การถือศีลอดเราะมะฎอนเป็นศาสนกิจภาคบังคับ

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ


หะดีษบทที่ 1


การถือศีลอดเราะมะฎอนเป็นศาสนกิจภาคบังคับ

ความว่า จากท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุ อันฮา กล่าวว่า “วันอาชูรออ์


(วันที่สิบของเดือนมุหัรฺร็อม) เป็นวันที่พวกกุร็อยช์ถือศีลอดกันในยุคญาฮิลียะฮฺ


(ยุคก่อนอิสลาม) ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เองก็ได้ถือศีลอดใน


วันนั้นเช่นกันก่อนที่ท่านจะเป็นรอซูล ครั้นเมื่อท่านอพยพไปมะดีนะฮฺท่านก็ยัง


ได้ถือศีลอดในวันนั้นอีกและได้สั่งให้คนอื่นๆ ถือศีลอดในวันนั้นอีกด้วย


จนกระทั่งเมื่อการถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอนได้ถูกบัญญัติขึ้น ท่านรอซูล


ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม จึงได้เลิกถือศีลอดวันอาชูรออ์(หมายถึงไม่ได้เป็น


ศาสนกิจบังคับอีกต่อไป) ผู้ใดก็ตามที่ต้องการปฏิบัติเขาก็ถือศีลอด(ในวันอาชู


รออ์)นั้น หรือผู้ใดไม่ต้องการปฏิบัติเขาก็ละทิ้งมัน(ไม่ถือศีลอดในวันอาชูรออ์)”


(รายงานโดยอัล-บุคอรีย์ 1863 และมุสลิม 1897)


คำอธิบายหะดีษ


บรรดาอุละมาอ์มีทัศนะที่สอดคล้องกันว่าการถือศีลอดในวันอาชูรออ์นั้น (คือวันที่ 10 ของ


เดือนมุหัรร็อม) ปัจจุบันถือว่าเป็นสุนัตมิใช่วาญิบ แต่พวกเขามีทัศนะที่ขัดแย้งกันถึงหุก่มในสมัย


ต้นๆ ของอิสลาม ก่อนที่จะมีบัญญัติการถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอน


มัซฮับของ อบู หะนีฟะฮฺ มีความเห็นว่าหุก่มของการถือศีลอดอาชูรออ์นั้นเป็นวาญิบดังมี


หลักฐานระบุว่าท่านรอซูลได้สั่งบรรดาเศาะหาบะฮฺให้ถือศีลอด ดังนั้นเมื่อเป็นคำสั่งแล้วหุก่มจึง


เป็นวาญิบ


ในมัซฮับชาฟีอีย์เห็นว่าการถือศีลอดดังกล่าวเป็นสุนัต ดังมีหลักฐานอยู่ว่า ท่านรอซูล


ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า “วันนี้เป็น วันอาชูรออ์ อัลลอฮฺ ไม่ได้ทรงบัญญัติให้สูเจ้า


2


ถือศีลอด” ที่จริงแล้วบรรดาอุละมาอ์มีทัศนะที่เป็นเอกฉันท์เกี่ยวกับการถือศีลอดในวันอาชูรออ์ว่า


ไม่เป็นวาญิบแต่เป็นสุนัตเท่านั้น (ชัรหฺ เศาะฮีหฺ มุสลิม โดย อัน-นะวะวีย์ 8/4-5)


บทเรียนจากหะดีษ


1. การถือศีลอดในวันอาชูรออ์เป็นข้อปฏิบัติของชาวกุร็อยชฺในสมัยญาฮิลียะฮฺ


2. อาชูรออ์คือ วันที่ 10 ของเดือนมุหัรร็อม


3. การถือศีลอดในวันอาชูรออ์นั้น ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เคยปฏิบัติมา


ก่อนหน้าที่การถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอนจะถูกบัญญัติขึ้นมา


4. ในช่วงต้นๆ ของการอพยพสู่มะดีนะฮฺ (ฮิจญ์เราะฮฺ) ท่านรอซูลยังถือศีลอดอาชูรออ์และยัง


สั่งให้บรรดาเศาะหาบะฮฺถือศีลอดอีกด้วย


5. แต่ในปีที่ 2 ของปีฮิจญ์เราะฮฺ โองการเกี่ยวกับการถือศีลอดเดือนเราะมะฎอนก็ถูก


ประทานลงมา ดังนั้น การถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอนจึงถือเป็นฟัรฎูสำหรับผู้ที่มีเงื่อนไขครบถ้วน


ตามที่บัญญัติแล้วจะต้องถือปฏิบัติ และการถือศีลอดอาชูรออ์จึงกลายเป็นสุนัตที่สามารถเลือก


กระทำหรือเลือกไม่กระทำก็ได้