Μουσουλμάνα δεν μπορεί ποτέ να αναπαυτεί βλέποντας αδικία και καταπίεση γύρω της. Όπως είπε κι ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ Τζούνιορ


«Θα πρέπει να μεταμεληθούμε σ’ αυτήν την γενιά όχι απλά για τα λόγια και τις πράξεις των κακών ανθρώπων αλλά για την απαίσια ησυχία των καλών ανθρώπων.»


Το Ισλάμ διατάσσει όλους τους Μουσουλμάνους να εργάζονται ενεργά για να διατηρήσουν την ισορροπία με οποία ο Θεός Δημιούργησε τα πάντα. Ωστόσο, άσχετα με το πόσο θεμιτός θα μπορούσε να είναι ο σκοπός, το ένδοξο Κοράνιο ποτέ δε συγχωρεί την ανθρωποκτονία και ειδικά την εκκαθάριση αθώων ατόμων. Η τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού δεν μπορεί ποτέ να ονομασθεί Τζιχάντ και δεν μπορεί ποτέ να συμβιβαστεί με τα διδάγματα του Ισλάμ.


Ιστορία της Ανοχής


Ακόμα και οι δυτικοί λόγιοι αποκηρύσσουν το μύθο που θέλει τους Μουσουλμάνους να πιέζουν άλλους να σπαστούν στο Ισλάμ. Ο μεγάλος ιστορικός De Lacy O'Leary έγραψε:


«Η ιστορία ωστόσο το ξεκαθαρίζει, ότι ο μύθος των φανατικών Μουσουλμάνων, που σάρωναν τον κόσμο επιβάλλοντας το Ισλάμ με την απειλή του ξίφους αυξάνοντας τις υποταγμένες εθνότητες, είναι από τους πιο φανταστικά άτοπους μύθους που οι ιστορικοί έχουν επαναλάβει» [3]


Οι Μουσουλμάνοι κυβέρνησαν την Ισπανία περίπου 800 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κι έως τη στιγμή που εκδιώχτηκαν, οι μη-Μουσουλμάνοι εκεί ζούσαν κι άκμαζαν. Επιπλέον, οι Χριστιανικές και Ιουδαϊκές μειονότητες επιβίωσαν στα Μουσουλμανικά εδάφη στη Μέση Ανατολή για αιώνες. Χώρες όπως η Αίγυπτος, το Μαρόκο, η Παλαιστίνη, ο Λίβανος, η Συρία και η Ιορδανία έχουν αξιόλογους Χριστιανικούς και/ή Ιουδαϊκούς πληθυσμούς.


Αυτό δεν εκπλήσσει έναν Μουσουλμάνο, διότι η πίστη του τον απαγορεύει ν’ αναγκάσει τους άλλους να ασπαστούν την άποψη του. Το ένδοξο Κοράνιο λέει:


«Η θρησκεία δεν επιβάλλεται. Είναι εμφανής η αλήθεια από την πλάνη. Όποιος απαρνηθεί τα είδωλα και πιστέψει Στον Αλλάχ, αυτός εμμένει σταθερά στον αδιάσπαστο κορμό της πίστης. Ο Αλλάχ Γνωρίζει κι Ακούει τα πάντα.»


Κοράνιο 2:256


Ισλάμ – Ο Μεγάλος Ενοποιός


Το Ισλάμ δεν είναι πολεμικό δόγμα, είναι ένας τρόπος ζωής, που υπερβαίνει φυλές και εθνικότητες. Το ένδοξο Κοράνιο μας θυμίζει επαναληπτικά την κοινή μας προέλευση:


«Άνθρωποι! Άνθρωποι! Σας πλάσαμε ἄρσεν καὶ θῆλυ και σας Κατατάξαμε σε λαούς και φυλές για ν’ αναγνωρίζεστε μεταξύ σας. Για Τον Αλλάχ πλησιέστερος Του είναι όποιος Σον σέβεται περισσότερο. Ο Αλλάχ Είναι Γνώστης και Κάτοχος των πάντων.»


Κοράνιο 49:13


Αυτή, είναι η καθολικότητα των διδαγμάτων του, που κάνει το Ισλάμ την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη θρησκεία στον κόσμο. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο συγκρούσεις και βαθιά σχίσματα ανάμεσα στους ανθρώπους, έναν κόσμο που απειλείται με τρομοκρατία, που απειλείται από άτομα και κράτη, το Ισλάμ είναι ο λαμπρός φάρος, που προσφέρει ελπίδα για το μέλλον.

Τι λέει το Ισλάμ για την Τρομοκρατία;


Ένα απ’ τα διακριτικά χαρακτηριστικά της εποχής


που ζούμε είναι η υπερβάλλουσα παρουσία της βίας στις κοινωνίες μας. Είτε είναι μια βόμβα, που εκρήγνυται σε μια αγορά, ή αεροπειρατεία ενός αεροσκάφους, όπου κρατούνται αθώοι άνθρωποι έναντι λύτρων για να επιτευχθούν πολιτικοί σκοποί. Ζούμε σε μια εποχή όπου η εκμετάλλευση, και η απώλεια αθώων ζωών έχει γίνει κοινοτοπικό.


Τέτοια είναι η ολοκληρωτικά διαπεραστική φύση της βίας, που δεν γνωρίζει διακρίσεις, που η «τρομοκρατία» θεωρείται ως μια απ’ τις κύριες απειλές για την ειρήνη, και την ασφάλεια στις κοινωνίες μας. Η λέξη τρομοκρατία χρησιμοποιήθηκε ευρέως μόνο πριν λίγες δεκαετίες. Ένα απ’ τα ατυχή αποτελέσματα αυτής της νέας ορολογίας είναι ότι περιορίζει τον ορισμό της τρομοκρατίας σ’ αυτήν που διαπράττεται από μικρές ομάδες, ή άτομα. Η τρομοκρατία, στην πραγματικότητα, εκτείνεται σ’ όλο τον κόσμο, και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Οι δράστες δεν ανήκουν σε κανένα στερεότυπο. Εκείνοι που θεωρούν την ανθρώπινη ζωή φτηνή, κι έχουν την δύναμη ν’ αναλώνουν ανθρώπινες ζωές, εμφανίζονται σε διάφορα επίπεδα της κοινωνίας μας. Ο καταπιεσμένος υπάλληλος, που σκοτώνει τους συναδέλφους του εν ψυχρώ, ή ο καταδυναστευόμενος πολίτης μιας χώρας σε κατάσταση κατοχής, εκτονώνεται ανατινάζοντας ένα σχολικό λεωφορείο είναι τρομοκράτες, που προκαλούν την οργή μας, και την αποστροφή μας. Ωστόσο ειρωνικά, ο πολιτικός που χρησιμοποιεί πανάρχαιες εθνικές έριδες ανάμεσα στους λαούς για να εδραιωθεί, ο αρχηγός κράτους, που διατάσσει βομβαρδισμό ολόκληρων πόλεων με κύματα αεροσκαφών, και τα υψηλά συμβούλια που καταπατούν εκατομμύρια πολιτών μέχρι θανάτου χρησιμοποιώντας το ύπουλο όπλο της συγκατάθεσης, σπάνια τιμωρούνται για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.


Είναι αυτός ο περιορισμένος ορισμός της τρομοκρατίας που εμπλέκει μόνο άτομα και ομάδες, αποβαίνοντας στη συσχέτιση των Αράβων με πράξεις καταστροφής και τρόμου, μ’ αποτέλεσμα, να γίνουν οι ίδιοι θύματα μίσους, βίας και τρομοκρατίας. Μερικές φορές η θρησκεία του Ισλάμ θεωρείται υπεύθυνη για τις πράξεις μιας δράκας Μουσουλμάνων, και συχνά για τις πράξεις και μη – Μουσουλμάνων!


Είναι δυνατόν το Ισλάμ, του οποίου το φως έδωσε τέλος στο Μεσαίωνα της Ευρώπης, τώρα να εισηγείται την επέλευση μιας εποχής τρόμου;


Είναι δυνατόν μια θρησκεία, που αριθμεί πάνω από 1.2 δισεκατομμύρια οπαδούς ανά τον κόσμο, και πάνω από 7 εκατομμύρια στην Αμερική, να προκαλέσει θάνατο και ακρωτηριασμό αθώων ανθρώπων; Θα μπορούσε το Ισλάμ, που το ίδιο τ’ όνομα του σημαίνει «ειρήνη» και «αφοσίωση στον Αλλάχ», να ενθαρρύνει τους οπαδούς του να εργάζονται για τον θάνατο και την καταστροφή;


Για πολύ καιρό δεν βασιστήκαμε σε λαϊκές μορφές στα ΜΜΕ, και στις ταινίες του Χόλιγουντ, για σχετικές απαντήσεις; Τώρα είναι ώρα να ανατρέξουμε στις πηγές του Ισλάμ, και στην ιστορία του για να καθορίσουμε αν το Ισλάμ πράγματι προκαλεί βία.


Η ιερότητα της ανθρώπινης ζωής


Το ένδοξο Κοράνιο λέει:


«Ο Αλλάχ Εχει Απαγορέψει να αφαιρείτε άδικα ζωή ανθρώπου. Αυτό σας Συνιστά και μακάρι να το συλλογιστείτε.»


Κοράνιο 6:151


Το Ισλάμ θεωρεί όλες τις μορφές ζωής ιερές. Ωστόσο, η ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, της παρέχεται μια ξεχωριστή θέση. Το πρώτο και πρώτιστο βασικό δικαίωμα του ανθρώπου είναι το δικαίωμα του ζην. Το ένδοξο Κοράνιο λέει:


«Όποιος αφαιρέσει ζωή κάποιου που δεν αφαίρεσε ζωή ή διέφθειρε την γη είναι σαν να σκοτώνει τον κόσμο όλο. Κι όποιος σώσει ζωή είναι να σώζει τον κόσμο όλο.»


Κοράνιο 5:32


Αυτή είναι η αξία μιας και μόνο ανθρώπινης ζωής, που το Κοράνιο εξισώνει την άδικη αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής με τη δολοφονία όλης της ανθρωπότητας. Έτσι, το Κοράνιο απαγορεύει ξεκάθαρα την ανθρωποκτονία. Η αφαίρεση της ζωής ενός εγκληματία με απόφαση του κράτους με σκοπό να απονείμει δικαιοσύνη απαιτείται για να υποστηρίξει την κυριαρχία του νόμου την ειρήνη και την ασφάλεια της κοινωνίας. Μόνο ένα σωστό και ικανό δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει αν ένα άτομο έχει χάσει το δικαίωμά του στη ζωή παραβλέποντας το δικαίωμα άλλων ανθρώπων στη ζωή και στην ειρήνη.


Η Δεοντολογία του Πολέμου


Ακόμα και σε κατάσταση πολέμου, το Ισλάμ διατάσσει να μεταχειρίζεται κανείς τον εχθρό του μεγαλόψυχα στο πεδίο μάχης. Το Ισλάμ έχει θέσει μια ξεκάθαρη γραμμή διάκρισης ανάμεσα στους εμπόλεμους και τους άμαχους ενός εχθρικού κράτους. Όσον αφορά τους άμαχους, όπως οι γυναίκες, τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς, κ.ά., τα διδάγματα του Προφήτη είναι τ’ ακόλουθα : «Μη σκοτώσετε ηλικιωμένο, παιδί ή γυναίκα»[1]. «Μη σκοτώσετε Μοναχούς σε μοναστήρια». «Μη σκοτώσετε ανθρώπους που καταφεύγουν σε τόπους λατρείας» [2]. Κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, ο Προφήτης είδε ένα πτώμα μιας γυναίκας στο έδαφος και παρατήρησε: «Δεν πολεμούσε. Τότε γιατί σκοτώθηκε;» Επομένως, στους άμαχους εγγυάται ασφάλεια ζωής ακόμη κι αν το κράτος τους είναι σε πόλεμο μ’ ένα Ισλαμικό κράτος.


Τζιχάντ ( Ο Ιερός Αγώνας )


Ενώ το Ισλάμ εν γένει είναι δυσνόητο στο δυτικό κόσμο, ίσως κανένας άλλος ισλαμικός όρος, εκτός από την λέξη «Τζιχάντ» δεν έχει προκαλέσει τόσο έντονες αντιδράσεις. Ο όρος «Τζιχάντ» έχει καταχραστεί πολύ, για να πλάσει περίεργες εικόνες βίαιων Μουσουλμάνων, που αναγκάζουν τον κόσμο να υποταχθεί στην κόψη του σπαθιού. Αυτός ο μύθος έχει διαιωνιστεί μέσω των αιώνων της δυσπιστίας, κατά την διάρκεια και μετά τις Σταυροφορίες. Δυστυχώς, όμως επιβιώνει μέχρι σήμερα.


Η λέξη Τζιχάντ προέρχεται από τη λέξη τζάχαντα, που σημαίνει αγωνίζεται. Επομένως, Τζιχάντ είναι μια κυριολεκτικά πράξη αγώνα. Ο Προφήτης Μοχάμαντ (Ευλογία και ειρήνη στο πνεύμα του) είπε πως το μεγαλύτερο Τζιχάντ είναι ν’ αγωνίζεται κανείς κατά των επίβουλων προκλήσεων της ίδιας του της ψυχής. Επομένως, το Τζιχάντ κυρίως αναφέρεται στην εσωτερικό αγώνα για να γίνει κάποιος ενάρετος άνθρωπος και ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στον Αλλάχ σ’ όλους τους τομείς της ζωής.


Κατά δεύτερο λόγο, το Τζιχάντ αναφέρεται σε αγώνα ενάντια στην αδικία. Το Ισλάμ, όπως πολλές άλλες θρησκείες, επιτρέπει την ένοπλη αυτοάμυνα, ή την τιμωρία ενάντια στην τυραννία, στην εκμετάλλευση, και στην καταφρόνηση. Το ένδοξο Κοράνιο αναφέρει:


«Γιατί δεν πολεμάτε για Τον Αλλάχ και για τους αδύναμους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που επικαλούνται λέγοντας Κύριε μας Βγάλε μας απ’ αυτή τη χώρα των ασεβών και Ανάδειξε για μας κηδεμόνα και υπερασπιστή.»


Κοράνιο 4:75


Έτσι, το Ισλάμ διατάσσει τους πιστούς ν’ αγωνίζονται κατά δύναμιν, ν’ εξαγνιστούν καθώς και να διαδώσουν ειρήνη και δικαιοσύνη στην κοινωνία. Μια