Kahulugan ng Kasalanan at mga Uri nito


ConceptofSin1.jpgAng kasalanan ay tinukoy  bilang isang gawang pagsuway na kung saan ang isang tao ay iniiwan ang kautusan ni Allah. Ang isang makasalanan ay sinasalungat ang Shariah sa pamamagitan ng pag-tanggi sa  kautusan ni Allah na isinaad sa Qur'an o Sunnah. Ang mga iskolar  ay inilalarawan ang kasalanan na may imahe ng "paglabas" sa banal na pagsunod sa pamamagitan ng paggawa ng ipinagbabawal o paglisan sa kung ano ang kinakailangan. Ang Islam ay nagtuturong ang tao ay hindi isinilang sa kasalanan, sa halip siya ay nagiging makasalanan kapag nakagawa siya ng kasalanan.

Ang mga kasalanan ay maaaring uriin sa:

a)    Kufr (kawalang-paniwala): Ito ay nagdadala sa isang tao sa labas ng kawan ng Islam at siya ay nagiging  isang di-mananampalataya. Ang mga halimbawa ng kasalanang ito ay mabibigyang linaw sa ibaba, subalit dapat maging malinaw na ang kufr ay nagdadala sa tao palabas sa kawan ng Islam kapag alam nila ang likas at kalubahaan ng kasalanang kanilang ginagawa. Sa diwa, ang kufr ay bumubuo ng lubusang "paglabas" sa Islam at banal na pagsunod. Ang isang taong  gumagawa ng kufr ay tinatawag na 'di-mananampalataya' (Arabe: kafir) at hindi na siya isang Muslim. Kung siya ay mamatay sa katayuang yaon, siya ay papasok sa Impiyerno at mananatili roon magpakailanman (9:84; 24:55). Dapat ding tandaang ang pagtawag sa isang taong isang kafir (di-mananampalataya) ay hindi dapat gawin ng karaniwang tao; ito ay isang kapasyahang ipinapalabas ng Islamikong mga iskolar. Kung ang isang Muslim ay nakakakita ng isa na gumagawa ng gawang kufr  nararapat na sila ay payuhan ng paulit at ang katawagan  na 'di mananampalataya' ay di nararapat na ibigay sa kanya.

Mahalagang tandaan na sa kabila ng pagtungtong sa kawalang-paniwala, ang isang tao ay maaaring muling pumasok sa Islam anumang oras bago ang kamatayan.

b)   Malaki at maliit na mga kasalanan: Ang isang gumagawa ng malalaki at maliliit na kasalanan ay hindi nawawala ang lahat ng kanilang pananampalataya at  nasa loob pa rin  ng kawan ng Islam (49: 6; 2: 282). Ang gayong tao ay isang Muslim, subalit may nasirang pananampalataya (Arabe: "imaan").

Ang natitirang aralin ay magpapaliwanag sa kawalang-paniwala.

Kahulugan ng Kawalang-paniwala


Ang "kawalang-paniwala" (Arabe: kufr) ay tinukoy bilang kawalan ng pananampalataya (Arabe: imaan) ng lahat ng Muslim na mga iskolar. Hindi ito  mahalaga maging ang tao ay nagsasabi  nito o nagtataglay nito sa puso.[1] Sa madaling salita, ang 'kawalang-paniwala' (Arabe: kufr) ay anumang salita, gawa, o paniniwala na sumasalungat sa pananampalataya (Arabe: imaan).

Mga Halimbawa ng Kawalang-paniwala


1.     Paggawa ng shirk.

2.      Kasuklaman o Lapastanganin ang Diyos at ang Qur'an.

3.      Kasuklaman, lapastanganin, abusuhin, o gawing katawa-tawa  ang Propeta Muhammad kahit na ang isang tao ay naniniwala sa kanyang pagkatotoo.

4.     Pagsasabing si Propeta Muhammad ay nagsinungaling.

5.     Nalalaman na  ang Propeta ay naghatid ng katotohanan subalit tumatangging sundin ang kanyang mga turo.

6.     Pagtawanan ang anumang katuruan ng Islam.

7.     Pagpapatirapa sa isang idolo.

8.     Pagsamba kay Propeta Muhammad sa paraan ng mga Kristiyano sa pagsamba kay Hesus.

Sino ang Di-mananampalataya, ang Kafir?


Ang isang di-mananampalataya ay isang taong hindi naniniwala sa mensahe ni Propeta Muhammad. Ito yaong  hindi binigkas ang dalawang pagpapahayag, kulang ng tamang  Islamikong pananampalataya (imaan), o pinanghahawakan ang paniniwala, nagsasabi ng isang salita, o gumagawa isang gawang kawalang-paniwala.

May isang mahalagang puntong mauunawaan dito. Kung ang isang taong naging isang Muslim sa pamamagitan ng pagbigkas ng Pagpapahayag ng Pananampalataya (shahadah) ay nagtataglay ng isang paniniwala, nagsasabi, o ginagawa ang kung anong maituturing na kufr, hindi siya maaaring  maging isang di-mananampalataya. Ang dahilan ay matapos maging isang Muslim, may ilang mga hadlang na pumipigil sa isang tao sa pagiging isang kafir.

Mga Dahilan Na Humahadlang sa isang Tao mula sa Pagiging isang Di-mananampalataya


Ang isang Muslim ay maaaring mahulog  sa kawalang-paniwala, subalit hindi magiging isang di-mananampalataya dahil sa isa sa mga sumusunod na mga kadahilanan:[2]

1.     Kamangmangan


Ang isang nagbalik sa Islam, isang Muslim na lumaki sa isang liblib na lugar, o isang Muslim na pinalaki sa isang hindi relihiyosong kapaligiran ay maaaring mangmang sa pangunahing mga paniniwala, relihiyosong tungkulin, at mga pagbabawal ng Islam. Ang ganitong mga tao ay maaaring hindi nalalaman, halimbawa, na ipinagbabawal ng Islam ang homoseksuwalidad o nangangailangan ng mga pagdarasal ng limang beses sa isang araw. Ang mga taong ito ay maaaring mahulog sa kawalang-paniwala, subalit hindi magiging mga di-mananampalataya dahil sa paningin ni Allah ay maaaring sila ay mapaumanhin dahil sa kanilang kamangmangan.

2.     Pagkakamali


Ang isang tao ay maaaring magmintis sa pamantayan at makagawa ng isang bagay na hindi niya nilayon. Siya ay maaari lamang nakagawa ng isang hindi sinasadya, tapat na pagkakamali. Halimbawa, kung ang isang nagbalik sa Islam ay naniniwalang ang pag-inom ng alak ay ipinagbabawal lamang sa mga oras ng pagdarasal. Mula sa isang tekstual na pananaw, ang pag-inom ng alak, habang pinaniniwalaang ito ay pinahihintulot, ay isang gawang kawalang-paniwala, subalit ang taong ito ay hindi magiging isang di-mananampalataya dahil sa tapat na pagkakamaling nagawa niya.

3.     Pamimilit


Ang isang tao ay maaaring sapilitang gawin o sabihin kung anong katumbas ng kawalang-paniwala dahil sa isang tuwirang banta sa kanilang buhay o pangangatawan o sa kanilang mga mahal sa buhay. Sa anumang ganitong kalagayan ang puso ay dapat laging nasisiyahan sa Islam, puspos ng pananampalataya; Pagkatapos nito, ang isang tao ay maaaring sabihin o gawin kung ano ang kufr (16:106).

4.     Maling Pagkaunawa


Siya ay maaaring may ilang mga pagkalito at ilang mga maling pagkaunawa na siya ay sumusunod sa, iniisip na kung ano ang kanyang paniniwala ay sa katunayan ay bahagi ng Islam gayong ito ay hindi naman.

Pagbabalik sa Islam Pagkatapos ng Paglisan Dito


Ang isang taong sadyang umalis sa kawan ng Islam ay maaaring maging isang Muslim muli. Ang kanyang 'pagsisisi' ay para muling pumasok sa Islam at magagawa niya ito sa pamamagitan ng pag-uulit ng Pagpapahayag ng Pananampalataya (shahadah).

Kung iniwan niya ang Islam dahil sa pagsalungat sa isang ubligadong tungkulin, magkagayun ay dapat din niyang kilalanin ang tungkulin yaon. Sabihin nating itinatanggi niya ang ubligasyon ng limang pang-araw-araw na pagdarasal. Kapag siya ay muling pumasok sa Islam, kinakailangang kilalanin niyang ang mga pagdarasal na ito ay kinakailangan, kung hindi, ang kanyang pagsisisi ay hindi tatanggapin.

Tungkol sa kalubhaan ng mga ito, ang mga kasalanan ay inuri sa malaki at maliit na mga kasalanan. Ang malaking mga kasalanan ay tinatawag na kaba'ir (pang-isahan kabirah) at binanggit sa Qur'an 4:131, 42:37, 53:32. Ang maliit na mga kasalanan, o saghair (pang-isahan saghirah) ay binanggit sa Qur'an 18:49. Ang lahat ng mga gawa, kabilang ang malaki at maliit na mga kasalanan, ay nakatala at ang mga talaang ito ay ibibigay sa indibidwal sa Araw ng Paghuhukom (Qur'an 18:49, 54:2-3).

Kahulugan ng Malaking mga Kasalanan[1]


Anumang kasalanan kung saan ang Qur'an o Sunnah ay nagtatakda ng parusa sa mundong ito tulad ng pagpatay, pangangalunya, at pagnanakaw; o tungkol sa kung saan may babala ng galit at kaparusahan ni Allah sa Kabilang Buhay, pati na rin ang anumang bagay na ang may sala ay isinumpa ng ating Propeta.

Kahulugan ng Maliit na Kasalanan


Ang maliit na kasalanan ay ang bawat kasalanang walang itinakdang kaparusahan para sa buhay na ito o isang babalang nakaakibat dito sa Kabilang Buhay.

Ang Malaking mga Kasalanan Ba ay Magagawa ang isang Taong maging Di-mananampalataya?


Ang mga kasalanan ay pumipinsala sa pananampalataya sa pamamagitan ng pagkabawas nito. Ang pananampalataya ng isang Muslim ay nababawasan katapat ng sukat ng kanyang mga kasalanan. Gayunpaman, alinman sa malaki, ni maliit na mga kasalanan ay nagtatanggal sa pananampalataya ng ganap. Ang isang kasalanan ay hindi nagbabalik sa isang Muslim sa pagiging di-mananampalataya maliban ang tao ay naniniwalang ang kasalanan ay naging pinahintulot. Maaaring itinuturing niya ang kasalanang pinahihintulot alinmang dahil siya ay may kasutilang tumangging kilalanin na si Allah ay ipinagbawal ito o siya ay nag-aalinlangan sa pagkapropeta ni Muhammad, nawa'y ang awa at pagpapala ni Allah ay sumakanya. Sa alinmang kaso, kapag ang isang kasalanan ay katumbas ng pagtanggi sa Quran at pagtanggi kay Propeta Muhammad, ang gumagawa ng kasalanang yaon ay humahakbang sa kawalang-paniwala kahit hindi ginagawa ang kasalanan. Halimbawa, kung ang isang tao ay pinagpipilitang si Allah ay pinahihintulot ang pakikiapid, habang nalalaman nilang ipinagbabawal ito sa Qur'an, ang taong yaon ay nagiging isang di-mananampalataya. Kung hindi man, hindi natin itinuturing ang mga tao na di-Muslim dahil sa kasalanang kanilang ginawa.

Ang patunay na ang isang taong gumawa ng kasalanan ay itinuturing na Muslim ay matatagpuan sa Qur'an at Propetikong mga Tradisyon:

1.     Ang Qur'an ay nagsabi:

“Katotohanan, si Allah ay hindi pinapatawad na may mga katambal ang iuugnay sa Kanya sa pagsamba subalit patatawarin Niya ang sinumang Kanyang naisin para sa anuman bukod dito. (Qur'an 4:48)

2.     Sinuman ang namatay na hindi nakagagawa ng shirk kay Allah ay makapapasok sa Paraiso.[2]

3.     Ang isang taong naniniwala sa Tawheed ay makapapasok sa Paraiso kahit na siya ay nakiapid at nagnakaw.[3]

May isang lasenggero sa panahon ng Propeta. Isang beses nang siya ay pinarusahan, isang Muslim ang nagsumpa sa kanya. Ang Propeta ay pinagbawalan ang Muslim na yaon mula sa pagsumpa sa Kasamahang yaon at siya ay nagsabi: 'Huwag mo siyang sumpain, para kay Allah, siya ay nagmamahal kay Allah at sa Kanyang Sugo.'[4] Dahil sa kanyang paniniwala kay Allah at sa Kanyang Propeta, ang malaking kasalanan na kanyang ginawa ay hindi nagtanggal ng lahat ng kanyang pananampalataya.

Paano Ang Malaking mga Kasalanan Pinatatawad?


Ang malaking kasalanan ay maaaring patawarin sa pamamagitan ng sumusunod na mga paraan:

a)    Sa pamamagitan ng taos-pusong pagsisisi, na sinusundan ng paglisan sa kasalanan, pagkakaroon ng pagkabagabag sa pagsasagawa nito, at pagtitika upang hindi na muling gawin ito. Kung ang kasalanan ay nagsasangkot ng pagkakamali sa iba, magkagayun ay karagdagan sa itaas, dapat din niyang ibalik ang kanilang mga karapatan o ari-arian o hingiin ang kanilang kapatawaran.

Kapag nakita ni Allah ang tapat na pagsisising ito mula sa isa sa Kanyang mga alipin - isang aliping tunay na nagbabalik sa kanyang Panginoon sa takot at pag-asa - hindi lamang Niya pinatatawad ang kasalanan, kundi pinapalitan ang mga kasalanang yaon ng mabubuting mga gawa sa kapakinabangan  ng alipin. Ito ay mula sa walang hanggang biyaya at awa ni Allah. Si Allah ay nagsabi sa karapatang ito pagkatapos na banggitin ang mga kasalanan ng shirk, pagpatay, at pangangalunya, Siya ay nagsabi: "Maliban sa kanilang mga nagsisisi at naniniwala, at gumagawa ng mabuting mga gawa, para sa kanila, Si Allah ay papalitan ang kanilang mga kasalanan ng mga mabuting mga gawa, at si Allah ay Laging Nagpapatawad , Lubos na Maawain." (Qur'an 25:70) Ang pagpapalang ito ay para lamang sa kanyang may pananampalataya, na ang kanyang pagsisisi ay tapat, at nagsisikap na gumawa ng mabuting mga gawa.

b)   Sa pamamagitan ng dalisay na biyaya ni Allah, kabutihan, at tulong. Samakatuwid  si Allah ay maaaring  patawarin ang sinumang Kanyang naisin kahit ang taong yaon ay hindi naman talaga nagsisi.

c)    Sa pamamagitan ng pagganap ng ilang mga gawain, tulad ng Hajj, ayon sa ilang mga iskolar.

Kapalaran ng isang Taong Namatay habang Gumagawa ng Malaking mga Kasalanan


Ang isang taong namatay mula sa isang hindi napagsisihang malaking kasalanan ay nasa pagpapasya ni Allah sa Kabilang Buhay. Kung nais ni Allah, Siya ay maaaring parusahan muna  siya ayon sa kanyang mga kasalanan at pagkatapos ay ipasok siya sa Paraiso. Si Allah ay maaari ring patawarin na lamang siya at ipasok siya sa Paraiso ng tuluyan nang walang anumang parusa.[5]

Mga Halimbawa ng Malaking mga Kasalanan


Ang ilan sa malaking mga kasalanan ng puso ay ang pagmamalaki, pagpapaimbabaw, kawalan ng pag-asa sa awa ng Diyos at pagkaramdam na ligtas mula sa banal na plano, kasakiman, at inggit.

Ang ilan sa malaking mga kasalanan ng dila ay pagsisinungaling, paggawa ng maling mga pangako, pagsasalita nang walang kaalaman, paninirang puri sa malilinis na mga babae, pagmamayabang, at pangungutya sa iba.

Kabilang sa iba pang malaking mga kasalanan ang rasismo (panlalait sa lahi ng ibang tao), panunuhol, pagsuway sa mga magulang, pagsira sa mga pagkakamag-anak, pamiminsala sa kapit-bahay, pagmamalupit sa mga hayop, paggamit ng mga droga at nakalalasing na mga inumin, pakikiapid, at pagnanakaw.

Kaugnayan sa Pagitan ng Maliit at Malaking mga Kasalanan at Bilang ng Malaking mga Kasalanan


Gaano karaming malaking mga kasalanan ang naroroon? Ang mga ito ay umaabot mula apat hanggang pitong daan. Isang akda sa malaking mga kasalanan ng isang bantog na iskolar, na si Imam Adh-Dhahabi, ay nagtala ng 70. Si Imam Haytami, isa pang iskolar, ay naglarawan ng mga 476 na malaking mga kasalanan. Ang bantog na kasamahan ni Propeta Muhammad, na si Ibn Abbas, nawa'y si Allah ay kalugdan siya, ay nagsabi na ang malaking mga kasalanan ay "malapit na sa 700 kaysa ang mga ito sa pito, maliban sa walang kasalanan ang 'malaki' kapag ang kapatawaran ay hinanap para dito (yaon ay kapag siya ay nagsagawa ng wastong pagsisisi (tawbah), tulad din ng walang kasalanan ang 'maliit' kung kanya  itong  ipinagpapatuloy."[6]

Ang maliit na kasalanan ay maaaring maging malaki sa pamamagitan ng:

·       Pagpapatuloy at pag-uulit.

·       Pagmamaliit sa kasalanan.

·       Pagdiriwang sa kasalanan at pagmamalaki dito.

·       Pagpapahayag ng kasalanan at pagsasalaysay nito sa iba.

Ang parusa para sa kasalanan ay inaalis mula sa isang tao sa pamamagitan ng mga sumusunod: 

1.  Pagsisisi


ConceptofSin3.jpgAng Pagsisisi ay may mga kundisyon na natalakay na nang una. Walang pagsisisi kung ang mga kundisyong yaon ay hindi natugunan. Ang katugunan sa mga kondisyon ng pagsisisi ay tinitiyak ang kapatawaran. Ang pagsisisi ay tinitiyak ang kapatawaran sa malalaking mga kasalanan din. Si Allah ay nagsabi:

"Sabihin: 'O Aking mga aliping lumabag laban sa kanilang mga sarili (sa paggawa ng mga kasalanan)! Huwag mawalan ng pag-asa sa awa ni Allah, katiyakan, si Allah ay nagpapatawad sa lahat ng mga kasalanan. Katotohanan, Siya ang Laging Nagpapatawad ang Lubos na Maawain'" (Qur'an 39:53)

“At Siya ang tumatanggap ng pagsisisi mula sa Kanyang mga alipin, at nagpapatawad sa mga kasalanan" (Qur'an 42:25)

2.  Pagdarasal para sa kapatawaran


Ang paghingi ng kapatawaran ay hindi nakatali sa mahigpit na mga kundisyon tulad ng pagsisisi. Ito ay isang pagdarasal lamang na Si Allah ay maaari o hindi maaaring tanggapin. Ang Propeta ay nagsabi: "Kung ang isang tao ay gumawa ng kasalanan, pagkatapos ay nagsabi, 'O Panginoon, nakagawa ako ng kasalanan kaya patawarin Mo ako,' Siya ay nagsasabi, 'Alam ng Aking alipin na mayroon siyang Panginoon na Siyang maaaring magpatawad ng mga kasalanan o magparusa para dito; Pinatawad Ko ang Aking alipin ...'"[1]

3.  Paggawa ng mabuting mga gawa na pumapawi ng mga kasalanan


Si Allah ay nagsabi:

"Katiyakan, ang mabuting mga gawa ay nagtatanggal ng masamang mga gawa." (Qur'an 11:114)

·       Pang-araw-araw na mga pagdarasal at Pagdarasal ng Biyernes

"Ang bawat isa sa limang pang-araw-araw na pagdarasal at mula sa isang pagdarasal ng Biyernes hanggang sa susunod ay pagtatakip (mga kasalanan) para sa oras na nasa pagitan, hangga't siya ay hindi gumagawa ng anumang malaking kasalanan."[2]

·       Paghuhugas

Kapag ang isang Muslim, o isang mananampalataya, ay naghugas ng kanyang mukha (sa paraan ng espesyal na paghuhugas), ang bawat kasalanan na  nagawa ng kanyang mga mata, ay mahuhugasan palayo mula sa kanyang mukha ng tubig, o sa huling patak ng tubig; kapag hinugasan niya ang kanyang mga kamay, ang bawat kasalanang ginawa ng kanyang mga kamay ay mapapawi mula sa kanyang mga kamay ng  tubig, o sa huling patak ng tubig; at kapag hinugasan niya ang kanyang mga paa, ang bawat kasalanang ginawa ng kanyang mga paa ay mahuhugasan palayo ng tubig, o sa huling patak ng tubig; hanggang sa  lumitaw siyang nalinis sa lahat ng kanyang mga kasalanan."[3]

·       Pag-aayuno sa Ramadan

"Sinumang mag-ayuno sa Ramadan dahil sa pananampalataya at  umasa para sa gantimpala, ang kanyang mga nakaraang mga kasalanan ay patatawarin.[4]

"Sinumang gugulin ang gabi ng Laylat al-Qadr sa pagdarasal dahil sa pananampalataya at pag-asa sa gantimpala, ang kanyang mga nakaraang mga kasalanan ay patatawarin."[5]

·       Hajj

"Ang sinumang magsagawa ng Paglalakbay sa Bahay na ito, at hindi nakipagtalik sa kanyang asawa habang narito at hindi nakibahagi sa makasalanang pag-uugali ay magbabalik na malaya sa kasalanan tulad ng araw na isinilang siya ng kanyang ina."[6]

Ang mabuting mga gawa tulad ng pagdarasal, pag-aayuno, Hajj, atbp ay nagtatakip o nagtatanggal  lamang para sa mga paglabag laban sa mga karapatan ni Allah. Tungkol sa mga kasalanang may kinalaman sa mga karapatan ng ibang tao, siya ay kailangang magsisi mula sa kanila.

4.  Mga pagdarasal ng kapwa mga mananampalataya tulad ng pagdarasal sa libing


Ang Sugo ni Allah ay nagsabi: "Walang taong Muslim na namatay, at apatnapung lalaki ang nagdasal ng pagdarasal sa libing para sa kanya, hindi nagtatambal ng anumang bagay kay Allah, kundi  si Allah ay tatanggapin ang kanilang pamamagitan para sa kanya."[7]

Ang mga anghel ay nagdarasal din para sa mga mananampalataya:

"Yaong mga nagdadala sa Trono, at yaong mga nasa paligid nito, ay niluluwalhati ang kanilang Panginoon sa Kanyang papuri, at naniniwala sa Kanya. Sila ay humihingi ng kapatawaran para sa mga naniniwala, na nagsasabing, Panginoon namin, Iyong niyayakap o pinalilibutan  ang lahat ng mga bagay ng  awa at kaalaman. Patawarin Mo ang mga nagbabalik sa Iyo at sumusunod sa Iyong landas. Iligtas Mo sila mula sa kaparusahan ng Impiyerno." (Qur'an 40: 7)

5.  Pamamagitan ng Propeta sa Araw ng Pagkabuhay Muli


Ang Propeta ay nagsabi:

"Ang aking pamamagitan ay para sa kanila na  kabilang sa aking ummah na siyang gumawa ng malaking mga kasalanan."[8]

At siya ay nagsabi:

"Ako ay binigyan ng mapagpipilian sa pagitan ng pagtanggap sa kalahati ng aking ummah sa Paraiso at pamamagitan, at pinili ko ang pamamagitan."[9]

6.  Si Allah ay pinapawi ang mga kasalanan sa pamamagitan ng mga kalamidad ng mundong ito.

Ang Propeta ay nagsabi: "Walang pagkapagod, pagkahapo, pag-aalala, pagdadalamhati, pagkabalisa o pinsala ang sumasapit sa isang mananampalataya sa mundong ito, kahit na ang isang tinik na tumurok sa kanya, maliban na  si Allah ay tinatakpan o  tinatanggal ang ilan sa kanyang mga kasalanan dahil doon."[10]

7.  Ang paghihirap, paglamusak, at takot sa libingan ay magtatakip o magtatanggal  din ng mga kasalanan.  


8.  Pagdaranas ng mga pagkatakot, pagkabalisa at kahirapan sa Araw ng Pagkabuhay Muli ay magtatakip o magtatanggal  ng ilang mga kasalanan.


9.  Awa ng Lubos na Maawain


Sa pamamagitan ng awa ni Allah, na walang usapin sa bahagi ng Kanyang mga alipin, marami ang mapapatawad. [11] 

Walang kapatawarang kasalanan


Kung ang isang tao ay namatay bilang isang kafir siya ay hindi patatawarin. Ang Qur'an ay nagsabi:

"Katotohanan, si Allah ay hindi nagpapatawad  sa nagtambal sa Kanya ng dapat nakatakda   lamang sa Kanya  na  pagsamba, subalit patatawarin Niya ang sinumang nais Niya para sa anumang bagay bukod dito." (Qur'an 4:48)

"Sila ay tiyak na hindi naniwala na nagsasabing, 'Si Allah ang Mesiyas, ang anak ni Marya'. Subalit ang Mesiyas ay nagsabi, 'O Mga anak ni Israel, sambahin si Allah, ang aking Panginoon at iyong Panginoon.' Katotohanan, sinuman ang nagtakda ng mga katambal sa pagsamba kay Allah, magkagayun si Allah ay ipagbabawal ang Paraiso para sa kanya, at ang Apoy ay magiging kanyang tahanan. At walang para sa mga gumagawa ng masama ang sinumang tutulong." (Qur'an 5:72)