23
pananampalataya niya at takot sa Kanya. Dahil doon,
ang gantimpala ng mga nag-aayuno ay malaki mula
kay Allah.
5. Ang Ikalimang Sandigan: ang pagsasagawa ng hajj.
Tungkulin ng isang Muslim na magsagawa ng hajj isang
beses sa tanang buhay. Maglalakbay ang isang Muslim
sa mga pook na pagdadausan ng seremonya ng hajj sa
Makkah sa buwan ng hajj, ang kahuli-hulihang buwan
sa kalendaryo ng Islam. Bago pumasok sa Makkah ay
huhubarin niya ang kanyang kasuutan at isusuot ang
kasuutan ng ihrám3 na binubuo ng dalawang pirasong
puting tela. Ang kasuutang ito sa lalaki. Ang babaeng
Muslim naman ay magsuot ng anumang kasuutan na
ipinahihintulot sa Islam.
Pagkatapos ay isasagawa niya ang iba’t-ibang mga
gawain ng hajj gaya ng pag-ikot sa palibot ng Ka‘bah,
pagtakbo sa pagitan ng Safá at Marwah, pananatili sa
Arafah, pagpapagabi sa Muzdalifah at iba pang gawain.
Ang hajj ang pinakamalaking pagtitipon ng mga
Muslim sa balat ng lupa. Sa pagtitipong ito ay naghahari
sa kanila ang pagkakapatiran, ang pag-mamahalan, at
ang pagpapayuhan. Ang kanilang kasuutan ay iisa at
ang pamamaraan nila ng pag-sasagawa ng hajj ay iisa.
Walang kalamangan ang isa sa kanila sa iba kundi sa laki
ng takot kay Allah.
3 Ang pagpasok sa pagsasagawa ng itinakdang mga rituwal ng hajj.
Ang Totoong Relihiyon
24
Pagwawakas
Ito ang Relihiyong Islam na nagpapahayag sa
pamumukod-tangi ni Allah sa pagkadiyos. Ang adhi-kain
nito ay walang Diyos kundi si Allah. Ito ang Islam na
pinili ni Allah bilang relihiyon para sa mga lingkod Niya.
Ito ang Relihiyong ng Islam; hindi na tatanggapin ni
Allah sa kaninuman ang relihiyon na iba pa rito. Ito ang
pananampalatayang Islam na ang sino mang maniwala rito
at gumawa ng mabuti ay mapabibilang sa mga matagumpay
sa Paraiso ng Kaginhawahan.
Ito ang Relihiyong Islam na hindi masosolo ng
anumang pangkat ng mga tao at hindi lamang para sa isang
lahi ng tao; bagkus ang sinumang sumampalataya rito at naganyaya
sa mga tao sa pananampalatayang ito ay siyang
karapat-dapat para rito at siyang pinakamarangal para kay
Allah. Tungkulin nating tawagin ang pansin ng mambabasa
laban sa mga pangunahing bagay na humahadlang sa mga
tao at sa Islam at pumipigil sa kanila sa pagpasok dito.
1. Ang kawalang kaalaman at kabatiran sa Relihiyong
Islam—sa katuruan nito, sa batas nito at itinuturo nito
na mga kagandahang asal. Ang mga tao ay mga kaaway
ng mga hindi nila nalalaman. Kaya naman, ang isang
nagnanais na malaman ang pananampalatayang Islam
ay kailangang magbasa at magbasa pa hanggang sa
malaman niya ang pananampalatayang ito mula sa mga
pangunahing reperensiya nito. Sana’y ang pagbabasa
Ang Totoong Relihiyon
25
ay may ng espiritu ng kawalang pagkiling, katarungan,
at naghahanap sa katotohan lamang.
2. Ang panatisismo sa relihiyon, kaugalian, at kulturang
kinagisnan ng isang tao. Ang walang malalim na pagiisip
at pagmumuni-muni kung gaano katotoo ang
relihiyong kinalakihan ng isang tao at ang pananaig sa
kanya ng nasyonalismo ang dahilan ng pagtanggi niya
sa bawat relihiyon na iba sa relihiyon ng mga magulang
niya at mga ninuno niya. Ang panatisismo ang
nagpapapikit sa mga mata, ang nagtatakip sa mga
tainga, at tumatabing sa mga pag-iisip. Kaya naman
hindi nakapag-iisip nang malaya at walang pagkiling
ang isang tao at hindi niya nakikita ang pagkakaiba ng
mga kadiliman sa liwanag.
3. Ang mga kapritso, ang mga hangarin at ang mga mithiin
ng tao. Ang mga ito ang nagdadala sa pag-iisip at sa
pagnanais sa kung saan lamang nito naisin at sa kung
ano ang makakasira sa tao nang hindi nito nadarama at
siya ring pumipigil sa kanya na tanggpin ang totoo at
sumuko rito.
4. Ang mali at mapanirang-puri na paninisi sa Islam sa
pagkakaroon ng ilang kamalian at paglihis sa panig ng
ilang Muslim. Ang Islam ay walang kinalaman sa mga
ito at dapat na alalahanin ng lahat na ang Relihiyon
mula kay Allah ay walang pananagutan sa mga
kamalian ng tao.
Ang Totoong Relihiyon
26
Ang pinakamadaling paraan upang malaman ng isang
tao ang katotohanan at ang patnubay ay ang ibaling
niya ang kanyang puso kay Allah nang may
pagbabalik-loob at pagpapakumbaba. Magsusumamo
siya sa paghiling kay Allah na patnubayan siya sa
tuwid na landas at sa tuwid na relihiyon na iniibig at
kinalulugdan ni Allah. Sa ganito makakamit ng tao
ang kaaya-ayang buhay at ang walang hanggang
kaligayahan na hindi na siya malulungkot kailanman.
Dapat niyang malaman na si Allah ay dumidinig sa
panalangin ng isang nananalangin kapag ito ay
dumalangin sa Kanya.
