Zacząłem patrzeć na niego i na księżyc, miał na sobie czerwony płaszcz i wydawał mi się piękniejszy od księżyca. ”(Al-Tirmidhi) Tak Jabir ibn Samura opisał Ostatniego z Proroków, Wódz Pobożnych, Książę Wierzących, Wybrany Jeden z Litościwszych - Mahomet, Wysłannik Boga Miał przyjemną twarz, okrągłą, białą i jasną, włosy opadały mu do uszu. broda była gęsta i czarna. Kiedy był zadowolony, jego twarz się rozjaśniła. Jego śmiech był tylko uśmiechem. Jego oczy były czarnawe, a rzęsy długie. Jego długie brwi były zakrzywione. Kiedy oczy Abdullaha ibn Salama, naczelny rabin Medyny upadł na twarz, oświadczył, że tak szlachetna twarz nie może być twarzą kłamcy! Był średniego wzrostu, ani wysoki, ani niski. Szedł pochylony do przodu.Nosił sandały z garbowanej skóry. Jego spodnie sięgały do ​​połowy łydki, a czasem tuż nad kostkami. Na jego plecach, w kierunku lewego ramienia, wisiała „Pieczęć Proroctwa”. Był wielkości gołębia z plamami przypominającymi pieprzyki. Opisywano, że jego dłonie były bardziej miękkie niż brokat z jedwabiu. Gdy zbliżył się z daleka, rozpoznał go po zapachu. Krople jego potu były opisane jako perły. Jego towarzysze zbierali jego pot, aby wymieszać się z ich perfumami, dzięki czemu były jeszcze bardziej pachnące! Doktryna islamska utrzymuje, że jeśli ktoś został pobłogosławiony wizją Proroka we śnie, tak jak opisano, to rzeczywiście go widzieli. Milczał przez długi czas i był najbardziej godny, kiedy milczał. Kiedy mówił, nie mówił nic oprócz prawdy miłym dla uszu głosem.Nie mówił szybko, jak wielu ludzi dzisiaj; mówił raczej wyraźną mową, aby ci, którzy z nim siedzieli, mogli to zapamiętać. Jego przemówienie zostało opisane jako takie, że każdy, kto chciał policzyć jego słowa, mógł to zrobić tak łatwo. Jego towarzysze opisali go jako ani wulgarnego, ani nieprzyzwoitego. Nie przeklinał ludzi ani ich nie znęcał. Po prostu zganił go mówiąc: „Co się dzieje z takimi a takimi ludźmi” (Saheeh Al-Bukhari). Najbardziej nienawistnym zachowaniem wobec niego było kłamstwo. Czasami powtarzał się dwa lub nawet trzy razy, aby słuchacze dobrze go zrozumieli. Wygłaszał krótkie kazania. Podczas wygłaszania kazań jego oczy stawały się czerwone, głos podnosił się, a emocje stawały się widoczne, jakby ostrzegał przed nieuchronnym atakiem wroga.Prowadził proste życie bez ekstrawagancji i przepychu. Położył światowe życie za plecami i odwrócił się od niego. Uważał, że to więzienie, a nie raj! Gdyby zechciał, mógłby mieć wszystko, czego zapragnął, gdyż zostały mu przedstawione klucze do jej skarbów, ale nie chciał ich przyjąć. Nie zamienił swojej części przyszłego życia na życie tego świata. Wiedział, że to korytarz, a nie stałe miejsce zamieszkania. Zrozumiał doskonale, że to stacja tranzytowa, a nie park rozrywki. Wziął go za jego prawdziwą wartość - letnią chmurę, która wkrótce się rozproszy. Jednak Bóg mówi, że wzbogacił go z ubóstwa: „Czy nie znalazł cię biednym i nie wzbogacił cię?”. (Koran 93: 8) Aisha, jego żona, powiedziała: „Minął miesiąc, podczas gdy rodzina Mahometa nie rozpalała ognia w swoich domach.Żyli z dwóch rzeczy - daktyli i wody. Niektórzy mieszkańcy Medyny, którzy byli jego sąsiadami, wysyłali mleko od swoich owiec, które on pił, a następnie dawał swojej rodzinie. ”(Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim) Powiedziała, że ​​rodzina Mahometa nigdy nie jadła pszennego chleba, trzy kolejne dni od przybycia do Medyny do śmierci, około 10 lat! Po tym wszystkim wstawał w środku nocy, aby w modlitwie złożyć Panu wdzięczność. Modlił się tak długo że jego stopy puchną! Kiedy jego żony pytałyby, dlaczego tak bardzo oddaje cześć Bogu, jego jedyną odpowiedzią byłoby: „Czy nie mam być wdzięcznym sługą Boga?” (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim) Omar, jeden z jego towarzysze,wspominając dni, które spędził w głodzie, powiedział, że czasami Prorok nie ma nawet zgniłych dat, aby zaspokoić swój głód! Abdullah ibn Mas'ud, inny towarzysz i naoczny świadek, mówi, że kiedyś, kiedy Mahomet niech będzie miłosierdzie i błogosławieństwo Boże, zbudził się ze snu, ślady maty wykonanej z liści palmy daktylowej, na której użył spać były wyryte na jego ciele. Abdullah narzekał: „Mój ojciec i matka zostaną wykupieni za was! Dlaczego nie pozwoliliście nam przygotować dla siebie czegoś (bardziej miękkiego), przed którym moglibyście się chronić?”. Odpowiedział: „Nie mam nic wspólnego z tym światem. Jestem na tym świecie jak jeździec, który zatrzymuje się na chwilę w cieniu drzewa i po odpoczynku wraca w podróż, pozostawiając drzewo za sobą. "(Al-Tirmidhi) Różni zdobywcy w annałach historii są znani z przelewania rzek krwi i wznoszenia piramid z czaszek. Muhammad, niech łaska i błogosławieństwo Boże będzie nad nim, jest znany ze swojego przebaczenia. Nigdy nie mścił się na nikim, kto skrzywdził go do tego stopnia, że ​​nikogo nie uderzył ręką, ani kobiety, ani sługi, chyba że walczył w bitwie. Jego przebaczenie było widoczne w dniu, gdy wkroczył do Mekki jako zdobywca po ośmiu latach wygnania. Przebaczył tym, którzy go prześladowali, i zmusił go i jego rodzinę na wygnanie przez trzy lata w surowych górach, którzy oskarżali go o bycie szaleńcem, poetą lub opętanym. Przebaczył Abu Sufyanowi, jednemu z najbardziej złych ludzi, którzy knuli spisek, by prześladować go dzień i noc, wraz z żoną Hind,który okaleczył zwłoki muzułmańskiego wuja Proroka i zjadł surową wątrobę po tym, jak nakazał Wahshi, zaciekłemu niewolnikowi znanemu ze swoich umiejętności walki, zabić go, co później doprowadziło ich do przyjęcia islamu. Kto inny mógłby mieć tak wzniosły standard charakteru, jak nie najszlachetniejszy i najprawdziwszy Wysłannik Boga? Wahshi, który mieszkał w Mekce, uzyskał wolność od Hinda za służbę zabicia wuja Proroka. Kiedy islam zdobył dominację w Mekce, Wahshi uciekł z Mekki do Taif. Ostatecznie Taif również uległ muzułmanom. Powiedziano mu, że Mahomet wybaczy każdemu, kto przyjął islam. Chociaż zbrodnia była tak wielka, Wahshi zebrał się na odwagę i przyszedł do Proroka Miłosierdzia i ogłosił swój islam, a Mahomet mu przebaczył. Jego przebaczenie objęło nawet Habbar ibn Aswad. Kiedy Zaynab, córka Proroka,migruje z Mekki do Medyny, Mekkaanie próbowali ją powstrzymać, Habbar był jednym z nich. Sprawił, że ciężarna córka Proroka spadła z wielbłąda. W rezultacie straciła dziecko. Uciekając od winy za swoją zbrodnię, Habbar uciekł do Iranu, ale Bóg zwrócił jego serce ku Prorokowi. Więc przyszedł na dwór Proroka, przyznał się do winy, złożył świadectwo wiary i został mu przebaczony! Mahomet dokonywał cudów fizycznych za zezwoleniem Boga. Podzielił księżyc na dwie połowy, po prostu wskazując na niego palcem. Podczas mistycznej podróży znanej jako Mi'raaj, podróżował w ciągu jednej nocy z Mekki do Jerozolimy na niebiańskiej górze al-Buraq, prowadził wszystkich proroków w modlitwie, a następnie wzniósł się poza siedem niebios, aby spotkać swojego Pana. Leczył chorych i niewidomych; demony opuszczały opętanych na jego rozkaz,woda wypływała z jego palców, a pożywienie chwalił Boga. A jednak był najbardziej pokornym z ludzi. Siedział na ziemi, jadł na ziemi i spał na ziemi. Towarzysz opowiadał, że gdyby ktoś obcy wszedł na zgromadzenie, w którym był obecny, nie byłby w stanie odróżnić Proroka od jego towarzyszy ze względu na swoją pokorę. Anas, jego sługa, przysiągł, że podczas dziewięcioletniej służby szlachetny Prorok nigdy go nie karcił ani o nic nie winił. Ci, którzy go otaczali, opisywali Mahometa jako tak pokornego, że nawet mała dziewczynka mogłaby go trzymać za rękę i zabierać, gdzie tylko chciała. Przychodził do słabych wśród muzułmanów, aby odwiedzać chorych i uczestniczyć w ich procesjach pogrzebowych. Przebywał z tyłu karawany, by pomagać słabym i modlić się za nich.Nie wahałby się chodzić z wdową lub biedakiem, dopóki nie wykonał dla nich tego, czego potrzebowali. Odpowiedział na zaproszenie nawet niewolników, jedząc z nimi tylko chleb jęczmienny. Dla swoich żon był najlepszym z mężczyzn. Aisha, jego żona, opisała, jaki był pokorny: „Był zajęty usługiwaniem i pomaganiem domowi, a kiedy nadszedł czas na modlitwę, wykonywał ablucję i szedł na modlitwę. Łatywał własne sandały i szył własne ubrania. . Był zwykłym człowiekiem, który szukał w swoim ubraniu wszy, doił owce i wykonywał własne prace. " (Saheeh Al-Bukhari) Rzeczywiście był najlepszym ze wszystkich ludzi dla swojej rodziny. Jego osobowość była taka, że ​​ludzie nie byli od niego wypędzani! Taki był szlachetny prorok Boży, którego powinniśmy kochać bardziej niż samych siebie i którego Bóg opisał jakoTaki był szlachetny prorok Boży, którego powinniśmy kochać bardziej niż samych siebie i którego Bóg opisał jako