Przyjąłem islam jako religię, nie tracąc przy tym wiary w Jezusa Chrystusa (pokój z Nim) ani w żadnego z proroków Boga Wszechmogącego

„Powiedz: O ludu Księgi! Przyjdźcie do wspólnego słowa między nami a wami: że nie będziemy czcić nikogo oprócz Allaha, nie będziemy niczego z Nim utożsamiać…”


(Koran 3:64)

Opracowanie:


Muhammad Al-Sayed Muhammad


 


(Z książki: „Dlaczego wierzyć w Proroka islamu, Mahometa – pokój z Nim?”)


(Why Believe in the Prophet of Islam, Muhammad (peace be upon him)?)


Na podstawie omawianego tytułu: „ Przyjąłem islam jako religię, nie tracąc przy tym wiary w Jezusa Chrystusa (pokój z Nim) ani w żadnego z proroków Boga Wszechmogącego ”, pojawiają się pytania:


Dlaczego islam jest zyskiem i zwycięstwem? I jak to możliwe, by nie utracić wiary w Jezusa Chrystusa (pokój z Nim) ani w żadnego proroka?


Przede wszystkim niezbędne jest wyzbycie się osobistych pragnień i uprzedzeń, aby podejść do sprawy z racjonalnym i logicznym nastawieniem, kierując się tym, co akceptują zdrowe umysły, korzystając z daru rozumu, którym Allah (Bóg) obdarzył ludzi – zwłaszcza w kwestiach wiary w Boga, Stwórcę, Wyniosłego i Majestatycznego – oraz w sprawie przekonań, za które człowiek będzie odpowiedzialny przed swoim Panem.


To wymaga zdolności odróżniania dobra od zła oraz podejmowania właściwego wyboru przez człowieka kierującego się swoją naturalną skłonnością do poszukiwania najlepszej wiary, która przystoi wielkości Boga.


Człowiek odczuje i dostrzeże wartość zdobycia islamu jako religii, gdy zobaczy dowody jego prawdziwości oraz argumenty potwierdzające przesłanie jego Proroka Muhammada (pokój z nim), który przyszedł jako głosiciel tej wiary. Wówczas taki człowiek będzie chwalił Boga za to, że poprowadził go do błogosławieństwa islamu jako religii – po tym jak dał mu zdolność rozpoznania jej prawdziwości i przesłania Jego Proroka.


W skrócie, niektóre z tych dowodów i argumentów obejmują:


Po pierwsze: Prorok Muhammad (pokój z nim) był znany wśród swojego ludu od najmłodszych lat z wzorowych cech moralnych. Cechy te jasno ukazują mądrość Allaha w wyborze go na proroka. Na czoło tych cech wysuwają się jego prawdomówność i godność zaufania. Nie do pomyślenia jest, aby człowiek znany z takich cnót – do tego stopnia, że nadano mu przydomki odnoszące się do tych cech – porzucił prawdę i okłamał swój lud, nie mówiąc już o kłamstwie wobec Boga poprzez fałszywe twierdzenie, że jest prorokiem i posłańcem.


Po drugie: Jego wezwanie (pokój z nim) jest zgodne z czystym instynktem i zdrowym rozumem. Obejmuje ono m.in.:


👉 Wzywanie do wiary w istnienie Boga, Jego jedyność w boskości, Jego Majestat i nieskończoną Moc.


👉 Niewzywanie i niewielbienie nikogo poza Nim (ani ludzi, ani kamieni, ani zwierząt, ani drzew...).


👉 Nieodczuwanie lęku ani nadziei wobec nikogo poza Nim.


Tak jak człowiek zadaje sobie pytanie: „Kto mnie stworzył i powołał do istnienia te wszystkie stworzenia?” – logiczna odpowiedź brzmi: Ten, kto stworzył i powołał te wszystkie istoty, musi być potężnym i wszechmocnym Bogiem, opisanym Jego zdolnością do tworzenia i powoływania do istnienia z nicości. (Bo to nielogiczne, aby coś mogło stworzyć coś z niczego).


A gdy zapyta: „Kto stworzył tego Boga?”, i przypuśćmy, że odpowiedź brzmi: „To musiał być inny Bóg, obdarzony mocą i wielkością” – wówczas będzie zmuszony do niekończącego się powtarzania tego pytania i odpowiedzi.


Zatem logiczna odpowiedź brzmi: nie istnieje stwórca ani początek dla tego Boga-Stwórcy, który posiada absolutną władzę nad stworzeniem i powołuje je do istnienia z nicości. Tylko On posiada tę zdolność. Dlatego On jest prawdziwym Bogiem, Jedynym, Wyjątkowym i jedynym godnym czci.


Ponadto nie przystoi Bogu (Allahowi), aby zamieszkiwał stworzonego człowieka, który śpi, oddaje mocz i kał. To samo dotyczy zwierząt (jak krowy i inne), zwłaszcza że wszystkie są skazane na śmierć i przemianę w gnijące truchła.


📚 Zalecana lektura: „Cicha rozmowa między hinduistą a muzułmaninem”


“A Quiet Dialogue between a Hindu and a Muslim”.  


– Wezwanie do powstrzymania się od przedstawiania Boga w formie posągów lub innych kształtów, ponieważ On jest o wiele bardziej wzniosły niż jakikolwiek obraz, jaki człowiek mógłby sobie wyobrazić czy stworzyć zgodnie ze swoimi kaprysami.


📚 Zalecana lektura: „Spokojny dialog między buddystą a muzułmaninem”


“A Peaceful Dialogue Between a Buddhist and a Muslim”.


👉 Wezwanie do oczyszczenia Boga z potrzeby posiadania potomstwa, ponieważ jest On Jedyny, nie został zrodzony i nie potrzebuje rodzić nikogo. Gdyby było inaczej, co powstrzymałoby Go przed posiadaniem dwojga, trojga czy więcej dzieci? Czy nie prowadziłoby to do przypisania boskości również im? A to z kolei prowadziłoby do rozproszenia modlitwy i kultu między wielu bogów.


👉 Wezwanie do oczyszczenia Boga z przypisywanych Mu w innych wierzeniach cech odrazy, takich jak:


•    Przedstawienie Boga w judaizmie i chrześcijaństwie jako żałującego i skruszonego, że stworzył ludzkość, jak wskazuje Księga Rodzaju 6:6. Żal i skrucha wynikają jedynie z popełnienia błędu z powodu braku wiedzy o konsekwencjach.


•    Przedstawienie Boga jako odpoczywającego po stworzeniu niebios i ziemi, jak wspomniano w Księdze Wyjścia 31:17, oraz jako odzyskującego energię (według angielskiego tłumaczenia). Odpoczynek i odzyskiwanie sił wynikają z wysiłku i zmęczenia.


📚 Zalecana lektura: „Porównanie islamu, chrześcijaństwa, judaizmu i wybór pomiędzy nimi”.


“A Comparison Between Islam, Christianity, Judaism, and The Choice Between Them”


👉 Wezwanie do oczyszczenia Boga z cechy rasizmu – Bóg nie jest, jak twierdzi judaizm, Bogiem jednej osoby lub grupy. Tak jak ludzie są z natury odrzucający i brzydzący się rasizmem, nie przystoi przypisywać tej cechy Bogu, który zaszczepił tę naturalną niechęć do rasizmu w ludziach.


👉 Wezwanie do wiary w wielkość, doskonałość i piękno atrybutów Boga, które podkreślają Jego nieograniczoną moc, doskonałą mądrość i wszechwiedzę.


👉 Wezwanie do wiary w objawione księgi, proroków i aniołów. Porównuje człowieka do maszyny – tak jak skomplikowana maszyna potrzebuje instrukcji od swojego twórcy, by jej nie uszkodzić, tak człowiek – znacznie bardziej złożony – potrzebuje Bożego przewodnictwa, zawartego w księgach objawionych, przekazywanych przez proroków, którzy są wybrani przez Boga, za pośrednictwem anioła posłańca.


👉 Wezwanie do podniesienia rangi proroków i oczyszczenia ich z czynów niegodnych i niemoralnych, które przypisują im inne wierzenia, na przykład:


•    Judaizm i chrześcijaństwo zarzucają prorokowi Aaronowi, że czcił cielca jako bożka, zbudował mu świątynię i nakazał Izraelitom oddawać mu cześć (Księga Wyjścia 32).


•    Zarzucają prorokowi Lutowi, że upił się i spłodził dzieci ze swoimi córkami (Księga Rodzaju 19).


Krytykowanie proroków, których Wszechmogący Bóg wybrał na swoich posłańców, oznacza w rzeczywistości krytykę samego Boga – Jego wiedzy, mądrości i wyboru. Skoro prorocy mieliby być winni niemoralności, jak mogą być przykładem dla ludzi? Przypisywanie im takich grzechów byłoby usprawiedliwieniem dla ich popełniania i przyczyną ich rozprzestrzeniania się.


👉 Wezwanie do wiary w Dzień Sądu, kiedy ludzie zostaną wskrzeszeni i rozliczeni ze swoich czynów. Nagrodą będzie wieczne szczęście dla wierzących i czyniących dobro, a karą – wieczne cierpienie dla niewierzących i złoczyńców.


👉 Wezwanie do sprawiedliwego prawa i wzniosłych nauk islamu, które prostują wypaczenia wcześniejszych religii. Przykład:


- Kobiety: Judaizm i chrześcijaństwo przypisują Ewie winę za nieposłuszeństwo Adama, ponieważ miała go nakłonić do zjedzenia zakazanego owocu (Księga Rodzaju 3:12), a Bóg miał ją za to ukarać bólem ciąży i porodu, co miało również spaść na jej potomstwo (Rodzaju 3:16). Natomiast w Koranie wyjaśniono, że nieposłuszeństwo Adama było wynikiem kuszenia przez szatana, nie jego żony, jak w [Surze Al-A’raf 19–22] i [Surze Taha 120–122], co usuwa pogardę wobec kobiet obecną w wcześniejszych religiach. Islam wzywa do czci i szacunku wobec kobiet na każdym etapie życia. Przykład: Prorok Muhammad (pokój z nim) powiedział: „Traktujcie kobiety dobrze” [Sahih al-Buchari], oraz: „Kto ma córkę, nie grzebie jej żywcem, nie znieważa jej i nie faworyzuje syna nad nią – Bóg wprowadzi go do Raju z jej powodu” [Ahmad].


- Wojny: Judaizm i chrześcijaństwo zawierają opisy wojen, w których nakazuje się zabijać wszystkich: dzieci, kobiety, starców i mężczyzn, jak w Księdze Jozuego 6:21. To tłumaczy dzisiejszą akceptację masakr i ludobójstwa (jak to ma miejsce w Palestynie). Natomiast islam zakazuje zdrady i zabijania dzieci, kobiet, starców i osób nieuczestniczących w walce. Przykład: Prorok Muhammad (pokój z nim) powiedział: „Nie zabijajcie niemowlęcia, dziecka, kobiety ani starca” [Al-Bajhaki], i nakazywał łagodne traktowanie jeńców oraz zakaz krzywdzenia ich.


📚 Zalecana lektura:  „Nauki islamu i jak rozwiązują one dawne i współczesne problemy”.


“Islam's Teachings and How They Solve Past and Current Problems”.


Po trzecie: Cuda i nadzwyczajne wydarzenia, które Allah uczynił za pośrednictwem Proroka Muhammada (pokój z nim), jako świadectwo Boskiego wsparcia dla niego. Dzielą się one na:


•    Cuda materialne, takie jak wytryskiwanie wody z jego palców (pokój z nim), co odegrało kluczową rolę w ocaleniu wiernych przed śmiercią z pragnienia w kilku sytuacjach.


•    Cuda niematerialne (niematerialne/duchowe), takie jak:


- Wysłuchane modlitwy, np. jego modlitwa o deszcz.


- Proroctwa Proroka Muhammada (pokój z nim) dotyczące spraw niewidzialnych i przyszłości, jak zapowiedź przyszłych podbojów Egiptu, Konstantynopola, Jerozolimy i innych miejsc oraz rozszerzenia ich panowania. Przepowiedział również zdobycie Aszkelonu w Palestynie i jego przyłączenie do Gazy (historycznie znanej jako Gaza-Aszkelon) poprzez swoje słowa: „Najlepszy dżihad to ten na granicach, a najlepszy z nich jest w Aszkelonie” [Silsilat as-Sahihah Al-Albani], co subtelnie sugeruje, że miejsce to będzie w przyszłości sceną wielkiego dżihadu, wymagającego od szlachetnych wojowników cierpliwości, wytrwałości i obrony w sprawie Allaha. Wszystko, co przepowiedział, spełniło się.


- Prorok Muhammad (pokój z nim) przepowiedział również wiele faktów naukowych, nieznanych w jego czasach ponad 1400 lat temu, a które zostały potwierdzone przez współczesną naukę. Przykład: powiedział: „Kiedy nad kroplą (nasienia) miną czterdzieści dwie noce, Allah posyła do niej anioła, który ją kształtuje i tworzy słuch, wzrok, skórę, mięśnie i kości...” [przekazane przez Muslima]. Współczesna nauka odkryła, że na początku siódmego tygodnia, dokładnie od 43. dnia od zapłodnienia, zaczyna się rozwijać struktura kostna zarodka i pojawia się ludzka forma – co potwierdza słowa Proroka.


•    Cud Koranu – największy cud, który pozostanie aż do Dnia Sądu, dzięki swojemu wyjątkowemu stylowi, któremu nawet najwięksi mistrzowie języka arabskiego nie byli w stanie dorównać – nie mogli stworzyć nawet jednej sury podobnej do jego najkrótszej sury.


- Koran wspomina również wiele spraw niewidzialnych (ghajb). To właśnie stało się powodem nawrócenia wielu naukowców z różnych dziedzin na islam, [Wśród tych, którzy publicznie wyrazili głębokie uznanie dla faktów astronomicznych zawartych w Świętym Koranie, jest prof. Yoshihide Kozai, dyrektor Obserwatorium Tokijskiego w Japonii]. Przykład: Koran wskazuje, że Wszechmogący Allah będzie nadal rozszerzał wszechświat, jak w Jego słowach: „A niebo zbudowaliśmy mocą, i My je rozszerzamy” [Adh-Dhariyat: 47]. To zostało odkryte przez naukę dopiero w naszych czasach. Jak precyzyjne są słowa Świętego Koranu i jego wezwanie do wiedzy i refleksji!


- Pierwsze objawienie, które Allah zesłał w postaci wersetów Koranu, to Jego słowa: „Czytaj w imię twego Pana, który stworzył” [Al-ʿAlaq: 1]. Czytanie to droga do wiedzy i zrozumienia, a co za tym idzie – do rozwoju ludzkości we wszystkich dziedzinach życia.


📚  Zobacz również książkę: „Islam i odkrycia współczesnej nauki jako dowód na prawdziwość proroctwa i misji Muhammada (pokój z nim)”.


“Islam and the Discoveries of Modern Science as the evidence and proofs of the prophethood and messengership of Muhammad (peace be upon him)”.


- Uwaga logiczna: To, co zostało wspomniane, stanowi sprawiedliwe kryterium, które każdy umysł — niezależnie od poziomu intelektualnego — może zrozumieć, by rozpoznać wiarygodność każdego proroka lub posłańca, a tym samym prawdziwość jego przesłania i misji.


Jeśli zapytano by Żyda lub Chrześcijanina: Dlaczego uwierzyłeś w proroctwo danego proroka, skoro nie byłeś świadkiem żadnego z jego cudów? — odpowiedziałby: Z powodu nieprzerwanego świadectwa tych, którzy przekazywali informacje o jego cudach.


 Taka odpowiedź prowadzi logicznie do wiary w Proroka Muhammada (pokój z nim), ponieważ świadectwa tych, którzy przekazywali cuda, które miały miejsce za jego życia, są liczniejsze niż w przypadku jakiegokolwiek innego proroka.


    Ponadto, przez jego biografię — którą Allah zachował — prawdziwość jego misji staje się oczywista:


1.    Jego nieustanne pragnienie praktykowania tego, do czego wzywał: prowadzenie do właściwego sposobu oddawania czci, wzniosłe nauki i szlachetne cechy moralne, a także jego pobożność i ascetyczny tryb życia na tym przemijającym świecie.


2.    Prorok Muhammad (pokój z nim) odrzucił oferty mieszkańców Mekki dotyczące bogactwa, władzy królewskiej, zaszczytów i małżeństwa z ich najznamienitszymi córkami — w zamian za porzucenie swojego wezwania (do jedyności Boga, czystego oddania czci tylko Jemu, odrzucenia bałwochwalstwa, nakazywania dobra i zakazywania zła). Zamiast tego, znosił cierpienia, wrogość, prześladowania, a następnie wojny ze strony swojego własnego ludu — wszystko to z powodu swojego przesłania (pokój z nim).


3.    Jego troska, by nauczać swoich towarzyszy i całą społeczność muzułmańską, by nie przesadzali w jego wychwalaniu. Powiedział:


„Nie przesadzajcie w chwale dla mnie tak, jak chrześcijanie wychwalali syna Maryi. Ja jestem tylko sługą, więc mówcie: ‘Sługa Allaha i Jego Wysłannik’” [Sahih Bukhari].


4.    Ochrona Allaha dla niego, aż do momentu, w którym przekazał przesłanie i Allah pozwolił mu założyć państwo islamskie.


- Czyż to wszystko nie stanowi wystarczającego dowodu na to, że jest on prawdomówny w swoim twierdzeniu i że jest posłańcem Allaha?


    Zauważamy, że wyrażenie: „i przyszedł z dziesięcioma tysiącami świętych” z Księgi Powtórzonego Prawa (33:2) zostało pominięte w arabskim tłumaczeniu po fragmencie: „i zabłysnął z góry Paran”.


To proroctwo przypomina opis Proroka Muhammada (pokój z nim) niczym wschód słońca i rozprzestrzenianie się jego światła na horyzontach.


W Księdze Rodzaju (21:21) jest powiedziane: „I mieszkał Ismael na pustyni Paran”, i wiadomo z nieprzerwanego przekazu, że Ismael (pokój z nim) mieszkał na ziemi Hidżazu. A więc góry Paran to góry Hidżazu w Mekce.


Wobec tego, wers ten jednoznacznie odnosi się do Proroka Muhammada (pokój z nim), który przybył do Mekki jako zdobywca bez rozlewu krwi i przebaczył jej mieszkańcom — w towarzystwie dziesięciu tysięcy towarzyszy.


Ta pominięta fraza: „i przyszedł z dziesięcioma tysiącami świętych” jest potwierdzona w tłumaczeniach King James Version, American Standard Version oraz Amplified Bible.


    Również w hymnie pielgrzymów z Psalmów 84:6, słowo (Baka) zostało w arabskim tekście zastąpione, aby nie wskazywało jednoznacznie na pielgrzymkę do Kaaby w Mekce — ojczyźnie Proroka Muhammada (pokój z nim), ponieważ Mekka była również nazywana Baka.


    W Koranie Świętym również znajduje się odniesienie do tego w [Surze Al-Imran: 96], a tekst ten jest potwierdzony w King James Version i innych tłumaczeniach: „valley of Baka”, gdzie pierwsza litera słowa Baka jest napisana wielką literą — co oznacza, że jest to nazwa własna, a nazwy własne nie podlegają tłumaczeniu.


📚  Zalecana lektura:


„Muhammad (pokój z nim) naprawdę jest Prorokiem Allaha”


“Muhammad (Peace be upon him) Truly Is the Prophet of Allah”.


    Umiar i uniwersalność islamu:


Islam jest religią pokoju, która obejmuje wszystkich ludzi, uznaje ich prawa i wzywa do wiary we wszystkich proroków Allaha.


- Islam przynosi umiar we wszystkim, szczególnie w sprawach wiary, i podejmuje najważniejszą kwestię w chrześcijaństwie — mianowicie osobę Chrystusa (pokój z nim). Wzywa do:


•    Wiary w prorocką misję Jezusa Chrystusa (pokój z nim), cud jego narodzin oraz cud przemawiania w kołysce jako znak od Allaha, który oczyszcza jego matkę z oskarżeń o niemoralność, jakie przypisuje jej judaizm — w celu jej uhonorowania i jako dowód jego prorockiej misji w późniejszym czasie.


Z perspektywy rozumu: To jest logiczne i umiarkowane stanowisko, wolne zarówno od lekceważenia judaizmu, który zaprzecza posłannictwu Chrystusa (pokój z nim), oczernia go, przypisując jego narodziny cudzołóstwu, i znieważa jego matkę, oskarżając ją o niemoralność, jak i od przesady chrześcijaństwa, które przypisuje mu boskość.


Co to wyjaśnia z racjonalnego punktu widzenia:


    Tak jak czysta natura i zdrowy rozum nie akceptują idei połączenia natury ludzkiej z naturą zwierzęcą (na przykład małżeństwa człowieka z krową czy innym zwierzęciem), które miałoby zaowocować istotą pół-człowiekiem, pół-zwierzęciem — gdyż byłoby to umniejszeniem i upokorzeniem człowieka, mimo że oboje są stworzeniami — tak samo czysta natura i zdrowy rozum nie akceptują idei połączenia natury boskiej z ludzką, by powstała istota łącząca boskość i człowieczeństwo, gdyż byłoby to umniejszeniem Boga i brakiem szacunku dla Jego wielkości.


    Szczególnie że ta istota miała się narodzić z intymnych części ciała kobiety, a wiara ta zakłada jej ukrzyżowanie, zabicie i pochowanie po upokorzeniach takich jak plucie, bicie, obnażenie — czy przystoi to Wielkiemu Bogu?

•    Wiadomo, że Chrystus (pokój z nim) jadł, potrzebował korzystać z toalety, spał, a jego ciało przetwarzało pokarm — co skutkuje wydalaniem brudnych resztek pokarmowych. Czy przystoi Bogu być opisywanym w taki sposób lub wcielonym w stworzenie, które śpi, oddaje mocz, wydala?


•    Tak jak małe naczynie nie może pomieścić wód oceanu, tak nie można logicznie przyjąć, że Bóg mógłby być zawarty w łonie słabego stworzenia.


•    Tak jak niesprawiedliwe byłoby, by ktoś ponosił karę za grzechy innych, nawet jeśli chodzi o jego własnych rodziców — co potwierdzają cytaty z Biblii:


o    „Nie poniosą śmierci ojcowie za synów, ani synowie za ojców; każdy umrze za swój grzech” (Powtórzonego Prawa 24:16)


o    „Dusza, która grzeszy, ta umrze. Syn nie ponosi winy ojca, a ojciec nie ponosi winy syna” (Ezechiela 18:20)


Zatem koncepcja grzechu pierworodnego — że potomkowie Adama ponoszą winę za jego nieposłuszeństwo — jest sprzeczna z samą Biblią, a przez to koncepcja odkupienia jest logicznie wadliwa i nie do przyjęcia.


•    Zakładając, że przebaczenie od Boga za nieposłuszeństwo Adama (które polegało jedynie na zjedzeniu z zakazanego drzewa) wymagało ukrzyżowania i zabicia — to dlaczego nie został ukrzyżowany sam Adam, który popełnił grzech, zamiast Chrystusa, który był kaznodzieją, pobożnym nauczycielem, oddanym swojej matce?


A co więcej — dlaczego miałby zostać ukrzyżowany i zabity sam Bóg, który — jak się twierdzi — wcielił się w człowieka?


•    A co z wielkimi grzechami i przestępstwami, które ludzkość popełniła po Adamie? Czy to oznacza, że za każdym razem potrzeba nowego ukrzyżowania Boga w nowej ludzkiej postaci? W takim razie ludzkość potrzebowałaby tysiące Chrystusów, by pełnili rzekomą rolę odkupiciela.


•    Dlaczego Bóg nie mógł po prostu przebaczyć Adamowi jego grzechu, skoro żałował i okazał skruchę, jak czyni to z innymi grzesznikami? Czyż Bóg nie jest zdolny do tego? Oczywiście, że jest.


•    Jeśli twierdzenie o boskości Chrystusa opiera się na jego narodzinach bez ojca — to co mamy powiedzieć o Adamie, który nie miał ani ojca, ani matki?


•    Jeśli twierdzenie o boskości Chrystusa opiera się na jego cudach — to co z Prorokiem Muhammadem i innymi prorokami, którzy również dokonali wielu cudów? Czy ktoś twierdzi, że są bogami? Zdecydowanie nie!


Istnieje również ważne wyjaśnienie logiczne:


Ponieważ natura Chrystusa, którego chrześcijaństwo uważa za boskiego odkupiciela, musi być albo śmiertelna, albo nieśmiertelna, to wynika z tego jasno:


1.    Jeśli natura Chrystusa jest śmiertelna, to nie jest on Bogiem. A zatem twierdzenie, że był jednocześnie Bogiem i odkupicielem, jest nieważne i sprzeczne.


2.    Jeśli natura Chrystusa jest nieśmiertelna, ponieważ jest Bogiem, to nie umarł, a zatem nie doszło do odkupienia.


To, co wyjaśniliśmy w sposób racjonalny na temat nieważności przekonania o zjednoczeniu boskiej i ludzkiej natury, by stworzyć istotę łączącą te dwie natury w ludzkiej postaci — jak w przypadku Chrystusa — odnosi się również do tego, co inne społeczeństwa twierdziły w różnych czasach, jak:


•    Kryszna w Indiach.


•    Budda w krajach Azji Wschodniej.


•    Horus u starożytnych Egipcjan, którego historia jest starsza niż historia Chrystusa.


Z tego wynika jasno, że to przekonanie jest jedynie zapożyczoną koncepcją z dawnych wierzeń pogańskich — przedstawianą w różnych postaciach mitów, legend i opowieści — bez żadnych podstaw w objawieniu Bożym ani dowodach rozumu.


•    Wyjaśnienie:


Chrześcijaństwo twierdzi, że Chrystus (pokój z nim) był Bogiem, mimo że ani razu nie powiedział tego wyraźnie w żadnej z Ewangelii, nie wypowiedział słów typu: "Jestem Bogiem" lub "Czcijcie mnie", ani nie nauczał tego swoich uczniów.


- Przeciwnie — w (Ewangelii Mateusza 21:11) jest powiedziane, że Chrystus był prorokiem, jak w cytacie:


„Tłumy odpowiadały: To jest Jezus, prorok…”


- Ponadto — Chrystus (pokój z nim) nauczał swoich uczniów, by modlili się, padając na twarz, jak to opisano w (Mateusza 26:39). Komu się wtedy kłaniał? Czyż nie swojemu Bogu?


Tak właśnie modlą się muzułmanie.


- Chrystus uczył także swoich uczniów, by pozdrawiali się słowami pokoju, jak w (Ewangelii Jana 20:21, 26), co odpowiada islamskiemu pozdrowieniu:


„Pokój z Tobą” – „I z Tobą niech będzie pokój”.


- Wielu ludzi, którzy przyjęli islam, mówi:


„Teraz jesteśmy lepszymi chrześcijanami niż wcześniej, ponieważ naprawdę podążamy za naukami Chrystusa.”


•    Wyjaśniamy:


W Świętym Koranie znajduje się cała sura nazwana imieniem Maryi (Surat Maryam), która czci Chrystusa i jego matkę (pokój z nimi) w sposób, jakiego nie znajdziemy w Biblii.


- Islam wywyższa rangę Jezusa Chrystusa i jego matki, oraz wzywa do wiary w niego jako szlachetnego proroka, wysłanego przez Allaha, oraz do podążania za jego naukami, które są zgodne z przesłaniem islamu przyniesionym przez Proroka Muhammada (pokój z nim).


📚 Prosimy o zapoznanie się z książkami:


„Spokojny dialog między chrześcijaninem a muzułmaninem”


„Dlaczego warto wybrać islam jako religię?”


“A Quiet Dialogue Between a Christian and a Muslim.”


“Why choose Islam as a religion?”


    Podsumowanie:


Ponieważ przedstawienie to było obiektywne, zgodne z czystym rozumem, który Allah dał nam, byśmy rozróżniali między prawdą a fałszem, i zgodne z tym, do czego tęsknią czyste dusze — czyli do wywyższonych przekonań i wiary — pojawia się ważne pytanie dla każdego, kto rozpoznał prawdę dzięki dowodom prawdziwości przesłania Proroka Muhammada (pokój z nim) i islamu, ale jeszcze nie uwierzył:


o    Co powstrzymuje Cię przed szczerym zastanowieniem się nad islamem i rozważeniem, czy daje Ci on odpowiedzi na pytania, których nie znalazłeś w innych religiach — szczególnie w kwestii wiary w Boga?


Bo przecież będziesz odpowiedzialny przed Bogiem za swoje przekonania i za to, czy szukałeś prawdy w swoich wyborach.


o    Jaką szkodę ponoszę, jeśli zyskuję, wybierając islam – religię, która dostarcza mi logicznych i prostych odpowiedzi na wszystkie moje pytania, nie zmuszając umysłu do przyjęcia określonej koncepcji, a jednocześnie nie tracę mojej wiary w Chrystusa (pokój z nim) – w sposób właściwy, zgodny z naturą i niesprzeczny z jasnym rozumem oraz logicznym myśleniem – ani mojej miłości i szacunku do niego, ponieważ Chrystus (pokój z nim) w islamie zajmuje wysoką i szlachetną pozycję, podobnie jak jego matka, Maryja Dziewica (pokój z nią), i nie tracę wiary w żadnego proroka?


Niech Allah poprowadzi nas wszystkich ku temu, co dobre i słuszne.