vallen. 18Een iegelijk, die zijn vrouw verlaat, en een andere
trouwt, die doet overspel; en een iegelijk, die de verlatene
van den man trouwt, die doet ook overspel.”
Boek van Mattheüs (5:31-32): “31Er is ook gezegd: Zo wie
zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een
scheidbrief. 32Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten
zal, anders dan uit oorzaken van hoererij, die maakt, dat zij
overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet
overspel.”
Zoals we kunnen zien, gaan deze drie teksten over scheiding en
niet over polygamie. De uitleg van de zin „Maar van het begin
der schepping heeft God ze man en vrouw gemaakt‟ gaat over
Adam en Eva in het algemeen. Het betekent niet dat polygamie
verboden is sinds het begin der schepping, omdat dit in
tegenstelling is met de teksten over polygamie in de Bijbel en
met name voor de profeten. Om die reden getuigen deze teksten
niet voor en verbod op polygamie, maar een verbod op
scheiding, of de man nu één echtgenote heeft of meerdere. De
teksten verklaren ook dat een scheiding is toegestaan om
slechts één reden, en dat is wanneer de vrouw overspel pleegt.
In dat geval is het voor de man toegestaan van haar te scheiden.
Echter, als hij op een oneerlijke manier scheidt zonder dat zijn
vrouw overspel heeft gepleegd en hij vervolgens een andere
vrouw trouwt, is hij degene die overspel pleegt (m.a.w.: hij
heeft zijn vrouw bedrogen door met een andere vrouw te slapen
terwijl deze niet is toegestaan voor hem). In de tekst staat niet
dat wanneer een man, naast zijn echtgenote, nog een vrouw
huwt zonder eerst van zijn echtgenote te scheiden, hij overspel
heeft gepleegd. Dit geldt ook voor de zin „als een vrouw van
haar man scheidt en een ander trouwt pleegt zij overspel‟.
91
Hier wordt het overspel gerelateerd aan het scheiden van de
man en niet aan polygamie. Als het hier om polygamie zou
gaan, hoe is dit mogelijk wanneer een vrouw van haar man
scheidt en een andere man trouwt? Of wanneer een man
van zijn vrouw scheidt en een andere vrouw trouwt?!
Als polygamie het probleem was, zou het toegestaan zijn
wanneer een man van zijn vrouw scheidt en een andere vrouw
trouwt. Echter, wat hier wordt bedoelt is dat een man niet van
zijn vrouw zou moeten scheiden, zelfs wanneer hij meerdere
vrouwen heeft.
Daarnaast impliceert de zin „hij die een gescheiden vrouw
trouwt pleegt overspel‟ duidelijk dat de man die een
gescheiden vrouw trouwt, zelfs als het zijn eerste huwelijk is,
gezien wordt als iemand die overspel pleegt. Het gaat hier niet
om polygamie, gezien de man nog niet getrouwd was, maar
enkel om het geval waarbij hij een gescheiden vrouw trouwt.
Opmerking: We zien het verschil tussen het Boek van
Marcus (10:2-12) en het Boek van Lucas (16:14-18). Ze
benoemen beide hetzelfde verhaal, maar op een heel andere
manier. Dit geeft aan dat hun getuigenis in feite ongeldig is
en dat het onmogelijk is om ze als een heilige tekst te
beschouwen die door Allah is geopenbaard of aan Jezus
wordt toegekent (vrede zij met hem).
1 Korinthiërs (7:1-9): “1Aangaande nu de dingen, waarvan
gij mij geschreven hebt; het is een mens goed geen vrouw
aan te raken. 2om der hoererijen wil zal een iegelijk man
zijn eigen vrouw hebben, en een iegelijke vrouw zal haar
eigen man hebben.… 8Doch ik zeg den ongetrouwden, en
den weduwen: Het is hun goed, indien zij blijven, gelijk als
ik. 9Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij
trouwen; want het is beter te trouwen dan te branden.”
92
Hier wordt ook gezegd, (laat elke man zijn eigen vrouw
hebben). De betekenis heeft hier niets te maken met het verbod
op polygamie, maar met het verbod voor een man om een
andere vrouw dan zijn eigen vrouw aan te raken en zo overspel
te plegen. Het moet gezien worden in dezelfde context als:
„Iedereen moet voor zijn eigen zoon zorgen, of iedereen moet
zijn eigen huis en geld en zaken beschermen‟, dit betekent niet
dat hij slechts één zoon of één huis heeft, maar er wordt in een
meer algemene term gesproken. Een ander voorbeeld in 1
Samuel:
1 Samuel (15:3): “3
Ga nu heen, en sla Amalek, en verban
alles, wat hij heeft, en verschoon hem niet; maar dood van
den man af tot de vrouw toe, van de kinderen tot de
zuigelingen, van de ossen tot de schapen, van de kamelen
tot de ezelen toe.
Het punt dat hier gemaakt wordt heeft geen betrekking op het
doden van één man, één vrouw, één kind of één ezel. Het gaat
over alle mannen, vrouwen, kinderen en ezels etc.,
Ook in de uitspraak „Want het is beter om te trouwen dan om te
branden‟ is er geen indicatie dat polygamie verboden is, het
geeft wel aan dat men kan trouwen zonder enige restrictie op
het aantal vrouwen!
Er zijn vele pastors en Christenen van verschillende
groeperingen die de afwezigheid van een verbod op polygamie
toegeven in het Christendom. Velen van hen zijn zelf met meer
dan één vrouw getrouwd. Bijvoorbeeld Karel de Grote, de
keizer Flavius Valentinianus de 1e, Luther en anderen.
De auteur Matilda Joslyn benoemde dit door te zeggen14:
14 “Women, Church and State”, Chapter VII, Polygamy, page 398.
93
“Zoals vanuit de geschiedenis bekend is, hebben zowel de
Christelijke kerk en Christelijke staat hun krachten door
de jaren heen gebruikt onder verschillende omstandigheden
in het voordeel van polygamie. In de vierde eeuw, gaf keizer
Valentinianus de 1e Christenen het recht om twee vrouwen
te huwen. In de achtste eeuw trouwde Karel de Grote,
hoofd van de Christelijke staat en kerk, met zes vrouwen en
sommige historici zeggen dat het negen waren... Luther zei,
terwijl hij de Bijbel in zijn hand hield met zowel het Nieuwe
als Oude Testament: Ik geef toe dat wanneer een man twee
of meer vrouwen wil huwen, ik dit hem niet kan verbieden
en deze daad van hem schendt niets van de Bijbel.”
St. Augustine zei15:
“Nu, in deze tijd, nadat we de Romeinse wet hebben
ingevoerd, kan een man geen tweede vrouw huwen zolang
zijn eerste vrouw nog in leven is.”
Dit geeft aan dat het verbod op polygamie is toe te schrijven
aan de erkenning van het Romeinse rijk, en niet aan religieuze
teksten.
St. Augustine zei ook16:
„Jakob, de zoon van Izaak, werd beschuldigd van het plegen
van een grote zonde omdat hij vier vrouwen huwde. Deze
beschuldiging is echter nergens op gebaseerd en zinloos,
gezien polygamie geen misdaad was maar een traditie. Nu is
het een misdaad geworden in plaats van een traditie…en de
15 St. Augustine van Hippo, “Morele Verhandelingen van St.
Augustine”.
16 Philip Schaff, „„Nicene and Post-Nicene Vaders‟‟: Eerste Editie
Series, Volume IV St. Augustine: Aanklacht Tegen de Manichaeans,
en Tegen de Donatists, Boek XXII, Pagina 289.
94
enige reden om het als een misdaad te beschouwen is omdat
zowel de wet als de traditie het verbieden!”
Om het Islamitisch perspectief op polygamie te begrijpen,
moeten we het volgende weten:
1. Dat Islam niet de eerste of enige religie is waarin polygamie
is gelegaliseerd, maar het is de eerste en enige religie die
beperkingen heeft opgelegd aangaande polygamie. Daarnaast is
het ook de enige religie die het aantal vrouwen dat één man
mag huwen heeft vastgelegd, namelijk vier. Dit terwijl
polygamie in alle andere religies ook was gelegaliseerd, maar
geen beperkingen kende en geen maximaal aantal wat betreft
het huwen van vrouwen. Al-Hârith bin Qâis, zei:
“Ik bekeerde tot de Islam toen ik acht vrouwen had. Ik
vertelde dit aan de Profeet (vrede zij met hem) en hij zij
tegen me: „Kies vier van hen (en scheid van de anderen)‟.”
(Abu Dawûd)
2. Polygamie in Islam is geen verplichting voor elke moslim,
gezien het geen zonde is als iemand niet polygaam is, noch
wordt het gezien als een gebrek aan geloof. Het is slechts
een toegestane daad. Degene die meer dan één vrouw wil
trouwen, kan dit doen. Degene die dit niet wil, is hierin ook
vrij. Dit is een voorbeeld van de vele toegestane daden in
Islam waarbij een moslim niet verantwoordelijk wordt
gehouden als hij dit niet doet.
3. Om de afkomst van dit vers in de Koran, dat polygamie
toestaat en beperkt tot vier vrouwen, te kennen en te
95
begrijpen, moeten we de Koranverzen lezen die hieraan
vooraf gaan. We dienen zowel deze verzen te begrijpen, als
de reden van hun neerdaling. Dan zullen we begrijpen dat
dit vers enkel en alleen is geopenbaard om de vrouw en
haar rechten te beschermen.
Allah de Almachtige zegt:
“O mensen, vrees jullie Heer Die jullie heeft geschapen uit
één ziel (d.w.z. uit Adam), en daaruit heeft Hij zijn
echtgenote (Eva) geschapen. En uit hen beiden heeft Hij
vele mannen en vrouwen geschapen. En vrees Allah aan
Wie jullie (je wederzijdse rechten) vragen en (verbreek niet
de relaties van) de baarmoeders (d.w.z. de
bloedverwantschap). Waarlijk, Allah ziet voortdurend op
jullie toe. *En geef aan de wezen hun bezittingen en ruil
(jullie) slechte zaken niet in voor (hun) goede zaken en
neem hun bezittingen niet in (door deze toe te voegen) aan
jullie bezit. Waarlijk, dit is een grote zonde. * En als jullie
vrezen de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen
behandelen, huw dan (andere) vrouwen die jullie
welgevallig zijn; twee, drie of vier. Maar als jullie vrezen
niet rechtvaardig te zijn, trouw dan slechts één of wat jullie
rechterhand bezit (d.w.z. de slavinnen). Dat nadert meer de
preventie (die jullie afhoudt om) onrechtvaardig te
handelen. * En geef aan de vrouwen (die jullie huwen) hun
bruidsschat als verplichte gift. Maar als zij vrijwillig een
deel daarvan aan jullie schenken, nuttig het dan zorgeloos
en met genoegen. * En geef de dwazen niet jullie bezittingen
die door Allah tot onderhoudsvoorziening voor jullie zijn
gemaakt, maar voorzie en kleed hen daarmee en spreek
goede woorden tot hen. * En stel de wezen op de proef,
totdat zij huwelijksgereed zijn. Als jullie dan constateren
dat zij beschikken over een goed beoordelingsvermogen,
overhandig hun dan hun bezittingen. En nuttig het niet
96
verkwistend en haastig uit vrees dat zij groot worden. En
wie (van de voogden) vermogend is, dient zich te onthouden
(van hun bezittingen). En wie arm is, mag er op een goede
wijze van nuttigen. En als jullie hun bezittingen aan hen
teruggeven, laat (anderen) hier dan van getuigen. En Allah
volstaat als Berekenaar.”
(An-Nisâ‟ 4:1-6)
In het begin van deze Edele Verzen, beveelt Allah de
Almachtige de mensen om Hem te aanbidden en te vrezen. Ook
beveelt Hij de beschermers van de weeskinderen om hun geld
aan hen te geven zodra zij de puberteit bereiken en zij kunnen
omgaan met geld. Allah de Almachtige beveelt de beschermers
van de weeskinderen om hen niet te onderdrukken door hun
geld te stelen.
Voor de komst van de Islam lichtten de Arabieren
weeskinderen vaak op. Als iemand een wees onder zijn hoede
had, legde hij het geld van de wees en zichzelf bij elkaar. Hij
pakte wat goed was en liet liggen wat slecht was en lichtte op
deze manier het weeskind op. Al-Saddi zei:
“ Het was gebruikelijk onder de Arabieren dat de
beschermer van de wees zijn geld vermengde met het geld
van de wees, dus hij nam een vet schaap van de wees, en
verving het met een mager schaap van hemzelf en zei: een
schaap voor een schaap. Daarna nam hij een goede munt
(geld) en verving het voor een slechte munt, en zei
vervolgens: een munt voor een munt.”
Allah de Almachtige verbood om geld te stelen van een wees,
zoals Hij zei: “En geef aan de wezen hun bezittingen en ruil
(jullie) slechte zaken niet in voor (hun) goede zaken en
neem hun bezittingen niet in (door deze toe te voegen) aan
jullie bezit. Waarlijk, dit is een grote zonde.” Wat betekent
dat het een grote zonde is.
97
Het oplichten van weeskinderen gaat door, vooral als het
weeskind een meisje is. Toen „Urwa ibn Az-Zubayr (moge
Allah tevreden met hem zijn) Aicha (moge Allah tevreden met
haar zijn) vroeg over dat Allah in de Koran heeft gezegd: „En
als jullie vrezen de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen
behandelen‟ zei Aicha:
„O mijn neef! Dit ging over het weesmeisje dat onder de
verantwoordelijkheid van haar beschermer viel en haar
geld werd vermengd met dat van hem, en hij was
geïnteresseerd in haar schoonheid en rijkdom en wilde met
haar trouwen voor een kleine of verlaagde bruidsschat. Dus
voor deze beschermers werd het verboden om weesmeisjes
te trouwen tenzij ze hen op een eerlijke manier behandelen
en hun volledige bruidsschat geven; en zij werden bevolen
andere vrouwen dan de weesmeisjes te huwen (als ze bang
waren de weesmeisjes niet rechtvaardig te kunnen
behandelen).”
(Al-Bukhâri)
Daarom is dit Nobele Vers geopenbaard voor de man die het
recht van een weeskind afneemt die onder zijn
verantwoordelijkheid staat. Als een man een weesmeisje wilde
trouwen gaf hij haar geen bruidsschat zoals gebruikelijk was
voor andere vrouwen. Hierop heeft Allah de Almachtige dit
voor hem verboden en beveelt om de weesmeisjes eenzelfde
bruidsschat te geven als ook aan andere vrouwen gegeven zou
worden. Als de man dit niet doet of kan is het beter voor hem
om niet met haar te trouwen, maar met een andere vrouw, twee,
drie of vier als maximum.
Maar zoals gewoonlijk, komen de vijanden van Islam met hun
gebruikelijke en magische schaar, en knippen alles uit de
Nobele Verzen dat voorafgaat aan het gezegde van Allah de
Almachtige: “huw dan (andere) vrouwen die jullie
98
welgevallig zijn; twee, drie of vier.” En wat daarna komt is de
voorwaarde voor polygamie, en dat is gelijkheid en
rechtvaardigheid tussen de echtgenotes!
Islam heeft mannen niet bevolen om een tweede vrouw te
huwen, maar heeft het toegestaan voor de man, en voorwaarden
gesteld die ervoor zorgen dat de man goed nadenkt en een
juiste overweging maakt voordat hij besluit een tweede vrouw
te trouwen. Eén van deze voorwaarden is om rechtvaardig te
zijn voor deze vrouwen wat betreft eten, drinken, kleding, en
huisvesting. Allah de Almachtige zegt:
“als jullie vrezen niet rechtvaardig te zijn, trouw dan
slechts één of wat jullie rechterhand bezit (d.w.z. de
slavinnen).”
(An-Nisâ‟ 4:3)
Islam heeft onderdrukken en onrechtvaardigheid jegens
vrouwen verboden, evenals het neigen naar één van de
echtgenotes in vergelijking met de andere. Allah de Almachtige
zegt:
“En jullie zullen nooit in staat zijn om de vrouwen (geheel)
rechtvaardig te behandelen, ook al zouden jullie daarover
waken. Dus neig niet volkomen (naar één van de vrouwen)
waardoor jullie haar (d.w.z. de andere vrouw) als hangend
achterlaten (d.w.z. noch gescheiden noch getrouwd). En als
jullie goed doen en Allah vrezen, waarlijk, Allah is dan
Meest Vergevingsgezind, Meest Genadevol.”
99
(An- Nisâ‟ 4:129)
De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei:
“Wanneer een man twee echtgenotes heeft en neigt naar één
van hen, zal hij op de Dag des Oordeels verschijnen terwijl
hij één kant van zijn lichaam met zich meesleept en het
wegkwijnt.”
(Ahmad, Abu Dawûd, An-Nasa'i, At-Tîrmidhi and Ibn Majah)
Opmerking: Beste lezer, er dient rekening gehouden te worden
met het feit dat Islam een internationale religie is die is
neergezonden voor de hele mensheid en voor elke tijd en plaats.
Islam is niet neergezonden voor bepaalde mensen of
gemeenschappen vanwege hun manier van denken en hun
verlangens. Om die reden heeft Islam het voor een man
toegestaan meer dan één vrouw te trouwen, begrijpende wat
hun leefomstandigheden en gebruiken zijn. Wat voor de ene
gemeenschap ongepast is, kan heel gebruikelijk zijn voor een
andere gemeenschap, en wat heel ongepast is in een bepaalde
tijd, kan in een andere tijd heel normaal zijn. Daarnaast is dit
toegestaan als een genade voor vrouwen die maagd zouden
blijven in het geval er geen polygamie zou zijn. Om die reden
kan iedereen die er gebruik van wil maken dit doen, echter
moet hij zich aan een aantal voorwaarden houden. En voor
iedereen die niet meer dan één vrouw wil trouwen, dat is ook
prima!
100
• Verschil tussen de Islamitische Sharia en door de mens
gemaakte regimes.
• De Bijbel over democratie.
• De Islamitische Sharia vrijheid van spreken.
101
Er zijn vele soorten door de mens gemaakte regimes, maar de
heersende zijn twee bekende regimes van de moderne
gemeenschappen: het democratisch systeem en het dictatoriale
systeem. Zij hebben de afgelopen eeuwen bewezen mislukte
systemen te zijn, in aanvulling op het niet bereiken van vrede
en internationale rechtvaardigheid waar de mensen om vragen.
Het vreemde is dat de wereld zoekt naar systemen die stabiliteit
en veiligheid kunnen bieden aan de mensen, terwijl een
dergelijk systeem al zichtbaar en dichtbij is: de Islamitische
Sharia. Echter weten vele politieke leiders, die het bloed uit de
mensheid zuigen, dat het aannemen van de Islamitische Sharia
ervoor zorgt dat ze veel van hun macht en privileges verliezen.
Dat is waarom ze de wetgevers en juristen op vele manieren
dwingen om de nodige wetgeving te implementeren die ervoor
zorgt dat zij de volledige macht krijgen over de zwakkeren in
de samenleving.
Definitie van democratie:
De term democratie is Grieks en stamt af van twee woorden:
„demos‟ wat „natie‟ betekent en „Cratus‟ wat regeren of
regering betekent. Het betekent dus dat mensen over zichzelf
102
regeren, door een parlement op te zetten waarin mensen door
middel van verkiezingen beslissen wie hen vertegenwoordigt
binnen dit parlement. Daar wordt elke wet besproken, en wordt
erkend welke wetten de goedkeuring van de meerderheid van
de leden zullen krijgen. De mening van de meerderheid van de
leden moet worden uitgevoerd, zelfs als het in tegenstelling is
met de mening van de minderheid van het parlement. Hierdoor
zijn de wetten en het systeem onstabiel, het parlement en haar
leden zijn dat namelijk ook. Allah de Almachtige heeft de
Waarheid gesproken. Hij illustreerde in de Koran dat de
menselijke wetten niet goed en stabiel zullen zijn behalve
wanneer ze Allah‟s Wetten toepassen, Hij zei:
“En als de Waarheid hun begeerten zou volgen, dan
zouden de hemelen en de aarde en (al) datgene wat zich
daarin bevindt zeker verdorven raken. Welnee! Wij
kwamen tot hen met hun vemaning (d.w.z. de Koran), maar
zij wenden zich af van hun vermaning.”
(Al-Mu‟minûn 23:71)
Definitie van dictatorschap:
Het dictatoriaal regime is compleet tegengesteld aan het
democratisch regime, waar de mening van de heerser of elite
minderheid, of de mening van de heersende dictator moet
worden gerespecteerd en toegepast, zelfs als dit het
tegenovergestelde is van de mening van de meerderheid. Allah
de Almachtige zei over de dominante Farao, die in overtreding
ging, onheil heeft veroorzaakt en zijn volk als slaven
behandelde:
“De farao zei: “Ik laat jullie slechts datgene zien wat ik zie,
en ik leid jullie slechts naar de weg van leiding.”
(Ghâfir 40:29)
103
Velen van ons denken aan mooie betekenissen wanneer ze de
term democratie horen, zoals: het waarborgen van individuele
vrijheden, respect voor de mening van anderen, vrijheid van
meningsuiting en de vrijheid om religieuze rituelen voor
minderheden in te voeren en respect voor hun rechten en
belangen, evenals het stoppen van hun vervolging. Echter in
realiteit is het democratisch regime een dictatoriaal regime of,
meer accuraat, een autoritair regime. Dat is doordat de
meerderheid vele regels opleggen aan de minderheden die in
hun voordeel werken, zelfs als deze regels tegen de principes
en belangen, of zelfs overtuigingen van de minderheden zijn en
ze wellicht schade kunnen aanrichten bij hen. In de
hedendaagse realiteit zijn voorbeelden te vinden die de lelijke
kant van democratie weergeven:
• In 2009, in naam van democratie, is in Zwitserland een
referendum gehouden over het verbod op de bouw van
minaretten. Daarna is een wet aangekondigd gebaseerd op de
mening van de meerderheid die de Moslims hebben beroofd
van het bouwen van deze minaretten voor hun moskeeën. Deze
zaak heeft ervoor gezorgd dat Amnesty International
teleurstelling heeft geuit over de uitkomst van de stemming. Dit
geeft aan dat het verbod op minaretten een schending is van
Zwitserlands inzet voor vrijheid van geloofsovertuiging en het
uitvoeren van geloof!
• In naam van democratie wordt aan Moslims, in sommige
Europese steden, tot de dag van vandaag, verboden moskeeën
te bouwen. Elke keer dat de minderheid Moslims een
vergunning aanvraagt voor de bouw van een moskee, stemt de
meerderheid van het parlement van het land, of de stad, tegen.
Wanneer zij voor de bouw van een moskee stemmen, zetten zij
genoeg remmingen en obstakels in om het alsnog te voorkomen.
104
• In naam van democratie, worden in sommige landen wetten
geïmplementeerd waardoor het voor Europese moslima‟s
verboden is om een sluier (Niqab) te dragen in openbare
ruimtes. Hiervoor worden vele excuses aangehaald zoals dat
het ongepast zou zijn om het gezicht te bedekken in openbare
ruimtes et cetera. Hoewel anderen deze redenen rationeel
kunnen accepteren, zien we dezelfde overheden fietsers
verplichten een helm te dragen wat hun gezichten bedekt in de
straten en openbare ruimtes! Hoeven fietsers hun gezichten dan
niet te laten zien? In een aantal Europese landen, evenals Oost
Azie en China, geven veel mensen de voorkeur aan het dragen
van een gezichtsbedekkend masker ter bescherming van
virussen en ziektes. Hiervan wordt echter nooit gezegd dat het
ongepast is, ondanks dat het gezicht is bedekt!
Ter aanvulling, is het niet respectloos om vrouwen te verbieden
wat zij willen dragen en hen hierdoor hun individuele vrijheid
te ontnemen, evenals het uitdragen van hun geloof?
Het niet eens zijn met iemand anders religie, betekent niet dat
je diegene kunt dwingen het te verlaten. Vele Indiase Sikhs
dragen zwarte tulbanden op hun hoofd en laten hun haar
groeien zonder het te knippen, en zij bewegen zich vrijelijk in
Europa en werken voor overheden zonder dat ze daarbij hun
tulband hoeven af te nemen. Niemand heeft het recht hen te
dwingen hun tulband af te nemen, of om hun haren te scheren,
enkel omdat ze niet overtuigd zijn van deze tulbanden of de
lengte van het haar van de Sikhs!
• In naam van democratie hebben in sommige ontwikkelde
landen, een van de rechtse partijen de lokale verkiezingen
gewonnen in meerdere steden. Hun eerste doel was het
verbieden van Halal geslacht vlees voor Moslim studenten in
de universiteiten in deze steden. Daarom hebben ze de scholen
gedwongen om varkensvlees te serveren en andere soorten
105
vlees dat niet op Islamitische wijze is geslacht. En dit terwijl ze
wetten zouden moeten doorvoeren die corruptie verbannen en
vrijheden garanderen.
• In naam van democratie, is in sommige ontwikkelde landen
een wet doorgevoerd waarin het verbod op Halal slachten is
opgenomen. Dit betekent dat het voor Moslims niet mogelijk is
vlees te eten dat is geslacht volgens de Islamitische Sharia. Het
doel hiervan is Moslims aanzetten het land te verlaten voor een
ander land dat hun geloof wel respecteert. En dit is omdat het
voor Moslims niet is toegestaan vlees te eten van een dier dat is
geëlektrocuteerd, met een ijzeren hamer op het hoofd is
geslagen, opgehangen, gewurgd of verdronken.
Dit zijn enkele voorbeelden van de tirannie van de
meerderheid over de rechten van de minderheid. Het recht om
hun geloof uit te oefenen in vrijheid en zonder intimidatie of
vervolging, of het recht om eigen kleding uit te zoeken en te
eten wat je wilt! Door deze en andere voorbeelden blijkt dat het
democratisch of seculair regime in de realiteit niet kan
samenwerken, behalve met zichzelf. Er worden excuses
gemaakt voor de reden van vervolging van de minderheden, en
zij worden beschuldigd niet te kunnen samenwerken met
andere regimes! De Islamitische Sharia is hierin anders, en
benoemt de rechten van minderheden en maakt deze rechten
onafhankelijk van de mening van de meerderheid. Het verplicht
de meerderheid daarnaast ook om de veiligheid te garanderen
van de rechten van minderheden en ze niet te schenden, zelfs
als de mening van de meerderheid anders is.
Hier wordt de mening van de meerderheid niet in overweging
genomen, zolang het in contrast staat met de rechten die de
vergevingsgezinde Sharia garandeert. Wie hier meer over wil
weten, kan informatie vinden in de vele boeken die er zijn over
106
de rechten van niet-moslims in Islamitische landen. Allah de
Almachtige heeft de waarheid gesproken:
“En als jij de meesten van degenen op aarde gehoorzaamt,
dan zullen zij jou van de Weg van Allah doen afdwalen. Zij
volgen niets anders dan vermoedens, en zij vertellen niets
anders dan leugens.”
(Al-An„âm 6:116)
Daarom heeft geen enkele van de door de mens gemaakte
regimes een vreedzame samenleving tussen verschillende
volkeren en een vredevolle samenleving binnen één volk
bereikt zoals de Islamitische Sharia dat heeft. De reden
daarvoor is dat de Sharia bestaat uit goddelijke wetten en
systemen, neergezonden door Hij Die de Schepper is van de
mens, en Hij weet beter wat goed voor hen is. Allah de
Almachtige zei:
“Zou Degene Die geschapen heeft niet weten (wat Zijn
schepselen doen en laten)? En Hij is de Meest Zachtaardige,
de Alwetende.”
(Al-Mulk 67:14)
Wat de Bijbel betreft, heeft democratie totaal verworpen:
Paulus in zijn brief aan de Romeinen (13:1-7): „1
Alle ziel zij
den machten, over haar gesteld, onderworpen; want er is
geen macht dan van God, en de machten, die er zijn, die
zijn van God geordineerd. 2Alzo dat die zich tegen de macht
stelt, de ordinantie van God wederstaat; en die ze
wederstaan, zullen over zichzelven een oordeel halen.
107
3Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden
werken, maar den kwaden. Wilt gij nu de macht niet
vrezen, doe het goede, en gij zult lof van haar hebben;
4Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij
kwaad doet, zo vrees; want zij draagt het zwaard niet te
vergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf
dengene, die kwaad doet. 5Daarom is het nodig
onderworpen te zijn, niet alleen om der straffe, maar ook
om des gewetens wil. 6Want daarom betaalt gij ook
schattingen; want zij zijn dienaars van God, in ditzelve
geduriglijk bezig zijnde. 7Zo geeft dan een iegelijk, wat gij
schuldig zijt; schatting, dien gij de schatting, tol, dien gij
den tol, vreze, dien gij de vreze, eer, dien gij de eer schuldig
zijt.
De Islamitische Sharia verklaarde en bevestigde het belang van
vrijheid van meningsuiting, met name wanneer het de
maatschappij ten goede komt, het de mensen samenbrengt en
niet verdeelt, en een gezamenlijk doel wordt bereikt en het hun
vrijheid niet schendt of aanvalt. Niet het soort vrijheid van
meningsuiting dat uit de hand is gelopen en verderf zaait, en
vijandigheid binnen een maatschappij veroorzaakt. Allah de
Almachtige zei:
“O jullie die geloven, laat een volk een (ander) volk niet
bespotten, wellicht zijn zij (d.w.z. het bespotte volk) beter
dan zij (d.w.z. dan het spottende volk), en (laat) de vrouwen
(andere) vrouwen niet bespotten, wellicht zijn zij (d.w.z. de
108
bespotte vrouwen) beter dan zij (d.w.z. dan de spottende
vrouwen). En laster elkaar niet, en spreek elkaar niet aan
met (beledigende) bijnamen. Slecht is de verdorven bijnaam
na het geloof (te hebben omarmd). En wie geen berouw
toont, zij zijn dan de onrechtplegers. “
(Al-Hujurât 49:11)
In veel beschaafde landen over de hele wereld zien we
satirische TV programma‟s, die onverschillig zijn over de
gevoelens van degenen die ze bekritiseren met hun
vernederende humor. Het is ironisch dat door de mens
gemaakte wetten dit vrijheid van meningsuiting noemen en zo
de vrijheid willen waarborgen! In een aantal landen hebben
deze programma‟s bewezen politiek beladen te zijn en ze
hebben niets te maken met de vrijheid van meningsuiting,
gezien ze gefinancierd worden door bepaalde politieke partijen
om zo de tegenstanders van deze partijen neer te halen en hun
populariteit te verzwakken.
Wat betreft de vrijheid van meningsuiting in de Islamitische
Sharia, zijn hier regels en normen voor. Wanneer je deze
overtreedt is sprake van schending van de rechten van de mens
of de samenleving. Bijvoorbeeld, aangaande het bespotten en
beledigen van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem),
wat is het beoogde resultaat hiervan? Wat zijn de positieve
gevolgen die hiermee worden bereikt? Is het geen manier om
de haat tussen naties aan te wakkeren? En tussen moslims en
niet-moslims binnen dezelfde maatschappij? Is agressie jegens
de doden en een gebrek aan respect een onderdeel van
beschaving? Ik ben ervan overtuigd dat degene die het lef heeft
om dit te doen of het aanmoedigt het niet zou laten gebeuren
dat zijn ouders, kinderen, favoriete voetbalspeler of
beroemdheid werden bespot. Hij zou hen verdedigen. Onthoud
dat in landen waar één van de Boodschappers van Allah
109
beledigd wordt onder de noemer „vrijheid van meningsuiting‟,
het strafbaar is om de leider van dit land of de minister
president te bespotten! Kan de leider van een land niet
beledigd worden door middel van een karikatuur, onder de
noemer „vrijheid van meningsuiting‟?!
Islam heeft het vervloeken van andere religies verboden met als
doel alle deuren die kunnen leiden naar vijandigheid en afgunst
binnen een samenleving te sluiten, en alle vormen van
extremisme uit te sluiten. Daarom zijn de wijzen verplicht
degenen te veroordelen die vijandschap willen veroorzaken
tussen gemeenschappen, wat resulteert in oorlogen die alles
verwoestend zijn. Allah de Almachtige zei:
“En beledig degenen die zij naast Allah aanroepen niet.
Zodat zij Allah niet onrechtmatig zonder kennis beledigen.
Zo hebben Wij voor iedere gemeenschap haar daden
schoonschijnend gemaakt. Vervolgens is hun terugkeer tot
hun Heer en Hij zal hun berichten over dat wat zij deden.”
(Al-An„âm 6:108)
Houd in gedachten dat het bespotten van de Boodschapper van
Allah (vrede zij met hem) geen innovatie is op dit gebied, maar
het vond al plaats vanaf het moment dat hij (vrede zij met hem)
zijn missie begon. Zijn vijanden zeiden dat hij een leugenaar,
dichter, en gestoord persoon was. Allah de Almachtige zei:
“En voorzeker, Wij weten dat jouw borst vernauwd raakt
vanwege datgene wat zij zeggen.”
(Al-Hijr 15:97)
Het stellen van een aantal regels en normen betreffende vrijheid
van meningsuiting is niet een maatregel die alleen in de
Islamitische Sharia wordt toegepast, gezien andere
samenlevingen hetzelfde doen volgens hun overtuigingen en de
belangen van hun bevolking.
110
Het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld, heeft de film over Jezus
Christus verboden met als reden dat het Christendom onderdeel
is van de openbare orde van het land en dit gerespecteerd dient
te worden. Vele landen beperken de vrijheid van meningsuiting,
onder andere wanneer het verband houdt met Joden of wanneer
vraagtekens bij de Holocaust worden gezet. Deze landen zien
de mensen die dit doen als anti-semitisten en zij kunnen
hiervoor gevangen genomen worden.
De Islamitische Sharia heeft een duidelijk kader geplaatst
betreffende vrijheid van meningsuiting waarbij het goede wordt
bevolen en het slechte wordt verboden. Daardoor werd aan elke
individu het recht gegeven een mening te vormen aangaande de
maatschappij, zolang hij de mensen niet beveelt kwaad te
verrichten. Allah de Almachtige zei:
“En het was dankzij de Genade van Allah dat jij zacht in de
omgang was met hen. En als jij streng en hardvochtig was
geweest, dan zouden zij rondom jou uiteengaan. Dus neem
hen in genade aan en vraag (Allah) om vergiffenis voor hen.
En raadpleeg hen over de zaak. Zodra jij dan een beslissing
neemt, stel dan je vertrouwen in Allah. Waarlijk, Allah
houdt van degenen die hun vertrouwen in Hem stellen.”
(Aal-„Imrân 3:159)
Daarnaast stelt Islam verplicht dat de vrijheid van
meningsuiting een verantwoordelijke vrijheid is, die niet wordt
beïnvloed door anderen om onderscheid te kunnen maken
tussen goed en kwaad. Abd Allah ibn Mas‟ûd zei:
“Laat jezelf niet één van de „ja-zeggers‟ zijn, zeggende:
„Als de mensen het goede doen, doen wij ook het goede. En
als ze het kwade doen, dan doen wij ook het kwade.‟ Beter
is om je eigen gedachten te vormen, als mensen het goede
doen doe jij ook het goede. Als zij het kwade doen, zorg dat
jouw gedrag niet onrechtvaardig wordt.‟
111
(At-Tîrmidhi)
Deze vrijheid van meningsuiting in Islam was niet alleen
theoretisch of geldig voor bepaalde groepen mensen, maar
beschikbaar voor iedereen. De Boodschapper van Allah (vrede
zij met hem), die gezonden is als een genade voor de gehele
schepping, heeft het praktisch toegepast zodat zijn natie
(Ummah) zijn voorbeeld zou volgen na hem. Het is
overgeleverd dat Abu Sa„eed Al-Khudri zei:
“Een Bedoeïn kwam naar de Profeet ( صلى الله عليه وسلم) om hem zijn schuld
terug te betalen die de Profeet ( صلى الله عليه وسلم) hem verschuldigd was en
hij sprak hierover op onverbiddelijke toon zeggende: „Ik zal
blijven vragen om mijn recht en u lastig blijven vallen, tot
ik word terugbetaald.‟ De Metgezellen van Profeet ( (صلى الله عليه وسلم
bestraften hem en zeiden: „Weet je wel tegen wie je
spreekt?‟ Hij zei: „Ik vraag alleen om mijn rechten.‟ De
Profeet ( صلى الله عليه وسلم) zei: „Waarom steunen jullie niet degene die
gelijk heeft?‟ Toen stuurde hij een bericht naar Khawlah
bint Qais, zeggende: „Als je dadels hebt, leen ze aan ons tot
onze dadels arriveren en we zullen je terugbetalen.‟ Zij zei:
“Ja, moge mijn vader als losgeld dienen, oh boodschappen
van Allah ( صلى الله عليه وسلم)!‟ En dus gaf ze hem een lening, en hij betaalde
de Bedoeïn en gaf hem eten. Hij (de Bedoeïn) zei: „U hebt
alles terugbetaald, moge Allah je ten volle terugbetalen.‟
Toen zei de Profeet ( صلى الله عليه وسلم): „Dat zijn de beste mensen onder ons.
Moge de zonden van de naties niet worden vergeven als ze
de zwakkeren geen kans geven om zonder problemen hun
recht te halen.”
(Ibn Mâjah)
112
Daarna hebben zijn metgezellen zijn voorbeeld gevolgd, en
toen de eed van trouw aan Abu Bakr as-Siddiq (moge Allah
tevreden met hem zijn) werd gegeven om de profeet (vrede zij
met hem) op te volgen, hield hij een toespraak waarin de
grondbeginselen van Islam werden benoemd. Dit hebben de
andere volkeren niet bereikt en zullen zij ook nooit bereiken
onder de menselijke wetgeving die is onderworpen aan de
grillen van de mens en de politieke en sociale veranderingen.
Abu Bakr zei:
“O mensen! Aan mij is het gezag gegeven over jullie. Ik
behoor niet tot de beste van jullie, dus als ik goed doe
gehoorzaam mij, maar als ik slecht doe, zet mij dan op het
rechte pad. Gehoorzaam mij in datgene waarin ik Allah en
Zijn boodschapper volg, maar als ik Allah en Zijn
boodschapper ongehoorzaam ben dan heb ik geen recht op
jullie gehoorzaamheid. De sterkste onder jullie is zwak in
mijn ogen tot ik het recht dat anderen over hem hebben
wegneem, de zwaktste onder jullie is de sterkste in mijn
ogen tot ik hem zijn recht geef. Ik zeg dit en vraag Allah‟s
vergeving voor jullie en voor mijzelf.”
(De biografie van de Profeet door ibn Hishâm, At-Tabakât van
ibn Sa„d, het begin en het eind van ibn Kathîr)
Vrijheid van geloofsuiting:
De Islamitische Sharia garandeert vrijheid van
geloofsovertuiging voor niet-moslims, voor Joden en
Christenen, zonder vervolging, dus niemand is verplicht zijn
religie te verlaten en Islam te omarmen. Allah de Almachtige
zei:
“Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, de Leiding
is duidelijk van de dwaling te onderscheiden. Wie de
113
Taaghoet verwerpt en in Allah gelooft, heeft voorzeker het
meest krachtige houvast gegrepen dat niet afbreekt. En
Allah is Alhorend, Alwetend.”
(Al-Bâqarah 2:256)
Terwijl de geschiedenis de vervolging voor ons benadrukte,
stonden Christelijke groeperingen tegenover elkaar als gevolg
van verschillen in het geloof.
Vrijheid van wetenschappelijke uiting:
De Islamitische Sharia garandeert ook de vrijheid van
meningsuiting in wetenschap en educatie, en heeft de status van
wetenschappers verheven. Terwijl de geschiedenis ons vertelt
over gewelddadige conflicten tussen de kerk en wetenschappers,
evenals de onderdrukking van vrijheid van meningsuiting
betreffende de wetenschap.
De Islamitische Sharia verplicht elke moslim om zich te
verdiepen in de wetenschap en scholing te volgen. De
Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei:
“Het opdoen van kennis is een verplichting voor elke
moslim.”
(Abu Dawûd, ibn Majah)
De Islamitische Sharia heeft de status van wetenschappers
verheven. Allah de Almachtige zei:
“Allah verheft degenen onder jullie die geloven en degenen
aan wie kennis is gegeven in rang. En Allah is op de hoogte
van dat wat jullie (in het verborgene) doen.”
(Al-Mujâdila 58:11)
114
Zoals we zagen in de brief van Paul aan de Romeinen (13:1),
wierp dit elke betekenis van democratie en vrijheid van
meningsuiting omver. Het zette de basis voor dictatorschap en
autoritarisme, naast de onderwerping aan de heerser in volle
aanbidding.
115
• De staat van de aarde voor, tijdens en na de komst van
Islam.
• De mensen die de religie van hun koningen volgden.
• Het opleggen van het Christendom door de rand van het
zwaard.
• Jihad en de garantie op vrijheid van geloofsovertuiging.
• De boodschap van de Profeet van Allah (vrede zij met hem)
over het verdedigen van Christenen.
• Jihad in Islam en de verschillende compartimenten:
1. Fases van Jihad
2. Het voorkomen van Jihad
3. Het doel van Jihad
5. Regelgeving omtrent Jihad
• Is elke Islamitische oorlog een Jihad?
• De Heilige oorlog.
• Verschillen tussen oorlog en Jihad.
• Jihad in de Bijbel.
116
Dit hoofdstuk omschrijft de betekenis, doel en moralen van
Jihad niet voldoende, maar we vatten het samen om onze lezer
een idee te geven over de Jihad omwille van Allah. De Jihad,
die de tegenstanders van Allah‟s Sharia proberen te misbruiken
als ingang om misvattingen over Islam te verspreiden en
anderen angst aan te jagen. Echter zal door onze uitleg
duidelijk worden dat de Jihad een genade is voor de mensheid.
Wie de geschiedenis van volkeren en beschavingen leest en
bestudeert zal weten dat de aarde een brandende massa was
door oorlogen, olie en de mens. Hoeveel steden zijn vernietigd,
economieën ingestort, vrouwen weduwen geworden, en
kinderen wezen? Ontelbare mensen hebben hierdoor schade
geleden en de slachtoffers van deze oorlogen zijn overal.
Alleen al in Europa, was niet één land stabiel aan de grenzen en
bleef voor een bepaalde periode overeind. De grenzen
veranderden altijd als gevolg van invasies van het oosten,
westen, zuiden of noorden, en er was geen dag waarop de
oorlog tussen landen stil lag. Elk land was ofwel een dominante
staat die belasting (Jizyah) verzamelde van anderen, of een
staat die werd gedomineerd door de andere en droeg belasting
(Jizyah) af. Het doel van belasting (Jizyah) was om te zien of
117
een land loyaal bleef wat betreft het betalen ervan. Wanneer
een land stopte met het afdragen van belasting aan een ander
land, werd dit beschouwd als een oorlogsverklaring.
Dat was de status van de mensen voor Islam, het geloof van
hun koningen volgend. Bijvoorbeeld, geen van de inwoners van
het Byzantijnse Rijk durfde het Magianisme (Zoroastrianisme),
de religie van het Perzische Rijk, aan te nemen omdat hij dan
werd gezien als verrader van de keizer. Degenen die dit wel
deden werden ter dood veroordeeld en gekruisigd voor het
aannemen van de religie van de vijand, en vice versa. Nog
erger zijn de oorlogen die plaatsvonden tussen de Christelijke
groeperingen vanwege de verschillen in hun geloof. Een
voorbeeld hiervan is het Romeinse Rijk, waar Egyptische
Kopten werden vervolgd omdat ze Christelijk waren terwijl hun
officiële religie de afgoderij was. Nadat het Romeinse Rijk het
Christendom heeft aangenomen, en dit de officiële religie werd,
bleef het Christelijke Egyptenaren vervolgen en bloedbaden
veroorzaken vanwege hun verschillende groeperingen!
Christenen waren een kleine vervolgde groep in het Romeinse
Rijk, maar toen Constantijn de 1e het Christendom aannam als
118
zijn religie, groeide de macht en werd het de officiële religie
van het Romeinse Rijk. Na deze overgang werden alle heidenen
vervolgd, hun tempels werden vernietigd of veranderd in
kerken. Zelfs de Christenen die tegen een bepaalde groepering
waren, werden vervolgd. Bijvoorbeeld:
• In het tijdperk van Theodosius de 1e werd het Christendom
als enige geaccepteerde religie verklaard in het Romeinse Rijk.
De Alexandriëse bibliotheek werd in brand gestoken omdat het
heidense boeken had; de Griekse Olympische spelen werden
geannuleerd op grond dat zij heidense gewoonten bevatten.
• In het jaar 772 vocht koning Charlemagne 33 jaar tegen de
Saksen om hen het Christendom op te leggen met het zwaard.
Eén van zijn misdaden was het bloedbad van Verden in het jaar
782, waar hij 4500 gevangenen van Saksen heeft geëxecuteerd
omdat zij weigerden het Christendom te accepteren. Tegen de
tijd dat het leger van Charlemagne vertrok, namen de Saksen
wraak door kerken te verbranden en priesters te vermoorden.
Charlemagne voerde een wet in genaamd „Capitulatio de
partibus Saxoniae‟ waardoor het toegestaan werd iedereen uit
Saksen die weigerde Christen te worden, te doden.
• Tussen 1929 en 1945 pleegde de „Croatian Revolutionary
Movement „Ustaša‟ massamoorden op de Orthodoxe Serviërs
en dwongen zij hen om het Katholicisme aan te nemen, wat
leidde tot honderdduizenden Servische slachtoffers.
• De „gestolen kinderen‟ of de „gestolen generaties‟, zoals
tussen 1909 en 1970, zijn kinderen die door de Australische
overheid en kerk bij hun ouders werden weggehaald onder
dwang om hen te bekeren naar het Christendom. Deze kinderen
waren inheemse aboriginals.
119
• In 2007 bood de Paus van het Vaticaan, Benedict XVI, zijn
verontschuldigingen aan de mensen van Latijns Amerika aan,
voor de vervolging en moorden en het lijden dat ze hebben
ondergaan vanwege de „verplichte Christelijke‟ campagnes die
door de Spaanse kolonisten werden uitgevoerd17.
• Tussen de zestiende en zeventiende eeuw hebben Portugese
kolonisten een ieder uit de Indische stad Goa vervolgd,
gemarteld en geslacht die weigerde het Christendom aan te
nemen. De kolonisten hebben meer dan 300 Hindoe tempels
vernietigd. De priesters verboden de Hindoes om uit hun
heilige Buddhistische boeken te lezen, en straften degenen die
ongehoorzaam waren. Ze dwongen kinderen boven de vijftien
te luisteren naar Christelijke preken. Daarnaast legden ze de
Portugese taal op aan de Hindoe gemeenschap en verboden hen
om hun eigen taal te spreken.
Dit is slechts een samenvatting van voorbeelden waarbij het
Christendom werd opgelegd door het zwaard en de vervolging
van degenen die een andere religie aanhingen. Daarnaast zijn
de oorlogen die plaatsvonden tussen de Christelijke
groeperingen van de Katholieken, Protestanten en Orthodoxen
een gevolg van de verschillen in groeperingen en vervolging
van elkaar. Een aantal voorbeelden die de mate van haat tussen
Christelijke groeperingen weergeeft:
• Moorden op de Katholieke Katharen groepering in het
Languedoc gebied in zuid Frankrijk van 1209 tot 1229. Toen
heeft Paus Innocentius III de kruistocht verklaard op de Kathar
groepering met als doel hen te vernietigen. Dit heeft geleid tot
vele moorden met meer dan een miljoen slachtoffers binnen
17 Pope Concedes Unjustifiable Crimes in Converting South
Americans,
http://www.nytimes.com/2007/05/24/world/americas/24pope.html?_
r=0
