Ang pakikitungo ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa ibang relihiyon ay higit na mailalarawan sa talata ng Quran:

“Para sa inyo ang inyong relihiyon at para sa akin ang aking relihiyon.”

Ang Peninsulang Arabya sa panahon ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay isang rehiyon kung saan naroroon ang iba't ibang mga pananampalataya. May mga Kristiyano, Hudyo, Zoroastriano, Politeista, at iba pa na hindi kasapi sa anumang relihiyon. Kapag ang isang tao ay tumingin sa buhay ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala), siya ay maaaring makapulot ng maraming mga halimbawa upang mailarawan ang mataas na antas ng pagpapaubaya na ipinakita sa mga tao ng ibang mga pananampalataya.

Upang maunawaan at hatulan ang pagpapaubaya na ito, dapat isaalang-alang ng isang tao ang panahon kung saan ang Islam ay isang pormal na estado, kasama ang mga partikular na mga batas na inilatag ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) alinsunod sa mga doktrina ng relihiyon. Kahit na mapansin ng isang tao ang maraming mga halimbawa ng pagpaparaya na ipinakita ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa labing-tatlong taon ng kanyang pamamalagi sa Mecca, maaaring mali ang isipin ng isang tao na ito ay dahil sa paghahangad na itaas ang pagkakakilanlan sa mga Muslim at ang katayuan ng lipunan ng Islam at ng pangkalahatan. Sa kadahilanang ito, ang talakayan ay lilimitahan sa panahon na nagsimula sa paglipat ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa Madinah, at partikular sa sandaling itinakda ang saligang batas.

Ang Saheefah


Ang pinakamahusay na halimbawa ng pagpapahintulot na ipinakita ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa ibang mga relihiyon ay maaaring ang saligang batas mismo, na tinatawag na 'Saheefah' ng mga naunang mananalaysay.[1] Nang lumipat ang Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa Madinah, nagtapos ang kanyang tungkulin bilang isang pinuno lamang sa relihiyon; siya na ngayon ang namumuno sa politika ng isang estado, na namamahala sa pamamagitan ng mga alituntunin ng Islam, na nag-uutos na ang malinaw na mga batas ng pamamahala ay maipatupad upang matiyak ang pagkakasundo at katatagan sa isang lipunan na dati nang nabalisa ng mga dekada ng digmaan, isa na dapat masiguro ay ang mapayapang pakikipamuhay ng mga Muslim, mga Hudyo, mga Kristiyano at mga pagano. Dahil dito, inilatag ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ang isang 'saligang batas' na detalyado ang mga responsibilidad ng lahat ng partido na naninirahan sa Madinah, ang kanilang mga obligasyon sa bawat isa, at ilang mga paghihigpit na inilagay sa bawat isa. Ang lahat ng mga partido ay dapat sundin kung ano ang nabanggit dito, at ang anumang paglabag sa mga artikulo nito ay itinuring bilang isang gawa o uri ng pagtataksil.

Isang Bansa


Ang unang artikulo ng konstitusyon ay ang lahat ng mga naninirahan sa Madinah, ang mga Muslim pati na rin yaong mga pumasok sa kasunduan mula sa mga Hudyo, Kristiyano, at mga sumasamba sa mga idolo, ay "isang bansa sa pagbubukod ng lahat ng iba pa." Ang lahat ay itinuturing na mga miyembro at mamamayan ng lipunang Madinah anuman ang relihiyon, lahi, o ninuno. Ang mga tao ng ibang mga pananampalataya ay protektado mula sa pinsala tulad din ng mga Muslim, tulad ng nakasaad sa ibang artikulo, “Sa mga Hudyo na sumusunod sa atin ay kabilang sa tulong at pagkakapantay-pantay. Hindi siya mapapahamak at ang kanyang mga kaaway ay hindi tutulungan.” Dati, ang bawat tribo ay mayroong kani-kanilang mga alyansa at mga kaaway sa loob at labas ng Madinah. Pinagsama ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ang iba't ibang tribo sa ilalim ng isang sistema ng pamamahala na nagtataguyod ng mga kasunduan ng mga alyansa na dati nang umiiral sa pagitan ng mga indibidwal na tribo. Ang lahat ng mga tribo ay kailangang kumilos bilang isang buo nang hindi pinapansin ang mga indibidwal na alyansa.  Ang anumang pag-atake sa ibang relihiyon o tribo ay itinuturing na pag-atake sa estado at sa mga Muslim din.

Ang buhay ng mga nagsasanay ng ibang mga relihiyon sa lipunang Muslim ay nabigyan din ng protektadong katayuan. Sinabi ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala):

“Ang sinumang pumatay ng isang tao na may pansamantalang tigil alitan o pansamantalang kapayapaan kasama ang mga Muslim ay hindi kailanman maaamoy ang halimuyak ng Paraiso.” (Saheeh Muslim)

Dahil sa pangingibabaw ng mga Muslim, mahigpit na nagbabala ang Propeta laban sa anumang pangmamaltrato sa mga miyembro ng ibang pananampalataya. Sinabi nya (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala):

“Mag-ingat! Kung sino man ang malupit at mahigpit sa isang di-Muslim na minorya, o pinipigilan ang kanilang mga karapatan, o bigyan siya ng pasanin na higit sa kanyang makakaya, o kumuha ng anumang bagay sa kanila na labag sa kanilang kalooban; Ako (Propeta Muhammad) ay magrereklamo laban sa taong ito sa Araw ng Paghuhukom.” (Abu Dawud)

Sa Bawat Sarili Nilang Relihiyon


Sa ibang artikulo, nakasaad dito, “ang mga Hudyo ay mayroong kanilang relihiyon at ang mga Muslim ay mayroon sa kanila.” Dito, malinaw na ang anumang bagay maliban sa pagpapahintulot ay hindi pinapayagan, at, bagaman ang lahat ay miyembro ng isang lipunan, bawat isa ay may hiwalay na relihiyon na hindi maaaring labagin. Pinapayagan ang bawat isa na maisagawa ang kanilang mga paniniwala nang malaya nang walang anumang mga hadlang, at walang hahayaang mga kilos ng paghahamon.

Maraming iba pang mga artikulo ng saligang batas na maaaring talakayin, ngunit bibigyang diin ang isang artikulo na kung saan ay nakasaad na, “Kung may anumang pagtatalo o kontrobersiya na posibleng magdulot ng kaguluhan ay lumitaw, dapat itong isangguni sa Diyos at sa Kanyang Sugo (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala).” Ang sugnay na ito ay iginigiit na ang lahat ng mga naninirahan sa estado ay dapat makilala ang isang mas mataas na antas ng awtoridad, at sa mga bagay na may kinalaman sa iba't ibang tribo at relihiyon, ang hustisya ay hindi mailalapat ng mga indibidwal na pinuno; sa halip ito ay dapat hinuhusgahan ng pinuno ng estado mismo o ng kanyang itinalagang mga kinatawan. Gayunpaman, ang mga indibidwal na tribo na hindi Muslim ay pinahihintulutan na sumangguni sa kanilang sariling mga banal na kasulatan at kanilang mga dalubhasa patungkol sa kanilang pansariling gawain. Bagaman maari din sila, kung gugustuhin nila, dumulog sa Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) para humatol sa pagitan nila sa kanilang mga bagay-bagay. Sinasabi ng Diyos sa Quran:

“…kung sila ay magsisilapit sa iyo (O Muhammad), alinmang ikaw ay humatol o tumangging makialam...” (Quran 5:42)

Dito makikita natin na pinahintulutan ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ang bawat relihiyon na humatol ayon sa kanilang sariling mga banal na kasulatan, hangga't hindi ito sumasalungat sa mga artikulo ng konstitusyon, isang kasunduan na isinasaalang-alang ang mas malaking kabutihan ng mapayapang pagkakaugnayan sa lipunan.

Marami pang ibang mga halimbawa noong nabubuhay pa ang Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) bilang karagdagan sa Saheefah na praktikal na inilalarawan ang pagkamaunawain na ipinapakita ng Islam para sa iba pang mga relihiyon.

Kalayaan sa Relihiyosong Pagtitipon at Kalayaan sa Relihiyon


Dahil sa pahintulot ng konstitusyon, ang mga Hudyo ay may kumpletong kalayaan upang maisagawa ang kanilang relihiyon. Ang mga Hudyo sa Medina noong panahon ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay may sariling paaralan ng kaalaman na ang pangalan ay Bait-ul-Midras, kung saan binibigkas nila ang Torah, sumasamba at tinuturuan ang kanilang mga sarili.

Binigyang diin ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa maraming mga sulat sa kanyang mga emisaryo na ang mga institusyong pangrelihiyon ay hindi dapat mapinsala. Dito sa isang liham na ipinadala sa mga emisaryo para sa mga pinuno ng relihiyon ng Saint Catherine sa Bundok Sinai na humingi ng proteksyon sa mga Muslim:

“Ito ay isang mensahe mula kay Muhammad ibn Abdullah, bilang isang tipan sa mga sumusunod sa Kristiyanismo, malapit at malayo, kasama namin sila. Katotohanang ako, ang mga tagapaglingkod, ang mga katulong, at ang aking mga tagasunod ay nagtatanggol sa kanila, dahil ang mga Kristiyano ay aking mamamayan; at sumpa man sa Diyos! Ako ay tutol sa anumang bagay na hindi nakasisiya sa kanila. Walang pamimilit ang mapapasa kanila. Hindi rin matatanggal ang kanilang mga hukom sa kanilang mga trabaho o ang mga monghe sa kanilang mga monasteryo. Walang sinumang sisira sa tahanan ng kanilang relihiyon, o pinsalain ito, o magdala ng anuman mula dito sa mga bahay ng mga Muslim. Sinuman ang kukuha ng alinman sa mga ito, sisirain niya ang tipan ng Diyos at susuwayin ang Kanyang Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala). Katotohanan, sila ay aking mga kaalyado at sa kanila ay ang aking matibay na kasunduan laban sa lahat ng kanilang kinapopootan. Walang sinuman ang maaaring pumilit sa kanilang maglakbay o obligahin silang lumaban. Ang mga Muslim ay lalaban para sa kanila. Kung ang isang babaeng Kristiyano ay ikakasal sa isang Muslim, hindi ito magaganap nang walang pagsang-ayon mula sa kanya. Siya ay hindi pipigilang dumalaw sa kanyang simbahan upang manalangin. Ang kanilang mga simbahan ay idineklara na protektado. Sila ay hindi hahadlangan sa pag-aayos ng mga ito ni sa kabanalan ng kanilang mga tipan. Walang sinuman sa bansa (mga Muslim) ang susuway sa kasunduan hanggang sa Huling Araw (katapusan ng mundo).”[1]

Tulad ng nakikita, ang kasunduang ito ay binubuo ng maraming mga sugnay na sumasaklaw sa lahat ng mahahalagang aspeto ng karapatang pantao, kasama ang mga paksang tulad ng proteksyon ng mga minorya na nabubuhay sa ilalim ng pamamahala ng Islam, kalayaan sa pagsamba at paggalaw, kalayaan na magtalaga ng kanilang sariling mga hukom at pagmamay-ari at pagpapanatili ng kanilang ari-arian, kalayaan mula sa serbisyong militar, at ang karapatan ng proteksyon sa digmaan.

Sa isa pang okasyon, ang Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay tumanggap ng isang delegasyon ng animnapung mga Kristiyano mula sa rehiyon ng Najran, noon ay isang bahagi ng Yemen, sa kanyang moske. Nang dumating ang oras para sa kanilang panalangin, humarap sila sa direksyong silangan at nanalangin. Iniutos ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) na hayaan sila sa kanilang estado at huwag sasaktan.

Politika


Mayroon ding mga halimbawa sa buhay ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) kung saan siya ay nakipagtulungan sa mga tao ng ibang mga pananampalataya sa larangang pampolitika. Pinili niya ang isang hindi Muslim, si Amr-ibn Umaiyah-ad-Damri, bilang isang embahador na ipinadala kay Negus, ang hari ng Ethiopia.

Ito ay ilan lamang sa mga halimbawa ng pagkamaunawain ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) sa iba pang mga pananampalataya. Kinikilala ng Islam na mayroong maraming uri ng mga relihiyon sa mundong ito, at nagbibigay ng karapatan sa mga indibidwal na piliin ang landas na pinaniniwalaan nilang totoo. Ang relihiyon ay hindi dapat, at hindi kailanman, pinilit sa isang indibidwal laban sa kanilang sariling kagustuhan, at ang mga halimbawang ito mula sa buhay ng Propeta (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay ang perpektong halimbawa ng talata ng Quran na nagtataguyod ng pagkamaunawain sa relihiyon at nagtatakda ng gabay para sa pakikisalamuha ng mga Muslim sa mga tao ng ibang mga pananampalataya. Sinabi ng Diyos:

“…Walang sapilitan sa (pagtanggap ng) relihiyon…” (Quran 2:256)