Win de harten





In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle


Win de harten


Op mensen met autoriteit is altijd een beroep gedaan om


de oorzaken van sociale en politieke geschillen op te


lossen. Wanneer deze wijselijk en met vrees voor Allah


worden aangepakt, dan zullen deze problemen, hoe


ernstig ze ook lijken, verholpen worden. Wanneer het met


arrogantie, ondoordachtheid en dwang wordt verholpen,


dan zal het alleen maar verergeren totdat de gehele


sociale orde vernietigd is.


‘Oemar ibn Abdoe l-‘Aziz, de “vijfde” rechtgeleide


khalief, institueerde beleidsvormen om de gemeenschap


te hervormen, zodat alle oorzaken van geweld bestreden


konden worden. Ondanks zijn korte heerschappij van


twee en een half jaar, behaalde hij hiermee verpletterende


resultaten. Ten allen tijde, indien het mogelijk was,


ontweek hij de taal van dwang en tirannie, en prefereerde


hij de dialoog en de overreding om potentiële explosieve


situaties onklaar te maken. Aldus bood hij


rechtvaardigheid en goedheid aan als de oplossing voor


de universeel wederkerende problemen van


bloedvergieten en terreur.


Hij ontmoette de Khawaaridj met zijn wijsheid en inzicht


en overtuigde hen om hun wapens voor de eerste keer


4


tijdens zijn tijdperk neer te leggen; dit gebeurde pas nadat


zij ontzettend lang tegen de Oemayyaden (Omajjaden,


ook wel Oemajjaden of Umayyaden: een Islamitische


dynastie (regerende familie), waartoe zowel de khaliefen


behoorden die het Arabisch-Islamitische Rijk van 661 tot


750 geregeerd hebben, als de uit dezen voortgekomen


Spaanse Omajjaden (756–1027). De Omajjaden ontlenen


deze naam aan de Banoe Oemayyah (Omajja), één van de


clans van de Mekkaanse stam der Koeraisjieten


(Qoeraish)) khaliefen ongehoorzaam waren, rebelleerden


en hen trotseerden.


Eén van de sekten van de Khawaaridj kwam aan het


begin van zijn regeerperiode in opstand, dus stuurde hij


een brief naar hun leider. Hij schreef: “Ik ben


geïnformeerd dat jij een opstand aan het voorbereiden


bent uit kwaadheid in de naam van Allah en Zijn


boodschapper (Allah’s vrede en zegen zij met hem)…En


ik heb hier meer recht op dan jij…Dus waarom kom jij


niet naar mij en sta mij toe om de kwestie met jou te


bespreken? Als de waarheid met ons is, accepteer het dan


en volg het. En als de waarheid bij jou ligt, dan zullen wij


onze positie overpeinzen en onze zaak kritisch


onderzoeken!”


De oprechtheid en de welbespraaktheid van de brief


beïnvloedde de leider van Khawaaridj. Hierop stuurde hij


een delegatie om met de khalief te onderhandelen.


Uiteindelijk waren zij voldoende bevredigd en kwamen


5


overeen dat zij hun wapens zouden neerleggen en terug


zouden keren naar de hoofdstroom binnen de Islamitische


gemeenschap. Zo zie je maar dat rechtvaardigheid,


zachtaardigheid en oprechtheid de harten van zijn meest


geharde vijanden kan overwinnen!


Er was nog een andere groep van de Khawaaridj,


genaamd “De Afgescheidenen van Mosul” (een stad in


Noord-Iraq), die tijdens het tijdperk van ‘Omar ibn


‘Abdoel-‘Aziez rondzwierf en die een potentieel gevaar


vormde. Dit heeft ertoe geleid dat de gouverneur van


Mosul een brief schreef en zijn toestemming vroeg om


hen te bedwingen. De rechtschapen khalief gaf de


gouverneur het volgende antwoord: “Wanneer zij het


vinden dat het voor hun noodzakelijk is om in het land


rond te zwerven zonder de mensen kwaad te doen, laat ze


dan gaan waar ze maar willen. Zouden zij een Moslim of


een Dziemmie (De niet-moslim burgers in een


Islamitische staat die hun financiële verplichting (het


betalen van djizjah - een belasting die de niet-moslims


die in een Islamitisch land verblijven is opgelegd)


nakomen) kwaad doen, vervolg hen dan (in


overeenstemming met de wetten van Allah).”


‘Oemar ibn Abdoe l-‘Azziz beschouwde het niet als zijn recht om vrijheid van gedachten te beperken,hoewel hij daarvoor de macht en autoriteit bezat en capabel was, noch beschouwde hij het als zijn recht om mensen te


6


dwingen om bepaalde opinies te accepteren of bepaalde


overtuigingen aan te hangen.


Hij richtte in plaats hiervan zijn aandacht op de


fundamentele kwesties en pakte de oorzaken van


problemen aan; aldus nam hij geen genoegen met korte


termijn maatregelen. Hij paste de Islamitische


methodologie van wederzijdse onderhandeling en


oprechte dialoog toe. Telkens wanneer van hem gevraagd


werd om geweld toe te passen als een snel middel om een


conflicterende zienswijze of ideologie de kop in te


drukken, dan was hij gewoon om de volgende verzen van


de Qor-aan te reciteren:


“Wil jij dan de mensen dwingen opdat zij gelovigen worden?” Soerat Yoenoes (10), aayah 99.


“Vermaan daarom met de Qor-aan degenen die Mijn Waarschuwing vrezen.” Soerat Qaaf (50), aayah 45.


“Waarschuw daarom: voorwaar; jij bent slechts een waarschuwer. Jij bent over hen geen heerser.” Soerat Al-Ghaashiyah (88), aayah 21-22.


‘Oemar ibn Abdoe l-‘Azziz begreep zeer goed dat amputatie (geweld) het laatste middel is voor de behandeling van een geïnfecteerd lichaamsdeel. Het is niet de eerste stap, dus gaf hij voorrang aan rechtvaardigheid en stond de vrijheid van uitdrukking,


7


onderhandeling en de mogelijkheid om te overtuigen toe; zelfs voor zijn opponenten.


Ooit schreef de gouverneur van Khoerasaan (Chorasan of Khorasan: nu een provincie in het noordoosten van Iran, grenzend aan de Sovjet-Unie) naar hem voor zijn toestemming om bij de mensen een bepaalde mate van geweld te gebruiken. In zijn brief stond: “Waarlijk, niets zal hen hervormen, behalve het zwaard en de zweep.”


Het antwoord van ‘Oemar was omzichtig en standvastig. Hij liet met diepgaand begrip zien op welke manier er gereageerd moet worden op individuele en sociale afsplitsingen. Hij schreef: “Jij hebt gelogen. Waarlijk, alleen waarheid en rechtvaardigheid zullen hen hervormen, dus bied hen dat aan. En weet dat Allah het niet toestaat dat de daden van de slechteriken tot bloei zullen komen.”


Al-Jumuah, volume 15, issue 8, Sha’baan 1424 H


“Wij Moslims” jaargang 4, nr. 1