Ang bagay tungkol sa pagka-alam sa katotohanan, pag-unawa sa layunin ng buhay at pagka-alam ng kasagutan sa matandang katanungang kung bakit ako naririto, ay kapanapanabik ito; kapanapanabik na tila paglukso palabas sa iyong balat. Kaya sa pagkakatuklas, ang unang bagay na nais mong gawin ay sabihin sa ibang tao, at kung minsan ang padaklos na pagsasabi ng isa sa pandaigdigang katotohanan ng buhay ay medyo mapanghamon. Ang ilan ay maaaring isiping ikaw ay baliw o manlilinlang, subalit hindi yaon ang problema, dahil yaon ay naglalagay sa iyo sa ganito karangal na samahan tulad ng kina Propeta Muhammad o Propeta Noe (Noah). Ang problema ay kapag inaanyayahan natin ang mga tao sa katotohanan ng Islam ay nais natin silang makinig at maunawaan kung ano ang ninanais nating sabihin. Samakatuwid para sa kapakinabangan nilang mga lumulukso palabas sa kanilang balat (sa galak) ay tatalakayin natin ang ilang mga payo para sa pag-aanyaya ng iba sa tamang landas.
Una muna ay kunin natin ang ating mga naaayong kahulugan. Ang pandiwang, invite, ay nangangahulugang hilingin ang pagdalo o pakikilahok sa isang mabuti, magalang, o kapuri-puring paraan.[1] Ang Shariah ay literal na nangangahulugang 'isang landas sa tubig,' ang pinagmulan ng lahat ng buhay, kaya sa Islam ang Shariah ay ang matuwid na landas tungo kay Allah, ang Tagapagbigay at Tagapagsimula ng lahat ng buhay. Si Allah ay nagsabi sa atin na:
“Anyayahan (manawagan) sa landas ng inyong Rabb nang may karunungan at mabuting pangangaral at makipag-usap sa kanila sa paraang higit na mainam...'' (Qur’an 16:125)
Sa tuwing inaanyayahan natin ang isang tao sa Islam, sa tamang landas, ihinaharap natin sila sa mga kagandahan at kahalinahan ng Islam. Ang ating tungkulin ay upang maihatid ang mensahe sa pinakamahusay na paraang posible ayon sa ating kaalaman at mga kakayahan. Ang pagtanggap o pagtanggi ng mensahe ay nakasalalay sa taong kinauukulan; walang sapilitan sa relihiyon at higit sa lahat ay si Allah ang Siyang nagkakaloob ng gabay. Hindi tayo ang nagpapabago o nagpapalipat sa kanila sapagkat si Allah, at si Allah lamang ang tunay na gumagawa nito. Ang ating tungkulin ay upang tulungan lamang ang iba sa kanilang paglalakbay o magtanim ng binhi na balang araw, InshaAllah, ay lalaking maging isang puno ng Islam.
''Walang pamimilit sa relihiyon. Ang katotohanan ay ginawang maging malinaw mula sa kamalian...'' (Qur'an 2:256)
''...Sabihin, 'Kay Allah ang pagmamay-ari ng silangan at kanluran. Siya ang gumagabay sa sinumang Kanyang naisin sa matuwid na landas.''' (Qur'an 2:142)
Mahalagang tandaan gayunpaman na ang pagpapahayag ng mensahe at pagtawag sa mga tao sa Islam o pagbibigay dawah, bilang nais itawag dito ng karamihan, ay isang obligasyon ng lahat ng mga Muslim. Siyempre tayo ay hindi lahat inaasahang gumawa sa larangan ng dawah subalit tayo ay inaasahang maging mulat sa lahat ng pagkakataong ang ating pag-uugali, mga pananalita at mga pagkilos, ay dawah. Sa kanilang hindi pamilyar sa Islam ay tumitingin sa mga Muslim upang makita lamang kung saan ang relihiyong ito lahat patungkol. Ang Propeta Muhammad ay nagsabi, "Ipahayag ang mula sa akin, kahit na ito ay isang talata".[2] Ang Qur'an din ay nagpapahiwatig ng parehong mensahe.
''... At sino ang higit na mainam sa pananalita kundi ang siyang nag-aanyaya kay Allah at gumagawa ng kabutihan at nagsasabing, 'Tunay na, ako ay sa mga Muslim.''' (Qur'an 41:33)
Ang lahat ng ito kung pakikinggan ay napakadali hindi ba? Tayong lahat ay minamahal si Allah at ang Kanyang Sugong si Muhammad at walang pag-aalinlangang tayo ay umaasang ang lahat ng mga tao ay balang araw makararamdam sa parehong paraan. Gayunpaman ang pagmamahal para sa Islam at ang lahat ng inuugnay dito ay medyo hindi sapat. Kapag tinanggap ng isang tao ang hamon upang ipahayag ang mensahe ay ang isang tao ay kailangang maging handa. Hindi na maaari tayong magkunot ng noo sa tindero kapag ang presyo ay tumaas. Hindi na maaari tayong umasta nang may galit kapag may ilang taong magparinig ng pangungutya habang tayo ay napapadaan. Ang isang taong naghahatid ng mensahe ng Islam ay dapat maging handa upang tanggapin ang mga pangungutya, maging matiisin, magsakripisyo, at makinig sa ideya at mga ideolohiya na malayo sa katotohanan ng Islam. Ang Propeta Muhammad ay nagsabing, "Ang mananampalatayang nakikihalubilo sa mga tao at hinaharap ang kanilang mga pangungutya nang may pagtitiis ay mas mainam kaysa siyang hindi nakikihalubilo sa mga tao o dinadala ng kanilang mga pangungutya nang may pagtitiis."[3]
Sinuman na nakikilalang Muslim ay nagpapahayag ng mensahe sa tuwing sila ay lumalantad sa publiko o nakihalubilo sa mga di-mananampalataya, samakatuwid ang ating mga salita ay dapat laging maging mabuti at magiliw, at ang ating pagtitimpi ay dapat na maging ganap na napipigilan nang sa gayon ang mga masasakit na salita ay hindi kailanman lalabas sa ating mga bibig. Isa sa mga kasamahan ni Propeta Muhammad ay nagsabi, "Tayo ay ngumingiti sa mga tao kahit na sa ating mga puso ay isinusumpa natin ang kanilang mga salita o pag-uugali". [4] Bukod dito ang isang Muslim ay ginagawa ang mga bagay na madali para sa iba. Ito ang inaasahan ni Allah at hinikayat ni Propeta Muhammad nang sabihin niya, "Magturo at gawin ang mga bagay na madali, huwag gawin ang mga yaong mahirap. Kung sinuman sa inyo ang maging galit, hayaan niyang manatiling tahimik."[5]
“... si Allah ay hinahangad para sa inyo ang kagaangan, at Siya ay hindi ninanais na gawin ang mga bagay na mahirap para sa inyo…” (Qur'an 2:185)
Si Propeta Muhammad ay nauunawaan ang mga kahinaan ng tao at kasabay na nauunawaan ang potensyal ng tao tungo sa kahusayan. Ang kanyang mga pamamaraan ng dawah ay perpekto; kailangan lamang nating sundin ang kanyang halimbawa upang matiyak na natutupad natin ang ating obligasyong maihatid ang mensahe nang malayuan at malawakan. Palagi niyang kinukuha ang higit na madaling pagpipilian para sa kanyang sarili at sa iba. Gayunpaman tiniyak niyang ang higit na madaling pagpipilian ay nasa loob ng balangkas ng shariah.
Sa susunod na aralin ay ating titingnan pa nang maingat ang mga paraan upang maipalaganap ang mensahe.
Kapag ipinapaliwanag ang mensahe ng Islam, ang pinakamahalagang bagay na dapat tandaan ay ang Tawheed. Nararapat na ito ay bumabase sa anumang paliwanag na ibinibigay natin tungkol sa anumang paksa na may kaugnayan sa deen. Ang Tawheed ay ang batayan ng Islam at walang alinlangan na ang ating mga talakayan ay nararapat na magmula sa mahahalagang alituntuning ito.
Sinasabi ng Quran na ang bawat mensaheng ipinadala ni Allah ay nagsimula sa pamamagitan ng pag-anyaya sa kanyang mga tao sa Tawheed.
“ Aming ipinadala sa bawat pamayanan ang isang sugo (na nagpapahayag): "Sambahin si Allah at lumayo sa mga huwad na mga diyos !'..." (Quran 16:36)
“At Kami ay hindi nagpadala ng alinmang sugo na una sa iyo, malibang Kami ay nagpahayag sa kanya na 'Walang diyos maliban sa Akin, kaya sambahin niyo Ako’“ (Quran 21:25)
“Katiyakan, Aming ipinadala si Noah sa kanyang mamamayan at siya ay nagsabi, 'O aking mga mamamayan! Sambahin ninyo si Allah! Wala kayong ibang diyos maliban sa Kanya.Tunay na aking pinangangambahan para sa inyo ang parusa ng isang Dakilang Araw!’” (Quran 7:59)
Ayon sa mga taong dalubhasa sa parehong nakaraan at kasalukuyan, anumang pagtawag sa Islam na hindi nagsisimula sa Tawheed ay tiyak na magwawakas sa kabiguan. Tinagubilinan ni Propeta Muhammad ang mga sahabah na ipangaral ang Tawheed kapag sila ay ipinapadala sa iba't ibang mga komunidad. Sa mga pumunta sa Yemen, sinabi niya, "Pupunta kayo sa Mga Angkan ng Kasulatan, kaya't ang unang bagay na iaanyaya niyo sa kanila ay ang Tawheed ni Allah"..[1]
Ang titulo na 'Mga Angkan ng Kasulatan' ay tumutukoy sa mga Hudyo at mga Kristiyano, sa mga binigyan ng mga banal na kasulatan bilang patnubay bago ang kapahayagan ng Quran. Madalas ay mas madaling simulan ang pakikipag-usap tungkol sa Islam sa mga Kristiyano at mga Hudyo dahil naniniwala na sila sa Diyos. Ang Quran ay puno ng mga reperensya, at mga kuwento na madaling nauugnay na kung saan mayroon silang sariling mga bersyon. Halimbawa ay ang pagbabanggit ng mga surah ng Quran na ipinangalan sa mga taong madaling nakikilala tulad ng surah 19 - Maryam (Mary), surah 14 - Ibrahim (Abraham) o surah 12 - Yusuf (Joseph).
Ang Quran ay nakiusap kay Propeta Muhammad na tawagin ang mga Angkan ng Kasulatan sa Islam. At ang Propeta Muhammad sa kanyang Sunnah ay nagbigay ng paglilinaw hinggil sa kaugnayan ng lahat ng mga propeta at mensahero ni Allah.
“Sabihin O Muhammad, O Angkan ng Kasulatan (mga Hudyo at Kristiyano): Halina kayo sa isang salitang makatwiran sa pagitan namin at sa pagitan ninyo, na wala tayong dapat sambahin maliban kay Allah at huwag tayong magtambal ng anupaman sa Kanya, at huwag nating ituring ang ilan sa atin bilang mga panginoon bukod kay Allah ’” (Quran 3:64)
“At huwag kayong makipagtalo sa mga Angkan ng Kasulatan maliban sa paraang pinakamabuti, at maliban para sa mga gumagawa ng di-makatarungan sa kanila at ito ang inyong sabihin, 'Kami ay naniniwala sa anumang ipinahayag sa amin at ipinahayag sa inyo; ang aming Diyos at inyong Diyos ay iisa at kami ay tumatalima sa Kanya ’”. (Quran 29:46)
“Ako ang pinakamalapit sa lahat ng mga tao sa anak ni Maria, at ang lahat ng mga propeta ay magkakapatid at wala sa pagitan ko at sa kanya (wala ng ibang propeta sa pagitan ko at ni Jesus).” [2]
“Kapag ang isang tao ay naniniwala kay Jesus at naniniwala sa akin ay makakakuha siya ng dobleng gantimpala.”[3]
Ang mga taong walang pang-unawa sa alinman sa tatlong monoteistikong relihiyon, tulad ng mga Buddhist ay nangangailangan ng iba't ibang mga alituntunin. Responsibilidad ng taong nagbibigay ng dawah ang magkaroon ng mga pangunahing kaalaman sa mga paniniwala ng mga hindi mananampalataya na kanilang binibigyan ng dawah. Halimbawa, ang Budismo ay isang paraan ng pamumuhay, ngunit hindi katulad ng Islam. Tignan na lamang ang Budismo, pati na rin ang maraming mga relihiyon sa silangang bahagi ay may isang konsepto na kung saan ang taong gumagawa ng mabubuti ay magkakaroon ng mga katangian na tulad ng Diyos. Sa kabilang banda ang mga Hindu naman ay naniniwala sa isang kataas-taasang Diyos na nasa maraming tao, at ang ilan sa hindi tanyag na mga relihiyon tulad ng Zoroastrianismo at Baha'i ay kasama ang konsepto ng Isang Kataas-taasang Diyos. Gayunpaman, hindi mo gustong makipag-usap sa sinuman na para bang mas may alam ka kaysa sa kanila patungkol sa kanilang sistema ng paniniwala . Mahalaga ito kung ito man ang kaso o hindi. Tandaan, ayaw mong makapanakit ng damdamin ng sinuman o magsimula ng isang argumento ng hindi sinasadya. Ang mga karagdagang impormasyon tungkol sa iba pang mga paniniwala sa relihiyon ay matatagpuan sa aming www.islamreligion.com.
Kapag ang isang tao ay may matibay na paniniwala sa Diyos o kahit na ang walang pangalan na Kataas-taasang Diyos na responsable sa paglikha, ay posible na ituro sa kanila na ang Diyos na tinatawag nating Allah ay ang Diyos na tinatawag din nila sa ibang mga pangalan gaya ng Elohim o Yahweh. Subalit mahalaga na linawin sa kanila na Siya ay Nag-iisa na walang anumang katambal at na hindi natin ibinibigay ang alinman sa Kanyang mga katangian sa mga nilikha. Naniniwala tayo na may malinaw na linya sa pagitan ng Lumikha at ng nilikha at ang lahat ng bagay bukod sa Diyos mismo, ay Kanyang mga nilikha.
Mahalagang maunawaan ng mga tao na ang relihiyon ng Islam ay ipinahayag para sa sangkatauhan, hindi lamang isang etnikong grupo o lahi. Kadalasan gustong malaman ng mga tao ang layunin ng kanilang buhay at ang Islam ay nagbibigay ng isang malinaw na sagot sa tanong na ito. Nilikha tayo upang kilalanin ang Diyos at sambahin lamang Siya, ibig sabihin nito, ay ang sundin Siya sa lahat ng bagay.
“At hindi Ko nilikha ang jinn at tao maliban upang sila ay sumamba sa Akin.” (Quran 51:56)
Ang siyang naniniwala sa anumang uri ng Diyos ay isang teistiko (theist) ngunit yaong hindi, ay tinatawag na mga ateista (atheist). Ang dalawang paniniwalang ito ay magkasalungat; ang mga ateista ay hindi naniniwala sa Kataas-taasang Diyos ng anumang paglalarawan. Gayunpaman naniniwala sila na ang mundo ay isang mas mainam na lugar kung pinamamahalaan ng mga ideolohiya na gawa ng tao tulad ng kapitalismo o komunismo. Kaya walang ideolohiya sa pangkaraniwang lugar kung saan magsisimula ang talakayan tungkol sa relihiyon ng Islam. Subukang tandaan na ang panimulang punto at ang batayan ng dawah ay ang pagtawag sa isang tao sa paniniwala sa Nag-iisang Diyos - si Allah. Tulad ni Propeta Muhammad na nagsimula sa panawagan ng Tawheed at ginagawa natin ito sa pamamagitan ng pagtanggap sa pangangatuwiran.
Malinaw na nakita natin at gayundin ay itinuturo na ang lahat ng bagay sa sansinukob ay pinamamahalaan ng maingat at sa isang kahanga-hangang paraan; ang pagsikat at paglubog ng araw, ang pagbabago ng panahon, at ang maselang balanseng kaayusan ng pagkapanganak , paglaki at pagkatapos pagkabulok. Ang pagkakapareho sa mga batas ng sansinukob ay tumutukoy sa pagkakaroon ng isang Lumikha at kawili-wili na ang mga atheist na dumating upang tanggapin ang mensahe ay madalas na nagsisimula sa paniniwala sa isang Diyos na Maykapal o Kataas-taasang Diyos. Ang pagkumbinse sa mga tao na ang Diyos na Maylalang ay ang karapat-dapat sa pagsamba ay ang siyang susunod na hakbang.
Sa huli at pangatlong aralin ay titingnan natin ang paghahatid ng mensahe sa mga partikular na tao, partikular na mga miyembro ng iyong sariling pamilya.
Ang layunin ng pag-anyaya sa mga tao sa tamang landas ay upang iparating ang mensahe; hindi tayo mananagot kung hindi nila tanggapin ang Islam. Tulad ng nabanggit, si Allah ang nagbibigay ng gabay at ang pagnanais na tanggapin ang Islam. Tandaan na sa tuwing magnais tayong ipaabot ang mensahe dapat nating gawin ito ng may kaalaman, malinaw na pananalita at sa pinaka-maginoong paraan. Ang mga pangangatwiran at mainit na talakayan ay hindi ang siyang pinakamainam na paraan ng dawah.
Ang isang taong tumanggap ng Islam ay dapat na iparating ang mensahe sa mga pinakamalapit at pinakamamahal sa kanya. Sa sandaling natamasa ng isang tao ang tamis ng pananampalataya, ay nagiging imposible na hindi niya ito hangarin para sa lahat ng mga miyembro ng kaniyang pamilya at mga kaibigan. Ang pagtawag sa mga miyembro ng pamilya ay ang siyang dapat na pangunahing priyoridad ngunit minsan ito rin ang pinakamahirap na gawin sa lahat. Minsan kapag ikaw sa iyong pamilya ang siyang unang nagparinig ng mensahe ay nailalagay mo ang iba pang mga miyembro ng iyong pamilya sa estado ng pagkabigla; lalo na kung hindi sila nakikihalobilo sa sinumang Muslim sa kanilang pang-araw-araw na buhay.
Ang iyong pamilya ay nangangailangan ng kaunting oras upang tanggapin ang katotohanan. Tiyaking mayroon kang maibibigay na mga maliliit na aklat na madaling basahin o mga polyeto. Kung nakatira ka sa bahay maaari mong iwan ang mga ito na nakalatag sa paligid, kung hindi magtabi ng mga babasahin sa iyong bag o kotse. Madalas ang mga tao ay gustong malaman kung ano ito o iyon at kung minsan ay hindi mo alam ang sagot sa lahat ng mga tanong na iyon. Ikaw ay nag-aaral pa lamang para sa iyong sarili kaya huwag kang matukso na makagawa ng isang sagot. Marahil ay maaari niyong tingnan ito nang sama-sama sa pag-alala na laging bibigyang-diin ang Kaisahan ni Allah, ang Lumikha ng lahat ng naririto .
Ang iyong pamilya at mga malalapit na kaibigan ay maingat na nakamasid at ito ay kapag ang iyong pag-uugali ay magkakaroon dito ng malaking bahagi. Marahil ay tinigilan mo na ang maraming malalaking bagay gaya ng alak, mga pagsasaya o parties, malayang pakikisalamuha sa magkakaibang kasarian, at ang pagkain ng baboy at mga produkto na mula rito. Gayunpaman, nagdagdag ka rin ng maraming maliliit na bagay; mas maraming mabubuting gawa, pagiging mapagbigay, pagiging masigasig sa pagtulong, mas mabait na pag-uugali at ang pagnanais na maitatag ang malakas na di mawawasak na ugnayan ng pamilya. Ang pagpapakita ng kabutihan at ang pagsunod sa mataas na pamantayang moral ay marahil ang siyang pinakamahusay na paraan upang ipakilala ang Islam sa isang tao. Ang magandang asal at pagiging magalang ay isa rin sa napakagandang anyo ng dawah. Ikaw ay isang huwarang modelo ng kung ano ang Islam.
Ang pag-uugali ni Propeta Muhammad ay nakapag-akit sa iba tungo sa Islam. Ang kanyang minamahal na asawa na si Aisha ay tinawag ang kanyang karakter na isang buhay na halimbawa ng Quran. [1] Siya ay mabait at magalang sa lahat at kahit na ang kanyang mga kaaway pinupuri ang kanyang marangal na pag-uugali. Ito ang pag-uugali na dapat nating pagsikapang tularan at ang mga taong mas makikinabang ay ang ating pamilya at mga malapit na kaibigan. Ang mabuting salita, ngiti, ang regalo, o tulong sa anumang paraan, ay pagpapakita ng kagandahan ng Islam.
Maging maingat na huwag mawalan ng pag-asa kapag nakita mo ang iyong pamilya o mga kaibigan na mayroong nagagawang bagay o pag-uugali na itinuturing mo ngayon na masama. Huwag mong iwanan ang mga ito dahil sa kanilang mga pamamaraan. Maaari mo silang hindi samahan kung sila ay umiinom ng alak o kumikilos ng hindi naayon sa Islam - iwanan ang lugar, o ang sitwasyon, hindi ang tao. Anyayahan ang mga ito sa iyong bahay at sa iyong mga kaganapan upang makita nila na ang kasiyahan at kaligayahan ay maaaring matagpuan nang walang alak o nakakawalang-ganang aliwan.
Ang mga pag-uusap sa lugar kung saan ka nagtatrabaho ay isang paraan din upang maipalaganap ang mensahe ng Islam. Sa pamamahagi ng mga polyeto ay malamang na hindi ka magakakroon ng kaibigan o makaimpluwensya ng mga tao ngunit ang iyong mga kaugalian at paraan ng pakikitungo sa mga tao ay makakatulong. Gayunpaman, tandaan na ang iyong mga kasamahan ay malamang na nagulat din gaya ng iyong pamilya. Kung ikaw ay kamakailan-lamang yumakap sa Islam ay huwag asahan ang kasiyahan at pagbati ngunit ang asahan ay ang pag-uusisa. Muli huwag magbigay ng mga hindi karapat-dapat na mga sagot sa mga bagay na hindi ka sigurado tungkol sa Islam. Ang isang bagay na nararapat na sigurado ka ay ang tungkol sa Kaisahan ni Allah at ang Kanyang karapatan na sambahin Siya.
Huwag kailanman mawalan ng pag-asa. Hindi mo man makita sa mga taong gusto mong pumasok sa Islam ang interes at maaari itong maging isang dahilan ng pagkabigo. Subalit tandaang mabuti na si Allah ang nagbibigay ng gabay sa isang tao tungo sa tamang landas. Ang iyong tungkulin sa prosesong iyon ay maaaring maliit na tulad ng isang may magiliw na mukha sa isang araw na malungkot. Ang pag-asa ay isang bagay na marapat na masagana na mayroon ang mga Muslim, kaya gumawa ng kaunting pagsisikap at maraming du'a para sa mga taong minamahal mo at sa mga nakapaligid sa iyo.
Ang pagpapalaganap ng mensahe at pagtawag sa mga tao tungo sa tamang landas ay gawain na isinagawa ng lahat ng mga sugo ni Allah. Ang bawat isa ay tinawag ang kanyang sariling mga angkan sa Nag-iisang Diyos, si Allah. Gayunpaman, ipinadala si Propeta Muhammad para sa lahat ng tao; Ibinigay niya ang mabuting balita sa mga mananampalataya ng may malaking gantimpala sa Kabilang Buhay, at nagbabala sa mga hindi naniniwala laban sa isang matinding kaparusahan. Inaasahan ni Propeta Muhammad ang lahat ng mga sumusunod sa kanyang mga yapak upang na tawagin ang iba sa tamang landas. Sinabi niya, "Kung si Allah ay gumabay sa isang tao sa pamamagitan mo, ito ay mas mabuti para sa iyo kaysa magkaroon ng pulang mga kamelyo.[2]”
“Ang sugo ni Allah ay isang mahusay na halimbawa para sa sinumang umaasa sa pakikipagtipan kay Allah at sa Huling Araw at ng sa tuwina ay nag-alaala kay Allah” (Quran 33:21)
Sa konklusyon nakita natin na kung susundin natin ang Quran at ang Sunnah ni Propeta Muhammad, maipapakita natin ang Islam sa pinakamahusay na paraan at wala nang mas mainam pa na paraan ng pag-aanyaya sa iba tungo sa tamang landas.
