Islami në dy tre fjalë


Nga: Muhammed Salih el Munexh-xhid


1. Myslimanët e adhurojnë All-llahun, i cili është një dhe


i pashoq, dhe i cili i ka emrat më të bukur dhe cilësitë më të


larta.


Kështu që qëllimet dhe aspiratat e muslimanit janë të


përqëndruara te Zoti dhe Krijuesi i tij; ai i mbështetet Atij dhe prej


Tij kërkon ndihmë, durim dhe përkrahje; ai beson se All-llahu


është i mundshëm për të bërë çdo gjë, dhe nuk ka nevojë për grua


apo djalë. All-llahu i krijoi qiejt dhe tokën; Ai jep jetë dhe vdekje;


Ai është Krijuesi dhe Mbajtësi prej të cilit robi kërkon furnizim. Ai


është Gjithëdëgjuesi i Cili i përgjigjet lutjes së robit të Tij, dhe prej


Të Cilit robi shpreson përgjigje. Ai është i Gjithëmëshirshmi dhe


Falësi, të Cilit robi i drejtohet me pendim kur bën ndonjë mëkat


ose kur ka mangësi në ndonjë adhurim. Ai është i Gjithëdituri dhe


Gjithëshikuesi, i cili i dinë qëllimet dhe atë që e fshehin njerëzit në


zemër.


Robi turpërohet të bën mëkat duke e dëmtuar vetveten ose të


tjerët, sepse Zoti i tij e mbikqyrë atë dhe e sheh çka vepron ai. Ai e


din se All-llahu është i Urti, i cili e sheh të padukshmen, prandaj


beson se ajo që All-llahu e urdhëron është në dobi të tij, edhe nëse


ai nuk mund ta kuptoj urtësinë e saj.



 Efektet e adhurimit në zemrën e muslimanit


përshijnë këtë:


Namazi e mban robin në kontakt me Zotin e tij; nëse ai e bën


atë me përulje dhe koncentrim, ai do të ndihet i qetë dhe i sigurtë,


sepse ai e lut një Përkrahës të Plotëfuqishëm, që është All-llahu,


qoftë i Lavdëruar dhe i Lartësuar.


Për këtë shkak, Pejgamberi i fundit, Muhammedi, sal-lall-llahu


alejhi ve sel-lem, e kishte zakon të thoshte “të qetësohemi me


namaz”. Nëse diçka e shqetësonte atë, ai do të nxitonte për tu


4


falur. Çdokush që përballet me shqetësime dhe sprova në namaz


do të gjej fuqi, durim dhe ngushëllim sepse ai është duke i recituar


fjalët e Zotit të vet, të cilat nuk mund të krahasohen me fjalët


ngushëllese të ndonjë krijese. Nëse fjalët e një psikologu mund të


ofrojnë një ngushëllim të vogël, çka mendon për fjalët e Atij i cili e


ka krijuar psikologun


Zeqati e pastron shpirtin nga kopracia dhe egoizmi, dhe i


mëson njerëzit që të jenë zemërgjërë dhe tu ndihmojnë të varfërve


dhe atyre që kanë nevojë. Kjo do të sjellë shpërblim të madh në


Ditën e Ringjalljes, njashtu sikurse format e tjera të adhurimit.


Zeqati nuk është i rëndë (ngarkesë), sikurse taksat e vendosura nga


njerëzit; por është vetëm 2.5%, të cilën muslimani i sinqertë e


paguan me gjithë dëshirë dhe nuk mundohet që ik prej saj, apo të


pres derisa dikush ta ndjek atë.


Agjërimi do të thotë përmbajtja nga ushqimi dhe nga


marrëdhëniet intime. Ai është një formë e adhurimit, dhe një


mënyrë për ta shijuar urinë e atyre që janë të provuar me te. Ai


poashtu na përkujton begatitë e Krijuesit, dhe sjell shpërblim


shumë të madh.


Haxhi është vizita e shtëpisë së shejtë të All-llahut, e cila është


ndërtuar nga Ibrahimi, alejhis-selam. Me kryerjen e haxhit ne e


çojmë në vend urdhërin e All-llahut dhe thirjen për të ardhur dhe


për ti takuar muslimanët nga e gjithë bota.


 Islami urdhëron çdo gjë të mirë dhe ngalon nga çdo


gjë e keqe.


Ai nxit për sjellje të mirë dhe trajtim adekuat ndaj të tjerëve. Ai


i urdhëron karakteristikat e mira si: sinqeritetin, durimin, maturinë,


butësinë, përulësinë, modestinë, mbajtjen e premtimeve, dinjitetin,


mëshirën, drejtësinë, guximin, dashamirësin, mjaftueshmërin,


pastërtinë, sjelljen e mirë, tolerancën, besnikërin, mirënjohjen ndaj


dhuratave dhe vetëpërmbajten në kohën e hidhërimit.


Islami e urdhëron muslimanin që ti përmbush obligimet e veta


ndaj prindërve dhe ti mban lidhjet familjare, ti ndihmon atij që ka


nevojë, të jetë i mëshirshëm me të vegjëlit dhe ti respekton të


moshuarit, të sillet mirë me robërit dhe kafshët, ti largon gjërat e


dëmshme nga rruga, të fletë fjalë të mira, të falë në kohën kur ka


mundësi të hakmeret, të jetë i sinqertë me shokët e tij musliman, t’i


5


plotëson nevojat e muslimanëve, ti jep borxhliut kohë për ta


shpaguar borxhin e tij, t’u jep përparësi të tjerëve, ti ngushëllon të


tjerët, ti përshëndes njerëzit me fytyrë të buzëqeshur, ti viziton të


sëmurët, ta përkrah atë që është i shtypur, t’u jep dhurata shokëve,


t’i nderon mysafirët, të sillet më gruan e tij mirë dhe të shpenzon


për atë dhe për fëmijët, ta përhap selamin dhe të kërkon leje para


se të hyn në shtëpinë e tjetërkujt, që të mos sheh diçka private që


ai nuk don ta sheh.


Disa jobesimtarë mund ti bëjnë disa nga këto vepra nga edukata


dhe sjellja e mirë, mirëpo ata nuk kërkojnë me këte shpërblimin e


All-llahut dhe shpëtimin në ditën e Gjykimit.


Nëse i shikojmë gjërat që Islami i ka ndaluar, do të vërejmë se


kjo është në dobi të individit dhe gjithë shoqërisë. Të gjitha këto


ndalesa shërbejnë që të mbrohen relacionet në mes robit dhe Zotit


të vet, dhe relacionet e tij me vetveten dhe shokët e tij.