Si Sarah, ang unang maybahay ni Abraham, ay
nanibugho sa mag-inang Agar at Ismael. Hindi niya ibig
na magmana si Ismael kasama ng kanyang anak na si
Isaac yayamang si Ismael ay anak ng “alipin.” Siya ay
lubhang nagalit dahilan sa itinuturing niyang panunudyo
ni Ismael sa nakababata nitong kapatid na si Isaac noong
sila ay magkasamang naglalaro. Ang pangyayaring ito ay
naganap noong matapos iwalay si Isaac. Sinunod ni
Abraham ang maybahay niyang si Sara, na ang kahilingan
niyon na palayasin ang “alipin” at ang anak nito ay
pinagpala ng Diyos na nagsabi kay Abraham (Genesis
21:12): “makinig ka sa kaniyang tinig.”
Isang umaga ay bumangon si Abraham. Pinabaunan
niya ng pagkain at tubig ang kanyang maybahay na si
Agar. Ikinarga niya sa balikat nito ang bata at iniwan sila
sa ilang ng Beerseba sa timog ng Palestina. Noong
naubusan na ng tubig si Agar, hindi niya matiis na maupo
roon at pagmasdan ang kanyang anak na namamatay.
May isang anghel na nagpakita sa kanya at itinuro sa
kanya ang isang bukal ng tubig. Pinuntahan niya iyon at
dinalhan niya ng tubig ang anak. Nagsabi pa sa kanya
ang Anghel: “Magtindig ka, iyong itayo ang bata, at
alalayan mo siya ng iyong kamay; sapagka’t siya’y
gagawin kong isang malaking bansa.”28
27 Genesis 21:9-21.
28 Genesis 21:18.
Si Muhammad Sa Bibliya
30
Nanirahan si Ismael sa ilang ng “Paran.”29 Nagkaanak
siya ng labindalawang lalaki, na pinangalanang Kedar30
ang isa sa kanila.
MGA PAGKAKAHAWIG
NG DALAWANG SALAYSAY
Papaano ihahambing ang salayasay sa salaysay ng
Muslim? Mukhang mayroong hindi bababa sa tatlong
pagkakahawig ang dalawang salaysay:
1. Na sina Hagar at Ismael ay inilayo sa Palestina at
nanirahan sa ilang (ng Paran);
2. Na naubusan ng tubig si Agar at nabahala sa buhay
ng anak niyang si Ismael;
3. Na sa hindi inaasahan ay nakakuha siya ng tubig,
na ibinigay niya sa bata upang iligtas ang buhay
nito.
MGA PAGKAKAIBA NG DALAWANG
SALAYSAY
Ayon sa Salaysay ng Muslim
Sina Agar at Ismael ay inalayo dahil sa isang takdang
tagubilin ng Diyos na ibinigay kay Abraham bilang
bahagi ng plano ng Diyos. Kapag dumating na ang oras,
29 Genesis 21:21.
30 Genesis 25:13.
Si Muhammad Sa Bibliya
31
ang pagkapropeta ay ililipat sa mga Ismaelita mula sa
mga Israelita matapos itatwa ng mga Israelita ang huling
propeta ng Israel na si Jesus. Dinala sa ilang ng Arabia
sina Ismael at Hagar, sa Makkah at hindi sa Beerseba.
Naganap ang pangyayaring ito nang bago isilang si
Isaac at hindi nang matapos; noong si Ismael ay isang
sanggol pa, na isang karagdagang patotoo sa tunay na
dahilan ng tila pagpapatapon kina Ismael at Hagar gaya
ng nabanggit sa unang pagkakaiba.
PAGSUSURI SA MGA PAGKAKAIBA
Ang pagtutugma ng mga pagkakaibang ito ay posible
kaya? Pagtuunan natin ng pansin ang huling pagkakaiba:
ang pangyayari bang ito ay naganap noong bago o
matapos isilang si Isaac? Kung ating tatanggapin ang
salaysay ng Bibliya, mahaharap tayo sa ilang mga dipagkakaayon
at mga pagkakasalungatan. Lubhang
maliwanag mula sa sanaysay ng Genesis 21:14-19 na si
Ismael ay isang sanggol pa lamang noong panahong
yaon.
Ang mga sumusunod ay ang pagpapatunay:
Ayon sa Genesis 16:16, Si Abraham ay 86 taong
gulang noong isinilang si Ismael. At ayon naman sa
Genesis 21:5 si Abraham ay isandaang taong gulang
noong isinilang si Isaac. Samakatuwid, si Ismael ay
labing-apat na taong gulang na noong isinilang ang
kanyang nakababatang kapatid na si Isaac. Ayon sa
Si Muhammad Sa Bibliya
32
Genesis 21:14-19, ang pangyayari ay naganap noong
matapos iwalay si Isaac. Ang mga pantas ng Bibliya ay
nagsasabi sa atin na “ang bata ay iniwalay (sa ina) sa
gulang na mga tatlong taon.”
Samakatuwid noong inilayo sina Agar at Ismael, si
Ismael ay isa nang malaking bulas na labimpitong taong
gulang na binatilyo. Ang paglalarawan kay Ismael sa
Genesis 21:14-19, gayon pa man,
ay sa isang maliit na sanggol at hindi sa isang binatlyo.
Bakit?
Una: Ayon sa The Interpreter’s Bible, ang [kahulugan
ng] orihinal na Hebreo ng Genesis 21:14 ay
“…ipinatong ang bata sa kanyang balikat.” Ang ganoong
salin ay mababasa sa Revised Standard Edition na
Bibliya. Papaanong makakarga ng isang ina ang isang
labimpitong taong gulang sa kanyang balikat? Tiyak na
ang binatilyo ay malakas na para buhatin ang kanyang
ina! Tiyak na si Ismael ay isang sanggol pa lamang!
Ikalawa: Sa Genesis 21:15, sinasabi sa atin na inilapag
ni Agar ang bata sa ilalim ng mababang punong kahoy.
Sa muli, ayon na rin sa talata ng Bibliya tiyak na si
Ismael ay isang sanggol at hindi isang binatilyo.
Ikatlo: Sa Genesis 21:16, sinasabi sa atin na si Agar ay
naupo sa malayo upang hindi niya makita ang
pagkamatay ng kanyang anak sa harap ng kanyang mga
mata. Iyan ba ay isang paglalarawan ng isang
matipunong labimpitong taong gulang na binatilyo, na
malamang na may kakayahang mangambang baka
Si Muhammad Sa Bibliya
33
mamatay ang ina niya sa harap ng kanyang mga mata? O
hindi kaya iyon ay isang malinaw na paglalarawan ng
isang maliit at mahinang sanggol o isang batang munti?
Ikaapat: Ayon sa Genesis 21:17, nagsabi ang Anghel
kay Agar: “Magtindig ka, iyong itayo ang bata…” Ang
isang labimpitong taong gulang na lalaki ba ay nababagay
na “itayo” ng isang babae? O hindi kaya iyon ay isang
pagtukoy sa isang batang munti o isang sanggol?
Ikalima: Sa Genesis 21:19, sinasabi sa atin na si Agar ay
naparoon at pinuno ng tubig ang bangang balat, “at
pinainom ang bata.” Ang inaasahan ninuman ay ang
isang labimpitong taong gulang na binatilyo ang
paparoon at dadalhan ng tubig ang ina niya.31
Ang pagsusuri sa itaas ay humahantong sa walang
pagsalang konklusyon na bagamat naglalaman ang
Bibliya ng ilang mga katotohanan gaya ng naipaliwanag
na, mayroon ding patunay na may mga pagdaragdag, mga
pag-aalis at mga pagbabago na ginawa ang tao, na
tanging ang kasunod na tunay na kapahayagan (Ang
Qur’an) ang makapaglilinaw. Ang sanaysay ayon sa
bersiyon ng Islam ay lubos na magkakatugon at
magkakatugma magmula A hanggang Z: si Ismael ay
31 Ang isang kawili-wili at may-kaugnayang puna mula sa isang pananaw
Kristiyano ay ginawa sa komentaryo sa Gen. Kab. 21[:17]: “[Ang katagang]
‘sa kinalalagyan’ ay isang pahiwatig sa kinaroroonan ng balon na nabanggit sa
talata 19, na isang banal na lugar para sa mga Ismaelita. Interpreter’s Bible,
op. cit., vol. 1, p. 639. Ang pagbibigay-diin ay idinagdag. Mapupuna na ang
pinakabanal na balon para sa mga Ismaelita ay ang balon ng Zamzam sa
Makkah (Mecca).
Si Muhammad Sa Bibliya
34
isang sanggol pa lamang at si Isaac ay hindi pa isinilang
noong naganap ang pangyayaring ito. Ang
pagkakaugnay-ugnay at kaangkupan [ng salaysay ng
Islam] ay pinapatunayan ng mga daan-taong mga
tradisyon at pati na ng mga pook mismo sa Makkah na
pinanirahan nina Agar at Ismael. Ito ay malinaw na
nagpapahiwatig na ang tunay na dahilan sa likod ng
paninirahan nila sa Arabia (Paran) ay hindi ang
panunulsol, paninibugho, kapalaluan o pagkadama ng
kalamangan sa lahi sa panig ni Sara. Ito, sa halip, ay
plano ng Diyos; dalisay at payak.
Maaaring may-kaugnayan na banggitin na ang
usaping ito ay hindi ang nag-iisang halimbawa ng dipagkakatugma
kaugnay sa kasaysayan ni Ismael.
Ipinaghambing ng Interpreter’s Bible ang kasaysayan
nina Agar at Ismael sa Genesis 21:14-19 sa nabanggit sa
naunang kapitulo (Genesis 16:16) at gumawa ng
konklusyong: “ang paglakip sa Genesis ng kapwa
kasaysayan na lubhang halos magkahawig subalit sapat
na magkaiba upang maging di-magkatugma ay isa sa
maraming halimbawa ng pag-aatubili ng mga nagtipon
na isakripisyo ang anuman sa mga tradisyon na naging
matatag na sa Israel.”32
32 Interpreter’s Bible, Ibid, p.604.
Si Muhammad Sa Bibliya
35
ANG SAGISAG NG TIPAN NG DIYOS
KAY ISMAEL AT SA KANYANG MGA
INAPO
Ayon sa Gen. 17:10-14, ang pagtutuli ay itinuturing
na isang sagisag ng tipan sa Diyos at isang tanda ng
kadalisayan mula sa paganismo. Ang kahalagahan ng
pagtutuli ay muling inulit ng mga pantas ng Bibliya na
nagpahiwatig na ito ay hindi lamang isang panlabas na
gawain:
“Ito ay Kanyang sariling tanda at tatak na ang Israel
ay isang piniling bansa. Sa pamamagitan nito, ang
buhay ng tao ay naiugnay sa isang dakilang
pagsasama na ang dignidad nito ay ang mataas na
kamalayan nito na kinakailangan nitong tuparin ang
mga layunin ng Diyos.”33
Ang paglalarawan ay nalubos sa pagtukoy sa Gen.
17:23-27 na nagsasabi sa atin na dinala ni Abraham si
Ismael at ang lahat ng mga lalaking isinilang sa kanyang
pamamahay at tinuli sila. Sa pagbibigay ng komentaryo
rito, ang Interpreter’s Bible ay umamin na ang mga
Ismaelita at ang iba pang mga inapo ni Abraham ay kahit
papaano ay nakikilahok sa tipan kay Abraham.34
Mapupuna na ang inapo ni Ismael na si Propeta
Muhammad (SKP), gayundin ang mga tagasunod niya, ay
nananatiling tapat sa tipang ito hanggang sa ngayon. Ang
Pagtutuli ay sapilitan sa bawat lalaking Muslim. Kung
33 Interpreter’s Bible, Ibid, p.613.
34 Interpreter’s Bible, Ibid, p. 616.
Si Muhammad Sa Bibliya
36
gagamitin ang pananalita ng Interpreter’s Bible, hindi
kaya nangangahulugang ito ay “tanda at tatak” ng Diyos
na ang mga Ismaelita ay may bahagi rin sa Tipan ng
Diyos dahil sa kanilang pangakong linisin ang kanilang
paniniwala mula sa lahat ng uri ng Politeismo at
panumbalikin ang dalisay at tunay na Monoteismo ng
kanilang ninunong si Abraham? Hindi kaya higit na
malapit sila sa tipan ni Abraham kaysa sa mga taong
naghanap ng mga maidadahilan upang hindi isagawa ang
pagtutuli?
Tunay na maraming bansa sa daigdig ang pinagpala
dahil kay Abraham. Ang mga pinakamalapit kay
Abraham, sa kadalisayan at pangkalahatang saklaw ng
Monoteismo na itinuro niya at sa “tanda at tatak” ng tipan
niya sa Diyos, ay matatagpuan sa kasalukuyan sa mga
tagasunod ng pinakatanyag na inapo ni Ismael, si Propeta
Muhammad (SKP). Kahit wala pa itong ugnayan sa dugo,
na hindi mapasusubalian, ang pinakamahalagang
kaugnayan kay Abraham ay ang kaugnayan sa
pananampalataya sa mga Salita ng Diyos:
“Si Abraham ay hindi isang Hudyo at hindi isang
Kristiyano, datapuwa’t ay isang
makakatotohanang Muslim. Hindi siya napabilang
sa mga Nagtatambal kay Allah. Tunay na ang
pinakamalapit sa mga tao kay Abraham ay
talagang ang mga sumunod sa kanya at ang
Propetang ito at ang mga sumampalataya. Si
Allah ay ang Tagatangkilik ng mga
mananampalataya.” (Qur’an 3:67-68)
Si Muhammad Sa Bibliya
37
DAGDAG NA PATUNAY HINGGIL SA LAHI
NG PROPETA NA MALAON NANG
HINIHINTAY
Ang naunang pagtatalakay ay higit pa sa sapat upang
ipakita na ang pagdating ni Propeta Muhammad (SKP),
na isang inapo ni Ismael, ay talagang ang katuparan sa
pangakong ibinigay kina Abraham at Agar (Genesis
21:13 at 18).
Ang isang karagdagang pagpapatibay na hindi nagiiwan
ng katiting na pag-aalinlangan ay makikita sa Aklat
ni Isaias 11:1-2:
“At may lalabas na usbong sa puno ni Isai, at isang
sanga mula sa kaniyang mga ugat ay magbubunga; At
ang Espiritu ng Panginoon ay sasa kaniya, ang diwa
ng karunungan at ng kaunawaan, ang diwa ng payo at
ng katibayan, ang diwa ng kaalaman at ng takot sa
Panginoon.”
Ang balangkas ng paglalarawang ibinigay sa
kabanatang ito ay nauukol sa isang taong magiging isang
propeta, isang estadista, at isang hukom at isa sa mga
inapo ni Isai (Jesse sa Ingles). Sino si Isai? At sino ang
tumutugon sa mga paglalarawang ito? Iginigiit ng iba na
ang Isai ay isang pagtukoy sa ama ni David. Ayon sa
Encyclopedia Biblica, gayon pa man, ating mababasa:
“Ang Isai ay ang pinaigsing anyo ng [pangalang]
Ismael.”35
35 Cheyene, Encyclopedia Biblica sa paksa hinggil sa “mga Pangalan.” Kung
ang hulang ito ay tungkol kay Jesus (SKP) ganito na lamang sana ang sinabi:
“…sa sanga ni David…” Si David, at hindi ang kanyang ama, ang higit na
Si Muhammad Sa Bibliya
38
Ang nag-iisang nagmula sa “sanga” ni Ismael na isang
propeta, estadista at hukom ay si Propeta Muhammad
(SKP).
ANG MGA KATANGIAN NG HINIHINTAY
NA PROPETA : PROPETA NA GAYA NI
MOISES
Sa Aklat ng Deuteronomeo (18:17-18), si Propeta
Moises (SKP) ay sinipi na nagsabi:
“At sinabi ng Panginoon sa akin, Mabuti ang kanilang
pagkasabi ng kanilang salitain. Aking palilitawin sa
kanila ang isang propeta sa gitna ng kanilang mga
kapatid, na gaya mo; at aking ilalagay ang aking mga
salita sa bibig niya, at kaniyang sasalitain sa kanila
ang lahat ng aking iuutos sa kaniya.”36
May tatlong mahalagang sangkap na napaloloob sa
hulang ito: May isang propeta sa gitna ng mga kapatid
ng mga Israelita na darating; ang propetang ito ay
magiging gaya ni Moises; ilalagay ng Diyos ang
Kanyang mga salita sa bibig ng propetang ito. Suriin
natin nang masinsinan ang bawat isa sa mga sangkap na
ito:
bantog na tao sa Matandang Tipan. Magiging higit sanang makatwiran na
iugnay si Jesus kay David (SKP) gaya ng ginawa ng ilang may-akda ng
Ebanghelyo sa pagtawag kay Jesus na inapo ni David.
36 Pansinin ang pagtatangka ni Pablo sa Mga Gawa 13:22 na bigyangpakahulugan
ang hula bilang pagtukoy kay Jesus na hindi inapo ni Ismael
(Isai) ni kapatid ng mga Israelita yayamang isa siyang Israelita mismo.
Si Muhammad Sa Bibliya
39
ISANG PROPETA SA GITNA NG
MGA KAPATID NG MGA ISRAELITA
Nang sinabi ang mga salitang ito, ang kinakausap ay
ang mga Israelita. Ang pinakatanyag na mga kapatid ng
mga Israelita (mga inapo ni Abraham mula sa kanyang
ikalawang anak na si Isaac) ay ang mga Ismaelita (mga
inapo ni Abraham mula sa kanyang unang anak na si
Ismael).
Ayon sa Hebrew Dictionary of the Bible, ang
[salitang] kapatid ay: ang Pagbibigay katauhan sa
isang pangkat ng mga lipi na itinuturing na malapit na
mga kamag-anak ng mga Israelita.
Ang Bibliya ay tumutukoy sa mga Israelita bilang
mga kapatid ng mga Ismaelita (Hal. sa Gen. 16:12 at
Gen. 25:18).
ANG PROPETA NA GAYA NI MOISES
Kung minsan ay ipinaggigiitang ang propetang gaya ni
Moises ay si Jesus. Kung tutuusin nga naman ay kapwa
rin sila mga Israelita at mga gurong espirituwal. Ang hula
bang ito ay talagang hinggil kay Jesus?
Sa pagsisimula, si Jesus mismo ay isang Israelita, hindi
kabilang sa mga kapatid ng mga Israelita. Ang
katotohanang ito ay sapat na upang ipakita na ang
partikular na hulang ito ay hindi tungkol sa pagdating ni
Jesus kundi tungkol sa isa pang propetang gaya ni
Si Muhammad Sa Bibliya
40
Moises. Ang propetang iyon ay wala nang iba pa kundi si
Propeta Muhammad (SKP).
Ang sumusunod ay isang paghahambing sa pagitan ng
mga mahalagang katangian nina Moises, Jesus, at
Muhammad (SlaKP) na maaaring makapagbigay-linaw sa
pagkakakilanlan ng propeta na darating pagkatapos ni
Moises.
Uri ng
Paghambing
Moises Muhammad Jesus
Pagkasilang Karaniwan Karaniwan di-Karaniwan
Buhay Pamilya May asawa’t anak May asawa’t
anak
Walang asawa’t
anak
Pagkamatay
37 Karaniwan Karaniwan di-Karaniwan
Katungkulan Propeta’t
Estadista
Propeta’t
Estadista
Propeta
Sapilitang Paglikas Sa Median Sa Medinah Wala
Sagupaan sa mga
Kaaway
Mainit na Tugisan Mainit na
Tugisan/ mga
Labanan
Walang katulad
na
sagupaan
Mga Resulta ng
Sagupaan
Moral at Pisikal
na
Tagumpay
Moral at Pisikal
na Tagumpay
Moral na
Tagumpay
Pagsulat ng
Kapahayagan
Noong buhay pa
siya (Torah)
Noong buhay pa
siya (Qur’an)
Noong wala na
siya
Uri ng Katuruan Espirituwal/Legal Espirituwal/Legal Espirituwal sa
kabuuan
Pagtanggap ng
mga
tao sa Pamumuno
Itinakwil at saka
tinanggap din
Itinakwil at saka
tinanggap din
Itinakwil (ng
marami
sa mga Israelita)
37 Ito ay ayon sa Bibliya ngunit ayon sa Qur’an si Jesus ay hindi napatay o
namatay.
Si Muhammad Sa Bibliya
41
Ang talahanayang ito ay malinaw. Ipinakikita nito na
hindi lamang sa sina Moises at Muhammad (SlaKP) ay
magkatulad na magkatulad sa maraming bagay,
ipinakikita rin nito na si Propeta Jesus ay hindi umaakma
sa hulang ito. Ang mga sumusunod ay ang mga dahilan:
Ang pagkasilang ni Jesus ay di-pangkaraniwan. Ayon
sa mga paniniwala ng mga Kristiyano at mga Muslim,
siya ay mahimalang isinilang ni Birheng Maria. Sina
Moises at Muhammad (SlaKP) ay kapwa isinilang sa
pangkaraniwang pamamaraan. Sina Moises at
Muhammad (SlaKP) ay kapwa nag-asawa at nagkaroon
ng mga anak. Walang katulad na ulat hinggil sa
pagkakaroon ni Jesus ng asawa at mga anak.
Sina Moises at Muhammad (SlaKP) ay kapwa
namatay nang natural at inilibing. Ang wakas ng misyon
ni Jesus sa mundo ay di-pangkaraniwan: pagkapako sa
krus ayon sa mga paniniwala ng mga Kristiyano, pagaakyat
sa langit nang walang pagkapako sa krus ayon
naman sa mga paniniwala ng mga Muslim.
Sina Moises at Muhammad (SlaKP) ay kapwa hindi
lamang mga propeta at mga pinunong espirituwal, sila rin
ay mga pinuno ng mga estado, na kabilang sa kanilang
misyon ay ang pagtatatag ng isang estado na nakabatay
sa katuruan ng pananampalataya nila. Walang ganoong
pagkakataon na dumating kay Jesus (SKP).
Nilisan ni Moises (SKP) ang Egipto nang malaman
niya ang balak na pagpatay sa kanya at pumaroon sa
Median, na doon ay tinanggap at kinalinga siya ni Jethro.
Si Muhammad Sa Bibliya
42
Nilisan ni Muhammad (SKP) ang Makkah nang malaman
niya ang balak na pagpatay sa kanya at pumaroon sa
Yathrib na bandang huli ay tinawag na al-Madinah
(Medina). Walang kahawig na pangyayari ang naiulat
tungkol kay Jesus noong siya ay nasa tamang gulang na at
matapos na sinimulan niya ang kanyang mga misyon
bilang isang propeta.
Nakasagupa ni Moises (SKP) sa “mainit ng tugisan”
ang mga kaaway niya (hukbo ni Paraon) na nagnanais na
patayin siya at ang mga tagasunod niya. Nakasagupa din
ni Muhammad (SKP) sa maraming labanan ang mga
kaaway niya (mga Arabeng pagano) na nagnanais na
patayin siya at ang mga tagasunod niya. Walang ganoong
sagupaan na naiulat hinggil kay Jesus. Sa katunayan,
naiulat na inatasan niya si Simon Pedro na magsalong ng
tabak nito noong nagtangka itong ipagtanggol siya noong
inaaresto siya.
Ang pakikipagharap ni Moises (SKP) sa mga kaaway
niya ay nagwakas sa isang tagumpay na pangmilitar at
moral. Nalunod ang mga kaaway niya at naligtas siya at
ang mga tagasunod niya. Ang pakikipagharap ni Propeta
Muhammad (SKP) sa mga kaaway niya ay nagwakas din
sa isang tagumpay na pangmilitar at moral. Siya at ang
mga tagasunod niya ay muling pumasok sa Makkah
(Mecca), ang sentro ng sabwatan laban sa kanya. Dahil sa
paghanga sa kanyang katapatan at kabaitan, ang
napakarami sa dati niyang mga kaaway ay piniling
maging mga Muslim at naging kabilang sa mga
masigasig na kakampi niya. Ang tagumpay ni Jesus laban
Si Muhammad Sa Bibliya
43
sa mga kaaway niya ay moral na tagumpay lamang na
walang kaalinsabay na kagyat na pangmilitar na
tagumpay laban sa kanila.
Ang katuruang ipinahayag kay Moises (SKP) ay
matatagpuan sa isang nakasulat na anyo noong
kapanahunan niya. Ang Qur’an na ipinahayag kay
Muhammad (SKP) ay naisulat nang buo noong
kapanahunan niya at sa ilalim ng kanyang pangangasiwa.
Ang katuruan ni Jesus ay hindi naisulat noong
kapanahunan niya. Pati na ang mga pinakaunang
Ebanghelyo, ang mga ito ay naisulat maraming taon na
ang nakalipas noong wala na siya.
Hindi gaya ng ibang mga propeta mula sa inapo ni
Abraham, ang kapahayagang ibinigay kina Moises at
Muhammad (SlaKP) ay naglalaman ng masaklaw na mga
panuntunan ng batas, dagdag pa sa espirituwal at
pangmoral na mga sangkap ng mga katuruan nila. Ang
mga katuruan ni Jesus ay halos pang-espirituwal lahat. Sa
katunayan, si Jesus ay hindi nagpahayag na nagdala siya
ng isang bagong batas o pinawalang-bisa niya ang
umiiral na Matandang Tipan.38 Dinagdagan niya lamang
ng espirituwal at makataong pansin ang konsepto ng
batas, na ibinaba noong kapanahunan niya sa antas ng
walang buhay at paminsan-minsan ay paimbabaw na
pormalidad. “Huwag ninyong isiping ako’y naparito
upang sirain ang kautusan o ang mga propeta: ako’y
38 Mateo 5:17.
Si Muhammad Sa Bibliya
44
naparito hindi upang sirain, kundi upang ganapin,” ang
nasiping sinabi ni Jesus (Mateo 5:17).
Matapos ang pagtutol at pagdududa sa simula ng
kanyang mga kababayan, si Moises (SKP) ay tinanggap
din ng mga kababayan niya bilang propeta at pinuno
noong kanyang kapanahunan, sa kabila ng ilang mga
pagkakasala (gaya ng pagsamba sa gintong guya).
Matapos ang pagtutol sa simula, si Propeta Muhammad
(SKP) ay masigla ring tinanggap bilang isang propeta at
pinuno noong kapanahunan niya. Gayon pa man,
hanggang sa wakas, at maliban sa mabibilang na mga
tagasunod, itinakwil si Jesus ng kanyang mga kababayan
(mga Israelita).
Sino, kung gayon, ang Propetang gaya ni Moises?
Si Muhammad Sa Bibliya
45
ILALAGAY NG DIYOS ANG KANYANG
MGA SALITA SA BIBIG NG PROPETA
Sa pangkalahatan, maaaring ipatungkol ang
paglalarawang ito sa sinumang sugo ng Diyos na
naghahatid ng mensahe ng Diyos sa sangkatauhan.
Bagaman ang mensaheng iyon ay maaaring dumating na
nakasulat sa mga lapida tulad ng pinaniniwalaang
nangyari kay Moises, ang takdang pananalita ng talata sa
itaas (Deut. 18:18) ay isang maliwanag na paglalarawan
sa uri ng kapahayagang natanggap ni Propeta Muhammad
(SKP). Si Anghel Gabriel ay pumupunta noon kay
Propeta Muhammad at idinidikta sa kanya ang mga
partikular na bahagi ng Qur’an, na pagkatapos ay inuulit
naman ni Propeta Muhammad (SKP) nang tamang-tama
tulad ng kung papaano niyang narinig ang mga ito. Ang
sariling kaisipan o pagkakatha ni Propeta Muhammad
(SKP) ay hindi nasangkot sa alinmang paraan sa anumang
binigkas niya [na bahagi ng Qur’an]. Ang Salita ng Diyos
(Qur’an) ay inilagay sa kanyang bibig. Tulad ng
paglalarawan ng Qur’an mismo (53:3-4):
“At hindi siya nagsasalita ng ayon sa kanyang
pithaya. Ito ay isang kapahayagan lamang na
ipinahayag sa kanya.”
May maraming talata sa Qur’an na nag-uutos kay
Muhammad (SKP) sa mga katagang gaya ng: Qul
(sabihin mo), Dhakkir (ipaalaala mo), Nabbi’ (ipabatid
mo). Ang ibang mga talata sa Qur’an ay nagsisimula
Si Muhammad Sa Bibliya
46
naman sa ganitong mga kataga: wa qála rabbukum (at
nagsabi ang inyong Panginoon…). At sa iba pang mga
talata, ito naman ang mababasa: wa yas’alúnaka…qul
(at tinatanong ka nila…sabihin mo…).
Ang pagsusuri sa itaas ay hindi lamang umaakma sa
Deut. 18:18, ito rin ay kaayon sa sumusunod na mga
talata. Halimbawa, mababasa sa Deuteronomio 18:19:
“At mangyayari, na sinomang hindi makikinig sa aking
mga salita na kaniyang sasalitain sa aking pangalan, ay
aking sisiyasatin yaon sa kaniya.”
Mapapansin na ang 113 sa 114 na mga Súrah
(kabanata) ng Qur’an ay nagsisimula sa Bismilláhir
rahmánir rahím (Sa ngalan ni Allah (Diyos), ang Puspos
ng awa, ang Maawain). Ang kauna-unahang talata ng
Qur’an na ipinahayag kay Propeta Muhammad (SKP) ay
ganito ang mababasa:
“Bumasa ka, sa ngalan ng Panginoon mo na
siyang lumikha,” (Qur’an 96:1)
Sa pagsunod sa mga katuruan ni Propeta Muhammad
(SKP), wala nang ibang kalipunan ng mga
mananampalataya na nagsisimula sa halos bawat galaw
sa kanilang mga pang-araw-araw na pamumuhay sa
pagbigkas ng katagang ito: “Sa ngalan ni Allah, ang
Puspos ng awa, ang Maawain.” Dapat mapansin dito na
ang katawagang Arabe na Allah ay hindi lamang
katumbas ng salitang “Diyos,” ito rin ang pansariling
pangalan ng Diyos. Ang magsabi ng Sa Ngalan ni Allah
ay isang lalong maliwanag na katuparan ng hulang:
Si Muhammad Sa Bibliya
47
“…kaniyang sasalitain sa aking pangalan,”
(Deuteronomio 18:19) kaysa sa karaniwang mga
pananalitang gaya ng: “Sa ngalan ng Diyos” o “Sa ngalan
ng Ama.”
Ang isang magandang katanungan sa puntong ito ay:
Yamang talagang ang kahit sino ay maaaring magpalagay
na nagsasalita sa Ngalan ng Diyos, ano ang
pamantayang dapat gamitin upang makilala ang isang
tunay na propeta at sugo ng Diyos sa iba pang mga
huwad na propeta na maaaring magpanggap na
nagsasalita sa Ngalan ng Diyos?
Ang kasagutan sa katanungang ito ay malinaw na
ibinigay sa huling mga talata ng Kabanata 18 ng
Deuteronomio: “At kung iyong sasabihin sa iyong puso:
Paanong malalaman namin ang salita na hindi sinasalita
ng Panginoon? Pagka ang isang propeta ay nagsasalita sa
pangalan ng Panginoon, kung ang bagay na sinasabi ay
hindi sumunod ni nangyari, ay hindi sinalita ng
Panginoon ang bagay na yaon: ang propetang yaon ay
nagsalita ng kahambugan, huwag mong katakutan siya.”
(Deut. 18: 21-22)
Ito ay isang katotohanan na walang isa mang hulang
sinabi si Propeta Muhammad (SKP) na napatunayang ditumpak
sa kaliit-liitang bagay. Ang bawat hula na sinabi
niya tungkol sa nalalapit na hinaharap noong kanyang
kapanahunan ay talagang naganap. Ang mga ito ang
halimbawa nito:
Si Muhammad Sa Bibliya
48
A. Ang hula na masasakop ng mga Muslim ang
dalawang napakamakapangyarihan (superpower)
noong kapanahunan nila: ang mga Emperyo ng
Persia at Byzantine. Ang hulang ito ay sinabi
noong ang mga Muslim ay lubhang kakaunti at
mahina na kung huhulaan nga ang kanilang
kaligtasang pisikal [sa sandaling iyon] ay
magmumukhang malabo na.
B. May isang hula na si Suráqah (ang taong
nakatalagang papatay sana kay Propeta Muhammad
(SKP) sa panahon ng paglalak-bay niya patungong
Madinah (Medina) matapos na ang mga pagano ay
nagsabwatang patayin siya) ay magiging isang
Muslim, lalahok sa hukbong Muslim na lulupig sa
Emperyo ng Persia, at makalalapit talaga sa korona
ng emperador at maipapatong ito sa kanyang ulo!
Hindi lamang sa ang hulang ito ay nagmukhang
talagang imposibleng mangyari noong ito ay sinabi,
pati na ang katuparan nito ay lubhang eksakto at
kumpleto na wari bagang tinitingnan ng Propeta
nang mata sa mata ang pangyayaring magaganap
maraming taon matapos ang kanayang pagpanaw.
Ang katotohana—na si Suráqah ay naging isang
Muslim nga, nabuhay nang matagal pa upang
makalahok sa pagsakop ng Persia, nagwagi ang mga
Muslim, nakalapit si Suráqah sa korona ng
emperador, at talagang naisuot niya nito—ay hindi
maaaring ituring na isang pagka-kataon o isang
Si Muhammad Sa Bibliya
49
hulang kusang matutupad.39 Tiyak na sero ang
posibilidad na ang ganoon karaming mga hula, sa
lahat ng kaliit-liitang detalye na inilarawan ni
Propeta Muhammad (SKP) ay naganap bunga ng
isang pagkakataon! Hindi rin maaaring ang gayong
100% na katumpakan sa bawat panahon at sa lahat
ng panahon ay magmumula sa isang iba pa sa
isang totoo at tunay na propeta batay sa batayang
itinakda sa Deuteronomio 18: 21-22.
IBA PANG MGA KATANGIAN NG PROPETA
Ang isa pang nakawiwili at pinakahayag na
paglalarawan kay Propeta Muhammad (SKP) ay
matatagpuan sa ika-42 Kabanata ng Aklat ng Isaias.
Suriin natin ang ilan sa mga katangian nito.
Ang kinalulugdan ng Espiritu ng Diyos ay tinawag na
lingkod ng Diyos (T.1), Kanyang hinirang (T.1) at
Kanyang Sugo (T.19). Kung isasalin sa Arabe, ang mga
titulong ito ay mababasang: ‘Abduhu wa Rusúluhul
Mustafá. Tiyak na ang lahat ng propeta ay talagang mga
lingkod, mga sugo at mga hinirang ng Diyos. Subalit
walang propeta sa kasaysayan na tinatawag sa kalahatan sa
natatanging mga titulo na ito na gaya ni Muhammad (SKP).
Ang pagsaksi ng pananam-palataya sa Islam, na sa
pamamagitan nito ang isang tao ay makapa-pasok sa
Islam, ay ang pagbigkas ng sumusunod: “Sumasaksi ako na
walang Diyos kundi si Allah, at sumasaksi rin ako na si
Muhammad ay Kanyang lingkod at Kanyang Sugo.”
39 O self-fulfilling prophecy: hulang kahit na hindi sabihin ay talagang
mangyayari.
Si Muhammad Sa Bibliya
50
Sa katunayan ang pangungusap ding ito ay inuulit
limang beses araw-araw sa oras ng panawagan ng
pagdarasal (adhán), limang beses bago magsimula ang
pagdarasal (iqámah), siyam na beses araw-araw sa
pinakamababang bilang ng ipinag-uutos na pagdarasal, at
higit na maraming beses kung ang isang Muslim ay
nagsasagawa ng karagdagang itinatagubilin (sunnah) na
mga pagdarasal. Ang pinakapalasak na titulo ni Propeta
Muhammad (SKP), mula ng suguin siya hanggang sa
ngayon, ay Rasúlulláh (ang Sugo ni Allah). Ang Qur’an
ay nagbigay sa kanya ng titulong ito. Noong nabubuhay
pa siya ay tinatawag siya ng ganito ng mga tagasunod niya.
Ang makapal na koleksyon ng mga Hadíth (sinabi ni
Propeta Muhammad) ay karaniwang isinasalaysay sa
ganitong mga kataga: “Narinig ko ang Sugo ni Allah na
nagsabi…;” “Nagsabi ang Sugo ni Allah …”
“Siya’y hindi manglulupaypay o maduduwag man,
hanggang sa maitatag niya ang kahatulan sa lupa (T.4),
siya’y gagawang maka-pangyarihan laban sa kaniyang
mga kaaway (T. 13),40 at siya’y maglalapat ng kahatulan
sa mga bansa (T.1).”
Sa paghahambing sa mga buhay at mga misyon nina
Jesus at Muhammad (SlaKP), magiging malinaw kaagad
na sa katayuan ni Jesus, ipinahayag niya sa higit sa isang
pagkakataon kung gaano siya nanlupaypay sa pagtakwil
sa kanya ng mga Israelita. Hindi siya nagtagal upang
manaig sa mga kaaway niya (maliban sa moral na
40 Sa Ingles (King James Version): He shall prevail against his enemies, kaya
ang dapat sanang salin sa Tagalog ay: Mananaig siya sa kaniyang mga
kaaway.
Si Muhammad Sa Bibliya
51
tagumpay na isang karaniwang tagumpay ng lahat ng
Propeta).
Sa kabilang dako, wala tayong nakitang bakas ng
panlulupaypay ni Propeta Muhammad (SKP) kahit na sa
pinakamapanganib na mga sandali ng kanyang misyon. Sa
loob ng isang taon, namatay ang kanyang mahal at
matulunging asawang si Khadijah matapos ang 25 taon
ng kanilang matagumpay na pagsasama; ang kanyang
amain na si Abu Talib na nagslibing kasangkapan sa
pangangalaga sa kanya laban sa galit ng mga paganong
Arabe ay namatay rin. Ang dalawang trahedyang ito ay
sinamahan pa ng katotohanang ang kanyang mga
tagasunod ay binubuo lamang ng isang maliit, inuusig at
pinahihirapang grupo. Sa ilalim ng gayong kahirap na
mga kalagayan, si Propeta Muhammad (SKP) ay
pumunta sa bayan ng Ta’if upang anyayahan ang mga tao
na tanggapin ang Islam at hingin ang tulong nila sa
pakikibaka niya laban sa paganismo. Siya ay itinakwil,
kinutya at binato hanggang sa dumugo ang katawan niya.
Sa kabila ng lahat ng ito, hindi siya kailanman
nanglupaypay, ayon sa ginamit na kataga sa Isaias (T.4).
“O Allah patawarin mo po ang mga kababayan ko
sapagkat hindi nila nalalaman ang kanilang
ginagawa,” wika niya. Noong inalok sa kanya ni Anghel
Gabriel ang pagkakataong gumanti sa pamamagitan ng
pagwasak ng kanilang lungsod ay tumanggi siya sa pagasang
mula sa mga inapo ng mga masasamang taong ito
ay may lilitaw na mga taong sasamba sa Diyos, at
nagkatotoo naman!
Si Muhammad Sa Bibliya
52
Matapos ang masaklap na pagpupunyaging ito, si
Muhammad (SKP) ay naging makapangyarihan laban
sa kaniyang mga kaaway, nagtatag ng isang matatag na
komunidad ng mga mananampalataya na tunay na
naglapat ng kahatulan sa mga bansa, lalo na sa mga
Emperyo ng Persia at Byzantine. Maraming gayong
bansa ang napatnubayan sa Islam samantalang ang mga
iba naman ay dumanas ng pagkatalo. Kung gayon siya
ang tunay na isang ilaw ng mga bansa sa buong mundo.
“Siya’y hindi hihiyaw, o maglalakas man ng tinig, o
iparirinig man ang kaniyang tinig sa lansangan.” (T.2).
Hindi lamang sa ito ay isang natatanging katangian at
tatak ng kagandahang-asal ni Propeta Muhammad (SKP),
ito ay talagang isang paglalarawan sa kanya ng pahayag
na ibinigay sa kanya. Sa mga kataga ng Qur’an:
“Magpakumbaba ka sa paglakad mo at babaan
mo ang tinig mo; tunay ang pinakamasagwa sa
mga tinig ay talagang ang tinig ng mga asno.”
(Qur’an 31:19);
“Hindi naiibigan ni Allah ang hayagang
pagbanggit sa masama sa panalita, maliban sa
kanya na nilapastangan.” (Qur’an 4:148)
“At ang mga pulo ay maghihintay sa kaniyang
kautusan.” Ang nag-iisang propeta na dumating matapos
sabihin ang hulang ito (noong panahon ni Isaias) na may
dalang buo at malawakang panuntunan ng batas ay si
Propeta Muhammad (SKP). Ang batas na ipinahayag sa
kanya ay lumaganap sa lahat ng sulok ng daigdig, pati na
sa maraming liblib na pulo at sa malalayong disyerto.
Si Muhammad Sa Bibliya
53
Siya ay susuguin “Upang magdilat ng mga bulag na
mata, upang maglabas ng mga bilanggo sa bilangguan, at
nilang nangaupo sa kadiliman mula sa kadiliman” (T. 7).
Marami sa mga sumalungat sa katotohanan at masaklap
na kumalaban kay Propeta Muhammad (SKP) ay
napabilang sa mga pinakamatapat na mananampalataya.
Ang pagkabulag nila sa katotohanan ay nalunasan. Ang
mga namumuhay sa kadiliman ng isang makasalanang
pamumuhay ay pumunta sa liwanag ng katotohanan na
nalubos sa pamamagitan ng misyon ni Propeta
Muhammad (SKP).
Hindi kataka-takang ang Qur’an ay naglalarawan sa
sarili nito na núram mubína o malinaw na liwanag. Sa
paglalarawan ng Qur’an (14:1), nagwika si Allah kay
Propeta Muhammad (SKP): “Alif. Lám. Rá’. Isang
Aklat na Aming ibinaba sa iyo upang hanguin mo ang
mga tao mula sa mga kadiliman patungo sa liwanag,
ayon sa kapahintulutan ng kanilang Panginoon,
papunta sa Daan ng Makapangyarihan, Kapuripuri,”
Ang kaluwalhatian ng Diyos ay hindi ibibigay sa iba
(T.8). Ang pinakadakilang kaluwalhatian na matatanggap
ng isang tao mula sa Diyos ay ang mapagkatiwalaan
bilang Sugo Niya sa sangkatauhan at tumanggap ng
Kanyang maluwalhating Pahayag. Hindi lamang sa
natupad ito kay Muhammad (SKP), ito ay bukodtanging
puma-patungkol sa kanya bilang siyang huling
sugo at propeta ng Diyos. Tunay na ang kaluwalhatian ng
Diyos (pagpapahayag na mga kasu-latan) ay hindi
ibinigay at hindi ibibigay sa ibang propeta pagkatapos ni
Si Muhammad Sa Bibliya
54
Muhammad (SKP) yayamang siya ang “pangwakas” sa
lahat ng mga Propeta. May 1400 taon na ang nakaraan
mula ng isinugo si Propeta Muhammad (SKP) at
ipinahayag sa kanya ang Banal na Qur’an. Subalit wala
tayong narinig na may isang tunay na propetang lumitaw
na ang kalakhan at impluwensiya sa sangkatauhan ay
maiha-hambing sa gaya nina Moises, Jesus at Muhammad
(SlaKP). Wala rin tayong narinig na may isa pang
kaluwalhatian pagkatapos ng Qur’an o isang banal na
aklat na nakaimpluwensiya sa tao sa gayong antas.
“Magsiawit kayo sa Panginoon ng bagong awit, at ng
kapurihin niya na mula sa wakas ng lupa…” (T.10). Ang
isang bagong awit ay maaaring tumutukoy sa isang
bagong kasulatan sa wikang iba pa sa wika ng mga
kasulatan ng mga Israelita. Ang pakahulugang ito ay tila
naaayon sa lalong malinaw na pagkabanggit ng isang
magsasalita sa mga tao (pati sa mga Israelita) sa another
tongue.41
(Isaias 28:11).
Ang paliwanag na ito ay waring naaangkop nang
malapit sa ikalawang bahagi ng mismong talata (Isaias
42:16) na tumutukoy sa pagpupuri sa Diyos mula sa
wakas ng lupa. Sa Islam lamang natin matatagpuan na
natupad ang hulang ito nang may kahanga-hangang
katumpakan. Sa lahat ng sulok ng daigdig, limang beses
41 “iba’t ibang wika” ang pagkakasalin sa Bibliyang Tagalog ngunit sa King
James Version ang pagkakasalin nito ay “another tongue” (ibang wika) at sa
Revised Standard Version naman ay “alien tongue” (dayuhang wika).
Lumalabas na ang pagkakasalin sa Bibliyang Tagalog ay mali sapagkat ang
ibig sabihin ng “iba’t ibang wika” ay “different (various) languages.” Kaya
malinaw na ang sasalitain ng taong iyon ay isang wikang iba sa Hebreo.
Si Muhammad Sa Bibliya
55
araw-araw, ay “inaawit” ang pagpupuri sa Diyos at sa
Kanyang huling Sugo na si Muhammad (SAS) mula sa
mga tore ng daan-daang libo, o baka milyon pa, na moske
sa buong mundo. Dagdag pa rito, ang madalas na papuri
sa Diyos at kay Muhammad (SKP) ng mga tapat na
Muslim ay isinasagawa araw-araw. Bahagi nga rin ng
limang obligadong pagdarasal araw-araw na isama ang
papuri kina Abraham at sa mga inapo nito, at kay
Muhammad (SKP) at sa mga inapo niya. Kilala ito sa
tawag na as-Salátul Ibráhímíyah.
Ang taong darating ay may kaugnayan sa mga Arabe, at
lalo na sa mga inapo ni Ismael (na naninirahan sa Makkah
at sa karatig-pook nito). Ang talata 11 ng ika-42 kabanata
ng Isaias ay tandisang hindi nag-iiwan ng maipagdududa
hinggil sa pagkakakilanlan ng propeta.
“Mangaglakas ng kanilang tinig ang ilang at ang mga
bayan niyaon, ang mga nayon na tinatahanan ng Cedar
(Kedar sa Ingles): magsiawit ang mga nananahan sa
Selah, magsihiyaw sila mula sa taluktok ng mga
bundok.”
Ayon sa Aklat ng Genesis, si Kedar ay ang ikalawang
anak ni Ismael (Gen. 25:13). Ang pinakakilalang propeta
na nagmula sa mga inapo ni Ismael ay si Muhammad
(SKP). Ang kanyang mga kaaway (na mula sa kanyang
lipi!), na iniligaw ng kanilang mga pinuno o ng mga
makapangyarihang tao (gaya ng paglalarawan sa Isaias
21:17) ay yumakap bandang huli sa Islam at niyakap din
sila ng Islam. Tunay na may katwiran sila na
“Mangaglakas ng kanilang tinig,” na “magsiawit” ng
papuri sa Diyos, at “magsihiyaw sila mula sa taluktok
Si Muhammad Sa Bibliya
56
ng mga bundok.” Hindi kaya posibleng iyon ay
pagtukoy sa pagsigaw ng:
“Bilang pagtugon sa Iyong panawagan, o Allah,
bilang pagtugon sa Iyong panawagan; bilang
pagtugon sa Iyong panawagan, wala Kang
katambal, bilang pagtugon sa Iyong panawagan.
Tunay na ang papuri at ang pagbibiyaya ay ukol sa
Iyo at ang paghahari; wala Kang katambal.”
Ang “pagsigaw” na ito ay “inaawit” taon-taon ng
maraming Muslim mula sa iba’t ibang dako ng mundo sa
Bundok ng Arafat bilang bahagi ng taunang seremonya
ng hajj (pilgimage).
Ang ika-42 kabanata ng Isaiah ay tunay na kabighabighani.
Ito ay hindi isang pahapyaw o di-maliwanag na
pagtukoy sa lingkod at sugong iyon ng Diyos na darating
pagkalipas ng mga siglo. Sa halip ito ay isang masaklaw
na balangkas ng paglalarawan na naaangkop lamang kay
Propeta Muhammad (SKP) at wala nang iba pa. Higit sa
lahat, ang kabanata ay nag-uugnay sa paglalarawang ito
kay Kedar na anak ni Ismael, at wala nang ibang inapo si
Ismael na aakma sa mga paglalarawang ito kundi si
Muhammad (SKP).
Si Doctor Jamal Badawi, ang may-akda ng aklat na
ito, Muhammad in the Bible, ay isang Assistant Professor
ng Business Management sa St. Mary’s University,
Halifax, Canada.
