Biblijne proroctwa na temat nadejścia Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), Proroka islamu

 

Biblijne proroctwa na temat nadejścia Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) są dla ludzi wierzących w Biblię dowodem na prawdziwość islamu.

 

W Księdze Powtórzonego Prawa rozdział 18 Mojżesz ogłosił, że Bóg powiedział mu:

„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę. Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy.” (Powt. Pr. 18:18-19).⁴⁵

 

Z tych wersetów wnioskujemy, że przepowiedziany prorok musi mieć następujące cechy:

1. Będzie jak Mojżesz.



2. Będzie pochodził spośród braci Izraelitów, czyli z Izmaelitów.

3)  Bóg włoży Swoje słowa w usta tego Proroka i będzie on głosił to, co Bóg mu nakaże.

Zbadajmy głębiej te trzy cechy:

1) Prorok jak Mojżesz:

Z trudem można znaleźć dwóch Proroków, którzy byliby tak podobni, jak Mojżesz (pokój z nim) i Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Obydwóm zostało dane kompletne prawo i kodeks życia. Obydwaj starli się ze swoimi wrogami i zwyciężali w cudowny sposób. Obydwaj byli akceptowani jako Prorocy i mężowie stanu. Obydwaj wyemigrowali z powodu spisku, gdy chciano ich zamordować. W porównaniu Mojżesza i Jezusa (pokój z nimi) nie dostrzegamy nie tylko powyższych podobieństw, ale także tych kluczowych, włącznie z naturalnymi narodzinami, życiem rodzinnym, oraz śmiercią Mojżesza (pokój z nim) i Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), lecz nie Jezusa (pokój z nim). Ponadto Jezus (pokój z nim) był postrzegany przez swoich ludzi jako syn Boży, a nie wyłącznie jako Prorok Boga, tak jak Mojżesz (pokój z nim) i Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), a zgodnie z wierzeniem muzułmanów – i Jezus (pokój z nim). Tak więc to proroctwo odnosi się do Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), a nie do Jezusa (pokój z nim), ponieważ to Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) bardziej przypomina Mojżesza niż Jezus.

Ktoś może zauważyć w Ewangelii według Jana, że Żydzi oczekiwali na wypełnienie się trzech wyraźnych proroctw. Pierwszym było przybycie Chrystusa. Drugim było przybycie Eljasza. Trzecim było przybycie Proroka. Jasno to wynika z pytań zadawanych Janowi Chrzcicielowi: „Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem „kto ty jesteś”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie!” (Jan, 1:19-21). Jeśli zajrzymy do przypisów biblijnych, tam, gdzie w Ewangelii wg Jana 1:21 znajduje się słowo „prorok”, przeczytamy, że to słowo odnosi się do proroctwa z Księgi Powtórzonego Prawa 18:15 i 18:18.46 Wnioskujemy z tego, że Jezus Chrystus nie jest Prorokiem wspomnianym w Księdze Powtórzonego Prawa 18:18.

 

2) Spośród braci Izraelitów:

Abraham miał dwóch synów: Izmaela i Izaaka (Księga Rodzaju 21). Izmael był pradziadem ludu arabskiego, a Izaak pradziadem ludu żydowskiego. Prorok, o którym mowa, nie miał wywodzić się z żydów, lecz spośród ich braci, to jest Izmaelitów. Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), potomek Izmaela, rzeczywiście jest tym Prorokiem.

Także Izajasz 42:1-13 mówi o słudze Boga, Jego „wybranym” i „Wysłanniku”, który przyniesie prawo. „Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy”. (Izajasz 42:4). Wers 11 powiązuje tego oczekiwanego z potomkiem Kedara. Kim jest Kedar? Zgodnie z Księgą Rodzaju 25:13, Kedar był drugim synem Izmaela, przodka Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).

3) Bóg włoży Swoje słowa w usta tego Proroka:

Słowa Boga (Święty Koran) były naprawdę włożone w usta Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Bóg wysłał anioła Gabriela, aby ten uczył Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) dokładnych słów Boga (Świętego Koranu) i poprosił go o podyktowanie ich ludziom tak, jak je usłyszał. Słowa te nie są zatem jego własnymi. Nie pochodziły z jego myśli, ale były włożone do jego ust przez anioła Gabriela. Za życia Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), pod jego nadzorem, słowa te były zapamiętywane i spisywane przez jego Towarzyszy.

Proroctwo z Księgi Powtórzonego Prawa wspomina także, że ten Prorok będzie mówił słowa Boga w imię Boga. Jeśli spojrzymy do Koranu, zobaczymy, że wszystkie jego rozdziały, z wyjątkiem dziewiątego, są poprzedzone lub zaczynają się słowami „W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego.”

Kolejną wskazówką (inną niż proroctwo w Księdze Powtórzonego Prawa) jest to, że Izajasz wiąże wysłannika spokrewnionego z Kedarem z nową pieśnią (księgą w nowym języku) śpiewaną Panu (Izajasz, 42:10-11). Jest to pokazane jaśniej w proroctwie Izajasza: „Zaprawdę, wargami jąkałów i językiem obcym przemawiać będzie do tego narodu” (Izajasz 28:11). Inną sprawą jest, że Koran był objawiany po trochu, przez okres dwudziestu trzech lat. Interesujące jest porównanie tego z Księgą Izajasza 28, która mówi: „Bo: Rozkaz za rozkazem, rozkaz za rozkazem; reguła za regułą, reguła za regułą; trochę tu, trochę tam”47 (Izajasz 28:10).

 

Zwróćcie uwagę, że Bóg powiedział w proroctwie z Księgi Powtórzonego Prawa 18: „Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy.” (Powt. Prawa 18:19). To oznacza, że ktokolwiek wierzy w Biblię, musi uwierzyć w to, co mówi ten Prorok, a tym Prorokiem jest Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).

 

 

(4) Wersety z Koranu mówiące o przyszłych wydarzeniach, które później się sprawdziły

 

 

Jednym z przykładów wydarzeń przepowiedzianych w Koranie jest zwycięstwo Rzymian nad Persami nie dłużej niż trzy do dziewięciu lat po tym, jak Rzymianie zostali pokonani przez Persów.

 

{Rzymianie zostali zwyciężeni w najbliższym (od Półwyspu Arabskiego) kraju; lecz oni, po swojej klęsce, będą zwycięzcami w ciągu bedd’ (trzy do dziewięciu) lat...} (Koran, 30:2-4)

 

Spójrzmy, co o tych walkach mówi nam historia. Książka zatytułowana History of the Byzantine State mówi, że armia rzymska została boleśnie pokonana w Antiochii w 613 roku, a w efekcie Persowie szybko posunęli się do przodu na wszystkich frontach.48 W tym czasie ciężko było sobie wyobrazić, że Rzymianie mogliby pokonać Persów, ale Koran przepowiedział, że Rzymianie zwyciężą w ciągu trzech do dziewięciu lat. W 622 roku, dziewięć lat po klęsce Rzymian, dwie armie (Rzymska i Perska) spotkały się na ziemi armeńskiej. Rezultatem było ostateczne zwycięstwo Rzymian nad Persami, po raz pierwszy od czasów klęski Rzymian w 613 roku.49 Proroctwo spełniło się, tak jak powiedział Bóg w Koranie.

 

Jest jeszcze wiele innych wersetów w Koranie oraz wypowiedzi Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wspominających o przyszłych wydarzeniach, które później się sprawdziły.

 

 

(5) Cuda dokonane przez Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim)

 

Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) za pozwoleniem Boga dokonał licznych cudów. Cuda te były zostały poświadczone przez wielu ludzi. Na przykład:

• Kiedy niewierni z Mekki poprosili Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), aby pokazał im cud, on pokazał im rozdzielenie się księżyca.50



• Innym cudem było wytryśnięcie wody spomiędzy palców Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), kiedy jego Towarzysze byli spragnieni i nie mieli wody, z wyjątkiem odrobiny w dzbanku. Przyszli do niego i powiedzieli mu, że nie mają wody aby wykonać ablucję, ani do picia, z wyjątkiem tego, co jest w dzbanku. Tak więc Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) włożył swoją rękę do dzbanka, a woda zaczęła tryskać spomiędzy jego palców. Pili więc i wykonali ablucję. A było z nim wtedy tysiąc pięćset towarzyszy.51

Było jeszcze wiele innych cudów, których dokonał, lub które mu się przydarzyły.

 

(6) Skromne życie Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim)

 

Jeśli porównamy życie Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) przed rozpoczęciem misji proroczej z życiem po rozpoczęciu tej misji, dojdziemy do wniosku, że nierozsądnym jest myślenie, iż Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był fałszywym Prorokiem roszczącym sobie prawo do proroctwa w celu zdobycia dóbr materialnych, sławy, chwały czy władzy.

Przed rozpoczęciem misji proroczej Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie miał problemów finansowych. Jako świetny i uznany kupiec, czerpał zadowalające i dostatnie dochody. Po rozpoczęciu misji proroczej i z jej powodu jego sytuacja materialna się pogorszyła. Aby to lepiej wyjaśnić, przejrzyjmy następujące opowiadania o jego życiu:

• Aisza, żona Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), powiedziała: „O mój siostrzeńcu, widzieliśmy trzy nowie księżyca podczas dwóch miesięcy bez rozpalania ognia (aby przygotować posiłek) w domach Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim)”. Jej siostrzeniec spytał: „O ciotko, co was podtrzymywało?”. Ona odpowiedziała: „Dwie czarne rzeczy, daktyle i woda, ale Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) miał sąsiadów Ansarów, którzy mieli dojne wielbłądzice i wysyłali oni Prorokowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) trochę mleka”.52



• Sahl Ibn Saad, jeden z towarzyszy Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), powiedział: „Prorok Boga (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie widział chleba z drobnej mąki od czasu, gdy Bóg wysłał go (jako Proroka), aż do śmierci”.53



• Aisza, żona Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), powiedziała: „Materace Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), na których spał, były wykonane ze skóry, wypchane włóknami palmy daktylowej”.54



• Amr Ibn Al-Haris, jeden z towarzyszy Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział, że gdy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zmarł, nie pozostawił ani pieniędzy, ani niczego innego, z wyjątkiem swojego białego muła, broni i kawałka ziemi, którą ofiarował jako darowiznę.55

Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wiódł takie ciężkie życie aż do śmierci, chociaż rozporządzał skarbami muzułmanów, większość ludności z Półwyspu Arabskiego przed jego śmiercią przyjęła islam, a muzułmanie po osiemnastu latach jego misji triumfowali.

Czy to możliwe, aby Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) głosił, że jest Prorokiem w celu osiągnięcia pozycji, wielkości i władzy? Chęć cieszenia się pozycją i władzą wiąże się zazwyczaj z dobrym pożywieniem, fantazyjnymi ubraniami, monumentalnymi pałacami, barwną gwardią i niezaprzeczalnym autorytetem. Czy któreś z tych oznak odnoszą się do Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim)? Oto krótkie spojrzenie na jego życie, które pomoże odpowiedzieć na to pytanie.

Mimo obowiązków Proroka, nauczyciela, męża stanu, sędziego, Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) doił też swoją kozę,56 łatał swoje ubrania, naprawiał buty,57 pomagał w pracach domowych,58 i odwiedzał biedaków kiedy zachorowali.59 Pomagał także swoim Towarzyszom w kopaniu rowu, usuwając wraz z nimi piasek.60 Jego życie było zadziwiającym wzorcem prostoty i pokory.

Zwolennicy Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) kochali go, szanowali i ufali mu bezgranicznie. A jednak on podkreślał, że ubóstwianie powinno być skierowane tylko do Boga, a nie do niego samego. Anas, jeden z towarzyszy Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział, że nie było osoby, którą kochali bardziej niż Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), a mimo to, kiedy przychodził on do nich, oni nie wstawali, tak jak inni czynią wobec ich wielkich ludzi, gdyż on tego nienawidził.61

Na długo przed jakąkolwiek nadzieją na sukces islamu i na początku długiej i bolesnej ery tortur, cierpienia i prześladowania Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i jego ludzi, otrzymał on interesującą propozycję. Przybył do niego posłaniec pogańskich przywódców, Utba, mówiąc: „... Jeśli chcesz pieniędzy, zbierzemy wystarczająco dużo, żebyś był najbogatszy z nas. Jeśli chcesz być przywódcą, uczynimy cię nim i nigdy nie zadecydujemy w żadnej sprawie bez twojego zatwierdzenia. Jeśli chcesz królestwa, ukoronujemy cię i będziesz naszym królem...”. W zamian za to oczekiwano od Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) tylko jednego ustępstwa – aby przestał nawoływać ludzi do islamu i czczenia jedynego Boga, bez żadnego partnera. Czyż ta propozycja nie była kusząca dla kogoś, kto dąży do korzyści tego świata? Czy Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zawahał się, kiedy złożono mu tę propozycję? Czy odmówił w ramach strategii negocjacyjnej pozostawiając otwarte drzwi dla lepszej propozycji? Jego odpowiedź była następująca: <W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego>, po czym wyrecytował Utbie wersety z Koranu 41:1-38.62 Oto niektóre z tych wersetów:

{Objawienie od Miłosiernego, Litościwego. Księga, której znaki są wyjaśnione, jako Koran arabski, dla ludzi, którzy posiadają wiedzę – zwiastun radosnej wieści i ostrzeżenie. Lecz większość z nich się odwróciła; oni nie słuchają.} (Koran, 41:2-4)

 

Innym razem, odpowiadając na błaganie swojego wuja, aby przestał nawoływać ludzi do islamu, odpowiedź Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) była zdecydowana i szczera: <O wuju, przysięgam na imię Boga, nawet gdyby umieścili słońce w mojej prawej dłoni, a księżyc w mojej lewej dłoni w zamian za porzucenie tej sprawy (nawoływania ludzi do islamu), nigdy jej nie zaniecham, aż Bóg uczyni ją zwycięską, lub zginę broniąc jej.>63

Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i jego kilku ludzi nie tylko cierpieli prześladowania przez trzynaście lat, ale niewierni próbowali nawet kilka razy zabić Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Raz usiłowali zabić go zrzucając mu na głowę duży głaz, który ledwo mogli unieść.64 Innym razem próbowali go otruć .65

Co mogło uzasadnić takie życie w cierpieniu i poświęceniu nawet po tym, kiedy odniósł całkowite zwycięstwo nad swoimi przeciwnikami? Co mogło wyjaśnić pokorę i szlachetność, które okazywał w najwspanialszych chwilach, kiedy obstawał przy tym, że osiąga sukces jedynie dzięki pomocy Boga, a nie dzięki własnemu geniuszowi? Czy takie są cechy człowieka spragnionego władzy lub skupionego na sobie?

 

 

(7) Fenomenalny rozrost islamu

 

Na końcu tego rozdziału stosownym byłoby wypunktowanie ważnych oznak prawdziwości islamu. Powszechnie wiadomo, że w Stanach Zjednoczonych oraz na całym świecie islam jest najszybciej rozrastającą się religią. Oto niektóre z obserwacji tego zjawiska:

• „Islam jest najszybciej rozrastającą się religią w Ameryce, przewodnikiem i filarem stabilności dla wielu z naszych ludzi...” (Hillary Rodham Clinton, Los Angeles