O familja ime, faluni, faluni!


Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve. Paqja dhe shpëtimi


qofshin mbi pejgamberin tonë, Muhamedin, familjen, shokët dhe të


gjithë pasuesit e tij.


Nga Thabiti transmetohet se Pejgamberi (Paqja dhe bekimi i Allahut


qofshin mbi të!) kur e godiste skamja familjen e tij u drejtohej me fjalët:


“O familja ime, faluni, faluni!”


Ibn Muflihu thotë se ky hadith është mursel (mungon sahabiu në


zinxhirin e transmetuesve), por me zinxhir transmetuesish të mirë,


ndërsa për kuptimin e tij dëshmon edhe hadithi në kapitullin e eklipsit te


Buhariu dhe Muslimi.


Allahu i Lartësuar thotë: “Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me


durim dhe me namaz! Vërtet, ajo është e madhe (e vështirë), por jo edhe për


ata që kanë frikë (Zotin).” (Bekare, 45)


Allahu i Lartësuar thotë: “O ju që keni besuar! Kërkoni ndihmë me


durim e me të falur, se vërtetë Allahu është me durimtarët.” (Bekare, 153)


Allahu i Lartësuar i urdhëroi robërit e Tij të ndihmohen me të falur


për çdo çështje të kësaj bote dhe botës tjetër, duke mos përjashtuar nga


kjo asgjë. Ai tha: “Kërkoni ndihmë me durim e me të falur!” (Bekare,153)


Allahu i Madhëruar filloi me durimin para namazit, pasi besimi dhe të


gjitha namazet obligative apo vullnetare nuk kryhen pa durim. Allahu ka


thënë: “Kërkoni ndihmë në të gjitha çështjet me durim dhe me namaz!


Vërtet ajo është e vështirë, por jo edhe për ata që janë të përulur.” e ata janë


që zemrat e tyre janë përulur nga madhështia e Allahut dhe frikë respekti


ndaj Tij. Për atë dëshmoi se atij që i vjen kryerja e namazit e lehtë është


prej të përulurve. Pejgamberi (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!)


kur e mundonte ndonjë çështje falej. D.m.th: kur i vështirësohej ndonjë


çështje, brengosej, mërzitej, apo i ndodhte ndonjë fatkeqësi ngrihej të


falej, sepse namazi të ndihmon t’i tejkalosh të gjitha fatkeqësitë, me


ndihmën e Allahut të Lartësuar. Namazin e kryen për t’u afruar dhe për


t’u kthyer tek Allahu. E ai që i kthehet Allahut do t’i mjaftojë atij, pasi ai


3


ka anashkaluar çdo gjë përveç tij dhe ka synuar Allahun e Lartësuar.


Allahu i Lartësuar nuk do ta zhgënjejë atë që shpreson tek Ai.


Pejgamberi (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) kur familjes


së tij i ndodhte ndonjë brengë, i urdhëronte të faleshin, pastaj lexonte:


“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, e edhe ti vetë zbatoje atë, sepse ne


nuk kërkojmë prej teje ndonjë furnizim (për ty as për familjen tënde), Ne të


furnizojmë ty (dhe ata).” (Taha, 132) Kjo do të thotë se nëse e fal


namazin do të vij furnizimi nga se mendon, siç thotë Allahu i Lartësuar:


“E kush i përmbahet dispozitave të Allahut, atij Ai i hap rrugë dhe e furnizon


atë prej nga nuk e kujton fare.” (Talak, 2-3) Gjithashtu, Allahu i Lartësuar


thotë: “Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër gjë përveç që të më


adhurojnë. Unë nuk kërkoj prej tyre ndonjë furnizim dhe as kërkoj të më


ushqejnë ata. Allahu është Furnizues i madh. Ai është Fuqiforti.” (Dharijat,


56-58)


Në hadithin kudsij, Allahu i Lartësuar thotë: “O robi im! Përkushtohu


në adhurimin tim dhe do ta pasuroj zemrën tënde e do ta shmang nga t’i


varfërinë.”


Namazi largon nga ai që falet shqetësimin, ashtu që nuk është i


merakosur, lakmitar, koprrac, i zhurmshëm, ankohet së tepërmi, i nxituar


dhe me pak durim. “Është e vërtetë se njeriu është i prirë të jetë i


padurueshëm. Kur e godet ndonjë e keqe ai ankohet së tepërmi. Ndërkaq,


kur e gjen e mira ai bëhet së tepërmi koprrac, përveç atyre që falen. Të cilët


janë të rregullt në faljen e namazit të tyre.”


Namazi është strehim për besimtarët për çdo çështje të rëndësishme


të kësaj bote dhe tjetrës.


Thabiti shprehet se Pejgamberet (Paqja e Allahu qoftë mbi ta!) kur i


godiste ndonjë brengë shpejtonin të faleshin. Kështu vepronte Ademi


(alejhi selam) dhe pejgamberet e tjerë.


E si të mos ngushëllohen myslimanët me namazin kur ai është shtyllë


e fesë, ashtu siç është përmendur në hadith.


Merueziu ka thënë: “Allahu i Lartësuar i urdhëroi të gjithë robërit të


pasonin Pejgamberin, ndërsa Pejgamberi i urdhëroi që nëse shohin


shenja nga të cilat frikësohen se mos janë dërguar si dënim të shpejtojnë


4


në namaz dhe për këtë ka thënë: ‘Vërtet, dielli dhe hëna janë dy shenja


nga shenjat e Allahut e kur të ndodhë eklipsi, shpejtoni në namaz!’


Gjithashtu edhe ai vet shpejtonte të falej.”


Nuk dimë ndonjë adhurim që Allahu e largon me të dënimin, sikurse


namazi. Faljes gjatë eklipsit i shtohet pak në ruku, sexhde dhe përulje e


plotë.


Umu Kulthum (Bint Ukbe) ishte prej emigrueseve të para. Njëherë


burri i saj Abdurrahman bin Aufi u alivanos dhe njerëzit menduan se ka


vdekur. Umu Kulthumi me këtë rast doli në xhami të ndihmohej me atë


që është urdhëruar prej namazit dhe durimit.


Kanë përmendur se Ibn Abasi është ngushëlluar për vëllanë e tij


Kuthmin, derisa ishte në udhëtim, e ai tha: “Inna lil-lahi ue inna ilejhi


raxhiun” (Të Allahut jemi dhe tek Ai do të kthehemi) Pastaj, u largua pak


nga rruga, i fali dy rekate dhe në to e zgjati pak më tepër uljen. Pastaj u


ngrit dhe shkoi tek deveja e tij duke thënë: “Kërkoni ndihmë (në të gjitha


çështjet) me durim dhe me namaz, vërtet, ajo është e madhe (vështirë), por


jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin).” (Bekare, 45)


Ibn Kajimi thotë: “Për sa i përket namazit dhe ndikimit që ai e ka në


zemër duke e gëzuar, përforcuar, hapur, të ndjejë kënaqësi, vërtet ka


ndikim të madh. Në namaz lidhet zemra dhe shpirti me Allahun, i


afrohet Atij, i përkujton begatitë e tij, i gëzohet bisedës me të dhe


qëndrimit para Tij. Në namaz shfrytëzon tërë trupin, forcën dhe


gjymtyrët e tij në adhurimin ndaj Allahut duke mos e kursyer asnjë


gjymtyrë prej kësaj dhe kështu largon varësinë ndaj krijesave, ndenjën


apo diskutimin me ta. Në namaz mbledh forcën e zemrës dhe trupit të tij


drejt Zotit apo Krijuesit. Qetësia që e përjeton nga armiku i tij gjatë


namazit bëhet nga ilaçet, argëtimet dhe ushqimet të cilat nuk i përshtaten


vetëm se zemrave të shëndosha.”


Namazi është ndihmëtari më i mirë për t’i arritur të mirat e kësaj bote


apo tjetrës, dhe shmangien e të ligave të kësaj bote dhe tjetrës. Namazi të


largon prej mëkatit, largon sëmundjet e zemrës, të trupit, ndriçon


zemrën, e bardhëson fytyrën, aktivizon gjymtyrët dhe shpirtin, sjell


5


rizkun, shmang zullumin, i ndihmon të dëmtuarit, i largon epshet e


ndryshme dhe është i dobishëm për shumë nga sëmundjet e barkut.


Në përgjithësi ajo ndikon në ruajtjen e shëndetit të trupit, zemrës dhe


përqendrimin e tyre, si dhe largon lëndët e këqija nga këto dyja. E nuk


janë sprovuar dy njerëz me sprova, sëmundje, të meta apo sfida e që të


mos jetë ai që falet prej tyre më së paku që goditet prej tyre dhe


përfundimi për të është më i mirë.


Namazi ka ndikim të veçantë në largimin e të këqijave të kësaj bote,


sidomos kur kryhet dhe plotësohet ashtu siç duhet. Nuk janë larguar të


ligat e kësaj bote dhe të tjetrës e as nuk janë sjellë të mirat e saj me diçka


tjetër si me namazin.


E fshehtësia e kësaj është se namazi është lidhje mes robit dhe Zotit


të tij. Dhe sa më e theksuar të jetë kjo lidhje, aq më tepër do t’i hapen atij


dyert e begative dhe do t’ju shmanget shkaqeve që sjellin të ligat, do të


rrjedhin sukseset prej anës së Zotit të tij, shëndeti dhe mirëqenia, qetësia


dhe begatia, gëzimet e argëtimet; të gjitha këto do t’i vihen në dispozicion


dhe do të shpejtojnë drejt tij.


E lus Allahun të na furnizojë me sinqeritet në fjalë dhe vepër dhe


paqja e shpëtimi qofshin për Pejgamberin, familjen dhe shokët e tij.