Të gjitha lavdërimet i takojnë Allahut, Zotit të gjithë


botëve. Paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi më të nderuarin


e Pejgamberëve, Muhammedin (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut


qoftë mbi të!), mbi familjen dhe shokët e tij.


Rruga për në Ahiret është e gjatë dhe e mundimshme. Ajo


është e shtruar me pengesa, barriera, të meta dhe gabime. Megjithatë


kurdoherë që muslimani ose muslimanja bie në gabim


ai ose ajo pason gabimin e tij me pendim, duke e lutur


Allahun që ta fal, duke iu kthyer Atij.


Ka shumë lloje të pengesave që muslimani mund t’i hasë


në rrugë për në Botën Tjetër. Disa shembuj të këtyre pengesave


mund të jenë: përtacia në kryerjen e veprave të adhurimit,


injorimi i adhurimit vullnetar, angazhimi i tepërt me gjëra të


papëlqyera, (të cilat Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk i preferojnë,


edhe pse ato nuk hyjnë në veprat e ndaluara) veprimi


i asaj që Allahu e ka ndaluar, humbja e kotë e kohës dhe


energjisë. Pa marr parasysh se a janë pengesat e vogla ose të


mëdha, ato akoma janë pengesa të pakapërcyeshme për ata, të


cilët nuk e kanë përgatitur veten sa duhet për këtë detyrë.


Është e vërtetë që nganjëherë, rënia në gabime ndoshta sinjalizon


fillimin e devotshmërisë dhe rrugës, e cila shpie në


pendim. Nëse ndodh ashtu, njeriu duhet të qëndrojë në rrugë


me vendosmëri derisa ai ose ajo të arrijë fundin e saj, ku dielli


i kësaj jete perëndon për herë të fundit, ndërsa dielli i botës


tjetër lind. Atje besimtarët do të jetojnë në kopshtet e Adnit


në kënaqësi dhe rahati. Ne e lusim Allahun të na bëj të gjithëve


banorë të xhenetit!


Abdul Malik el-Kasim


7


Pengesa e parë


MOS RESPEKTIMI I TË DREJTAVE TË


FQINJIT


Ka filluar muaji i shenjtë i ramazanit, muaj ky, të cilin kur


muslimanët e agjërojnë me bindje ndaj Allahut dhe me këtë


përpiqen të afrohen më tepër tek Ai. Barqet janë të uritura


dhe perëndimi i diellit është afër. Familja është e ulur rreth


tavolinës, ku është vendosur ushqimi për ta hapur agjërimin.


Sytë e të gjithëve, e sidomos të fëmijëve, po përcjellin lëvizjet


e nënës në pritje të ngrënies së ushqimit dhe pijeve që u ka


përgatitur. Kanë mbetur vetëm disa minuta për ta hapur agjërimin.


Duart janë larë dhe mëngët janë përvilur. Atëherë dëgjohet


zëri i myezinit që lajmëron fundin e ditës së dhjetë të


muajit të shenjtë. Të gjitha duart garojnë me nguti drejt pjatave,


kur papritmas tingulli i ziles së derës e thyen qetësinë e


çastit. Një nga fëmijët, i cili kishte agjëruar vetëm gjysmën e


ditës (sepse ai akoma është i ri dhe nuk e ka obligim të agjërojë)


nxiton te dera dhe pyet: “Kush është?” Një zë i dobësuar


nga uria dhe turpi përgjigjet: “Unë jam fqinja juaj.” Djaloshi


vrapon t’i tregojë nënës së tij dhe një ndjenjë e brengës e kaplon


familjen. “Çka e ka sjell fqinjën në këtë kohë?” “Mos i ka


ndodhur ndonjë fatkeqësi asaj ose fëmijëve të saj?” Nënës befas


i kujtohet se bashkëshorti i fqinjës nuk ndodhet në shtëpi


qe një kohë dhe ajo ngutet për t’ia hapur derën. Pasi i dëshiron


mirëseardhje fqinjës së saj, ajo e pyet: “Çfarë të ka ndodhur?”


“Shpresoj se çdo gjë është në rregull!” Fqinja e saj e ul


kokën dhe i thotë me një zë të turpshëm: “Ne po kërkojmë diçka


për ta çelur agjërimin. Fëmijët e mi janë të uritur dhe unë


akoma jam agjërueshëm.” Kështu që nëna e tërheq fqinjën


brenda me mirësi dhe i ofron bamirësinë dhe bujarinë e saj.


8


Kur babai doli në xhami për ta kryer namazin me xhemat,


ai vuri shikimin në shtëpinë e fqinjës dhe e kuptoi se vetëm


një mur ndanë në mes të urisë dhe barkut të ngopur, varfërisë


dhe bollëkut. Ai e pyet veten: “Fqinja jonë kërkoi ndihmë


vetëm kur iu përkeqësua gjendja shumë. Si ndodhi që ne nuk


e kishim pyetur për gjendjen e saj? Pse nuk e kishim vizituar?


Pse ajo erdhi te ne? A është se ne jemi fqinjët më të afërm


ose, sepse asaj i vjen turp dhe frikësohet që njerëzit e saj ta


marrin vesh se ajo është nevojtare?”


Ka shumë familje, të cilat jetojnë në kushte të njëjta të padurueshme,


sepse u mungojnë elementet themelore për t’i


plotësuar nevojat e ushqimit dhe pijes. Të gjithë ne duhet t’i


frikësohemi dënimit të Allahut, sepse ne flemë me bark të


ngopur, ndërsa fqinjët tanë muslimanë vuajnë nga uria, të


afërmit tanë i ka mundur hidhërimi dhe shokët tanë janë në


gjendje dëshpërimi.


Një herë një i afërm i imi drejtoi një hulumtim pranë një


organizate bamirëse për të vërtetuar gjendjen e familjeve që


përfitojnë nga ndihmat e organizatës. Rezultati ishte se disa


nga përfituesit e ndihmave janë familje që u përkasin fiseve


të njohura për pasurinë e tyre. Ai përmendi disa mbiemra të


familjeve, anëtarët e të cilave kanë mundësi që nga zekati që


duhet ta paguajnë çdo vjet, t’i mbajnë këto familje.


Materializmi ka hedhur shigjetat e helmuara në zemrat e


muslimanëve sa që frikësohem se komuniteti musliman do të


pësojë nga kjo deri në atë masë që vëllai nuk do të mbajë


lidhje më vëllain dhe e njëjta do të ndodhë me të afërmit dhe


fqinjët. Nëse nuk jemi në anën e të afërmve dhe fqinjëve kur


ata përjetojnë momente të vështira, atëherë kur do të jemi? A


kur Allahu t’u dërgojë ndihmën dhe ata në këtë mënyrë t’i kalojnë


vështirësitë?


Përgjigja duhet të jetë, “Jo.” Në vendin ku jetojmë ka jetimë,


të veja dhe nevojtarë. Si rrjedhim, sigurohu të pyetsh për


gjendjen e tyre dhe ndihmoju ta marrin atë që kanë nevojë


9


kështu që edhe ata ta lusin Allahun për juve, e ndoshta Allahu


për shkak të lutjeve të tyre do t’ju bëjë që kurrë të mos përjetoni


mjerim.


Tregime nga të parët (Selefët)


Shekik bin Ibrahim thotë: “Derisa ishim me Ibrahim bin


Ed’hemin, një njeri kaloi pranë nesh dhe Ibrahimi pyeti: “A


nuk është ky njeri filani?” Ne i thamë: “Po”. Ibrahimi i tha


një burri në tubim: “Shkoi pas dhe tregoi se Ibrahimi po pyet


pse nuk na përshëndete me selam.” Pasi e arriti personin në


fjalë dhe i parashtroi pyetjen, ai u përgjigj: “Pasha Allahun,


gruaja vetëm sa më ka lindur dhe unë nuk kam asgjë para


vete, kështu që nuk isha vetëdijshëm për atë që më rrethonte.”


Njeriu u kthye dhe e rrëfeu atë që e dëgjoi. Ibrahimi i


befasuar nga ngjarja shtoi: “Ne të gjithë jemi të Allahut. Si


është e mundur që ne nuk e kemi ditur gjendjen e shokut


tonë, derisa puna e tij u keqësua aq shumë?” Ibrahimi i tha


një burri që ishte i pranishëm që të shkonte te një vëlla musliman


dhe t’i huazonte dy dinarë, pastaj të shkonte në treg dhe


të blinte gjithë çka i vinte me një dinar, ndërsa dinarin tjetër


t’ia dhuronte për nevojat tjera. Burri rrëfen tregimin e tij:


“Unë shkova në treg dhe bleva çdo gjë që më erdhi me një dinar


dhe pastaj shkova te familja e nevojtarit. Trokita në derë.


U përgjigj gruaja e tij, e cila pyeti se kush ishte. Unë i thashë:


“Më duhet burri juaj.” Ajo u përgjigj se nuk është tani në


shtëpi. E luta që ta hapte derën me qëllim që ta bartnim mallin


që e kishim ngarkuar në deve. Ajo pyeti se kush e kishte


sjell gjithë atë. Unë iu përgjigja: “Vëllai juaj në Islam, Ibrahim


bin Ed’hemi. Ajo tha: “ O Allah! Mos e harro atë që ndodhi


sot nga Ibrahimi.”1


1 Sifetus-Safvah vëll. 4. fq. 155.


10


Pengesa e dytë


GËNJESHTRA NË ÇËSHTJE MARTESORE


E gjithë bota s’mund ta përfshijë lumturinë time, të cilën nuk


e fsheh, dhe një buzëqeshje e pafajshme duket në fytyrën time


derisa po dëgjoj shoqen duke më treguar për vëllain e saj.


“Ai dëshiron të martohet me ju,” thotë ajo. Pastaj filloi të lavdërojë


sjelljen e tij dhe shtoi: “Ju do të jetoni si princeshat e


Mesjetës. Ai do të përpiqet t’ju sjellë rehati dhe do t’ju mbulojë


me dashuri.” Gjërat ndodhën shpejt dhe ngazëllimi im


nuk më lejoi të mendoj me kujdes. Unë nuk kërkova asgjë,


bile as metrin, ose vendin ku do të jetoja. Madje as që pyeta


se a punonte, ose ku punonte. Ai ishte vëllai i shoqes sime të


ngushtë. Unë fillova t’i bëj planet për fustanin e nusërisë dhe


këshillohesha me të se çfarë stofi të përdorja, çfarë ari të blija,


si duhet të ishin enët e kuzhinës, çka i pëlqente atij dhe


çka nuk i pëlqente, dhe më në fund cila do të ishte dhurata më


e preferuar e tij.


Babai im u mahnit me përkushtimin tim për t’u martuar


me këtë njeri, mirëpo e luti Allahun t’i bekonte përpjekjet e


mia, ngase unë isha bija e tij e vetme.


Bashkëshorti im i ardhshëm zgjodhi hotelin më të shtrenjtë


për dasmën dhe unë isha e hutuar se çfarë dhurata do të më


jepte. Ndërkohë, e pushtuar nga ëndrrat dhe pasioni gjatë


ditës së dasmës isha shumë e lumtur. Megjithatë ëndrrat mbaruan


shpejt kur e kuptova se atij as që i interesonte se çfarë po


ndodhte dhe kalonte një pjesë të gjatë të natës jashtë shtëpisë.


Kurdoherë që dëshiroja të flisja për këto brenga, shoqja ime


më thoshte se unë duhej t’i kapërceja këto gjëra të vogla,


sepse ai ishte bashkëshort. Atëherë e kuptova se unë isha


martuar me të dhe jo me shoqen time dhe më në fund e mora


telefonin dhe e thirra babanë, i cili u gëzua kur ma dëgjoi zërin.


Mirëpo, unë me një zë të lodhur i thash: “Unë nuk e dua


11


atë, ai është narkoman. Babai më pyeti më zë të fuqishëm:


“Si ashtu, ku jeni tani?”


Ditët e lumturisë mbaruan shpejt dhe gëzimi u shndërrua


në pikëllim. “Si patët mundësi, shoqja ime e ngushtë, të më


mashtroni në këtë mënyrë? Nëse dikush si ai do të dëshironte


të martohej me ju, a do ta pranonit? A nuk patët turp të më


gënjeni?”


Disa gra kërkojnë nga motrat muslimane që të martohen


me ndonjë të afërm të tyre, i lavdërojnë ata dhe i përmendin


cilësitë e mira të tyre. Megjithatë, shumë nga ajo që thuhet


është gënjeshtër ose së paku zmadhim. Këtyre grave u themi:


“Nëse dikush ju gënjen, ju sigurisht do të zemëroheni? Pse


atëherë i gënjeni njerëzit, sidomos në çështje të martesës? A


pajtoheni që e njëjta t’i ndodhë bijës suaj?”


Tregime nga të parët


Shqyrtoje këtë shembull të njeriut, cili e flet vetëm të vërtetën.


Motra e Er-Rebi’ bin Hejthem erdhi ta vizitojë atë dhe


e përqafoi djalin e tij duke i thënë: “Si jeni djali im?” Er-Rebi’


e pyeti: “A i ke dhënë gji?.” Ajo tha: “Jo.” Er-Rebi’ pastaj


tha: “Pse atëherë nuk e flisni të vërtetën dhe ta quani atë


‘nipi im?”2


Pengesa e tretë


EKSPOZIMI I SEKRETEVE TË NJERËZVE


Kamerat e televizionit janë të përqendruara në fytyrën tënde


dhe i transmetojnë fjalët dhe shpresat tua. Ato transmetojnë lëngimet


dhe momentet e lumtura, bile edhe detajet më të vogla të


asaj çfarë ndodh në mes juve dhe bashkëshortit në dhomën e


2 Kitabus-Samt, p.255.


12


fjetjes. Këto kamera të televizionit e transmetojnë gjithë këtë


deri te veshët që dëgjojnë duke i përdorur fjalët tua.


Për ta elaboruar këtë themi se disa gra, sidomos ato që veç


sa janë martuar, u pëlqen të bisedojnë me shoqet e tyre dhe të


afërmet për bashkëshortët duke thënë: “Ai tha atë ose këtë; ai


më bleu një byzylyk ose më çoi në një vend të mrekullueshëm,


e kështu me radhë.” Disa nga ato madje i përsërisin fjalët


e dashurisë që burrat ua thonë, disa herë duke thënë se


bashkëshortët e tyre nuk mund të qëndrojnë larg tyre, bile


edhe për një kohë të shkurtë! Dikush nga ato ndoshta flet për


shprehitë e burrit të vet sa i përket gjumit dhe problemet që i


ka lidhur me këtë, duke ua përshkruar bashkëshortin shoqeve,


duke i përmendur të metat dhe gabimet e tij e kështu me radhë.


E gjithë kjo është e palejueshme në fe, pashije dhe çka


është më e rëndësishme, një lloj përgojimi dhe bartje fjalësh.


Nuk është e udhës që gruaja të përmend qoftë edhe një vepër


të mirë që ai e kryen për hir të Allahut, sidomos nëse ai nuk


dëshiron që të tjerët ta dinë.


E nderuara motër në Islam! Pse bisedoni për një çështje që


ai ua ka përcjell në besueshmëri? Mendoni për gratë, të cilave


u pëlqen që t’ju dëgjojnë kur ju u ekspozoni sekretet tuaja, disa


nga ato do të gëzohen që shoqja e tyre është e lumtur, mirëpo


do të dëshironin që bashkëshorti i shoqes të ishte bashkëshorti


i tyre ose i bijave të tyre. Disa nga këto gra i krahasojnë


bashkëshortët e tyre me bashkëshortin për të cilin mburret


shoqja gjithë kohën dhe ato fillojnë të mendojnë se kurrë


nuk kanë qenë të lumtura ose kurrë nuk kanë dëgjuar ndonjë


fjalë të mirë nga bashkëshortët e tyre. Në këtë mënyrë, nëse i


ekspozoni sekretet tua dhe bisedoni për bashkëshortin me


gratë tjera, ju ndoshta do të ndihmoni në shkatërrimin e martesave


të këtyre grave.


E nderuara motër e martuar, a është me rëndësi që ju t’i


ekspozoni sekretet tuaja, ose ato të bashkëshortit, ndaj atyre


që as nuk do të përfitojnë e as nuk do t’ju përkrahin nëse dëgjojnë


lajme të tilla. Në të kundërtën, ato ndoshta do t’ju kenë


13


zili dhe do ta hedhin syrin e keq në ju dhe në martesën tuaj.


Po ashtu ju dhe bashkëshorti juaj do të jeni temë e bisedës në


shumë ndeja, ku ju nuk jeni të pranishëm dhe ju do të bëheni


temë e bisedave dhe shakave, ajo çfarë ka ndodhur mes juve


do të bëhet përrallë për t’u treguar. Kjo nuk është mënyra për


ta çmuar dhuntinë që Allahu i ka dhënë motrës muslimane,


duke e martuar me një burrë të përshtatshëm.


Si rrjedhim, nëse ju e ekspozoni atë që ndodhë në martesën


tuaj, sidomos në natën, javën, muajin dhe vitin e parë, ky


lajm do të arrijë në veshët e shumë grave dhe burrave. Mendoni


se a do të ishte kjo e pranueshme dhe ju natyrisht do të


përgjigjeshit në mohore. Për këtë arsye duhet të jeni në dijeni


për kamerat e televizionit që janë fokusuar në fytyrën tënde,


kur ju jeni duke biseduar me të afërmet, shoqet, motrat etj.,


sepse çfarëdo që thoni mund të bëhet ‘program sentimental


me seri’ që transmetohet në shumë shtëpi. Përmbaje gjuhën


tënde!


Tregime nga të parët!


Ataë bin Rebah thotë: “Ata të cilët ishin para jush e konsideronin


bisedë të kot çdo gjë përveç asaj që Allahu ka zbritur


(Kur’anin dhe Sunetin), urdhërimin në të mirë dhe ndalimin


nga e keqja dhe bisedimin për çështje prej të cilave varet jetesa


në tokë. A thoni se nuk i keni me vete ata që ju shikojnë,


Kiramen Katibin, (shkruesit e ndershëm të veprave, njëri në


të djathtë dhe tjetri në të majtë, të cilët i shkruajnë veprat e tij


ose të saj) as një fjalë nuk e shqiptoni e të mos ketë kujdestar


të gatshëm për ta regjistruar atë?” A nuk do t’ju vijë turp nëse


njërit nga ju i hapet regjistri i punëve që i bën gjatë ditës, e të


mos gjejë aty asnjë vepër për Botën Tjetër?”3


3 Es-Sijer, vëll. 5 fq.86.


14


Pengesa e katërt


MOSVESHJA E HIXHABIT


E lyer me kozmetikë, ajo ka të veshur një vello të hollë, të cilën


do ta fiksojë kurdoherë që i lëvizë nga fytyra, ajo ec drejt


shoferit të familjes dhe e thirr: “Piter!” Piteri përgjigjet me


nxitim dhe më përulje qëndron disa hapa larg saj, “Çfarë dëshironi?’


Ajo i jep disa para dhe kërkon që të shkojë për të


blerë qumësht për foshnjën. Ai nxiton t’i bindet urdhrit të saj,


derisa ajo kthehet në shtëpi.


Kur kushëriri i saj troket në derë, ajo ngutet ta hap atë për


të, duke i tundur duart, edhe pse qafa dhe flokët i duken. Ajo


bisedon me të dhe kënaqet duke qeshur, ndërsa ai rri ulur


brenda shtëpisë dhe e pret çajin që ajo e përgatit, derisa bashkëshorti


ose vëllai vjen të takohet me të. Pastaj, kunati troket


në derë dhe ajo i hap derën, tund duart me të dhe e fton brenda,


edhe pse bashkëshorti i saj nuk është ende në shtëpi.


Më vonë, e veshur me rrobën e jashtme, abajen, ajo e


mbyll derën e veturës dhe shoferi e çon te rrobaqepësi, ku ka


shumë burra të huaj të pranishëm, por ajo nuk brengoset. Ajo


bisedon me rrobaqepësin, sikur të bisedonte më nënën ose


gjyshen e vet. Ai ia merr masat, pastaj ajo e mbulon fytyrën


dhe merr leje.


Pastaj shkon në dyqan të parfumeve, ku e lë të lirë hundën


që të gjejë erën më të mirë. Shitësi i ndihmon, duke i spërkatur


këtë ose atë parfum në dorë. Ai thotë: “Ky parfum është


për gosti dhe ky tjetri është për këtë ose atë ngjarje.” Ajo pastaj


i ofron dorën tjetër, kështu që të mund të nuhat aromat


tjera. Ajo bisedon me të lirshëm.


Pas kësaj ajo shkon tek argjendari dhe lirisht i jep dorën që


ai t’i provojë llojet e ndryshme të unazave dhe byzylykëve në


gisht ose dorë të saj. Ajo pastaj shkon në dyqanin e rrobave


dhe i ankohet shitësit se e ka blerë një palë rroba dhe po kër15


kon një palë tjetër që shkon me to. Ai i tregon asaj rroba të


ndryshme dhe ajo vendos se çfarë ngjyre shkon me rrobat që i


kishte blerë. Atëherë afrohet te shitësi dhe e pyet për çmimin


e rrobave që i ka zgjedhur. Ai i thotë se çmimi është më i lartë,


por do të bëj një zbritje. Ajo përpiqet ta ul më shumë


çmimin e rrobave dhe i thotë: “Për mua sa m’i jepni?” Me këtë


ajo e humb turpin; ai i jep ato me një çmim të mirë.


Unë e mbroj nderin tim me para dhe kurrë nuk e njollosi


atë, Allahu mos i bekoftë paratë pas humbjes së nderit!


A e pranoni xhehenemin si vendbanim dhe flakët e tij si


hapësirë për frymëmarrje? Ju jeni zotëruese e turpit dhe e


natyrës së mirë, kush të urdhëroi të vishni hixhab? A nuk të


urdhëroi Allahu dhe i Dërguari i Tij të vishni hixhab?


Atëherë pse e zemëroni Zotin e qiejve dhe tokës, i Cili ka


mundësi që gëzimin t’ua bëjë pikëllim, mirëqenien t’ua bëjë


sëmundje dhe lumturinë t’ua bëjë mjerim? A keni mundësi t’i


rezistoni ndonjërës nga këto ose a ju pyet dikush për këtë?


Kush ju urdhëroi që hixhabin (mbulesën islame) ta konsideroni


dy llojesh? Një lloj që i lejon disa burrave ta shohin fytyrën,


flokët dhe duart dhe një lloj që nuk u lejon burrave këto


liri? Ku do të qëndrojnë shoferi, shitësi, rrobaqepësi, i biri


juaj dhe bashkëshorti Ditën e Gjykimit, në krahasim me juve?


Ju do të qëndroni vetëm, e përulur nga barra e rëndë e gabimeve


dhe mëkateve. Kur shikoni në të djathtë ju shihni xhenetin


dhe kur shikoni në të majtë ju shihni flakën e xhehenemit.


Si rezultat, ju zgjodhët destinacionin tuaj.


Kam dëgjuar se njëherë një grua vuante nga një dhimbje e


madhe e veshit dhe pasi që e bindën me vështirësi që ta lejojë


mjekun t’ia kontrollojë veshin, ajo e zbuloi vetëm veshin,


ndërsa pjesën tjetër të fytyrës e mbante të mbuluar. Kjo e nxiti


mjekun që t’i thotë: “Unë jam mjeku dhe ju jeni si nëna


ime, kështu që zbuloje fytyrën.” Ajo i tha me bindje të fortë


ndaj Zotit: “Ju erdhët të ma kontrolloni veshin dhe unë ua


zbulova atë!”


16


Tregime nga të parët


Hatim el-Asam tha: “Është e mashtruar zemra e atij që nuk


mendon për katër rreziqe dhe ai kurrë nuk është i sigurt nga


mjerimi. Së pari, rreziku i Ditës së Ndarjes, kur Allahu do të


deklarojë: “Ky grup është për në xhenet dhe ky grup është për


në xhehenem. Njeriu nuk e di se cilit grup do t’i takojë. Së


dyti, njeriu u krijua në tri errësira, kur engjëlli e shpalli atë në


mesin e njerëzve të lumtur ose në mesin e njerëzve të mjerë.


Njeriu nuk e dinë se a është caktuar se do të jetë nga njerëzit


e lumtur ose të mjerë. Së treti, kujtimi i trishtimit që pason


pas vdekjes, sepse njeriu nuk e di a do t’i jepen lajme të mira


të kënaqësisë së Zotit ose lajme të këqija të zemërimit të Tij.


Së katërti, Dita kur njerëzimi do të qëndrojnë në grupe të


shpërndara (kështu që t’u tregohen veprat e tyre) dhe njeriu


nuk e di se nga cila rrugë do të merret.”4


Pengesa e pestë


VONIMI I MARTESËS


Ajo kërkon te i fejuari cilësi, të cilat janë më afër ëndrrave se


sa realitetit, për këtë arsye ajo refuzon çdo burrë që i ofron


martesë, sepse nuk i ka këto cilësi. Atë e kërkojnë njerëz fetar,


me sjellje të mirë, mirëpo kur njoftohet se është i varfër


ose se nuk e ka vazhduar shkollën ajo e refuzon dhe pret se


çfarë do t’i sjellë e ardhmja, duke mos e hetuar se ditët dhe


netët po kalojnë dhe se ajo po plaket me kalimin e kohës. Papritmas,


ajo e kupton se vajzat e moshës së vet janë martuar


dhe kanë shtëpi e fëmijë derisa ajo ende këmbëngul në mendimin


e vet. Vitet kalojnë dhe rinia e saj fillon të zbehet,


kështu që ajo bën lëshime në disa kushte në të cilat insistonte


më parë, duke pranuar atë që është më i dobët në besim, sjell-


4 Xhami’ul Ulum vel Hikem, fq.71.


17


je dhe edukim. Ajo tani po vuan sepse nuk e praktikoi urdhrin


e të Dërguarit të Allahut, (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë


mbi të!): “Nëse u kërkon dikush për martesë, fenë dhe


sjelljen e të cilit e pëlqeni, atëherë prano që të martohesh


me të.”


Në këtë hadith, e nderuara motër, i Dërguari i Allahut,


(Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!) ka përmendur dy


kushte, të cilat garantojnë një jetë të lumtur martesore, feja


dhe sjellja e mirë. Ato janë dy tipare të lidhura njëra me tjetrën


dhe përbërës esencial për një martesë të qëndrueshme, e


cila është plot lumturi dhe dashuri.


Sa i përket ëndrrës së saj për burrin e qëlluar, është fakt se


shumica e të rinjve që kanë arritur moshën martesore janë në


gjendje të njëjtë financiare. Sa të rinj ka që i kanë milionat


ose që punojnë si ministra në qeveri? Në të kundërtën, shumë


të rinj që dëshirojnë të martohen janë studentë, të cilët nuk


kanë pasuri të mjaftueshme. Disa çifte të martuara thonë se


vitet më të lumtura të martesës kanë qenë gjatë kohës së studimeve,


kur gruaja qëndron pranë burrit dhe e ndihmon atij


t’i avancojë studimet përpara.


Si rezultat, e nderuara motër muslimane, mos u mbështet


në ëndrra ose pamje të jashtme kur të zgjedhësh njeriun me të


cilin do të martohesh, e as mos e bë pasurinë shpresë për të


cilën lëngon. Kur vjen për t’ju kërkuar në familje një djalë i


mirë e fetar, sjelljen e të cilit e pëlqeni, atëherë mos hezito


për t’u martuar me të për shkak të gjendjes së vështirë financiare


që ka, sepse pasuria nuk mund t’ju sjell lumturi. Ndoshta


Allahu ju dhuron devotshmëri dhe me këtë arrini çfarëdo


që dëshironi.


Tregime nga të parët


Esma bint Ebu Bekër thotë: “Ez-Zubejr, u martua me mua


në kohën kur nuk kishte asnjë para, rob ose ndonjë pasuri tjetër


përveç një kali dhe një deve. Unë e ushqeja kalin, kujdesesha


për të. Po ashtu e ushqeja edhe devenë me fara të shtypu18


ra të hurmave dhe i sillja ujë. Farat e hurmave i bartja në kokë


nga një largësi prej tetëmbëdhjetë milje. Kur Ebu Bekri,


paqja qoftë mbi të, më dërgoi një shërbëtore për t’u kujdesur


për kalin, ky ishte një lehtësim i madh për mua!5


Pengesa e gjashtë


MOSTOLERIMI I TË METAVE TË NJËRITJETRIT


Polemika u nxeh, zërat u ngritën dhe pastaj pasoi vaji.


Kështu rrodhën gjërat, qetësia kaploi dhomën bashkë me


vuajtjet shpirtërore që i solli kjo ngjarje.


Motër muslimane! Çdo person, mashkull ose femër, ka të


meta. Gruaja e mençur, e cila e ka parasysh këtë fakt, nuk i


shikon njerëzit në ndonjë mënyrë tjetër, ashtu siç nuk e shikon


edhe bashkëshortin e vet.


Ajo e di se nuk është martuar me një bashkëshort të përkryer,


sepse nuk ka njeri të përkryer, përveç pejgamberëve të


Allahut. Si rezultat, ajo përdorë urtësinë e saj për t’i parandaluar


rrugët dhe mjetet që e mërzitin dhe e zemërojnë bashkëshortin.


Ajo gjithashtu kërkon rrugë dhe mënyra, të cilat i


ndihmojnë ta përfitojë dashurinë dhe respektin e tij.


Gruaja muslimane e kërkon shpërblimin e Allahut për çdo


punë që e bën në shtëpi për bashkëshortin dhe fëmijët. Ajo


mbështet në ndihmën dhe udhëzimin e Allahut për ta drejtuar


bashkëshortin e saj në destinacionin që është i kënaqur, duke


përdorur fjalë të mira dhe dashuri të sinqertë.


Në të kundërtën, shumë gra gabojnë për shkak të kuptimit


të shtrembër të gjërave ose për shkak të të metave që kanë,


kur mendojnë se e meritojnë këtë ose atë tretman, sepse ajo


është ky ose ai person. E nderuara motër, më mirë për juve


5 El-Ihjau, vëll.2 fq.67.


19


është të kuptoni se keni edhe të drejta e edhe obligime. Në


këtë mënyrë, si një grua e mençur muslimane, ju me durimin


që e bëni shpresoni në shpërblimin e xhenetit. Pra, kur diçka


nuk ju pëlqen, ju do të përmbaheni dhe do të duroni e me këtë


meritoni shpërblimin e Allahut. Për më tepër, nëse hiqni dorë


nga ajo që e dëshironi shumë dhe bashkëshorti juaj vepron në


të njëjtën mënyrë, anija e familjes do të drejtohet në brigjet e


sigurisë dhe qetësisë.


E nderuara motër, dije se çdo bashkëshort ka çaste të lumturisë


dhe çaste të lodhjes. Ju duhet të zgjidhni momentin e


duhur për t’i diskutuar kënaqësitë dhe pakënaqësitë tuaja. Për


më tepër, edhe nëse bashkëshorti juaj është nga njerëzit më të


mirë, dije se ai ndoshta nuk është në dijeni për disa ankesa


tua, sidomos nëse është i angazhuar me punë. Si rrjedhim,


nga ju le të dëgjojë vetëm fjalë të mira, të shoqëruara me buzëqeshje


dhe mos nxito me kundërpërgjigje. Mos thuaj se kjo


është shenjë dobësie. Nëse e meta që ju mërzit juve do të ishte


e metë e juaja dhe nëse ai do t’ju këshillonte duke përdorur


fjalë të ashpra dhe duke e ngritur zërin, ju sigurisht nuk do ta


pëlqenit këtë fare. Në anën tjetër, nëse ai u përkujton për të


metat tuaja, duke përdorur këshilla të buta, ju natyrisht do ta


pëlqeni këtë sjellje. Në fund, zgjidhni mënyrën më të mirë që


të tjerët dëshironi t’ju trajtojnë dhe preferoje bashkëshortin


tuaj me këtë.


Tregime nga të parët


Transmetohet se një burrë erdhi tek Umeri r.a. për t’iu ankuar


për sjelljen e keqe të bashkëshortes. Kur u afrua te shtëpia


e prijësit të muslimanëve, ai dëgjoi gruan e Umerit r.a.


duke i folur fjalë të ashpra, ndërsa Umeri qëndronte i qetë


dhe nuk ia kthente fjalën (ndonëse Umeri kishte mundësi ta


ndalonte atë). Kështu burri vendosi të kthehet, duke i thënë


vetes: “Nëse kështu është puna me prijësin e besimtarëve,


atëherë çfarë pres unë?” Umeri r.a. doli dhe e pa burrin duke


u larguar. Ai e thirri: “Çka keni nevojë?” Burri tha: “O prijës i


20


besimtarëve! Unë erdha që të ankohem për sjellje e keqe të


gruas time dhe dëgjova atë që ndodhi në mes juve dhe gruas


tuaj. Kështu që u ktheva me mendimin se nëse kështu është


gjendja me prijësin e besimtarëve, atëherë çfarë pres unë.”


Umeri r.a. tha: “Unë jam i durueshëm me të, sepse ajo ka të


drejta ndaj meje.”6


Pengesa e shtatë


MARRJA ME PUNË TË HUAJA


Ajo nxori një ofshamë në shenjë qetësimi, derisa e mbyllte


derën e veturës dhe ulej pranë bashkëshortit. Ajo nuk i dha


shansin bashkëshortit që ta pyes për mendimin që kishte për


të afërmit e tij. Ajo tha: “Ishte sikur me qenë në provim, ndonëse


shkova si vizitor për t’i përshëndetur ata. Ata më bën


shumë pyetje, bashkë më dukej sikur të hidhnin shigjeta në


mua. Më pyetën se ku studioja, sa e kam blerë fustanin, kush


ta ka blerë e kështu me radhë. Nuk kisha kohë të merrja frymë,


më dukej sikur t’i kisha përpara tre topa, ku posa mbaronte


punën i pari do të fillonte i dyti. Ata më ofruan çaj, i cili


u ftoh shpejt, sepse isha e zënë me përgjigje dhe sqarime.


E nderuara motër, disa burra dhe gra mendojnë se është


mirësi të mbledhësh informata për jetën private të njerëzve


tjerë, ndonëse nëse u bën atyre pyetje ata nuk do t’ju japin një


përgjigje të drejtë. Megjithatë, vërtet kjo është një lloj i sjelljes


së keqe.


Shmangia nga ajo që nuk të intereson është shenjë e shkëlqimit


të njeriut në fe. Çfarë do të humbni nëse nuk i dini punët


e të tjerëve? Është e mjaftueshme që t’i përshëndetni ata


me selam dhe të bisedoni me ta për gjëra të mira. Takimet e


tilla nuk duhet të bëhen vende të marrjes në pyetje, sepse kjo


6 Ekber Umer nga Ali dhe Naxhi et-Tantavi.


21


është e padurueshme, ndoshta, për këtë shkak njerëzit nuk ju


vizitojnë dhe i shkëputin lidhjet e dashamirësisë me ju.


Si rezultat, mos bë shumë pyetje, sepse nëse e vëni veten


në pozitë të njëjtë, ju do të jepni përgjigje të përgjithshme ose


do t’ju shmangeni përgjigjes në pyetje për shkak të mosrehatisë


dhe bezdisjes. Pjesë e sjelljes së mirë dhe mirëpritjes është


mosturpërimi dhe mosbezdisja e mysafirëve. Në të kundërtën,


shumë gra e kanë bërë shprehi të pyesin shumë për të tjerët


në mënyrë direkte ose indirekte, kështu që as një çështje nuk


lënë pa e kontrolluar, e vogël apo e madhe.


Atëherë, e nderuara motër, mos të interesojnë çështjet e të


tjerëve e me ketë të ngjallësh pikëllim dhe depresion te të


tjerët, sepse ata që merren me punët e të tjerëve do ta mbysin


veten me hidhërim. Për më tepër, nuk ka ndonjë përfitim material


ose fetar nëse merreni me punët e njerëzve.


Tregime nga të parët


Një burrë nga fisi Temim thotë: “Unë e kam shoqëruar Er-


Rebi’ bin Hejthem për dhjetë vjet dhe vetëm dy herë e kam


dëgjuar se ka biseduar për çështje të kësaj jete. Njëherë kur


më pyeti: “A e ke nënën ende gjallë?” dhe njëherë tjetër kur


më pyeti: “Sa xhami gjenden në vendin tuaj?”7


Pengesa e tetë


GABIMET E VOGLA


Larg nga dëgjimi i vajzave tjera, qëndrojnë disa goca duke


biseduar më fshehtësi. Ajo është e ulur në mesin e tyre dhe po


i dëgjon. Njëra thotë: “Ai më dashuron dhe thotë se dëshiron


të martohet me mua.” Në atë çast nga çanta e nxjerrë një dhu-


7 Hiljetul-Evlija. vëll. 2 fq.110.


22


ratë që ai ia kishte dhënë. Vajza tjetër flet për xhelozinë e


dashnorit të vet, i cili proteston kur ajo shkon vetë në treg.


Ajo i dëgjon ato me kënaqësi dhe zbavitet. Pastaj fillon të


bisedojë me to, kur njëra i drejtohet me fjalët: “Ne do të përpiqemi


t’ju gjejmë një dashnor, vetëm sa për të biseduar me


të në telefon dhe me këtë ta largoni mërzinë në jetë. Vetëm


një thirrje telefonike, hiq më tepër.”


Disa ditë më vonë, e mërzitur dhe e dëshpëruar, një varg


mendimesh kalojnë në kokën e saj. Kjo e nxitë mësuesen për


ta pyetur: “Çfarë ka ndodhur me ju?”


Ajo thotë se ka një problem në familje, por në të vërtet,


zemra e saj vuan për një djalë të ri, me të cilin bisedoi në telefon.


Ai tashmë e kishte parë atë dy herë gjatë muajit dhe ajo


tani vepron çka i thotë ai dhe përmbahet nga ajo që ia ndalon.


Ai pastaj kërkoi më tepër kënaqësi.


Tani e kupton gabimin e vet, mirëpo ai i ka kasetat dhe fotografitë


e saj dhe e kërcënon t’ia tregojë ato babait të saj, nëse


nuk dëshiron ta takojë atë përsëri. Ajo qanë dhe ia kujton


Allahun, mirëpo ai thotë se është i dashuruar me të dhe do të


bënte çmos për të qenë afër saj. Papritmas, dashnori i qetë


dhe i shkujdesur, shndërrohet në ujk që kërkon ta sulmojë


nderin dhe dinjitetin e vajzave.


A e keni parë, motër e nderuar, poshtërimin dhe degradimin


që mëkati dhe e keqja i sjellë. Disa vajza kanë rënë në të


liga më të mëdha, se sa thjesht biseda me telefon me disa të


rinj që paraprakisht menduan se ishin shokë të tyre.


Si rrjedhim, thirrjet telefonike të këtij lloji janë joshje e


rrezikshme dhe gropë pa fund. Ajo bart pasojat e humbjes së


kohës në atë që të sjellë turpërim dhe reputacion të keq në


mes të njerëzve. Mirëpo, kjo nuk është e tëra, sepse ajo që i


pret njerëzit të cilët veprojnë kështu, është dënimi i rëndë në


Botën Tjetër.


Për këtë arsye, i këshillojmë nënat muslimane që t’u kushtojnë


kujdes të veçantë bijave të tyre adoleshente. Njëherë i


23


Dërguari i Allahut, (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!) e


pyeti bijën e tij Fatimen, gruan e Aliut, r.a: “Prej nga po


vini?” Ajo nuk u mërzit nga kjo pyetje, ndonëse ishte e ndershme


dhe jashtëzakonisht e mençur. Mirëpo, ajo thjesht iu


përgjigj babait: “Unë erdha nga shtëpia e familjes së filanit,


ku shkova t’i ngushëlloj për humbjen.”


Kështu, e nderuara motër muslimane, çfarë ju pengon nëse


interesoheni se çka bën bija juaj? Ju nuk duhet të ndiheni fajtore


nëse ato mendojnë se po përzihesh në çështje të tyre private.


Është detyrë dhe e drejtë e juaja. Mirëpo, ju duhet ta


bëni këtë në mënyrën më të mirë, duke e ofruar veten si shoqe


të bijës, duke e dëgjuar atë që e shqetëson bijën tuaj dhe


duke i dëgjuar mendimet e saj në çështje të ndryshme. Në këtë


mënyrë ju do të bëheni shoqja, motra si dhe nëna e saj.


Allahu i Madhëruar në Kur’an thotë:


“Dhe mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtet ai


është vepër e shëmtuar dhe është një rrugë shumë e


keqe.” (Israë, 32).


Në këtë ajet, Allahu na paralajmëron që të mos i afrohemi


rrugës së zinasë (imoralitetit). Allahu nuk tha thjesht: “Mos


bëni imoralitet,” sepse imoraliteti nuk ndodh pa joshje, të cilat


shpien deri tek ai. Mirëpo, ka hapa të ndryshëm, fjalë dhe


vepra që shpien në imoralitet, duke përfshirë edhe thirrjet telefonike


në mes të djemve dhe vajzave, të cilat mund të duken


të lehta dhe më pak të rrezikshme në krahasim me aspekte


tjera të sjelljes së paligjshme seksuale.


Nga hadithi i ndershëm


Kur pejgamberi (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!)


mori besatimin nga burrat në malin Safa, ai filloi ta marr besatimin


nga gratë. Umeri r.a e kreu këtë detyrë në emër të të


Dërguarit (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!). Hind bint


Utbe, gruaja e Ebu Sufjanit, erdhi atje tërësisht e mbuluar nga


frika se mos e njihte Pegamberi (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut


24


qoftë mbi të!), për shkak të asaj që i kishte bërë axhës së tij,


Hamzës. I Dërguari i Allahut, (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut


qoftë mbi të!) tha: “Më jepni besën se nuk do të shoqëroni askënd


në adhurim ndaj Allahut.” Umeri r.a. e mori besatimin


nga gratë se ato nuk do të shoqërojnë askënd në adhurim ndaj


Allahut. Pejgamberi (Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!)


pastaj tha: “Dhe që ju nuk do të vidhni.” Hindi tha: “Ebu


Sufjani është koprrac, a më lejohet të harxhoj parat e burrit


tim (për nevoja familjare)?” Ebu Sufjani tha: “Unë ju lejoj


çfarëdo që merrni?” I Dërguari i Allahut qeshi kur e njohu


zërin e saj dhe i tha: “Ju jeni Hindi?” Ajo tha: “Po. Më fal


për gabimin që e kam bërë, o i Dërguar i Allahut!” Ai tha:


“Allahu ju faltë!” Ai pastaj vazhdoi: “Dhe që të mos bëni


imoralitet.” Hindi ndërhyri: “A bën imoralitet gruaja e lirë,


o i Dërguar i Allahut?!”


Pengesa e nëntë


BISEDA E LIGË


Takimin e kaploi një qetësi e plotë. Një gruaje i hapet goja


nga habia, tjetra i bashkon duart, ndërsa një tjetër lëvizë më


afër. Ato të gjitha janë kureshtare për të dëgjuar çdo fjalë që


po flitet, sidomos kur folësja flet me dëshmi. “Filanja shkoi


tek ai dhe u shërua, falënderimi i takon Allahut! Filani nuk e


donte gruan e vet, ndërsa tash nuk mund të qëndrojë larg


saj....” Kur e mbaroi bisedën ato të gjitha e pyetën: “Si mund


ta gjejmë këtë njeri?” Pastaj çdonjëra filloi t’i përmend ankesat


e veta. Njëra tha se nuk mund të flejë, për shkak të dhimbjeve


në shpinë. Një grua tjetër thotë se i dhemb këmba. Një


grua e moshuar thotë se bija e saj ka një martesë me telashe,


ndoshta i ka bërë dikush magji.


Brenda një jave, krejt lagjja po e kërkon njeriun. Gruaja që


ankohej nga shpina përfundoi duke i treguar për telashet që


kishte me burrin. Një grua tjetër tha se është martuar para një


25


muaji ose para një viti dhe nuk po mbetet shtatzënë, e kështu


me radhë. Një pamje mahnitëse, ku lloje të ndryshme të problemeve


po parashtrohen dhe po shqyrtohen. Pas një jave mësueset


dhe studentet e përcollën lajmin në shkollë, kështu që


shumë gra tjera kërkojnë shërim nga ‘mjeku’ i çuditshëm.


E nderuara motër! A keni dëgjuar tregime të ngjashme?


Ku është besimi në Allahun dhe pse zbehet kaq lehtë? Si bëhet


që gratë muslimane të hapin tema aq të këqija në takimet


e tyre? Nganjëherë është fakt se shumë gra muslimane shkojnë


te këta ‘shërues’ të njohur, të cilët përdorin magjinë dhe


janë gënjeshtarë të qartë, në vend që të shkojnë në spitale.


Ato nuk lexojnë Kur’an dhe nuk përdorin shëruesit për të cilët


na inkurajon Islami, si për shembull lutjet autentike të Muhammedit


(Lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të!) ose të


përdorin barëra. Është për t’u habitur me faktin se shumë pak


gra muslimane e lexojnë Kur’anin rregullisht, mirëpo shpesh


i vizitojnë këta gënjeshtarë. Ku është besimi i saktë islam,


tevhidi dhe ku është fjala e Pejgamberit (Lavdërimi dhe shpëtimi i


Allahut qoftë mbi të!): “Ai i cili shkon te falltari dhe i beson asaj


çfarë thotë, ka mohuar atë që më është zbritur mua.”


Tregime nga të parët


Hasani thotë: “Kurrë nuk kam shikuar me sy, kurrë nuk


kam folur me gjuhë, kurrë nuk e kam përdorur dorën dhe kurrë


nuk kam qëndruar në këmbë, vetëm pasi kam menduar se


a është kjo që e bëj në bindje ose në mosbindje ndaj Allahut.


Nëse do të ishte në bindje unë do të vazhdoja dhe nëse do të


ishte në mosbindje unë do të largohesha.”8


8 Xhami’ul Ulum vel Hikem.


26


Pengesa e dhjetë


NEGLIZHIMI I FËMIJËVE


Babai im u plak dhe sëmundja më tepër ia dobësoi shëndetin,


derisa vdiq. Shumë njerëz vinin të shprehnin ngushëllime,


shumicën prej të cilëve as që i njihnim. Kjo është shoqëria


muslimane, e dashur dhe e mirë, sidomos kur njerëzit i godasin


fatkeqësitë dhe kanë nevojë për fjalë të buta e të këndshme,


të cilat do t’i ngushëllojnë dhe ngrohin zemrat e tyre.


Gjatë këtyre ditëve të pikëllimit dhe lotëve, ne ende ishim


të ri. Nëna ime përpiqej që t’i fshihte lotët, ndonëse ajo e


donte babanë shumë. Ajo nuk donte që pikëllimi të zgjaste


dhe lotët të vazhdonin të derdheshin. Ne e thirrëm vëllain, i


cili ishte duke studiuar jashtë dhe ai këmbëngulte të kthehej,


duke thënë se vëllai jonë është ende i ri dhe nuk ka kush të na


ndihmonte. Nëna ime iu përgjigj me bindje se ai duhet t’i


vazhdonte studimet. Atëherë vëllai kërkoi të vinte vetëm për


disa ditë. Përsëri nëna i tha se nuk kishte nevojë të vinte dhe


kur telefonata mbaroi, ajo shkoi në dhomë për ta shfryer dobësinë


dhe barrën e rëndë të fatkeqësisë. Ajo përpiqej që të


mos e dëgjonim duke qarë. Burri i saj ishte varrosur, biri i saj


ishte larg dhe fëmijët ende ishin të ri. Mirëpo, vendosmëria e


saj nuk u dobësua dhe ajo përmbahej. Disa vite më vonë,


vetëm disa muaj para se të kthehej vëllai, nëna vdiq dhe u varros


pranë babait. Ai nuk e gjeti nënën e tij të dashur për ta


ndarë gëzimin me të.


E nderuara motër, ka prind, të cilët nuk këmbëngulin që


fëmijët e tyre të punojnë me zell në studime ose punë, ndonëse


Umeti jonë nuk ka nevojë për më tepër burra të dobët.


Megjithatë, burrat rriten nga nënat e tyre, të cilat duhet t’i


udhëzojnë në rrugë të mirë dhe të dedikojnë vite në kujdes


ndaj tyre.


27


Nëna, me punën e saj, merr pjesë në ndërtimin e Umetit,


derisa ajo të jetë dëshmitare për vendin që kjo farë do ta zë në


shoqëri, qoftë ai një vend i dobët, në të cilin sulmohet Islami


ose një fortifikatë, e cila vetëm sa forcohet me kalimin e viteve.


Ju, e nderuara motër, me përpjekjet tua të drejta dhe të


mira ndihmoni në formimin e të ardhmes të Umetit Islam.


Tregime nga të parët


El-Esmai rrëfen: “Unë dhe një shok dolëm në shkretëtirë


dhe e humbëm rrugën. Më vonë kaluam pranë një tende dhe i


përshëndetëm banorët e saj me selam. Selamin na ktheu një


grua. Ajo pyeti se kush ishim. Ne i thamë se kishim humbur


rrugën dhe se ishim gëzuar që gjetëm banorë këtu. Ajo na


hodhi një sfungjer për t’u ulur dhe tha që të prisnim derisa të


kthehej biri i saj, Akili. Më vonë kur e ngriti derën e tendës, e


pa se po afrohej një kalorës. Ajo papritmas u shprehë: “O


Allah! Unë kërkoj shpëtim për vizitorin që po vjen, sepse


deveja është e birit tim, mirëpo ai nuk është në deve. Kalorësi


erdhi tek ajo dhe i tha: “O nëna e Akilit, Allahu ua kompensoftë


humbjen.” Ajo tha: “Mjerë për juve. A ka vdekur biri


im, Akili?” Ai tha: “Po.” Ajo pyeti: “Si?” Ai u përgjigj: “Atë


e kishin rrethuar devetë dhe u detyrua të kërcejë në pus.” Ajo


i tha: “Zbrit nga deveja që të më ndihmoni t’i përmbushi të


drejtat e mysafirëve.” Ajo i dha një dele, të cilin e preu dhe e


pjeku për neve. Kur mbaruam të ngrënit, ajo doli dhe tha: “A


dinë dikush prej jush ndonjë pjesë nga Kur’ani?” Unë thash:


“Po.” Ajo tha: “Lexo, disa ajete të cilat mund t’i përdori për


ngushëllim. Unë thash: “Allahu i Lartësuar ka thënë në Librin


e Tij: “Ne do t’ju sprovojmë me ndonjë frikë, me uri, me


ndonjë humbje nga pasuria e nga jeta e edhe nga frytet, po


ti jepu myzhde durimtarëve. Të cilët, kur i godet ndonjë e


pakëndshme thonë: “Ne jemi të Allahut dhe ne vetëm tek Ai


kthehemi!” Të tillët janë që te Zoti i tyre kanë bekime e


mëshirë dhe të tillët janë ata të udhëzuarit në rrugën e


drejtë.” (Bekare, 155-157). Ajo tha: “A ka ajet si ky në