Në Emër të Allahut Mëshiruesit Mëshirbërësit


Falënderimi i takon Allahut, Salavatet dhe Selamet qofshin mbi


Muhamedin, familjen dhe mbi shokët e tij.


Meqë do të flasim rreth Romantikës në Islam, patjetër është që


Muhamedi (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem) të jetë në qendër të


kësaj, nga fakti se ai është i Dërguari i Allahut për të gjithë


njerëzimin që t‟ua mësoj atyre Sheriatin e Allahut dhe që të


pajisen me moralin e tij dhe se ai është shembëlltyra e


muslimanëve të cilën duhet që ta pasojnë dhe të veprojnë sipas


Sunetit të tij, duke vepruar sipas urdhërit të Allahut teala: “Me


të vërtetë keni patur shembull më të mirë tek i Dërguari i


Allahut për atë që shpreson në Allahun dhe Ditën e Fundit


dhe që e përmend shumë Allahun”. (el Ahzabë 21)


Ai është që na ka transmetuar nga Allahu dhe për këtë shkak


s‟ka gjë që ka të bëj me jetën e tij, qoftë e vogël apo e madhe, e


veçantë apo e përgjithshme, vetëmse është bërë e njohur dhe e


përhapur në mesin e tyre dhe është bartur prej gjenerate në


gjeneratë dhe se thëniet e tija dhe veprat janë dispozita


ligjdhënëse, nëpërmjet të cilave muslimani e njeh fenë e cila


është udhërrëfyese për tek dashuria e Allahut, deri tek


kënaqësia dhe Xheneti i Tij.


Thotë Allahu (subhanehu ue teala): “Thuaj: “Nëse e doni


Allahun, pasomëni mua, do t’ju dojë Allahu dhe do t’ju falë


gabimet tuaja”.


Baza e Islamit është dashuria e cila të shpien që t‟i bindesh Atij


që e don dhe të veprosh sipas urdhërave të Tij dhe të ndalohesh


nga veprat që të ndalon dhe që të mundohesh të afrohesh tek Ai


aq sa mundesh duke kryer veprat që Ai i don. Prej veprave më


të mëdha dhe më të dashura dhe më të lavdishme është dashuria


ndaj Allahut, nëpërmjet së cilës udhëzohet karakteri i


muslimanit dhe lirohet nga egoizmi dhe nga ana tjetër


lartësohet dhe fisnikërohet me të. Muslimani jep mund, dashuri,


mëshirë ndaj krijesave të Allahut duke mos pritur shpërblim


nga ana e krijesave dhe largohet nga dashuria egoiste e cila


është e ndërtuar mbi dobi dhe përfitime personale. Pas kësaj


vjen dashuria ndaj të Dërguarit të Allahut e cila është dashuri e


sinqertë të cilës i jepet përparsi edhe ndaj vetes së tij, ndaj


pasurisë apo fëmijës. Kjo është kështu, sepse Pejgamberi është


shkaku i udhëzimit dhe drejtimit tonë në Fenë e vërtetë të


Allahut të cilën Allahu e bëri shpëtim nga Zjarri për atë që e


pason këtë Fe dhe e bëri hyrje në Xhenet dhe në ngritje në


shkallët dhe gradat më të larta për atë person që e ul veten e tij


në gradën e robit dhe përuljes dhe nënshtrimit përpara Allahut.


Thotë Allahu teala: "Thuaj: "Nëse baballarët tuaj dhe bijtë


tuaj dhe vëllezërit tuaj dhe bashkëshortet tuaja dhe farefisi


juaj dhe pasuria që e keni fituar dhe tregtia që keni frikë se


do t'ju humbë dhe vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur,


janë më të dashura tek ju sesa Allahu, i Dërguari dhe sesa


sakrifica në rrugën e Tij, atëherë pritni (dënimin), se me të


vërtetë Allahu nuk e udhëzon popullin fasik". (et Teube 24)


Kush mendon se Islami është fe e ekstremizmit dhe ashpërsisë


ka gabuar, përkundrazi Islami është fe e plotë që don të thotë se


s'ka lënë gjë të vogël e as të madhe, qoftë ajo materiale apo


shpirtërore në jetën e muslimanit, vetëmse e ka udhëzuar në


drejtim të vërtetë dhe e ka vënduar në vendin e duhur. Pra


Islami nuk është vetëm fe e besimit, dispozitave dhe e moralit,


por Islami është edhe në të cilën ka romantikë në kuptimin e


plotë Islam i cili reflektohet në dashuri, në mëshirë, në butësi


dhe në bamirësi, në ndjenja të buta dhe virtyte të larta, dhe


butësi në marrdhënie me ata që e rrethojnë njeriun në këtë


univers, pra me të gjitha krijesat, dhe kjo nuk është e kufizuar


në mes burrit dhe gruas dhe në marrdhëniet njerëzore të tyre me


gojë dhe me vepër. Nuk është romantikë Islame të bëhesh i


sjellshëm me atë që e don dhe i pasjellshëm me atë që nuk e


don. Për këtë shkak ne do të zbërthejmë disa tipare dhe cilësi


morale të muslimanit romantik, derisa ta qartësojmë kuptimin e


dashurisë dhe romantikës në Islam me çdogjë që e rrethon


muslimanin.


Abd Ar-Rahman bin Abd Al-Kareem Esh-Shijha


www.islamland.com


Muslimani romantik


 Muslimani romantik është ai të cilin njerëzit e llogaritin


si njeri të sigurtë e të emanetit, që janë të sigurtë plotësisht në


të, për vetet e tyre, pasurinë, nderin. Thotë Pejgamberi (Salla


Allahu „alejhi ue sel-lem): "A t'ju tregoj për besimtarin? që janë


të sigurtë njerëzit për pasurinë dhe vetet e tyre dhe për


muslimanin prej të cilit shpëtojnë prej njerëzit tjerë prej gjuhës


dhe dorës së tij". (Transmeton Ahmedi 549) (Atij që njerëzit ia


besojnë pasuritë dhe vetet e tyre dhe musliman është ai prej


dorës dhe gjuhës të së cilit janë të sigurt njerëzit)


 Muslimani romantik është ai që ua dëshiron të mirën


njerëzve dhe mundohet që atyre t'ju bëj mirë, pa mos duke


dëshiruar shpërblim prej tyre. Thotë Pejgamberi (Salla Allahu


„alejhi ue sel-lem): "Ruaju prej ndalesave do të bëhesh prej më


adhuruesve, kënaqu me atë që ta ka ndarë Allahu do të jeshë


njeriu më i pasur, bëhu bamirës me fqiun tënd do të jeshë


besimtar, dhe dëshiroju njerëzve atë që ia dëshiron vetes tënde


do të jeshë musliman". (Transmeton Ahmedi, Tirmidhiu,


Albani e ka bërë Hasen)


 Muslimani romantik është i drejtë me veten e tij, me


shoqërinë e tij, por edhe me armiqtë e tij, nuk e gjykon dikë për


krimin e dikujt tjetër. Kur Pejgamberi e ka dërguar ushtrinë


muslimane deri tek mushrikët që e maltretuan dhe që e nxorrën


nga shtëpia e tij dhe që ndihmuan që të dilte nga shtëpia e tij


dhe që i vranë shokët (sahabët) e tij dhe që torturuan ata që e


pasuan Fenë e tij, Pejgamberi tha: "Mos vritni foshnjë fëmijë


dhe as grua e as plak, as mos nxirrni sy, as mos prisni drunjë,


përveçse drunjët që ju pengojnë për t'i luftuar, ose që janë


pengesë mes jush dhe mes mushrikëve, as mos masakroni njeri


e as kafshë, as mos tradhëtoni e as mos e mashtroni (merrni pa


të drejtë) prej plaçkës së luftës". (el Bejheki) Muslimani


romantik është që kujdeset për rrethinën dhe për gjithçka që e


rrethon prej gjallesave. Ai nuk është i kënaqur që kafshët të


torturohen, kur Pejgamberi ka kaluar pranë një gomari që ka


qenë me nishan në fytyrën e tij tha: "A s'ju ka arritur se unë e


kam mallkuar atë që e djeg dhe i lë nishan në fytyrë kafshës,


ose që e godet kafshën në fytyrë?". (Ebu Davudi, Albani e ka


bërë Sahih) Ai sillet me ta me butësi dhe me mëshirë, thotë


Aishja (radija Allahu „anha): "Pejgamberi i mbushte pije në enë


një maceje dhe ajo pinte në të". (Transmeton et Tajalesij 4958)


 Muslimani romantik kujdeset për shpendët dhe nuk i


frikëson ata e as që i gjuan pa mos patur dobi prej tyre. Thotë


ibn Mes'udi: "Ishim në udhëtim me të Dërguarin e Allahut dhe


ai i largua prej nesh për nevojë të vete dhe në pamë një shpend


që me veti kishte dy të vegjlat e tija. Ne i morëm dy shpendët e


saj të vegjël, dhe shpendi filloi të grithte tokën me këmbët dhe


erdhi i Dërguari i Allahut dhe tha: Kush i solli të vegjlat e saja?


Kthenia prap asaj". Dhe pa vendbanimin e milingonave që e


kishim djegur dhe tha: "Kush i dogji këta?" Thamë: Ne. Ai tha:


"Nuk i takon të dënoj me zjarr përveçse Zoti i zjarrit". (Ebu


Davudi. Albani e ka bërë Sahih)


 Muslimani romantik kujdeset për vendet publike dhe


vendet ku njerëzit rekreohen dhe ai nuk bën aty diçka që i


pengon njerëzit të përfitojnë prej saj, siç është hedhja e


mbeturinave dhe ngjashëm. Thotë Pejgamberi (Salla Allahu


„alejhi ue sel-lem): "Keni frikë prej dy mallkimeve (që i bën


njerëzit të mallkojnë), ai që e kryen nevojën në rrugën e


njerëzve apo në ndonjë hije". (Ebu Davudi. Albani e ka bërë


Sahih)


 Muslimani romantik i mënjanon pengesat që u pengojnë


njerëzve. Thotë Pejgamberi: "Largimi i pengesës prej rruge


është sadaka". (Ebu Davudi)


 Muslimani romantik kujdeset për mirëqenien e rrethinës


dhe njerëzit. Thotë Pejgamberi: "Mos pre pemë që jep fryt, e as


mos mbyt kafshë pa nevojë dhe ki frikë nga keqbërja ndaj


besimtarit". (Ebu Davudi)


 Muslimani romantik kujdeset për natyrën. Thotë


Pejgamberi: "Nëse vjen Ora (Kijameti) dhe në dorën e dikujt


prej jush ka filiz (pallmë hurme), nëse mund ta mbjell le ta


mbjell". (Buhariu)


 Muslimani romantik kujdeset për ujërat dhe nuk i ndot


ata. Transmetohet se Xhabiri (radija Allahu „anhu) ka thënë:


"Na ka ndaluar i Dërguari i Allahut që të urinojmë në ujin e


ndenjur". Dhe na ka nxitur që ta ruajmë dhe ta sigurojmë atë


për çdo nevojtar, ka thënë: "Muslimanët janë ortakë në tri gjëra:


në barë, në ujë dhë në zjarr". (Ebu Davudi). Muslimani kujdeset


për ujin me qëllim që të përfitojë shoqëria njerëzore, kafshët,


por edhe bota bimore, dhe patja kujdes që uji mos harxhohet pa


nevojë. Kjo mund të shihet në thënien e Pejgamberit që ia ka


thënë Sa'dit kur e ka parë duke marrë abdes: "Çka është ky


harxhim?" Ai (Sa'di) tha: "A edhe në abdes ka harxhim?". Ai


tha: "Po, edhe nëse je në lum që rrjedh". (ibn Maxheh)


Meqë ne jemi të urdhëruar që ta pasojmë Pejgamberin


Muhamed, paqja qoftë mbi të, njeriu i cili është kulmi i


përsosmërisë njerëzore që promovon mirësjellje me gjithçka që


na rrethon prej krijesave. Ky pasim njëherit është edhe besim i


muslimanit që e beson dhe që mundohet ta praktikon me vepër


në realitet në jetën e tij, duke e kërkuar me këtë kënaqsinë e


Allahut.


"Thuaj: Nëse e doni Allahun më pasoni mua, do t'ju dojë


Allahu dhe do t'jua falë gjunahet, Allahu është Falës dhe


Mëshirues". (Aal Imran 31)

Ky është Islami


Ky është Islami, dashuri për secilin që e ka krijuar Allahu dhe


që zbatohet nëpërmjet urdhërave të Allahut. Ashtusiç ngjallet


trupi nëpërmjet hajes dhe pijes, njashtu edhe shpirti ngjallet me


fenë me të cilën ngritet në botën e bujarisë dhe largohet nga


bota e kafshëve dhe epsheve dhe zbehja e ndjenjave. Në këtë


libruc ne do të shtjellojmë një aspekt nga aspektet e


romantizmit në jetën e Pejgamberit Muhamed me gratë ku edhe


shpallja që iu dërgua si pejgamber ishte ndriçim i bukur për të


gjithë botën dhe në veçanti për gratë, ku edhe e ngriti pozitën e


saj dhe e obligoi respektimin e saj, poashtu edhe e largoi


padrejtësinë nga ajo. Ishin gratë para Islamit që jetonin në


pozitë më të nënçmuar, këtë edhe e ka përshkruar Omer ibnul


Hattabi (radija Allahu „anhu) i cili ishte prijësi i besimtarëve


dhe Halife i dytë i Pejgamberit të Allahut. Thotë ai: "Për


Allahun në injorancë (paraislamike) nuk i llogaritnim gratë gjë,


derisa Allahu zbriti atë që e zbriti dhe u caktoi atyre atë që u


caktoi". (Muttefekun alejhi)


Kur erdhi Islami, kishte udhëzime të qarta rreth grave dhe


sqaroi se burri i mirë dhe morali i tij është në mirësjelljen e tij


me gratë. Thotë Pejgamberi (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem)


"Më i miri prej jush është ai që është më i mirë ndaj grave të


tija". (el Hakim. Albani e ka bërë Sahih)


Jetoi gruaja nën hijen e Islamit në pozitë të lartë, pozitë të cilën


nuk e kanë provuar burrat e as gratë në shoqëritë tjera. Ka qenë


Pejgamberi që i ka dashur gratë. Thotë ai: "Më është bërë e


dashur prej dunjasë tuaj, gratë dhe parfumi dhe më është bërë


kënaqësia e syve të mi në namaz". (Bejhekiu)


Ajo dashuri që është e rrethuar me mirësi, butësi. Thotë


Pejgamberi (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem): "...Ju këshilloj që


të jeni të mirë me gratë". (Muslimi)


Dhe këshillon që asaj mos i humben të drejtat dhe urdhëron për


mirësjellje të lartë me atë, poashtu urdhëron të nderohet dhe të


mos nënçmohet.


Islami thëret në butësi me atë dhe që të nderohet, thotë


Pejgamberi: "Besimtarë me iman më të plotë janë ata që janë


më të sjellshëm dhe më të butë me familjet e tyre". (Tirmidhiu)


Islami e ka vendosur gruan në vendin prej së cilit para Islamit


është privuar dhe ia ka dhënë të drejtat në trashigimi dhe


dëshmi dhe të tjera për të cilat ka ardhur argument dhe e ka


bërë vëlla të burrit dhe plotësues të tij. Thotë Pejgamberi (Salla


Allahu „alejhi ue sel-lem): "Me të vërtetë gratë janë vëllezër të


burrave". (Ebu Davudi)


Bile edhe e ka bërë atë prej gjërave më të mira që Allahu i


dhuron dikujt në këtë dunja. Thotë ai: "Dunjaja është gjë (send)


dhe gjëja më e mirë e dunjasë është gruaja e mirë". (Muslimi)


E ka bërë çelës të lumturisë në këtë dunja, thotë Pejgamberi:


"Katër gjëra janë prej lumturisë: gruaja e mirë, shtëpia e gjerë,


fqiu i mirë dhe kafsha e rehatshme (që përdoret për transport)".


(Transmeton el Hakim, Albani e ka bërë Sahih 282)


E ka bërë gjysëm e fesë së burrit e cila është shkak që burri të


udhëzohet në drejtimin e duhur. Ka thënë Pejgamberi: "Kur


martohet robi, plotësohet gjysma e dinit, le të ketë frikë


Allahun për gjysmën tjetër". (Bejhekiu 6148)


Ashtusiç i ka dashur Pejgamberi gratë si njeri, e donte gruan


edhe si nënë, e obligoi nderimin e saj dhe urdhëroi që t'i bëhet


mirë asaj dhe t'i kushtohet kujdes dhe rëndësi asaj, e bëri atë


edhe shkak për hyrje në Xhenet. Erdhi Xhahime es Sulemi deri


tek Pejgamberi dhe i tha atij: "O i Dërguar i Allahut, dua që të


luftoj (Xhihad) dhe erdha që të konsultohem me ty",


Pejgamberi i tha: "A ke nënë?" Ai tha: "Po", Pejgamberi i tha:


"Kujdesu për atë, sepse Xheneti është nën këmbët e saj".


(Nesaiu, Albani e ka bërë Sahih)


E ka bërë në bamirësi më përpara burrit (babait) ashtusiç ka


ardhur në Hadith kur njëri e pyeti dhe i tha: "O i Dërguar i


Allahut kush më së shumti e meriton mirësinë time? Ai tha:


"Nëna yte", më pas kush? Tha:"Nëna yte", më pas kush? Tha:


"Nëna yte" më pas kush? Tha: "Babai yt". (Buhariu)


Ashtusiç e ka dashur Pejgamberi gruan si nënë, e ka dashur


edhe si bashkëshorte, ku edhe i thotë Amër ibn el Asit kur ai e


pyet se "kë prej njerëzve e don më së shumti? Ai tha: "Aishen",


unë thashë: "prej burrave kë? Ai tha: "babain e saj", e më pastaj


kë? Ai tha: "Omerin" Dhe ai numëroi shumë burra dhe unë


heshta (nuk pyeta më) nga frika se do të më përmend më në


fund të tyre". (Buhariu)


Ashtusiç e ka dashur Pejgamberi gruan si bashkëshorte, e ka


dashur edhe si bijë, thotë Aishja (radija Allahu „anha): "S'kam


parë askë në pamje që më së shumti i ngjan Pejgamberit në


çuarjen dhe në rënien e saj dhe më me frikërespekt dhe modesti


për Allahun dhe më të butë dhe më të qetë sesa Fatimeja bija e


të Dërguarit të Allahut. Thotë ajo: "Kur ajo hynte tek i Dërguari


i Allahut, ai çohej dhe e puthte dhe e ulte në ulësen e tij dhe


ishte Pejgamberi kur hynte tek ajo, ajo çohej prej ulëses së saj,


e puthte dhe e ulte në ulësen e saj". (Tirmidhiu)


Kjo sjellje e përkryer me të gjithë dhe me gratë në veçanti,


buron e tëra nga udhëzimi i Allahut për të gjithë muslimanët,


me butësi, solidarizim për ato dhe nderim. Thotë Allahu


(subhanehu ue teala): "...dhe jetoni mirë me ata


(bashkëshortet), nëse ju urreni tek ata diçka, ndoshta mu


tek ajo gjë Allahu ka bërë ndonjë hajr të madh". (en Nisaa


19)


Thotë ibn Kethiri në komentin e tij: "Flisni me ata me fjalë të


mira dhe përmirsoni veprat me ato dhe përmirsoni pamjen tuaj


sipas mundësisë, ashtu siç edhe ti dëshiron prej saj, bëje ti të


njëjtën për atë ashtu siç ka thënë Allahu: "Edhe ata kanë të


drejta sa edhe detyra për të mirë".


Ishin sahabët e të Dërguarit të Allahut që nguteshin që ta


zbatojnë këtë metodologji dhe udhëzim të Allahut. Thotë ibn


Abbasi murgu i këtij Umeti: "Unë zbukurohem për gruan time,


ashtusiç ajo zbukurohet për mua dhe nuk dua që ta harxhoj tërë


hakun tim për atë dhe të obligohet ajo që të ma jep hakun e asaj


mua, sepse ka thënë Allahu: "Edhe ata kanë të drejta sa edhe


detyra për të mirë".


Amaneti i babait musliman për të birin në natën e


martesës


Me të vërtetë romantika, mirësjellja, butësia dhe durimi ndaj


tjetrit është metodologji e muslimanit të mirë, metodologji


nëpër të cilën ai ec, e praktikon, punon sipas tij dhe e përhap


atë duke iu bindur me këtë urdhërit të Allahut. Pra ky imam i


ehli sunetit dhe xhematit e këshillon me amanete birin e tij në


natën e martesës dhe ia mëson të drejtat e ndërsjella dhe i


thotë:


"O biri im, ti nuk do ta arrish lumturinë në jetën tënde, përveç


nëse nuk pajisesh me (me dhjetë) cilësi në raport me


bashkëshorten tënde...mësoi përmendësh dhe kujdesu për ta":


E para dhe e dyta: Me të vërtetë gratë i duan fjalët e mira dhe të


ëmbla dhe shfaqjen e dashurisë, pra mos u bë koprac në


shfaqjen e dashurisë ndaj saj. Nëse ti bëhesh koprac ajo do të


bëj mes teje dhe mes saj një pengesë të ftohtë dhe mangësim në


dashuri.


E treta: Gratë nuk e duan burrin e ashpër dhe të rreptë dhe ato e


shfrytëzojnë burrin e dobët dhe të butë, pra ti pajisu me çdo


cilësi në vendin e duhur të vet, sepse kjo është më afër


dashurisë dhe është përfituese e rehatisë.


E katërta: Gratë duan prej burrit të njëjtën çka burri e don prej


gruas, siç janë fjalët e mira, kujdesi për pamjen e mirë, pastërti


të teshave, era e mirë, pra bëhu i tillë në çdo rast.


E pesta: Shtëpia është mbretëria e femrës dhe ajo ndjen në të se


është pronarja e fronit dhe zonja e shtëpisë, andaj kujdes mos ta


shkatërrosh këtë mbretëri në të cilën jeton dhe mos tento ta


rrëzosh atë nga froni i saj, sepse me këtë ti e vë në pyetje


sundimin e saj, ndërsa sundimtarët armiqësi më të madhe kanë


ndaj atyrë që e kundërshtojnë sundimin e tyre, edhe në qoftë se


këtë nuk e shprehin.


E gjashta: Gruaja dëshiron ta përfiton burrin e saj dhe mos ta


humb familjen e saj, pra ki kujdes që mos ta vendosësh veten


tënde në të njëjtën peshojë me ata...ose ti ose familja e saj...ajo


edhe nëse të zgjedh ty përpara familjes së saj, ajo prap do të


ngel në mes dhe kjo do të reflektohet negativisht në jetën e


përditshme.


E shtata: Gruaja është krijuar nga briri i shtrembër dhe kjo


është fshehtësia te bukuria e saj dhe fshehtësia e atraktivitetit të


saj, ky fakt nuk është mangësi, "Mbulesa e diçkaje të mangët


është zbukurim për të". Ti mos u zbraz ndaj asaj duke i thënë se


ka gabuar duke u bërë i pamëshirshëm dhe të mundohesh ta


drejtosh bririn e shtrembër, dhe mundimi për ta drejtuar është


thyerje e saj dhe thyerja e saj është divorci. As mos lejo që nëse


gabon të vazhdon shtrembëria edhe më tej dhe të mos bëhet e


butë me ty e as të mos të ndëgjon, por bëhu me atë mesatar.


E teta: Gratë janë krijuar që t'i mohojnë të mirat e burrit dhe të


shkelin të mirat. Nëse ti çdoherë i ke bërë mirë dhe vetëm


njëherë i ke bërë keq, do të thotë: "Prej teje kurrë s'kam pa


hajr", mos lejo që këtë ta përsërit dhe ti të largohesh prej asaj.


Nëse urren ndonjë sjellje të asaj, do të jesh i kënaqur me ndonjë


sjellje tjetër te saj.


E nënta: Gruaja kalon nëpër periudha të lodhjes trupore (fizike)


dhe lodhjes psiqike, për këtë shkak Allahu i ka ngritur një varg


obligimesh prej saj, siç është rënia e obligimit të namazit


plotësisht nga ajo, poashtu edhe agjërimi derisa t'i kthehet


shëndeti dhe kthjelltësia. Pra bëhu i mençur në këto periudha


me atë dhe ashtusiç Allahu ia ka lehtësua asaj obligimet, edhe ti


poashtu pakësoi urdhërat dhe kërkesat ndaj saj.


Amaneti i nënës muslimane për vajzën e saj në


natën e martesës


Ashtusiç meshkujt në mesin e tyre flasin për romantikën


Islame, poashtu edhe gratë muslimane kanë hise (pjesë) që në


mesin e tyre të diskutojnë për këtë gjë, siç është harmonia


bashkëshortore, mirësjellja me bashkëshortin. Ishte Umm Ijas


bint Auf bin Alem esh Shejbani që kur Amr bin Hixhr mbreti i


Kindes u fejua me bijën e saj dhe erdhi koha e martesës, ajo u


vetmua me bijën e saj dhe këshilloi me një amanet me të cilin


ia bëri të qartë themelet e jetës së lumtur bashkëshortore dhe se


çka ka ajo për obligim ndaj burrit të saj dhe i tha: "Oj bija ime,


nëse amaneti do të lihej për shkak të edukatës, do ta kisha lënë,


por është përkujtim për neglizhentin dhe preventivë për të


mençurin, dhe nëse gruaja nuk kishte nevojë për burrë, për


shkak se i ka prindërit dhe për nevojën e madhe të tyre për të


(bijën), do të ishe ti gruaja më e panevojshme për burrë, por


gratë për burrat janë krijuar dhe burrat për gratë janë krijuar".


Oj bija ime, ti u largove nga atmosfera e cila ke dalë dhe lae


prapa jetën që e jetove për një çerdhe që nuk e njeh, dhe një


shoqërues që nuk e njeh dhe është bërë me pushtetin që ka mbi


ty mbikqyrës dhe mbret. Bëhu ti për atë robëreshë, ai do të


bëhet rob. Mësoi dhjetë gjëra që do të jenë mjet për ty.


E para dhe e dyta: Frikërespekt me kënaqsi dhe bindje me


ndëgjim.


E treta dhe e katërta: Kushto kujdes syrit dhe hundës së tij, mos


të sheh tek ti pjesë të mangëta dhe as tu nuhas përveçse erë të


mirë.


E pesta dhe e gjashta: Kushto kujdes kohës së tij të gjumit dhe


ushqimit, sepse uria është irituese dhe vonimi i gjumit është


trazues hidhërues.


E shtata dhe e teta: Ruajtja e pasurisë së tij, dhe kujdesi për


shërbetorët dhe fëmjët e tij. Kujdesi për pasurinë të sjellin


pozitë të lavdëruar tek ai dhe mirësjellja në familje të sjellin


rregull dhe menaxhim.


E nënta dhe e dhjeta: Mos e kundërshto urdhërin e tij, mos ia


zbulo fshehtësitë e tij ndaj dikujt tjetër. Ti nëse e kundërshton


urdhërin e tij apo ia djeg gjoksin dhe nëse ia zbulon fshehtësitë


nuk mund të sigurohesh nga tradhëtia e tij, ki kujdes mos


shpreh gëzim kur ai është i brengosur dhe as mos e prish


fytyrën tënde kur ai është i gëzuar.


Prej gjithë kësaj bëhet e qartë pozita e lartë të cilën e gëzon


gruaja nën hijen e romantikës Islame dhe kjo është replikë ndaj


atij që thotë se Islami është i padrejtë ndaj gruas. Si mund që t'i


bëj padrejtësi dhe t'ia shkel të drejtat dikush që e dashuron dhe


që kujdeset për të.


Kjo do të qartësohet o ti lexues i çmuar në këtë libruc kur do të


flasim për aspektin romantik në jetën e mëshiruesit udhëzues,


Muhamedit paqja qoftë mbi të, në relacion me familjen e tij, ku


atë nuk e pengonte pozita e tij si transmetues i fesë dhe


udhëheqës i Umetit, që të harrojë përkushtimin ndaj familjes së


tij. Ai këtë përkushtim na e shkurtoi në fjalë të shkurta të cilat


mbajnë në vete kuptime të gjëra dhe e ka bërë amanet për


Umetin e vet, ku dhe thotë: "Më i miri prej jush është ai që


është më i mirë për familjen e vet".


Burri është i mirë aq sa është i mirë për familjen e vet, mirësi e


cila shpie në dashuri dhe në mëshirë. Pejgamberi i cili ishte


njeriu më i mirë, mirësia e tij e bëri që të jetë në shkallën më të


lartë të përsosmërisë njerëzore në mëshirë dhe në dashuri dhe


në mirësjellje me njerëzit në përgjithësi dhe me familjen e tij në


veçanti. Kur gratë e tij e pyetën për Ajetin e "Zgjedhjes" (Ajete


në Suren Ahzab 28-29), ato e refuzuan jetën e kësaj dunjaje dhe


zbukurimet e saja, dhe ngelën të kënaqura me atë që ai e


zgjodhi për veten e tij me një jetë modeste i kënaqur me pak.


Thotë Aishja: "Kur u urdhërua Pejgamberi që t'ju jap grave të


veta zgjidhje (në mes të mirave të dunjasë dhe Ahiretit) ai filloi


me mua dhe më tha: "Unë të them diçka, por ti mos u ngut


derisa të konsultohesh me prindët e tu". Por ai e dinte se prindët


e mi nuk do më urdhëronin që të ndahem prej tij. Më pastaj tha:


"O ti Pejgamber, thuaju grave të tuaja, nëse e dëshironi


jetën e dunjasë dhe zbukurimet e saja, ejani, do t'ju lë të


kënaqeni (pak) dhe do t'ju lëshoj (do ju jap divorc) me


lëshim më të mirë. Por nëse e doni Allahun dhe


Pejgamberin e Tij dhe banimin e Ahiretit (atëherë dine se)


me të vërtetë Allahu ka përgatitur për vepërmiret prej jush


shpërblim të madh". (Ahzab 28-29) Aishja tha: "Në çka prej


kësaj të konsultoj prindët? Unë e dua Allahun, Pejgamberin e


Tij dhe banimin e Ahiretit". Më pas Aishja tha: "Më pastaj të


njëjtën ofertë të zgjedhjes e bëri edhe me gratë tjera".


(Muslimi)


Nëse kjo është argument për diçka, është argument për


dashurinë që e kanë patur gratë e tij për atë dhe kënaqsia e tyre


me atë. Poashtu edhe kapja e tyre për atë dhe për atë moral dhe


sjellje që e gjetën tek ai, edhe atë dashuri dhe butësi në


marrdhënie njerëzore me të. Ata e dinin se nuk do gjenin dikë


tjetër më të mirë se ai.


Pati Pejgamberi nëntë gra të cilët jetuan në kopshtin e tij jetë të


lumtura dhe të qeta, thotë për atë shkrimtarja italiane L. Vecia


Vaglieri në librin e saj "Në mbrojtje të Islamit" ku e mbron


Pejgamberin prej atyre që e akuzuan atë si epsharak, thotë ajo:


"Muhamedi paqja qoftë mbi të gjatë jetës së tij rinore kur epshi


seksual është më i fortë dhe më i theksuar, përkundër kësaj ai


edhe jetoi në një shoqëri si shoqëri arabe ku martesa si


institucion shoqëror gjindej pak ose ishte humbur, ku poligamia


ishte rregull e përgjithshme dhe ku divorci ishte i lehtë pa kufij.


Në këtë gjendje ai nuk u martua vetëmse me një grua e ajo ishte


Hadixheja (radija Allahu „anha) e cila ka qenë shumë më e


moshuar sesa Pejgamberi dhe jetoi me atë njëzet e pesë vite si


burrë i sinqert dhe i dashur dhe nuk u martua me të dytën,


përveçse pas vdekjes së Hadixhes kur i bëri pesëdhjet vjet. Në


secilën martesë që e pati më pastaj pati shkak, siç ishte shkaku


shoqëror ose politik etj. Ai e kishte për qëllim nëpërmjet


martesës me ata gra t'i nderoj ata gra që cilësohen si të


devotshme ose që të krijoj raporte bashkëshortore me disa fise


dhe familje të tjera duke dëshiruar që kjo ta hap rrugë të re për


përhapjen e Islamit, në përjashtim të Aishes. U martua


Muhamedi paqja qoftë mbi të, me gra që edhe nuk kanë qenë të


virgjëra e as të reja, as të bukura...pra a ishte ai njeri epsharak?!


Ishte njeri nuk ishte zot. Mund të ishte dëshira për fëmijë që e


bëri të martohet përsëri, sepse fëmijët që i ka patur me


Hadixhen i vdiqën pa mos përfituar shumë, duke patur parasysh


barën e rëndë që e kishte nga familja e tij e gjerë, por çdoherë


mundohej që ta gjej rrugën e mesme e të plotë me të gjithë ata.


Ai u soll me ata me metodë pejgamberike të pejgamberëve të


mëhershëm, siç ishte Musa dhe të tjerët dhe s'ka njeri që e


kundërshton martesën e tyre me shumë gra, përveç se kjo është


rezultat i faktit se ne jemi injorant për detajet e jetës së tyre të


përditshme në të njëjtën kohë kur ne dijmë çdogjë për jetën


familjare të Muhamedit (salla Allahu alejhi ue sel-lem).


Pejgamberi bujar llogaritet personaliteti më i madh që e ka


njohur historia njerëzore dhe personalitet i cili ka patur ndikim


të madh dhe aktiv në ndryshimin për të cilin dëshmojnë edhe


mesatarët prej jomuslimanëve të cilët janë thelluar në


jetëpërshkrimin e tij. Ata shikuan në thellësi në mesazhin e tij,


në përhapjen e e këtij mesazhi dhe në ndikimin tij. Thotë


Michael Hart në librin e tij "Njëqind personalitetet më me


ndikim në historinë e njerëzimit"


''Zgjidhja ime e Muhamedit të parin në listë të njerëzve më me


ndikim në njerëzim mund t'i habit disa lexues dhe disa të tjerë


të kundërshtojnë, por ai (Muhamedi) ishte njeriu i vetëm në


histori i cili korri sukses të dukshëm në çdo shkallë, në aspekt


fetar dhe në aspekt të kësaj bote. Dhe këtë që e shohim përreth


nesh, këtë thirrje e cila përhapet me shpejtësi dhe këtë


përkushtim të pasuesve të tij në kapjen e Ligjit të atij dhe


sakrifikimin e çdo gjëje të shtrenjtë dhe të lirë në përhapjen e


Sunetit, për këtë janë të shumtë ata që hyjnë në fenë e tij dhe


janë shumë të paktë ata që dalin prej saj. Nëse e vërteta e prek


dashurinë në zemër dhe përzihet me shpirtin, bëhet


udhëpërshkrim për ata. Bilal Habeshiu u dënua me kamxhik kur


e pranoi Islamin dhe gurri i madh u vendos mbi gjoksin e tij


dhe u tërhoq përmbi fytyrën e tij në shkretirën e flaktë të


Mekkes, vetëm me qëllim që ta kthej atë nga feja e tij. Teprimi


në dënim nuk shtoi tek asgjë përveç se e shtoi këmbnguljen e tij


dhe me shfaqje haptazi të kësaj vendosmërie. Ngeli pas tij e


përhershme fjala e njohur e tij ( أحد أحد ) Një, Një''.


Dhe Sa'd ibn ebi Vekasi i cili ishte njeri bamirës ndaj nënës së


tij. Kur ky e pranoi Islamin, i tha nëna e tij: "Unë nuk ha e as pi


derisa të vdes" Do të thuan njerëzit për ty "Vrasës i nënës së


vet". Ai i tha: "Mos e bën këtë oj nënë, se unë nuk e lë këtë fe


për asgjë". Ajo nuk hëngri e as piu një ditë të plotë dhe u lodh


nga kjo. Pas kësaj qëndroi edhe një ditë edhe një natë dhe u


lodh së tepërmi. Tha (S'adi): Kur e pashë këtë thashë: "Pasha


Allahun a e din oj nënë se sikur të kishe pasur edhe njëqind


shpirtëra dhe të gjitha të të kishin dalur një nga një, nuk do ta


kisha lënë këtë fe, si të duash ha dhe si të duash mos ha". Kur


ajo e pa këtë gjë filloi të hante.

Pejgamberi fisnik dhe ana argëtuese me familjen


e tij


Islami e udhëzon muslimanin në patjetërsinë e dhënies së hakut


ndaj vetes së tij me argëtim të lejuar brenda suazave të Sheriatit


me qëllim që mos të mërzitet dhe me këtë të vazhdoj rrugën për


tek Allahu me sakrificë dhe me vullnet.


Por kjo është me kusht që mos e teproj në lojë dhe argëtim dhe


në këtë mënyrë jeta e muslimanit e tëra bëhet lojë, dhe nuk ka


dobi në të, por edhe harron edhe faktin se pse ai është krijuar.


Ishin shokët e Pejgamberit prej atyre me të cilët filloi thirrja e


Pejgamberit dhe kishte prej tyre që mendonin se Islami është fe


e cila nuk njeh freskim dhe argëtim e as lojë të lejuar.


Thotë Handhaleh: "Më takoi ebu Bekri dhe më tha: "Si je o


Handhale?" Ai thotë: "Thashë: "Sikur munafik". Ai tha:


"SubhanAllah! Cka je duke thënë?!". Unë thashë: "Kur jemi tek


i Dërguari i Allahut, ai na përkujton Zjarrin dhe Xhenetin,


sikurse me i patur përpara nesh, por kur dalim nga i Dërguari i


Allahut (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem) përballemi me gratë,


fëmijët dhe mallin (pasurinë) dhe harrojmë shumëçka".


Thotë ebu Bekri (radija Allahu „anhu): "Për Allahun! Edhe ne e


gjejmë të njëjtën". Dhe dolëm unë dhe ebu Bekri derisa hyrëm


tek i Dërguari i Allahut dhe thashë: "Ka bërë nifak Handhalja o


i Dërguar i Allahut!". Tha i Dërguari i Allahut: "Po si ashtu?"


Unë i thashë: "Kur jemi tek ti, na përkujton Zjarrin dhe


Xhenetin, sikurse me e patur përpara syve, por kur dalim prej


tek ti përballemi me gratë, fëmijët, pasurinë (mallin), shumë


gjëra i harrojmë". Tha i Dërguari i Allahut: "Pasha Atë në


dorën e të Cilit është shpirti im, sikurse të vazhdonit të jeni


sikurse kur jeni me mua dhe ne dhikër, melekët do t'ju jepnin


duart me përshëndetje nëpër shtretërat tuaj dhe në rrugët tuaja,


por o Handhale, çaste dhe çaste!". (Muslimi)


Mirëpo ky perceptim ndryshoi në kohën kur Islami e bëri prej


fesë lozjen me familjen, argëtimin e lejuar dhe gëzimin e tyre.


Në këtë s'ka çudi, sepse Islami është fe e përkryer që i plotëson


të gjitha kërkesat e njeriut, kërkesat shpirtërore, psiqike dhe


trupore, Thotë Pejgamberi (alejhi salatu ues-selam): "Secila


lozje është e kotë përveç këtyre katër: Lozja e burrit me gruan e


tij, disciplinimi i kalit, tejkalimi i armikut (në forcë, në


shkathtësi etj) dhe mësimin e notit". (Ahmedi, Nesaiu)


Poashtu ky perceptim ndryshoi edhe kur ata e panë të


Dërguarin e Allahut duke nxitur në këtë. Transmetohet nga


Xhabir bin Semurah: "Ishte i Dërguari i Allahut që nuk çohej


nga vendi që e ka falur sabahun derisa të lind dielli. Pasi lindte


dielli çohej, dhe nisnin (të flisnin) nga çështjet e injorancës, ata


(sahabët) qeshnin. ndërsa ai (Pejgamberi) buzëqeshej".


(Muslimi)


Jo vetëm kaq, por ai edhe ka qortuar në çështjen e dhënies së


hakut ndaj vetes. I ka thënë i Dërguari i Allahut Abdullah ibn


Omerit: "O Abdullah, më ka ardhur lajmi se (ti je betuar në


Allah) se do të agjërosh ditën dhe do të falesh (tërë) natën


(derisa të jeshë gjallë)?" Ai thotë:"Po, o i Dërguar i Allahut".


Pejgamberi i tha: "Mos bën kështu, (ndonjëherë) agjëro edhe


(ndonjëherë) ha, falu edhe fli. Me të vërtetë ti ke hak ndaj trupit


tënd, agjëro edhe ha, edhe syrit tënd i ke hak, edhe gruas tënde i


ke hak, edhe vizituesit tënd i ke hak". (Buhariu)


1. Pejgamberi e argëton familjen e tij


I Dërguari i Allahut ishte njeri që kujdesej në lozjen dhe


argëtimin e familjes së tij që ta përmirsoj disponimin familjar


dhe që ta shtij gëzimin në zemrat e tyre. Prandaj ai ju jepte


atyre çdo mundësi që e gjente për të futur tek ata kënaqsinë dhe


që ta largoj prej tyre bezdinë. Thotë Aishja (radija Allahu


„anha): "Hyrën habeshijtë (etiopiasit) për të lozur në xhami dhe


ai tha": "Oj Humerja (oj fytyrbardhë me pika të imta të kuqe në


fytyrë) a ke dëshirë që të shikosh?" Unë thash: "Po". Ai qëndroi


tek dera dhe unë hipa dhe vëndova mjekrën time në shpatullën


e tij dhe mbështeta fytyrën time për faqen e tij. Ajo (Aishja)


thotë: "Prej fjalëve të tyre në atë ishte eba el Kasim i mirë" .


Tha i Dërguari i Allahut: "A e pate mjaft?" Unë thashë: "Mos u


ngut o i Dërguar i Allahut", më pas tha: "A e pate mjaft?" Unë


thashë: "Mos u ngut o i Dërguar i Allahut, unë nuk kisha


dëshirë që t'i shikoj ata, por pata dëshirë që gratë ta mernin


pozitën e tij tek unë dhe pozitën time tek ai".


2. Pejgamberi fisnik ua fal gabimet për ta ruajtur


lumturinë e familjes së tij


Allahu e edukoi atë dhe ishte prej edukatës së tij të mirë që nuk


përleshej me dikë për diçka që ai nuk e pëlqente dhe ua falte


atyre dhe e neglizhonte atë, bëhet fjalë për disa gjëra për të cilat


s'ka pengesë Sheriatike. Në këtë mënyrë ai nuk i lëndonte


ndjenjat e tyre ata e as nuk i largonte. Kur themi se i


neglizhonte, kjo don të thotë se ai i neglizhonte disa gjëra që


nuk i pëlqenin duke patur dituri të plotë për atë gjë. Thotë


Aishja gruaja e Pejgamberit: "Hyri tek ne ebu Bekri dhe dhe tek


ajo kishte dy vajza të vogla që i binin defit dhe kjo ishte gjatë


ditëve të Minës dhe ishte Pejgamberi i mbështjellur me petkun


e tij. Ebu Bekri i qortoi ato dhe Pejgamberi e zbuloi fytyrën e tij


dhe tha: "Lëri ato o ebu Bekër, këto janë ditë bajrami, këto janë


ditët e Minës". Thotë Aishja: "E pashë të Dërguarin e Allahut


duke më mbuluar dhe unë duke shikuar habeshijtë duke lozur


në xhami". Omeri i qortoi ata. I tha Pejgamberi (alejhi salatu


ues selam): "Lëri ata të sigurtë Benij Erfeda-n". (Buhariu)


3. Pejgamberi bujar dhe realizimi i i lumturisë së tij me


gratë


Prej shenjave të dashurisë dhe qetësisë emocionale është


kërkimi i çdogjëje e cila e fut gëzimin në zemrën të cilën ti e


don.


Ishte Pejgamberi që çdoherë mundohej që të fut harenë dhe


gëzimin në zemrat e familjarëve të tij.


Thotë Aishja (radija Allahu „anha) se ka lozur një lojë me


vajzat tek i dërguari i Allahut dhe (shpesh) tek ajo vinin shoqet


e saja. Thotë ajo: "Ndonjëherë ata u ndalnin (nuk vinin) për


shkak të Dërguarit të Allahut, por ishte i Dërguari i Allahut që i


sillte ata tek unë".


4. Pejgamberi bujar dhe ngacmimi me lojë i familjes së


tij


Mësimet Islame udhëzojnë në çdogjë të dobishme për shpirtin


dhe trupin, poashtu edhe në atë që ndikon pozitivisht në


gjendjen emocionale. Pejgamberi e fuste gëzimin dhe harenë në


familjarët e tij dhe ai nuk e neglizhonte këtë aspekt dhe ia jepte


hakun.


Ai bënte shaka me shokët dhe me familjen dhe nuk e thoshte


vetëm se të vërtetën dhe dihet se shakaja që është e dashur për


shpirtin e largon bezdinë nëse shakaja është brenda suazave të


Sheriatit, pra mos të jetë gënjeshtër dhe as mos të jetë teprim


me të keqe ndaj dikujt. Thotë Aishja: "U kthye tek unë i


Dërguari i Allahut nga një varrim i një kufome në varrezat el


Bekij' dhe më gjeti mua me kokëdhimbje dhe duke thënë "Ah


koka!'. Ai tha: "Por unë oj Aishe Ah, koka, çka do të bëja nëse


ti vdes përpara mua dhe të laja, të qefinosja, të falja namazin (e


xhenazes) të varrosja?". Unë thashë: "Për Allahun sikurse të


shoh (duke bërë atë që e the). Nëse do e bëje këtë do të ktheje


në shtëpinë time dhe do të rregulloje veten tënde me disa gra


tuaja!". "I Dërguari i Allahut buzëqeshi dhe pas kësaj filloi


dhimbja prej së cilës ai vdiq". (Hasen, Darimij)


5. Pejgamberi bujar dhe ekskurzionet me familjen e tij


Jeta e Pejgamberit ishte e mbushur me gjëra që e qetësojnë


shpirtin. Daljet e tij me familjen nuk pengoheshin nga fakti se


atij i zbriste shpallja dhe fakti se atë e transmetonte, poashtu


nuk e pengonte as fakti se ai ishte udhëheqës i Umetit. Thotë


Aishja e cila na transmeton daljen e saj në udhëtime me të


Dërguarin e Allahut: "...dhe ishte i Dërguari i Allahut që kur


ishte natë, dilte me Aishen dhe fliste me të...". (Muslimi)


6. Pejgamberi bujar dhe qeshja me shakatë e familjes


së tij


Qeshja është gjë e natyrshme për njeriun dhe ka pozitë në


udhëzimin Islam. Thotë Pejgamberi (Salla Allahu „alejhi ue sellem):


"Buzëqeshja e yte në fytyrën e vëllait tënd është sadaka".


(Tirmidhiu)


Kështu na mësoi feja e jonë, pra muslimani duhet të jetë


fytyrçelur dhe jo fytyrmrolur. Të jetë fytyra e tij sikurse qielli


me mjegulla të zeza, saqë kjo e pengon nga përzierja me


njerëzit tjerë. Ishte Pejgamberi që qeshte dhe i bënte edhe të


tjerët të qeshin me qëllim që ta largoj brengën dhe mërzinë nga


ata që rinin me të dhe të mbjell tek ata çiltërsi dhe hare.


Thotë Pejgamberi (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem): "Mos e


nënçmo ndonjë vepër të mirë edhe nëse ajo vepër është (e


vogël) takimi i vëllait tënd me fytyrë të çelur".


7. Pejgamberi bujar dhe përhapja e zbavitjes me


familjen e tij


Ishte prej natyrës së Pejgamberit që i ngacmonte për të mirë ata


që ulenin përreth atij dhe bënte shaka me ata. Edhe familja e tij


ishin prej atyre që meritonin të freskohen me shakatë e tij me


qëllim largimin e bezdisë prej tyre dhe futjen e gëzimit tek ata.


Thotë Aishja (radija Allahu „anha): "Erdha tek i Dërguari i


Allahut me ( خزيرة ) ushqim (brum me yndyrë, poashtu edhe


mish i zier me ujë dhe krip) të cilin e kisha gatuar për atë. Ai i


tha Seudas e cila ishte mes meje dhe atij "Ha!" por ajo refuzoi.


Dhe unë thashë: "Do të hashë ose do ta njollos fytyrën tënde


(me ushqim), por ajo prap refuzoi, dhe unë e vendosa dorën


time në ushqim dhe e njollosa fytyrën e saj, pas kësaj qeshi i


Dërguari i Allahut dhe e hoqi këmbën për atë (që ajo të arrij


deri tek unë) dhe i tha Seudas: "Njollose fytyrën e saj." Pastaj


edhe ajo e njollosi fytyrën time dhe qeshi i Dërguari i Allahut.


Poashtu kaloi Omeri (radija Allahu „anhu) dhe thirri "O


Abdullah o robi i Allahut", Pejgamberi mendoi se do të hyjë


brenda dhe na tha: "Shpërlani fytyrat tuaja" dhe unë çdoherë


kam patur frikërespekt prej Omerit, nga respekti të cilën e


kishte Pejgamberi ndaj tij". (ebu Ja'la el Musilij, Albani e ka


bërë Hasen)


8. Pejgamberi Fisnik dhe pjesëmarrja e tij në gëzime të


njerëzve


Ishte prej urtësisë së Pejgamberit (Salla Allahu „alejhi ue sellem)


se veproi dhe ka qenë interaktiv me secilin njeri, varësisht


se për çka është bërë fjala, përderisa kjo nuk ka rënë në


kundërshtim me Sheriatin.


Thotë Aishja: "Erdhi Pejgamberi prej betejës së Tebukit ose


Hajberit dhe kishte një kazan të mbuluar, kur fryni era e shpaloi


nga njëra anë mbulesën që e kishte sipër "Cka është kjo oj


Aishe? Ajo tha: "Vajzat e mia!" Dhe pa mes tyre një kalë me dy


fleta prej copëzave dhe tha: "Cka është ajo që e shoh mes tyre?"


Ajo tha: "Kalë". Dhe cka janë ata mbi të? Ajo tha: "Ata janë dy


fleta". Ai i tha: "Kalë që ka dy fleta (krahë)?!" Ajo tha: "A s'ke


dëgjuar se Sulejmani ka patur kalë me fleta? Ajo tha: "Ai qeshi


derisa ia pashë dhëmballat". (ebu Davudi)


9. Pejgamberi bujar dhe hareja e tij me gëzimin e


familjes së tij


Futja e gëzimit dhe haresë në familje është prej shenjave të


mira të njeriut. Pejgamberi ishte që mundohej ta fus gëzimin në


familjen e tij. Thotë Aishja (radija Allahu „anha): "Ishte


Pejgamberi ulur dhe ndëgjuam një zhurmë dhe një zë fëmijësh.


U çua Pejgamberi dhe pa se habeshijtë loznin dhe fëmijët


përreth tyre (gëzoheshin). Ai tha: "Oj Aishe eja dhe shiko".


Unë erdha dhe e vendosa mjekrën time në shpatullën e tij afër


kokës së tij dhe ai më tha mua: "A nuk u ngope, a nuk u


ngope?" Ajo thotë: "Dhe unë vazhdoja të them "Jo!" derisa ta


shoh se çfarë pozite kam tek ai...dikur doli Omeri dhe njerëzit


filluan të largohen dhe shpërndahen" Tha Pejgamberi: "Unë


shoh se si shejtanët prej njerëzve dhe xhinëve se si ikin prej


Omerit". Ajo tha: "Dhe unë u ktheva". (Tirmidhiu)


10. Pejgamberi bujar dhe sjellja e butë ndaj familjes


dhe biseda me ata


Ishte traditë e Pejgamberit (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem) se


sillej butë me familjen si bisedonte me ata dhe me të cilat


shtohej kuptimi dhe lidhja familjare dhe shtohej edhe dashuria.


Thotë Safije bint Hujej se ka ardhur tek i Dërguari i Allahut që


ta vizitoj në Itikaf në dhjetë ditët e fundit të ramazanit dhe foli


me të do çaste. Më pastaj ajo u çua për të shkuar në shtëpinë e


vet dhe u çua edhe Pejgamberi për ta dërguar në shtëpi,


përderisa arriti tek dera Umm Selemeh, kaluan atypari dy burra


prej ensarëve dhe ata i dhanë selam Pejgamberit dhe ai ju tha


atyre: "Mos u ngutni, ajo është Safije bint Hujej (bashkëshortja


ime)". Ata dy thanë: "SubhanAllah, o i Dërguar i Allahut" dhe


ju tha: "Me të vërtetë Shejtani arrin tek njeriu siç arrin gjaku


dhe unë u frikësova mos të fus në zemrat tuaja diçka".


(Buhariu)


Pejgamberi bujar dhe ana e tij emocionale me


familjen:


Islami i ruan aspektet njerëzore në natyrën e pastër në të cilën i


ka krijuar ata fillimisht. Prej këtyre aspekteve është edhe


aspekti emocional në mes gruas dhe burrit dhe e trajton


dëshirën seksuale si nevojë të patjetërsueshme e cila ka nevojë


që të plotësohet dhe mos të shtypet. Kjo nevojë seksuale nuk


është vetëm epsh i thjesht dhe vetëm perceptim shtazarak i


pistë. Për këtë shkak Allahu e ka rregulluar këtë nëpërmjet


martesës dhe që ndërtohet mbi pastërti dhe në ruajtje të nderit


dhe që jep qetësi shpirtërore dhe qëndrueshmëri emocionale, si


dhe j'ua garanton të drejtat të dyja palëve. Thotë i Lartësuari:


"Dhe prej argumenteve të Tij është që prej veteve tuaja


krijoi çiftin, që të preheni tek ata dhe bëri mes jush dashuri


dhe mëshirë, me të vërtetë në këtë ka argumente për


popullin që mendon". (er Rum 21)


Për këtë shkak Islami urdhëroi pasuesit e tij që të ngutin


martesën kur kanë mundësi. Thotë Pejgamberi (Salla Allahu


„alejhi ue sel-lem): "O ju grumbull i të rinjëve! Kush ka


mundësi prej jush le të martohet, sepse kjo është më afër uljes


së shikimit dhe më e ndershme për organin (gjenital), kush s'ka


mundësi le të agjëroj, sepse kjo është pengesë (për të rënë në


vepër)". (Muslimi)


Pejgamberi ka tërhequr vërejtjen nga mosmartesa, thotë Enes


bin Maliku: "Erdhën tri delegacione (grupe) në shtëpitë e grave


të Pejgamberit (Salla Allahu „alejhi ue sel-lem) që të pyesnin


për adhurimin e Pejgamberit, kur u treguan (se si ishte adhurimi


i tij) ata sikurse filluan të flasin në mes veti duke thënë se "ku


jemi ne (adhurimi jonë) dhe adhurimi i Pejgamberit, kur atij


Allahu ia ka falur gjunahet e kaluara dhe të ardhme". Njëri prej


tyre tha: "Unë do të falem tërë natën" tjetri tha: "Unë do të


agjëroj përgjithmonë dhe nuk ha" dhe tha i treti: "Unë do të


largohem prej grave dhe kurrë s'martohem". Erdhi Pejgamberi


tek ata dhe ju tha: "Ju jeni ata që thatë kështu e kështu? Por


Vallahi, unë më shumti ia kam frikën Allahut dhe jam më i


devotshëm, unë agjëroj dhe falem, falem dhe flej dhe


martohem, kush largohet prej Sunetit tim nuk është prej meje".


(Buhariu)


Islami e ka ngritur anën emocionale në mes burrit dhe gruas


dhe e ka bërë adhurim për të cilin muslimani shpërblehet,


sikurse shpërblehet për veprat tjera të mira. Thotë Pejgamberi


(Salla Allahu „alejhi ue sel-lem): "...edhe në mardhëniet (intime


bashkëshorten) ka sadaka" ata thanë: "O i Dërguar i Allahut! A


edhe kur dikush kur i shkon (e plotëson) epshit (seksual) edhe


në këtë ka shpërblim?!"Ai tha: "Nëse dikush shkon (bën


marrdhënie) në haram a ka gjunah? Poashtu nëse i shkon


hallallit ka shpërblim". (Muslimi)


Ai poashtu ka nxitur në këtë aspekt përshkak të rëndësisë


madhe që e ka për jetën e muslimanit, ashtuqë nëpërmjet


ngopjes së epshit të jetoj i qetë psiqikisht dhe i rehatshëm


emocionalisht dhe të kryej adhurimet duke patur kokën e qetë


dhe mendjen e kthjelltë.