รักษามารยาทในการถือศีลอด

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ


หะดีษบทที่ 12


รักษามารยาทในการถือศีลอด

ความว่า จากท่าน อบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุ อันฮุ เล่าจากท่าน รอซูล


ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านได้กล่าวว่า “บ่อยครั้งที่ผู้ถือศีลอดไม่ได้รับ


ผลตอบแทนจากการถือศีลอดของเขา นอกเสียจากความหิว(เพราะไม่รักษา


มารยาทในการถือศีลอด) และบ่อยครั้งที่ผู้ยืน(ละหมาดในเวลากลางคืน)ไม่ได้


รับผลตอบแทนจากการยืนละหมาดของเขานอกเสียจากการอดนอน”


(รายงานโดยอิบนุ มาญะฮฺ เลขที่ 1680 ดู เศาะฮีหฺ สุนัน อิบนิ มาญะฮฺ ของ


อัล-อัลบานีย์ เลขที่ 1371 เป็นหะดีษ หะสัน เศาะฮีหฺ)


คำอธิบายหะดีษ


ถึงแม้ว่าการถือศีลอดและการละหมาดกลางคืนจะมีคุณค่าที่ประเสริฐอย่างใหญ่หลวง


ตามที่มีระบุในหลายหะดีษจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม แต่ว่าไม่ใช่ทุกคนที่สามารถ


บรรลุถึงความประเสริฐดังกล่าวได้ อันเนื่องจากว่าคุณค่าและความประเสริฐดังกล่าวนั้นมีเงื่อนไขที่


จำเป็นสำหรับผู้ปฏิบัติต้องมีไว้และต้องรักษาไว้เพื่อไม่ให้เกิดผลเสียต่ออะมัลของเขา


ตัวอย่างเช่น ผู้ถือศีลอดที่อดข้าวอดน้ำ แต่ไม่ได้ละเลิกจากสิ่งต้องห้ามที่อัลลอฮฺทรงโกรธ


อาทิ ไม่ได้ระวังรักษาลิ้นของเขาจากการพูดปดหรือด่าทอผู้อื่น หรือไม่ได้รักษาตาของเขาจากการดู


สิ่งหะรอม หรือไม่ได้ดูแลหูของเขาจากการฟังสิ่งที่ผิดบาป นั่นก็แสดงว่าเขาไม่ได้รับอานิสงค์อะไร


เลยจากการถือศีลอดของเขา


เช่นเดียวกับผู้ที่ละหมาดกลางคืน แต่ปฏิบัติไปด้วยความโอ้อวด หรือด้วยจุดประสงค์อื่นที่


ไม่ใช่เพราะความศรัทธาและหวังความโปรดปราน เขาก็ย่อมไม่ได้รับผลดีใดๆ จากอะมัลนั้นของ


เขาเลย เป็นต้น


2


บทเรียนจากหะดีษ


1. เตือนให้คนที่ถือศีลอดให้มีเจตนาที่บริสุทธิ์ ขณะเดียวกันให้รักษามารยาทของการถือศีล


อดให้ดี


2. ผู้ถือศีลอดที่มีเจตนาไม่บริสุทธิ์ หรือถือศีลอดโดยไม่ได้รักษามารยาทของการถือศีลอด


ย่อมถือว่าการถือศีลอดของเขาสูญเปล่า


3. การถือศีลอดและการกิยามุลลัยลฺ (ละหมาดกลางคืน) บางครั้งได้รับผลตอบแทนและ


บางครั้งก็ไม่ได้รับผลตอบแทน ซึ่งขึ้นอยู่กับเจตนาของผู้ปฏิบัติและมารยาทต่างๆ ของเขา


4. ใช้ให้มีความพยายาม เพื่อให้อะมัลที่ปฏิบัติทุกอย่างได้รับการตอบรับจากอัลลอฮฺ