Disa synete që neglizhohen në Ramazan
“O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim
edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm”. [el-
Bekare:183]
Kështu në këtë ajet, siç është i kuptueshëm nga të gjithë që janë
këtu, Allahu, (subhane ua teala), e informon Ymetin e Muhamedit,
(salallahu alejhis ua selam), përmes këtij ajeti që ai e ka bërë
agjërimin obligim mbi ata ashtu siç e ka bërë obligim për popujt
më përpara. Kjo është një çështje që është mirë e njohur për të
gjithë myslimanët të cilët e lexojnë këtë ajet dhe e kuptojnë qartë.
Por çfarë unë doja të them është diçka tjetër, një çështje të cilën
shumë pak njerëz të zakonshëm e vejnë re dhe kjo është thënia e
Allahut, (subhane ua teala), në fund të këtij ajeti:
“.....kështu që të bëheni të devotshëm “
Kështu Allahu, (subhane ua teala), kur Ai i urdhëron robërit e
Tij besimtarë ose i obligon ata me disa ligje, atëherë Ai zakonisht
vetëm përmend urdhrin, pa shpjeguar urtësinë para saj. Kjo është
për shkak të urtësisë së përgjithshme të Allahut, (subhane ua teala),
është që Ai vendos detyra mbi robërit e Tij për t’i sprovuar ata me
to, kështu që kjo duhet të jetë e qartë ashtu sikurse atyre që i
binden Atij dhe atyre që nuk i binden Atij, (subhane ua teala).
Megjithatë në këtë ajet, Ai përmend diçka që nuk gjendet
shpesh në Kuranin e ndershëm, e cila është tregimi i arsyes për
urdhrin për të agjëruar, me thënien e Tij:
“.....kështu që të bëheni të devotshëm “
Kështu urtësia prapa agjërimit të besimtarëve nuk është vetëm
që ata të e pengojnë veten nga gjërat e mira të lejuara dhe të
shijshme, madje edhe pse kjo është një obligim mbi personin që
agjëron por kjo nuk është vetëm gjëja që kërkohet dhe që është pas
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
3
për qëllim me agjërimin. Allahu, (subhanehu ua teala), përfundoi
urdhrin e Tij për të agjëruar duke thënë: “.....kështu që të bëheni të
devotshëm “
Duke nënkuptuar që urtësia prapa urdhërimit të agjërimit është
që myslimani duhet të shtojë bindjen ndaj Allahut, (subhane ua
teala), në muajin e Ramazanit dhe të bëhet më i bindur se më
përpara.
Gjithashtu Pejgamberi, (salallahu alejhi ve sel-lem), qartë ka
thënë dhe tërësisht e ka sqaruar këtë pikë të urtësisë hyjnore, me
thënien e tij, ashtu siç është raportuar në Sahihul Buharin që ai,
(salallahu alejhi ve sel-lem), ka thënë:
“Kushdo që nuk i lë veprat dhe fjalët e këqija, atëherë Allahu nuk
ka nevojë që ai ta lejë ushqimin dhe pijen e tij”.
Duke nënkuptuar që Allahu, (subhane ua teala), nuk ka pas për
qëllim dhe nuk ka dëshiruar, me agjërimin e obliguar, i cili është
për tu mbajtur për një kohë të caktuar, mirë të njohur për të gjithë
ne që ata duhet vetëm t’i largohen ngrënies dhe shqimit. Ndryshe
nga kjo ata duhet gjithashtu t’i largohen të gjitha atyre gjëra që
Allahu, (subhane ua teala), i ka ndaluar për sa i përket gjynaheve
dhe veprave të pabindura ndaj Tij dhe nga veprat dhe fjalët e
këqija.
Kështu Resulullahu, (salallahu alejhi ve sel-lem), është duke
theksuar ajetin:
“.....kështu që të bëheni të devotshëm “
...që ky akt adhurimi t’ju afrojë më afër Allahut, (subhane ua teala),
përveç largimit nga ushqimi dhe pijet duhet të largoheni edhe nga
gjërat e ndaluara, të tilla si përgojimi, thashethemet, gënjeshtrat,
dëshmitë false e kështu me rrallë.
Si rrjedhojë është e obliguar që të gjithë myslimanët duhet të
jenë të vetëdijshëm për ato vepra, të cilat e prishin agjërimin, jo
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
4
vetëm ato fizike, të cilat janë në përgjithësi të njohura, të cilat janë
ngrënia, pirja dhe marrëdhëniet seksuale. Agjërimi nuk është vetëm
që t’i qëndrohet vetëm këtyre. Disa dijetarë i ndajnë këto gjëra të
cilat e prishin agjërimin në dy kategori dhe kjo është çfarë desha të
them për këtë.
Kjo është veçanërisht e rëndësishme përderisa ata të cilët
mbajnë hytbe dhe i këshillojnë njerëzit gjatë Ramazanit, atëherë ata
flasin vetëm për gjërat materiale, ato gjëra që ne i përmendëm më
lart, si ngrënia, pirja dhe marrëdhëniet seksuale. Por ajo që ata
duhet të bëjnë, si këshilltarë të sinqertë të cilët janë përkujtues të
myslimanëve në përgjithësi, është përqendrimi mbi kategorinë e
dytë e cila e prish agjërimin. Kjo është sepse njerëzit e kanë bërë
zakon të mendojnë që agjërimi është për t’ju larguar kategorisë së
parë, largimit nga gjërat materiale. Por është një tjetër kategori, e
cila e prish agjërimin, të cilat ne mund t’i quajmë gjërat jo materiale
që e prishin agjërimin.
Kështu ju e keni dëgjuar thënien e tij (salallahu alejhis ua
selam): “Kushdo që nuk i lë veprat dhe fjalët e këqija, atëherë
Allahu nuk ka nevojë që ai të lejë ushqimin dhe pijen e tij”.
Si rrjedhojë, çdo agjërues duhet ta analizojë veten dhe të
shikojë, a është ai vetëm duke ju përmbajtur gjërave materiale apo
gjithashtu edhe atyre jo materiale? Domethënë, a e ka përmirësuar
sjelljen dhe qëndrimin e tij kur muaji i bekuar i Ramazanit ka
ardhur? Nëse ai ka vepruar kështu, atëherë ai duhet ka plotësuar
thënien e Allahut, (subhane ua teala), në fund të ajetit: “.....kështu
që të bëheni të devotshëm“
Kështu ne i këshillojmë vëllezërit tanë myslimanë që ata duhet
ta kujtojnë këtë kategorinë tjetër të gjërave , ato jo materiale, të
cilat e prishin agjërimin, kjo është diçka që këshilluesit dhe ata që
kërkojnë t’i drejtojnë njerëzit tek metoda e drejtë nuk po
propagandohet, e të mos flasim për njerëzit e thjeshtë, të cilët nuk
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
5
dinë për kategorinë tjetër të gjërave të cilat e prishin agjërimin,
gjërat jo materiale.
Kjo është ajo që desha t’ia përkujtoi vëllezërve tonë në këtë
grumbullim të këndshëm, e inshAllah, të bëhet një shkak për
shtimin e veprave të adhurimit, duke kërkuar për t’ju afruar
Allahut edhe më tepër në këtë muaj të bekuar, muajin e agjërimit.
Në të cilin shpresojmë që Allahu, (subhane ua teala), do të na
udhëzojë dhe do të na jap sukses në përmbushjen e detyrave të
këtij muaji të bekuar, të cilat janë largimi nga gjërat materiale dhe jo
materiale që e prishin agjërimin.
Unë shpresoj që ju të kini kujdes për disa punë që janë
neglizhuar nga shumica e myslimanëve, pa përmendur ata të
cilët kanë dijeni.
Gjendet një hadith që shpesh neglizhohet për shkak të një
hadithi tjetër sepse shumica e myslimanëve nuk janë të aftë të
bëjnë lidhjen. Ky hadith është thënie e tij (salallahu alejhis ua
selam):
“Ummeti im do të vazhdojë mbi mirësinë për aq gjatë sa e prish
agjërimin shpejt dhe e vonon syfyrin”.
Kështu këtu janë përmendur dy gjëra dhe ato janë neglizhuar
nga pjesa më e madhe e njerëzve dhe ata janë nxitimi për të prishur
agjërimin dhe vonimin e syfyrit.
Për sa i përket neglizhimit të çështjes së parë, e cila është
nxitimi për të prishur agjërimin, pastaj sipas pikëpamjes së disa
njerëzve kundërshton hadithin tjetër, i cili është thënia e tij
(salallahu alejhis ua selam):
“Ummeti im do të vazhdojë mbi mirësinë për aq gjatë sa ata
nxitojnë ta falin namazin e Akshamit”.
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
6
Kështu këtu janë dy urdhra, për të nxitur në dy çështje. Kështu
disa njerëzve i duket që ata nuk mund të nxitojnë për të kryer të
dyja së bashku.
Por, lidhja midis urdhrit për të nxituar prishjen e agjërimit dhe
urdhrin për të falur namazin e Akshamit është një çështje shumë e
lehtë. Pejgamberi, (salallahu alejhi ve sel-lem), na e ka bërë të qartë
me veprat dhe gjuhën e tij. Ai, (salallahu alejhi ve sel-lem), e prishte
agjërimin me tre hurma arabie. Ai hante tre hurma arabie. Pastaj ai
falte namazin e akshamit pastaj hante përsëri nëse ai e shihte që ai
kishte nevojë të hante mbrëmjen.
Por ne sot bimë në dy gabime:
1). Së pari ne e vonojmë Ezanin nga koha e caktuar. Pastaj
pas kësaj vonese vjen një tjetër vonesë në të cilën hamë përveç pak
njerëzve që e falin namazin në Xhami. Por, shumica e njerëzve
presin derisa e dëgjojnë Ezanin dhe pastaj ulen për të ngrënë
darkën dhe jo vetëm për të prishur agjërimin.
Kështu Ezani këto ditë, në pjesën më të madhe të vendeve
islame, është fatkeqësisht, që po duhet ta them dhe jo vetëm në
Jordani dhe unë e kam hulumtuar këtë, në pjesën më të madhe të
vendeve islame, ezani për Akshamin thirret pas kohës së tij të
caktuar. Dhe arsyeja për këtë është që ne e kemi lënë përkatësinë
dhe aplikimin e gjykimeve islame dhe në vend të tyre varemi në
llogaritje astronomike. Ne varemi tek kalendari.
Por këto kalendarë janë të bazuara mbi llogaritje astronomike të
cilat e llogarisin vendet sikur të ishin të sheshta. Kështu ata japin
një kohë për një vend të sheshtë, ndërsa realiteti është vendi,
veçanërisht vendi ynë ndryshon, me gropat e fushave dhe lartësitë
e maleve. Kështu nuk është korrekte që një kohë e njëjtë të
mbulojë të gjithë vendin, fushat dhe malet. Jo, secila pjesë e tokës
ka kohën e vet. Kështu si rezultat kushdo që është i aftë në vendin
e tij të banimit, në qytetin ose fshatin e tij të shikojë diellin me sytë
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
7
e tij, atëherë kurdo që të perëndojë ai duhet të nxitojë për të ajo që
jemi urdhëruar:
“Ummeti im do të vazhdojë në mirësi aq gjatë sa të nxitojë për të
prishur agjërimin”. Kështu Pejgamberi, (salallahu alejhi ve sel-lem),
me kujdes e ka vepruar këtë synet duke ja mësuar të tjerëve atë dhe
duke e vepruar vetë.
Për sa i përket mësimeve të tij, atëherë ai, (salallahu alejhi ve
sel-lem), ka thënë në hadithin e transmetuar nga el-Buhari në
Sahihun e tij:
“Nëse nata duket nga kjo anë”, dhe ai bëri me shenjë drejt lindjes
“..dhe dita perëndon këtu” dhe ai bëri me shenjë drejt perëndimit
“dhe dielli perëndon atëherë agjërimi i agjëruesit është prishur”.
Çfarë do të thotë “agjërimi i agjëruesit është prishur”? Do
të thotë se ai ka hyrë nën gjykimin që ai duhet të prishë agjërimin e
tij. Kështu pastaj vjen gjykimi ku i Dërguari i Allahut, (salallahu
alejhi ve sel-lem), e ka inkurajuar nxitimin për prishjen e agjërimit,
dhe i Dërguari i Allahut e ka praktikuar, madje edhe kur ka qenë
duke udhëtuar.
Kështu është transmetuar në Sahih Buharin që i Dërguari i
Allahut urdhëroi një nga sahabët e tij për tu përgatitur iftarin për
të. Kështu ai u përgjigj: “O i Dërguar i Allahut është ende ditë
përpara nesh”. Duke nënkuptuar, dritën e diellit, kështu edhe
madje kur mendoi se kishte perënduar , ende drita ishte e dukshme
në Perëndim. Kështu i dërguari i Allahut, (salallahu alejhi ve sellem
), nuk ju përgjigj asaj Çfarë ai tha, por ritheksoi urdhrin e tij për
të përgatitur iftarin. Kështu transmetuesi i hadithit i cili tha: “Ne
shohim dritë përpara nesh”, duke nënkuptuar, dritën e ditës, dritën
e diellit, “kur ne prishën agjërimin tonë” tha “Nëse njëri nga ne do
të kishte hipur në deve ai do ta kishte parë diellin”. Dielli kishte
perënduar këtu dhe i dërguari i Allahut, (salallahu alejhi ve sel-lem),
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
8
urdhëroi një nga sahatet të përgatitej për Iftar, pse? Të nxitonte për
mirësinë:
“Ummeti im do të vazhdojë mbi mirësinë për aq gjatë sa ata
nxitojnë për të prishur agjërimin”.
Kështu çfarë është e rëndësishme të themi që Iftari i cili
është urdhëruar të nxitohet, duhet të bëhet me disa hurma.
Pastaj ne duhet të nxitojmë për tu falur. Pas kësaj njerëzit
mund të ulen dhe të hanë si të kenë nevojë.
Kjo është çështja e parë, të cilën desha t’jua kujtoja ju dhe
mënyrën sesi duhet t’i lidhim dy gjërat që Pejgamberi, (salallahu
alejhi ve sel-lem), na ka urdhëruar që ne të nxitojmë t’i kryejmë. E
para është urdhri për prishjen e agjërimit (duke nxituar) dhe e dyta
është urdhri për të falur namazin e Akshamit (duke nxituar).
Kështu Iftari duhet të bëhet me disa hurma, siç është në Sunnet
dhe nëse nuk ka hurma atëherë me disa hurthe uji. Pastaj falja
duhet të kryhet me xhemat në xhami.
Çështja tjetër të cilën desha t’jua kujtoi është ajo që
ndodh në hadithin e mëparshëm “Dhe ata vonojnë syfyrin”
duke nënkuptuar, çfarë është e kërkuar këtu është e kundërta me
rastin e Iftarit. Kështu ai, (salallahu alejhi ve sel-lem), na ka
urdhëruar ne të nxitojmë për të kryer Iftarin por, porsa i përket
syfyrit atëherë duhet të vonohet përpara shfaqjes së mëngjesit
ndoshta një orë. Kjo nuk është ashtu. Kjo është kundër synetit të
treguar nga thënia e Pejgamberit, (salallahu alejhi ve sel-lem), dhe
nga praktika e tij. Kështu Sahabët e Pejgamberit, (salallahu alejhi ve
sel-lem), e linin syfyrin vonë, deri në atë kohë sa ndonjëri prej tyre
do të dëgjonte Ezanin dhe ai ende ishte duke ngrënë sepse e kishte
vonuar syfyrin.
Me të vërtetë është një hadith i saktë i transmetuar nga
Pejgamberi, (salallahu alejhi ve sel-lem), i cili tregon lehtësimin që
jep Islami, i cili është një nga principet e islamit, nga e cila të gjithë
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
9
ne myslimanët jemi krenarë, veçanërisht për shkak të çështjes së
agjërimit, përderisa Allahu, (subhane ua teala), i ka mbyllur ajetet e
agjërimit duke thënë:
“Allahu dëshiron lehtësim për ju dhe Ai nuk dëshiron t’jua bëjë
gjërat e vështira për ju”. (El Bekare: 185)
Kështu ky lehtësim është thënia e tij (salallahu alejhis ua
selam):
“Nëse një nga ju të dëgjojë Ezanin dhe ena është në duart e njëri
prej jush atëherë le të mos e ul atë derisa ai ta përmbush nevojën e
tij për të”.
“Nëse njëri nga ju dëgjon Ezanin dhe ena” ena e cila përmban
ushqim, qoftë qumësht, disa pije, ujë, çdo gjë që një person e merr
për syfyr dhe ai dëgjon Ezanin dhe nuk duhet të thuhet, tani që
ushqimi është haram për shkak se Ezani dëgjohet. Personi i cili ka
ngrënë mjaft, është e lejuar për të ngrënë më, qoftë një pije, ose
disa fruta, derisa të mbarojë çfarëdo që ka qenë duke ngrënë.
Por, për sa i përket atij që dëgjon Ezanin dhe nëse nuk ka
përfunduar ende për të ngrënë atë që ai ka nevojë nga ushqimi dhe
pija, atëherë i Dërguari i Allahut i ka bërë të lejuar atë për të.
Kështu ai qartësisht ka thënë qartë dhe në gjuhën e pastër arabe:
“Nëse një nga ju të dëgjojë Ezanin dhe ena është në duart e njëri
prej jush atëherë le të mos e ul atë derisa ai ta përmbush nevojën e
tij për të”.
Qëllimi këtu është për thirrjen e dytë të Ezanit. Nuk është Ezani i parë
të cilët ata gabimisht e quajnë Ezani i Imsakut (përmbajtjes). Ne duhet ta
dimë që nuk ka baza për thirrjen e Ezanit të parë për tu përmbajtur (për
imsak).
Ezani i dytë është ai nga i cili duhet të përmbahemi dhe kjo
është qartësisht e treguar në Kuran përderisa Allahu (subhane ua
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
10
teala) thotë: “Dhe hani e pini derisa peri i bardhë i mëngjesit të
bëhet i dukshëm për ju nga peri i zi i natës”. (El Bekare: 187)
Kështu ngrënia bëhet e ndaluar në fillim të kohës së namazit të
mëngjesit. Nuk ka ndarje midis këtyre dy gjërave. Nuk ka
përmbajtje nga ushqimi dhe pirja për një çerek ore ose pak më pak
se ajo ose më shumë se ajo, përpara kohës për namazin e
mëngjesit. Jo aspak.
Për shkak se namazi bëhet obligim kur mëngjesi dhe ushqimi
bëhet i ndaluar për personin që agjëron kur mëngjesi shfaqet.
Kështu nuk ka ndarje midis këtyre dy çështjeve aspak.
Kështu ndodh tek hadithi i marrë nga Buhari dhe Muslimi, nga
hadithi i Abdullah Ibën Umar Ibën Hatab (radiallahu anhuma), që
Pejgamberi, (salallahu alejhi ve sel-lem), ka thënë: “Mos t’ju
mashtrojë ju Ezani i Bilalit...” domethënë Ezani i parë, “...sepse ai
e thërret Ezanin për të zgjuar personin që është duke fjetur dhe
kështu që personi i cili dëshiron të hajë syfyrin mund të hajë.
Kështu hani dhe pini derisa Ibën Umm Mekthum të thërrasë
Ezanin”.
Ibën Umm Mekhtum, emri të të cilit ishte Amër, ishte një i
verbër dhe ai është për të cilin Allahu (subhane ua teala) ka thënë:
“Ai u vërejt dhe u largua, që një i verbër erdhi tek ai”. Deri në
fundi të ajetit.
Kështu thërriste Ezanin e dytë, Ezanin i cili do të thotë që
ngrënia ndalohet dhe ajo është tani koha për të falur namazin e
mëngjesit.
Si e thërriste Ezanin kur ai ishte i verbër? Kjo është një pyetje e
cila shfaqet tek disa persona. Amër Ibën Umm Mekthum hipte në
majë të çatisë së xhamisë, por ai nuk e shihte mëngjesin, kështu do
të priste derisa dikush që kalonte aty e kishte parë. Kështu kur
dikush e kishte parë që mëngjesi kishte dalë dhe ishte përhapur në
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
11
horizont, ata do t’i thonë atij: “Është mëngjes, është mëngjes”.
Pastaj ai thërriste Ezanin.
Kështu si rezultat myezini do ta vononte Ezanin derisa njerëzit
i thanë, “Është mëngjes, është mëngjes”. Dhe i dërguari i Allahut,
(salallahu alejhi ve sel-lem), ka thënë:
“Nëse një nga ju të dëgjojë Ezanin dhe ena është në duart e njëri
prej jush atëherë le të mos e ul atë derisa ai ta përmbush nevojën e
tij për të”.
Kështu Allahu, (subhanehu ua teala), ka thënë të vërtetën kur ai
ka thënë në fund të atyre ajeteve të lidhura më agjërimin:
“Allahu dëshiron lehtësim për ju dhe Ai nuk dëshiron t’jua bëjë
gjërat e vështira për ju”. (El Bekare: 185)
Dhe “...që ju duhet të plotësoni numrin e ditëve dhe që ju
duhet ta madhëroni Allahun duke bërë tekbir për shkak se ju ka
udhëzuar dhe ju duhet të jeni falënderues”. (El Bekare: 185)
Kështu si rezultat nga Fikhu duhet të kritikohet dhe e cila është
në kundërshtim me synetin e tij është që një person duhet të thotë:
“nëse dikush e dëgjon Ezanin dhe ka ushqim në gojën e tij atëherë
duhet ta vjellë”. Kështu kjo është shumë e prerë dhe i kalon limitet
e fesë dhe Zoti i të gjithë krijimit na ka paralajmëruar dhe na e ka
përkujtuar ne, në Librin e Tij dhe në Synetin e të dërguarit të Tij,
(salallahu alejhi ve sel-lem), që ne nuk duhet t’i kalojmë limitet e
fesë sonë. Kështu Ai ka thënë, në Kuranin e nderimit:
“O njerëzit e Librit! Mos i kaloni limitet e fesë suaj dhe mos thoni
asgjë për Allahu përveç të vërtetës”.
Dhe i Dërguari i Allahut, (salallahu alejhi ve sel-lem), na ka
thënë ne: “Kujdesuni nga tejkalimi i limiteve të fesë. Sepse ata që
erdhën para nesh u shkatërruan sepse tejkaluan limitet në fenë e
tyre”.
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
12
Kështu i Dërguari i Allahut, (salallahu alejhi ve sel-lem), e ka
bërë të qartë për ne:
“Nëse një nga ju të dëgjojë Ezanin dhe ena është në duart e njëri
prej jush atëherë le të mos e ul atë derisa ai ta përmbush nevojën e
tij për të”.
Pra, është nuk kundërshtim me Allahun dhe të Dërguarin e Tij
t’i themi dikujt që e dëgjon Ezanin ndërsa ende është duke ngrënë
që ta vjellë atë që ka ngrënë. Kjo nuk është nga Syneti. Kjo është
kundër Synetit dhe është kundër urdhrit të qartë të Pejgamberit
(salallahu alejhis ua selam).
Dhe unë jam pyetur shumë herë, kështu unë nuk do të lë vend
për një pyetje të tillë por, do t’i dal përpara pyetjes tuaj duke thënë
që ky hadith është në të njëjtat libra të famshëm të synetit. Nga ata,
është Sunen Ebi Davud dhe është i treti libër nga gjashtë librat më
të mirënjohur. I pari prej të cilëve është Sahihul Buhari, i dyti është
Sahih Muslimi dhe i treti është Sunan i Ebu Davudit.
Ky hadith është i transmetuar nga Ebu Abdullah el-Hakim në
“Mustedrek” dhe gjithashtu nga Imami i Sunnetit, Imam Ahmed
Ibën Hanbel, (Allahu e mëshiroftë), në librin e tij të shkëlqyer të
njohur si “Musnedi” i Imam Ahmedit.
Kështu hadithi nuk është garib (hadith me një rrugë të vetme
transmetimi). Por, është një hadith i mirë njohur dhe është
transmetuar nga Imamët e Synetit në kohërat e mëparshme me një
zinxhir të saktë transmetimi.
Kështu këtu unë them, duke e përfunduar këtë bisedë,
përderisa disa nga ju kanë pyetje, të cilat ne do t’i përgjigjemi,
inshallah, kështu unë do ta përfundoj këtë me thënie e tij (salallahu
alejhis ua selam):
Disa synete që neglizhohen në Ramazan
13
“Allahu do që lejimet e Tij të përvetësohen ashtu siç do që të
kryhen detyrat e përshkruara nga Ai”. Dhe në një transmetim
tjetër: “Ashtu siç urren që të kryhet mosbindje ndaj Tij”.
Kështu ka dy transmetime:
“Allahu do që lejimet e tij të përvetësohen ashtu siç do që të
kryhen detyrat e përshkruara nga Ai” dhe transmetimi i dytë është:
“Ashtu siç urren që të kryhet mosbindje ndaj Tij”.
Kështu si rrjedhim myslimani nuk duhet të praktikojë gjëra kote
(devotshmëri false) dhe si rezultat të mos i bindet Pejgamberit,
(salallahu alejhi ve sel-lem), në atë që na ka inkurajuar dhe na e ka
qartësuar.
Dhe kjo është e mjaftueshme dhe të gjitha
falënderimet i takojnë Allahut, Zotit të gjitha botëve.
Marrë nga kaseta Silsiletul Huda Ven-Nur, kaseta nr. 590
