Ito ang Islam
هذا هو الإسلام
Ito ang Islam
Kapag pinagmasdan ng tao ang daigdig na tinitirahan
niya at nakikita niya ang malawak na magandang Sansinukob
na ito: ang langit na ito sampu ng mga malalaking bituin
nito na umiinog batay sa isang mahusay na sistema; ang
daigdig na ito sampu ng mga bundok nito, mga lambak nito,
mga ilog nito, mga kahoy nito at mga pananim nito, hangin
nito, tubig nito, kalupaan nito at karagatan nito, at gabi nito
at araw nito; hindi maiiwasang magtatanong siya sa sarili
kung sino kaya ang lumikha sa lahat ng ito.
Sino ang nagbaba mula sa langit ng tubig na ito na hindi
iiral ang buhay kundi sa pamamagitan nito? Pinatubo Niya
sa pamamagitan nito ang mga halaman at ang mga punongkahoy,
at ang mga bulaklak at ang mga bunga. Pinainom
Niya sa pamamagitan nito ang mga tao at inihanda Niya ang
lupa upang mag-ingat nito.
Sino ang gumawa sa katangian ng grabitasyon sa mundo
ayon sa takdang sukat na naaangkop sa pangangailangan
ng mga bagay? Hindi nadadagdagan ang grabitasyon para
humirap ang paggalaw at hindi naman nababawasan para
magliparan ang mga bagay rito. Sino ang lumikha sa tao:
nilalang Niya ito sa unang pagkakataon at ginawa Niya ito
sa pinakamagaling na anyo?
Kapag pinagmasdan ng tao ang sarili niya, makatatagpo
siya ng kahanga-hangang bagay. Pagmasdan ang magkaibang
mga sangkap ng katawan mo na gumagawa sa tumpak na
Ito ang Islam
6 6
paraan. Wala kang nalalaman sa gawain ng mga ito kundi
ang kakaunti; ni hindi mo nakokontrol ang mga ito.
Tingnan mo ang hanging ito na nilalanghap mo; kung
nahinto ito sa iyo ng ilang saglit, tiyak na maaalis ang buhay.
Sino kaya ang nagpalitaw nito?
Tingnan mo ang tubig na iniinom mo, iyang pagkaing
kinakain mo, itong lupang nilalakaran mo, ang langit na
tinitingala mo, ang araw na nag-iilaw sa iyo, ang buwan,
ang mga bituin at ang lahat ng nakikita ng mata mo. Sino
kaya ang lumikha sa lahat ng ito?
Tunay na Siya ay si Allah. Si Allah ay ang lumikha sa
buong Sansinukob at tanging Siya ang nangangasiwa rito
at nagpapainog nito. Tunay na Siya ay ang Panginoon mo
na lumikha sa iyo, nagtustos sa iyo, bumubuhay sa iyo at
babawi sa buhay mo. Siya ang nagpalitaw sa iyo mula sa
wala, gaya ng pagpalitaw Niya sa buong Sanlibutan na ito
mula sa wala. Matapos ang lahat ng ito, aakalain kaya ng
isang may-isip na ang buong Sansinukob na ito ay nilikha
bilang isang laro, na ang mga tao ay ipinanganganak at
nabubuhay sa daigdig na ito nang ilang panahon, pagkatapos
mangamamatay at magwawakas na ang lahat ng bagay?
Kung gayon ano ang katotohanan at bakit nilikha tayo,
tayong mga tao?
Ito ang Islam
7 7
Bakit Nilikha Tayo?
Nilikha tayo ni Allah alang-alang sa pagsamba sa Kanya
lamang—hindi sa sinumang iba pa sa Kanya. Nagsugo Siya
sa atin ng mga sugo at nagbaba Siya ng mga Kasulatan para
sa paglilinaw sa pamamaraan ng pagsamba sa Kanya. Kaya
ang sinumang sumamba sa Kanya, tumalima sa Kanya at
umiwas sa mga ipinagbabawal Niya ay magkakamit ng
pagkalugod Niya. Ang sinumang umayaw sa pagsamba sa
Kanya at tumangging magpaakay sa kautusan Niya ay
magiging karapat-dapat sa galit at kaparusahan Niya. Ginawa
nga ni Allah ang mundong ito bilang tahanan ng paggawa
at pagsubok.
Pagkatapos ay mamamatay ang mga tao at sa araw ng
Pagkabuhay ay bubuhayin ni Allah ang lahat ng tao para sa
Pagganti at Pagtutuos. Gumawa Siya sa Kabilang-buhay ng
Paraiso na ang nasa loob nito ay kaligayahang walang mata
na nakakita, walang taingang nakarinig at hindi sumagi sa
isip ng tao. Inihanda ito ni Allah para sa mga sumampalataya
sa Kanya at tumalima sa kautusan Niya.
Ginawa Niya rin ang Impiyerno na ang nasa loob nito
ay mga sari-saring uri ng pagdurusa na hindi pa sumasagi
sa isip. Inihanda ito ni Allah para sa sinumang tumangging
sumampalataya sa Kanya, sumamba sa iba pa sa Kanya at
sumunod sa relihiyong iba pa sa Islam.
Ito ang Islam
8 8
Ano ang Islam?
Ang Islam ay ang Relihiyon na pinili ni Allah. Ito ay
ang pagsamba kay Allah lamang at ang pagtalima sa Sugo
Niya na si Muhammad. Hindi tatanggap si Allah mula sa
sinuman ng isang relihiyon na iba pa sa Islam. Ang Islam
ay hindi inilalaan sa isa bukod pa sa iba, bagkus ito ay para
sa lahat ng tao. Nag-utos si Allah sa mga lingkod Niya ng
ilang mga kautusan. Nagbawal Siya sa kanila ng ilang mga
pagbabawal. Kaya ang sinumang tumalima sa Kanya ay
magtatagumpay at maliligtas, at ang sinumang sumuway sa
Kanya ay mabibigo at mapapahamak. Ang Islam ay hindi
isang bagong relihiyon; ito ang Relihiyon mula kay Allah
na pinili Niya para sa nilikha Niya magmula ng magsimula
ang buhay sa daigdig na ito.
Ang Kasaysayan ng Paglikha
Nagsisimula ang kasaysayan ng paglikha magmula ng
likhain ni Allah ang ama ng sangkatauhan, si Adan. Nilikha
siya ni Allah mula sa putik, pagkatapos ay hinipan Niya siya
ng kaluluwa. Itinuro Niya sa kanya ang pangalan ng mga
bagay. Inutusan ni Allah ang mga anghel na magpatirapa sa
kanya, bilang karagdagang pagpapahalaga at pagpaparangal.
Nagpatirapa silang lahat maliban kay Satanas; tumanggi
siya at nagmalaki dahil sa inggit kay Adan. Kaya ibinagsak
siya ni Allah mula sa kaharian ng mga Langit at inilabas siya
na isang hamak na pinagtatabuyan. Hinatulan Niya siya
ng sumpa, kasawian at Impiyerno. Hiniling ni Satanas sa
Ito ang Islam
9 9
Panginoon niya na palugitan siya hanggang sa Araw ng
Pagkabuhay. Nagpalugit naman sa kanya si Allah. Sumumpa
si Satanas na ililigaw niya ang lahat ng anak ni Adan.
Pagkatapos niyon ay nilikha ni Allah mula kay Adan
ang maybahay niya na si Eva upang manahan sa piling nito
at mapanatag sa piling nito. Inatasan Niya silang dalawa
na manahan sa Paraiso na naglalaman ng kaginhawahang
hindi sumagi sa isip ng tao. Ipinabatid Niya sa kanilang
dalawa ang pagkamuhi ni Satanas sa kanila. Pinagbawalan
Niya sila na kumain mula sa isang punong-kahoy sa mga
punong-kahoy sa Paraiso, bilang pagsubok at pagsusulit sa
kanila. Subalit inudyukan sila ni Satanas at inakit sila na
kumain sa punong-kahoy na iyon. Sumumpa siya sa harap
nila na siya ay isa sa mga nagpapayo sa kanila. Sinabi niya:
“Kung kakain kayo mula sa punongkahoy na ito, magiging
kabilang kayo sa mga mananatiling buhay.”
Hindi niya nilubayan silang dalawa hanggang sa natukso
niya sila. Kumain sila mula sa punong-kahoy at nasuway nila
ang Panginoon nila. Ngunit pinagsisihan nila nang matindi
ang nagawa nila. Nagsisi sila sa Panginoon nila at tinanggap
naman Niya sa kanila ang pagsisisi. Subalit ibinaba Niya
sila mula sa Paraiso tungo sa Lupa. Nanirahan sa Adan at
ang maybahay niya sa Lupa. Pinagkalooban siya ni Allah
ng mga supling na nagsidami at nagsanga-sanga hanggang
sa panahon natin sa ngayon.
Hindi pa rin tumitigil si Satanas at ang mga supling niya
sa patuloy na pakikitunggali sa mga anak ni Adan upang
hadlangan sila sa patnubay, pagkaitan sila ng kabutihan,
Ito ang Islam
1 01 0
pagandahin ang kasamaan sa paningin nila, at ilayo sila sa
kinalulugdan ni Allah, sa paghahangad sa pagpasok nila sa
Impiyerno sa Kabilang-buhay. Subalit hindi hinayaan ni
Allah ang mga nilikha Niya na napababayaan, bagkus ay
nagsugo Siya sa kanila ng mga sugo na nagpapaliwanag sa
kanila ng katotohanan at gumagabay sa kanila sa kaligtasan.
Nang namatay si Adan, namuhay ang mga supling niya
noong wala na siya sa loob nang sampung salinlahi habang
sila ay nananatili sa pagtalima kay Allah at pagsampalataya
sa Kaisahan Niya. Pagkatapos niyon ay naganap ang shirk
(pagsamba sa iba pa kay Allah). Sinamba kasama kay Allah
ang iba pa kay Allah. Nagsimula ang mga tao sa pagsamba
sa mga imahen. Kaya ipinadala ni Allah ang kauna-unahan
sa mga sugo Niya, si Noe upang mag-anyaya sa mga tao sa
pagsamba kay Allah at pagwaksi sa pagsamba sa mga idolo.
Pagkatapos ay nagkasunud-sunod na ang mga propeta
noong wala na siya. Nag-anyaya sila sa Islam: ang pagsamba
kay Allah lamang at pagwawaksi sa anumang sinasamba na
iba pa kay sa Kanya.
Pagkatapos ay dumating si Abraham. Inanyayahan niya
ang mga kababayan niya na iwan ang pagsamba sa mga idolo
at ibukod-tangi si Allah sa pagsamba. Ang pagkapropeta
noong wala na siya ay nakamtan ng mga anak niya na sina
Ismael at Isaac. Pagkatapos ay napunta sa mga anak ni Isaac.
Ang ilan sa napakadakila na mga propeta mula sa mga
supling ni Isaac ay sina Jacob, Jose, Moises, David, Solomon
at Jesus, sumakanila ang kapayapaan. Pagkatapos ni Jesus
ay wala nang propeta na mula sa mga supling ni Isaac.
Ito ang Islam
1 11 1
Pagkatapos niyon ay nasalin ang pagkapropeta sa sangay
ni Ismael. Hinirang ni Allah si Muhammad, sumakanya ang
biyaya at ang kapayapaan Niya, upang maging pangwakas
sa mga propeta at mga sugo, upang ang mensahe sa kanya
ay maging ang pangwakas at upang ang Aklat na inihatid
niya na ibinaba sa kanya, ang Qur’an, ay maging ang huling
mensahe ni Allah sa Sangkatauhan. Dahil dito, dumating
ang mensahe niya na masaklaw, ganap at panlahat: para sa
tao at jinn, at para sa Arabe at di-Arabe, naaangkop sa bawat
panahon at pook, at bansa at kalagayan. Walang kabutihang
hindi nito itinuro at walang masama na hindi nito binigyangbabala.
Hindi tatanggap si Allah mula sa sinuman ng isang
relihiyong iba pa sa inihatid ni Muhammad.
Si Propeta Muhammad
Isinugo nga ni Allah si Muhammad bilang pangwakas
sa mga sugo. Ginawa Niya ang mensahe niya na pangwakas
sa mga mensahe. Isinugo siya ni Allah upang gabayan ang
mga tao sa pagsamba sa Kanya lamang at iwaksi ang lahat
ng sumasalungat doon na mga gawaing ipinansasamba ng
mga tao gaya ng pagsamba sa mga imahen at iba pa. Isinugo
si Muhammad sa Makkah noong siya ay apatnapung taong
gulang. Noong bago pa niya nakamtan ang pagkapropeta
niya, siya na ang pinakamataas sa mga kalipi niya, bagkus
ang pinakamataas sa Sangkatauhan, sa kagandahan ng Asal.
Kilala siya noon sa pagiging matapat, mapagkakatiwalaan
at mataas ang mga kaasalan, hanggang sa tinagurian siya
ng mga kalipi niya na al-Amín, ang Mapagkakatiwalaan.
Ito ang Islam
1 21 2
Siya ay hindi marunong bumasa’t sumulat. Ikinasi ni
Allah sa kanya ang Qur’an, na hinamon ni Allah ang lahat
ng tao na maglahad din ng tulad nito.
Isang Sulyap sa Pagkatao at Buhay Niya
Siya ay si Muhammad na anak ni ‘Abdulláh na anak ni
‘Abdulmut talib na anak ni Háshim na mula sa mga supling
ni Ismael na anak ni Abraham. Ang ina ng Propeta ay si
Áminah na anak ni Wahb na anak ni ‘Abdumanáf na anak
ni Zuhrah. Si Zuhrah ay kapatid ng lolo ng Propeta.
Napangasawa si Áminah ni ‘Abdulláh, ang ama ng
Propeta. Nanatili si ‘Abdulláh nang tatlong buwan piling
ni Áminah. Hindi naglaon ay ipinagdalang-tao nito ang
Propeta. Hindi ito nakadama ng hirap sa pagdadalang-tao sa
kanya. Isinilang siya nito na maganda ang anyo at malusog
ang pangangatawan. Iyon ay noong taong 571. Yumao ang
ama niya habang siya ay nasa sinapupunan pa ng ina niya.
Kinalinga siya ng lolo niya na si ‘Abdulmut talib. Tatlong
araw siyang pinasuso siya ng ina niya. Pagkatapos niyon
ay ipinagkatiwala ng lolo niya ang pagpapasuso sa kanya
sa isang babaeng taga-disyerto, na tinatawag na Halímah
as-Sa‘díyah.
Kabilang sa mga kaugalian ng mga Arabe noon ay na
ipasuso ang mga anak nila sa mga taga-disyerto yamang
nagdudulot ng mga kakailanganin sa paglaking may malusog
na pangangatawan. Nakitaan ni Halímah as-Sa‘díyah ang
sanggol na ito ng kababalaghan. Ang isa roon ay noong siya
ay pumunta kasama ng asawa niya sa Makkah sakay ng isang
Ito ang Islam
1 31 3
inahing asno na payat at mabagal ang lakad. Ngunit nang
nasa daan na pauwi mula sa Makkah, habang ikinakalong
niya ang sanggol sa kandungan niya, ang inahing asno ay
tumatakbo na nang mabilis at naiwanan nito sa hulihan nito
ang lahat ng hayop, na ikinamangha ng lahat ng kasama
sa daan.
Isinalaysay ni Halímah na ang mga dibdib niya ay wala
dating ipinapatak kundi kakaunting gatas, at na ang anak
niyang sanggol ay laging umiiyak dahil sa tindi ng gutom.
Ngunit nang isinubo na niya ang dibdib niya sa sanggol na
si Muhammad ay dumaloy nang masagana ang gatas. Kaya
napasususo na niya ito at napasususo rin niya ang anak niya
hanggang sa mabusog sila.
Nagsalaysay rin si Halímah ng tungkol sa tagtuyot sa
lupain ng mga kalipi niya, ang tirahan ng angkan ni Sa‘d.
Subalit nang makamit niya ang karangalan ng pagpapasuso
sa batang ito, nabiyayaan ang lupain niya at ang alagang
mga hayupan niya at napalitan ang kalagayan niya: mula sa
kasalatan at hirap ay naging kasaganaan at kaginhawahan.
Pagkatapos ng dalawang taon ay iniuwi ni Halímah si
Muhammad sa ina nito at sa lolo nito sa Makkah. Subalit
si Halímah ay nagpumilit sa ina nito na sumang-ayon sa
pananatili nito sa piling niya sa ikalawang pagkakataon,
dahil sa nakita niya na biyayang dala nito sa kanya. Sumangayon
naman ang ina nito na si Áminah at umuwi si Halímah
dala ang bata sa ikalawang pagkakataon sa tirahan niya. Ang
kagalakan ay nag-uumapaw sa puso niya.
Ito ang Islam
1 41 4
Pagkatapos ng dalawang taon na naman ay inuwi ni
Halímah si Muhammad sa ina niya. Ang edad niya nang
sandaling iyon ay apat na taon. Inalagaan siya ng ina niya
hanggang sa yumao ito noong siya ay anim na taong gulang.
Kinalinga naman siya ng lolo niyang si ‘Abdulmut talib sa
loob ng dalawang taon at pagkatapos ay yumao na rin ito.
Pagkatapos ay kinalinga siya ng amain niya na si Abú
Tálib. Kinupkop siya nito nilipos ng pangangalaga niya
gaya ng ginagawa niya sa mga anak niya. Kaya nga lamang
siya ay maralita, kaya hindi nahirati si Muhammad sa buhay
ng kaginhawahan at karangyaan.
Siya ay nasanay na sa pagpapastol ng tupa kasama ng
mga kapatid niya sa gatas noong siya ay nasa disyerto ng
lupain ng angkan ng Sa‘d. Nagpapastol siya para sa mga
mamamaya ng Makkah kaya nakapagbibigay siya sa amain
niyang si Abú Tá gsa ib abububls bi il ibamamab is bil
mab sa pagpapastol. Siya ay naglakbay rin kasama ng amain
niyang si Abú Tágsa sa isang pangangalakal sa Syria, noong
siya ay mga labindalawang taong gulang.
Pagkatapos siya ay naglakbay muli upang ikalakal ang
paninda ni Khadíjah bint Khuwaylid na isang mayamang
babae sa Makkah. Binigyan siya nito ng mainam kaysa dati
nitong ibinibigay sa iba sa kanya dahil naghatid siya ng mga
tubong limpak-limpak.
Noong naisalaysay kay Khadíjah ng lalaking utusan niya
na si Maysarah ang nakita nitong mataas na mga kaasalan at
matayog na mga katangian ni Muhammad sa paglalakbay
niyon sa Syria ay naukol ang pagkagusto niya roon at na
Ito ang Islam
1 51 5
maging asawa para sa kanya. Nakapag-asawa na siya noong
una ngunit namatay iyon.
Nairaos ang pinagpalang kasal. Si Muhammad nang
sandaling iyon ay dalawampu’t limang tagong gulang at
si Khdíjah naman ay mga apatnapung taong gulang.
Noong palapit na si Muhammad sa gulang na apatnapu
ay naibigan niya ang pag-iisa. Nananatili siyang mag-isa
noon sa yungib ng Hirá’ sa labas ng Makkah. Nagsasagawa
siya ng pagsamba roon sa loob ng ilang gabi, pagkatapos
ay umuuwi siya sa bahay niya at naghahanda ng babauning
pagkain at inumin.
Minsan isang gabi at nang siya ay nasa loob ng yungib
ay pinuntahan siya ni Anghel Gabriel mula sa Langit at
nagsabi ito sa kanya: “Bumasa ka.” Kaya nagsabi siya:
“Ako ay hindi nakababasa.” At nagsabi uli ito: “Bumasa
ka.” At nagsabi uli siya: “Ako ay hindi nakababasa.” At
nagsabi uli ito: “Bumasa ka.” At nagasabi uli siya: “Ako
ay hindi nakababasa.” Sa bawat pagsagot mula sa tatlong
pagsagot ay niyayakap siya nito at pinipiga nito hanggang
sa humantong siya sa panlulupaypay. Nang binitiwan siya
ni Gabriel sa ikatlong pagkakataon, ibinigay nito sa kanya
ang kauna-unahan sa mga talata na ibinaba mula sa Qur’an:
“Bumasa ka sa ngalan ng Panginoon mo na lumikha,
lumikha sa tao mula sa namuong dugo. Bumasa ka
at ang Panginoon mo ay ang Pinakamapagbigay, na
nagturo sa pamamagitan ng panulat, nagturo sa tao
ng hindi nito nalaman.”(96:1-5). Sa pamamagitan ng mga
dakilang talata na ito na nag-uutos sa pagtamo ng kaalaman
Ito ang Islam
1 61 6
at naglilinaw sa simula ng paglikha sa tao, nagsimula ang
pagbaba ng Kapahayagan mula kay Allah sa Propeta.
Bumalik ang Propeta sa maybahay niya na si Khadíjah,
na kumakabog-kabog ang puso niya dahil sa pangamba.
Sinabi siya: “Balutin ninyo ako, balutin ninyo ako.” Ginawa
naman nila. Nang nilisan siya ng pagkasindak ay ibinalita
niya kay Khadíjah ang nangyari. Sinabi niya: “Natatakot na
ako para sa sarili ko.” Kaya nagsabi si Khadíjah, kalugdan
siya ni Allah: “Aba’y huwag, sumpa man kay Allah, hindi ka
ipahihiya ni Allah. Tunay na ikaw ay talagang nakikitungo sa
kamag-anak, umaalalay sa maralita, umaagapay sa hikahos,
tumatanggap nang magiliw sa panauhin, at tumutulong sa
dinapuan ng kasawian.”
Pagkatapos ay dumating na naman si Gabriel. Nagsabi
si Muhammad: “Habang ako ay naglalakad, nakarinig ako
ng isang tinig mula sa Langit kaya inangat ko ang paningin
ko. Walang anu-ano’y tumambad ang anghel na pumunta
sa akin sa yungib ng Hirá’.” Binanggit pa niya na nasindak
siya roon, subalit hindi singtindi noong unang pagkakataon.
Umuwi siya sa maybahay niya at nagbalot nang sarili at
nagtakip ng kumot.
Pagkatapos ay ibinaba ni Allah sa kanya ang salita Niya:
“O nakatakip! Bumangon ka at magbabala ka. Ang
Panginoon mo ay dakilain mo. Ang kasuutan mo ay
linisin mo. At ang diyus-diyusan ay layuan mo.” (74:1-5).
Ibig sabihin: O nagtakip ng kumot niya, magbabala ka sa
mga tao sa pamamagitan ng Qur’an, iparating mo sa kanila
Ito ang Islam
1 71 7
ang paanyaya ni Allah, linisin mo ang mga kasuutan mo sa
mga karumihan at iwaksi mo ang mga diyus-diyusan.
Pagkatapos ay nagpatuloy ang Kapahayagan matapos
niyon at nagkasunod-sunod. Inatasan ni Allah si Muhammad
na anyayahan ang mga tao sa pagsamba kay Allah lamang
at sa Relihiyong Islam na kinalugdan Niya para sa mga tao.
Kaya nagsimula ang Propeta sa pag-aanyaya sa pamamagitan
ng karunungan at magaling na pangangaral.
Tinugon siya ng unang mga tumugon: ang maybahay
niyang si Khadíjah sa mga kababaihan, ang kaibigan niyang
si Abú Bakr sa mga kalalakihan at ang pinsan niyang si ‘Ali
na anak ni Abú Tágsa sa mga bata. Pagkatapos ay nagsunodsunod
na ang pagpasok ng mga tao sa Islam. Tumindi ang
pamiminsala ng mga pagano sa kanya. Nagpatuloy siya sa
pag-aanyaya sa mga tao sa Makkah sa loob ng labintatlong
taon at nadagdagan pa ang pamiminsala ng mga pagano sa
kanya at sa mga Kasama niya. Kaya lumikas siya at ang mga
Kasama niya sa Madínah. Nagpatuloy siya sa pag-aanyaya
niya roon, hanggang sa bumalik siya sa Makkah pagkalipas
ng mga taon at pumasok din sa Relihiyong Islam ang lahat
ng mga naninirahan doon.
Binawi siya ni Allah sa gulang na animnaput’ tatlong
taon; apatnapu bago naging Propeta at dalawampu’t tatlo
bilang Propeta. Sa pamamagitan niya ay winakasan ni Allah
ang makalangit na mga mensahe. Inobliga ang pagtalima sa
kanya sa lahat ng tao. Ang tumalima sa kanya ay liligaya
sa mundo at papasok sa Paraiso sa Kabilang-buhay; ang
sumuway sa kanya ay magdadalamhati sa mundo at papasok
Ito ang Islam
1 81 8
sa Impiyerno sa Kabilang-buhay. Matapos na bawiin siya ni
Allah ay sumunod ang mga Kasama niya sa hakbang niya.
Ipinarating nila ang paanyaya niya at ipinalaganap nila ang
Islam sa Mundo.
Ilan sa mga Kaasalan ng Sugo ni Allah
Ang Propeta ay ang pinakamaganda sa mga tao sa mga
kaasalan. Nakalalamang na siya sa gayong katangian bago
pa man naging Propeta at nadagdagan pa niyon matapos
maging Propeta. Sinabihan siya ni Allah ng ganito sa sabi
Niya sa kanya: “Tunay na ikaw ay talagang nasa isang
dakilang kaasalan.”(68:4). Nag-aanyaya siya at humihimok
sa mararangal na mga kaasalan. Ang Sugo ni Allah, sa gitna
ng mga Kasama niya, ay isang mataas na halimbawa para sa
kaasalang ipinangangaral niya. Siya ay nagtatanim sa gitna
ng mga Kasama niya ng mataas na kaasalan sa pamamagitan
pagsasabuhay niya bago niya itinatanim ito sa pamamagitan
ng sinasabi niya na mga karunungan at mga pangaral. Ayon
sa sinabi ni Anas: “Sampung taon kong pinaglingkuran ang
Propeta; sumpa man kay Allah, hindi siya nakapagsabi sa
akin kailanman ng isang pabalang na salita at hindi rin siya
nagsabi sa isang nagawang bagay: Bakit mo ginawa ang
ganyan? Bakit hindi mo gawin ang ganyan?”
Ayon pa rin sa sinabi ni Anas: “Naglalakad ako noon
kasama ng Propeta na nakasuot ng balabal na magaspang
ang gilid. Naabutan siya ng isang Arabeng taga-disyerto at
hinaltak siya nito nang malakas na pagkakahaltak hanggang
sa nakita ang ibabaw ng balikat ng Sugo ni Allah at bumakat
Ito ang Islam
1 91 9
na rito ang gilid ng balabal dahil sa tindi ng pagkakahaltak.
Pagkatapos ay nagsabi ito: “Muhammad, mag-utos ka na
bigyan ako mula sa yaman ni Allah na nasa iyo!” Lumingon
sa kanya ang Sugo ni Allah, tumawa at nag-utos siya na
bigyan ito ng kaloob.
May nagtanong kay ‘Á’ishah, ang maybahay ng Propeta:
“Ano ang ginagawa niya (Propeta) noon sa bahay niya?”
Nagsabi ito: “Siya noon ay nasa paglilingkod ng mag-anak
niya at kapag dumating ang [oras ng] saláh ay nagsasagawa
siya ng wudú’ at nagpupunta sa saláh.”
Ayon naman sa sinabi ni ‘Abdulláh ibnu al-Hárith: “Wala
akong nakitang isa na higit na madalas sa pagngiti kaysa sa
Sugo ni Allah.”
Ang nalalaman sa ilan sa mga katangian ng Sugo ay
na siya ay mapagbigay, hindi nagmamaramot ng anuman;
matapang, hindi umuurong kailanman sa katotohanan;
makatarungan, hindi lumalabag kailanman sa katarungan sa
paghahatol; matapat at mapagkakatiwalaan sa buong buhay
niya. Ayon sa sinabi ni Jábir: “Hindi nahilingan ang Propeta
at nagsabi siya ng hindi.”
Nakikipagbiruan siya noon sa mga Kasamahan niya at
nakikihalubilo sa kanila, nilalaro niya ang mga anak nila at
pinauupo ang mga ito sa kandungan niya, tinutugon niya ang
paanyaya, dinadalaw niya ang may-sakit, at tinatanggap
niya ang dahilan ng nagdadahilan. Tinatawag niya ang mga
Kasamahan niya sa pinakaibig nilang mga pangalan nila.
Hindi niya sinasabat ang sinuman sa pagsasalita nito.
Ito ang Islam
2 02 0
Ayon sa sinabi ni Abú Qatádah: “Nang dumating ang
delegasyon ng Hari ng Ethiopia ay nagsimula ang Propeta
sa paglilingkod sa kanila. Kaya nagsabi sa kanya ang mga
Kasamahan niya: ‘Makasasapat na po kami para sa iyo,’ at
nagsabi naman siya: Tunay na sila ay mga mapagbigay
sa mga Kasamahan natin at tunay na ako ay nagnanais
na gumanti sa kanila.” Nagsabi rin siya: “Ako ay isang
tao lamang; kumakain ako gaya ng pagkain ng tao at
umuupo ako gaya ng pag-upo ng tao.”
Sumasakay siya sa asno, dumadalaw siya sa mga dukha
at nakikiupo siya sa mga maralita. Nagsasabi ang bantog na
Pilosopong Britanio na si Thomas Carlyle (1795-1881) sa
aklat niya na pinamagatang Heroes ng mahabang pananalita
tungkol sa Propeta na pinatutungkulan niya rioon ang mga
kababayan niyang Kristiyano. Isa roon ay ang sinabi niya:
“Naging isang napakalaking kapintasan sa sinumang tao sa
panahon ngayon na makinig sa sinasabi na ang Relihiyong
Islam ay isang kasinungalingan at na si Muhammad ay isang
manlilinlang at isang manunuba.”
Ilan sa mga Himala Niya
Tunay na ang pinakadakila sa mga himala niya ay ang
Banal na Qur’an na dumaig sa mga mahuhusay sa wikang
Arabe at ipinanghamon ni Allah sa lahat na maglahad sila
ng isang kabanata na tulad ng mayroon ito. Kinilala ng mga
tumatangging sumampalataya ang pagiging di-matutularan
ng Qur’an. Patuloy pa rin ang hamon na ito.
Ito ang Islam
2 12 1
Hinamon siya ng mga pagano sa Makkah na biyakin
ang buwan. Dumalangin siya sa Panginoon niya at nabiyak
ang buwan hanggang sa maging dalawang bahagi. Bumukal
ang tubig sa pagitan ng mga daliri niya nang makailang ulit.
Nagluwalhati ang mga bato na nasa palad niya.
Kinausap siya ng braso ng tupang may lason na ibinigay
sa kanya ng isang babae Hudyo na nagnanais na patayin
siya sa pamamagitan ng lason.
Hiniling sa kanya ng isang Arabe na taga-disyerto na
pakitaan niya ito ng himala. Inutusan niya na lumapit ang
isang kahoy, at pumunta ito sa kanya. Pagkatapos ay inutusan
niya ito na bumalik, at bumalik ito sa kinalalagyan nito.
Ginatasan niya ang isang tupa na walang gatas, at
nagkaroon ito ng gatas. Ginatasan niya ito, uminom siya at
pinainom niya ang kaibigan niya na si Abu Bakr.
Dinuraan niya ang mga mata ni Alí ibnu Abí Tálib,
kalugdan ito ni Allah, noong ito ay nagkaroon ng sore eyes,
at kaagad na gumaling ito. Nasugatan ang isang lalaki sa
mga Kasamahan niya; hinipo niya ang sugat at gumaling
kaagad.
Dumalangin siya para sa isa sa mga Kasama niya, si
Anas ibnu Málik, na magkaroon ito ng mahabang buhay,
maraming yaman at anak, at na pagpalain ito ni Allah sa
mga iyon. Kaya nagkaroon ito ng 120 anak; ang mga punong
datiles nito ay namumunga nang dalawang beses sa isang
taon gayong batid na ang datiles ay namumunga ng isang
beses lamang sa isang taon; at nabuhay ito nang 120 taon.
Ito ang Islam
2 22 2
Idinaing sa kanya ang tagtuyot habang siya ay nasa
pulpito ng masjid habang nangangaral. Nanalangin siya kay
Allah noong ang langit ay walang ulap. May namuong mga
ulap na tulad ng mga bundok. May bumuhos na masaganang
ulan sa sandaling iyon hanggang sa sumunod na Biyernes,
hanggang sa idinaing naman sa kanya ang dami ng ulan.
Kaya nanalangin na naman siya kay Allah at tumigil naman
agad ang ulan. Lumabas ang mga tao at naglakad sa ilalim
ng sikat ng araw.
Pinakain niya ang isang libong lumahok sa labanan sa
Khandaq ng isang salop na trigo at isang tupa. Nabusog
silang lahat at umalis sila na ang pagkain ay parang hindi
nabawasan ng anuman.
Lumabas siya sa bahay na napaligiran ng isandaang
Quraysh na naghihintay upang patayin siya. Hinagisan niya
ang mga mukha nila ng alikabok at umalis siya na hindi
nila nakikita.
Sinundan siya ni Suráqah ibnu Málik upang patayin siya.
Ngunit nang napalapit na ito sa kanya ay nanalangin siya
laban dito at lumubog sa lupa ang mga paa ng kabayo nito.
Ang mga Saligan ng Relihiyong Islam
1. Ang Pananampalataya Kay Allah. Ito ang batayan ng
Reliyong Islam. Ang Pananampalataya kay Allah ay ang
tiyakang paniniwala sa kairalan (existence) ni Allah; na
Siya ay Panginoon ng lahat ng bagay at ang Nagmamayari
ng mga ito; na Siya ay ang Tagapaglikha lamang, at
ang Tagapangasiwa sa buong Sansinukob; na Siya lamang
Ito ang Islam
2 32 3
ang karapat-dapat sa pagsamba: wala Siyang katambal; na
Siya ay nagtataglay ng mga katangian ng kagánápan; na
Siya ay walang kaugnayan sa bawat kapintasan, kakulangan
at pagkakatulad sa mga nilikha.
Ang sinumang magmumuni-muni sa Sanlibutan at ng
mga nilikha na narito ay matatalos niyang hindi maaaring
ang mga ito mismo ang lumikha sa mga sarili ng mga ito
at hindi rin maaaring lumitaw nang walang tagapalikha,
bagkus tunay na ang Tagapaglikha sa mga ito ay si Allah.
2. Ang Pananampalataya sa mga Anghel.1 Ang mga
anghel ay mga nilalalang na nakalingid sa paningin, mga
nilikha, at mga sumasamba kay Allah. Wala silang taglay na
anuman sa mga katangian ng pagkapanginoon ni pagkadiyos.
Pinagkalooban sila ni Allah ng lubos na pagpapasakop sa
mga kautusan Niya at kakayahan sa pagtupad sa mga iyon.
Ang Muslim ay sumasampalataya sa kairalan nila. Sila
ay marami: walang nakabibilang sa kanila kundi si Allah.
Gayon din ang pananampalataya sa pangalan sa nalaman
natin ang pangalan sa kanila, gaya nina Jibríl (Gabriel),
Málik, Míká’íl at iba pa. Gayon din ang pananampalataya
sa nalaman natin sa mga katangian nila at mga gawain nila.
3. Ang Pananampalataya sa mga Kasulatan. Ang Muslim
ay sumasampalataya na si Allah ay nagbaba ng mga Aklat
sa ilan sa naunang mga propeta Niya at mga Sugo Niya
alang-alang sa paglilinaw sa katotohanan at pag-aanyaya
1 Ang Paniniwala na mayroong mga anghel.
Ito ang Islam
2 42 4
rito, gaya ng Tawrah, Injíl, at Zabúr. Sumasampalataya ang
Muslim sa Qur’an na ibinaba ni Allah sa Pangwakas sa mga
propeta Niya, si Muhammad. Ang Qur’an ay ang huling
Mensahe ni Allah para sa Sangkatauhan. Hindi tatanggapin
ni Allah mula sa sinuman ang gawa kung hindi ayon sa
nasaad dito. Ito ay nangingibabaw sa mga naunang aklat at
nagpapatotoo sa mga ito. Natatangi rin ito dahil si Allah
ay nangako sa pangangalaga rito kaya hindi ito napasukan
ng paglilihis at pagpapalit sa nilalaman. Iyan ay kabaliktaran
ng nangyari sa mga naunang aklat na pinasok ng paglilihis
at pagbabago sa nilalaman dahil si Allah ay hindi nangako
sa pangangalaga sa mga ito, gaya ng Qur’an.
Ang Qur’an sa larangan ng istilong pampanitikan ay ang
pinakamarikit sa mga larawan ng kagandahan at retorika,
at sa larangan ng pagbabatas ay batas na nasa tugatog ng
kalubusan. Ito, sa larangan Teolohiya at pagbibigay-alam
hinggil sa mga nakalingid, ay nagbibigay ng hindi nalalaman
ng isa sa Sangkatauhan, na hindi maaaring matalos ng isip
ng tao mismo. Ito, sa larangan ng agham pangkalikasan, ay
tumutukoy sa mga batas at mga kalakarang pangkalikasan
na hindi nangyaring nalalaman ng isa man noong panahon
ni Propeta Muhammad, ni sa panahong sumunod sa panahon
niya, ni sa sampung siglong dumating pagkatapos niyon.
Naglalaman ito ng mga pagtukoy sa mga batas pangkalikasan
na natuklasan lamang isang libo at tatlong daang taon nang
wala na si Propeta Muhammad at marahil ng ilan pang batas
pangkaliksan na hindi pa natutuklasan hanggang sa ngayon.
Ito ang Islam
2 52 5
Ang Qur’an ay isang aklat na hinamon ni Allah sa
pamamagitan nito ang lahat ng tao: na maglahad sila ng
sampung kabanata na mga tulad ng mga kabanata nito, o
na maglahad sila ng tulad na iisang kabanata. Hindi nila
nakaya. Ang hamon na ito ay umiiral pa rin pahanggang
sa ngayon, at ang kawalang-kakayahan ay nagpapatuloy
pa rin magpahanggang sa ngayon!
Ang pagiging di-matutularan ng Qur’an ay nananatili,
subalit ang larangan ng pagiging di-matutularan nito ay
hindi lamang sa mga kataga nito, ni sa pagpapabatid nito
hinggil sa mga nakalingid lamang, ni sa mga pagbabatas nito,
bagkus ay sa pinagsamang nilalaman nito.
4. Ang Pananampalataya sa mga Sugo. Sumasampalataya
ang Muslim na si Allah ay nagsugo sa kanila alang-alang
sa pag-aanyaya sa Sangkatauhan sa pagsamba kay Allah
lamang at sa pagwawaksi sa lahat ng sumasalungat doon.
Sila ay mga taong nilikha. Wala silang taglay na anuman
sa mga katangian ng pagkapanginoon at pagkadiyos. Taglay
nila ang mga katangian ng mga tao gaya ng pangangailangan
sa pagkain at inumin, at ng pagkakasakit at kamatayan.
Ang mga sugo ay ang pinakamabuti sa mga tao. Pinili sila
ni Allah at itinangi sila sa paghahatid ng mensahe Niya. Ang
pagsampalataya sa kanila ay naglalaman ng pananampalataya
na ang mensaheng hatid nila ay totoo. Ganoon din ang
pananampalataya sa nalaman natin ang pangalan mula sa
kanila ayon sa pangalan niyon mismo, at ang paniniwala sa
napagtibay mula sa mga kaalaman mula sa kanila. Kabilang
din ang pagsasagawa sa Batas ng pangwakas sa kanila na
Ito ang Islam
2 62 6
si Muhammad, yayamang hindi na tatanggapin ni Allah,
matapos na maisugo siya, ang Batas ng iba pa sa kanya.
5. Ang Pananampalataya sa Huling Araw. Ito ay ang
Araw ng Pagkabuhay, na sa araw na ito ay bubuhayin ni
Allah ang mga tao para sa Pagtutuos at Paggaganti. Tinawag
ito na gayon dahil wala nang araw pagkatapos nito yamang
mananahan na ang mga nararapat sa Paraiso sa mga tahanan
nila at ang mga nararapat sa Impiyerno sa mga tahanan nila.
Ang kahulugan ng Pananampalataya sa Huling Araw ay
ang tiyakang paniniwala sa pagdating nito at ang paggawa
ng ayon sa hinihiling niyon.
Ang Pananampalataya sa Huling Araw ay naglalaman
ng tatlong bagay:
A. Ang Pananampalataya sa Pagkabuhay. Ito ay ang
pagbubuhay na muli sa mga patay. Bubuhayin sila ni Allah;
magsisibangon sila sa mga libingan nila na mga nakayapak,
mga hubad at mga di-tuli.
B. Ang Pananampalataya sa Pagganti at Pagtutuos.
Tutuusin ni Allah ang bawat tao ayon sa ginawa niya sa
mundong ito at gagantihan siya roon. Kaya ang sinumang
tumalima, sumampalataya at gumawa ng mabuti ay mauukol
sa kanya Paraiso; ang sinumang sumuway at tumangging
sumampalataya ay mauukol sa kanya ang Impiyerno. Ang
Pagganti at ang Pagtutuos ay ang hinihiling ng katuwiran.
Tunay na si Allah ay nagbaba ng mga Kasulatan, nagsugo
ng mga sugo, naglinaw sa mabuti at masama, at nag-obliga
sa mga tao sa pagsamba sa Kanya at pagtalima sa Kanya.
Ito ang Islam
2 72 7
Pagkatapos ay tunay na sa mga tao ay mayroon sa kanila na
sumasampalataya at tumatanggi na sumampalataya. Kaya
hindi naaangkop sa talino ni Allah at katarungan Niya na
ang mga ito ay magiging pantay [sa gantimpala]. Nagsabi
si Allah sa Banal na Qur’an (68:35-36): “Gagawin ba
Namin ang mga Muslim na gaya ng mga Salarin? Anong
nangyayari sa inyo? Papaano kayong humuhusga?”
C. Ang Pananampalataya na may Paraiso at Impiyerno.
Ang mga ito ay ang uwiang mananatili magpakailanman
para mga nilikha. Ang Paraiso ay tahanan ng kaginhawahan
na inihanda ni Allah para sa mga mananampalataya na
nangingilag magkasala, na sumampalataya sa inobliga ni
Allah sa kanila na sampalatayanan, nagsagawa ng pagtalima
kay Allah at sa Sugo Niya at nag-uukol ng katapatan kay
Allah at sumusunod sa Sugo Niya. Ang mga mananahan sa
Paraiso ay magkakaiba ang mga antas nila alinsunod sa mga
gawa nilang matuwid. Ang Impiyerno naman ay tahanan ng
pagdurusa na inihanda ni Allah para mga tumatangging
sumampalataya, na lumabag sa katarungan, na sumuway
sa mga Sugo Niya. Ang Impiyerno ay maraming palapag.
Ang mga mananahan doon ay magkakaiba sa pagdurusa
alinsunod sa mga gawa nilang masama.
6. Ang Pananampalataya sa Pagtatakda. Sasampalataya
ang isang tao na si Allah ay nakaaalam sa anumang nangyari,
anumang nangyayari at anumang mangyayari, at na ang
anumang niloob ni Allah ay nangyayari at ang anumang hindi
niya niloob ay hindi mangyayari, at na hindi magaganap ang
anuman kung hindi ayon sa kaalaman Niya at kalooban Niya.
Ito ang Islam
2 82 8
Ang Pagsamba sa Islam
Hindi tatanggapin sa Islam ang Pagsamba kapag hindi
tapat na iniukol kay Allah at umaayon sa katuruang hinatid
ni Propeta Muhammad. Samakatuwid, ang dasal, halimbawa,
ay isang pagsambang hindi dapat ibaling sa iba pa kundi
kay Allah at hindi isasagawa kung hindi sa pamamagitan
ng pamamaraang nilinaw ng Sugo ni Allah. Iyon ay dahil
sa sumusunod na mga kadahilanan:
1. Na si Allah ay nag-utos ng tapat na pag-ukol ng pagsamba
sa Kanya lamang. Samakatuwid, ang pagsamba sa iba pa
sa Kanya kasama sa Kanya ay isang Shirk (Pagtatambal
sa Kanya sa Pagkadiyos). Nagsabi si Allah: “Sambahin
ninyo si Allah at huwag kayong magtambal sa Kanya
ng anuman.”(4:36).
2. Na si Allah ay naglalaan ng pagbabatas para sa sarili Niya.
Ito ay karapatan Niya lamang. Ang sinumang nagsagawa ng
pagsamba na hindi ayon sa isinabatas ni Allah ay nakilahok
na kay Allah sa pagbabatas Niya.
3. Na si Allah ay naglubos para sa atin ng Relihiyong Islam.
Samakatuwid, ang taong umiimbento ng isang pagsamba na
ay magiging isang nagpaparatang sa Islam ng kakulangan.
4. Na kung ipinahintulot sa mga tao na magsagawa ng
pagsamba ayon sa niloob nila, talagang ang bawat tao ay
magkakaroon ng pansariling pamamaraan niya sa pagsamba,
dahil sa pagkakaiba ng mga panlasa.
Ito ang Islam
2 92 9
Ang mga Saligan ng Islam
Ang mga Saligan ng Islam na ipinag-utos ni Allah na
isagawa ay limang saligan:
1. Ang pagsaksi na walang totoong Diyos kundi si Allah
at na si Muhammad ay Sugo ni Allah,
2. Ang pagpapanatili sa pagdarasal,
3. Ang pagbibigay ng Zakáh,
4. Ang pag-aayuno sa Ramadá,i
5. Ang pagsasagawa ng Hajj sa Banal na Bahay ni Allah.
Ang Kahulugan ng mga Saligan ng Islam
1. Ang pagsaksi na walang totoong Diyos kundi si Allah
at na si Muhammad ay Sugo ni Allah. Ang kahulugan ng
pagsaksing ito ay ang tiyakang paniniwala na ipinahahayag
ng dila na si Allah ang totoong dapat na sinasamba, tanging
Siya: wala Siyang katambal; at na si Muhammad ay Sugo
na nagpaparating ng tungkol kay Allah. Samakatuwid, hindi
tatanggapin ang pagyakap sa Islam ng isang tao, ni ang gawa
kung walang pag-uukol ng katapatan kay Allah at pagtalima
sa Sugo Niya na si Muhammad. Ang kahulugan ng walang
totoong Diyos kundi si Allah ay na bibigkasin ito ng isang
tao nang naniniwala na si Allah ay ang totoong dapat na
sinasamba lamang. Hindi nakasasapat ang pagbigkas lamang
nito, bagkus ay kailangan ang pagsasagawa sa nilalaman
nito gaya ng pagtanggap at pagpapaakay na lubos sa mga
kautusan ni Allah. Ang kahulugan naman ng si Muhammad
ay Sugo ni Allah ay ang pagtalima sa kanya sa iniutos niya,
Ito ang Islam
3 03 0
ang paniniwala sa kanya sa ipinabatid niya, ang pag-iwas
sa sinaway at sinawata Niya at na hindi sasambahin si Allah
kung hindi ayon sa isinabatas niya.
2. Ang pangangalaga sa pagdarasal. Ang mga dasal na
isinatungkulin sa Islam ay lima sa araw at gabi. Ang mga ito
ay dasal sa madaling-araw, dasal sa tanghali, dasal sa hapon,
dasal sa pagkalubog ng araw, at dasal sa gabi.
3. Ang pagbibigay ng Zakáh (Takdang Kawanggawa).
Ito ay ang pagkakaloob ng isang takdang bahagi mula sa
kinita (pera o inani) para sa mga nararapat tumanggap gaya
ng mga maralita, mga nangangailangan at iba pa. Kabilang
sa ibinubungang mabuti ng pagbibigay ng Zakáh ay ang
paglilinis sa sarili mula sa kakuriputan, ang pagtugon sa
pangangailan ng mga kapwa Muslim na nangangailangan,
ang paglaganap ng pag-ibig sa pagitan nila, ang pag-aalis
sa karamutan, ang pagkalayo sa inggit, ang pagtataglay ng
kapakumbabaan, awa at malasakit sa ibang mga tao.
4. Ang pag-aayuno sa buwan ng Ramadán. Ito ay ang
pag-aalay ng pagsamba kay Allah sa pamamagitan ng pagtigil
sa paggawa ng mga nakasisira sa pag-aayuno sa maghapon
ng Ramadán, sa pamamagitan ng paghinto ng isang Muslim
sa pagkain, pag-inom, pakikipagtalik at mga tulad nito na
mga nakasisira sa pag-aayuno mula sa pagsapit ng madalingaraw
hanggang sa paglubog ng araw sa buong Ramadán
bilang pagsamba kay Allah. Ang ilan sa mga mabuting
ibinubunga ng pag-aayuno ay ang pagdadalisay sa sarili,
ang pagpapahirati rito sa pagwaksi sa mga naiibigan sa
Ito ang Islam
3 13 1
paghingi ng pagkalugod ni Allah at ang pagsasanay rito sa
pagtitiis at pag-inda sa mga hirap. Kabilang din sa mabuting
ibinubunga nito ay ang pagpapalago ng katapatan sa paguukol
ng gawain kay Allah, ang pangangalaga sa itinalagang
tungkulin, ang malasakit sa ibang mga tao at ang pagkatamo
ng pangkalahatang kalusugan ng katawan.
5. Ang pagsasagawa ng Hajj sa Bahay ni Allah. Ito ay
ang pag-aalay ng pagsamba kay Allah sa pamamagitan ng
pagsasadya sa Bahay ni Allah para sa pagsasagawa ng mga
gawain ng Hajj isang beses sa tanang buhay para sa sino
mang makakakaya na makarating doon.
Ang mga Katangian ng Islam
Ang Islam ay ang Relihiyong pinili ni Allah para sa
lahat ng tao. Ito ay naaangkop sa bawat panahon at lugar.
Walang mabuti na hindi itinuro nito at walang masama na
hindi nagbabala ito laban doon. Ang Sangkatauhan ay hindi
makatatagpo ng kapahingahan, at hindi makapagtatamo ng
kaligayahan kung hindi sa pamamagitan ng pagtangkilik sa
Islam at pagpapatupad nito sa iba’t ibang mga kapakanan.
Kabilang sa nagtitiyak sa kadakilaan ng Relihiyong Islam
ay ang natatangi rito na mga katangiang hindi matatagpuan
sa iba pang mga paniniwala at mga relihiyon. Ang ilan sa
mga katangiang iyon na nagpapatibay sa pamumukod ng
Islam at sa laki ng pangangailangan ng mga tao rito ay ang
sumusunod:
Ito ang Islam
3 23 2
1. Na ito ay nagbuhat mula kay Allah. Si Allah ay higit na
nakaaalam sa anumang nababagay sa mga lingkod Niya.
Nagsabi Siya: “Hindi ba nalalaman Niya na lumikha,
gayong Siya ay ang Mabait, ang N akababatid?” (67:14).
2. Na ito ay naglilinaw sa simula ng tao at sa wakas niya,
at sa layunin na dahil doon ay nilikha siya. Ipinaliwanag sa
kanya ang daan na kinakailangang tahakin sa buhay na ito
at nililinaw nito ang mga bagay na kinakailangan ng tao
na iwasan at pag-ingatan. Nagsasabi si Allah sa Banal ng
Qur’an (4:1): “O mga tao, mangilag kayong magkasala
sa Panginoon ninyo na lumikha sa inyo mula sa nagiisang
tao, at lumikha mula rito ng asawa nito, at nagkalat
mula sa dalawang ito ng maraming lalaki at babae.”
Nagsabi pa Siya (20:55): “Mula rito sa lupa nilikha Namin
kayo at dito ibabalik Namin kayo at mula rito ilalabas
Namin kayo sa ibang pagkakataon.” Nagsabi pa Siya
(51:56): “Hindi Ko nilikha ang jinn at ang tao kung hindi
upang sambahin nila Ako.” Sabi pa Niya (5:3): “Ngayong
araw ay binuo Ko para sa inyo ang Relihiyon ninyo,
nilubos Ko sa inyo ang pagpapala Ko at kinalugdan Ko
para sa inyo ang Islam bilang relihiyon.”
3. Na ito ay Relihiyon ng Likas na Pagkalalang. Kaya
hindi ito sumasalungat dito. Nagsabi si Allah: “Sundin ang
likas na pagkalalang ni Allah na nilalang Niya ang mga
tao ayon dito.”(30:30).
4. Na ito ay nagpapahalaga sa isip, nag-uutos sa pag-iisipisip,
at pumupula sa kamangmangan, bulag na pagsunod
at pagpapabaya sa matinong pag-iisip. Nagsabi si Allah
Ito ang Islam
3 33 3
(39:9): “Nagkakapantay ba ang mga nakaaalam at ang
mga hindi nakaaalam? Ang nag-aalaala lamang ay ang
mga may isipan.” Nagsabi pa Siya (3:190-191): “Tunay
na sa paglikha ng mga langit at lupa, at pagsasalitan ng
gabi at araw ay talagang may mga tanda para sa mga
may isipan. Ang mga umaaalaala kay Allah, nakatayo
man o nakaupo o nakahigang nakadait ang mga tagiliran
nila at pinag-iisipan ang pagkalikha ng mga langit at
lupa ay nagsasabi: “Panginoon namin, hindi Mo nilikha
ito nang walang saysay, kaluwalhatian sa Iyo; kaya
ipagsanggalang Mo po kami sa pagdurusa sa Impiyerno.”
5. Ang Islam ay Teolohiya at Batas. Ito ay kumpleto sa
Teolohiya nito at mga batas nito. Ito ay hindi relihiyong
pang-isipan lamang, bagkus ito ay kumpleto sa bawat bagay,
naglalaman ng mga tamang paniniwala, mga matalinong
pakikipag-ugnayan, at mga magandang kaasalan. Ito ay
relihiyon ng isang indibidwal at isang lipunan at relihiyon
ng Mundo at Kabilang-buhay.
6. Na ito ay nagpapahalaga sa mga damdaming makatao.
Itinutuon ng Islam ang mga ito sa tamang dako na gagawa
sa mga ito bilang kasangkapan ng kabutihan at kaunlaran.
7. Ito ay relihiyon ng katarungan. Maging sa kaaway man o
sa kaibigan o sa kamag-anak o sa di-kamag-anak. Nagsabi si
Allah (16:90): “Tunay na si Allah ay nag-uutos sa inyo na
itaguyod ang katarungan,” Sabi pa Niya (6:152): “kapag
nagsabi kayo ay magpakamakatarungan kayo kahit pa
sa isang kamag-anak;” Nagsabi pa Siya (5:8): “O mga
sumampalataya, kayo ay maging mga tagapagtaguyod
