vallen. 18Een iegelijk, die zijn vrouw verlaat, en een andere


trouwt, die doet overspel; en een iegelijk, die de verlatene


van den man trouwt, die doet ook overspel.”


Boek van Mattheüs (5:31-32): “31Er is ook gezegd: Zo wie


zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een


scheidbrief. 32Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten


zal, anders dan uit oorzaken van hoererij, die maakt, dat zij


overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet


overspel.”


Zoals we kunnen zien, gaan deze drie teksten over scheiding en


niet over polygamie. De uitleg van de zin „Maar van het begin


der schepping heeft God ze man en vrouw gemaakt‟ gaat over


Adam en Eva in het algemeen. Het betekent niet dat polygamie


verboden is sinds het begin der schepping, omdat dit in


tegenstelling is met de teksten over polygamie in de Bijbel en


met name voor de profeten. Om die reden getuigen deze teksten


niet voor en verbod op polygamie, maar een verbod op


scheiding, of de man nu één echtgenote heeft of meerdere. De


teksten verklaren ook dat een scheiding is toegestaan om


slechts één reden, en dat is wanneer de vrouw overspel pleegt.


In dat geval is het voor de man toegestaan van haar te scheiden.


Echter, als hij op een oneerlijke manier scheidt zonder dat zijn


vrouw overspel heeft gepleegd en hij vervolgens een andere


vrouw trouwt, is hij degene die overspel pleegt (m.a.w.: hij


heeft zijn vrouw bedrogen door met een andere vrouw te slapen


terwijl deze niet is toegestaan voor hem). In de tekst staat niet


dat wanneer een man, naast zijn echtgenote, nog een vrouw


huwt zonder eerst van zijn echtgenote te scheiden, hij overspel


heeft gepleegd. Dit geldt ook voor de zin „als een vrouw van


haar man scheidt en een ander trouwt pleegt zij overspel‟.


91


Hier wordt het overspel gerelateerd aan het scheiden van de


man en niet aan polygamie. Als het hier om polygamie zou


gaan, hoe is dit mogelijk wanneer een vrouw van haar man


scheidt en een andere man trouwt? Of wanneer een man


van zijn vrouw scheidt en een andere vrouw trouwt?!


Als polygamie het probleem was, zou het toegestaan zijn


wanneer een man van zijn vrouw scheidt en een andere vrouw


trouwt. Echter, wat hier wordt bedoelt is dat een man niet van


zijn vrouw zou moeten scheiden, zelfs wanneer hij meerdere


vrouwen heeft.


Daarnaast impliceert de zin „hij die een gescheiden vrouw


trouwt pleegt overspel‟ duidelijk dat de man die een


gescheiden vrouw trouwt, zelfs als het zijn eerste huwelijk is,


gezien wordt als iemand die overspel pleegt. Het gaat hier niet


om polygamie, gezien de man nog niet getrouwd was, maar


enkel om het geval waarbij hij een gescheiden vrouw trouwt.


Opmerking: We zien het verschil tussen het Boek van


Marcus (10:2-12) en het Boek van Lucas (16:14-18). Ze


benoemen beide hetzelfde verhaal, maar op een heel andere


manier. Dit geeft aan dat hun getuigenis in feite ongeldig is


en dat het onmogelijk is om ze als een heilige tekst te


beschouwen die door Allah is geopenbaard of aan Jezus


wordt toegekent (vrede zij met hem).


1 Korinthiërs (7:1-9): “1Aangaande nu de dingen, waarvan


gij mij geschreven hebt; het is een mens goed geen vrouw


aan te raken. 2om der hoererijen wil zal een iegelijk man


zijn eigen vrouw hebben, en een iegelijke vrouw zal haar


eigen man hebben.… 8Doch ik zeg den ongetrouwden, en


den weduwen: Het is hun goed, indien zij blijven, gelijk als


ik. 9Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij


trouwen; want het is beter te trouwen dan te branden.”


92


Hier wordt ook gezegd, (laat elke man zijn eigen vrouw


hebben). De betekenis heeft hier niets te maken met het verbod


op polygamie, maar met het verbod voor een man om een


andere vrouw dan zijn eigen vrouw aan te raken en zo overspel


te plegen. Het moet gezien worden in dezelfde context als:


„Iedereen moet voor zijn eigen zoon zorgen, of iedereen moet


zijn eigen huis en geld en zaken beschermen‟, dit betekent niet


dat hij slechts één zoon of één huis heeft, maar er wordt in een


meer algemene term gesproken. Een ander voorbeeld in 1


Samuel:


1 Samuel (15:3): “3


Ga nu heen, en sla Amalek, en verban


alles, wat hij heeft, en verschoon hem niet; maar dood van


den man af tot de vrouw toe, van de kinderen tot de


zuigelingen, van de ossen tot de schapen, van de kamelen


tot de ezelen toe.


Het punt dat hier gemaakt wordt heeft geen betrekking op het


doden van één man, één vrouw, één kind of één ezel. Het gaat


over alle mannen, vrouwen, kinderen en ezels etc.,


Ook in de uitspraak „Want het is beter om te trouwen dan om te


branden‟ is er geen indicatie dat polygamie verboden is, het


geeft wel aan dat men kan trouwen zonder enige restrictie op


het aantal vrouwen!


Er zijn vele pastors en Christenen van verschillende


groeperingen die de afwezigheid van een verbod op polygamie


toegeven in het Christendom. Velen van hen zijn zelf met meer


dan één vrouw getrouwd. Bijvoorbeeld Karel de Grote, de


keizer Flavius Valentinianus de 1e, Luther en anderen.


De auteur Matilda Joslyn benoemde dit door te zeggen14:


14 “Women, Church and State”, Chapter VII, Polygamy, page 398.


93


“Zoals vanuit de geschiedenis bekend is, hebben zowel de


Christelijke kerk en Christelijke staat hun krachten door


de jaren heen gebruikt onder verschillende omstandigheden


in het voordeel van polygamie. In de vierde eeuw, gaf keizer


Valentinianus de 1e Christenen het recht om twee vrouwen


te huwen. In de achtste eeuw trouwde Karel de Grote,


hoofd van de Christelijke staat en kerk, met zes vrouwen en


sommige historici zeggen dat het negen waren... Luther zei,


terwijl hij de Bijbel in zijn hand hield met zowel het Nieuwe


als Oude Testament: Ik geef toe dat wanneer een man twee


of meer vrouwen wil huwen, ik dit hem niet kan verbieden


en deze daad van hem schendt niets van de Bijbel.”


St. Augustine zei15:


“Nu, in deze tijd, nadat we de Romeinse wet hebben


ingevoerd, kan een man geen tweede vrouw huwen zolang


zijn eerste vrouw nog in leven is.”


Dit geeft aan dat het verbod op polygamie is toe te schrijven


aan de erkenning van het Romeinse rijk, en niet aan religieuze


teksten.


St. Augustine zei ook16:


„Jakob, de zoon van Izaak, werd beschuldigd van het plegen


van een grote zonde omdat hij vier vrouwen huwde. Deze


beschuldiging is echter nergens op gebaseerd en zinloos,


gezien polygamie geen misdaad was maar een traditie. Nu is


het een misdaad geworden in plaats van een traditie…en de


15 St. Augustine van Hippo, “Morele Verhandelingen van St.


Augustine”.


16 Philip Schaff, „„Nicene and Post-Nicene Vaders‟‟: Eerste Editie


Series, Volume IV St. Augustine: Aanklacht Tegen de Manichaeans,


en Tegen de Donatists, Boek XXII, Pagina 289.


94


enige reden om het als een misdaad te beschouwen is omdat


zowel de wet als de traditie het verbieden!”


Om het Islamitisch perspectief op polygamie te begrijpen,


moeten we het volgende weten:


1. Dat Islam niet de eerste of enige religie is waarin polygamie


is gelegaliseerd, maar het is de eerste en enige religie die


beperkingen heeft opgelegd aangaande polygamie. Daarnaast is


het ook de enige religie die het aantal vrouwen dat één man


mag huwen heeft vastgelegd, namelijk vier. Dit terwijl


polygamie in alle andere religies ook was gelegaliseerd, maar


geen beperkingen kende en geen maximaal aantal wat betreft


het huwen van vrouwen. Al-Hârith bin Qâis, zei:


“Ik bekeerde tot de Islam toen ik acht vrouwen had. Ik


vertelde dit aan de Profeet (vrede zij met hem) en hij zij


tegen me: „Kies vier van hen (en scheid van de anderen)‟.”


(Abu Dawûd)


2. Polygamie in Islam is geen verplichting voor elke moslim,


gezien het geen zonde is als iemand niet polygaam is, noch


wordt het gezien als een gebrek aan geloof. Het is slechts


een toegestane daad. Degene die meer dan één vrouw wil


trouwen, kan dit doen. Degene die dit niet wil, is hierin ook


vrij. Dit is een voorbeeld van de vele toegestane daden in


Islam waarbij een moslim niet verantwoordelijk wordt


gehouden als hij dit niet doet.


3. Om de afkomst van dit vers in de Koran, dat polygamie


toestaat en beperkt tot vier vrouwen, te kennen en te


95


begrijpen, moeten we de Koranverzen lezen die hieraan


vooraf gaan. We dienen zowel deze verzen te begrijpen, als


de reden van hun neerdaling. Dan zullen we begrijpen dat


dit vers enkel en alleen is geopenbaard om de vrouw en


haar rechten te beschermen.


Allah de Almachtige zegt:


“O mensen, vrees jullie Heer Die jullie heeft geschapen uit


één ziel (d.w.z. uit Adam), en daaruit heeft Hij zijn


echtgenote (Eva) geschapen. En uit hen beiden heeft Hij


vele mannen en vrouwen geschapen. En vrees Allah aan


Wie jullie (je wederzijdse rechten) vragen en (verbreek niet


de relaties van) de baarmoeders (d.w.z. de


bloedverwantschap). Waarlijk, Allah ziet voortdurend op


jullie toe. *En geef aan de wezen hun bezittingen en ruil


(jullie) slechte zaken niet in voor (hun) goede zaken en


neem hun bezittingen niet in (door deze toe te voegen) aan


jullie bezit. Waarlijk, dit is een grote zonde. * En als jullie


vrezen de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen


behandelen, huw dan (andere) vrouwen die jullie


welgevallig zijn; twee, drie of vier. Maar als jullie vrezen


niet rechtvaardig te zijn, trouw dan slechts één of wat jullie


rechterhand bezit (d.w.z. de slavinnen). Dat nadert meer de


preventie (die jullie afhoudt om) onrechtvaardig te


handelen. * En geef aan de vrouwen (die jullie huwen) hun


bruidsschat als verplichte gift. Maar als zij vrijwillig een


deel daarvan aan jullie schenken, nuttig het dan zorgeloos


en met genoegen. * En geef de dwazen niet jullie bezittingen


die door Allah tot onderhoudsvoorziening voor jullie zijn


gemaakt, maar voorzie en kleed hen daarmee en spreek


goede woorden tot hen. * En stel de wezen op de proef,


totdat zij huwelijksgereed zijn. Als jullie dan constateren


dat zij beschikken over een goed beoordelingsvermogen,


overhandig hun dan hun bezittingen. En nuttig het niet


96


verkwistend en haastig uit vrees dat zij groot worden. En


wie (van de voogden) vermogend is, dient zich te onthouden


(van hun bezittingen). En wie arm is, mag er op een goede


wijze van nuttigen. En als jullie hun bezittingen aan hen


teruggeven, laat (anderen) hier dan van getuigen. En Allah


volstaat als Berekenaar.”


(An-Nisâ‟ 4:1-6)


In het begin van deze Edele Verzen, beveelt Allah de


Almachtige de mensen om Hem te aanbidden en te vrezen. Ook


beveelt Hij de beschermers van de weeskinderen om hun geld


aan hen te geven zodra zij de puberteit bereiken en zij kunnen


omgaan met geld. Allah de Almachtige beveelt de beschermers


van de weeskinderen om hen niet te onderdrukken door hun


geld te stelen.


Voor de komst van de Islam lichtten de Arabieren


weeskinderen vaak op. Als iemand een wees onder zijn hoede


had, legde hij het geld van de wees en zichzelf bij elkaar. Hij


pakte wat goed was en liet liggen wat slecht was en lichtte op


deze manier het weeskind op. Al-Saddi zei:


“ Het was gebruikelijk onder de Arabieren dat de


beschermer van de wees zijn geld vermengde met het geld


van de wees, dus hij nam een vet schaap van de wees, en


verving het met een mager schaap van hemzelf en zei: een


schaap voor een schaap. Daarna nam hij een goede munt


(geld) en verving het voor een slechte munt, en zei


vervolgens: een munt voor een munt.”


Allah de Almachtige verbood om geld te stelen van een wees,


zoals Hij zei: “En geef aan de wezen hun bezittingen en ruil


(jullie) slechte zaken niet in voor (hun) goede zaken en


neem hun bezittingen niet in (door deze toe te voegen) aan


jullie bezit. Waarlijk, dit is een grote zonde.” Wat betekent


dat het een grote zonde is.


97


Het oplichten van weeskinderen gaat door, vooral als het


weeskind een meisje is. Toen „Urwa ibn Az-Zubayr (moge


Allah tevreden met hem zijn) Aicha (moge Allah tevreden met


haar zijn) vroeg over dat Allah in de Koran heeft gezegd: „En


als jullie vrezen de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen


behandelen‟ zei Aicha:


„O mijn neef! Dit ging over het weesmeisje dat onder de


verantwoordelijkheid van haar beschermer viel en haar


geld werd vermengd met dat van hem, en hij was


geïnteresseerd in haar schoonheid en rijkdom en wilde met


haar trouwen voor een kleine of verlaagde bruidsschat. Dus


voor deze beschermers werd het verboden om weesmeisjes


te trouwen tenzij ze hen op een eerlijke manier behandelen


en hun volledige bruidsschat geven; en zij werden bevolen


andere vrouwen dan de weesmeisjes te huwen (als ze bang


waren de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen


behandelen).”


(Al-Bukhâri)


Daarom is dit Nobele Vers geopenbaard voor de man die het


recht van een weeskind afneemt die onder zijn


verantwoordelijkheid staat. Als een man een weesmeisje wilde


trouwen gaf hij haar geen bruidsschat zoals gebruikelijk was


voor andere vrouwen. Hierop heeft Allah de Almachtige dit


voor hem verboden en beveelt om de weesmeisjes eenzelfde


bruidsschat te geven als ook aan andere vrouwen gegeven zou


worden. Als de man dit niet doet of kan is het beter voor hem


om niet met haar te trouwen, maar met een andere vrouw, twee,


drie of vier als maximum.


Maar zoals gewoonlijk, komen de vijanden van Islam met hun


gebruikelijke en magische schaar, en knippen alles uit de


Nobele Verzen dat voorafgaat aan het gezegde van Allah de


Almachtige: “huw dan (andere) vrouwen die jullie


98


welgevallig zijn; twee, drie of vier.” En wat daarna komt is de


voorwaarde voor polygamie, en dat is gelijkheid en


rechtvaardigheid tussen de echtgenotes!


Islam heeft mannen niet bevolen om een tweede vrouw te


huwen, maar heeft het toegestaan voor de man, en voorwaarden


gesteld die ervoor zorgen dat de man goed nadenkt en een


juiste overweging maakt voordat hij besluit een tweede vrouw


te trouwen. Eén van deze voorwaarden is om rechtvaardig te


zijn voor deze vrouwen wat betreft eten, drinken, kleding, en


huisvesting. Allah de Almachtige zegt:


“als jullie vrezen niet rechtvaardig te zijn, trouw dan


slechts één of wat jullie rechterhand bezit (d.w.z. de


slavinnen).”


(An-Nisâ‟ 4:3)


Islam heeft onderdrukken en onrechtvaardigheid jegens


vrouwen verboden, evenals het neigen naar één van de


echtgenotes in vergelijking met de andere. Allah de Almachtige


zegt:


“En jullie zullen nooit in staat zijn om de vrouwen (geheel)


rechtvaardig te behandelen, ook al zouden jullie daarover


waken. Dus neig niet volkomen (naar één van de vrouwen)


waardoor jullie haar (d.w.z. de andere vrouw) als hangend


achterlaten (d.w.z. noch gescheiden noch getrouwd). En als


jullie goed doen en Allah vrezen, waarlijk, Allah is dan


Meest Vergevingsgezind, Meest Genadevol.”


99


(An- Nisâ‟ 4:129)


De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei:


“Wanneer een man twee echtgenotes heeft en neigt naar één


van hen, zal hij op de Dag des Oordeels verschijnen terwijl


hij één kant van zijn lichaam met zich meesleept en het


wegkwijnt.”


(Ahmad, Abu Dawûd, An-Nasa'i, At-Tîrmidhi and Ibn Majah)


Opmerking: Beste lezer, er dient rekening gehouden te worden


met het feit dat Islam een internationale religie is die is


neergezonden voor de hele mensheid en voor elke tijd en plaats.


Islam is niet neergezonden voor bepaalde mensen of


gemeenschappen vanwege hun manier van denken en hun


verlangens. Om die reden heeft Islam het voor een man


toegestaan meer dan één vrouw te trouwen, begrijpende wat


hun leefomstandigheden en gebruiken zijn. Wat voor de ene


gemeenschap ongepast is, kan heel gebruikelijk zijn voor een


andere gemeenschap, en wat heel ongepast is in een bepaalde


tijd, kan in een andere tijd heel normaal zijn. Daarnaast is dit


toegestaan als een genade voor vrouwen die maagd zouden


blijven in het geval er geen polygamie zou zijn. Om die reden


kan iedereen die er gebruik van wil maken dit doen, echter


moet hij zich aan een aantal voorwaarden houden. En voor


iedereen die niet meer dan één vrouw wil trouwen, dat is ook


prima!


100


• Verschil tussen de Islamitische Sharia en door de mens


gemaakte regimes.


• De Bijbel over democratie.


• De Islamitische Sharia vrijheid van spreken.


101


Er zijn vele soorten door de mens gemaakte regimes, maar de


heersende zijn twee bekende regimes van de moderne


gemeenschappen: het democratisch systeem en het dictatoriale


systeem. Zij hebben de afgelopen eeuwen bewezen mislukte


systemen te zijn, in aanvulling op het niet bereiken van vrede


en internationale rechtvaardigheid waar de mensen om vragen.


Het vreemde is dat de wereld zoekt naar systemen die stabiliteit


en veiligheid kunnen bieden aan de mensen, terwijl een


dergelijk systeem al zichtbaar en dichtbij is: de Islamitische


Sharia. Echter weten vele politieke leiders, die het bloed uit de


mensheid zuigen, dat het aannemen van de Islamitische Sharia


ervoor zorgt dat ze veel van hun macht en privileges verliezen.


Dat is waarom ze de wetgevers en juristen op vele manieren


dwingen om de nodige wetgeving te implementeren die ervoor


zorgt dat zij de volledige macht krijgen over de zwakkeren in


de samenleving.


Definitie van democratie:


De term democratie is Grieks en stamt af van twee woorden:


„demos‟ wat „natie‟ betekent en „Cratus‟ wat regeren of


regering betekent. Het betekent dus dat mensen over zichzelf


102


regeren, door een parlement op te zetten waarin mensen door


middel van verkiezingen beslissen wie hen vertegenwoordigt


binnen dit parlement. Daar wordt elke wet besproken, en wordt


erkend welke wetten de goedkeuring van de meerderheid van


de leden zullen krijgen. De mening van de meerderheid van de


leden moet worden uitgevoerd, zelfs als het in tegenstelling is


met de mening van de minderheid van het parlement. Hierdoor


zijn de wetten en het systeem onstabiel, het parlement en haar


leden zijn dat namelijk ook. Allah de Almachtige heeft de


Waarheid gesproken. Hij illustreerde in de Koran dat de


menselijke wetten niet goed en stabiel zullen zijn behalve


wanneer ze Allah‟s Wetten toepassen, Hij zei:


“En als de Waarheid hun begeerten zou volgen, dan


zouden de hemelen en de aarde en (al) datgene wat zich


daarin bevindt zeker verdorven raken. Welnee! Wij


kwamen tot hen met hun vemaning (d.w.z. de Koran), maar


zij wenden zich af van hun vermaning.”


(Al-Mu‟minûn 23:71)


Definitie van dictatorschap:


Het dictatoriaal regime is compleet tegengesteld aan het


democratisch regime, waar de mening van de heerser of elite


minderheid, of de mening van de heersende dictator moet


worden gerespecteerd en toegepast, zelfs als dit het


tegenovergestelde is van de mening van de meerderheid. Allah


de Almachtige zei over de dominante Farao, die in overtreding


ging, onheil heeft veroorzaakt en zijn volk als slaven


behandelde:


“De farao zei: “Ik laat jullie slechts datgene zien wat ik zie,


en ik leid jullie slechts naar de weg van leiding.”


(Ghâfir 40:29)


103


Velen van ons denken aan mooie betekenissen wanneer ze de


term democratie horen, zoals: het waarborgen van individuele


vrijheden, respect voor de mening van anderen, vrijheid van


meningsuiting en de vrijheid om religieuze rituelen voor


minderheden in te voeren en respect voor hun rechten en


belangen, evenals het stoppen van hun vervolging. Echter in


realiteit is het democratisch regime een dictatoriaal regime of,


meer accuraat, een autoritair regime. Dat is doordat de


meerderheid vele regels opleggen aan de minderheden die in


hun voordeel werken, zelfs als deze regels tegen de principes


en belangen, of zelfs overtuigingen van de minderheden zijn en


ze wellicht schade kunnen aanrichten bij hen. In de


hedendaagse realiteit zijn voorbeelden te vinden die de lelijke


kant van democratie weergeven:


• In 2009, in naam van democratie, is in Zwitserland een


referendum gehouden over het verbod op de bouw van


minaretten. Daarna is een wet aangekondigd gebaseerd op de


mening van de meerderheid die de Moslims hebben beroofd


van het bouwen van deze minaretten voor hun moskeeën. Deze


zaak heeft ervoor gezorgd dat Amnesty International


teleurstelling heeft geuit over de uitkomst van de stemming. Dit


geeft aan dat het verbod op minaretten een schending is van


Zwitserlands inzet voor vrijheid van geloofsovertuiging en het


uitvoeren van geloof!


• In naam van democratie wordt aan Moslims, in sommige


Europese steden, tot de dag van vandaag, verboden moskeeën


te bouwen. Elke keer dat de minderheid Moslims een


vergunning aanvraagt voor de bouw van een moskee, stemt de


meerderheid van het parlement van het land, of de stad, tegen.


Wanneer zij voor de bouw van een moskee stemmen, zetten zij


genoeg remmingen en obstakels in om het alsnog te voorkomen.


104


• In naam van democratie, worden in sommige landen wetten


geïmplementeerd waardoor het voor Europese moslima‟s


verboden is om een sluier (Niqab) te dragen in openbare


ruimtes. Hiervoor worden vele excuses aangehaald zoals dat


het ongepast zou zijn om het gezicht te bedekken in openbare


ruimtes et cetera. Hoewel anderen deze redenen rationeel


kunnen accepteren, zien we dezelfde overheden fietsers


verplichten een helm te dragen wat hun gezichten bedekt in de


straten en openbare ruimtes! Hoeven fietsers hun gezichten dan


niet te laten zien? In een aantal Europese landen, evenals Oost


Azie en China, geven veel mensen de voorkeur aan het dragen


van een gezichtsbedekkend masker ter bescherming van


virussen en ziektes. Hiervan wordt echter nooit gezegd dat het


ongepast is, ondanks dat het gezicht is bedekt!


Ter aanvulling, is het niet respectloos om vrouwen te verbieden


wat zij willen dragen en hen hierdoor hun individuele vrijheid


te ontnemen, evenals het uitdragen van hun geloof?


Het niet eens zijn met iemand anders religie, betekent niet dat


je diegene kunt dwingen het te verlaten. Vele Indiase Sikhs


dragen zwarte tulbanden op hun hoofd en laten hun haar


groeien zonder het te knippen, en zij bewegen zich vrijelijk in


Europa en werken voor overheden zonder dat ze daarbij hun


tulband hoeven af te nemen. Niemand heeft het recht hen te


dwingen hun tulband af te nemen, of om hun haren te scheren,


enkel omdat ze niet overtuigd zijn van deze tulbanden of de


lengte van het haar van de Sikhs!


• In naam van democratie hebben in sommige ontwikkelde


landen, een van de rechtse partijen de lokale verkiezingen


gewonnen in meerdere steden. Hun eerste doel was het


verbieden van Halal geslacht vlees voor Moslim studenten in


de universiteiten in deze steden. Daarom hebben ze de scholen


gedwongen om varkensvlees te serveren en andere soorten


105


vlees dat niet op Islamitische wijze is geslacht. En dit terwijl ze


wetten zouden moeten doorvoeren die corruptie verbannen en


vrijheden garanderen.


• In naam van democratie, is in sommige ontwikkelde landen


een wet doorgevoerd waarin het verbod op Halal slachten is


opgenomen. Dit betekent dat het voor Moslims niet mogelijk is


vlees te eten dat is geslacht volgens de Islamitische Sharia. Het


doel hiervan is Moslims aanzetten het land te verlaten voor een


ander land dat hun geloof wel respecteert. En dit is omdat het


voor Moslims niet is toegestaan vlees te eten van een dier dat is


geëlektrocuteerd, met een ijzeren hamer op het hoofd is


geslagen, opgehangen, gewurgd of verdronken.


Dit zijn enkele voorbeelden van de tirannie van de


meerderheid over de rechten van de minderheid. Het recht om


hun geloof uit te oefenen in vrijheid en zonder intimidatie of


vervolging, of het recht om eigen kleding uit te zoeken en te


eten wat je wilt! Door deze en andere voorbeelden blijkt dat het


democratisch of seculair regime in de realiteit niet kan


samenwerken, behalve met zichzelf. Er worden excuses


gemaakt voor de reden van vervolging van de minderheden, en


zij worden beschuldigd niet te kunnen samenwerken met


andere regimes! De Islamitische Sharia is hierin anders, en


benoemt de rechten van minderheden en maakt deze rechten


onafhankelijk van de mening van de meerderheid. Het verplicht


de meerderheid daarnaast ook om de veiligheid te garanderen


van de rechten van minderheden en ze niet te schenden, zelfs


als de mening van de meerderheid anders is.


Hier wordt de mening van de meerderheid niet in overweging


genomen, zolang het in contrast staat met de rechten die de


vergevingsgezinde Sharia garandeert. Wie hier meer over wil


weten, kan informatie vinden in de vele boeken die er zijn over


106


de rechten van niet-moslims in Islamitische landen. Allah de


Almachtige heeft de waarheid gesproken:


“En als jij de meesten van degenen op aarde gehoorzaamt,


dan zullen zij jou van de Weg van Allah doen afdwalen. Zij


volgen niets anders dan vermoedens, en zij vertellen niets


anders dan leugens.”


(Al-An„âm 6:116)


Daarom heeft geen enkele van de door de mens gemaakte


regimes een vreedzame samenleving tussen verschillende


volkeren en een vredevolle samenleving binnen één volk


bereikt zoals de Islamitische Sharia dat heeft. De reden


daarvoor is dat de Sharia bestaat uit goddelijke wetten en


systemen, neergezonden door Hij Die de Schepper is van de


mens, en Hij weet beter wat goed voor hen is. Allah de


Almachtige zei:


“Zou Degene Die geschapen heeft niet weten (wat Zijn


schepselen doen en laten)? En Hij is de Meest Zachtaardige,


de Alwetende.”


(Al-Mulk 67:14)


Wat de Bijbel betreft, heeft democratie totaal verworpen:


Paulus in zijn brief aan de Romeinen (13:1-7): „1


Alle ziel zij


den machten, over haar gesteld, onderworpen; want er is


geen macht dan van God, en de machten, die er zijn, die


zijn van God geordineerd. 2Alzo dat die zich tegen de macht


stelt, de ordinantie van God wederstaat; en die ze


wederstaan, zullen over zichzelven een oordeel halen.


107


3Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden


werken, maar den kwaden. Wilt gij nu de macht niet


vrezen, doe het goede, en gij zult lof van haar hebben;


4Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij


kwaad doet, zo vrees; want zij draagt het zwaard niet te


vergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf


dengene, die kwaad doet. 5Daarom is het nodig


onderworpen te zijn, niet alleen om der straffe, maar ook


om des gewetens wil. 6Want daarom betaalt gij ook


schattingen; want zij zijn dienaars van God, in ditzelve


geduriglijk bezig zijnde. 7Zo geeft dan een iegelijk, wat gij


schuldig zijt; schatting, dien gij de schatting, tol, dien gij


den tol, vreze, dien gij de vreze, eer, dien gij de eer schuldig


zijt.


De Islamitische Sharia verklaarde en bevestigde het belang van


vrijheid van meningsuiting, met name wanneer het de


maatschappij ten goede komt, het de mensen samenbrengt en


niet verdeelt, en een gezamenlijk doel wordt bereikt en het hun


vrijheid niet schendt of aanvalt. Niet het soort vrijheid van


meningsuiting dat uit de hand is gelopen en verderf zaait, en


vijandigheid binnen een maatschappij veroorzaakt. Allah de


Almachtige zei:


“O jullie die geloven, laat een volk een (ander) volk niet


bespotten, wellicht zijn zij (d.w.z. het bespotte volk) beter


dan zij (d.w.z. dan het spottende volk), en (laat) de vrouwen


(andere) vrouwen niet bespotten, wellicht zijn zij (d.w.z. de


108


bespotte vrouwen) beter dan zij (d.w.z. dan de spottende


vrouwen). En laster elkaar niet, en spreek elkaar niet aan


met (beledigende) bijnamen. Slecht is de verdorven bijnaam


na het geloof (te hebben omarmd). En wie geen berouw


toont, zij zijn dan de onrechtplegers. “


(Al-Hujurât 49:11)


In veel beschaafde landen over de hele wereld zien we


satirische TV programma‟s, die onverschillig zijn over de


gevoelens van degenen die ze bekritiseren met hun


vernederende humor. Het is ironisch dat door de mens


gemaakte wetten dit vrijheid van meningsuiting noemen en zo


de vrijheid willen waarborgen! In een aantal landen hebben


deze programma‟s bewezen politiek beladen te zijn en ze


hebben niets te maken met de vrijheid van meningsuiting,


gezien ze gefinancierd worden door bepaalde politieke partijen


om zo de tegenstanders van deze partijen neer te halen en hun


populariteit te verzwakken.


Wat betreft de vrijheid van meningsuiting in de Islamitische


Sharia, zijn hier regels en normen voor. Wanneer je deze


overtreedt is sprake van schending van de rechten van de mens


of de samenleving. Bijvoorbeeld, aangaande het bespotten en


beledigen van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem),


wat is het beoogde resultaat hiervan? Wat zijn de positieve


gevolgen die hiermee worden bereikt? Is het geen manier om


de haat tussen naties aan te wakkeren? En tussen moslims en


niet-moslims binnen dezelfde maatschappij? Is agressie jegens


de doden en een gebrek aan respect een onderdeel van


beschaving? Ik ben ervan overtuigd dat degene die het lef heeft


om dit te doen of het aanmoedigt het niet zou laten gebeuren


dat zijn ouders, kinderen, favoriete voetbalspeler of


beroemdheid werden bespot. Hij zou hen verdedigen. Onthoud


dat in landen waar één van de Boodschappers van Allah


109


beledigd wordt onder de noemer „vrijheid van meningsuiting‟,


het strafbaar is om de leider van dit land of de minister


president te bespotten! Kan de leider van een land niet


beledigd worden door middel van een karikatuur, onder de


noemer „vrijheid van meningsuiting‟?!


Islam heeft het vervloeken van andere religies verboden met als


doel alle deuren die kunnen leiden naar vijandigheid en afgunst


binnen een samenleving te sluiten, en alle vormen van


extremisme uit te sluiten. Daarom zijn de wijzen verplicht


degenen te veroordelen die vijandschap willen veroorzaken


tussen gemeenschappen, wat resulteert in oorlogen die alles


verwoestend zijn. Allah de Almachtige zei:


“En beledig degenen die zij naast Allah aanroepen niet.


Zodat zij Allah niet onrechtmatig zonder kennis beledigen.


Zo hebben Wij voor iedere gemeenschap haar daden


schoonschijnend gemaakt. Vervolgens is hun terugkeer tot


hun Heer en Hij zal hun berichten over dat wat zij deden.”


(Al-An„âm 6:108)


Houd in gedachten dat het bespotten van de Boodschapper van


Allah (vrede zij met hem) geen innovatie is op dit gebied, maar


het vond al plaats vanaf het moment dat hij (vrede zij met hem)


zijn missie begon. Zijn vijanden zeiden dat hij een leugenaar,


dichter, en gestoord persoon was. Allah de Almachtige zei:


“En voorzeker, Wij weten dat jouw borst vernauwd raakt


vanwege datgene wat zij zeggen.”


(Al-Hijr 15:97)


Het stellen van een aantal regels en normen betreffende vrijheid


van meningsuiting is niet een maatregel die alleen in de


Islamitische Sharia wordt toegepast, gezien andere


samenlevingen hetzelfde doen volgens hun overtuigingen en de


belangen van hun bevolking.


110


Het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld, heeft de film over Jezus


Christus verboden met als reden dat het Christendom onderdeel


is van de openbare orde van het land en dit gerespecteerd dient


te worden. Vele landen beperken de vrijheid van meningsuiting,


onder andere wanneer het verband houdt met Joden of wanneer


vraagtekens bij de Holocaust worden gezet. Deze landen zien


de mensen die dit doen als anti-semitisten en zij kunnen


hiervoor gevangen genomen worden.


De Islamitische Sharia heeft een duidelijk kader geplaatst


betreffende vrijheid van meningsuiting waarbij het goede wordt


bevolen en het slechte wordt verboden. Daardoor werd aan elke


individu het recht gegeven een mening te vormen aangaande de


maatschappij, zolang hij de mensen niet beveelt kwaad te


verrichten. Allah de Almachtige zei:


“En het was dankzij de Genade van Allah dat jij zacht in de


omgang was met hen. En als jij streng en hardvochtig was


geweest, dan zouden zij rondom jou uiteengaan. Dus neem


hen in genade aan en vraag (Allah) om vergiffenis voor hen.


En raadpleeg hen over de zaak. Zodra jij dan een beslissing


neemt, stel dan je vertrouwen in Allah. Waarlijk, Allah


houdt van degenen die hun vertrouwen in Hem stellen.”


(Aal-„Imrân 3:159)


Daarnaast stelt Islam verplicht dat de vrijheid van


meningsuiting een verantwoordelijke vrijheid is, die niet wordt


beïnvloed door anderen om onderscheid te kunnen maken


tussen goed en kwaad. Abd Allah ibn Mas‟ûd zei:


“Laat jezelf niet één van de „ja-zeggers‟ zijn, zeggende:


„Als de mensen het goede doen, doen wij ook het goede. En


als ze het kwade doen, dan doen wij ook het kwade.‟ Beter


is om je eigen gedachten te vormen, als mensen het goede


doen doe jij ook het goede. Als zij het kwade doen, zorg dat


jouw gedrag niet onrechtvaardig wordt.‟


111


(At-Tîrmidhi)


Deze vrijheid van meningsuiting in Islam was niet alleen


theoretisch of geldig voor bepaalde groepen mensen, maar


beschikbaar voor iedereen. De Boodschapper van Allah (vrede


zij met hem), die gezonden is als een genade voor de gehele


schepping, heeft het praktisch toegepast zodat zijn natie


(Ummah) zijn voorbeeld zou volgen na hem. Het is


overgeleverd dat Abu Sa„eed Al-Khudri zei:


“Een Bedoeïn kwam naar de Profeet ( صلى الله عليه وسلم) om hem zijn schuld


terug te betalen die de Profeet ( صلى الله عليه وسلم) hem verschuldigd was en


hij sprak hierover op onverbiddelijke toon zeggende: „Ik zal


blijven vragen om mijn recht en u lastig blijven vallen, tot


ik word terugbetaald.‟ De Metgezellen van Profeet ( (صلى الله عليه وسلم


bestraften hem en zeiden: „Weet je wel tegen wie je


spreekt?‟ Hij zei: „Ik vraag alleen om mijn rechten.‟ De


Profeet ( صلى الله عليه وسلم) zei: „Waarom steunen jullie niet degene die


gelijk heeft?‟ Toen stuurde hij een bericht naar Khawlah


bint Qais, zeggende: „Als je dadels hebt, leen ze aan ons tot


onze dadels arriveren en we zullen je terugbetalen.‟ Zij zei:


“Ja, moge mijn vader als losgeld dienen, oh boodschappen


van Allah ( صلى الله عليه وسلم)!‟ En dus gaf ze hem een lening, en hij betaalde


de Bedoeïn en gaf hem eten. Hij (de Bedoeïn) zei: „U hebt


alles terugbetaald, moge Allah je ten volle terugbetalen.‟


Toen zei de Profeet ( صلى الله عليه وسلم): „Dat zijn de beste mensen onder ons.


Moge de zonden van de naties niet worden vergeven als ze


de zwakkeren geen kans geven om zonder problemen hun


recht te halen.”


(Ibn Mâjah)


112


Daarna hebben zijn metgezellen zijn voorbeeld gevolgd, en


toen de eed van trouw aan Abu Bakr as-Siddiq (moge Allah


tevreden met hem zijn) werd gegeven om de profeet (vrede zij


met hem) op te volgen, hield hij een toespraak waarin de


grondbeginselen van Islam werden benoemd. Dit hebben de


andere volkeren niet bereikt en zullen zij ook nooit bereiken


onder de menselijke wetgeving die is onderworpen aan de


grillen van de mens en de politieke en sociale veranderingen.


Abu Bakr zei:


“O mensen! Aan mij is het gezag gegeven over jullie. Ik


behoor niet tot de beste van jullie, dus als ik goed doe


gehoorzaam mij, maar als ik slecht doe, zet mij dan op het


rechte pad. Gehoorzaam mij in datgene waarin ik Allah en


Zijn boodschapper volg, maar als ik Allah en Zijn


boodschapper ongehoorzaam ben dan heb ik geen recht op


jullie gehoorzaamheid. De sterkste onder jullie is zwak in


mijn ogen tot ik het recht dat anderen over hem hebben


wegneem, de zwaktste onder jullie is de sterkste in mijn


ogen tot ik hem zijn recht geef. Ik zeg dit en vraag Allah‟s


vergeving voor jullie en voor mijzelf.”


(De biografie van de Profeet door ibn Hishâm, At-Tabakât van


ibn Sa„d, het begin en het eind van ibn Kathîr)


Vrijheid van geloofsuiting:


De Islamitische Sharia garandeert vrijheid van


geloofsovertuiging voor niet-moslims, voor Joden en


Christenen, zonder vervolging, dus niemand is verplicht zijn


religie te verlaten en Islam te omarmen. Allah de Almachtige


zei:


“Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, de Leiding


is duidelijk van de dwaling te onderscheiden. Wie de


113


Taaghoet verwerpt en in Allah gelooft, heeft voorzeker het


meest krachtige houvast gegrepen dat niet afbreekt. En


Allah is Alhorend, Alwetend.”


(Al-Bâqarah 2:256)


Terwijl de geschiedenis de vervolging voor ons benadrukte,


stonden Christelijke groeperingen tegenover elkaar als gevolg


van verschillen in het geloof.


Vrijheid van wetenschappelijke uiting:


De Islamitische Sharia garandeert ook de vrijheid van


meningsuiting in wetenschap en educatie, en heeft de status van


wetenschappers verheven. Terwijl de geschiedenis ons vertelt


over gewelddadige conflicten tussen de kerk en wetenschappers,


evenals de onderdrukking van vrijheid van meningsuiting


betreffende de wetenschap.


De Islamitische Sharia verplicht elke moslim om zich te


verdiepen in de wetenschap en scholing te volgen. De


Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei:


“Het opdoen van kennis is een verplichting voor elke


moslim.”


(Abu Dawûd, ibn Majah)


De Islamitische Sharia heeft de status van wetenschappers


verheven. Allah de Almachtige zei:


“Allah verheft degenen onder jullie die geloven en degenen


aan wie kennis is gegeven in rang. En Allah is op de hoogte


van dat wat jullie (in het verborgene) doen.”


(Al-Mujâdila 58:11)


114


Zoals we zagen in de brief van Paul aan de Romeinen (13:1),


wierp dit elke betekenis van democratie en vrijheid van


meningsuiting omver. Het zette de basis voor dictatorschap en


autoritarisme, naast de onderwerping aan de heerser in volle


aanbidding.


115


• De staat van de aarde voor, tijdens en na de komst van


Islam.


• De mensen die de religie van hun koningen volgden.


• Het opleggen van het Christendom door de rand van het


zwaard.


• Jihad en de garantie op vrijheid van geloofsovertuiging.


• De boodschap van de Profeet van Allah (vrede zij met hem)


over het verdedigen van Christenen.


• Jihad in Islam en de verschillende compartimenten:


1. Fases van Jihad


2. Het voorkomen van Jihad


3. Het doel van Jihad


5. Regelgeving omtrent Jihad


• Is elke Islamitische oorlog een Jihad?


• De Heilige oorlog.


• Verschillen tussen oorlog en Jihad.


• Jihad in de Bijbel.


116


Dit hoofdstuk omschrijft de betekenis, doel en moralen van


Jihad niet voldoende, maar we vatten het samen om onze lezer


een idee te geven over de Jihad omwille van Allah. De Jihad,


die de tegenstanders van Allah‟s Sharia proberen te misbruiken


als ingang om misvattingen over Islam te verspreiden en


anderen angst aan te jagen. Echter zal door onze uitleg


duidelijk worden dat de Jihad een genade is voor de mensheid.


Wie de geschiedenis van volkeren en beschavingen leest en


bestudeert zal weten dat de aarde een brandende massa was


door oorlogen, olie en de mens. Hoeveel steden zijn vernietigd,


economieën ingestort, vrouwen weduwen geworden, en


kinderen wezen? Ontelbare mensen hebben hierdoor schade


geleden en de slachtoffers van deze oorlogen zijn overal.


Alleen al in Europa, was niet één land stabiel aan de grenzen en


bleef voor een bepaalde periode overeind. De grenzen


veranderden altijd als gevolg van invasies van het oosten,


westen, zuiden of noorden, en er was geen dag waarop de


oorlog tussen landen stil lag. Elk land was ofwel een dominante


staat die belasting (Jizyah) verzamelde van anderen, of een


staat die werd gedomineerd door de andere en droeg belasting


(Jizyah) af. Het doel van belasting (Jizyah) was om te zien of


117


een land loyaal bleef wat betreft het betalen ervan. Wanneer


een land stopte met het afdragen van belasting aan een ander


land, werd dit beschouwd als een oorlogsverklaring.


Dat was de status van de mensen voor Islam, het geloof van


hun koningen volgend. Bijvoorbeeld, geen van de inwoners van


het Byzantijnse Rijk durfde het Magianisme (Zoroastrianisme),


de religie van het Perzische Rijk, aan te nemen omdat hij dan


werd gezien als verrader van de keizer. Degenen die dit wel


deden werden ter dood veroordeeld en gekruisigd voor het


aannemen van de religie van de vijand, en vice versa. Nog


erger zijn de oorlogen die plaatsvonden tussen de Christelijke


groeperingen vanwege de verschillen in hun geloof. Een


voorbeeld hiervan is het Romeinse Rijk, waar Egyptische


Kopten werden vervolgd omdat ze Christelijk waren terwijl hun


officiële religie de afgoderij was. Nadat het Romeinse Rijk het


Christendom heeft aangenomen, en dit de officiële religie werd,


bleef het Christelijke Egyptenaren vervolgen en bloedbaden


veroorzaken vanwege hun verschillende groeperingen!


Christenen waren een kleine vervolgde groep in het Romeinse


Rijk, maar toen Constantijn de 1e het Christendom aannam als


118


zijn religie, groeide de macht en werd het de officiële religie


van het Romeinse Rijk. Na deze overgang werden alle heidenen


vervolgd, hun tempels werden vernietigd of veranderd in


kerken. Zelfs de Christenen die tegen een bepaalde groepering


waren, werden vervolgd. Bijvoorbeeld:


• In het tijdperk van Theodosius de 1e werd het Christendom


als enige geaccepteerde religie verklaard in het Romeinse Rijk.


De Alexandriëse bibliotheek werd in brand gestoken omdat het


heidense boeken had; de Griekse Olympische spelen werden


geannuleerd op grond dat zij heidense gewoonten bevatten.


• In het jaar 772 vocht koning Charlemagne 33 jaar tegen de


Saksen om hen het Christendom op te leggen met het zwaard.


Eén van zijn misdaden was het bloedbad van Verden in het jaar


782, waar hij 4500 gevangenen van Saksen heeft geëxecuteerd


omdat zij weigerden het Christendom te accepteren. Tegen de


tijd dat het leger van Charlemagne vertrok, namen de Saksen


wraak door kerken te verbranden en priesters te vermoorden.


Charlemagne voerde een wet in genaamd „Capitulatio de


partibus Saxoniae‟ waardoor het toegestaan werd iedereen uit


Saksen die weigerde Christen te worden, te doden.


• Tussen 1929 en 1945 pleegde de „Croatian Revolutionary


Movement „Ustaša‟ massamoorden op de Orthodoxe Serviërs


en dwongen zij hen om het Katholicisme aan te nemen, wat


leidde tot honderdduizenden Servische slachtoffers.


• De „gestolen kinderen‟ of de „gestolen generaties‟, zoals


tussen 1909 en 1970, zijn kinderen die door de Australische


overheid en kerk bij hun ouders werden weggehaald onder


dwang om hen te bekeren naar het Christendom. Deze kinderen


waren inheemse aboriginals.


119


• In 2007 bood de Paus van het Vaticaan, Benedict XVI, zijn


verontschuldigingen aan de mensen van Latijns Amerika aan,


voor de vervolging en moorden en het lijden dat ze hebben


ondergaan vanwege de „verplichte Christelijke‟ campagnes die


door de Spaanse kolonisten werden uitgevoerd17.


• Tussen de zestiende en zeventiende eeuw hebben Portugese


kolonisten een ieder uit de Indische stad Goa vervolgd,


gemarteld en geslacht die weigerde het Christendom aan te


nemen. De kolonisten hebben meer dan 300 Hindoe tempels


vernietigd. De priesters verboden de Hindoes om uit hun


heilige Buddhistische boeken te lezen, en straften degenen die


ongehoorzaam waren. Ze dwongen kinderen boven de vijftien


te luisteren naar Christelijke preken. Daarnaast legden ze de


Portugese taal op aan de Hindoe gemeenschap en verboden hen


om hun eigen taal te spreken.


Dit is slechts een samenvatting van voorbeelden waarbij het


Christendom werd opgelegd door het zwaard en de vervolging


van degenen die een andere religie aanhingen. Daarnaast zijn


de oorlogen die plaatsvonden tussen de Christelijke


groeperingen van de Katholieken, Protestanten en Orthodoxen


een gevolg van de verschillen in groeperingen en vervolging


van elkaar. Een aantal voorbeelden die de mate van haat tussen


Christelijke groeperingen weergeeft:


• Moorden op de Katholieke Katharen groepering in het


Languedoc gebied in zuid Frankrijk van 1209 tot 1229. Toen


heeft Paus Innocentius III de kruistocht verklaard op de Kathar


groepering met als doel hen te vernietigen. Dit heeft geleid tot


vele moorden met meer dan een miljoen slachtoffers binnen


17 Pope Concedes Unjustifiable Crimes in Converting South


Americans,


http://www.nytimes.com/2007/05/24/world/americas/24pope.html?_


r=0