“Pinakamalakas sa gitna ng mga kalalakihan sa pagkapoot sa mga Naniniwala ay makikita mo ang mga Hudyo at Pagano; at pinakamalapit sa kanila sa pag-ibig sa mga Naniniwala ay makikita mo sa mga nagsasabing "Kami ay mga Kristiyano": dahil sa gitna nito ay mga taong nakatuon sa pag-aaral (mga pari), at mga kalalakihan na tinanggihan ang mundo (monghe), at hindi sila mapagmataas.  At pagkatapos ay nakinig sila sa paghahayag na natanggap ng Sugo, makikita mo ang kanilang mga mata na umaapaw sa mga luha, sapagkat nakikilala nila ang katotohanan. Nanalangin sila: 'Aming Panginoon! Naniniwala kami, isulat kami kabilang ng mga saksi.' (Surat Al-Maida 82-83)”

Ito ang nangyari sa dating British na Katolikong Pari na si Idris Tawfiq sa pagbigkas ng banal na aklat ng Islam, ang Quran, sa kanyang mga estudyante sa isang paaralan sa Britain. At ito ang isa sa mga mahahalagang hakbang sa kanyang paglalakbay sa pagbabalik sa Islam.

Sa isang kamakailang panayam na ibinigay niya sa British Council sa Cairo, nilinaw ni Tawfiq na wala siyang pagsisisi tungkol sa kanyang nakaraan at kung ano ang hawak niya patungkol sa ginagawa ng mga Kristiyano at ang kanyang buhay sa Vatican sa loob ng limang taon.

"Nasisiyahan akong maging isang pari na tumutulong sa mga tao sa loob ng ilang taon. Gayunpaman, sa loob ko ay hindi ako nasiyahan at naramdaman kong may isang bagay na hindi tama. Sa kabutihang palad, at ito ay kalooban ng Diyos, ang ilang mga kaganapan at hindi sinasadyang pagkakataon sa aking buhay ay humantong sa akin sa Islam, "sinabi niya sa isang bulwagan sa British Council.

Ang pangalawang hindi inaasahang pagkakataon para kay Tawfiq ay ang kanyang pagpapasyang umalis sa kanyang trabaho sa Vatican, isang hakbang na sinundan ng paglalakbay sa Ehipto.

“Dati kong iniisip ang Ehipto bilang isang bansa ng mga Piramide, kamelyo, buhangin at mga puno ng palma. Talagang umarkila ako ng flight patungo sa Hurghada.

       Nagulat ako na katulad ito ng ilang mga beach sa Europa, sumakay ako ng unang bus sa Cairo kung saan ginugol ko ang pinakamagandang linggo ng aking buhay.

       Ito ang aking unang beses na makilala ko ang mga Muslim at Islam. Napansin ko kung paano ang mga taga-Ehipto ay tulad ng banayad, malambing na tao, ngunit napakalakas din.

    “Tulad ng lahat ng Briton, ang aking kaalaman tungkol sa mga Muslim hanggang sa oras na iyon ay hindi lumampas sa narinig ko mula sa TV tungkol sa mga nagpapasabog ng bomba at mandirigma, na nagbigay impresyon na ang Islam ay isang relihiyon ng mga kaguluhan. Gayunpaman, pagpasok sa Cairo Natuklasan ko kung gaano kaganda ang relihiyong ito.  Ang mga napaka-simpleng tao na nagbebenta ng mga kalakal sa kalye ay aabandunahin ang kanilang kalakalan at ididirekta ang kanilang mukha kay Allah at magdadasal sa sandaling marinig nila ang tawag sa pagdarasal mula sa moske. Mayroon silang matibay na pananampalataya sa pagkakaroon at kalooban ng Allah. Nagdarasal sila, nag-aayuno, tinutulungan ang mga nangangailangan at nangangarap na magkaroon ng paglalakbay sa Mecca na may pag-asang mabuhay sa langit sa kabilang buhay, ” aniya.

“Sa aking pagbabalik ay ipinagpatuloy ko ang dati kong trabaho sa pagtuturo ng relihiyon.  Ang tanging kinakailangang paksa sa edukasyon sa Britanya ay Pag-aaral sa Relihiyon.  Nagturo ako tungkol sa Kristiyanismo, Islam, Hudaismo, Budismo at iba pa. Kaya araw-araw kailangan kong basahin ang tungkol sa mga relihiyong ito upang maituro ang aking mga aralin sa mga mag-aaral, na marami sa kanila ay mga Muslim na nagsilikas. Sa madaling salita, ang pagtuturo tungkol sa Islam ay nagturo sa akin ng maraming bagay.

“Hindi tulad ng maraming nakababahalang mga kabataan, ang mga mag-aaral na ito ay nagtakda ng isang mabuting halimbawa ng kung ano ang maaaring maging isang Muslim. Magalang sila at mabait. Kaya nabuo ang isang pagkakaibigan sa pagitan namin at tinanong nila kung maaari nilang gamitin ang aking silid-aralan para sa mga panalangin sa buwan ng pag-aayuno ng Ramadan.

“Sa kabutihang palad, ang aking silid ay ang isa lamang na may isang karpet. Kaya nasanay ako na nakaupo sa likuran, pinapanood sila na nagdarasal ng isang buwan. Hinangad kong hikayatin sila sa pamamagitan ng pag-aayuno sa panahon ng Ramadan kasama nila, kahit na hindi pa ako Muslim.

“Minsan habang binibigkas ang isang salin ng banal na Quran sa klase ay naabot ko ang taludtod:

“At kapag sila ay nakikinig sa mga paghahayag mula sa Sugo, makikita mo ang kanilang mga mata na lumuluha, sapagkat nakikilala nila ang katotohanan.”

Sa aking pagkagulat, naramdaman ko ang mga luha sa aking mga mata at sinubukan kong itago ito sa mga mag-aaral.

Nakayayanig na Kaganapan

     Ang nagpabago sa kanyang buhay, gayunpaman, ay dumating matapos ang pag-atake ng mga terorista sa US noong Setyembre 11, 2001.

“Nang sumunod na araw, dumaan ako pinangyarihan lugar at napansin ko kung gaanong natatakot ang mga tao.  Natatakot din ako na maulit ang mga pangyayari sa Britain.  Sa oras na iyon, sinimulan ng mga taga-Kanluran ang takot sa relihiyong ito na sinisisi nila sa terorismo.

“Gayunpaman, ang aking nakaraang karanasan sa mga Muslim ay nagdala sa akin sa ibang direksyon.  Nagsimula akong magtaka 'Bakit Islam? Bakit natin sinisisi ang Islam bilang isang relihiyon para sa pagkilos ng mga terorista na mga Muslim, gayong walang sinumang umaakusa sa Kristiyanismo ng terorismo kapag ang ilang mga Kristiyano ay kumilos sa parehong paraan?

“Isang araw pumunta ako sa pinakamalaking Mosque sa London, upang marinig ang higit pa tungkol sa relihiyon na ito. Pagpasok sa London Central Mosque, naroon si Yusuf Islam, ang dating mang-aawit, na nakaupo sa isang bilog at nakikipag-usap sa ilang mga tao tungkol sa Islam.  Pagkaraan ng ilang sandali, natagpuan ko ang aking sarili na nagtatanong sa kanya ”'Ano ang talagang ginagawa mo upang maging isang Muslim?’”

“Sinagot niya na ang isang Muslim ay dapat naniniwala sa isang Diyos, manalangin ng limang beses sa isang araw at mag-ayuno sa panahon ng Ramadan. Ginambala ko siya at nagsabing naniniwala ako sa lahat ng ito at nag-ayuno kahit sa Ramadan. Kaya tinanong niya, 'Ano pa ang hinihintay mo? Ano ang pumipigil sa iyo? 'Sinabi ko,' Hindi, hindi ko balak magbalik-loob. '

“Sa sandaling iyon ay narinig na namin ang tawag sa pagdarasal at lahat ay naghanda at tumayo sa linya upang manalangin.

“Umupo ako sa likuran, at umiyak ako at umiyak. Pagkatapos ay sinabi ko sa aking sarili, 'Sino ang sinusubukan kong lokohin?’

“Matapos nilang tapusin ang kanilang mga dalangin, nagtungo ako kay Yusuf Islam, hiniling ko sa kanya na ituro sa akin ang mga salita kung saan inihayag ko ang aking pagbabalik-loob.

“Matapos ipaliwanag ang mga kahulugan nito sa akin sa Ingles, binigkas ko siya sa wikang Arabe na walang Diyos kundi si Allah at si Muhammad ay ang Sugo ng Allah, "muling sinabi ni Tawfiq, na pinipigilan ang kanyang luha.

‘Mga Hardin ng Islam’

       Sa gayon ang kanyang buhay ay nagkaroon ng ibang landas. Nanirahan sa Ehipto, nagsulat si Tawfiq ng isang libro tungkol sa mga doktrina ng Islam.

Ipinapaliwanag kung bakit isinulat niya ang kanyang librong Gardens of Delight: Isang Simpleng Panimula sa Islam, sinabi ni Tawfiq na sinasabi ng lahat na ang Islam ay hindi isang relihiyon ng terorismo at hindi isang relihiyon ng poot, ngunit walang sinumang sumusubok na ipaliwanag kung ano ito.

“Kaya't napagpasyahan kong isulat ang librong ito upang bigyan ng ideya ang mga hindi Muslim tungkol sa mga pangunahing alituntunin ng Islam. Sinubukan kong sabihin sa mga tao kung gaano kaganda ang Islam at ang Islam ay may pinaka pambihirang kayamanan, ang pinakamahalaga sa pag-ibig ng mga Muslim sa bawat isa. Sinabi ng Propeta na "Kahit na ang isang ngiti sa iyong kapatid ay isang kawanggawa.'

     Sinabi ni Tawfiq sa Gazette na siya ay may ginagawang isang libro tungkol kay Propeta Muhammad [sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala] na sa palagay niya ay kakaiba sa maraming mga libro na nasulat tungkol sa kanya.

 Sa palagay niya na ang "pinakamahusay at pinakamabilis na paraan" ng pagkilala sa mundo sa totoong imahe ng Islam ay upang magtakda ng isang magandang halimbawa sa totoong buhay.