sommige arme landen in Oost Azië waarop te zien was hoe ze


hun dochters vermoordden, net zoals de ongelovigen in Mekka


deden voor de komst van Islam. Allah de Almachtige vertelde


hun verhaal over deze afschuwelijke misdaad in de Edele


Koran:


„En wanneer aan een van hen de verheugende tijding van


(de geboorte van) een dochter wordt gegeven, (dan) wordt


zijn gezicht zwart(gallig) en is hij vervuld van verdriet.* Hij


verbergt zichzelf voor het volk vanwege het slechte (nieuws)


waarover hij is bericht. (Hij twijfelt dan) of hij het (kind)


zal houden (terwijl hij) in vernedering (door het leven gaat)


of dat hij het (kind levend) in de aarde zal begraven. Weet


dat wat zij oordelen slecht is.‟


(An-Nahl 16:58-59)


Deze misdaad was gecodificeerd in sommige oude wetten zoals


de Romeinse wetgeving, waar in tafel IV stond: “Een vreselijk


vervormd kind zal snel gedood worden”. We weten dat deze


misdaad ook in de Griekse beschaving wijdverspreid was. De


moeder liet de baby na de geboorte aan de vader zien, als deze


de baby accepteerde mocht het blijven leven, zo niet dan werd


het gedood. Eén van de Romeinse papirus die ontdekt is in de


stad van Bahnasa (voorheen bekend als „Oxyrhynchus) in het


Minya gouvernement in Egypte bevestigt dit. Op deze papirus


stond een toespraak van een man aan zijn vrouw waarin de man


zei: “Als de baby een jongen is laat hem leven, als het een


meisje is doodt haar”.


In de Islamitische Sharia wordt dit gezien als een gruwelijke


misdaad en is het streng verboden. De boodschapper van Allah


(vrede zij met hem) zei:


““Allah heeft verboden voor jullie, (1) ongehoorzaam te


zijn tegenover jullie moeders, (2) jullie dochters levend te


begraven, (3) niet te betalen waar andere mensen recht op


31


hebben en (4) bedelen. En Allah haat dat jullie (1) leeg en


nodeloos praten, of dat jullie te veel over anderen praten, (2)


te veel vragen stellen, (in betwiste religieuze


aangelegenheden) en (3) jullie rijkdommen verspillen (door


extravagantie).”


(Al-Bukhâri and Muslim)


Het recht van de foetus wordt ook benoemd, terwijl het nog in


de baarmoeder van de moeder zit. Wat het belangrijkste is in


deze rechten, is het recht om te leven! Allah de Almachtige


zegt:


“... en dood jullie kinderen niet (uit vrees) voor armoede.


Wij voorzien jullie en hen.”


(Al-An„âm 6:151)


Islam verbiedt alle vormen van discriminatie en onderscheid


wat betreft de omgang met kinderen. Jongens en meisjes dienen


gelijk behandelt te worden. De boodschapper van Allah (vrede


zij met hem) zei:


“Behandel je kinderen gelijk; Behandel je kinderen gelijk;


Behandel je kinderen gelijk.”


(As-Silsilah As-Sahîha)


32


• De Islamitische Sharia


• Doelen van de Islamitische Sharia


1. Beschermen van het geloof.


2. Beschermen van de eigen persoon


3. Beschermen van de geest.


4. Beschermen van het geld.


5. Beschermen van het nageslacht.


• Hudûd (Straffen) in de Islamitische Sharia.


• Eis om de Islamitische Sharia toe te passen in niet-Moslim


landen.


1. Sharia rechtbanken in niet-Moslim landen.


2. Zouden de niet-Moslim landen verplicht moeten worden de


Islamitische Sharia toe te passen?


33


Zoals we eerder hebben gezegd, zijn dit de wetten die Allah de


Almachtige heeft neergezonden. Deze wetten zijn


neergezonden om de relatie die mensen met Hem hebben te


reguleren, maar ook om de relatie tussen mensen onderling en


tussen mens milieu en dieren te reguleren. Sommige van deze


wetten regelen zaken omtrent aanbidding, andere regelen


commerciële, economische en sociale transacties en weer


andere wetten organiseren de fundamenten waarop een land is


gebouwd en de rol van de wetgevende autoriteiten, de


juridische macht en de uitvoerende macht.


De doelen van de Sharia zijn de zaken die beoogd werden te


bereiken toen de Sharia neergzonden werd. Om deze doelen te


bereiken zijn in de Sharia regels en straffen opgelegd. Enkele


voorbeelden van de doelen van de Islamitische Sharia zijn:


1. Beschermen van het geloof:


Beschermen van het geloof is het meest belangrijke doel van de


Islamitische Sharia. Allah de Almachtige heeft gezegd:


“En jouw Heer heeft bepaald dat jullie niets, behalve Hem


Alleen aanbidden, en goed voor de ouders zijn. Als één van


hen of beiden in jouw bijzijn de ouderdom bereiken, zeg


dan geen “oef” tegen hen en snauw hen niet af en spreek


zachte woorden tot hen.‟‟


34


(Al-Isrâ‟ 17:23)


De Sharia benoemd een grote beloning voor degenen die


mensen helpen bij het beschermen van het geloof, door middel


van het onderwijzen van de Quran. De Boodschapper van Allah


(vrede zij met hem) heeft gezegd:


“De beste onder jullie is degene die de Koran leert en


onderwijst.”


(Al-Bukhâri)


Ook in het bouwen van een moskee zodat mensen hier het


geloof kunnen leren en Allah kunnen aanbidden, zit een grote


beloning zoals de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem)


heeft gezegd:


“Hij die een moskee bouwt omwille van Allah, al is het


gelijk aan of kleiner dan een nest van een vogel, Allah zal


voor hem een huis in het Paradijs bouwen.”


(Ibn Hibbân)


2. Beschermen van de eigen persoon:


Allah de Almachtige heeft de mens gecreëerd en heeft het


aanvallen van de mens verboden, of de aanval nu vanuit de


mens op zijn eigen lichaam is gericht om het te vernietigen,


zoals Allah heeft gezegd:


„„O jullie die geloven, nuttig elkaars bezittingen niet


onrechtmatig, behalve als het om een handelstransactie gaat


met wederzijdse instemming. En dood jullie zelf niet.


Voorwaar, Allah is Meest Genadevol voor jullie.”


(An-Nisâ‟ 4:29)


Of dat de aanval is gericht vanuit het ene individu op een ander


individu, ongeacht of het gaat om een gelovige of om een


ongelovige, zoals Allah heeft gezegd:


“En dood niet de ziel die Allah verboden heeft (om te


doden), behalve rechtmatig (d.w.z. in overeenstemming met


het islamitisch rechtssysteem).”


35


(Al-Isrâ‟ 17:33)


Wie een ander opzettelijk doodt, krijgt van de rechter


vergelding opgelegd. De ouders van de gedode persoon kunnen


ervoor kiezen om te vergeven en de vergelding achterwege te


laten. Allah de Almachtige zei: “O jullie die geloven, al-


Qisaas is jullie voorgeschreven in het geval van doodslag.


De vrije (persoon) voor de vrije (persoon), de slaaf voor de


slaaf en de vrouw voor de vrouw. Maar als hij (d.w.z. de


moordenaar) wordt vergeven door zijn broeder, laat het


vervolgen (van de dader) dan op redelijke wijze geschieden


en de betaling moet worden gedaan met goedheid. Dit is een


Verlichting en een Genade van jullie Heer. En wie dan


daarna nog een overtreding begaat, voor hem is er een


pijnlijke Bestraffing.”


(Al-Bâqarah 2:178)


3. Berschermen van de ziel:


Allah de Almachtige heeft mensen van dieren onderscheiden


door de mensen verstand (intellect) te geven, en dieren niet.


Om dit intellect te beschermen heeft Allah wetgevingen


gemaakt, en alles wat schadelijk is en het verstand doet


verminderen (zoals alcohol en andere drugs) verboden. Allah


de Almachtige zei “O jullie die geloven, de alcoholhoudende


dranken, het gokken, de afgodsbeelden en de pijlen zijn


slechts onreinheden en behorende tot het werk van de


satan. Dus vermijd deze, opdat jullie succesvol zullen zijn.‟‟


(Al-Mâ‟idah 5:90)


In Islam wordt het de moeder van de slechte daden genoemd


vanwege het grote gevaar dat erin schuilt voor zowel het


individu als de maatschappij. Het is een groot kwaad en de


basis van elke misdaad.


36


4. Beschermen van het geld:


Geld is de basis van het leven. Allah de Almachtige heeft het


tot een essentieel instrument gemaakt in het leven. Met geld


kan worden voorzien in basisbehoeften zoals eten, kleding,


scholing, het kopen van een huis etc.


Allah de Almachtige heeft de rechtmatige wijze waarop geld


kan worden verdiend verduidelijkt. Daarnaast heeft Hij elke


wijze van verkwisting van geld en uitbuiting van mensen


verboden. Hij heeft ons ook verboden om van andermans


eigendommen te „eten‟ door middel van omkoping, stelen,


gokken en wedden. Allah de Almachtige zei:


“O jullie die geloven, nuttig elkaars bezittingen niet


onrechtmatig.”


(An-Nisâ‟ 4:29)


Allah de Almachtige heeft ook verboden geld uit te geven aan


zaken die schade veroorzaken. Onnodig geld uitgeven is ook


niet toegestaan. Hij heeft, met betrekking tot geld, rechten


gegeven aan verwante familieleden, en aan de behoeftigen door


middel van liefdadigheid en weldadigheid. Allah de


Almachtige zei: “En geef de verwanten hun recht en (ook)


de behoeftige en de reiziger, en verkwist niet overvloedig.


Waarlijk, de verkwisters zijn de broeders van de satans, en


de satan is ondankbaar jegens zijn Heer.”


(Al-Isrâ‟ 17:26-27)


5. Beschermen van het nageslacht:


De Islamitische Sharia heeft datgene verboden wat kan leiden


tot illegale vermenging van afstamming, zoals overspel. Allah


zei:


37


“En nader de ontucht niet. Waarlijk, het is een


verdorvenheid en een slechte weg.”


(Al-Isrâ‟ 17:32)


Datgene wat het verkrijgen van nageslacht tegehoudt, zoals


homofilie en anale gemeenschap, is ook verboden. Allah de


Almachtige zei hierover: “En onder de mensen bevindt zich


degene wiens spraak jou (o Mohammed) in dit wereldse


leven zal behagen. En hij roept Allah aan om te getuigen


over wat zich in zijn hart bevindt, terwijl hij de meest


twistzieke is. En wanneer hij zich afwendt, trekt hij over de


aarde om daar verderf op te zaaien en om de gewassen en


het vee te vernietigen, en Allah houdt niet van het verderf.”


(Al-Bâqarah 204-205)


In de Islamitische Sharia zijn straffen opgenomen om de wetten


die Allah heeft geopenbaard om het leven van de mens te


reguleren, te bewaken. Om er zeker van te zijn dat deze


wetgevingen worden toegepast en gerespecteerd door de mens,


moet er een wet zijn die disciplinaire en strafrechtelijke


sancties bevat om degene te straffen die de wetten overtreedt.


Om deze reden heeft Allah de Hudud (straffen) ingevoerd,


gezien de Islamitische Sharia geen straffen omvatte maar enkel


rechten beschermde. Hudud (straffen) kan worden gezien als


het wetboek van strafrecht. Niet- Moslims verwarren vaak de


Hudud (straffen) met de Islamitische Sharia. Zij denken dat de


Islamitische Sharia alleen wetgeving betreft over straffen,


discipline en sancties zoals het afhakken van de hand van een


dief, doden en moord etc. Deze gedachte is onjuist, omdat de


Hudud (straffen) alleen worden opgelegd aan degenen die de


38


wetten van de Islamitische Sharia overtreden, met als doel ze te


beschermen en te voorkomen dat ze nogmaals worden


overtreden. Daarnaast worden mensenlevens, geld en eer


beschermd door het toepassen van de straffen jegens


overtreders. Tot slot wordt ook het menselijk geheel


beschermd, zoals een buitenmuur die de stad (wat de


Islamitische Sharia is) beschermd tegen bandieten die willen


inbreken en de bewoners willen aanvallen. Allah de


Almachtige heeft de waarheid gesproken:


“En er is voor jullie (een redding van) leven in al-Qisaas, o


bezitters van verstand, opdat jullie (Allah) zullen vrezen.”


(Al-Bâqarah 2:179)


De straffen zijn niet nieuw in de Islamitische Sharia. Allah de


Almachtige heeft straffen in alle goddelijke Sharia‟s


opgenomen, zoals Hij het opleggen van straffen in de Thora


beval die geopenbaard werd aan Musa (vrede zij met hem).


Allah de Almachtige zei:


“Voorwaar, Wij hebben de Thora neergezonden met daarin


Leiding en Licht. De Profeten, die zich (aan Allah) hebben


onderworpen, oordelen hiermee over de joden. En de


rabbijnen en de priesters (oordeelden) met datgene wat aan


hen was toevertrouwd van het Boek van Allah, en zij waren


hier getuigen van. Vrees daarom niet de mensen, maar


vrees Mij en ruil Mijn Verzen niet in tegen een geringe


prijs. En wie niet oordeelt met dat wat Allah heeft


neergezonden, zij zijn de ongelovigen. En Wij hebben


daarin voor hen voorgeschreven: een leven voor een leven,


een oog voor een oog, een neus voor een neus, een tand voor


een tand, en de wonden (worden vergolden) met het gelijke


daaraan. Maar wie het (d.w.z. de vergelding) kwijtscheldt,


het zal voor hem een boetedoening zijn. En wie niet oordeelt


39


met dat wat Allah heeft neergezonden; zij zijn dan de


onrechtplegers.”


(Al-Mâ‟idah 5:44-45)


Allah beval het opleggen van straffen ook in de Bijbel, die


geopenbaard is aan Iesa (vrede zij met hem). Allah de


Almachtige zei:


“En Wij lieten Iesa, de zoon van Maryam, in hun


voetsporen volgen, ter bevestiging van de Thora die


daarvóór was (geopenbaard). En Wij gaven hem het


Evangelie waarin Leiding en Licht was en ter bevestiging


van de Thora die daarvóór was (geopenbaard) en (als)


Leiding en een Vermaning voor de godsvruchtigen.


(Al- Mâ‟idah 5:46)


De leider van een moslimgemeenschap is verantwoordelijk


voor de tenuitvoerlegging van het straffen van de misdadiger.


Degene die de leider vertegenwoordigt kan dit ook doen, maar


de gemeenschap zelf behoort niet het heft in eigen hand te


nemen. Islam is een religie van orde, niet van willekeur of


barbaarsheid. In de tijd van de Boodschapper van Allah (vrede


zij met hem), voerde dan ook niemand een straf uit tenzij hij


(vrede zij met hem) daarvoor toestemming gaf. Allah de


Almachtige zei:


“En oordeel (o Mohammed) tussen hen met dat wat Allah


heeft neergezonden en volg hun begeerten niet, en wees op


je hoede voor hen zodat zij jou niet afhouden van een deel


dat Allah aan jou heeft neergezonden. En als zij zich dan


afwenden, weet dan dat Allah hen vanwege een aantal


40


zonden van hen (met een straf) wil treffen. En waarlijk, veel


van de mensen zijn zeker verdorvenen.”


(Al-Mâ‟idah 5:49)


1. Intrekken van de bekentenis van het misdrijf:


De mening van de meerderheid van de geleerden8 (Abu Hanîfa,


Ash-Shâfi„ei en Ahmad(


is dat wanneer iemand schuld bekent uit vrije wil, maar voor de


uitvoering van de straf de bekentenis intrekt, de straf niet wordt


uitgevoerd. In het geval hij zijn bekentenis niet intrekt, maar


ontsnapt tijdens de uitvoering van de straf, behoort niemand


hem te achtervolgen, mocht hij berouw tonen bij Allah.


Mâ„iz bin Mâlik (moge Allah tevreden met hem zijn) was een


weeskind en Hazzâl Al-Aslami (moge Allah tevreden met hem


zijn) was zijn voogd. Mâ‟iz beging een zonde door overspel te


plegen met een vrouwelijke slaaf uit de buurt, waarop Hazzâl


hem opdroeg dit op te biechten aan de Boodschapper van Allah


(vrede zij met hem). Nadat Mâ‟iz vier keer had bekend, droeg


de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) op om hem te


straffen. Tijdens het ondergaan van de straf vluchtte Mâ‟iz en


Abd Allah bin anis achtervolgde hem en ging door met de


strafuitvoering. Toen de Boodschapper van Allah (vrede zij met


hem) dit hoorde, zei hij:


8 Râ‟i Al-Gumhûr: Betekent de mening van de meerderheid van de


geleerden dezelfde mening delen, bijv. drie van de vier geleerden


(Abu Hanîfa, Mâlik, Ash-Shâfi„ei en Ahmad), die de vier wetscholen


hebben opgericht die zich bezig houden met Islamitische


jurispudentie.


41


“Waarom heb je hem niet laten ontsnappen! Moge hij


berouw tonen bij Allah en moge Allah zijn berouw


accepteren. O Hazzâl, als je hem zou bedekken met je


mantel zou dit beter zijn dan wat je nu hebt gedaan (m.a.w.


als je hem had gezegd berouw te tonen bij Allah en zijn


zonde te verbergen, zou dit beter zijn dan hem te zeggen


zijn zonde te bekennen).”


(Ahmad, Abu dawûd, Al-Hâkim)


Al-Baji zei: “De zin „Als je hem zou bedekken met je mantel‟


betekent dat Hazzâl Mâ„iz zou moeten opdragen berouw te


tonen en zijn zonde te bedekken, het noemen van het woord


„mantel‟ is gebruikt als verbeelding.”


2. Twijfel:


Hudûd (straffen) worden geschorst bij een veronderstelling.


Ûmar ibn al-Khattâb –moge Allah tevreden met hem zijn- zei:


“Het schorsen van de legale straffen doordat er twijfel is, is


meer geliefd bij mij dan het uitvoeren van een straf op basis


van veronderstellingen/aannames.”


(Musânnaf Ibn Abi Shaybah)


Het is om deze reden dat wanneer iemand geld steelt, denkend


dat het geld van hem is of hij er recht op heeft, zijn straf zal


worden geschorst.


3. Berouw:


Als een dader berouw toont voordat de autoriteiten hem


arresteren, wordt zijn straf geschorst, maar wanneer hij pas


berouw toont na de arrestatie wordt de straf niet geschorst.


Allah de Almachtige zegt:


“Behalve (voor) degenen die berouw tonen, voordat jullie


de macht over hen krijgen. En weet dat Allah Meest


Vergevingsgezind, Meest Genadevol is.”


42


(Al-Mâ‟idah 5:34)


Het beoogde berouw hier, waardoor een straf wordt geschorst


voordat de dader is gearresteerd, heeft betrekking op bandieten


(highwaymen 9 die paard reden en reizigers op hun weg


gewelddadig aanvielen om ze te vermoorden of hun geld en


vrouwen te stelen); hierover is consensus onder de geleerden.


Wat betreft de rest van de hudûd (straffen), zoals overspel en


stelen, zijn er twee meningen.


De eerste mening: Hudûd worden geschorst bij berouw voordat


de dader is gearresteerd.


De tweede mening: Dat de dader berouw toont voor een


arrestatie zorgt er niet voor dat de straf wordt geschorst. Wat


betreft het berouw voor laster (laster jegens een vrouw met


betrekking tot haar kuisheid), hierover zijn de geleerden het


eens dat de straf niet wordt geschorst en het hierbij niet


uitmaakt of het berouw voor of na de arrestatie wordt getoond.


Het spreekt voor zich dat een dergelijke zaak meer details


behoeft, voor deze informatie zou moeten worden gekeken naar


de Islamitische boeken betreffende jurisprudentie.


4. Terugtrekken van een getuigenis


Wanneer een getuige zijn verklaring terugtrekt na de


rechterlijke uitspraak en voor de uitvoering van de straf, zal de


straf worden geschorst


5. Interference (inmenging):


Als dezelfde daad (zoals diefstal) herhaaldelijk wordt gepleegd


voordat de autoriteiten de dader oppakken en hem straffen,


9 In de VS bekend als “snelwegman”, “ridders van de weg”, "heren


van de weg” en “wegagenten”, in Australia bekend als “wildernis


rangers”


43


wordt hij voor al deze diefstallen éénmalig gestraft.


Voorwaarde hierbij is dat de daad hetzelfde karakter heeft


(zoals in dit gevallen diefstal).


1. Mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor de


daden (Reden en puberteit):


Een straf kan niet worden toegepast op een kind, gestoorde of


verwarde geest. De Boodschapper van Allah (vrede zij met


hem) zei: “De pen is opgeheven (schrijft niet) voor drie


personen; de slapende totdat hij wakker wordt, het kind


totdat het volwassen wordt en de geestelijk gestoorde totdat


hij zijn verstand hervindt”


(Ahmad, Abu Dawûd, Al-Hâkim)


2. Keuze en geen dwang:


Allah de Almachtige zei:


“Degene die niet in Allah gelooft nadat hij (eerder) geloofde


(op hem rust de Woede van Allah), behalve degene die (tot


ongeloof) wordt gedwongen terwijl zijn hart rust heeft


gevonden in het geloof. Maar wie zijn borst openstelt voor


het ongeloof, op hen rust de Woede van Allah. En voor hen


is er een geweldige Bestraffing.”


(An-Nahl 16:106)


3. Gezondheid en bekwaamheid:


44


Aangezien de straf niet kan worden uitgevoerd bij iemand die


ziek is of een zwak lichaam heeft, maar pas nadat diegene beter


en gezond is.


4. Bewustzijn van het verbod.


Wenselijkheid om de zonde van de Moslim te bedekken:


Degene die een Moslim een zonde ziet plegen kan twee dingen


doen: Hij kan getuigen omwille van Allah, of hij kan de zonde


van zijn broeder of zuster bedekken. Dit laatste is beter en


hierover is veel informatie te vinden in de Islamitische


jurisprudentie. De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem)


zei:


“Wie een zonde of fout van een Moslim bedekt, Allah zal


een zonde of fout van hem in dit leven en het Hiernamaals


bedekken.”


(Muslim)


De Westerse media doet ons geloven dat de straffen in Islam


voor sommige delicten en misdaden (doodstraf voor de


moordenaar, het afhakken van de hand van een dief) hard,


wreed en grof zijn en ze zouden niet passend zijn in de huidige


tijd!


Het antwoord op deze misvatting:


Iedereen is het ermee eens dat deze misdaden (moord en


diefstal) een grote impact hebben op de maatschappij en dat ze


de maatschappij ernstige schade toebrengen. Ook vindt


iedereen dat tegen de daders moet worden opgetreden door het


45


opleggen van sancties. Als we kijken wat de onenigheid


veroorzaakt, is dit de soort sanctie die moet worden opgelegd.


Iedereen kan zichzelf afvragen: Wat is effectiever en meer


succesvol bij het terugdringen van misdaad? Zijn dit de straffen


die in Islam gelden, of de straffen die door mensen zijn


opgelegd en niets anders veroorzaken dan een stijging en


verspreiding van misdaad?


• Redelijkerwijs dient elke straf in een bepaalde mate „ hard‟ te


zijn om criminelen af te schrikken; anders gaat de werking van


de straf verloren.


• Het beëindigen van strafuitvoering vanwege de


genadeloosheid zou oneerlijk zijn jegens de samenleving. Hoe


kan de individu zich dan nog veilig voelen? Het uitvoeren van


de straf is een weldaad voor de samenleving en zelfs voor de


crimineel.


De hoofdregel in de Islamitische Sharia is dat alles toegestaan


is, zoals Allah de Almachtige zei:


“Zien jullie dan niet dat Allah waarlijk datgene wat zich in


de hemelen en datgene wat zich op de aarde bevindt aan


jullie dienstbaar heeft gemaakt? En Zijn Gunsten, zowel de


zichtbare als de verborgene, over jullie heeft uitgespreid?


En onder de mensen zijn er (sommigen) die over Allah


redetwisten zonder kennis, zonder Leiding en zonder een


verlicht Boek.”


(Luqmân 31:20)


Behalve datgene wat duidelijk in de teksten van de Sharia is


46


verboden, zoals de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem)


zei:


“„Het toegestane is wat Allah heft toegestaan in Zijn Boek,


en dat wat verboden is, is dat wat Allah heft verboden.


Waar Hij niet over zegt is datgene wat wordt vergeven, dus


accepteer de vergeving van Allah, want Allah is niet


vergeetachtig. Vervolgens reciteerde hij de volgende vers:


„En jouw Heer is niet vergeetachtig.‟ (Maryam 19:64).”


(Al-Hâkim)


Om die reden heeft de Islamitische Sharia de door de mens


gemaakte wetten die het leven van mensen reguleren niet


verboden, maar toegestaan zolang ze niet in strijd zijn met de


Sharia zoals het maritieme recht en arbeidsrecht etc. In plaats


daarvan heeft de Sharia de wetten verboden betreffende


misdaden of daden die een negatieve en zichtbare impact


hebben op iemands mentale, financiële, sociale, morele of


gezondheidssituatie. Met andere woorden, het verbod is in het


belang van de mens, gezien Allah Vrij is van alle behoeften van


Zijn Creaties, hun zonden zullen Hem niet schaden, en hun


gehoorzaamheid zal geen voordeel voor Hem hebben. Allah de


Almachtige zei:


“Zeg (o Mohammed): “(Maar) de zaken die mijn Heer heeft


verboden, zijn slechts de verdorvenheden, zowel het


zichtbare als het verborgene daarvan, de zonde, de


onrechtmatige overtreding, het toekennen van deelgenoten


aan Allah waarvoor Hij geen bewijs heeft neergezonden en


dat jullie over Allah (datgene) zeggen wat jullie niet weten."


(Al-A„râf 7:33)


47


Rechtbanken waar de Islamitische Sharia geldt in niet-


Moslim landen:


Er zijn mediacampagnes en persberichten die de aanwezigheid


van rechtbanken en raden voor de Islamitische Sharia in niet-


Moslim landen bekritiseren, hoewel deze landen moslims


hebben toegestaan dergelijke raden te hebben. Deze


rechtbanken zijn juridisch gezien geen feitelijke rechtbanken,


maar het zijn raden die moslims hulp bieden bij zaken als het


huwelijk, scheiding, erfrecht enzovoort. Bijvoorbeeld: Als


iemand wordt gedood, leggen deze raden geen straf op. In


plaats daarvan voert de politie onderzoek uit en wordt de


verdachte voorgedragen aan een gewone rechtbank in het


betreffende land. Deze mediacampagnes en persberichten


hebben als doel burgers angst aan te jagen jegens deze


Islamitische raden. Om die reden worden ze afgeschilderd als


raden en rechtbanken die het land overnemen. Dit is belachelijk


en onjuist en gebaseerd op de onwetendheid, zo niet haat,


jegens de Islam en moslims. Ze laten de mensen denken dat de


sancties die genoemd worden in de Islamitische Sharia in deze


raden worden toegepast buiten het zicht van het gezag van de


politie! Terwijl deze raden in feite hetzelfde zijn als de


„Persoonlijke wetten voor niet-Moslims‟ die bestaat in


Islamitische landen! Dit laat zien dat de Islamitische Sharia


tolerant is door niet-Moslims die in Islamitische landen wonen


te beoordelen op grond van hun eigen wetten in vele zaken. Het


gaat hierbij om zaken als huwelijk en scheiding enzovoort. De


Islamitische Sharia legt hen niet de Islamitische wetten op zoals


deze gelden voor Moslims in dergelijke zaken, tenzij de niet48


Moslims zelf willen dat de Islamitische rechtbank een oordeel


velt over hun zaak. Zelfs de handelingen die de Islamitische


Sharia veroordeelt en verbiedt zijn niet verboden voor niet-


Moslims, zoals het drinken van alcohol en het eten van


varkensvlees. De reden hiervoor is dat niet-Moslims niet


geloven dat het eten van varkensvlees en het drinken van


alcohol verboden is, ondanks het feit dat deze handelingen ook


verboden is volgens de leer in hun Heilige Bijbel, en hiervoor


zijn vele bewijzen.


Een voorbeeld van de kwaadwilligheid van deze


mediacampagnes en persberichten, die een politieke agenda


hebben, is dat van een presentator van een televisieshow die


aan moslims vroeg welke in zijn land leven: “Welke wet komt


naar jouw mening eerst, de Islamitische wet of de wet van dit


land?” De moslims antwoordden spontaan: “de Islamitische


wet komt eerst”. Dit is een volstrekt normaal antwoord omdat


de vraag op zich betekenisloos is en racisme en haat impliceert


aan de kant van de televisie presentator. De moslim bedoelde


met zijn antwoord dat het Woord van Allah boven het woord


van de mens staat. Hij bedoelde niet dat hij geen respect heeft


voor de wet van dat land! Daarnaast beveelt de Islamitische wet


hem om niet te doden, stelen en bedriegen, wat ook geldt in de


door de mens gemaakte wetten. Hierin is geen tegenstelling.


Wat de moslim ook bedoelde met zijn antwoord is dat wanneer


de „door de mens gemaakte wetten‟ in dit niet-Moslim land het


toestaan om een minnares te hebben, alcohol te drinken,


varkensvlees te eten of een abortus te ondergaan, hij deze


handelingen niet zou uitvoeren, maar de wetten van Allah zou


volgen en dus geen alcohol zou drinken of een foetus


vermoorden door middel van abortus. Om die reden bedoelde


hij met zijn antwoord niet dat hij de wetten van het land zou


overtreden. Wat betreft de straffen, zoals de straf voor diefstal


of moord, krijgt een moslim niet de straf zoals beschreven in de


49


Islamitische Sharia. Dit komt door de afwezigheid van


voorwaarden om een dergelijke straf toe te passen, gezien de


straffen in de Sharia opgelegd dienen te worden door een


Islamitisch heerser of vertegenwoordiger zoals een Islamitische


rechter. Daarnaast dient een moslim te leven naar de wetten en


regels van het land waar hij woont en hij dient zijn afspraken en


handelingen na te komen en niet te schenden, zolang deze hem


niet bevelen iets te doen wat Allah verboden heeft. Het is van


belang te onthouden dat we hier praten over een moslim die in


een niet-Moslim land woont, en niet in een Moslim land!


De moslim die in een niet-Moslim land woont dient de wetten


van dat land te respecteren en ze op te volgen zolang ze hem


niet bevelen Allah de Almachtige ongehoorzaam te zijn. Als


dat wel het geval is dient de moslim dit land te verlaten omdat


het de vrijheid van religie en persoonlijke rechten niet


respecteert. Bijvoorbeeld, als deze wetten een moslima bevelen


om haar hijab af te doen, dient zij dit land onmiddellijk te


verlaten om zichzelf te bevrijden van deze absurde regelgeving,


en het is niet toegestaan voor haar om de autoriteiten te


bestrijden met geweld en dergelijke. Als de wetten van een land


in tegenstrijd zijn met de rechten van een moslim zonder hem


te bevelen iets te doen wat Allah heeft verboden, dan heeft hij


het recht om deze wetten aan te vechten op een vredige manier


via parlementen of de media om zijn bezwaar te tonen!


Bijvoorbeeld, als de wet het niet toestaat een moskee te bouwen


waar moslims kunnen bidden, of als de wet het niet toestaat


moslims in polygamie te laten leven, terwijl het wel toegestaan


is buitenechtelijke relaties aan te gaan, dient de moslim zich tot


de rechterlijke macht of wetgever te richten zodat hij zijn


religieuze rechten krijgt die Allah de Almachtige hem opgelegd


heeft zoals bidden, of wat Hij heeft toegestaan zoals polygamie.


50


Zouden de niet-Moslim landen verplicht moeten worden de


Islamitische Sharia toe te passen?


Er zijn moslim emigranten of nieuwe moslims in bepaalde


westerse landen die demonstreren met zwarte vlaggen waarop


de twee geloofsgetuigenissen staan en teksten zoals: “Sharia in


Engeland”. Is dit goed of fout?


Om een antwoord op deze vraag te vinden moeten we de


volgende zaken in ogenschouw nemen:


• Ten eerste, deze mensen hebben de Islamitische Sharia niet


op de juiste manier geïntroduceerd aan de niet-Moslims in dat


land. In plaats daarvan hebben ze hen opgedragen het


onmiddellijk toe te passen, terwijl deze moslims weten dat de


niet-Moslims bij de Islamitische Sharia direct denken aan de


straffen zoals het afhakken van de hand van een dief. Hoe


kunnen moslims dan verwachten dat deze mensen het idee van


een Islamitische Sharia in het land zouden accepteren? Wat


betreft deze handeling, de moslims introduceren de Sharia niet


aan de niet-moslims, ze maken ze er bang voor!


• Deze moslims zijn meestal verward tussen de definitie van


Sharia en het Islamitische geloof, gezien hun doel met deze


handeling het uitnodigen naar Islam is. Echter door de manier


waarop zij dit wilden doen, dachten de niet-Moslims dat ze de


Islamitische wetten op hen van toepassing wilden laten zijn, of


dat ze hen zelfs straffen volgens de Islamitische Sharia wilden


opleggen.


• De Islamitische Sharia is de Sharia van een Moslim land, dus


niet-Moslim landen zouden niet verplicht moeten zijn om deze


wetten toe te passen. In de Islamitische geschiedenis sinds het


tijdperk van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) en


de rechtgeleide kaliefen is niet beschreven dat één van hen de


niet-Moslim landen heeft opgedragen om de Islamitische


Sharia toe te passen! Sterker nog, hoe kan een land dat niet


51


gelooft in Islam en waar het merendeel van de bevolking


Christen of Jood is en de leider ook Christen of Jood is, een


Sharia toepassen die niet hun eigen is!


• De vraag voor het toepassen van de Islamitische Sharia als


wet moet worden uitgedrukt binnen wettelijke kaders.


Bijvoorbeeld: deze vraag zou in het parlement moeten worden


uitgesproken omdat dit de enige plek is die gespecialiseerd is in


het goedkeuren van wetten. Als het wordt geuit door het


omhoog houden van spandoeken in de straten zou het burgers


uitlokken en boos maken, en het effect zou het


tegenovergestelde zijn en schade veroorzaken aan de Dawah


(inspanningen om de Islam te introduceren aan niet-moslims.


52


• Straf voor de dief, het afhakken van de hand of


gevangenschap.


• Straf voor de dief in de Bijbel.


• Zelfverdediging in de Islamitische Sharia.


• Zelfverdediging in de Bijbel.


• Zelfverdediging in de door de mens gemaakte wetten.


53


Alle strafwetten zijn vastgesteld om twee hoofddoelen te


behalen:


• Afschrikken/ontmoedigen: het afschrikken van degene die


iets strafbaars heeft gedaan om ervoor te zorgen dat hij dit niet


nogmaals zou doen, en het afschrikken van mensen zodat ze


niet zijn voorbeeld volgen en dezelfde fout begaan.


• Genade jegens het individu en de maatschappij: de


genade jegens het individu wordt bereikt door hem te


ontmoedigen een daad te plegen welke de rechten van een


ander schendt, en op deze manier zal hij niet gestraft hoeven


worden. Genade jegens de maatschappij houdt in dat de rechten


van mensen worden beschermd tegen degene die hen schade


wil toebrengen! Hier ontstaat een vraag: Welke van de twee is


meer ontmoedigend en genadevol naar de mens, de Islamitische


wet of de door de mens gemaakte wet?! Laten we aan de hand


van een aantal voorbeelden, zoals diefstal en de straf die


hiervoor staat in de Islamitische wet en de door de mens


gemaakte wet, kijken welke treffender is om bovengenoemde


doelstelling te behalen!


54


Ten eerste, we dienen ons te realiseren dat straffen geen


deugden of goede daden zijn, want als dit wel het geval was


geweest, zouden ze geen „straffen‟ worden genoemd, en zouden


ze hun doel verliezen, wat afschrikken/ontmoediging is. Als we


de straffen van een dief vergelijken (het afhakken van de hand


en gevangenschap), vergelijken we tussen twee kwaden en dat


is omdat dit beide „straffen‟ zijn, maar we kiezen de “beste van


het kwaad” en datgene wat het minst schadelijk is.


Als we hiernaar kijken vanuit een rationeel en redelijk oogpunt,


en als een vooruitstrevende benadering voor de toekomst, en


weg van het emotionele perspectief zien we het volgende: Het


is duidelijk dat het afhakken van een hand meer afschrikt dan


gevangenschap en een groter effect heeft wat betreft het


terugdringen van deze misdaad. Als een dief weet dat zijn hand


zal worden afgehakt, heeft het geen enkele zin om de misdaad


alsnog te plegen, hierdoor zal zijn hand dus veilig zijn evenals


het geld en de eigendommen van de mensen om hem heen. Als


we kijken naar gevangenschap, hoewel dit ook een straf is, het


zal een dief niet weerhouden te stelen gezien dit een tijdelijke


straf is. Als de dief weer in vrijheid is gesteld zal hij steeds


vaker stelen omdat hij de straf niet als erg ervaart. Allah de


Almachtige zei:


“En de dief en de dievegge, hak hun handen af als een


vergelding voor dat wat zij hebben verworven, als een


Bestraffing van Allah. En Allah is Almachtig, Alwijs.”


(Al-Mâ‟idah 5:38)


Wanneer Allah zegt “een bestraffing van Allah”, is het


duidelijk dat dit van Allah afkomstig is en niet van Zijn creatie.


Zijn creatie dient Hem te aanbidden, omdat Hij weet wat goed


voor hen is betreffende hun zaken en Hij weet wat beter voor


hen is in deze wereld. Hoewel het afhakken van de hand van


55


een dief een groter afschrik effect heeft dan gevangenschap, is


het ook meer genadevol jegens de dief en de hele maatschappij!


Dit is omdat door het afschrikken van de dief, veiligheid


gewaarborgd wordt voor de mensen, en zij hierdoor in een


veilige maatschappij kunnen leven waarin hun harten rust


hebben en ze niet bang zijn voor diefstal van hun eigendommen


en geld. Tegelijkertijd is het ook meer genadevol voor de dief


zelf omdat het hem redt van een schadelijke en nadelige


gevangenisstraf. Het is bekend dat de gevangenis gemeenschap


bestaat uit allerlei criminelen die verschillende misdaden


hebben gepleegd. Deze nadelen van gevangenschap vernietigen


de crimineel zelf en de maatschappij als geheel.


1. Stijging van criminaliteit onder criminelen:


Eén van de nadelen van de gevangenis is dat een crimineel


gevangen wordt gehouden ongeacht de misdaad die hij heeft


begaan. Hierdoor zitten criminelen in een omgeving met


allerlei andere criminelen en leren ze de kunst van alle soorten


misdaden en misdrijven. Dit is omdat de gevangenis als een


universiteit is, waar criminelen ervaringen uitwisselen en waar


„kleine‟ criminelen leren van de meer ervaren gevangenen. Op


deze manier leren zij andere en gevaarlijkere methoden om hun


misdaad uit te voeren. Hierdoor is de beginnende crimineel na


zijn vrijlating veranderd in een gevaarlijke crimineel die meer


schade aan de maatschappij kan toebrengen dan voorheen. Een


ander punt is dat gevangenen onderlinge vriendschappen


sluiten in de gevangenis die standhouden tot na hun vrijlating,


waardoor nieuwe criminele netwerken worden gevormd.


Netwerken waarin zowel een moordenaar, drugsdealer,


56


apotheker, computerprogrammeur en wetenschapper zitten. Het


enige wat hen samen heeft gebracht is de tijd die ze samen in


gevangenschap hebben doorgebracht voor verschillende


misdaden in aantal en ernst! Deze gevaarlijke kwestie wat


betreft de sanctie van gevangenisstraf heeft ervoor gezorgd dat


vele wetgevers hebben gezorgd voor „scheiding van


gevangenen in de gevangenis‟. Het was vanaf het begin


duidelijk dat deze maatregel zou falen gezien het onmogelijk is


dit daadwerkelijk te implementeren. Dit komt doordat het


isoleren van gevangenen zorgt voor psychische problematiek


en daarnaast brengt het hoge financiële kosten met zich mee


waar de belastingbetalende burgers voor opdraaien. Voor deze


maatregel moeten namelijk grote gevangenissen gebouwd


worden die zijn uitgerust met de nodige faciliteiten om isolatie


tussen gevangenen te kunnen bewerkstelligen!


2. Langzame dood voor de crimineel, psychologisch en


spiritueel:


De gevangenis vernietigt de mentale staat, en het spirituele


leven van een crimineel is voorbij op het moment dat hij de


gevangenis binnentreedt. De gevangene wordt in een kooi


opgesloten alsof hij een gevaarlijk dier is en in complete


isolatie gezet van de rest van de maatschappij. Nadat hij in


vrijheid wordt gesteld, keert hij gevaarlijker en meer geïsoleerd


terug naar de samenleving omdat het voor hem nog moeilijker


is geworden zich aan te passen aan de maatschappij. Daarnaast


keert hij terug naar de samenleving met vele psychische


problemen wat schadelijk is voor de mensen om hem heen!


3. Langzame economische dood voor de crimineel:


57


De gevangenis maakt het economische leven van gevangenen


kapot en laat het uit elkaar vallen vanaf het moment dat hij in


de gevangenis terecht komt. Als de gevangene een werknemer


is, wordt hij ontslagen van zijn werk. Als hij een eigen zaak


heeft of zakenman is zal zijn bedrijf ineenstorten en zijn werk


verloren gaan, wat zal leiden tot het uit elkaar vallen van het


economische leven van zijn familie en alle mensen die


financieel gezien van hem afhankelijk zijn. Zo raken zijn


werknemers hun baan kwijt wat weer effect zal hebben op hun


families. Dit veroorzaakt dus economische schade aan de


gevangene zelf en de mensen om hem heen, terwijl zij niks


verkeerd hebben gedaan!


4. Langzame sociale dood voor de crimineel:


Het leven in de gevangenis maakt een einde aan het sociale


leven van de gevangene op het moment dat hij de gevangenis


binnentreedt. Hoe kan hij een sociaal leven hebben als hij


opgesloten zit, ver weg van zijn vrouw, kinderen, familie en


vrienden?!


5. Collectieve straf voor de hele familie van de gevangene:


De families van de gevangenen krijgen te maken met


psychische en sociale kwellingen als gevolg van de


gevangenschap van hun familielid. Een vrouw wiens partner is


afgenomen, een moeder wiens kind bij haar wordt weg


gehouden en jongen kinderen die worden gescheiden van hun


eigen vader zonder zelf ook maar enige schuld te hebben! Hoe


is het mogelijk voor een gevangene om zorg te dragen voor de


psychische, financiële, seksuele en sociale behoeften van zijn


vrouw? Hoe kan hij zijn kinderen opvoeden en hen de liefde en


zorg geven die ze nodig hebben? Hoe kan hij voor zijn vader en


58


moeder zorgen als zij oud of ziek zijn? In feite is zijn


gevangenschap een straf voor hen allemaal! En dit is het


geval wanneer de gevangene een man is, maar als het een


vrouw betreft met kinderen, wie zorgt dan voor hen, voedt hen


en geeft hen wat ze nodig hebben? Welke wrede harten zijn het


die een moeder van haar kinderen kan scheiden en in


pleeghuizen kan stoppen? Wat voor zorg kunnen deze


pleeghuizen bieden aan kinderen wiens moeder is weggenomen?


Ja, ze zullen eten krijgen, drinken, en kleding, maar ze kunnen


nooit de warmte, liefde, opvoeding en zorgzaamheid van een


moeder bieden! Dit zal zonder twijfel zorgen voor een nieuwe


generatie kinderen met psychische en sociale problemen met


negatieve effecten die in de toekomst zichtbaar zullen worden,


en de samenleving zal dat niet verdragen!


6. Langzame politieke dood voor de crimineel:


De gevangenis is een langzame of zelfs snelle dood voor de


misdadiger. Daarnaast kan het zo zijn dat iemand onterecht in


de gevangenis zit, zoals in één van de ontwikkelde landen is


gebeurd, waar een aanklacht van financiële corruptie is


verzonnen jegens een hoog lid van de oppositie van dat land.


Vele ontwikkelde landen hebben die aanklacht als ongeldig


beschreven en er speelde een politiek belang bij het


uitschakelen van dit lid van de oppositie, die erg invloedrijk


was bij zijn publiek. De overheid van dit land had twee keuzes:


hem laten vermoorden, of hem politiek „doden‟ door middel


van gevangenschap en isolatie van de maatschappij en zijn


aanhangers!


7. Uitputting van de staatsbegroting en het inkomen van


belastingbetalende burgers met grote financiële lasten:


59


Het kost geld om gevangenissen te bouwen, ze te onderhouden,


te bewaken, salaris te betalen aan werknemers als officieren en


soldaten, laat staan hun wapens, de auto‟s die gebruikt worden


om gevangenen te vervoeren, officieren te verplaatsen van hun


huis naar het werk en gevangenen te voeden en in de


gevangenis te houden. Al deze kosten worden ingehouden van


de eerzame burgers die ten slotte eerder zijn beroofd! Dit is


omdat de overheid de belastingen van het inkomen van burgers


verhoogt zodat ze de kosten van de gevangenissen kunnen


dragen. Met andere woorden, de dief die van de burger heeft


gestolen voordat hij de gevangenis in moest, steelt nu weer van


deze burger vanuit de gevangenis, maar dan op een indirecte


manier! Het is dan ook niet vreemd wanneer deze burgers zelf


dieven worden door de druk van het betalen van belastingen die


hem opgelegd worden. In plaats van geld te spenderen aan


goede educatie voor zijn kinderen en goede


woonomstandigheden, wordt de burger gedwongen te betalen


voor het voedsel en verblijf van een dief in de gevangenis die


eerder nota bene van deze burger heeft gestolen! Aan de andere


kant, als het geld wat nu aan gevangenen, hun behoeften en het


salaris van de officieren en werknemers in deze gevangenissen


wordt uitgegeven, zal worden besteedt aan het verbeteren van


de leefomstandigheden van mensen met een laag inkomen, dan


zouden er geen dieven in de samenleving zijn! Bovendien heeft


de sanctie van gevangenschap gezorgd voor een leger aan


gevangenen, officieren en bewakers. Deze laatste twee zijn


hierdoor een verbruikte energie voor de samenleving, terwijl zij


een productieve energie hadden kunnen zijn die voor groei van


de maatschappij zou zorgen!


Dit zijn een aantal van de nadelen van het uitvoeren van


gevangenschap. Als een dief zou worden aangeboden te kiezen


tussen een straf waarbij één van zijn handen wordt afgehakt of


waarbij hij voor jaren wordt opgesloten, zou hij mogelijk