Κάθε άτομο γεννιέται σε σε συνθήκες οι οποίες δεν είναι της προσωπικής του επιλογής. Η θρησκεία της οικογένειάς του ή η ιδεολογία του κράτους εμφυτεύονται σ’ αυτόν από την πρώτη κιόλας στιγμή της ύπαρξής του σε αυτόν τον κόσμο.


Ώσπου να φθάσει την εφηβική ηλικία, το μυαλό του συνήθως έχει τελείως διαμορφωθεί στο να πιστεύει ότι οι δοξασίες της ιδιαίτερής του κοινωνίας είναι οι σωστές δοξασίες που κάθε ένας ώφειλε να έχει. Όμως, όταν μερικοί ώριμοι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν και να ενημερωθούν για άλλα συστήματα δοξασίας, αυτοί αρχίζουν να αμφισβητούν το κύρος των προσωπικών τους δοξασιών. Οι αναζητούντες την αλήθεια συχνά φθάνουν σε σημείο σύγχυσης στο οποίο νομίζουν ότι κάθε θρησκεία, αίρεση, ιδεολογία και φιλοσοφία ισχυρίζονται ότι είναι η μία και μοναδική σωστή οδός για τον άνθρωπο. Πράγματι, όλοι αυτοί


4


ενθαρρύνουν τον κόσμο να πράξει το καλό. Ποίος λοιπόν, εξ’αυτών έχει δίκιο;


Είναι αδύνατον όλοι να έχουν δίκιο αφού κάθε ένας ισχυρίζεται ότι όλοι οι άλλοι σφάλλουν. Τότε πώς ο αναζητών την αλήθεια επιλέγει την ορθή οδό;


Ο Θεός έδωσε σε όλους μας πνευματικές και διανοητικές ικανότητες για να μας επιτρέψουν να λάβουμε αυτήν την κρίσιμη απόφαση. Αυτή είναι η πλέον σπουδαία απόφαση στην ζωή του ανθρώπου. Επάνω της εξαρτάται το μέλλον του. Συνεπώς, κάθε ένας από εμάς πρέπει να εξετάσει αμερόληπτα τις ενδείξεις που τού εμφανίζονται και να διαλέξει ό,τι φαίνεται να είναι σωστό, μέχρις ότου προκύψουν περαιτέρω ενδείξεις.


Όπως κάθε άλλη θρησκεία ή φιλοσοφία, έτσι και το Ισλάμ ισχυρίζεται ότι είναι η μια και μοναδική οδός προς τον Θεό. Από αυτήν την οπτική δεν είναι διαφορετικό από τα άλλα συστήματα. Αυτό το εγχειρίδιο σκοπεύει να παράσχει κάποιες αποδείξεις για την ισχύ αυτού του ισχυρισμού. Όμως, πρέπει πάντοτε να


5


έχουμε υπ’ όψιν ότι κανείς μπορεί να καθορίσει το αληθινό μονοπάτι μόνο θέτοντας κατά μέρος συναισθήματα και προκαταλήψεις, τα οποία συχνά μας τυφλώνουν προς την πραγματικότητα. Τότε και μόνο τότε, θα είμεθα ικανοί να χρησιμοποιήσουμε τη θεόσταλτη νοημοσύνη μας και να πάρουμε μία λογική και σωστή απόφαση.


Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, τα οποία ίσως να προαχθούν για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό του Ισλάμ, ότι είναι η αληθινή θρησκεία του Θεού. Τα κάτωθι είναι τρία μόνο από τα πλέον φανερά.


Το πρώτο επιχείρημα βασίζεται στην θεϊκή προέλευση του ονόματος της θρησκείας και την περιεκτικότητα της έννοιάς του. Το δεύτερο έχει να κάνει με τα απλά και μοναδικά διδάγματα που αφορούν τη σχέση μεταξύ Θεού, ανθρώπου και δημιουργίας. Το τρίτο επιχείρημα απορρέει από το γεγονός ότι το Ισλάμ είναι παγκοσμίως εφικτό από όλους τους ανθρώπους σε όλες τις εποχές. Αυτά είναι τα τρία βασικά συστατικά του τι η λογική καθιστά αναγκαίο για μία θρησκεία, ώστε


6


να θεωρηθεί ως η αληθινή θρησκεία του Θεού. Οι κάτωθι σελίδες θα αναπτύξουν αυτές τις έννοιες με μερικές λεπτομέρειες.


ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ


Το πρώτο πράγμα που πρέπει κάθε ένας να γνωρίζει και να καταλάβει ευκρινώς περί του Ισλάμ, είναι το τι σημαίνει η ίδια η λέξη ``Ισλάμ΄΄. Η Αραβική λέξη ``Ισλάμ΄΄ σημαίνει την υποταγή ή την παράδοση της βούλησης ενός ατόμου στον μοναδικό Θεό, γνωστό στην Αραβική γλώσσα ως ``Αλλάχ΄΄. Κάποιος που υποτάσσει την βούλησή του στο Θεό, στην Αραβική γλώσσα ονομάζεται``Μουσουλμάνος΄΄.


Η θρησκεία του``Ισλάμ΄΄ δεν ονομάστηκε από ένα ή περισσότερα άτομα, ούτε αυτή η ονομασία αποφασίστηκε από μια μεταγενέστερη γενιά ανθρώπων, όπως στην περίπτωση του Χριστιανισμού ο οποίος είχε ονομασθεί από το όνομα του Ιησού Χριστού, ο Βουδισμός από το όνομα του Γκαουντάμα Βούδα, ο Κομφουκισμός από το όνομα του Κομφούκιου, ο Μαρξισμός από το όνομα του Κάρλ Μάρξ, ο Ιουδαϊσμός


7


από το όνομα της φυλής του Ιούδα και ο Ινδουϊσμός από το όνομα του ποταμού Ινδού. To``Ισλάμ΄΄(υποταγή στη βούληση του Θεού) είναι η θρησκεία η οποία είχε δοθεί στον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο και τον πρώτο Προφήτη του Θεού, και αυτή ήταν η θρησκεία όλων των προφητών που εστάλησαν από τον Αλλάχ στο ανθρώπινο γένος. Επί πλέον, το όνομά του είχε επιλεχθεί από τον Ίδιο το Θεό και αναφέρεται ευκρινώς στην τελευταία Γραφή την οποία Εκείνος αποκάλυψε στον άνθρωπο.


Σε αυτήν την τελευταία αποκάλυψη, ονομαζόμενη στην Αραβική γλώσσα «το Κοράνιο», ο Αλλάχ αναφέρει τα κάτωθι:


 Σήμερα ολοκλήρωσα για σας την Θρησκεία σας, και έχω τελειοποιήσει την Εύνοιά Μου για σας και έχω διαλέξει για σας το Ισλάμ ως θρησκεία σας. .


[Κοράνιο 5:3]


 Και όποιος αναζητά, εκτός του Ισλάμ, άλλη θρησκεία, αυτό δεν θα γίνει αποδεκτό από εκείνον 


8


[Κοράνιο 3:85]


Ως εκ τούτου, το Ισλάμ δεν ισχυρίζεται ότι είναι μια νέα θρησκεία που εισήχθη από τον Προφήτη Μωχάμεντ στην Αραβία τον έβδομο αιώνα, αντίθετα ότι είναι μια επαναδιατύπωση στην τελική της μορφή, της αληθινής θρησκείας του Παντοδύναμου Θεού, του Αλλάχ, όπως αυτή αρχικά αποκαλύφθηκε στον Αδάμ και τους μεταγενέστερους προφήτες.


Σε αυτό το σημείο μπορούμε να σχολιάσουμε εν συντομία επί δύο άλλων θρησκειών που ισχυρίζονται ότι είναι το αληθινό μονοπάτι. Στη Βίβλο, πουθενά δεν θα βρείτε το Θεό να αποκαλύπτει στον λαό του Προφήτη Μωυσή ή στους απογόνους του ότι η θρησκεία τους ονομάζεται Ιουδαϊσμός, ή στους οπαδούς του Χριστού ότι η θρησκεία τους ονομάζεται Χριστιανισμός. Με άλλα λόγια, τα ονόματα ``Ιουδαϊσμός΄΄ και ``Χριστιανισμός΄΄ δεν έχουν θεϊκή προέλευση ή έγκριση. Πολύ μετά την αναχώρησή του, το όνομα Χριστιανισμός εδόθη στη θρησκεία του Ιησού.


9


Τότε, τι ήταν στην πραγματικότητα η θρησκεία του Ιησού, όπως διευκρινίζεται από το όνομά της; (Αμφότερα τα ονόματα Ιησούς και Χριστός προήλθαν από τις αντίστοιχες Εβραϊκές λέξεις,. Ο Ιησούς στην Εβραϊκή γλώσσα είναι Γιεσούα ή Γιεχοσούα. Η Ελληνική λέξη Χρίστος είναι μετάφραση της Εβραϊκής λέξης ‘μεσσίας’, που είναι ένας τίτλος που σημαίνει ‘ο χρισμένος’.)


Η θρησκεία του αντανακλάται στα διδάγματά του, τα οποία συνιστά στους οπαδούς του να αποδεχθούν ως καθοδηγητικές αρχές στη σχέση των με το Θεό. Στο Ισλάμ, ο Ιησούς είναι ένας προφήτης που εστάλη από τον Αλλάχ και στα Αραβικά ονομάζεται Εϊσσα.


Όπως και οι προφήτες πριν από αυτόν, ζήτησε από τους ανθρώπους να παραδώσουν τη βούλησή των στη βούληση του Θεού (αυτό ακριβώς σημαίνει η λέξη «Ισλάμ»). Για παράδειγμα, στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι ο Ιησούς δίδαξε τους οπαδούς του να προσεύχονται στον Θεό ως εξής:


10


«2 Και τους είπε: Όταν προσεύχεστε, να λέτε: Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου, ας έρθει η βασιλεία σου, ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, κι επάνω στη γη.»


[Κατά Λουκά 11:2/ Κατά Ματθαίον 6:9-10]


Αυτή η έννοια τονίζεται από τον Ιησού σε αρκετά εκ των κηρυγμάτων του που κατεγράφησαν στα Ευαγγέλια. Δίδαξε, για παράδειγμα, ότι μόνο εκείνοι που υποτάχθηκαν θα κληρονομούσαν τον παράδεισο.


Επίσης, ο Ιησούς επεσήμανε ότι ο ίδιος υπάκουσε στο θέλημα του Θεού.


«21 Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε· αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς


[ Κατά Ματθαίον 7:21]


«30 Δεν μπορώ εγώ να κάνω τίποτε από τον εαυτό μου. Καθώς ακούω, κρίνω· και η δική μου κρίση είναι δίκαιη·


11


επειδή, δεν ζητάω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα του Πατέρα, που με απέστειλε.»


[Κατά Ιωάννην 5:30]


Υπάρχουν πολλά κείμενα στο Ευαγγέλιο τα οποία δείχνουν ότι ο Ιησούς διευκρίνισε στους οπαδούς του ότι δεν ήταν ο μοναδικός αληθινός Θεός.


Για παράδειγμα, οταν μιλούσε για την Δευτέρα Παρουσία, είπε:


«32 Όσο για την ημέρα εκείνη και την ώρα δεν γνωρίζει κανένας ούτε οι άγγελοι, που είναι στον ουρανό, ούτε ο υιός, παρά μονάχα ο Πατέρας.»


[Κατά Μάρκον 13:32]


Έτσι, ο Ιησούς όπως οι προφήτες πριν από αυτόν και εκείνος ο οποίος ήρθε μετά από αυτόν, δίδαξε τη θρησκεία του Ισλάμ: υπακοή στο θέλημα του μοναδικού αληθινού Θεού.


ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ


12


Αφού η απόλυτη υποταγή της βούλησης κάποιου στο Θεό αντιπροσωπεύει την ουσία της λατρείας, το βασικό μήνυμα της θεϊκής θρησκείας του Θεού, του Ισλάμ, είναι η λατρεία μόνο του Θεού. Αυτό επίσης απαιτεί την αποφυγή της λατρείας που απευθύνεται σε οποιοδήποτε άτομο, τόπο ή πράγμα εκτός από το Θεό. Εφ’ όσον τα πάντα εκτός του Θεού, του Δημιουργού των πάντων, είναι η δημιουργία του Θεού, μπορούμε να πούμε ότι το Ισλάμ, στην ουσία, καλεί τον άνθρωπο μακριά από τη λατρεία της δημιουργίας και τον προσκαλεί να λατρεύει μόνο τον Δημιουργό του. Αυτός είναι ο μόνος που Του αξίζει η λατρεία του ανθρώπου, διότι μόνο με την θέλησή Του οι προσευχές εισακούονται.


Συνεπώς, αν κάποιος άνθρωπος προσεύχεται σε ένα δέντρο και οι προσευχές του εισακούονται, δεν είναι το δέντρο το οποίο απαντά στις προσευχές του αλλά ο Θεός, ο οποίος επιτρέπει στις συνθήκες για τις οποίες προσευχήθηκε να συμβούν.


Κάποιος μπορεί να πεί,``Αυτό είναι φανερό΄΄. Όμως, γι’αυτούς που λατρεύουν τα δέντρα, ίσως να μην


13


είναι έτσι. Παρομοίως, οι προσευχές στον Ιησού, στο Βούδα, ή στον Κρίσνα, ή στον Άγιο Χριστόφορο, ή στον Ιούδα, ή ακόμα και στον Μωχάμεντ, δεν εισακούονται από αυτούς, αλλά εισακούονται από το Θεό.


Ο Ιησούς δεν είπε στους οπαδούς του να τον λατρεύουν αλλά να λατρεύουν το Θεό, όπως αναφέρει το Κοράνιο:


 Και (θυμηθείτε) όταν ο Αλλάχ θα πει (την Ημέρα της Ανάστασης): «Ω, Ιησού, υιέ της Μαρίας! Είπες στους ανθρώπους: ‘Πάρτε εμένα και τη μητέρα μου ως δύο θεούς εκτός από τον Αλλάχ.’;» Θα πει: «Δόξα σοι! Δεν θα έλεγα κάτι το οποίο δεν έχω δικαίωμα (να πω).Αν είχα πει κάτι τέτοιο, Εσύ σίγουρα θα το γνώριζες. Ξέρεις τι βρίσκεται στον εαυτό μου, ενώ εγώ δεν ξέρω τι βρίσκεται στον Εαυτό Σου. Στ’ αλήθεια, Εσύ, μόνον Εσύ είσαι Παντογνώστης των αοράτων». 


[Κοράνιο 5: 116]


14


Ούτε ο Ιησούς λάτρευε τον εαυτό του όταν προσευχόνταν, αντίθετα λάτρευε το Θεό. Και όπως αναφέρθηκε στο Ευαγγέλιο να έχει πει:


«8 Και ο Ιησούς, απαντώντας σ' αυτόν, είπε: Πήγαινε πίσω μου, σατανά· επειδή, είναι γραμμένο: «Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις, κι αυτόν μονάχα θα λατρεύσεις».»


[Κατά Λουκάν 4:8]


Αυτή η βασική αρχή περιλαμβάνεται στο εναρκτήριο κεφάλαιο του Κορανίου, που ονομάζεται Σούρα Αλ Φάτιχα, εδάφιο 4:


 Εσένα (Μόνο) λατρεύουμε, και σε Σένα (Μόνο) ζητάμε βοήθεια (και υποστήριξη για τα πάντα). 


Κάπου αλλού στο τελευταίο βιβλίο της αποκάλυψης, το Κοράνιο, ο Θεός επίσης είπε:


 Και είπε ο Κύριός σας: ‘Επικαλεσθείτε Με και θα ανταποκριθώ σε σας’. 


15


[Κοράνιο 40:60]


Αξίζει να τονισθεί ότι το βασικό μήνυμα του Ισλάμ (δηλαδή, η λατρεία μόνο του Θεού) επίσης διακηρύττει ότι ο Θεός και η δημιουργία Του είναι αναμφισβήτητα διαφορετικές οντότητες. Ο Θεός ούτε είναι ίσος με τη δημιουργία Του ούτε είναι μέρος αυτής, μα ούτε και η δημιουργία Του είναι ίση με Αυτόν ή είναι μέρος Αυτού.


Αυτό ίσως να φαινόνταν εμφανές, αλλά η λατρεία των ανθρώπων προς δημιουργήματα, αντί του Δημιουργού είναι βασισμένη σε ένα μεγάλο βαθμό στην άγνοια, ή την αμέλεια, αυτής της έννοιας.


Είναι η πίστη ότι η έννοια του Θεού υπάρχει παντού στην δημιουργία Του ή ότι η θεϊκή Του ύπαρξη είναι ή ήταν παρούσα σε κάποια τμήματα της δημιουργίας Του, κάτι που παρείχε δικαιολογία για τη λατρεία της δημιουργίας του Θεού και για την ονομασία της ως λατρεία του Θεού. Όμως, το μήνυμα του Ισλάμ, όπως μεταφέρθηκε από τους προφήτες του Θεού, είναι


16


να λατρεύει κανείς μόνο το Θεό και να αποφύγει τη λατρεία της δημιουργίας Του, είτε άμεσα ή έμμεσα.


Στο Κοράνιο ο Θεός αναφέρει σαφώς:


 Πράγματι, έχουμε στείλει σε κάθε έθνος έναν προφήτη, (με την εντολή): Να λατρεύετε τον Αλλά(χ) και να αποφεύγετε το Ατ-Ταγούτ (τις ψεύτικες θεότητες). 


[Κοράνιο 16:36]


Όταν οι ειδωλολάτρες ρωτώνται γιατί λατρεύουν τα είδωλα που δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους, η πάγια απάντηση είναι ότι αυτοί στην πραγματικότητα δεν λατρεύουν τη μορφή της πέτρας, αλλά το Θεό, που υπάρχει μέσα της. Ισχυρίζονται ότι το πέτρινο είδωλο είναι ένα σημείο εστίασης της ουσίας του Θεού και όχι ο ίδιος ο Θεός!


Κάποιος που αποδέχθηκε την έννοια ότι ο Θεός είναι παρών με όλους τους τρόπους εντός της δημιουργίας Του θα είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί αυτό το


17


επιχείρημα για ειδωλολατρεία. Ενώ, κάποιος που καταλαβαίνει το βασικό μήνυμα του Ισλάμ και τα επακόλουθά του ποτέ δεν θα συμφωνούσε στην ειδωλολατρεία όσο κι αν είναι αιτιολογημένο.


Εκείνοι που ισχυρίζονται θειότητα για τους εαυτούς των διαχρονικά συχνά έχουν βασίσει τους ισχυρισμούς των στην εσφαλμένη πίστη ότι ο Θεός είναι παρών μέσα στον άνθρωπο. Πηγαίνοντας ακόμα μακρύτερα, ισχυρίζονται ότι ο Θεός είναι περισσότερο παρών μέσα σε αυτούς παρά στους υπόλοιπους από εμάς και επομένως ότι άλλες υπάρξεις θα έπρεπε να υπάκουαν σε αυτούς και να τους λατρεύουν προσωπικά σαν το Θεό αυτοπροσώπως ή σαν το Θεό συγκεντρωμένο εντός αυτών των ατόμων.


Παρομοίως, εκείνοι οι οποίοι ισχυρίσθηκαν τη θειότητα άλλων μετά το θάνατό τους ευρήκαν εύφορο έδαφος μεταξύ εκείνων που αποδέχθηκαν την εσφαλμένη πίστη της παρουσίας του Θεού στον άνθρωπο.