Vetëm për të rinjtë në Ramazan


O djalosh!


Para disa ditëve e pritëm muajin e bekuar të Ramazan. Ky muaj


ka domethënie të madhe te unë dhe te ti. Ti sikurse edhe mbarë


myslimanët, pa dyshim se je gëzuar me ardhjen e këtij muajit të


ndershëm.


Më gëzon pa masë fakti se në këtë muaj të bekuar kam


mundësinë që të drejtohem me gjërat më të shtrenjta që i posedoj


dhe me gjërat më të ndershme që i kam, duke ecur rrugës së


çiltërsisë dhe bisedës nën dritën e diellit.


Çiltërsia mundet të jetë e hidhur, mirëpo frytet i ka të ëmbla. Të


gjithë ne i kemi përjetuar këto momente të hidhura nga shkaku i


mbulimit të metave dhe kemi përjetuar fatkeqësinë e varrosjes së


gabimeve me pretekst të sjelljes së mirë. Kam shpresë se gjoksi juaj


do të jetë i gjerë që të dëgjojë atë që të them.


Devotshmëri, mirëpo ...


Vëllai im, djalosh!


Të gjithë e shohim një pamje të caktuar në muajin e Ramazanit.


Vërejmë djelmoshat, të cilët janë larguar nga rruga e Zotit, të


fundosur në kënetën e epsheve, i bën mëkatet e mëdha, nuk i


kryen obligimet e domosdoshme, ky djalosh fillon e interesohet


për gjërat shumë të imta që kanë të bëjnë me agjërimin. p.sh: nëse


duke marrë abdes i rrjedhin nga hunda disa pika gjak, pa qëllim, a


ndikon kjo në agjërimin e tij ose jo? Duke ecë në rrugë, më hyri në


fyt pluhur, a e prish kjo agjërimin ose jo? Ai këto pyetje i bën me


seriozitet dhe është i gatshëm që të merr përsipër përgjegjësinë e


pyetjes, qoftë kompensimi ose shpagimi.


Vetëm për të rinjtë në Ramazan


4


Të pyesësh për gjëra të cilat janë të paqarta për ty në çështjet e


adhurimit është princip të cilin ne nuk duhet ta refuzojmë dhe se


rënia e ndokujt në mëkate nuk është arsyetim që ai mos të


interesohet për adhurimet dhe mos të pyet për to.


Mirëpo, a nuk pajtohesh me mua se shembulli i këtij djaloshi


jeton në kundërthënie, të cilës nuk mundesh ti gjesh sqarim?!


Pse tregohet i devotshëm këtu, pyet dhe sigurohet për gjërat e


dyshimta, kurse me qëllim dhe me insistim e bën atë që e di me


siguri se është e ndaluar, madje edhe mëkat prej mëkateve të


mëdha?!


Disiplinë e çuditshme


Disa djelmosha kur t’i ndalosh prej mëkateve ose kur t’i


urdhërosh për ndonjë adhurim, ata arsyetohen duke thënë se ne


jemi plotësisht të bindur në këtë qe e thua, mirëpo epshi e ka


sunduar dhe nuk ka mundësi ta disiplinon vetveten. Disa herë, në


shikim të parë, ky arsyetim duket i logjikshëm, mirëpo kur të


shohësh gjendjen e këtij djaloshi me agjërimin, sheh një logjikë


tjetër.


Në momentin kur thërret ezani i namazit të sabahut, ai


përnjëherë ndalet nga ushqimi edhe në qoftë se në dorë ka


kafshatën e parë, pasi që është ngritur vonë. Ose mbetet në sofrën


e iftarit dhe nuk ka guxim që ta zgjas dorën para se ta dëgjon


ezanin, e gjatë ditës pa marrë para sysh se sa e ka lodhur agjërimi,


se sa është etur, ai as që mendon ta prish agjërimin dhe të tejkalon


kufijtë. A nuk mendon se kjo sjellje është shumë e pëlqyer dhe pa


dyshim se tregon se ai ka forcë për të kontrolluar vetveten dhe për


të ngadhënjyer ndaj epshit të tyre? Agjërimi, djelmosha, na jep


mësim se ne kemi mundësi, me lejen e Allahut, që ta disiplinojmë


vetveten dhe të ngadhënjejmë mbi epshin tonë.


Vetëm për të rinjtë në Ramazan


5


A i ke parë ata?


Vëlla, pse nuk urdhëron një herë, e të vizitosh xhamitë, ku


imamët e kanë zërin e bukur dhe me ndikim, e të shohësh


grumbullin e djelmoshave të rinj?! Ata janë të vendosur për të


qëndruar para Allahut [subhanehu ve teala] në atë namaz edhe po


që se zgjat deri në syfyr, kurse në anën tjetër kemi djelmosha të


cilët tërësisht e kanë lënë namazin me xhemat. Këta djem të


xhamisë, vazhdimisht i sheh në adhurime të llojllojshme dhe të


ndryshme, në kohë kur të tjerët i kalojnë netët e Ramazanit në


gjëra krejtësisht pa vlerë.


Pse nuk ia parashtron vetvetes këtë pyetje, ti që e humb kohën


duke shëtitur nëpër qytet, nga kafeneja në tjetrën: A nuk mundem


të jem edhe unë njëri prej tyre? Si arritën këtë sukses ata? Edhe ata


jetojnë në këtë shoqëri ku jetoni edhe ju, edhe ata kanë epshe sikur


ju, edhe ata ballafaqohen me pengesa sikurse ju!


A nuk mund të durojmë atë që duruan ata?


Vëlla i nderuar!


Të shumtë janë ata djelmosha që ishin të lajthitur, në rrugë të


neglizhencës, të dhënë pas mëkateve dhe epsheve, e pastaj Allllahu


i udhëzoi, e u ndryshua gjendja e tyre dhe u fut në karvanin e


burrave të mirë, të nënshtruar dhe që i frikohen Allahut,


[subhanehu ve teala].


Ndoshta ndonjëri prej tyre është shoku yt. Si ka mundësi që të


arrijnë sukses ata në kalimin e këtyre pengesave e të tjerët


dështojnë?! Pse ata mundën të pendohen, kurse të tjerët nuk


munden?!


Te shumë djelmosha pengesë nga pendimi dhe zbatimi i


urdhrave të Zotit nuk është mosbindja, por ndjenjat se nuk kanë


mundësi për ndryshim. A nuk është ky yrnek shembull i mirë për


Vetëm për të rinjtë në Ramazan


6


të dhe argument se mos mundja është vetëm iluzion, të cilin vet e


ka krijuar.


Para se të vyshket lulja


Vëllai im i nderuar, e ke pa atë që i është kërrusur shpina, e


shkopi është bë element i pandarë i jetës së tij, vitet e gjata i kanë


lënë mbresat e veta në fytyrën e tij, vallë kështu ka lindur? Ose një


ditë ka qenë i fuqishëm dhe aktiv? A nuk e di se edhe ne do të


arrijmë në këtë gjendje, nëse nuk na vjen exheli. Atëherë na shkon


ndriçimi dhe na dobësohet gjallërimi. Vëlla, çka mund të ndodh


nëse e shfrytëzojmë kohën e rinisë në adhurime para se të na kalon


kjo kohë dhe ta kërkojmë, mirëpo atëherë kot do të jetë.


Edhe për rininë, ku e kemi kaluar


Vëlla i dashur, sigurisht se e mban mend mirë fjalën e


Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:





“Nuk do të lëvizin këmbët e robit në Ditën e Kiametit


derisa nuk pyetet për katër gjëra: për jetën e tij ku e ka


kaluar, për rininë ku e ke harxhuar, për pasurinë ku e ka fituar


dhe ku e ka shpenzuar”.


Nëse mendojmë seriozisht rreth realitetit tonë, a do të


mundemi të gjejmë përgjigje bindëse, shpëtuese para Atij që nuk


mund t’i fshehët asgjë. Jeta jonë në kohën e rinisë a është e atij


rangu që mundet të na ofroj sukses kalimtar në këtë provim?! A


nuk e shihni se para nesh kemi një mundësi të madhe për të


shfrytëzuar rininë dhe për tu përgatitur për këtë provim?


Njëri prej shtatë personave


Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] na ka lajmëruar se në


Ditën e Kiametit: “Dielli do të afrohet mbi njerëz sa një mile, e


Vetëm për të rinjtë në Ramazan


7


lodhja dhe djersa do të arrijnë kulmin”. Dhe se në këtë ditë ka


njerëz që do të jetojnë nën hije të Allahut, e prej tyre është edhe:


} *+ " , - .     / ن 0) {


“I riu që është rritur në adhurim ndaj Allahut [subhanehu ve


teala]”.


Çka të pengon që të bëhesh ti njëri prej tyre?!


Çka qëndron mes teje dhe mes kësaj gjendjeje?!


Rishikoj llogaritë dhe përmirëso rrugën, e bëre këtë muaj shans


për të arritur në këtë gradë.


Gjëja më e madhe që mundesh ta ofrosh në këtë muaj


Vëlla, sigurisht se ke pa se si njerëzve u është ndryshuar gjendja


në këtë muaj. Xhamitë janë mbushur me njerëz, shumë njerëz janë


të preokupuar me leximin e Kuranit, vendet e shenjta janë përplot


me njerëz që bëjnë tavaf dhe itikaf, shumë pasuri jepet sadaka dhe


për bamirësi. Njëri lexon Kuran, tjetri fal namaz, i treti jep sadaka,


i katërti bën lutje…


Ku është vendi yt në mesin e tyre?


A nuk ke kërkuar vend në këtë hartë.


A nuk është puna më e mirë që e bën dhe realizimi më i mirë që


e ofron pendimi i sinqertë dhe lajmërimi se do të ecish në karvanin


e burrave të devotshëm?!


Para se të befasojë shkatërruesi i kënaqësive e t’ia japësh


lamtumirën kësaj bote, bëri vetvetes qëllim në këtë muaj të bekuar


të Ramazanit, sepse ti ke mundësi ta bësh këtë, me lejen e Allahut.


Pendimi dhe afati i imagjinuar


Shumë djelmosha janë të bindur me gabimet e veta dhe


shpreson ndryshimin, mirëpo prêt kohën e përshtatshme, e ajo


Vetëm për të rinjtë në Ramazan


8


është vdekja e ndonjë të afërmit ose ndodhia e ndonjë fatkeqësie,


ose ta tronditë ndonjë moment, i cili e thërret në pendim. Mirëpo


çka do të bëhet gjendja kur i vdekuri do të jetë vet ky njeriu, nga i


cili do të marrim mësim të tjerët?!


Paska qenë me të vërtetë ajo ndodhia të cilën e ka pritur, por


me te i erdhi edhe fundi!


Vëllai im, dije se në këtë botë e ke vetëm një mundësi, andaj kjo


çështje nuk ofron mundësi për të rrezikuar!


Pse nuk vendosim që tani të pendohemi dhe të ecim rrugës së


përqendrimit?


Vendimmarrja mundet të jetë i rëndë dhe i vështirë për


shpirtin, ka pasoja dhe flijim, mirëpo fundin e ka të lavdëruar dhe


frytet i ka të bollshme, me lejen e Allahut.


Për këtë të vendosim në këtë muaj që të pendohemi dhe të


nisemi rrugës së adhurimit dhe ngjitjes në shkallët e ngritjes tonë


dhe arritjes së lartësirave të xhenetit.


All-llahu na bëftë nga të tillët. Amin.

Gjendja e Selefit pas përfundimit të Ramazanit


Ja përfundoi edhe muaji i Ramazanit. Këto janë ditët dhe netët


e tij që iu afruan largimit. U krye muaji i agjërimit dhe namazit të


natës. Përfundoi muaji i mëshirës dhe faljes si dhe lirimit nga zjarri.


Përfundoi pasi që fryu drejt zemrave një erë e lehtë prej erërave të


afërsisë ndaj Allahut të lartësuar. U lidh përgëzimi për ata që ishin


shkëputur më parë, falja për ata që kishin bërë mëkate dhe u liruan


ata që e kishin merituar zjarrin, tërë kjo atëherë kur u prangosën


djajtë në muajin e Ramazanit dhe u zbehën zjarret e epsheve me


agjërimin.


Të përshëndeturit me këtë muaj nxit në shpirt pikëllimin. E si


të ndahet nga i dashuri i tij që frikësohet që takimi me të ketë qenë


për herë të fundit. A ta përcjellim me atë që e shfaqin disa nga ne


prej vullnetit të dobët dhe vendosmërisë së zbehët apo ta


përcjellim ashtu si e përcillnin robërit e mençur të Allahut dhe të


zgjedhurit prej krijesave të Tij – paraardhësit e këtij umeti dhe më


të mirët e tij. Ata të cilën bashkuan mes zellit në kryerjen e veprave


dhe përsosjen e tyre si dhe dertin për pranimin e tyre dhe frikën se


mos po ju refuzohen.


Paraardhësit e tanë – Allahu qoftë i kënaqur me ta – shfaqnin


sjellje të mahnitëse ndaj këtij muaji edhe para se të fillonte ku “E


lusnin Allahun gjashtë muaj që t’iu mundësojë ta arrijnë muajin e


Ramazanit pastaj e lutnin gjashtë muaj që ta pranonte atë prej tyre.”


1


Pas daljes së muajit të begatshëm shfaqnin pikëllimin dhe


dhembjen për daljen e tij dhe kujdeseshin të porositnin njëri tjetrin


për vazhdimësi në adhurim gjatë tërë vitit, sepse të gjithë muajt për


myslimanit janë sezon për adhurime bile e tërë jeta është sezon për


respekt ndaj Allahut.


“Umer b. AbdulAzizi (Allahu e mëshiroftë) tha në hutben e tij


të bajramit të fitrit: O ju njerëz ju agjëruat tridhjetë ditë, u falët


1 Letaiful Mearif: 1/232.


3


natën tridhjetë ditë e sot keni dalën të kërkoni nga Allahu t’i


pranon prej juve e disa pres Selefit shfaqte pikëllimin ditën e


Bajramit e i thuhej atij: kjo është ditë gëzimi dhe hareje! Ai thoshte:


Ia qëlluat por, unë jam një rob të cilin e ka urdhëruar Allahu të


punojë për të një punë e nuk e di a e ka pranuar prej meje apo jo?


Vehb b. El Verd i ka parë disa njerëz duke qeshë ditën e


Bajramit e ka thënë: Nëse këtyre iu janë pranuar veprat kjo nuk


është sjellja e atyre falënderuesve e nëse nuk iu kanë pranuar veprat


kjo nuk është sjellja e atyre që frikësohen.


Hasen El Basriu ka thënë: Allahu i lartësuar e ka bërë muajin e


Ramazanit mejdan për krijesat e Tij ku garojnë me adhurimet ndaj


Allahut për të arritur kënaqësinë e Tij e disa njerëz kanë triumfuar


në këtë garë e disa të tjerë kanë mbetur prapa dhe kanë humbur e


është për t’u çuditur me atë i cili luan dhe qesh në ditën në të cilën


triumfojnë bamirësit dhe humbin ata që nuk punuan.


Është transmetuar nga Aliu (Allahu qoftë i kënaqur me të) se ai


thërriste në natën e fundit të muajit të Ramazanit: Ah i mjeri unë!


Kujt iu kanë pranuar që ta përgëzojmë dhe kujt nuk iu janë


pranuar që ta ngushëllojmë.


Abdullah b. Mesudi thoshte: Kujt iu janë pranuar veprat e mira


nga ne që ta përgëzojmë dhe kush është privuar ta ngushëllojmë.


O ti që u janë pranuar nga ti të lumtë dhe o ti që je refuzuar Allahu


ta lehtësoftë fatkeqësinë tënde.” 2


O ti vëlla që po agjëron: Shiko paraardhësit e tu se si ka qenë


gjendja e tyre gjatë përfundimit të Ramazanit dhe si ka qenë


pikëllimi i tyre për lamtumirën që ia kanë dhënë këtij muaji të


begatshëm. Ti në ta e ke shembullin më të mirë, prandaj tregohu i


zellshëm në këtë muaj. Ky zell i yti le të ndikon në pjesën tjetër të


jetës tënde dhe pyete veten: Çka ke përfituar prej Ramazanit? Dhe


a ka sjell Ramazani ndryshim në shpirtin dhe sjelljet e tuaja?


E lusim Allahun ta pranojë nga ne agjërimin dhe namazin e


natës dhe të na pranon veprat e tona të pakta, e të na falë shumë.


Ai është meritor për këtë dhe i vetmi që ka mundësi. E paqja dhe


2 Letaiful Mearif: 1/234 (e shkurtuar)


4


mëshira qofshin për zotërinë tonë Muhamedin, familjen dhe


shokët e tij gjer në ditën e Gjykimit. E falënderimi i takon Allahut,


Zotit të botëve.