Εισαγωγή


Δόξα στον Αλλάχ, τον Κύριο της Ανθρωπότητας και των Τζινν και όλων όσων υπάρχουν, και ειρήνη στον Προφήτη Μωχάμμαντ, την οικογένεια και τους συντρόφους του.


Οι οπαδοί του Χριστιανισμού έχουν κάνει τεράστιες προσπάθειες για να εξαπλώσουν τα αμφίβολα πιστεύω τους σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στον Ισλαμικό κόσμο. Διαθέτουν διάφορα μέσα που τους βοηθούν να διαδώσουν τα παραπλανητικά ψεύδη τους, όπως η παροχή φαρμακευτικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών, ανθρωπιστικής βοήθειας σε αυτούς που υποφέρουν από καταστροφές και συμφορές, κλπ. Τέτοιες προσπάθειες συνοδεύονται συνήθως από θρησκευτικές τελετές, χριστιανική προπαγάνδα, ιερατική συμπεριφορά και αμέτρητες θεολογικές λέξεις και σλόγκαν. Μάλιστα, ορισμένες πρακτικές παράξενης φύσης τελούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να δοθεί η εντύπωση πως κάτι λογικό και σοβαρό παρουσιάζεται στον λαό, ο οποίος υποτίθεται πως πρέπει να πιστέψει ότι ο Χριστιανισμός βασίζεται πάνω σε σπουδαίες βάσεις και πρακτικές που έχουν ως στόχο τη σωτηρία της ανθρωπότητας.


Οι Χριστιανοί ισχυρίζονται πως η πίστη τους είναι κατασκευασμένη πάνω σε πυλώνες ανοχής, αγάπης, ελέους, συμπόνιας και αυταπάρνησης για χάρη των άλλων· και η πίστη και όλες οι προσπάθειές τους στο τέλος στοχεύουν στην ευτυχία και τη σωτηρία των ανθρώπων από τις αμαρτίες, και στην είσοδό τους στη Βασιλεία του Θεού, ισχυριζόμενοι πως ο Χριστιανισμός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον Παράδεισο. Επιπλέον, επιμένουν πως οι απόψεις και οι προσπάθειές τους θα οδηγήσουν τελικά και αναπόφευκτα την ανθρωπότητα στην αιώνια ευτυχία μέσω της σωτηρίας η οποία θα ελευθερώσει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες και θα τον εισάγει στη Θεία Βασιλεία του Θεού, όπου μόνο οι


 3 


Χριστιανοί εισέρχονται. Ωστόσο, η αλήθεια απέχει πολύ από τους ισχυρισμούς τους. Δύο από τα εκπληκτικά παράξενα πράγματα στα οποία πιστεύουν είναι (1) η ιδέα του αποκαλούμενου «προπατορικού αμαρτήματος και της συγχώρεσης» (την αμαρτία που έχει κληρονομηθεί σε όλη την ανθρωπότητα από τον Αδάμ), και (2) η συγχώρεση αυτού του αμαρτήματος μέσω της σταύρωσης. Πιστεύουν, επίσης, πως όλες οι άλλες θρησκείες είναι ψευδείς και αβάσιμες εφόσον καμία από αυτές δεν χορηγεί στον άνθρωπο το προνόμιο της σωτηρίας μέσω της πίστης στην ιδέα της σταύρωσης· συνεπώς, η μη Χριστιανοί δεν είναι άξιοι να εισέλθουν στον Παράδεισο.


Ποια είναι η απαρχή των αμαρτιών σύμφωνα με τους Χριστιανούς; Και ποια είναι η σοβαρότερη αμαρτία σύμφωνα με αυτούς;


Πώς μπορούν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες; Ποιες είναι οι αρνητικές συνέπειες που πηγάζουν από τις παραπλανητικές αντιλήψεις τους για την αμαρτία και τη συγχώρεση; Είναι ο Χριστιανισμός ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία;


Ποια είναι η αντίληψη του Ισλάμ για την απαρχή των αμαρτιών;


Και ποια είναι η σοβαρότερη αμαρτία σύμφωνα με το Ισλάμ;


Και ποιοι είναι οι ποικίλοι τρόποι που οδηγούν στην συγχώρεση;


Ποιες είναι οι θετικές συνέπειες που πηγάζουν από την Ισλαμική αντίληψη για τις αμαρτίες και τα διάφορα μέσα που υιοθετούνται για την εξάλειψή τους;


Προκειμένου να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα, ο συγγραφέας θα ασχοληθεί με το θεμελιώδες θέμα της αμαρτίας και της συγχώρεσης από μια αναλυτική οπτική γωνία. Αυτό θα


 4 


επιτευχθεί με τη σύγκριση του Χριστιανισμού (μια θεία θρησκεία που έχει υποβληθεί σε μια διαδικασία ανάμεικτης διαστρέβλωσης, αλλοίωσης και παραχάραξης κατά την οποία πολλές ειδωλολατρικές αντιλήψεις εισήχθησαν σε αυτήν) με το Ισλάμ, την αληθινή θρησκεία την οποία ο Αλλάχ έχει υποσχεθεί να προστατεύσει από κάθε διαστρέβλωση ή αλλοίωση. Αυτή η σύγκριση θα μεγαλώσει το ευρύ κενό ανάμεσα στο εγγενές ψέμα του Χριστιανισμού και την ειλικρίνεια του Ισλάμ.


Η παρούσα έρευνα θα ασχοληθεί με τα παρακάτω σημεία:


I) Αμαρτία και Συγχώρεση στον Χριστιανισμό:


1) Η Απαρχή των Αμαρτιών στον Χριστιανισμό


2) Τα Κύρια Μέσα Συγχώρεσης στον Χριστιανισμό, τα οποία είναι:


α) Σταύρωση


β) Μοναχισμός


γ) Βάπτισμα


δ) Εξομολόγηση


ε) Ευχαριστία και Μετουσίωση


II) Αμαρτία και Συγχώρεση στο Ισλάμ:


1) Η έννοια της αμαρτίας και της συγχώρεσης από την γλωσσολογική οπτική·


2) Η απαρχή των αμαρτιών στο Ισλάμ·


3) Τα κύρια μέσα συγχώρεσης στο Ισλάμ, τα οποία είναι


 5 


α) Απόρριψη όλων των διεφθαρμένων θρησκειών και ασπασμός του Ισλάμ.


β) αποφυγή παράνομων πράξεων, ιδιαίτερα σοβαρών αδικημάτων.


γ) τέλεση και τήρηση υποχρεωτικών θείων καθηκόντων και υπηρεσιών καθώς επίσης και των εθιμοτυπικών ενεργειών που επιβλήθηκαν και καθιερώθηκαν από τον Προφήτη Μωχάμμαντ .


δ) μετάνοια και ικεσία για την συγχώρεση από τον Αλλάχ.


ε) Επίκληση και ικεσία στον Αλλάχ.


 6 


I


I) Αμαρτία και Συγχώρεση ) Αμαρτία και Συγχώρεση στον στον Χριστιανισμό:Χριστιανισμό:


1) Η Απαρχή των Αμαρτιών στον Χριστιανισμό:


Η ιστορία της ανθρώπινης αμαρτίας σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ξεκινά με τον Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν) ο οποίος ζούσε με την Εύα στην Εδέμ, φυλάσσοντας τον Κήπο του Θεού. Τους επιτρεπόταν να τρώνε από όλα τα δένδρα στον κήπο εκτός από το Δένδρο του Καλού και του Κακού. Όμως ένα ερπετό έπεισε την Εύα να φάει καρπό από εκείνο το απαγορευμένο δένδρο. Η Εύα έδωσε λίγο και στον Αδάμ, ο οποίος έφαγε επίσης τον καρπό. Ως συνέπεια, έγιναν θνητοί και ο Θεός τους εξόρισε από την Εδέμ. Οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι ισχυρίζονται πως ο Αδάμ αποπλανήθηκε τόσο από την Εύα όσο και από το ερπετό, οι οποίοι των έπεισαν πως το απαγορευμένο δένδρο ήταν το Δένδρο της Γνώσης, κι αν έτρωγε τον καρπό του, θα του δινόταν υπερβατική γνώση. Οι Χριστιανοί ισχυρίζονται πως ο Θεός, πιστεύοντας πως ο Αδάμ θα γινόταν αντίπαλός Του μετά την απόκτηση της γνώση του αόρατου κόσμου, εξοργίστηκε και καταράστηκε τον Αδάμ ο οποίος εστάλη κάτω στη Γη.


Οι Χριστιανοί πιστεύουν πως η αμαρτία του Αδάμ είναι η μητέρα όλων των αμαρτιών. Είχε παραμείνει στενά συνδεδεμένη με τους απογόνους του για αιώνες μέχρι που πραγματοποιήθηκε το περιστατικό της σταύρωσης. Πιστεύουν επίσης πως το κακό υπήρχε αρχικά κι έπειτα εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο εξαιτίας του παραπτώματος του Αδάμ. Επιπλέον, αποδίδουν όλα τα ήδη των ανθρώπινων διαφωνιών και πολέμων σε αυτό το αμάρτημα.


Η ιστορία της σταύρωσης αποτελούσε πάντα πηγή αντιπαράθεσης ανάμεσα στους Χριστιανούς ηγέτες, οι οποίοι


 7 


ορισμένες φορές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο για απιστία και αθεϊσμό.


Ο Χριστιανός Απόστολος με την μεγαλύτερη επιρροή ήταν ο Παύλος, ο οποίος ουσιαστικά θεμελίωσε τα δόγματα του Χριστιανισμού που γνωρίζουμε σήμερα, ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με το προπατορικό αμάρτημα, τις αμαρτίες που ακολούθησαν και τον τρόπο για να συγχωρεθούν.


2) Τα Κύρια Μέσα Συγχώρεσης στον Χριστιανισμό:


α) Συγχώρεση μέσω της Πίστης στην Ιδέα της Σταύρωσης:


Το δόγμα της σταύρωσης είναι κεντρικό στον Χριστιανισμό.


Σύμφωνα με τον Παύλο, η σταύρωση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για όλα τα Χριστιανικά Δόγματα, και όσοι την αρνούνται δεν θεωρούνται Χριστιανοί και δεν αξίζουν τις ευλογίες του Θεού. Δεν μπορούν να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού ή να φτάσουν στη δόξα. Ο προορισμός τους είναι το αιώνιο μαρτύριο στην Κόλαση επειδή υπήρξαν ανυπάκουοι προς τον Ιησού Χριστό.


Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της ιδέας; Από πού προήλθε;


Το περιεχόμενο αυτής της ιδέας βρίσκεται σε μερικές από τις επιστολές του Παύλου προς του Ρωμαίους, του Κορινθίους και τους Εβραίους. Ισχυρίστηκε πως ο Χριστός δεν προδόθηκε και σταυρώθηκε από τους εχθρούς του (τους Ρωμαίους και τους Εβραίους) εξαιτίας της απειλής που παρουσίαζε για τις πεποιθήσεις και τις κοσμικές δυνάμεις τους, μα διάλεξε εκούσια να ταπεινωθεί και να σταυρωθεί ως κάποιο είδος εξιλέωσης για τις αμαρτίες των ανθρώπων, απελευθερώνοντάς τους έτσι από το


 8 


προπατορικό αμάρτημα που διέπραξε ο πατέρας τους, ο Αδάμ, ο οποίος έφαγε από το απαγορευμένο δένδρο.


Στην επιστολή του προς Ρωμαίους, ο Παύλος έγραψε «Γι' αυτό, όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, γιατί όλοι αμάρτησαν. Η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο και πριν να δοθεί ο νόμος. Αλλά χωρίς το νόμο δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως αμαρτία η παράβαση των εντολών του. Ωστόσο ο θάνατος κυριάρχησε σ’όλους τους ανθρώπους, από τον Αδάμ ως το Μωυσή, ακόμα και σ’αυτούς που δεν αμάρτησαν, όπως ο Αδάμ, ο οποίος παραβίασε μια ρητή εντολή του Θεού. Ο Αδάμ ήταν προτύπωση του μελλοντικού γεννάρχη. Η χάρη όμως του Θεού που έφερε ο Χριστός, δε συγκτίνεται με την παράβαση του Αδάμ. Γιατί εάν η παράβαση ενός ανθρώπου είχε ως συνέπεια το θάνατο όλων, πολύ περισσότερο η χάρη που μας δώρισε ο Ιησούς Χριστός, πλημμύρισε όλη την ανθρωπότητα.» (Προς Ρωμαίους 5:12-15)


Εδώ ο Παύλος ισχυρίζεται πως εκείνοι που δεν πιστεύουν στην ιδέα της σταύρωσης δεν αξίζουν ούτε το έλεος του Θεού, ούτε τη συγχώρεσή Του. Δεν θα πάνε στον Παράδεισο και δεν θα τους χορηγηθεί αιώνια ζωή. Αντίθετα, η αιώνια κατοικία τους θα είναι η Κόλαση επειδή αρνήθηκαν την ιδέα της κάθαρσης.


Υπό το φως της ερμηνείας του Παύλου για την αμαρτία του Αδάμ και τον τρόπο με τον οποίο συγχωρούνται οι αμαρτίες, όλοι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των προφητών και των αγγελιαφόρων είναι καταραμένοι από τον Θεό: ως εκ τούτου, η αναπόφευκτη μοίρα τους είναι αιώνιο μαρτύριο στην Κόλαση. Επιπλέον, όλοι όσοι αρνούνται την ιδέα της σταύρωσης και της σωτηρίας είναι μολυσμένοι με το προπατορικό αμάρτημα και εξορισμένοι από το Έλεος του Θεού.


 9 


Οι ιερείς επηρεάστηκαν σημαντικά από τις αντιλήψεις του Παύλου αναφορικά με την ιστορία της σωτηρίας. Ένας από αυτούς, ο Χάννα Μακάρ Αλ Ισάγουι έγραψε μια επιστολή κατά τον 12ο αιώνα μ.Χ. απευθυνόμενος στον Άμπου Ουμπαϊντουλλάχ Αλ-Καζράτζι, έναν Ανδαλουσιανό λόγιο, προσκαλώντας τον να πιστέψει στον Χριστιανισμό και στην ιδέα της σταύρωσης ώστε να σωθεί από το κληρονομημένο αμάρτημα. Η επιστολή εμφανίστηκε στο βιβλίο του Άμπου Ουμπάιντ Ανάμεσα στο Ισλάμ & τον Χριστιανισμό. Λέει, «Το Έλεος του Θεού και ειρήνη σε σένα. Δοξάζω το Θεό που μας καθοδήγησε ορθά και μας υποστήριξε με το γιο Του. Παρέτεινε το έλεός Του με την σταύρωση του Ιησού Χριστού ο οποίος μας λύτρωσε με το ιερό αίμα του. Μας έσωσε από το μαρτύριο της Κολάσεως και φορτώθηκε για μας τις αμαρτίες του Αδάμ. Έχυσε το δικό του αίμα για την ευτυχία ολόκληρης της ανθρωπότητας οι οποίοι εξαγνίστηκαν από αυτήν την αμαρτία, εκτός από εκείνους που δεν πίστεψαν σ’ αυτόν. Αν επιθυμείς να σου χορηγηθεί το Έλεος του Θεού και να κατοικήσεις στον Παράδεισο, πίστεψε στο Θεό και πες: ‘Ο Ιησούς Χριστός είναι υιός του Θεού, ο οποίος είναι ο Ίδιος ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα, τρεις θεότητες σε μία.»


Από πού προήλθαν αυτές οι σατανικές ιδέες;


Πώς διείσδυσαν μέσα στον Χριστιανισμό;


Ο φημισμένος δυτικός θεολόγος, Rodolf Boltman είπε στο βιβλίο του Ιησούς, «Ο Παύλος πήρε τις ιδέες του από τους Εβραίους της Μικράς Ασίας οι οποίοι υιοθέτησαν τον Χριστιανισμό. Επηρεάστηκαν σημαντικά από την ελληνική φιλοσοφία και τον μύθο της Μεγάλης Μητέρας, ο οποίος ήταν ευρέως διαδεδομένος στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Και φαίνεται πως ανέμειξαν τα δόγματα του Χριστιανισμού με την παλιά θρησκεία τους, η οποία δεν εγκαταλείφθηκε πλήρως.


 10 


Η θρησκεία της Μεγάλης Μητέρας πηγάζει από ένα μύθο για τη θεά Σαμπέλα, η οποία ήταν αρραβωνιασμένη με έναν άνδρα ονομαζόμενο Άττας. Εκείνη τον λάτρευε μα ξαφνικά αυτός πέθανε. Τον θρηνούσε. Η Φύση, συμπεριλαμβανομένων των δένδρων, των ποταμών και των θηρίων, μοιραζόταν μαζί της το πένθος και θλίψη κατέκλισε ολόκληρο το σύμπαν.


Ξαφνικά, όπως συνεχίζει ο μύθος, ο Άττας αναστήθηκε από το θάνατο. Είχε μεταμορφωθεί από έναν συνηθισμένο άνθρωπο με περιορισμένες δυνάμεις σε υψηλόφρονα θεό. Η Σαμπέλα ήταν τρισευτυχισμένη. Και η φύση ξανά μοιραζόταν την ευτυχία μαζί της. Ο ήλιος ανέτειλε, τα ποτάμια ξεχείλιζαν, και η γη έγινε πράσινη από τη βλάστηση. Οι άνθρωποι βγήκαν έξω για να γιορτάσουν την περίσταση. Έγινε έθιμο να γιορτάζουν αυτό το περιστατικό κάθε άνοιξη για να δοξάσουν τον Άττας, ο οποίος νίκησε το θάνατο κι έδωσε ζωή στη νεκρή γη. Εκείνη την ημέρα, συνήθιζαν να προσφέρουν θυσίες για το θεό που νίκησε το θάνατο. Χρόνο με το χρόνο, εμφανίστηκε μια τάξη μοναχών, οι οποίοι παρότρυναν τους ανθρώπους να πιστέψουν σε αυτόν το μύθο και να προσφέρουν θυσίες για τον Άττας προκειμένου να απελευθερωθούν από τις αμαρτίες τους και να εισαχθούν στην Βασιλεία του Θεού.


Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, το ότι ο Παύλος πήρε την ιδέα της σταύρωσης και της εξιλέωσης από τους Εβραίους της Μικράς Ασίας αφού ήταν και ο ίδιος αρχικά Εβραίος. Κατά το νεαρό της ηλικίας του ξεκίνησε να διώκει τους Εβραίους που προσηλυτίζονταν στον Χριστιανισμό καθώς οι νέες πεποιθήσεις και συμπεριφορές τους τον πρόσβαλλαν. Μα μία μέρα, ενώ ταξίδευε στην Δαμασκό, υποτίθεται πως άκουσε τη φωνή του Χριστού να του λέει γιατί καταδιώκεις τους οπαδούς μου. Αυτή η εμπειρία εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Παύλο ώστε σύντομα έγινε Χριστιανός.


 11 