የሕፃናት የእስልምና አጠቃላይ አካሄድ በጥቂት መርሆዎች ሊጠቃለል ይችላል ፡፡ በመጀመሪያ ፣ ማንም ልጅ በወላጆቹ ላይ ጉዳት የማያስከትለው መለኮታዊ ትእዛዝ ነው።

ሀ. የልጁ መብቶች-የወላጅ ግዴታዎች

ልዑል የሆነው አልማህ (ማለት) እንዲህ ይላል-“እናቶች ልጆቻቸውን ሁለት ዓመት ሙሉ ጡት ማጥባት ይችላሉ ፡፡ በአባት ላይ ለልጆቻቸው እና ለልጆቻቸውም ተቀባይነት ባለው መሠረት ላይ አለ ፡፡ ከአቅሙ በላይ ማንም የሚከሰስ የለም ፡፡ እናት በልጅዋ ላይ ሊጎዳት አይገባም ፤ በልጅዋ በኩል አባት የለም። በአባትም ወራሽ ላይ እንደ አባት ያለ ግዴታ አለ ፡፡ ከሁለቱም በመመካከር እና በመመካከር ጡት በማጥባት የሚሹ ከሆነ በሁለቱም በእነሱ ላይ ምንም ጥፋት የለም ፡፡ እናም ልጆቻችሁን በምትኩ ምትክ እንዲጠቡ ከፈለጉ ፣ ተቀባይነት ባለው ነገር ክፍያ እስከሚሰጡ ድረስ በእናንተ ላይ ጥፋት አይኖርም ፡፡ አላህን ፍሩ እና አላህም የምትሠሩትን ሁሉ እንደሚመለከት እወቁ ፡፡ [quran 2: 233]

በሁለተኛ ደረጃ ፣ ወላጆች በማመላከቻ መተካት አለባቸው እና ልጁም ምንም ጉዳት አያስከትልም ፡፡ ቁርአን ወላጆች ሁልጊዜ ከወሊድ ወይም ከቸልተኛነት ነፃ እንደማይሆኑ በግልፅ ይገነዘባል ፡፡

በዚህ እውቅና መሠረት ፣ በሦስተኛ ደረጃ የተወሰኑ መመሪያዎችን አውጥቷል እና ከልጆች ጋር በተያያዘ የተወሰኑ እውነታዎችን ጠቁሟል ፡፡ 

የሕፃናት ደስታ ፣ የኩራት እና የችግር እና የፈተና ምንጮች እንደሆኑ ያመላክታል ፡፡ ግን የመንፈስን ታላቅ ደስታ ለማጉላት ይቸኩላል እና ወላጆች ከመጠን በላይ በራስ መተማመን ፣ በሐሰት ኩራት ፣ ወይም በልጆች ላይ ሊከሰቱ ከሚፈጠሩ ስህተቶች እንዲጠነቀቁ ያስጠነቅቃል። የዚህ አቋም የሃይማኖት ሞራል መርህ እያንዳንዱ ግለሰብ ፣ ወላጅ ወይም ልጅ ፣ በቀጥታ ከ allaah ጋር ይዛመዳል እና ለድርጊቶቹ በተናጥል ተጠያቂ ነው ማለት ነው ፡፡

በፍርድ ቀን ወላጅን በፍፁም አያደርግም ፡፡ ወላጅ ለልጁም አማላጅ ሊያደርግ አይችልም ፡፡

በመጨረሻም እስልምና የልጁ ወሳኝ የወላጆችን አስተማማኝነት በጥብቅ ይመለከተዋል ፡፡ የልጁን ስብዕና ለመቅረፅ ወሳኝ ሚናቸው በእስልምና ውስጥ በግልጽ ተለይቷል ፡፡ በጣም በተጠቆመ አረፍተ ነገር ውስጥ ነብዩ (ሰላም በእሱ ላይ ይሁን) እያንዳንዱ ልጅ በእውነቱ ወደ ‹Fitrah› እውነተኛ ተለዋዋጭ ተፈጥሮ የተወለደ መሆኑን (ማለትም ፣ ንጹህ የተፈጥሮ ልደት ፣ በአምላካዊ እምነት) ፡፡ ወደ አንድ አይሁድ ፣ ክርስቲያን ወይም አረማዊ ፡፡

 በእነዚህ መመሪያዎች መሠረት ፣ እና በተለይም ፣ በኢስላም የሕፃን ልጅ የማይዳሰሱ መብቶች አንዱ የሕይወትና የእኩል ዕድሎች መብት ነው ፡፡ የልጁን ሕይወት መጠበቅ በኢስላም ውስጥ ሦስተኛው ትእዛዝ ነው ፡፡

ልዑል አላህ (ማለት) እንዲህ ይላል: - “ና ፣ ጌታህ የከለከለህን አስታውሳለሁ ፡፡ ምንም ነገር ከእርሱ ጋር (ለወላጆች) እና (ወላጆችን) ለመልካም አያያዝ (እንዳታጋሩ) ፣ እና ልጆቻችሁን ከድህነት አትግደሉ ​​(ያዛቸዋል) ፡፡ እኛ እና አንተን እናቀርባለን ፡፡ ብልግናዎችንም አትቅረቡ - ለእነሱ ምን እንደሚታወቅ እና ስውር የሆነው ፡፡ አላህም ያገደችውን ነፍስ አትግደል ፡፡ አስተሳሰባችሁን እንድትጠቀሙ (ይህንን) አዝዞአችኋል ፡፡ ”(ሱራ 6 151)

አንድ ሌላ እኩል የማይደረስ መብት እያንዳንዱ ልጅ አባት ፣ እና አንድ አባት ብቻ እንደሚኖረው የሚይዝ ህጋዊነት መብት ነው ፡፡ ሶስተኛው የመብቶች ስብስብ በማህበራዊ ኑሮ ፣ አስተዳደግ እና አጠቃላይ እንክብካቤ ስር ይመጣል ፡፡ ልጆችን በጥሩ ሁኔታ መንከባከብ በኢስላም ውስጥ በጣም ከሚመሰገኑ ሥራዎች አንዱ ነው ፡፡ ነብዩ (ሰለላሁ አለይሂ ወሰለም) ልጆችን ይወዱ ነበር እናም የሙስሊሙ ማህበረሰብ ከሌሎች ሕብረተሰቦች ጋር ለልጁ በጎነት እንደሚታወቅ እምነታቸውን ገልፀዋል ፡፡

ለመንፈሳዊ ደህንነታቸው ፣ ለትምህርታዊ ፍላጎቶቻቸው እና ለአጠቃላይ ደህንነታቸው መከበር ከፍ ያለ ትዕዛዝ ልግስና ነው። የልጁ ደኅንነት ፍላጎት እና ኃላፊነት ከፍተኛ ቅድሚያ የሚሰጠው ጥያቄዎች ናቸው ፡፡ 

በነቢይ በሰጠው መመሪያ መሠረት በሰባተኛው ቀን ልጁ መልካም ፣ ደስ የሚል ስም መሰጠት አለበት እንዲሁም ጭንቅላቱ ይላጫል እንዲሁም ጤናማ እድገት ለማምጣት ከሚያስፈልጉ ሌሎች የንጽህና እርምጃዎች ሁሉ ጋር መላጨት አለበት ፡፡ ይህ የደስታ እና የልግስና ምልክት የተደረገበት የበዓል ቀን መደረግ አለበት።

ለልጁ ሀላፊነት እና ርህራሄ የሃይማኖት አስፈላጊነት እና ማህበራዊ ጉዳይም ጉዳይ ነው። ወላጆቹ በሕይወት ያሉትም ቢሆኑ ወይም የሞቱ ፣ አልነበሩም ፣ አልነበሩም ፣ ያልታወቁ ወይም ያልታወቁ ፣ ልጁ ለበለጠ እንክብካቤ መሰጠት አለበት። ለልጁ ደህንነት ኃላፊነቱን ለመውሰድ አስፈፃሚዎች ወይም ዘመዶች ያሉበት ጊዜ ካለ ይህንን ግዴታ እንዲወጡ ይመራሉ ፡፡

ነገር ግን የቅርብ ዘመድ ከሌለ ፣ ለልጁ የሚደረግ እንክብካቤ የሁሉም ሙስሊም ማህበረሰብ ፣ የተሾሙ ባለስልጣኖች እና ተጓ commች የጋራ ኃላፊነት ይሆናል ፡፡

ለ. የልጁ ግዴታዎች-የወላጅ መብቶች

የወላጅ እና የልጁ ግንኙነት ማሟያ ነው። በእስልምና ፣ ወላጆች እና ልጆች በጋራ ግዴታዎች እና ተቀባዮች ቃልኪዳኖች የተሳሰሩ ናቸው ፡፡ ግን እድሜ ልዩነቱ አንዳንድ ጊዜ ሰፋ ያለ ነው ወላጆች በአካል ደካማ እና በአእምሮ እንዲዳከሙ ሊያደርግ ፡፡ ይህ ብዙውን ጊዜ ትዕግሥት ማጣት ፣ የኃይል መበላሸት ፣ ከፍ ያለ ትብነት እና ምናልባትም የተሳሳተ ግንዛቤን ያስከትላል።

እንዲሁም የወላጅነት ስልጣንን መጣስ ወይም የዘር ሐረግ ልዩነት እና አለመቻቻል ያስከትላል ፣ አሁን “የትውልድ ክፍተት” ከሚለው ጋር ተመሳሳይ ነው። ምናልባት ከእስልምና አንጻር ሲታይ ምናልባት እስልምና የተወሰኑ እውነታዎችን በመረዳት የግለሰቦችን እና የወላጆቹን ግንኙነት ለመቆጣጠር መሰረታዊ ድንጋጌዎችን በማድረጉ ምክንያት ሊሆን ይችላል ፡፡

ወላጆች በዕድሜ የገፉ እና በአጠቃላይ የበለጠ ልምድ እንዳላቸው የሚታመኑ መሆናቸው በራሱ አመለካከታቸውን አያረጋግጥም ወይም ደረጃቸውን አያረጋግጥም ፡፡ በተመሳሳይም ወጣት በወጣትነት የኃይል ፣ የውበት ወይም የጥበብ ብቸኛ ምንጭ አይደለም።

በተለያዩ ሁኔታዎች ፣ ኩርአና ወላጆች ከልጆቻቸው ጋር መገናኘታቸው ስህተት እንደሆነ የተረጋገጠባቸውን አጋጣሚዎች እንዲሁም ልጆች የወላጆቻቸውን አቀማመጥ በተሳሳተ መንገድ የሚገልጹባቸው አጋጣሚዎችን ይጠቅሳል ፡፡

ልዑል እግዚአብሔር እንዲህ ይላል (ምን ማለት ነው) እናም አብራም አባቱን አዛርን 'አማልክትን አማልክትን ትያለህን? እኔ አንተና ሕዝብህ በግልጽ መሳሳት ውስጥ ኾናችሁ አይቻለሁ ፡፡ ›(6) 6:74

አላህም ደግሞ ምን ማለት እንደሆነ እንዲህ ይላል: - “እንደ ማዕበሉ ማዕበል በ ከእነሱ ጋር ነፈሰች ፤ No no ከእነሱ ውጭ ያለውን ልጅን“ ልጄ ሆይ ፣ ከእኛ ጋር ውረድ እና ከከሓዲዎቹ አትሁን ”ብላ ጠራችው ፡፡ ከውኃው ለመጠበቅ እኔ በተራራ ላይ እታመናለሁ ፡፡ (አላህም) አለ ‹ዛሬ ከአላህ ትእዛዝ ምንም ጠባቂ የለም ፡፡ ከአልረሕማን በስተቀር ፡፡ ማዕበሉም በመካከላቸው መጣ ፣ እርሱም ከሰፈሩ ውስጥ ነበር ፡፡ ምድር ሆይ ፥ ውኃሽን ዋጪ ፥ ሰማይም ዝናብሽን ይholdው ተባለ ፡፡ ውሃው ቀነሰ ፣ ነገሩም ተፈጸመ ፣ መርከቡም በዮዲዩ ተራራ ላይ ዐረፈች ፡፡ ከበደለኞች ሰዎች ራቁ »ተባለ ፡፡ ኖህ ጌታውን ጠራና “ጌታዬ ሆይ! ልጄ ከቤተሰቤ ነው ፡፡ እርሱም ቀጠሮዎ እውነት ነው ፡፡አንተ በእርግጥ ፈራጆች ነህ ፡፡ «አይደለም አሃ! እርሱ በእርግጥ ከቤተሰብህ አይደለህም ፡፡ እርሱ ከመልካም ሥራ ሌላ እርሱ ነው ፡፡ ስለዚህ ለእርሱ ምንም ዕውቀት በሌለው ነገር አትጠይቀኝ ፡፡ በእውነቱ እኔ ከሚሳሳቱት እንዳትሆኑ እመክርሃለሁ ፡፡

ይበልጥ አስፈላጊ ፣ ምናልባትም ባሕሎች ፣ አካሄዶች ፣ ወጎች ፣ ወይም የወላጆች እሴት ስርዓት እና መመዘኛዎች በእራሳቸው እውነት እና ትክክለኛነት አይደሉም ፡፡ በብዙ ምንባቦች ውስጥ ትዕዛዙ ከእውነት መንገድ የሚባዙ ሰዎችን ለእነሱ አዲስ መስሎ ስለታየ ወይም ደግሞ ከተለመደው ተብሎ ከሚታሰበው ተቃራኒ ወይንም ከወላጆቹ እሴቶች ጋር የማይጣጣም ስለሆነ አጥብቆ ይነቅፋል ፡፡

በተጨማሪም ፣ ለወላጆቹ ታማኝነት ወይም ታዛዥነት ግለሰቡን ከ allaah ሊርቀው የሚችል ከሆነ ፣ እንደዚያ ካለው ሁሉ ጋር ተመሳሳይ መሆን አለበት የሚለውን እውነታ ይገነዘባል ፡፡ እውነት ነው; ወላጆች አሳቢነት ፣ ፍቅር ፣ ርህራሄ እና ምህረት ይገባቸዋል ፡፡ ነገር ግን ከትክክለኛው መስመራቸው ከወጡ የ allaah መብቶችን ለመጥፋት ከተጓዙ የመወሰን መስመር መሳል እና መጠበቅ አለበት ፡፡

ትዕዛዙ አጠቃላይ ጥያቄውን በ “ihsaan” ዋና ጽንሰ-ሐሳብ ያጠቃልላል (ማለትም ፣ አማኝ ንቃተ-ህሊና ጠንካራ እምነት ዘወትር ወደ አምላካዊ ፍቅር የሚያመራ) ፣ ትክክል ፣ ጥሩ እና ቆንጆ የሆነውን ያመለክታል። የ ‹ursan› ጽንሰ-ሀሳብ ለወላጆች ንቁ የነፃነት ስሜት እና ትዕግሥት ፣ አመስጋኝ እና ርህራሄ ፣ ለእነሱ አክብሮት እና ህጋዊ ግዴታዎቻቸውን በማክበር እና እውነተኛ ምክርን መስጠት ነው ፡፡

አንዱ ‹‹ ‹‹›››››‹ ‹‹››› አንድ መሠረታዊ ልኬት ነው ፡፡ ወላጆች ለሠሩላቸው ከፊል መመለስ ብቻ ወላጆች በልጆቻቸው ታዛዥነት የመጠበቅ መብት አላቸው ፡፡ ግን ወላጆች ስህተቱን ከጠየቁ ወይም ተገቢ ያልሆነውን ከጠየቁ አለመታዘዝ ትክክለኛ ብቻ ሳይሆን ፣ አስፈላጊም ይሆናል። ወላጆች ለወላጆቻቸው ያላቸው አመለካከት ታዛዥነት ወይም አለመታዘዝ ተለይቶ የመታዘዝ ወይም ኃላፊነት የማይሰማው ላይሆን ይችላል።

እዚህ ላይ የተጠቀሰው ‹የአሳሳ› የመጨረሻው ውህደት ልጆች ወላጆች ከወደቁ እና እራሳቸውን መደገፍ ካልቻሉ የወላጆችን ድጋፍ እና ጥገና የማድረግ ሃላፊነት አለባቸው ፡፡ አስፈላጊ ሆኖ ሲገኝ ለወላጆቻቸው መስጠት እና በተቻለ መጠን ህይወታቸውን ምቾት እንዲሰማቸው መርዳት ፍጹም ሃይማኖታዊ ግዴታ ነው ፡፡

የልጁ የመጀመሪያ ቃላቶች የጌታን ታላቅነት እና ታላቅነት እና እስልምናን ለመቀበል የመጀመሪያ እርምጃ የሆነውን የእምነት ምስክርነትን የሚጨምሩት የሰማያዊ ጥሪ ቃላት ናቸው። ስለዚህ ይህ የሕፃኑን የእምነት ቃል እንዲናገር የተጠየቀ ያህል የሕይወትን እስላም መፈክር እንዲያስተምረው እንደ ሕፃን ልጅ ማስተማር ተደርጎ ይወሰዳል ፡፡ ምንም እንኳን ባያውቅም እንኳን የአስታን ውጤት የልጁን ልብ ሊነካ ይችላል ፡፡ ደግሞም ፣ የልጁን መወለድ የሚጠብቀው ዲያብሎስ የአስታንን ቃል ሲሰማ መሸሽ ሌላ ጥቅም አለው። ስለዚህ ከልጁ ጋር ከተያያዘበት የመጀመሪያ ጊዜ ጀምሮ የሚያዳክሙና የሚያበሳጭ ቃላትን ይሰማል ፡፡ 

አዲስ በተወለደ ሕፃን ጆሮ ውስጥ የአስታን ቃላቶች ለ ‹allaah› ፣ ሃይማኖቱ እና የዲያቢሎስን ጥሪ የሚቀድስ ፣ ልክ እንደ ንፁህ rahራታ (ጤናማ ተፈጥሮአዊነት) ለውጥን የሚቀድም ሌላ ትርጉም አለ ፡፡ ዲያቢሎስ በውስ therein የሚያሠራው ነው ፡፡ ሌሎች ብዙ ምክንያቶች አሉ። 

የእምነት መሠረትዎችን ከመማር አንፃር በልጁ ሕይወት ውስጥ በዚህ ወቅት አስፈላጊነት ምክንያት ፣ ነቢዩ ፣ ሙስሊሞች ሙስሊሞቹን አዘዘው ፣ ለልጁ ሊማሩት የሚገባቸው የመጀመሪያ ቃላቶች “ላንሃላ አል ሳላህ (በእውነቱ ለአምልኮ የሚገባ ማንም የለም)” ፡፡ ኢብኑ አባባስ ነብዩ (ሰ.ዐ.ወ) እንደተናገሩት ነብዩ (ሰ.ዐ.ወ) እንዲህ ብለዋል-“ልጆችዎ የሚናገሩትን የመጀመሪያ ቃል ይስጡት ፡፡ ላላሀ አለ አልያህ (በእውነት ከአምላኩ በስተቀር ማንም ለአምልኮ የሚገባ አይደለም) ፡፡ 

ከዚህ ትእዛዝ በስተጀርባ ያለው ምስጢር የመጮህ ቃል እና እስልምናን የመቀበሉ ምስክርነት ለልጁ ለመጀመሪያ ጊዜ የሚሰማው ፣ የሚናገርበት የመጀመሪያ ነገር እና ለእነሱ የመጀመሪያ ቃላት መሆን ነው ፡፡ ነብዩ (ሰ.ዐ.ወ) ወላጆች እና አማካሪዎች ልጆቻቸው የሰባት ዓመት ዕድሜ ሲሆናቸው የአምልኮት ተግባር እንዲያስተምሯቸው አዘዘ ፡፡ አሚር ኢብን አልአአአስ ነብዩ (ሰ.ዐ.ወ) እንዲህ ብለዋል-“ልጆችዎ ሰባት ዓመት ሲሞላው እንዲፀልዩ እንዲያዝዙ ያዝዙ ፡፡ እናም አሥር ዓመት ሲሆነው (ሳይሰጡት) ይደበድቧቸው ፡፡ 

በዚህ ድንጋጌ መሠረት ሕፃኑን ጾምን መጾም ከቻለ የተወሰኑ ቀናት እንዲጾሙ ለማሠልጠን ምሳሌን እናመጣለን። ይህ በሌሎች የአምልኮ ተግባራት ላይም ይሠራል ፡፡

ከልጅነቱ ጀምሮ ክቡር የሆነውን የልጆችን መምቻ የማድረግ አስፈላጊነት

ይህ ልጁ ልጁ መናገር ከጀመረ ገና በልጅነቱ መሆን አለበት። ይህ ልጅ ለመማር እና ለማስታወስ የሚያስችለውን ሥነ-ልቦናዊ ተፅኖ ለማስታወስ ለመማር እና ለመማር ወርቃማ ወቅት ነው።

ስለዚህ ነብዩ ይህንን ወላጆች እንዲጠብቁ መክሯል ፡፡ ነብዩ (ሰለላሁ አለይሂ ወሰለም) እንዲህ ብለዋል: - “ሦስት ባሕርያትን እንዲያዳብሩ ልጆቻችሁን አሠልጥኗቸው-የነቢይዎን ፍቅር ፣ ለነቢይ ቤት ፍቅርን ፣ እና የቁርጭምጭትን ማንበቢያ: ከእሱ በስተቀር ፣ ከነቢያቱና ከተመረጡት ጋር ፣ ጥላው ጥላ በማይኖርበት ቀን ፣ በአላህ ዙፋን ጥላ ውስጥ ሆነ ፡፡ ” [at-tabaraani]

የነቢዩ (ሰ.ዐ.ወ) ባልደረቦች ይህንን መንገድ ተከተሉ ፡፡ የ ‹ዱራን ኢራንን (ምዕራፎችን) እንደምናስተምራቸው ልጆቻችንን የአላህን መልእክተኛ ጦርነቶች እንዳስተማሯቸው ሳዑድ ኢብን አቢ ሱካካስ› ነበሩ ፡፡ ለልጆቻቸው ለልጆቻቸው ማስተማሪያነት ያላቸው ፍላጎት በመጀመሪያ መጣ ፣ ያላቸውን ጥልቅ ፍላጎት እና እንክብካቤ ለማሳየት ለማሳየት ተጠቀሙበት። አል-አልዛዛሊ ሙስሊሞችን - በ ‹ihyaa '' uloom ad-deen - በመጽሐፉ ውስጥ] ለልጆቻቸው ቃላትን ፣ ሐረጎችን (ትረካዎች) እና የጻድቃንን ታሪኮችን ለማስተማር ይመክራሉ ፡፡ አል-ሙክታሚማ ውስጥ ኢብኑ ኳልልተን ልጆች ትምህርቱን እንዲማሩ እና እንዲያስታውሱ የማድረግን አስፈላጊነት አበክሮ ገል stressedል ፡፡ የተጠናከረ የሃይማኖት መግለጫው እንዲመሰረት እና እምነትን እንዲተካ ስለሚያደርግ ትምህርቱ የትምህርት መሠረት መሆኑን ጠቁመዋል ፡፡ 

የልጁ ባህሪይ ይገነባል-

ለልጁ ትምህርቱን ውጤታማ በሆነ መንገድ ማስተማር በባህሪያቱ ላይ ያሉትን የእምነት ክፍሎች እንዲገነቡ ይረዳዋል። እንዲሁም እጅግ የላቀ እሴቶችን እና ቀጥተኛ ባህሪን ያሰፋል። እሱ ስብዕናውን እና አስተሳሰብን በንጹህነቱ እና በመጀመሪያነቱ ተለይቶ በሚታወቅ መልኩ ይመሰርታል። እሱ አንደበተ ርቱዕ እና ተናጋሪ የሆነ ሰው ያደርገዋል ፡፡ እውቀቱን ከፍ ያደርገዋል እና ትውስታውን ያጠናክራል። የሚከተለው የሚከተለውን ትርጉም የሚያጠናክር ዘገባ አለ ፣ “ኩራተኛ ሆኖ በሚያምንበት ጊዜ ማንነቱን የሚያነበው ፣ ቁርአኑ ከሥጋው እና ደሙ ጋር ይደባለቃል እናም ሁሉን ቻይ ከመልካሙ እና ከመልእክተኛው መላዕክት ጋር ያደርገዋል ፡፡ ” 

በማስታወስ ፣ በመማር እና ከክብሩ ጋር ተያይዘው የልጆችን ነፍስ በሰላም ፣ ፀጥ ያለ እና ከፈጣሪው ጋር እንዲገናኙ ያደርጋቸዋል። ስለሆነም ከአጋንንት ጉዳት ፣ ክፉ እና የአጋንንቶች የበላይነት ከሚጠብቃቸው ሁሉን ቻይ የሆነውን አምላክ ደስ ይላቸዋል ፡፡ ስለዚህ ፣ ትዕዛዙ ከወላጆቻቸው ወይም ከአስተማሪዎቻቸው ጋር በማንበቡ ኮራ በእውነት ከስጋው እና ደማቸው ጋር ይደባለቃል ፡፡ ስለሆነም ፣ የሙሃ-ሃፍ (የቁርአን ቅጂዎች) ወይም የተቀዱ የ ‹ካሴቶች› ቀረፃዎችን መተው አይታገሱም ፡፡ በህመምና ትኩሳት ጊዜም እንኳን ፣ ምላሶቻቸው በንጹህ ልባቸው ውስጥ የተማረውን እና ሁሉን ቻይ የሆነውን የአላህን ቃላትን እና ከእርሱ ጋር ያላቸውን ቁርኝት ይጨምራሉ ፡፡