96
mga gumagaya na kabilang sa mga lalaki sa mga babae at ang
mga gumagaya na kabilang sa mga babae sa mga lalaki.”207 Ayon
pa rin kay Ibnu ‘Abbás (RA): “Isinumpa ng Sugo ni Allah ang
mga binabae na mga lalaki at ang mga binalaki na mga babae.”208
Ang paggaya ay maaaring sa mga kilos, mga postura, paglalakad
gaya ng pag-aastang-lalaki sa mga pangangatawan, pag-aastangbabae
sa pananalita at paglakad.
Maaaring ang paggaya rin ay sa kasuutan. Kaya hindi ipinahihintulot
sa lalaki na magsuot ng mga kuwintas ni mga pulseras
ni mga anklet ni mga hikaw at mga tulad nito, gaya ng lumaganap
sa mga hippie at mga funk, mga hindi ipinahihintulot sa babae
na magsuot ng nauukol sa lalaki na kasuutan gaya ng pantalon
na panalalaki at polo na panlalaki. Kinakailangan na maiba sa
anyo at detalye. Ang patunay na kinakailangang magkaiba ang
lalaki at babae sa kasuutan ay ang nasaad ayon kay Abú Hurayrah:
“Isinumpa ni Allah ang lalaki na nagsusuot ng kasuutan ng
babae at ang babae na nagsusuot ng kasuutan ng lalaki.”
209
Ang Pagkukulay sa Buhok ng Kulay Itim
Ang tama ay na ito ay ipinagbabawal ayon sa nabanggit na
banta sa sabi ng Sugo (SAS): “Magkakaroon sa huling panahon
ng mga tao na magtitina ng itim sa buhok gaya ng mga dibdib
ng mga kalapati. Hindi nila maaamoy ang amoy ng Paraiso.”
210
Ito ay gawaing laganap sa marami sa mga nilitawan ng mga uban.
207 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 10/332.
208 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí, al-Fat'h 10/333.
209 Isinalaysay ito ni Abú Dáwud 4/355. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 5071.
210 Isinalaysay ito ni Abú Dáwud 4/419. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 8153. [At
ni an-Nasá’í ng may mahinang isnád. (z)]
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
97
Binabago nila ito sa pamamagitan ng tinang itim. Humahantong
ang ginagawa nilang ito sa ilang hindi mabuti. Ang ilan dito ay
ang pandaraya, ang panlilito sa pagkakalikha ni Allah, at ang
kasiyahan sa kalagayang hindi niya tunay na kalagayan. Walang
duda na ito ay may epekto sa personal na asal nila. Maaaring
magresulta ito ng isang uri ng panlilinlang sa sarili. Napatotohanan
na ang Sugo ay nagpapalit ng kulay ng uban sa pamamagitan
ng henna at tulad nito na manilaw-nilaw o mamula-mula o ano
mang patungo sa kulay kayumanggi. Noong dinala sa kanya si
Abú Quháfah ng araw ng pagsakop sa Makkah, ang ulo nito at
ang balbas nito ay gaya ng thaghámah211 sa tindi ng kaputian.
Nagsabi ang Sugo (SAS): “Baguhin mo [ang uban na] ito ng
anuman ngunit iwasan mo ang kulay itim.”
212 Ang tama rin
ay na ang babae ay gaya ng sa lalaki: hindi ipinahihintulot na
magtina siya ng itim sa hindi na itim sa buhok niya.
Ang Pagsasalarawan ng Anumang May Kaluluwa213 sa
mga Kasuutan, mga Pader, mga Papel at mga Tulad Nito
Ayon kay ‘Abdullah ibnu Mas‘úd (RA), nagsabi ang Propeta
(SAS): “Tunay na ang pinakamatindi sa mga tao sa pagdurusa
mula kay Allah sa araw ng pagkabuhay ay ang mga nagsasalarawan.”
214 Ayon kay Abú Hurayrah (RA), nagsabi ang Propeta
(SAS): “Nagsabi si Allah − pagkataas-taas niya: Sino pa ang
higit na lumalabag sa katarungan kaysa sa nagtangka na
211 Ang thaghámah ay isang uri ng halamang may bulaklak na napakaputi.
212 Isinalaysay ito ni Muslim 3/1163.
213 Ang tao at ang mga hayop ay may kaluluwa ayon sa Islam. Ang larawan na
tinutukoy rito ay ang larawan ng tao o hayop.
214 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 10/382.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
98
lumikha gaya ng paglikha Ko. Kaya lumikha nga sila ng isang
buto at lumikha nga sila ng isang butil…”
215 Ayon naman kay
Ibnu ‘Abbás (RA), nagsabi ang Sugo (SAS): “Ang bawat nagsasalarawan
ay mapupunta sa apoy. Gagawa para sa kanya sa
bawat larawan na isinalarawan niya ng isang kaluluwa at pagdurusahin
siya sa Impiyerno. Nagsabi si Ibnu ‘Abbás (RA): Kung
ikaw ay hindi makaiiwas na gumawa [ng larawan] ay gumawa ka
ng [larawan ng] punong-kahoy at ng anumang walang kaluluwa.”216
Ang mga Hadíth na ito ay nagpapahiwatig sa pagbabawal sa
mga larawan ng mga may kaluluwa: ang mga tao at ang lahat ng
hayop217 na may anino o walang anino. Magkatulad pa rin kung
ito ay inimprinta, iginuhit, inukit, nililok, hinulma sa mga molde
at mga tulad nito. Ang mga Hadíth sa pagbabawal sa mga larawan
ay sumasaklaw sa lahat ng iyon.
Ang tunay na Muslim ay nagpapasakop sa mga teksto ng Qur’an
at Hadíth at hindi nakikipagtalo at nagsasabi: “Ako ay hindi sumasamba
sa larawan at hindi nagpapatirapa sa harap niyon!” Kung
sakaling titingin ang isang nag-iisip nang may mata ng pag-unawa
at pagninilay-nilay sa isang katiwalian lamang ng paglaganap ng
mga paglalarawan sa panahon natin, talagang malalaman niya
ang isa sa katwiran sa Sharí‘ah nang binanggit nito ang pagbabawal
sa paglalarawan. Ang tinutukoy ay ang nangyayaring malaking
katiwalian na pagpupukaw sa init ng katawan at pagpapagi-
215 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang Fat'h al-Bárí 10/385.
216 Isinalaysay ito ni Muslim 3/1671.
217 Ayon sa Islam, ang mga hayop ay may kaluluwa rin at sa katunayan ay bubuhayin
din sila sa Kabilang-buhay. Ang salitang Ingles na animal ay galing sa
salitan Latin na animale, na mula sa animalis “nabubuhay, humihinga,” na
mula naman sa anima “hininga, buhay, kaluluwa.”
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
99
sing sa hilig ng laman. Bagkus ang pagkahantong sa pagkakasadlak
sa mga kahalayan dahilan sa mga larawan.
Nararapat para sa isang Muslim na hindi mag-ingat sa bahay
niya ng mga larawan ng mga may kaluluwa upang iyon ay hindi
maging isang dahilan sa pag-ayaw ng mga anghel sa pagpasok
sa bahay niya sapagkat tunay na ang Propeta (SAS) ay nagsabi:
“Hindi pumapasok ang mga anghel sa isang bahay na sa loob
nito ay may aso at mga larawan.”
218 Makatatagpo sa ilang bahay
ng mga estatuwa na ang ilan sa mga ito ay ang mga sinasamba ng
mga Káfir, na inilalagay bilang mga gawang-sining at dekorasyon.
Ito ay higit na matindi kaysa sa iba. Ganoon din ang mga larawang
isinasabit, higit na matindi kaysa sa mga hindi isinasabit. Kay
rami ang humantong sa pagdakila. Kay rami ang nagpapagunita
sa mga kalungkutan. Kay rami ang nauwi sa pagpapayabangan.
Hindi dapat sabihin na ang mga larawan ay para sa paggunita
sapagkat nasa puso ang totoong paggunita sa isang minamahal
o kamag-anak na kabilang sa mga Muslim, na dinadalanginan
ng kapatawaran at awa ni Allah. Kaya nararapat na alisin ang
bawat larawan o pawiin ito, maliban sa mahirap alisin o may
matinding kahirapan sa pag-aalis gaya ng mga larawan na nasa
mga sisidlan, mga larawan sa mga diksyunaryo, mga reperensiya
at mga aklat na napakikinabangan, kalakip ng pagsisikap na alisin
ito kung makakaya at pag-iingat laban sa ilan sa mga ito na mga
masamang larawan. Gayunpaman maaaring mag-ingat ng mga
larawan na hinihiling ng pangangailangan gaya ng sa mga pagpapatunay
ng pagkakilanlan (identity). Nagpahintulot ang ilan sa
mga may kaalaman sa mga larawang hinamak gaya ng mga inaa-
218 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 10/380.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
100
pakan ng mga paa. “Kaya mangilag kayong magkasala kay Allah
sa abot ng makakaya ninyo,” (64:16)
Ang Pagsisinungaling sa Napanaginipan
Nananadya ang ilan sa mga tao sa paggagawa-gawa ng mga
pangitain at mga panaginip na hindi naman napanaginipan para
magtamo ng pagtangi o kasikatan sa mga tao, o para magkamit
ng kapakinabangang pampananalapi, o bilang pananakot sa sino
mang nakagalit niya, at iba pang tulad niyon. Marami sa madla
ay may paniniwala kaugnay sa mga panaginip at matinding pagkahumaling
sa mga ito kaya nalilinlang sila dahil sa kasinungalingang
ito. Nasaad ang matinding banta sa sinumang gumawa
ng gawaing ito. Nagsabi ang Sugo (SAS): “Tunay na kabilang
sa pinakamabigat sa mga kabulaanan ay na mag-angkin ang
tao [na anak] ng hindi niya ama, o [mag-angking] nakita ng
mata niya ang hindi naman nito nakita, at magsabi ng ayon
daw sa Sugo ni Allah ng hindi naman nito sinabi.”
219 Nagsabi
pa siya (SAS): “Ang sinumang mag-angkin ng isang panaginip
na hindi naman niya nakita, iaatang sa kanya na pagbuhulin
ang dalawang butil ng trigo at hindi niya ito magagawa…”
220
Ang pagbubuhol sa dalawang butil ng trigo ay isang imposibleng
bagay yamang ang ganti sa gawain ay kauri ng gawain.
219 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 6/540.
220 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 12/427.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
101
Ang Pag-upo sa Ibabaw ng Puntod, ang Pag-apak
Dito at ang Pagdumi sa mga Puntod
Ayon kay Abú Hurayrah (RA) na nagsabi: “Nagsabi ang Sugo
ni Allah (SAS): Ang umupo ang isa sa inyo sa baga at masunog
ang mga kasuutan niya at umabot sa balat niya ay higit na mabuti
para sa kanya kaysa sa umupo siya sa ibabaw ng puntod.”
221
Tungkol naman sa pag-apak sa mga puntod, may mga tao na
gumagawa nito, at saka makikita mo sila kapag naglilibing sila
ng patay nila na hindi nagbibigay-pansin sa pag-apak (na suot ang
mga sapatos nila kung magkaminsan) sa mga katabing puntod,
nang walang paggalang sa ibang mga patay. Hinggil sa bigat ng
kalapastanganan nito, nagsasabi ang Sugo ni Allah (SAS): “Ang
maglakad ako sa ibabaw ng baga o tabak o tahiin ko ang sandalyas
ko sa paa ko ay higit na kaibig-ibig sa akin kaysa sa
maglakad ako sa ibabaw ng puntod ng isang Muslim...”
222
Kaya paano na ang nangamkam ng lupain ng libingan at nagtayo
tayo roon ng gusaling pangkalakal o pantirahan? Tungkol naman
sa pagdumi at pag-ihi sa mga libingan, ginagawa ito ng ilan sa
mga walang kaasalan. Kapag dinatnan siya ng pangangailangan
sa pagdumi, aakyat sa bakod ng libingan o papasok doon, at nililigalig
niya ang mga patay sa pamamagitan ng baho at karumihan
ng dumi niya. Nagsasabi ang Propeta (SAS): “Hindi ko inaalintana
[ang kaibahan] kung sa gitna ng libingan ako dumumi o
sa gitna ng palengke.”
223 Ibig sabihin: ang kasagwaan ng pagdumi
sa libingan ay gaya ng kasagwaan ng paglantad ng kahubaran at
pagdumi sa harap ng mga tao sa palengke. Ang mga nagsasadya
221 Isinalaysay ito ni Muslim 2/667.
222 Isinalaysay ito ni Ibnu Májah 1/499. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 5038.
223 Isinalaysay ito ni Ibnu Májah 1/499. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 5038.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
102
sa pagtatapon ng mga dumi at mga basura sa mga libingan (lalo
na sa mga abandonado at gumuho na ang mga bakod), sila ay may
bahagi mula sa bantang iyon. Kabilang sa mga hinihiling na
kaasalan sa pagdalaw sa mga libingan ng mga Muslim ay ang
paghubad ng sapin sa paa kapag nagnais na maglakad sa pagitan
ng mga puntod.
Ang Hindi Pag-iwas sa Bahid ng Ihi
Kabilang sa mga kagandahan ng Sharí‘ah ay naghatid ito ng
bawat makabubuti sa kapakanan ng tao. Kabilang doon ang pagaalis
ng karumihan.224 Isinabatas nito alang-alang doon ang istinjá’
at ang istijmár.225 Ipinaliwanag nito ang pamamaraan na matatamo
sa pamamagitan nito ang paglilinis at ang kalinisan. Ang ilan sa
mga tao ay nagwawalang-bahala sa pag-aalis ng karumihan na
nagiging dahilan sa pagpaparumi ng kasuutan niya o katawan niya,
na magreresulta sa hindi pagtanggap ng saláh niya. Ipinabatid na
ng Propeta (SAS) na iyon ay kabilang sa mga dahilan ng pagdurusa
sa libingan.
Ayon kay Ibnu ‘Abbás na nagsabi: “Napadaan ang Propeta
(SAS) sa isa sa mga pataniman ng Madínah at nakarinig siya ng
tinig ng dalawang tao na pinagdurusa sa mga puntod nila kaya
nagsabi ang Propeta (SAS): Pinagdurusa sila, at hindi sila pinagdurusa
dahil sa malaking kasalanan. Ang isa sa kanilang dalawa
noon ay hindi umiiwas sa bahid ng ihi niya, at ang ikalawa ay
224 Ang karumihan na tinutukoy rito ay ang mga bagay na inilalabas ng katawan
ng tao gaya ng dumi, ihi, suka at iba pa.
225 Ang istinjá’ ay ang paghuhugas kapag umihi at dumumi at ang istijmár ay
ang pagpapahid ng solidong bagay, kahit pa bato, bilang paglilinis sa sarili
kapag umihi o dumumi kapag walang tubig o walang sapat na tubig upang hindi
mabahiran ng ihi o dumi ang kasuutan o ang underwear.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
103
nagkakalat ng paninirang-puri”
226 Bagkus ipinabatid ng Propeta
(SAS) na: “Ang pinakamarami sa pagdurusa sa libingan ay
dahil sa ihi.”
227 Ang hindi pag-iwas sa bahid ng ihi ay ginagawa
ng sinumang mabilis na tumatayo matapos umihi bago huminto
ang ihi niya, o nagsasadyang umiihi sa isang posisyon o sa isang
lugar na tatalsik sa kanya ang ihi niya, o hindi nagsasagawa ng
istinjá’ o istijmár o nagpapabaya sa pagsasagawa nito.
Humantong na ang ilang paggaya sa mga Káfir sa panahon
natin sa punto na ang ilan sa mga pampublikong palikuran [sa
mga bayang Muslim] ay may mga ihian (urinal) na nakadikt sa
mga dingding at nakalantad. Pupunta rito ang isang lalaki at iihi
nang hindi nahihiya habang nakikita ng pumapasok at lumalabas.
Pagkatapos ay babatakin niya ang underwear niya at isusuot ito
nang hindi naaalis ang najásah sa ari. Kaya naipagsama niya ang
dalawang masagwang ipinagbabawal: ang una ay hindi niya pinagingatan
ang ‘awrah niya na makita ng mga tao, at ikalawa ay hindi
siya naglinis ng sarili ni nag-alis ng bahid ng ihi niya.
Ang Panakaw na Pakikinig sa Pag-uusap ng mga Tao
Gayong Kinasusuklaman Nila Iyon
Nagsabi si Allah (49:11): “Huwag kayong maniktik” Ayon
kay Ibnu ‘Abbás (RA): “Ang sinumang nakikinig sa pag-uusap
ng mga tao gayong sila ay nasusuklam doon, bubuhusan ang
mga tainga niya ng tingga sa araw ng pagkabuhay.”
228 At kung
ipinamamalita pa niya ang napag-usapan nila nang walang kaala-
226 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang Fat'h al-Bárí 1/317.
227 Isinalaysay ito ni Imám Ahmad 2/326. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 1213.
228 Isinalaysay ito ni at-Tabrání sa al-Kabír 11/248-249. Ito ay nasa Sahíh al-
Jámi‘ 6004. [Isinalaysay ito ni al-Bukhárí sa as-Sahíh.(z)]
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
104
man nila upang makapagdulot ng kapinsalaan sa kanila, siya ay
nagdadagdag sa kasalanang paniniktik ng isa pang kasalanan
dahil sa pagkakabilang niya sa pinatutungkulan ng isang Hadíth ng
Propeta (SAS): “Hindi papasok sa paraiso ang isang mapanirangpuri.”
229
Ang Masamang Pakikitungo sa Kapit-bahay
Tinagubilinan tayo ni Allah sa Aklat Niya ng mabuting pakikitungo
sa kapit-bahay yamang nagsabi Siya (4:36): “Sambahin
ninyo si Allah at huwag kayong magtambal sa Kanya ng anuman.
Sa mga magulang ay gumawa ng magaling, at sa mga
kamag-anak, mga ulila, mga dukha, kapit-bahay na kamaganak,
kapit-bahay na di-kaanu-ano, kasamahan, dayuhang
manlalakbay, at mga inari ng mga kanang kamay ninyo. Tunay
na si Allah ay hindi umiibig sa sinumang mayabang na mapagmalaki,”
Ang pamiminsala sa kapit-bahay ay kabilang sa mga ipinagbabawal
dahil sa laki ng karapatan nito. Ayon kay Abú Shurayh
(RA): “Sumpa man kay Allah, hindi siya sumasampalataya;
sumpa man kay Allah, hindi siya sumasampalataya; sumpa man
kay Allah, hindi siya sumasampalataya. Sinabi: Sino po, o Sugo
ni Allah? Nagsabi siya: Ang hindi nakaliligtas ang kapit-bahay
niya sa mga pamiminsala niya.”
230
Itinuring ng Propeta (SAS) ang papuri ng isang kapit-bahay sa
kapit-bahay niya o ang pamumula niya roon bilang sukatan sa
paggawa ng mabuti o paggawa ng masama. Ayon kay Ibnu Mas‘úd
(RA) na nagsabi: “Nagsabi ang isang lalaki sa Propeta (SAS):
229 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí, al-Fat'h 10/472.
230 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang Fat'h al-Bárí 10/443.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
105
O Sugo ni Allah, papaano po para sa akin na malaman ko kung
nakagawa ako ng mabuti o kung nakagawa ako ng masama? Kaya
nagsabi ang Propeta (SAS): Kapag narinig mo ang mga kapitbahay
mo na nagsasabi na nakagawa ka ng mabuti ay nakagawa
ka nga ng mabuti, at kapag narinig mo sila na nagsasabi na
nakagawa ka ng masama ay nakagawa ka nga ng masama.”
231
Ang pamiminsala sa kapitbahay ay may sarisaring anyo. Ang
ilan sa mga ito ay ang pagbabawal sa kanya na magpako ng kahoy
sa pader na komun, o ang pagpapataas ng bahay na magtatakip
ng sinag ng araw o hangin nang walang pahintulot niya, o ang
pagbukas ng bintana nito at ang paninilip sa pamamagitan ng
mga ito upang matambad ang mga ‘awrah nila, ang pagligalig
sa kanya sa pamamagitan ng mga nakayayamot na ingay gaya
ng malakas na pagkatok at pagsigaw lalo na sa mga sandali ng
pagtulog at pamamahinga, o ang pananakit sa mga anak niya, at
ang pagtatapon ng basura sa bungad ng pinto niya. Ang pagkakasala
ay bumibigat kapag ginawa sa kapit-bahay at mag-iibayo
ang kasalanan ng gumagawa niyon, gaya ng sinabi ng Propeta
(SAS): “Ang mangalunya ang isang lalaki sa sampung babae
ay higit na magaan [na kasalanan] para sa kanya kaysa sa
mangalunya siya sa maybahay ng kapit-bahay niya. Ang magnakaw
ang isang lalaki mula sa sampung bahay ay higit na
magaan [na kasalanan] para sa kanya kaysa sa magnakaw siya
mula sa bahay ng kapit-bahay niya.”
232 Ang ilan sa mga traidor
ay nagsasamantala kapag wala ang kapit-bahay dahil panggabi sa
trabaho at pinapasok ang bahay nito upang maghasik ng katiwa-
231 Isinalaysay ito ni Imám Ahmad 1/402. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 623.
232 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí sa al-Adab al-Mufrad, bilang 103. Ito ay nasa
as-Silsilah as-Sahíhah.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
106
lian. Kaya kapighatian sa kanila sa masakit na pagdurusa sa araw
ng paggantimpala.
Ang Pamiminsala sa Huling Habilin
Kabilang sa mga panuntunan ng Sharí‘ah ay walang pamiminsala
sa sarili at walang pamiminsala sa iba. Ilan sa mga halimbawa
niyon ay ang pamiminsala sa mga legal na tagapamana o
sa ilan sa kanila. Ang sinumang gumagawa niyon ay binabantaan
ng sinabi niya (SAS): “Ang sinumang maminsala, pipinsalain
siya ni Allah; at ang sinumang magpahirap, magpapahirap si
Allah sa kanya.”
233 Kabilang sa mga anyo ng pamiminsala sa
huling habilin ay ang pagkakait sa isa sa mga tagapagmana ng
lehitimong karapatan nito, o na maghabilin para sa isang tagapagmana
ng salungat sa itinalaga para rito ng Sharí‘ah, o na maghabilin
ng higit sa ikatlong bahagi ng ari-arian.234
Sa mga pook na hindi napapasailalim doon ang mga tao sa
awtoridad ng hukuman ng Sharí‘ah ay maaaring maging mahirap
sa isang may karapatan na makuha ang karapatan niya na ibinigay
sa kanya ni Allah dahilan sa mga sekular na hukuman na humahatol
ng salungat sa Sharí‘ah at nag-uutos ng pagpapatupad sa dimakatarungang
huling habilin na may notaryo ng abogado. Kaya
kasawian ay ukol sa kanila dahil sa sinulat ng mga kamay
nila at kasawian ay ukol sa kanila dahil sa kinita nila.
Ang Paglalaro ng Dais
233 Isinalaysay ito ni Imám Ahmad 3/453. Tingnan ang Sahíh al-Jámi‘.
234 Ang paraan ng pagpapamana sa Islam ay naiiba sa ibang sistema. Ang namatay
na Muslim ay may mga tagapagmana na ang Islam mismo ang nagtakda kung
sinu-sino sila at kung ano ang mga bahagi nila. Ang isang tao ay maaari lamang
maghabilin ng hindi lalampas sa ikatlong bahagi ng ari-arian niya parao sa ano
man o kaninuman na mga hindi niya lehitimong mga tagapagmana.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
107
Naglalaman ng mga bagay na ipinagbabawal ang marami sa
mga larong laganap at nilalaro ng mga tao. Ang isa roon ay ang
dais, na naisasagawa sa pamamagitan nito ang paglipat at ang
paggalaw ng piyesa sa maraming bilang ng mga laro na gaya ng
backgammon at iba pa. Nagbabala na ang Propeta (SAS) laban
sa dais na nagbubukas sa mga pintuan ng pagsusugal at pagpusta
yamang nagsabi siya: “Ang sinumang maglaro ng dais ay para
bagang nagsawsaw ng kamay niya sa laman ng baboy o dugo
nito.”
235 Ayon kay Abú Músá (RA): “Ang sinumang maglaro
ng dais ay sumuway nga kay Allah at sa Sugo Niya.”
236
Ang Pagsumpa237 sa Mananampalataya at sa Sinumang
Hindi Karapat-dapat sa Pagsumpa
Hindi napipigil ng marami sa mga tao ang mga dila nila kapag
nagalit sila kaya nagdadali-dali sila sa pagbitaw ng sumpa (curse).
Isinusumpa nila ang tao, ang mga hayop at ang mga bagay, ang
mga araw at ang mga oras. Bagkus baka nga isumpa pa nila ang
mga sarili nila, ang mga anak nila. Isinusumpa ng asawa ang
maybahay niya at isinusumpa ng maybahay ang asawa nito. Ito
ay isang mapanganib na minamasamang gawain. Ayon kay Abú
Zayd ibnu Thábit ibnu ad-Dahhák al-Ansárí (RA): “Ang sinumang
sumumpa ng isang mananampalataya, ito ay parang pagpatay
235 Isinalaysay ito ni Muslim 4/1770.
236 Isinalaysay ito ni Imám Ahmad 4/394. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 6505.
237 Ang pagsumpa o ang sumpa na tinutukoy rito ay ang tinatawag na curse sa
Ingles. Sa wikang Arabe, ang sumpa (la‘nah) ay maaaring ipakahulugan na paghahangad
na mapagkaitan ng awa ni Allah ang isang tao o isang bagay. Samakatuwid,
ang anumang binibitawang salita na naghahangad ng kapahamakan o
kasawian ng isang tao o isang bagay ay maituturing na sumpa o pagsumpa, gaya
halimbawa ng pagsabi ng: Isinusumpa kita, sumpain ka ng Panginoon, mamatay
ka sana, pagkasakit ka sana, matisod ka sana at iba pa.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
108
sa kanya.”
238 Sapagkat ang pagsumpa ay marami sa mga babae,239
nilinaw ng Sugo (SAS) na ito ay ilan sa dahilan sa pagpasok ng
iba sa kanila sa Impiyerno. Tunay na ang mga mapagsumpa ay
hindi rin magiging mga tagapamagitan sa araw ng pagkabuhay.
Ang higit na mapanganib pa roon ay na ang pagsumpa ay babalik sa
nagsasabi nito kung binigkas niya ito dala ng kawalang-katarungan,
kaya siya mismo ay dumalangin laban sa sarili niya na itaboy at
ilayo mula sa awa ni Allah.
Ang Pagtaghoy
Kabilang sa mga malaking minamasama ay ang ginagawa ng
ilan sa mga babae na pagtataas ng tinig sa pamamagitan ng pasigaw
na pag-iyak, pagpupuri sa patay, pagsampal sa mukha, at gayon
din ang pagpunit ng damit, at ang pag-ahit ng buhok, o pagsabunot
nito, o pagputol-putol nito. Lahat ng iyon ay nagpapahiwatig ng
kawalan ng pagtanggap sa tadhana at kawalan ng pagtitiis sa kasawian.
Isinumpa ng Sugo (SAS) ang sinumang gumawa niyon. Ayon
kay Abú Umámah (RA): “Ang Sugo ni Allah (SAS) ay sumumpa
ng babaing nangangalmot ng sariling mukha niya, ng babaing
pumupunit ng sariling damit niya, at ng babaing nanalangin ng
kapighatian at kapahamakan.”240 Ayon kay ‘Abdulláh ibnu Mas‘úd:
“Hindi kabilang sa atin ang sinumang nananampal ng mga
pisngi, pumupunit ng mga damit, at dumadalangin ng panalangin
ng panahon ng kamangmangan.”
241 Nagsabi pa ang
238 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang Fat'h al-Bárí 10/465.
239 Maaaring tutulan ito ng ilan subalit alam ng lahat na sa pangkalahatan ay
higit na matalas ang dila ng babae kaysa sa lalaki. Kapag nagkagalitan ang
dalawang babae ay karaniwan nang nagpapalitan sila ng mga maaanghang na
salita, dahil sa kadalasan ay hanggang salita lamang ang away nila.
240 Isinalaysay ito ni Ibnu Májah 1/505. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 5068.
241 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí. Tingnan ang al-Fat'h 3/163.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
109
Propeta (SAS): “Ang babaing nananaghoy, kapag hindi nakapagsisi
bago siya mamatay, itatayo siya sa araw ng pagkabuhay
na nakasuot ng salawal mula sa alkitran at kamison mula sa
galis.”
242
Ang Pananakit sa Mukha at ang Paghehero sa Mukha
Ayon sa sinabi ni Jábir (RA): “Ipinagbawal ng Sugo ni Allah
(SAS) ang pananakit sa mukha at ang paghehero sa mukha.”243
Tungkol sa pananakit sa mukha, tunay na may ilang bilang
ng mga magulang at mga guro na sadyaang gumagawa nito sa
pagpaparusa sa mga bata kapag nanghahagupit sila sa pamamagitan
ng kamay at iba pa. Ganoon din ang ginagawa ng ilan sa
mga tao sa mga katulong nila. Ito, kalakip ng panghahamak sa
mukha na pinarangalan ni Allah, ay maaari ring mauwi sa pagkawala
ng mga mahalagang panamdam (sense) na nasa mukha
at magreresulta ito ng pagsisisi at maaari siyang mahingan ng
kaukulang ganti.
Tungkol naman sa paghehero sa mukha − ang paglalagay ng
tatak sa mukha ng espesyal na tanda na sa pamamagitan nito ay
nakikilala ng may-ari ng bawat hayop ang hayop niya o maisasauli
sa kanya kapag nawala − ito ay bawal. Nagdudulot ito ng
kasalantaan at pagdurusa sa hayop. Kung ipangangatwiran naman
ng ilan sa mga tao na ito ay kaugalian ng angkan nila at espesyal
na tanda nila, maaaring namang ilagay ang tatak sa ibang bahagi
na hindi mukha.
242 Isinalaysay ni Muslim, bilang 934.
243 Isinalaysay ni Muslim, bilang 3/1673.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
110
Ang Pag-iwas sa Kapwa Muslim Nang Higit sa Tatlong
Araw Nang Walang Dahilang Tanggap sa Sharí‘ah
Kabilang sa mga hakbangin ni Satanas ay ang pagpapairal ng
pagkakalayo ng loob sa pagitan ng mga Muslim. Marami ang mga
sumusunod sa mga hakbangin ni Satanas. Iniiwasan nila ang mga
kapatid nila na Muslim dahil sa mga dahilang hindi tanggap sa
Sharí‘ah, na maaaring dahil sa isang salungatang kaugnay sa
makamundong bagay, o sa isang hangal na paninindigan. Magpapatuloy
ang pagkakalayo ng loob sa loob ng ilang panahon. Maaaring
manumpa pa siya na hindi ito kakausapin at magpapanata
na hindi papasok sa bahay nito. Kapag nakita niya ito sa daan ay
iiwasan niya ito. Kapag nakatagpo niya ito sa isang pagtitipon
ay kakamayan niya ang mga nasa tabi nito at lalampasan ito. Ito
ay ilan sa mga kadahilanan ng panghihina sa lipunang Muslim.
Dahil doon ang hatol ayon sa Sharí‘ah rito ay tiyak at ang banta
ay matindi. Ayon kay Abú Hurayrah: “Hindi ipinahihintulot sa
Muslim na iwasan ang kapatid niya [sa Islam] nang higit sa
tatlong [araw]; kaya ang sinumang umiwas nang higit sa tatlong
araw at saka namatay ay papasok sa Impiyerno.”
244 Ayon kay
Abú Kharásh al-Aslamí (RA): Ang sinumang umiwas sa kapatid
niya [sa Islam] sa loob ng isang taon, ito ay parang pagpapadanak
sa dugo niyon.”
245
Makasasapat na bilang mga kasamaan ng paglalayo ng loob sa
pagitan ng mga Muslim ang pagkakait ng kapatawaran ni Allah.
Ayon kay Abú Hurayrah: “Ipinakikita ang mga nagawa ng mga
tao sa bawat linggo nang dalawang ulit: sa araw ng Lunes at
244 Isinalaysay ni Abú Dáwud 5/215. Ito ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 7635.
245 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí sa al-Adab al-Mufrad, Hadíth bilang 406. Ito
ay nasa Sahíh al-Jámi‘ 6557.
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
111
araw ng Huwebes. Magpapatawad sa bawat taong sumasampalataya,
maliban sa taong sa pagitan niya at ng kapatid niya
[sa Islam] ay may samaan ng loob. Sasabihin: Iwan ninyo o
ipagpaliban ninyo ang dalawang ito hanggang sa bumalik sila
[sa pagkakasundo].”
246
Ang sinumang mula sa dalawang nag-aalitan na magsisisi kay
Allah, kailangan niyang pumunta sa nakaalitan niya at batiin ito
ng kapayapaan. Kapag ginawa niya at tumanggi naman ang nakaalitan
niya, mawawala na ang pananagutan ng nakikipagkasundo at
mananatili ang pananagutan sa sinumang tumanggi. Ayon kay Abú
Ayyúb (RA): “Hindi ipinahihintulot sa isang tao na iwasan ang
kapatid niya [sa Islam] nang higit sa tatlong gabi; [kapag] nagtagpo
sila ay lalayo ito at lalayo iyon. Ang mabuti sa kanilang
dalawa ay ang nagpapasimula ng pagbati [ng kapayapaan].”
247
Samantala kung nakatagpo ng dahilang tanggap sa Sharí‘ah,
gaya ng hindi pagsasagawa ng saláh o pagpupumilit sa paggawa
sa kahalayan, kung ang pag-iwas ay makabubuti sa nagkakasala
at magpapanumbalik sa kanya sa katinuan niya o magpapadama
sa kanya sa pagkakamali niya, ang pag-iwas ay magiging kinakailangan.
Samantala kung walang maidadagdag iyon sa nagkakasala
kundi ibayong paglayo at walang ibubunga kundi kapalaluan,
pagkasuklam, pagmamatigas at pagkakadagdag sa kasalanan,
sa sandaling iyon ay hindi magiging makatwiran na iwasan siya
dahil hindi naisasakatuparan sa pamamagitan niyon ang kapaka-
246 Isinalaysay ito ni Muslim 4/1988.
247 Isinalaysay ito ni al-Bukhárí, Fat'h al-Bárí 10/492. [Gaya ng pag-iwas ng
Propeta (SAS) kay Ka‘ab ibnu Málik at sa dalawang kasamahan nito, noong
nakita niya ang kabutihan niyon. Tumanggi siya na iwasan si ‘Abdullah ibnu
Ubayy ibni Salúl at ang mga nagpapanggap na sumasampalataya dahil ang hindi
pag-iwas sa kanila ay hindi na nakabubuti.(z)]
Mga Ipinagbabawal na Ipinagwawalang-bahala ng mga Tao
112
nan ng Islam bagkus ay nadadagdagan pa ang katiwalian. Kaya
ang tama ay ang magpatuloy sa pagmamagandang-loob, pagpapayo
at pagpapaalaala.248
Pagwawakas
Sa pagwawakas, ito ang ilan sa madaling nakalap na mga
laganap na ipinagbabawal. Hinihiling natin kay Allah sa pamamagitan
ng napakagandang mga pangalan Niya na bigyan nawa
Niya tayo ng takot sa Kanya na siyang babalakid sa atin sa paggawa
ng mga pagsuway sa Kanya, ng pagtalima sa Kanya na
siyang maghahatid sa atin sa Paraiso Niya, na patawarin nawa
Niya tayo sa mga pagkakasala natin, sa pagmamalabis natin sa
gawain natin, na bigyan nawa Niya tayo ng kasapatan sa pamamagitan
ng ipinahihintulot Niya sa halip ng ipinagbabawal Niya
at ng kagandahang-loob Niya sa halip ng iba pa sa Kanya, na tanggapin
nawa Niya ang pagsisisi natin at hugasan nawa ang kasalanan
natin, tunay na Siya ay dumidinig, tumutugon. Pagpapala
at pagbati sa Propeta na hindi marunong bumasa’t sumulat, si
Muhammad, sampu ng lahat ng mag-anak niya at Kasamahan niya.
Ang papuri ay ukol kay Allah, ang Panginoon ng mga nilalang.
Isinulat ni
Muhammad Sálih al-Munajjid
Alkhobar, P.O. Box: 2999
Saudi Arabia
248 Ang paksang ito ay mahaba. Sa palagay ko, bilang paglulubos sa pakinabang,
magbubukod ako ng isang isang kabanata na laan sa isang pangkat ng mga ipinagbabawal
na nasasaad sa Qur’an at Sunnah, na pagsasamahin ang isa’t isa. Ito
ay magiging isang hiwalay na akda, in shá’Alláh.
