Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Binalak ko Talagang Pasukin at Pag-
Aralan Ang Islam Upang Ibulgar Ang Mga
Kamalian Nito Para Maliwanagan ng Mga
Muslim Ang Kanilang Maling Paniniwala.
Moatasim (Rafael) Molon Viernesto
Noong Kristyano pa ako (Katoliko), ni sa guni-guni ay hindi
ko inaakala na ako ay magiging Muslim. Noon kasi sa bayan kung
saan ako nagkaisip at nakapag-aral ng elementarya ay halos puro
katoliko ang naninirahan. Dagdag pa na ang aking lola ay masugid
na tagasunod ng Romano Katoliko. Gabi-gabi nagdadasal kami
ng rosaryo sa harap ng imahen ni Birhen Maria at ni Hesukristo.
Dahil maaga akong naulila sa mga magulang, kami ay naiwan sa
kandili ng aming lola’t lolo. [Apat kaming magkakapatid na puro
lalaki]. Ang lola ko, kahit man sarado Katoliko ay hindi nakaligtaan
na magsimba sa tuwing Linggo, at sa unang Biyernes ng bawa’t
buwan. Siyempre dahil paborito niya akong apo, sinasama niya
ako lagi, kahit pumalya ako sa pag-aaral, huwag lang sa pagsimba.
Tuwing Linggo may misa sa baryo namin. Tuwing dadaan yong Pari
na nagmimisa, kapag nakita niya yaong mga kalalakihan na walang
inaatupag kundi ang magpakahig ng manok na sabungin at may
kaharap pang tuba, sisigaw na ang Pari. Hoy! Magsipagsimba kayo,
huwag kayong tumulad sa mga Moros [ang tawag sa mga Muslim
sa Pilipinas] na walang Diyos. Wala palang Diyos ang mga Moros,
tanong ko sa sarili ko. Oo nga, sapagka’t hindi sila naniniwala na si
Kristo ay Diyos. Hindi ko pa noon narinig ang pangalang Allah. Buo
ang paniniwala ko noon na ang mga Moros o Muslim ay walang
Diyos. Hindi katulad sa mga Kristiyano na may Diyos Ama, Diyos
Anak, at Diyos Espiritu Santo, pero iisa lang iyon, kahit magulo
naniniwala ako. Noong nag-aaral na ako sa High School, naitanong
ko sa teacher namin sa religion na isang madre [mga madre kasi
Buhat nang makilala ko ang Allah sinikap kong gawin ang mga
bagay na matuwid at iwasan ang mga dati kong masamang gawain. sa
pagyakap ko sa Islam maraming nabago sa buhay ko. Una; ang tamang
pagkakilala at pagsunod sa nag-iisang Diyos, ang Allah - ang tamang
pagsamba na tanging sa Kanya lamang - at ang tamang pagmamahal
at pag-aaruga sa magulang at pagtanggap sa lahat ng mga pangyayari
maging ito man ay mabuti at masama.
May isang pangyayari kung bakit ako naging Muslim. Isang gabi, bago
matulog, ako ay humihiling sa Kanya nawa’y ipakita Niya sa akin ang
tamang Pananampalataya upang mabago ko ang masamang gawain.
at ang aking kahilingan ay Kanyang ibinigay o ipinakita sa aking
panaginip. sa aking panaginip nakakita ako ng taong nakaputi at siya
ay naghuhugas tulad sa isang Muslim kapag nais magsagawa ng Salah
(pagdarasal), at ang isa naman ay nakapatirapa.
Pagkagising ko ng umaga, naghanap ako ng babasahin tungkol sa Islam
at hinanap ko ang Islamic Center sa New Sinayah upang tanggapin ang
Pananampalatayang nagtuturo ng Kaisahan ng Diyos na walang dapat
sambahin maliban sa Allah. at bago ko narating ang Islamic Center sa
New Sinayah para akong pinipigilan na kung saan ay di ko alam kung
ano?, o maaaring sinusubukan lamang ako sa pagkakataon na iyon.
Ang ulan ay nagbabanta at pumapatak-patak pa. Nang sapitin ko ang
Islamic Center “Alhamdulillah” sabay buhos ng pagkalakas-lakas na
ulan na tila ba isang pagpapala mula sa Allah. at dito ko na tinanggap
ang Islam at damang-dama ko ang katiwasayan at kapanatagan ng
kalooban. Sadyang nasa pagsuko sa Allah makararamdam ng ganap na
kapayapaan at katiwasayan.
38 39
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
wala naman akong alam sa Islam. Isang araw dumampot ako sa Batha ng
mga pamphlets tungkol sa Islam. Binasa ko, okey naman ito ah, sabi ko.
Wala akong makitang mali. Hanap uli, sa Riyadh Clinic, sa Malaz may
nakita akong maliit na libro, ang pamagat ay “The true Religion” sinulat
ni Abu Aminah Bilal Philip. Hiningi ko ang libritong iyon at binasa ko.
Nang matapos kong basahin, napabulalas ako, sabi ko, “Tama ito, tama
ito talaga” sa iglap na iyon, sa halip na ang mali ng Islam ang makita ko,
ang nakita ko ay ang malaking mali sa aking relihiyon na Kristiyanismo.
Biglang umikot ng 360 degrees ang aking pananampalataya. Ganap kong
tinalikuran ang katuruang Kristiyanismo, at lihim kong pinag-aralan ang
Islam. Kung paano magdasal (Salah), maghugas (Wudu’), maligo (Ghusl).
Sabi ko sa sarili ko, sa pag-iisa ko binanggit ko rin ang “Laa ilaaha illallah”
(Walang diyos na dapat sambahin maliban sa Allah). Tuwing oras ng Salah,
nagsasagawa ako ng Wudu’ at sa kuwarto na rin ako nagsasagawa ng Salah
na mag-isa, nagpapatirapa na rin ako, iyon nga lang sa sarili kong dasal o
salita ang ginagamit ko. Gustong-gusto ko ng magpahayag ng Shahadah [o
pagsasaksi sa Kaisahan ng Allah], nguni’t parang may pumipigil sa akin.
Pero sumumpa ako sa sarili ko na hindi ako uuwi ng Pilipinas na hindi
isang ganap na Muslim. Tuwing dasal ko hinihingi ko sa Allah na bigyan
Niya ako ng patnubay sa tuwid na landas, at bigyan Niya ako ng lakas na
gawin ang tama, na naaayon sa Kanyang Kalooban.
Dumating ang buwan ng bakasyon ko. Kung bakit ang maintenance
manager namin, at ang isang maintanance na nakaintindi sa makina
na hinahawakan ko ay biglang sabay na nagbakasyon. Naiwan akong
mag-isa na nakaintindi sa makinang hawak ko. Dahil doon pinigil ng
production manager ang bakasyon ko. Nagalit ako at nag-away kami.
Tinanggal niya ako sa trabaho. Natakot ako, hindi ako natakot na
mawalan ng trabaho. Natakot ako na uuwi sa Pilipinas na hindi pa ako
Muslim. Kailangan bago ako umuwi ganap na akong Muslim. Dahil doon
nagpunta ako sa Guidance sa Industrial area kay Abdul Rashid Basco.
Nang ganap na akong Muslim saka ko na lamang naunawaan na marahil
ay ginawa ng Allah iyon para makapagpahayag muna ako ng Shahadah
[o pagsasaksi sa Kaisahan ng Allah], at matupad ang binitiwan kong
salita na hindi ako uuwi sa Pilipinas na hindi isang ganap na Muslim.
ang nagtuturo sa amin sa High School] kung bakit may diyos ama,
diyos anak at diyos espiritu. Ang sagot niya sa aming mga nag-aaral,
iyon daw ay isang misteryo, at hindi kayang unawain ng tao, pero
kapag namatay ka raw at mapupunta sa Paraiso, doon mo na raw
malalaman ang misteryo na kung tawagin nila ay Santissima Trinidad.
Bakit kaya ibinigay sa atin ang isang misteryo sa pananampalataya
gayong tayo naman ay mayroong pag-iisip na nakaaabot ng pangunawa?
May katotohanan kaya ito?
Minsan, naitanong ko sa teacher kong Madre kung halimbawa
nahuli ka ng mga kalaban na hindi mga Kristiyano. Tinanong ka kung
saan nagtatago yaong mga kasamahan, pahihirapan ka nang husto
para magtapat. Hirap na hirap ka na, at hindi mo matiis ang pahirap.
Magpakamatay ka na lang ba? Hindi ba kasalanan ang magpakamatay
sa ganoong kalagayan? Sagot sa akin, “Isipin mo si Hesukristo, ipinako
sa Krus, nakapagtiis siya, ikaw pa kaya ang hindi magtiis.” Sagot ko
naman, siya ay Diyos, at may kapangyarihan iyon, ako tao lang. Sagot
ng Madre sa akin, kahit na Diyos siya ay tao rin iyon. Lalo akong
naguluhan. Sabi ko uli, “Eh, diyos nga iyon, kaya nakakayanan niya.”
Sabi rin niya uli, “Kahit diyos siya, tao pa rin iyon.” Naku, lalong
gumulo. sa ganoon pabalik-balik ang aming pagtatalo, hanggang sa
mahalata ko na galit na siya. Para matigil na lang, nagkunwari ako na
naunawaan ko na, nguni’t hindi ko talaga maintindihan.
Hanggang mapadpad ako sa Maynila, nakapag-asawa’t nagka-pamilya
ako sa lugar na ito, at kung anu-anong relihiyon na ang sinamahan ko.
Wala akong tinatanggihan. Basta kumatok sa pinto namin, pinapapasok ko
at pinakikinggan, kung anu-ano ang kanilang katuruan. Iglesia ni Kristo,
Baptist, Sabadista, Saksi ni Jehovah, at saka yong Church of Christ na
puro Intsik ang namamahala. Lahat yan sinamahan ko. Magkakaiba lang
ang istilo at pangalan, nguni’t ang doktrina ay pareho.
Hanggang natanggap ako sa Saudi Arabia, may paniwala pa rin ako na
Kristiyanismo ang tamang relihiyon, kahit magulo ang doktrina. Binalak
ko talaga na pasukin ang Islam upang makita ang kanilang mali, at iyon
ay aking ibubulgar, baka sakali kakong maliwanagan sila at maituwid
nila ang kanilang maling paniniwala. Paniwala ko talaga na mali ang
Islam, tama ang Kristiyano. Nguni’t, paano ko malalaman ang mali,
41
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Aking Naalala Ang Payo ng Aking Mga
Magulang Noong Sila’y Nabubuhay pa.
Anak!!! Magsisisi ka Rin sa Bandang Huli
Mohammad Ali O. Saripada
Ako po ay isinilang sa Talambo, Poblacion, Pualas Lanao Del
Sur, noong Abril 15, 1965 at sa kasalukuyan ako po ay namamasukan
dito sa Lada Aluminium Factory Company. Ako’y isang Muslim
dahil ang aking mga magulang ay mga Muslim. at dahil sinuway ko
ang magandang pangarap sa akin ng mga magulang ko para sa aking
kinabukasan sa Kabilang Buhay kaya ganito ang aking katayuan na
para ba akong isang mangmang sa kaalaman tungkol sa Islam, mas daig
ko pa ang isang Mushrik (Nagbibigay katambal sa Kaisahan ng Allah).
Una sa lahat: Aking natatandaan pa noong ako’y anim na taon pa
lamang, ako’y inihatid ng aking mga magulang sa Arabik school upang
mag-aral. Nguni’t nabigo ang kanilang pangarap para sa akin upang
maging isang edukado tungkol sa kaalaman sa Islam. Dahil dalawang
linggo pa lamang ang aking pagpasok sa eskuwelahan ay tumigil na ako
at kahit Kindergarten ay hindi ko natapos.
Kaya ngayon palang ako nagsisisi sa aking katayuan na walang kaalamalam
sa aking Relihiyon at noong ako’y naging isang pamilyado na at
naging isang tatay na rin ay saka ko pa napag-isipan, na mamamatay
din ako. Dahil ako po ay lumaki sa layao at lahat na siguro ng bisyo sa
buong buhay ko ay aking pinagdaanan.
Sa katunayan isa akong basagulero kapag nakainom. Dahil isa akong
lasenggo, gumagamit din ako ng mga drug, wala akong sina santo na
klasing drug; gaya ng: Rugby, syrup o liquid na gamot, valume, tusuk,
at marijuana at ngayon ang uso ay ang Shabu. Pati lahat ng uri ng
42 43
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Kung Ang Mga Muslim ay Masasama. Bakit
Lagi Silang Nagdarasal at Limang Beses pa
sa Loob ng Isang Araw
Ahmad (Luis) Capina Espinar
Taong 1988 nang ako ay dumating dito sa Riyadh, Saudi Arabia.
Ako nga pala ang inyong kapatid sa Islam na si Ahmad C. Espinar
dating Luis Espinar. Tulad ng marami sa ating mga kababayan ang
unang dahilan ng pagpunta ko rito sa Saudi ay para kumita ng pera at
matupad ang mga pangarap sa buhay dahil sa ang sabi nga nila, dito
raw sa Saudi ay madali ang pera lalo na at kung malaki ang suweldo
mo. at sa unang sayad pa lamang ng paa ko sa bansang Arabo ay iba na
agad ang pakiramdam ko. Dahil sa ibang iba ang kulturang tumambad
sa aking paningin malayong-malayo sa kinagisnan kong kultura sa
Pilipinas. Ang sabi nga ng ibang nanggaling na rito ay sobra raw ang
higpit at lahat ay bawal. Kaya nga, takot ang una kong naramdaman
sa mga Arabo. Wala akong kaalam-alam kung ano ba ang kultura ng
bansang Muslim. Ang tangi ko lamang alam ay ang mga Muslim ay
matatapang at mahilig sa away, ito kasi ang tumanim sa isipan ko noong
nasa Pilipinas pa ako. Dahil sa kaguluhan noon sa Mindanao kaya nga
ang pagkakaalam ko sa kanila ay wala silang kinikilalang Panginoon.
Pero nang dumating na nga ako rito ay biglang nagbago ang pananaw
ko, ang unang-una kong napansin sa kanila ay ang pagdarasal nila ng
limang beses sa loob ng isang araw. Kaya nga sa isip ko kung ang mga
Muslim ay masasama, bakit lagi silang nagdarasal at limang beses
pa maghapon, samantalang ang mga Kristiyano ay tuwing araw ng
Linggo lamang nagsisimba at kung minsan ay hindi pa. Kaya simula
noon ay nawala na ang takot ko sa mga Arabo at unti-unti na akong
nasanay sa kanilang kultura.
sugal ay aking pinasok, babaero rin ako noong ako’y binata pa. Kaya
malaya kong nagagawa ang lahat ng bisyo ko sa buhay ko, dahil noong
binatilyo pa ako ay pinag-aral ako ng high school sa Zamboanga at ng
kolehiyo sa Maynila na kung saan ay malayo sa mga magulang, kung
kaya’t lahat ng bisyo sa atin ay aking natutunan.
Ngayon, lima na ang aking mga anak at saka ko pa napatunayan na
malapit na pala akong mahulog sa bitag ni Satanas upang maging
kasama niya sa Impiyerno at tuluyang malayo sa aking relihiyong Islam.
Dahil sa kahirapan sa ating sariling bansa, naisip kong mag-abroad
dito sa Gitnang Silangan, kaya’t ako’y nag-apply na lang dito upang
makipagsapalaran at makaahon sa kahirapan. at noon din nag-umpisa
na akong gampanan ang aking tungkulin sa Allah, itong nakaraan na
taon pa lamang September 2000 upang ako’y patawarin ng Allah sa
lahat ng aking nagawang pagkasala at nawa’y tuluyan na Niyang ilayo
sa akin ang mga masasamang nakaraan ko.
Kaya noong paglapag ko pa lang sa Riyadh International Airport June
4, 2001. Aking naalala ang mga payo ng aking mga magulang noong
sila’y nabubuhay pa. na ang kanilang kasabihan sa akin ay sa bandang
huli ako rin daw ay magsisisi, dahil hindi ko raw ginustong mag-aral
ng Arabik at mas ginusto ko pa raw ang English Curriculum, kaysa sa
aking kinabukasan sa Kabilang Buhay. Kaya tama ang kasabihan na
ang pagsisisi ay laging nasa bandang huli. Ito ang malaking dahilan
na kung saan ay gumawa ako ng paraan upang makapag-aral sa Adult
Student.
At di naglaon ay may nakilala akong isang kapatid natin sa Islam na
OFW din dito sa Riyadh sa Batha. at agad ko namang tinanong kung
mayroon siyang alam na Out of School Youth o para sa Adult Foreign
Student na Arabik. at ang sabi sa akin mayroon, dito nga sa Islamic
Propagation Office in Rabwah. at sa ngayon ay kasalukuyang nag-aaral
ako dito sa Rabwah Center.
44 45
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
2001 nang tuluyan ng lumayo ang damdamin ko sa pananampalatayang
Kristiyanismo. Itinuon ko na lamang ang sarili ko sa paghahanap ng
katotohanan at dito nga sa Islam nakita ko ang lahat ng mga katanungan
sa aking sarili, ibang iba ang pakiramdam ko kapag ako ay nakakabasa
ng mga bagong mensahe sa Islam. at dumating ang buwan ng Ramadan
2001 at dito sinabi ko sa aking sarili na pagkatapos ng buwan na ito ay
yayakapin ko ang Islam. sa madaling salita gusto kong maging isang
Muslim. at “Alhamdulillah” dalawang araw bago matapos ang buwan
ng Ramadan ay ginabayan na ako ng Allah, binuksan Niya ang aking
puso at niyakap ko na ang Islam. Araw iyon ng Huwebes December 13,
2001 pumunta ako ng Batha para mamili ng mga gamit napadaan ako
sa harapan ng Bulwagang panayam tungkol sa Islam. at doon ay nakita
ko si Brother ˋIsa na nag-aalok ng mga pamphlet tungkol sa Islam sa
mga dumadaan na mga kababayan natin. Tumigil ako sa harap niyon
at pumili ako ng isang babasahin at doon ay inalok ako ni Brother ˋIsa
kung gusto kong pumasok sa loob ng tent at makarinig ng tungkol sa
Islam, hindi siya nagdalawang salita at ako ay nagpaunlak sa kanya.
at doon ay nalaman ko lahat ang gusto kong marinig. Sinabi sa akin ni
Brother `Isa na kung gusto kong yumakap sa Islam ay madali lamang
at ng gabing iyon ako ay nagpahayag ng Shahadah [o pagsasaksi na
walang diyos na dapat sambahin maliban sa Allah at si Muhammad ay
tunay na Sugo ng Allah]. Halos maluha ako sa galak dahil sa ibang iba
ang pakiramdam ko maligayang maligaya ako dahil sa alam ko na nasa
tamang landas na ako ng Pananampalataya. at “Alhamdulillah” ako ay
nagpapasalamat sa Allah dahil ako ay Kanyang ginabayan, at binuksan
Niya ang aking puso’t isipan.
Lumipas pa ang maraming taon at wala sa isip ko na ako ay maging
Muslim dahil nga sa mahilig ako sa mga kasayahan at hindi ko kayang
iwanan ang mga layaw dito sa ibabaw ng Mundo, lalo na at sagradong
Katoliko ang aking asawa. Nguni’t sa tuwina na ako’y nakakakuha ng
mga babasahin tungkol sa Islam, anupa’t ito ay aking itinatabi at pag
may libre akong oras, ito ay aking binabasa. sa una, ito ay bale wala sa
akin binasa ko lang dahil sa gusto ko lang malaman kung ano ang Islam
at pagkatapos noon ay itatabi ko ulit ang mga babasahin na iyon. Ganoon
ng ganoon sa tuwing may nakukuha akong mga pamphlet ito ay aking
itinatabi. Hanggang sa isang araw ay may pumunta sa aming planta
na mga Saudi’s na Mutawa at doon ay nagkaroon sila ng lecture about
Islam. Pero hindi ako dumalo dahil sa alam ko ay para lamang iyon sa
mga Muslim. Nang pauwi na sila ay inabutan ako ng isang Mutawa ng
dalawang babasahin tungkol sa “Talakayan sa pagitan ng Muslim at
Kristiyano” at ang isa ay tungkol sa “Kabilang Buhay”. Binasa ko ito
at doon ay nagkaroon ako ng interes lalo na ang tungkol sa Kabilang
Buhay at kung ano ang mangyayari sa mga taong namatay na, na hindi
naniniwala sa Kaisahan ng Allah. Hindi ko lubos maisip ang mga nabasa
ko at ang mga ibig sabihin nito, nguni’t sa aking puso ay naroroon
ang pangamba at pagkatakot. Oo, ako ay naniniwala na mayroong
Panginoon pero hindi katulad ng paniniwala ng mga Muslim na ang
Allah ay nag-iisa at walang katambal. Hindi kagaya ng mga Kristiyano
na ang pagkakaalam ay mayroon Diyos nguni’t ito ay nahahati sa
tatlong persona ang Ama, Anak at Espiritu Santo. Simula noon ay muli
kong binalikan at binasa ang mga itinabi kong mga pamphlet tungkol sa
Islam at dito ay unti-unti akong nagising sa Katotohanan, napatunayan
ko sa aking sarili na mali ang ginagawa naming pagsamba kay Hesus
bilang Panginoon. Hanggang sa nadagdagan pa nang nadagdagan ang
mga kaalaman ko tungkol sa Islam bukod pa ang mga pagtatanong ko
sa mga kasamahan kong Muslim. at may mga pagkakataon na kapag
ako ay nakakarinig ng mga pag-uusap ng mga kapwa ko Pilipino sa
aming trabaho tungkol sa mga Muslim at ito ay kanilang sinisiraan
at pinagtatawanan hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit
nasasaktan ang aking damdamin. Marahil dala siguro ito ng mga
nababasa ko at nagiging matimbang na sa akin ang mga Muslim. Taong
47
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Mas Naiintindihan ko Ang Relihiyong Islam,
Dahil Sumasamba sa Nag-Iisang Diyos,
Samantalang sa Kristiyanismo ay May Diyos
Ama, Anak at Espiritu Santo
Rashid (Reynaldo) A. Arellano
Balik Islam ang tawag sa mga taong yumayakap sa relihiyong Islam,
kaya taas noo akong tawaging balik Islam ngayon… Noon ako ay
dating kristiyano, dahil mga kristiyano ang mga magulang ko, at ito ang
nakagisnan kong relihiyon. Kadalasan hindi ako nagsisimba, kadalasan
tumatawag lang ako sa Panginoon kapag may problema, o may sakit
ako, o kaya’y nangangailangang manalangin, sa loob ng isang taon
nabibilang kung ilang beses lang ako pumasok sa simbahan, minsan
pag sinuwerte wala pa…
Noong una naniwala na lang ako sa kasabihan na hindi ang relihiyon
ang makakapagligtas sa tao kundi ang paniniwala, nguni’t paniniwala
na hindi ko alam. Hindi ko alam kong paano, hindi ko alam kong
ano? Hanggang nawala na sa isip ko ang pananampalataya, ang
pananampalataya na napalitan ng makamundong libangan, kagaya ng
pag-inom at iba pa…
Hanggang sa ipagkaloob ng Allah nang makarating ako ng Saudi Arabia,
na hindi ko alam kong ano ang nandoon, at ang mangyayari sa akin doon,
sa totoo nga lang takot ako sa Saudi, noong una iniisip ko baka dito ako
mapatay, mapugutan ng ulo, strikto raw kasi ang Saudi, wala raw bisyo,
wala raw libangan, at wala raw kasiyahan sa lugar na ito…
Nguni’t ito ay isang kamalian, sapagka’t lahat ng narinig at
impormasyong nakuha ko ay kabaligtaran sa aking nakita. Mayroon din
namang mabubuting Muslim na aking nakasama. Kunsabagay noong
una ang tingin ko sa mga Muslim ay masasama, kasi wala pa akong
nakikitang kabutihan kundi ang nangingibabaw ay ang mga balitang
masama tungkol sa mga Muslim…
48 49
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Ako ay May Malaking Agam-Agam Kung
Bakit Dinadasalan at Niluluhuran Ang Mga
Rebulto
Abdullah (Vicente) D. Barretto
Isinilang ako sa lalawigan ng Rizal at nagkamalay at lumaki bilang
katoliko. Ako at ang aking ina ay aktibo sa simbahan noon. Ako’y naging
kursilista, gitarista o tumutugtog sa simbahan at miyembro ng Knights
of Columbus samahan ng mga kalalakihang Katoliko, katungkulan
bilang isang Warden, nguni’t sa kabila ng lahat ng ito, ako ay may
malaking agam-agam sa aking puso at kaisipan, kung bakit namin
dinadasalan at niluluhuran ang mga naglalakihang rebulto, nabasa ko sa
banal na kasulatan na “Huwag nga kayong sumamba sa mga diyusdiyusan
na gawa ng tao, ni kawangis ng anumang nasa lupa at nasa
langit. Ako ang inyong Diyos ang dapat lang sambahin na lumikha
sa lahat at Ako na inyong Diyos ay Mapanibughuin”.
Kaya ako ay patuloy na naghahanap ng katotohanan sapagka’t ang
katotohanan ang makapagpapalaya sa atin, hanggang sa ako ay pinalad
na makapaghanapbuhay sa Gitnang Silangan at dito nakapagbasa ako
ng mga babasahin tungkol sa Islam. Dahilan ng pagyakap ko sa Islam.
At yaong tunay na konsepto ng nag-iisang Diyos. Lahat ng relihiyon ay
naniniwala sa tunay na pagkakilala sa nag-iisang Diyos, at lahat ng ito ay
nagtuturo ng kabutihan. sa Islam, ang mga pangkalahatang turo o aral
nito ay dapat lamang sambahin ang Dakilang Lumikha, sumunod sa
Kanya at tumalima. at dito ang sistema ng pagdarasal ay sa tuwi-tuwina,
pagyukod, pagpapatirapa at pagpapakupkop na tanda ng pagsukong
ganap sa sarili sa Nag-iisang Diyos. at hindi tulad ng ibang relihiyon
hinango sa pangalan ng tao, propeta at bagay, at ito ay hindi nagtuturo sa
pagsamba sa propeta na kilalanin bilang Diyos, bagkus igalang lamang
Minsan nagkaroon ako ng interes na malaman kung ano ang Islam at
kung ano ang Muslim, nguni’t nadismaya ako dahil nakakita ulit ako ng
isang masamang Muslim, magkagayon pa man, sinubukan ko pa ring
magtanong sa isang nakakwarto kong Muslim kung maaari kong basahin
ang english translation niyang Qur’an, nguni’t hindi ako pinagbigyan,
hindi raw maaaring basahin ng isang hindi Muslim. Kaya inisip kong
hindi na ako magkakainteres sa Islam. Katulad ng dati tatawag na lang
ulit sa pangalan ng Panginoon kung nalulungkot ako’t may kailangan.
Hanggang ipagkaloob ng Allah ang isang taong nagbigay daan sa akin
sa pagyakap ng Islam. Ang daang hindi ko binigyan pansin noong una,
na ang bawa’t ipinagkaloob niyang kaalaman ay pinapakingan kong
parang kuwento lamang, kuwentong hindi ko pa rin alam kung ano, at
paano ko maiintindihan, hanggang sa tinanong niya sa akin kung ano
ang aking relihiyon at kung ako’y naniniwala sa iisang Diyos. Doon ako
nagkainteres na bawa’t makatuwirang paliwanag niya ukol sa Islam.
Aking pinag-aralan, at dito ko nalaman na sa relihiyong Islam ang
pagsamba pala ay natutuon lamang sa Nag-iisang Diyos na Siyang may
likha ng lahat - tao, jinn, anghel at lahat ng bagay - nakikita man o di
nakikita. Siya ang Allah. Samantalang kung ihahambing sa relihiyong
aking kinagisnan, higit na maliwanag ang mga aral at paniniwala ng
Islam. Tuwirang tinatakwil ng Islam ang pagkakaroon ng Diyos Ama,
Diyos Anak, at Diyos Espiritu. Ang wagas na pagsamba sa Nag-iisang
Diyos ang siyang pinakahaligi ng Islam. Walang misteryo, walang
himala, bagkus lahat ng paksa ay mayroong malinaw na kasagutan.
Dito ko napagtanto na hindi pala sapat na maniwala lamang sa Nagiisang
Diyos kundi kailangang tama ang pananampalataya at pagkilala
sa Nag-iisang Diyos upang makamtan ang hinahangad na kalinisan ng
pagkatao at puso para Allah. sa patuloy na pagbabasa, at tiyaga ng isang
mabait na kapatid sa Islam, namalayan ko na lamang ang aking sarili
na yumakap sa Islam ng buong puso at pagkatao, maraming salamat sa
Allah, sa pagbigay Niya ng gabay at biyaya para ako’y magbalik Islam.
Sana pagkalooban tayo ng Allah ng higit na karunungan at higit na
kaalaman, upang lalong maging matibay ang ating pananampalataya sa
Allah hanggang sa huling sandali ng ating buhay.
50 51
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Hanggang Minsan Nang Ipa-Renew Ang
Aking Iqamah, Ako ay Labis na Nagtaka
Dahil Naging Kulay Green na Ito ng Tulad sa
Isang Muslim
Khalid Magalona Sarate
Ako ay si Khalid Magalona Sarate tubong San Pablo City, Laguna.
Kristiyano ang aking nakagisnang Pananampalataya. Wala sa isip ko na
magpalit ng relihiyon dahil ang katuwiran ko pare-pareho lamang ang
mga relihiyon. Lahat ng itinuturo ay kabutihan at pagsamba sa Diyos,
kaya sa akin wala akong minamasamang relihiyon. Marami na rin akong
nasamahang religious group at naging korselista rin naman ako. Ang
pag-aakala ko na pare-pareho ang mga relihiyon. Subali’t hindi pala
tama ang aking akala dahil noong una ay hindi ko inalam sa aking sarili
kung tama ang pagsamba ko sa nag-iisang Tagapaglikha na wala Siyang
katambal. na Siya lamang ang dapat pinag-uukulan ng lahat ng pagsamba.
Ang tambalan natin ang nag-iisang Tagapaglikha ay kasalanang walang
kapatawaran. Siguro karamihan sa atin ay naghahangad ng katiwasayan
ng pag-iisip at kaligtasan sa Kabilang Buhay. Dahil malinaw na nakasulat
sa banal na kasulatan ang buhay na walang hanggan. Ang buhay natin
dito sa Mundo ay pansamantala lamang.
Dala ng pangangailangan sa buhay, binalak ko na makapangibang
bansa at sa tulong ng ating Panginoong Diyos natupad naman ang aking
pangarap. Taong 1984 buwan ng Nobyembre, narating ko ang bansang
Saudi Arabia. Noong una natatakot ako dahil sa sobrang higpit lalo na sa
oras ng Salah. Subali’t naisip ko sa aking sarili napakarelihiyoso naman
nilang mga tao, limang beses silang nagdarasal sa maghapon. sa panahon
na yaon wala pa akong kaalam-alam tungkol sa pananampalatayang
Islam. Ang alam ko salbahe ang karamihan sa kanila, isa pa iyan din
siya, paniwalaan at mahalin ng walang pagtatangi. at ang Allah ang Nagiisang
Diyos na lumikha sa lahat ng bagay, at hindi ipinanganak at hindi
nagka-anak at walang katulad at hindi dapat ihambing kaninuman. Aking
napagtanto ang lahat ng mensahe ng mga Propeta, isa lang ang nagsugo
sa kanila na may kumpletong patnubay at gabay.
Ako ay lubusang nagpapasalamat sa Allah. Ginabayan Niya ako sa
tamang landas at nasumpungan ko ang tamang pananampalataya na ang
gawa ng pananampalataya ay higit na mabisa kaysa sa salita lamang.
Sabi nga sa salitang banyaga [Action speak louder than word]. Dito ko
rin natagpuan ang tunay na kapayapaan at kaligayahan na hindi makikita
kailanman sa antas ng karunungan, kayamanan at katanyagan, bagkus
ito ay matatagpuan lamang sa pamamagitan ng ganap na pagsunod,
pagsuko at pagtalima sa kalooban ng nag-iisang Diyos.
Ang kayamanan ay hindi sapat upang matamo ang tunay na kaligayahan
sa buhay… at tila baga naaalis na ang aking pagnanais at mithiin sa mga
materyal na bagay na walang mapapala at matatamasa, hindi rin natin
madadala sa Kabilang Buhay. Tayo’y isinilang nang walang-wala ni
anuman at tayo’y papanaw rin naman nang wala ni anupaman. at bago
dumating ang sandaling yaon, tayo hari nawa’y nasa tamang landas at
patnubay Niya, at parati nang handa at tumuklas ng mataas na kaalaman
patungkol sa Allah na lumikha at tanging Hukom sa Huling Araw at
parati ng magnais na makapiling ng Allah sa Kabilang Buhay.
52 53
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
ng mga Muslim: “Ang paniniwala sa Nag-iisang Diyos (Allah), sa
mga Anghel, sa mga banal na Kasulatan [sa orihinal na mga anyo
nito], paniniwala sa mga Propeta, paniniwala sa Kabilang Buhay
at paniniwala sa Itinakdang Kapalaran, maging mabuti man o
masama ito.” na dapat nating tanggapin ng may pasasalamat sa Allah
at ipinaliwanag din sa akin kung sino si Hesus bilang isang dakilang
Propeta at Sugo ng Allah, at hindi bilang isang anak ng Diyos, na siyang
aking nakagisnang paniniwala, na anak siya ng Diyos at siya ay Diyos
na nagkatawang tao. Pagkatapos tinanong niya ako, kung naunawaan
ko ang mga ipinaliwanag niya sa akin, ang sagot ko, ‘Oo naman.’ Kaya
inalok na niya ako na yakapin ko na ang Islam, nguni’t parang hindi
pa ako handa ang sabi ko, pag-iisipan ko muna. Subali’t nang tanungin
niya ako ‘Kung nakakasiguro ba ako sa buhay ko.’ at ang sabi pa niya
baka bigla na lamang bawiin ang aking buhay na wala ako sa istado ng
Islam mapupunta ako sa Impiyerno. Nang sabihin niya ito sa akin, ako
ay nag-isip, ang sabi ko sa aking sarili may katotohanan ang kanyang
mga sinabi, kaya nang oras ding iyon ay tinanggap ko ang Islam ng
buong puso. at pagkatapos kong tanggapin ang pananampalatayang
Islam, patuloy akong nagsasaliksik ng kaalaman “Alhamdulillah” sa
ngayon isa ako sa mga nag-aaral tungkol sa mga alituntunin ng Islam
upang lubusan kong maunawaan ang Kaisahan ng Allah at Sunnah ng
Propeta Muhammad (). at ngayon alam kong nasa tama na akong
pananampalataya at pagsamba sa nag-iisang Tagapaglikha, ang Allah.
Nagpapasalamat ako sa Allah at binuksan Niya ang aking puso at isipan
upang Siya ay aking lubusang makilala na Siya lamang ang dapat pagukulan
ng lahat ng pagsamba.
Nawa’y magsilbing gabay ang munting sanaysay kong ito sa mga
naghahanap ng katotohanan. sa aking mga kapatid sa pananampalataya,
sana patuloy tayong magsaliksik ng kaalaman upang lalong tumibay
ang ating pananampalataya.
ang mga naririnig ko sa Pilipinas matatapang ang mga Muslim. Kaya
hindi ako nagka-interes na alamin ang Islam. Hanggang sa ang ilan
sa mga kaibigan ko ay nagsipagyakap na sila sa Islam, subali’t wala
naman silang binabanggit sa akin kung bakit sila ay nagbalik Islam.
Ang sinasabi lang nila sa akin, “Ano kaya ang sasabihin ng aking mga
kaibigan.” Marami-rami na rin akong nababasang mga booklet tungkol
dito at wala na akong pinalilipas na mga programa sa television tungkol
sa Islam, ang gustong-gusto kong panoorin ay Islamic culture, noon
unti-unti ko nang nauunawaan ang Islam. Hindi pa rin dito natatapos
ang aking pagsasaliksik sa pananampalatayang ito, lumipas pa rin ang
mga taon at ginugulo ako ng aking isipan dahil sa mga nababalitaan
ko tungkol sa mga Muslim sa Pilipinas, marami silang ginagawa na
hindi kanais-nais at nasundan pa sa nangyari sa Amerika, sila naman
ang napagbibintangan. Subali’t hindi ito ang aking nagiging batayan
upang huminto ako sa paghahanap ng katotohanan. Nagpatuloy ako
sa pagbabasa ng mga booklet dahil marami ng natatagpuan sa mga
Islamic Center. at dito ko na naunawaan ang Islam: Ang pagsamba
sa nag-iisang Diyos (Allah) na dapat ay wala Siyang katambal.
Subali’t wala pa rin sa isip ko ang yakapin ang Islam hanggang sa
minsan ipina-renew ang aking Iqamah at nang lumabas ay naging
green na ang kulay nito, at ako’y nagtaka dahil ito ay para sa Muslim
lamang. Ang inisip ko ay nagkamali lamang siguro, subali’t marahil ay
may layunin ang pagkakamaling iyon na ang kagustuhan ng Allah ay
para yakapin ko ang pananampalatayang Islam. Nagtanong ako kung
paano ang pumasok sa Islam at ang sabi sa akin, kailangan ko raw
magpahayag ng Shahadah [o pagsasaksi na walang diyos na karapatdapat
sambahin maliban sa Allah]. Isang araw sa buwan ng Ramadan
2001 pumunta ako sa isang kaibigan at pag-uwi ko ng gabi ay napadaan
ako sa tapat ng Islamic Center for Call & Guidance sa Batha. Kukuha
sana ako ng babasahin nang anyayahan akong pumasok muna sa
loob ng tent at pinagbigyan ko naman. at doon ipinaliwanag sa akin
ang limang Haligi ng Islam: “Ang Shahadah (Pagsasaksi), Salah
(Pagdarasal), Zakat (Pagkakawanggawa), Siyam (Pag-aayuno) at
Hajj (Pagsasagawa ng mga rituwal na gawain ng Hajj sa buwan
ng Dhul-Hijja).” Ipinaliwanag din sa akin ang anim na paniniwala
55
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Nang Ako’y Maging Muslim, Aking Nasabi,
Ito na Ang Pinakamagandang Regalo na
Aking Natanggap Mula sa Panginoong Allah
Abdul Rahman Lundang Maglalang
Bilang isang Romano Katoliko noon, ang aking paniniwala kay
Hesukristo ay bugtong na anak ng Diyos. sa madaling salita lumaki ako
na dala-dala ko sa aking puso na si Hesus ay Panginoon, maliban sa
Diyos Ama.
At bilang isang Kristiyano o Romano Katoliko ang araw ng pagsamba
ay ginagawa sa araw ng Linggo o isang beses bawa’t Linggo. sa totoo
lang hindi ko pa rin nagampanan ang bagay na ito nang regular.
Ayon sa nalaman kong katuruan sa aking mga magulang, ang maniwala
sa Diyos at matakot sa Kanya, ang Siyang naging daan ko sa aking
buhay hanggang sa aking paglaki.
Taon 1980 pinalad akong makapagtrabaho dito sa Saudi. sa aking
pagtatrabaho dito, ang tanging naging sandata ko sa aking pananampalataya
ay ang aking pananalig sa Diyos at pagdarasal sa araw-araw.
Lumipas ang maraming taon patuloy pa rin ang aking pagtatrabaho dito
sa Riyadh. sa kabila ng lahat ng aking pagtitiyaga at pagtitiis upang
mabigyan ko ng magandang buhay at kinabukasan ang aking pamilya.
Nabigo ako, dahilan sa isang pangyayari na mahirap tanggapin. Bagama’t
nakipaghiwalay ako sa ina ng aking mga anak, hindi ko tinalikuran ang
aking tungkulin sa kanila. Taong 1994 natuto akong gumawa ng mga
masasamang bagay at tuluyang lumayo sa Diyos sa dahilang alam kong
kasalanan itong aking pinasok. Naging makasalanan ako sa paningin ng
Diyos. Dahil sa aking konsensiya, muli ako ay humingi ng kapatawaran
sa Diyos dahil alam ko na ang Diyos ay Mapagpatawad.
56 57
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
at mga kamag-anak. Alam kong hindi madali ang pag-imbita ng tao sa
Islam. Subali’t ako ay dumadalangin sa ating Tagapaglikha, ang Allah
na sana’y gabayan din Niya ang lahat ng tao na malapit sa aking puso.
Tungkol naman sa aking asawa, hindi naging matibay ang kanyang
pananampalataya, sa dahilang nagbago ang pag-uugali ng mga taong
dati ay mabait sa kanya. Naging kalaban niya ang mga ito hanggang sa
dumating ang araw na hindi na niya nakayanan ang pagmamaltrato sa
kaniya, at siya ay lumisan. Magkagayon man umaasa ako na balang araw
ay babalik muli ang dati niyang sigla at lakas sa pananampalatayang
Islam “Insha Allah”.
Bilang isang Balik Islam ang aking maipapayo unang una na sa aking
sarili at sa inyong lahat mga kapatid sa Islam, na gampanan natin ang
ating mga gawain sa Allah. Sapagka’t ang Islam ang siyang gabay natin
dito sa lupa at ganoon din sa Kabilang Buhay. Sinabi ng Allah sa banal
na Qur’an: {At ang sino mang magnais ng ibang relihiyon maliban
sa Islam, ito ay hindi kailanman tatanggapin sa kanya, at siya sa
Kabilang Buhay ay mapapabilang sa mga talunan}. [Qur’an 3:85]
Hanggang dito na lamang. Muli akong nagpapasalamat sa Allah sa
paggabay Niya sa atin sa tuwid na Landas.
Taong 1997 nang pasukin kong muli ang buhay may-asawa at sa
pagkakataon na ito naging masaya ang aming pagsasama na wala
kaming itinatago sa bawa’t isa. Both sides tinanggap nila kami nang
maluwag.
Taong 1999 ang aking asawa ay muling bumalik dito sa Riyadh upang
magtrabaho bilang isang private nurse sa isang anak ng prinsipe. Ang
ina ng Amir na alaga ni misis ay pumayag na magsama kaming magasawa
sa kanilang lugar. Bilang isang private nurse ang aking asawa
ay kailangang sumama lagi sa kanyang alaga. sa pinakitang kabaitan
nila sa aking asawa, isang araw kinausap nila ito at inalok nila sa kanya
ang pananampalatayang Islam. at dito na kami nag-usap na mag-asawa,
marami kaming mga bagay-bagay na pinagbasihan. We even ask
ourselves kung kaya naming gampanan ang pananampalatayang Islam.
You know our answer is… That we will not take it seriously. Kung baga
ay Take it or leave it.
But things change in my part. It all started when I took my Shahadah
on the night of Saturday 4th of December 1999. Brother Muhammad
dela Pena lead the pronouncing the testimony of Faith and he ask me to
follow him. When we finished pronouncing the last word, I heard them
shout “Allahu Akbar” and one by one embraced me and congratulated
me as well. Isang bagay ang pinakamagandang pangyayari sa akin ng
gabi ring iyon. Ang sinabi ni Brother Muhammad Dela Pena na ang
Allah ay pinatawad Niya ang iyong mga nagdaang kasalanan at ikaw
ngayon ay isang bata o sanggol na walang bahid na kasalanan at ikaw
ay inilayo din ng Allah sa Impiyerno. Ganoon na lang ang nadama
kong sigla. Hindi ko sukat akalain na ganoon pala ang ibig sabihin ng
pagpasok sa Islam. sa pangyayaring ito sa aking buhay masasabi kong
ito ang pinakamagandang regalo na aking natanggap. Ang paggabay ng
Allah sa akin sa pananampalatayang Islam.
Unti-unti kong pinag-aralan ang tamang paraan ng pagdarasal at iba
pang mga gawain. sa ngayon ang aking pinakalayunin ay ang mabasa
at maintindihan ko ang salita ng Allah - ang Qur’an at ang Sunnah
ni Propeta Muhammad () upang sa gayon ay maituro ko rin ito sa
aking mga magulang at mga kapatid. Gayon din sa aming mga anak
59
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Sinabi sa Akin ng Isang Pilipinong Muslim,
“Kung Gusto Mong Magka-Pera, Magbalik-
Loob ka sa Islam.”
Ishaq Belleza Loyola
Una sa lahat ay gusto ko munang isalaysay ang aking maigsing
talambuhay. Ako ay lumaki na kapiling ko ang mga relihiyoso kong
magulang at mga kapatid. Ako ang panganay sa aming magkakapatid.
Ang aking ama ay kasapi sa Holy Name Society - ito ay samahan ng
mga kalalakihan sa simbahan na ang gawain tuwing mahal na araw ay
sila ang kumakatawan bilang disipulo ni Hesus - kahit na siya ay may
kapansanan. Walang araw ng Linggo, Pasko at Bagong taon na hindi
kami nagsisimba at hindi kami pinapayagan ng aming mga magulang
na gumala o manood ng sine kapag hindi kami nakapagsimba sa umaga.
Noong malapit na akong magtapos sa elementarya ay kumuha ako ng
pagsusulit para makapasok sa seminaryo - ito ang paaralan ng sinumang
nais maging isang Pari at ang tawag sa mga nag-aaral dito ay seminarista
- at ako naman ay pinalad na makapasa sa pagsusulit. sa aming lalawigan
sa Masbate, kapag ikaw ay nalaman na isang seminarista ay mataas ang
pagtingin nila sa iyo dahil sa ikaw ay magiging isang alagad ng Diyos.
Noong nag-aaral ako sa seminaryo sa loob ng apat na taon - bale ang
katumbas lang nito ay High School - wala kaming ibang pinag-aaralan
kundi ang mga paniniwala ng mga Kristiyano. at akin pang natatandaan
na narinig ko lang binanggit ang salitang Muslim, Islam, Banal na Qur’an
at Propeta Muhammad () sa aming klase sa History. sa loob ng apat na
taon ay ginugol ko ang aking oras sa pagbabasa ng Bibliya at iba pang
pang-relihiyong babasahin. sa katunayan nga kahit El Filibustirismo at
Noli Me Tangere na isinulat ni Jose Rizal ay bawal ipabasa sa amin sa
dahilang ang mga Paring tauhan sa librong ito noong panahon ng mga
60 61
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
noong Setyembre 2001 ay may isang Mutawa (relihiyosong Muslim)
na nag-abot sa akin ng mga libro, pamphlet at cassette tapes. at ito ay
aking binasa at pinakinggan. Minsan ay may nakausap akong Pilipinong
Muslim at ang sabi niya kung gusto ko raw magka-pera ay magbalikloob
ako sa Islam at iyon ang nabuo kong plano dahil nang mga oras na
iyon ay kapos ako sa pera, nguni’t sadya yatang hindi ako pababayaan
ng Allah na magkasala, may kinausap akong isa pang kaibigan at
naitanong ko sa kanya ang balak ko at ang sabi niya ay huwag ko raw
gawing paglalaro ang tungkol sa Diyos at baka ako ay mapasama. Siya
ay isang kristiyano. Unang linggo ng Oktubre 2001 ay sinubukan ko
kung gaano kahaba ang kabaitan ng mga amo ko at nagkataon naman
na pinagsisigawan ko ang pangalawang anak niya dahil sa kakulitan at
kasalbahian, dahil ang bilin niya sa akin ay isumbong ko raw sa kanya
kung may nagawang kamalian ang mga anak niya, nguni’t hindi na ako
nakapagpigil at doon nga humantong sa sigawan at idinamay ko pa ang
amo kong babae pero imbis na magalit ang amo kong lalaki ay kinausap
niya lang ako nang mahinahon. at napagtanto ko na sapat na ang biyayang
ipinagkaloob ng Allah sa akin na magkaroon ng mabait na amo. Kaya
noong ikalawang linggo ng Oktubre 2001 ay yumakap ako sa Islam at
gayon na rin ang pasasalamat ko sa Allah na ako ay nakapag-Hajj na
minsan lamang mangyari sa buhay ng isang Muslim. Kaya ngayon ay
lubos ang aking kaligayahan at pasasalamat sa Allah na Siya ay gumawa
ng paraan para maliwanagan ang aking kaisipan sa pamamagitan ng mga
anak ng amo na lagi akong isinasama sa tuwing sila ay magsasagawa ng
Salah, at sa Mutawa na nagbigay sa akin ng mga babasahin at cassette
tapes, at sa mga kapatid na Muslim na handang tumulong sa akin at
bigyan ng kasagutan ang aking mga katanungan tungkol sa Islam, sa
mga Muslim at sa mga gawain ng isang Muslim, at ang Adhan ay hindi
ko na kinaiinisan, bagkus ay parang musika ito sa aking pandinig dahil
sa mga oras na iyon ay muli ko namang makakasama ang Allah.
Kastila ay masasama. Pagkatapos ko sa high school ay lumuwas ako ng
Maynila at pinalad akong makapag-aral sa University of Sto. Thomas
at doon ay naging aktibo na naman ako sa isang religious organization
at sumali rin ako sa Bible quiz sa inter-collegiate division at pinalad na
mapabilang sa top ten. Ang balak ko sana ay tapusin ang AB course at
pagkatapos ay mag-specialize sa Oriental Religion dahil ang Oriental
Religion ay tungkol sa iba’t ibang relihiyon sa buong mundo, nguni’t
sa kasamaang-palad ay kinapos sa pera at hindi ko naipagpatuloy ang
aking pag-aaral at sa gulang kong 17 anyos ay natuto akong magtrabaho
at nag-asawa nang maaga at taong 1994 ay natapos ko ang kolehiyo sa
kursong BSBA major in management sa tulong ng aking mga magulang.
Taong 1998 sa buwan ng Enero ay pinalad akong maging company driver
sa isang manpower agency sa Maynila at doon ko nakakasalamuha ang
iba’t ibang uri ng mga Muslim. Mayroong mabait, mayabang, maarte at
tahimik. at ang mga Muslim na ito ay galing sa Saudi Arabia, Kuwait,
Pakistan, British, Australia at Sudan. Buwan ng Hunyo at taong 1998 ay
nagkakilala kami ng amo ko - employer ko ngayon - at siya ay mabait
kaya hindi ako nagdalawang isip na tanggapin ang alok niyang trabaho
at sa awa ng Allah ay pinayagan naman ako ng may-ari ng agency na
makaalis na walang placement fee. Oktubre 15, 1998 nang dumating
ako sa Saudi Arabia bandang 7:30p.m. at naiinis na ako sa pila namin
sa immigration counter dahil walang nag-aasikaso sa amin, iyon pala
ay oras ng Salah (pagdarasal) at siyempre bago pa ako ay hindi ko
pa alam, at nang malaman ko pa na pag oras ng Salah ay sarado ang
tindahan at lahat ng may negosyo at opisina ay nagsasara para lang
magsagawa ng Salah. Kaya mula noon ay kinaiinisan kong marinig ang
“Adhan” pati na rin ang programa sa telebisyon na tungkol sa Islam.
Ang totoo nito ay galit ako sa mga Muslim sa Pilipinas dahil sila ay tuso
at traydor, nguni’t hindi ko naman nilalahat dahil ang mga magulang ko
ay may mga kaibigan ding Muslim na mababait din naman. Unti-unting
nabuksan ang aking isipan tungkol sa Islam nang minsan ay pumunta
kami kasama ko ang bayaw ng amo ko sa Shoula Shopping center at may
nakita akong bookstand na may mga libreng babasahin tungkol sa Islam
at kumuha ako ng isa sa mga iyon na ang pamagat ay “Ang talakayan
sa pagitan ng Muslim at Kristiyano”. Lumipas ang dalawang taon at
63
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
Sinabi ng Aking Kaibigan na Nag-Abot sa
Akin ng Isang Babasahin Tungkol sa Islam,
Ang Nagbabasa Niyan ay Nagiging Muslim..
Ako’y Tumawa Lamang
Abdul Rahman Engracio D. Unas
Hindi sumagi man lang sa aking isipan na ako ay maging Muslim
dahil ang layunin ko sa pagpunta sa Saudi Arabia ay magkaroon ng sapat
na panustos sa aking naiwan na pamilya sa Pilipinas. Dumating ako dito sa
Saudi Arabia, December 2, 1999. at ito ang kauna-unahang paglayo ko sa
aking pamilya sa mahigit naming labinlimang taon na pagsasama. Ngayon
ko lang naranasan ang lumayo at sadyang napakahirap sa isang katulad ko
na sana’y umuwi sa piling ng aking pamilya pagkatapos ng trabaho. Noon
pa man gaano man ang pagkalasing ko sa alak, walang makakapigil sa akin
para makapiling ko ang aking asawa at mga anak. Kasabihan nga “Walang
ilog akong hindi tatawirin o lalanguyin makarating lang ako sa aming
tahanan”. at ngayon naririto na ako sa Riyadh labis ang homesick na aking
nararanasan, at sa panahong iyon kailangan ko nang mapapaglibangan
kahit pagbasa man lang ng mga lumang diyaryo. Noon naman sa kabilang
kuwarto na aming tinutuluyan ay may isang Muslim - Born Muslim siya,
taga Mindanao. Nagtanong ako sa kanya kung may mababasa na kahit
ano at ibinigay niya sa akin ay babasahin na tungkol sa Relihiyong Islam.
Sinabi niya sa akin na sinuman ang magbabasa nito ay nagiging Muslim.
Tinawanan ko lang ang sinabi niyang iyon, dahil wala nga sa isip ko ang
maging Muslim. Natapos ko ang tatlong aklat na babasahin, nguni’t hindi
nangyari sa akin ang sabi niyang ako ay magiging Muslim, dahil noon pa
man ay masigasig na akong magdasal at maging noong ako ay nasa Pilipinas
pa, lalo na ngayon narito ako sa ibayong dagat kailangan ko ng kakampi
at iyon ay alam kong sa Diyos ko lang matatagpuan. Nang kristiyano pa
64 65
Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam Mga Kahanga-Hangang Kasaysayan Ng Mga Kapatid Sa Islam
sa malapit lang, kung maari sa Sulay area na lang, dahil naririnig ko
na may Islamic Center din doon.” at iyon nga doon ako dinala sa Sulay,
July 9, 2001 noon. Nagulat pa sila, sina Brother Abdul Khalik, ang sabi ko,
“Gusto kong magbalik-loob sa Islam.” Kaya isinama nila ako sa Masjid [o
sa mosque], at nagsagawa kami ng Salah [o pagdarasal], at nang matapos
ang Salah, ako ay sumaksi na: “Walang Diyos na dapat sambahin maliban
sa Allah at si Muhammad ay Kanyang Sugo at Propeta”. Niyakap ako
ng maraming tao, at naantig ang puso ko, hindi ko napigilan ang lumuha,
dahil hindi ko iyon nakita kahit minsan sa Kristiyano ang yakapin ako ng
mga tao na hindi mo naman kakilala. July 9, 2001 nag-umpisa na ang ikot
ng aking mundo sa relihiyong Islam, at doon ko nalaman sa aking pagdalo
ng seminar sa Sulay Center na si Hesus pala ay hindi ko itinakwil, bagkus
inilagay ko siya sa dapat niyang kalagyan, siya ay Propeta at Sugo ng
Allah at lalo pa siyang napalapit sa akin, sapagka’t ang mga aral at turo
niya ay ginagawa ko katulad ng pagdarasal na ginagawa niya, ang pagaayuno
at ang tuwirang pagsamba sa Nag-iisang Diyos-ang Allah. na noon
ang buong akala ko ang Allah ay Diyos lang ng mga Muslim, Siya rin pala
yaong Diyos na lumikha sa lahat ng bagay at Siya ang aking tinatawagan
at hinihingan ng tulong, mali lamang ako ng pagtawag. “Alhamdulillah”,
ako ngayon ay isa ng Muslim o balik Islam at ang Islam ay dadalhin ko
hanggang sa huling hantungan. at iyon naman ang dapat, at sa paghahanap
ko pa ng kaalaman sa Islam, ako ngayon ay dumadalo sa Islamic Center sa
Rabwah upang sa ganon ay marami pa akong malaman, nang sa gayon sa
aking pag-uwi o pagbakasyon sa Pilipinas at ako ay tatanungin nila, kung
bakit ako nagbalik-loob sa Islam. Alam ko na ang aking isasagot sa kanila.
at “Insha Allah”, sana ay lalo pang buksan ang aking isipan sa kaalamang
Islam upang ang aking asawa at mga anak o pamilya ay madali kong
mapabalik-loob sa relihiyong ibinigay ng Allah sa santinakpan-ang Islam.
“Alhamdulillah”, ako ay labis na nagpapasalamat dahil ako ay namulat
at nagising sa katotohanan na “Walang ibang diyos na dapat sambahin
maliban sa Allah at si Muhammad ay Kanyang Sugo.”
ako, tunay na hindi ako sumasamba sa mga diyus-diyusan na gawa ng mga
kamay ng tao lamang (mga rebulto o larawan) dahil alam kong ang mga ito
ay hindi nakaririnig. Paano ko pagdadasalan ang isang kapirasong kahoy
lamang? Pinadadaan ko ang aking mga dasal sa pamamagitan ni Hesus.
Ang sabi ko pa Diyos ko, sa pangalan ng iyong anak na si Hesus, ako ay
humihiling. Ganon na ganon ang aking mga dasal. Lumipas ang mga araw
at buwan hanggang tuluyan nang mawala sa akin ang homesick. May isang
Pakistani ang nagbigay naman sa akin ng babasahin uli, bigay daw iyon ng
isang Pilipino. So sabi ko, hindi naman masama at walang mawawala sa
akin kung magbasa ako noon, nguni’t nagkaroon ng malaking pagbabago
sa akin nang basahin ko na ang libro na pinamagatang “Ang talakayan sa
pagitan ng Muslim at Kristiyano” mayroon pa nga na sa oras ng aking
pagbabasa ay nagagalit ako sa tuwing si Hesus ay mababasa ko na isang
Propeta lamang at hindi anak ng Diyos. Kaya kong minsan ay tumitigil ako
ng pagbabasa. at dahil sa ang trabaho ay isang guwardiya may oras na wala
akong ginagawa. Kinuha kong muli iyon at binasa ko. Hanggang sa hanaphanapin
ko na ang pagbabasa tungkol sa relihiyong Islam, sapagka’t ito ay
makatuwiran at nagbibigay aral tungkol sa tapat at tuwirang pagsamba sa
Diyos na Tagapaglikha. at minsan pumunta naman ako sa Batha nakakita
ako ng babasahin uli, dumampot ako. na ang nakalagay naman “Ang aklat
na ito ay para sa iyo” na ginawa ni Omar Penalber. Tinalakay ng aklat
ang mga Paniniwala ng Islam, Paniniwala at Pagsamba lamang sa Tanging
Iisang Diyos, Paniniwala sa mga Anghel, sa mga Propeta, sa mga Aklat ng
Diyos, sa Araw ng paghuhukom at ang paniniwala sa Tadhana. Dumaan
ang araw at buwan, hanggang tanungin ko ang sarili ko, ‘Ano nga kaya
kung magbalik-loob ako sa Islam? Nagtalo na naman ang isip ko, paano
naman kako ang asawa at mga anak ko, hanggang sa minsan pa hinamon
ko pa ang Diyos, na ang sabi ko, “Sige papayag akong maging Muslim,
nguni’t may kondisyon, na kapag ako ay tumama sa lottery payag ang
Allah na magbalik-loob ako sa Islam, hanggang sa marami na akong
nauubos na pera, pero hindi pa rin ako tumama.” Kaya ang sabi ko, ayaw
ng Diyos na maging Muslim ako. Subali’t natakot ako sa ginagawa ko, ang
sabi ko, “Ano ang karapatan ko na hamunin ang Diyos na lumikha sa
akin.” Kaya humingi ako ng tawad sa Kanya. at nagpasama ako sa isang
Pakistani na nagbigay sa akin ng babasahin. Ang sabi ko, “Ang gusto ko
